Mohammad Mahdi Fooladvand, Surah 44: The Smoke (Ad-Dukhaan)      
       
 (DIR) Surahs
       
       [1] حاء، ميم.
       [2] سوگند به كتاب روشنگر،
       [3] [كه‌] ما آن را در شبى فرخنده نازل
       كرديم، [زيرا] كه ما هشداردهنده بوديم.
       [4] در آن [شب‌] هر [گونه‌] كارى [به
       نحوى‌] استوار فيصله مى‌يابد.
       [5] [اين‌] كارى است [كه‌] از جانب ما
       [صورت مى‌گيرد]. ما فرستنده [پيامبران‌]
       بوديم.
       [6] [و اين‌] رحمتى از پروردگار توست، كه
       او شنواى داناست.
       [7] پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان
       آن دو است، اگر يقين داريد.
       [8] خدايى جز او نيست؛ او زندگى مى‌بخشد
       و مى‌ميراند؛ پروردگار شما و پروردگار
       پدران شماست.
       [9] ولى نه، آنها به شك و شبهه خويش
       سرگرمند.
       [10] پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى
       نمايان برمى‌آورد،
       [11] كه مردم را فرو مى‌گيرد؛ اين است
       عذاب پر درد.
       [12] [مى‌گويند:] «پروردگارا، اين عذاب را
       از ما دفع كن كه ما ايمان داريم.»
       [13] آنان را كجا [جاى‌] پند[گرفتن‌]
       باشد، و حال آنكه به يقين براى آنان
       پيامبرى روشنگر آمده است.
       [14] پس، از او روى برتافتند و گفتند:
       «تعليم‌يافته‌اى ديوانه است.»
       [15] ما اين عذاب را اندكى از شما
       برمى‌داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر
       مى‌گيريد.
       [16] روزى كه دست به حمله مى‌زنيم، همان
       حمله بزرگ؛ [آنگاه‌] ما
       انتقام‌كشنده‌ايم.
       [17] و به يقين، پيش از آنان قوم فرعون را
       بيازموديم، و پيامبرى بزرگوار برايشان
       آمد،
       [18] كه [به آنان گفت:] «بندگان خدا را به
       من بسپاريد، زيرا كه من شما را
       فرستاده‌اى امينم.
       [19] و بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما
       حجتى آشكار آورده‌ام.
       [20] و من به پروردگار خود و پروردگار شما
       پناه مى‌برم از اينكه مرا سنگباران
       كنيد.
       [21] و اگر به من ايمان نمى‌آوريد، پس، از
       من كناره گيريد.»
       [22] پس پروردگار خود را خواند كه: «اينها
       مردمى گناهكارند.»
       [23] [فرمود:] «بندگانم را شبانه ببر، زيرا
       شما مورد تعقيب واقع خواهيد شد.
       [24] و دريا را هنگامى كه آرام است پشت سر
       بگذار، كه آنان سپاهى غرق‌شدنى‌اند.»
       [25] [وه،] چه باغها و چشمه‌سارانى [كه
       آنها بعد از خود] بر جاى نهادند،
       [26] و كشتزارها و جايگاه‌هاى نيكو،
       [27] و نعمتى كه از آن برخوردار بودند.
       [28] [آرى،] اين چنين [بود] و آنها را به
       مردمى ديگر ميراث داديم.
       [29] و آسمان و زمين بر آنان زارى نكردند و
       مهلت نيافتند.
       [30] و به راستى، فرزندان اسرائيل را از
       عذاب خفت‌آور رهانيديم:
       [31] از [دست‌] فرعون كه متكبّرى از
       افراطكاران بود.
       [32] و قطعاً آنان را دانسته بر مردم جهان
       ترجيح داديم.
       [33] و از نشانه‌ها [ى الهى‌] آنچه را كه
       در آن آزمايشى آشكار بود، بديشان داديم.
       [34] هر آينه اين [كافران‌] مى‌گويند:
       [35] «جز مرگ نخستين، ديگر [واقعه‌اى‌]
       نيست و ما زنده‌شدنى نيستيم.
       [36] اگر راست مى‌گوييد، پس پدران ما را
       [باز] آوريد.
       [37] آيا ايشان بهترند يا قوم «تُبّع» و
       كسانى كه پيش از آنها بودند؟ آنها را
       هلاك كرديم، زيرا كه گنهكار بودند.
       [38] و آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان
       آن دو است به بازى نيافريده‌ايم؛
       [39] آنها را جز به حق نيافريده‌ايم،
       ليكن بيشترشان نمى‌دانند.
       [40] در حقيقت، روز «جدا سازى» موعد همه
       آنهاست.
       [41] همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى
       نمى‌تواند حمايتى كند، و آنان يارى
       نمى‌شوند،
       [42] مگر كسى را كه خدا رحمت كرده است،
       زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان.
       [43] آرى! درخت زقوم،
       [44] خوراك گناه پيشه است.
       [45] چون مس گداخته در شكمها مى‌گدازد؛
       [46] همانند جوشش آب جوشان.
       [47] او را بگيريد و به ميان دوزخش
       بكشانيد،
       [48] آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو
       ريزيد.
       [49] بچش كه تو همان ارجمند بزرگوارى!
       [50] اين است همان چيزى كه در باره آن
       ترديد مى‌كرديد.
       [51] به راستى پرهيزگاران در جايگاهى
       آسوده [اند]،
       [52] در بوستانها و كنار چشمه‌سارها.
       [53] پرنيان نازك و ديباى ستبر مى‌پوشند
       [و] برابر هم نشسته‌اند.
       [54] [آرى،] چنين [خواهد بود] و آنها را با
       حوريان درشت‌چشم همسر مى‌گردانيم.
       [55] در آنجا هر ميوه‌اى را [كه بخواهند]
       آسوده خاطر مى‌طلبند.
       [56] در آنجا جز مرگ نخستين، مرگ نخواهند
       چشيد و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه
       مى‌دارد.
       [57] [اين‌] بخششى است از جانب پروردگار
       تو. اين است همان كاميابى بزرگ.
       [58] در حقيقت، [قرآن‌] را بر زبان تو آسان
       گردانيديم، اميد كه پند پذيرند.
       [59] پس مراقب باش، زيرا كه آنان هم
       مراقبند.
       
       
 (DIR) Previous
 (DIR) Next
       
       
 (HTM) Powered by Al Quran Cloud