Mohammad Mahdi Fooladvand, Surah 74: The Cloaked One (Al-Muddaththir) 
       
 (DIR) Surahs
       
       [1] اى كشيده رداى شب بر سر،
       [2] برخيز و بترسان.
       [3] و پروردگار خود را بزرگ دار.
       [4] و لباس خويشتن را پاك كن.
       [5] و از پليدى دور شو.
       [6] و منّت مگذار و فزونى مطلب.
       [7] و براى پروردگارت شكيبايى كن.
       [8] پس چون در صور دميده شود،
       [9] آن روز [چه‌] روز ناگوارى است!
       [10] بر كافران آسان نيست.
       [11] مرا با آنكه [او را] تنها آفريدم
       واگذار.
       [12] و دارايى بسيار به او بخشيدم،
       [13] و پسرانى آماده [به خدمت، دادم‌]،
       [14] و برايش [عيش خوش‌] آماده كردم.
       [15] باز [هم‌] طمع دارد كه بيفزايم.
       [16] ولى نه، زيرا او دشمن آيات ما بود.
       [17] به زودى او را به بالارفتن از گردنه
       [عذاب‌] وادار مى‌كنم.
       [18] آرى، [آن دشمن حق‌] انديشيد و سنجيد.
       [19] كشته بادا، چگونه [او] سنجيد؟
       [20] [آرى،] كشته بادا، چگونه [او] سنجيد.
       [21] آنگاه نظر انداخت.
       [22] سپس رو ترش نمود و چهره در هم كشيد.
       [23] آنگاه پشت گردانيد و تكبّر ورزيد،
       [24] و گفت: «اين [قرآن‌] جز سحرى كه [به
       برخى‌] آموخته‌اند نيست.
       [25] اين غير از سخن بشر نيست.»
       [26] زودا كه او را به سَقَر در آورم.
       [27] و تو چه دانى كه آن سَقَر چيست؟
       [28] نه باقى مى‌گذارد و نه رها مى‌كند.
       [29] پوستها را سياه مى‌گرداند.
       [30] [و] بر آن [دوزخ‌]، نوزده [نگهبان‌]
       است.
       [31] و ما موكّلان آتش را جز فرشتگان
       نگردانيديم، و شماره آنها را جز آزمايشى
       براى كسانى كه كافر شده‌اند قرار
       نداديم، تا آنان كه اهل كتابند يقين به
       هم رسانند، و ايمان كسانى كه ايمان
       آورده‌اند افزون گردد، و آنان كه كتاب
       به ايشان داده شده و [نيز] مؤمنان به شك
       نيفتند، و تا كسانى كه در دلهايشان
       بيمارى است و كافران بگويند: «خدا از اين
       وصف‌كردن، چه چيزى را اراده كرده است؟»
       اين گونه، خدا هر كه را بخواهد بيراه
       مى‌گذارد و هر كه را بخواهد هدايت مى
       كند، و [شماره‌] سپاهيان پروردگارت را
       جز او نمى‌داند، و اين [آيات‌] جز
       تذكارى براى بشر نيست.
       [32] نه چنين است [كه مى‌پندارند!] سوگند
       به ماه،
       [33] و سوگند به شامگاه چون پشت كند،
       [34] و سوگند به بامداد چون آشكار شود،
       [35] كه آيات [قرآن‌] از پديده‌هاى بزرگ
       است.
       [36] بشر را هشداردهنده است.
       [37] هر كه از شما را كه بخواهد پيشى جويد
       يا بازايستد.
       [38] هر كسى در گرو دستاورد خويش است،
       [39] بجز ياران دست راست:
       [40] در ميان باغها. از يكديگر مى‌پرسند،
       [41] درباره مجرمان:
       [42] «چه چيز شما را در آتش [سَقَر]
       درآورد؟»
       [43] گويند: «از نمازگزاران نبوديم،
       [44] و بينوايان را غذا نمى‌داديم،
       [45] با هرزه‌درايان هرزه‌درايى
       مى‌كرديم،
       [46] و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم،
       [47] تا مرگ ما در رسيد.»
       [48] از اين رو شفاعت شفاعت‌كنندگان به
       حال آنها سودى نمى‌بخشد.
       [49] چرا آنها از تذكر روى گردانند؟!
       [50] گويى گورخرانى رميده‌اند،
       [51] كه از (مقابل) شيرى فرار كرده‌اند!
       [52] بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد
       نامه جداگانه‌اى (از سوى خدا) براى او
       فرستاده شود!
       [53] چنين نيست كه آنان مى‌گويند، بلكه
       آنها از آخرت نمى‌ترسند!
       [54] چنين نيست كه آنها مى‌گويند، آن
       (قرآن) يك تذكر و يادآورى است!
       [55] هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد؛
       [56] و هيچ كس پند نمى‌گيرد مگر اينكه خدا
       بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!
       
       
 (DIR) Previous
 (DIR) Next
       
       
 (HTM) Powered by Al Quran Cloud