Mohammad Mahdi Fooladvand, Surah 47: Muhammad (Muhammad)
(DIR) Surahs
[1] كسانى كه كفر ورزيدند و [مردم را] از
راه خدا باز داشتند، [خدا] اعمال آنان را
تباه خواهد كرد.
[2] و آنان كه ايمان آورده و كارهاى
شايسته كرده‌اند و به آنچه بر محمد [ص]
نازل آمده گرويده‌اند -[كه] آن خود حق
[و] از جانب پروردگارشان است- [خدا نيز]
بديهايشان را زدود و حال [و روز]شان را
بهبود بخشيد.
[3] اين بدان سبب است كه آنان كه كفر
ورزيدند، از باطل پيروى كردند، و كسانى
كه ايمان آوردند از همان حق -كه از جانب
پروردگارشان است- پيروى كردند. اين گونه
خدا براى [بيدارى] مردم مثالهايشان را
مى‌زند.
[4] پس چون با كسانى كه كفر ورزيده‌اند
برخورد كنيد، گردنها[يشان] را بزنيد.
تا چون آنان را [در كشتار] از پاى
درآورديد، پس [اسيران را] استوار در بند
كشيد؛ سپس يا [بر آنان] منّت نهيد [و
آزادشان كنيد] و يا فديه [و عوض از ايشان
بگيريد]، تا در جنگ، اسلحه بر زمين
گذاشته شود. اين است [دستور خدا]؛ و اگر
خدا مى‌خواست، از ايشان انتقام
مى‌كشيد، ولى [فرمان پيكار داد] تا برخى
از شما را به وسيله برخى [ديگر]
بيازمايد، و كسانى كه در راه خدا كشته
شده‌اند، هرگز كارهايشان را ضايع
نمى‌كند.
[5] به زودى آنان را راه مى‌نمايد و
حالشان را نيكو مى‌گرداند.
[6] و در بهشتى كه براى آنان وصف كرده،
آنان را درمى‌آورد.
[7] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر
خدا را يارى كنيد ياريتان مى‌كند و
گامهايتان را استوار مى‌دارد.
[8] و كسانى كه كفر ورزيدند، نگونسارى بر
آنان باد؛ و [خدا] اعمالشان را برباد داد.
[9] اين بدان سبب است كه آنان آنچه را خدا
نازل كرده است خوش نداشتند، و [خدا نيز]
كارهايشان را باطل كرد.
[10] مگر در زمين نگشته‌اند، تا ببينند
فرجام كسانى كه پيش از آنها بودند به كجا
انجاميده است؟ خدا زير و زبرشان كرد و
كافران را نظاير [همين كيفرها در پيش]
است.
[11] چرا كه خدا سرپرست كسانى است كه
ايمان آورده‌اند، ولى كافران را سرپرست
[و يارى] نيست.
[12] خدا كسانى را كه ايمان آورده و
كارهاى شايسته كرده‌اند، در باغهايى كه
از زير [درختان] آنها نهرها روان است
درمى‌آورد، و [حال آنكه] كسانى كه كافر
شده‌اند، [در ظاهر] بهره مى‌برند و همان
گونه كه چارپايان مى‌خورند، مى‌خورند،
و[لى ]جايگاه آنها آتش است.
[13] و بسا شهرها كه نيرومندتر از آن شهرى
بود كه تو را [از خود] بيرون راند، كه ما
هلاكشان كرديم و براى آنها يار [و
ياورى] نبود.
[14] آيا كسى كه بر حجتى از جانب پروردگار
خويش است، چون كسى است كه بدى كردارش
براى او زيبا جلوه داده شده و هوسهاى خود
را پيروى كرده‌اند؟
[15] مَثَل بهشتى كه به پرهيزگاران وعده
داده شده [چون باغى است كه] در آن
نهرهايى است از آبى كه [رنگ و بو و طعمش]
برنگشته؛ و جويهايى از شيرى كه مزه‌اش
دگرگون نشود؛ و رودهايى از باده‌اى كه
براى نوشندگان لذتى است؛ و جويبارهايى
از انگبين ناب. و در آنجا از هر گونه ميوه
براى آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر]
آمرزش پروردگار آنهاست. [آيا چنين كسى در
چنين باغى دل‌انگيز] مانند كسى است كه
جاودانه در آتش است و آبى جوشان به
خوردشان داده مى‌شود [تا] روده‌هايشان
را از هم فرو پاشد؟
[16] و از ميان [منافقان] كسانى‌اند كه
[در ظاهر] به [سخنان] تو گوش مى‌دهند،
ولى چون از نزد تو بيرون مى‌روند، به
دانش يافتگان مى‌گويند: «هم اكنون چه
گفت؟» اينان همانانند كه خدا بر
دلهايشان مهر نهاده است و از هوسهاى خود
پيروى كرده‌اند.
[17] و[لى] آنان كه به هدايت گراييدند
[خدا] آنان را هر چه بيشتر هدايت بخشيد و
[توفيق] پرهيزگارى‌شان داد.
[18] آيا [كافران] جز اين انتظار
مى‌برند كه رستاخيز به ناگاه بر آنان
فرا رسد؟ و علامات آن اينك پديد آمده
است. پس اگر [رستاخيز] بر آنان دررسد،
ديگر كجا جاى اندرزشان است؟
[19] پس بدان كه هيچ معبودى جز خدا نيست؛ و
براى گناه خويش آمرزش جوى؛ و براى مردان
و زنان با ايمان [طلب مغفرت كن]؛ و
خداست كه فرجام و م‌آل [هر يك از] شما را
مى‌داند.
[20] و كسانى كه ايمان آورده‌اند
مى‌گويند: «چرا سوره‌اى [در باره جهاد]
نازل نمى شود؟» اما چون سوره‌اى صريح
نازل شد و در آن نام كارزار آمد، آنان كه
در دلهايشان مرضى هست، مانند كسى كه به
حال بيهوشى مرگ افتاده به تو مى‌نگرند.
[21] [ولى] فرمان‌پذيرى و سخنى شايسته
برايشان بهتر است. و چون كار به تصميم
كشد، قطعاً خير آنان در اين است كه با
خدا راست[دل] باشند.
[22] پس [اى منافقان،] آيا اميد بستيد كه
چون [از خدا] برگشتيد [يا سرپرست مردم
شديد] در [روى] زمين فساد كنيد و
خويشاونديهاى خود را از هم بگسليد؟
[23] اينان همان كسانند كه خدا آنان را
لعنت نموده و [گوش دل] ايشان را ناشنوا
و چشمهايشان را نابينا كرده است.
[24] آيا به آيات قرآن نمى‌انديشند؟ يا
[مگر] بر دلهايشان قفلهايى نهاده شده
است؟
[25] بى‌گمان، كسانى كه پس از آنكه [راه]
هدايت بر آنان روشن شد [به حقيقت] پشت
كردند، شيطان آنان را فريفت و به
آرزوهاى دور و درازشان انداخت.
[26] چرا كه آنان به كسانى كه آنچه را خدا
نازل كرده خوش نمى‌داشتند، گفتند: «ما
در كار [مخالفت] تا حدودى از شما اطاعت
خواهيم كرد.» و خدا از همداستانى آنان
آگاه است.
[27] پس چگونه [تاب مى‌آورند] وقتى كه
فرشتگان [عذاب]، جانشان را مى‌ستانند
و بر چهره و پشت آنان تازيانه
مى‌نوازند؟
[28] زيرا آنان از آنچه خدا را به خشم
آورده پيروى كرده‌اند و خرسنديش را خوش
نداشتند؛ پس اعمالشان را باطل گردانيد.
[29] آيا كسانى كه در دلهايشان مرضى هست،
پنداشتند كه خدا هرگز كينه آنان را
آشكار نخواهد كرد؟
[30] و اگر بخواهيم، قطعاً آنان را به تو
مى‌نمايانيم، در نتيجه ايشان را به
سيماى [حقيقى]شان مى‌شناسى و از آهنگ
سخن به [حال] آنان پى خواهى برد؛ و
خداست كه كارهاى شما را مى‌داند.
[31] و البته شما را مى‌آزماييم تا
مجاهدان و شكيبايان شما را باز
شناسانيم، و گزارشهاى [مربوط به] شما
را رسيدگى كنيم.
[32] كسانى كه كافر شدند و [مردم را] از راه
خدا باز داشتند و پس از آنكه راه هدايت
بر آنان آشكار شد، با پيامبر [خدا] در
افتادند، هرگز به خدا گزندى
نمى‌رسانند؛ و به زودى [خدا]
كرده‌هايشان را تباه خواهد كرد.
[33] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خدا
را اطاعت كنيد و از پيامبر [او نيز] اطاعت
نماييد، و كرده‌هاى خود را تباه مكنيد.
[34] آنان كه كفر ورزيدند و مانع راه خدا
شدند، سپس در حال كفر مردند، هرگز خدا از
آنان درنخواهد گذشت.
[35] پس سستى نورزيد و [كافران را] به آشتى
مخوانيد [كه] شما برتريد و خدا با شماست
و از [ارزش] كارهايتان هرگز نخواهد
كاست.
[36] زندگى اين دنيا لهو و لعبى بيش نيست،
و اگر ايمان بياوريد و پروا بداريد [خدا]
پاداش شما را مى‌دهد و اموالتان را [در
عوض] نمى‌خواهد.
[37] اگر [اموال] شما را بخواهد و به
اصرار از شما طلب كند بخل مى‌ورزيد، و
كينه‌هاى شما را برملا مى‌كند.
[38] شما همان [مردمى] هستيد كه براى
انفاق در راه خدا فرا خوانده شده‌ايد.
پس برخى از شما بخل مى‌ورزند، و هر كس
بخل ورزد تنها به زيان خود بخل ورزيده، و
[گرنه] خدا بى‌نياز است و شما
نيازمنديد؛ و اگر روى برتابيد [خدا] جاى
شما را به مردمى غير از شما خواهد داد كه
مانند شما نخواهند بود.
(DIR) Previous
(DIR) Next
(HTM) Powered by Al Quran Cloud