Baha'oddin Khorramshahi, Surah 16: The Bee (An-Nahl)
(DIR) Surahs
[1] عذاب الهى فرا مى‌رسد، در طلب آن
شتاب مكنيد، او پاك و فراتر است از آنچه
با او شريك مى‌سازند
[2] فرشتگان را با وحى به امر خويش بر
هركس از بندگانش كه بخواهد فرو
مى‌فرستد، كه هشدار دهيد كه خدايى جز من
نيست، پس از من پروا كنيد
[3] آسمانها و زمين را به حق آفريده است،
فراتر است از آنچه با او شريك مى‌سازند
[4] انسان را از نطفه‌اى [بى‌مقدار]
آفريده است، آنگاه او ستيزه‌جويى آشكار
است
[5] و چارپايان را براى شما آفريد كه براى
شما در آنها گرما و سودهاى ديگر هست، و
هم از آنها مى‌خوريد
[6] و هنگامى كه آنها را [شامگاهان] از
چرا باز مى‌گردانيد، يا [بامدادان] به
چرا مى‌بريد، شما را در آن تجملى هست
[7] و بارهايتان را تا شهرى كه جز با به
رنج انداختن تن خويش به آن نمى‌توانيد
رسيد، مى‌برند، بى‌گمان پروردگارتان
رئوف و مهربان است
[8] و نيز اسبان و استران و درازگوشان را
[آفريد] تا بر آنها سوار شويد و مايه تجمل
نيز هست، و نيز چيزهاى ديگر كه شما
نمى‌دانيد مى‌آفريند
[9] و [بيان] راه ميانه با خداوند است، و
بعضى از آن [راهها] بيراهه است، و اگر
مى‌خواست همگى شما را هدايت مى‌كرد
[10] او كسى است كه از آسمان آبى فرو
فرستاد كه آشاميدنى شما از آن است و از
همان گياهان مى‌رويد كه در آن
[چارپايانتان را] مى‌چرانيد
[11] با آن براى شما زراعت و زيتون و خرما
و انگور و از هر گونه محصولات [ديگر]
مى‌روياند، بى‌گمان در اين براى
انديشه‌وران مايه عبرتى هست
[12] و براى شما شب و روز و خورشيد و ماه را
رام كرد، و ستارگان به فرمان او رام
شده‌اند، بى‌گمان در اين براى
خردورزان مايه عبرتى هست
[13] و آنچه در زمين براى شما رنگارنگ
آفريد، بى‌گمان در اين براى پندگيران
مايه عبرتى هست
[14] او كسى است كه دريا را رام كرد تا از
[صيد] آن گوشتى تر و تازه بخوريد و از آن
زيورهايى بيرون آوريد كه آنها را
"مى‌پوشيد" و كشتى‌ها را مى‌بينى كه در
آن دريا شكافند، و چنين كرد تا از فضل و
كرم او معاش خود فراهم آوريد و باشد كه
سپاس بگزاريد
[15] و كوهها را در زمين بيفكند تا شما را
نجنباند و نيز رودها و راههايى [پديد
آورد] باشد كه راه يابيد
[16] و نيز نشانه‌هايى [ديگر]، و آنان با
نظر به ستارگان [در دريا] راه مى‌يابند
[17] پس آيا كسى كه مى‌آفريند همانند كسى
است كه نمى‌آفريند؟ آيا پند
نمى‌گيريد؟
[18] و اگر نعمت الهى را بشماريد،
نمى‌توانيد آن را [چنانكه هست] شمارش
كنيد، بى‌گمان خداوند آمرزگار مهربان
است
[19] و خداوند آنچه پنهان و آنچه آشكار
مى‌داريد، مى‌داند
[20] و كسانى كه [مشركان به ناحق] به جاى
خداوند مى‌پرستند، چيزى نيافريده‌اند
و خودشان آفريده شده‌اند
[21] [اينان] مردگانى بى‌جانند، و خود
نمى‌دانند كه چه هنگام برانگيخته
خواهند شد
[22] خداى شما خدايى يگانه است، و كسانى
كه به آخرت ايمان ندارند، دلهايشان
انكارگر است و خود مستكبرند
[23] حقا كه خداوند آنچه پوشيده و آنچه
آشكار مى‌دارند، مى‌داند، [و] او
مستكبران را دوست ندارد
[24] و چون به ايشان گويند پروردگارتان چه
نازل كرده است؟ گويند اين افسانه‌هاى
پيشينيان است
[25] تا سرانجام هم بار گناهان خودشان را
به تمامى در روز قيامت بر دوش كشند و هم
بخشى از بارگناهان كسانى را كه از روى
نادانى گمراهشان كرده‌اند، هان چه بد
است آنچه بر دوش مى‌كشند
[26] كسانى هم كه [بر همين شيوه و] پيش از
آنان بودند، مكرورزيدند، آنگاه فرمان
خداوند در رسيد كه بنيادشان را از پايه
برانداخت و سقف از فرازشان بر آنان فرود
آمد، و عذاب از جايى كه انديشه‌اش را
نمى‌كردند، بر سرشان نازل شد
[27] سپس در روز قيامت آنان را خوار سازد و
فرمايد كجا هستند شريكان من كه شما
درباره آنان مناقشه مى‌كرديد؟
دانشوران گويند امروز خوارى و عذاب نصيب
كافران است
[28] كسانى كه فرشتگان جانشان را
مى‌گيرند و آنان بر خود ستم روا
داشته‌اند، از در تسليم درآيند [و
گويند] ما هيچ بد و بيراهى نكرده‌ايم،
ولى بى‌گمان خداوند به آنچه كرده‌ايد،
داناست
[29] پس، از دروازه‌هاى جهنم وارد شويد،
و جاودانه در آن خواهيد بود، و جايگاه
متكبران چه بد است
[30] و به پرهيزگاران گويند پروردگارتان
چه نازل كرده است؟ گويند [آنچه نازل كرده
است] خير است، براى نيكوكاران در اين
دنيا نيكى است و سراى آخرت بهتر است، و
سراى پرهيزگاران چه نيكوست
[31] همان بهشتهاى عدن كه به آن در آيند،
كه جويباران از فرودست آن جارى است، در
آنجا هر چه خواهند برايشان هست، خداوند
بدين گونه به پرهيزگاران پاداش مى‌دهد
[32] كسانى [از مؤمنان] كه پاكند چون
فرشتگان جانشان را بگيرند گويند سلام بر
شما، به خاطر كار و كردارتان وارد بهشت
شويد
[33] انتظارى جز اين ندارند كه فرشتگان به
نزد آنان بيايند يا امر پروردگارت نازل
گردد، كسانى هم كه پيش از آنان بودند، به
همين شيوه رفتار كردند، و خداوند به
آنان ستم نكرد، بلكه خود بر خويشتن ستم
كردند
[34] كيفر آنچه كرده بودند، گريبانگيرشان
شد، و [كيفر] آنچه به ريشخند گرفته
بودند، فراگيرشان شد
[35] و مشركان گفتند اگر خدا مى‌خواست نه
ما و نه پدرانمان چيزى را جز او
نمى‌پرستيديم، و چيزى را جز به امر او
حرام نمى‌كرديم، پيشينيان آنان هم به
همين شيوه رفتار كردند، و آيا جز
پيام‌رسانى آشكار چيزى بر عهده
پيامبران است؟
[36] و به راستى كه در ميان هر امتى
پيامبرى برانگيختيم [تا بگويند] كه
خداوند را بپرستيد و از طاغوت پرهيز
كنيد و از ايشان كسانى هستند كه خداوند
هدايتشان كرده و از ايشان كسانى هستند
كه سزاوار گمراهى‌اند، پس در روى زمين
سير و سفر كنيد و بنگريد كه سرانجام دروغ
دارندگان چگونه بوده است
[37] اگر بر هدايت آنان حريص باشى [بدان]
كه خداوند كسى را كه بيراه گذارد، به راه
نمى‌آورد، و ايشان ياورى ندارند
[38] و سخت‌ترين سوگندهايشان را به نام
خدا مى‌خوردند كه خداوند كسانى را كه
مرده‌اند، از نو زنده نخواهد كرد، آرى
[خواهد كرد]، اين است وعده‌اى كه به حق
بر عهده اوست، ولى بيشترينه مردم
نمى‌دانند
[39] تا سرانجام براى آنان [حقيقت] آنچه
را اختلاف دارند روشن سازد و تا كافران
بدانند كه دروغگو بوده‌اند
[40] سخن ما درباره چيزى كه اراده‌اش را
كرده‌ايم فقط اين است كه به آن
مى‌گوييم موجود شو، و بى‌درنگ موجود
مى‌شود
[41] و كسانى كه پس از ستم ديدنشان، در راه
خدا هجرت كرده‌اند، در دنيا، [در سرا و
سرزمين] نيكويى جايشان مى‌دهيم و اگر
بدانند بى‌گمان پاداش اخروى بزرگتر
است
[42] همانان كه شكيبايى‌ورزيده و بر
پروردگارشان توكل كرده‌اند
[43] و ما پيش از تو جز مردانى كه به آنان
وحى مى‌كرديم، نفرستاده‌ايم، پس اگر
نمى‌دانيد از پژوهندگان كتابهاى
آسمانى بپرسيد
[44] [و آنان را] همراه با پديده‌هاى شگرف
و كتابهاى آسمانى [فرستاديم]، و بر تو
قرآن را نازل كرديم، تا براى مردم آنچه
بر ايشان نازل شده است، روشن كنى و باشد
كه انديشه كنند
[45] آيا كسانى كه بدسگالى كرده‌اند
ايمن‌اند از اينكه خداوند ايشان را
[ناگهان] به زمين فرو برد، يا از جايى
كه انديشه‌اش را نمى‌كنند، عذاب بر
سرشان فرود آيد؟
[46] يا [خداوند] در [گرماگرم] گشت و
گذارشان فروگيردشان و گزير و گريزى
ندارند
[47] يا ايشان را در عين ترس و لرز فرو
گيرد، [پس] پروردگارتان رئوف و مهربان
است
[48] آيا در آنچه خداوند آفريده است
نمى‌نگرند كه سايه‌هايشان از راست و چپ
مى‌گسترد و فروتنانه به درگاه خداوند
سجده مى‌كنند؟
[49] هر آن جنبنده‌اى كه در آسمانها و
آنچه در زمين است، و فرشتگان به درگاه
خدا سجده مى‌برند و گردنكشى نمى‌كنند
[50] از پروردگارشان، كه بر آنان محيط
است، مى‌ترسند و آنچه دستور
يافته‌اند، انجام مى‌دهند
[51] و خداوند فرمود قائل به دو خدا
مباشيد، جز اين نيست كه او خداى يگانه
است، پس از من پروا كنيد
[52] و آنچه در آسمانها و زمين است، از آن
اوست، و دين پايدار از آن اوست، آيا از
غير خداوند پروا داريد؟
[53] و هر نعمتى كه داريد، از جانب خداوند
است، سپس چون به شما رنجى رسد به درگاه
او مى‌ناليد
[54] و چون رنج را از شما باز دارد، آنگاه
گروهى از شما براى پروردگارشان شريك
مى‌آورند
[55] تا سرانجام [ناسپاسان] در حق آنچه
به ايشان بخشيده‌ايم، ناسپاسى كنند،
اينك بهره‌مند شويد، زودا كه بدانيد
[56] و براى بى‌شعوران [بتان]، بهره‌اى
از آنچه روزيشان داده‌ايم، [نذر و]
تعيين مى‌كنند، به خدا كه درباره آنچه
افتراء مى‌زنيد، از شما پرسش خواهد شد
[57] و براى خداوند دخترانى قائل
مى‌شوند، منزه است او، و براى خودشان هر
چه بخواهند
[58] و چون يكى از ايشان را از دختر [زادن
همسرش] خبر دهند، چهره‌اش [از خشم و
تاسف] سياه شود و تاسف خود را فرو خورد
[59] از ناگوارى خبرى كه به او داده‌اند،
از قوم خود پنهان شود [و با خود بينديشد]
آيا او را به خوارى و زارى نگه دارد، يا
[زنده] به خاك بسپارد، هان چه بد است
برداشت و برخورد آنان
[60] وصف بد، سزاوار بى‌ايمانان به آخرت،
و وصف والا سزاوار خداوند است، و او
پيروزمند فرزانه است
[61] و اگر خداوند مردمان را به خاطر گناه
[و شرك]شان فرو مى‌گرفت، جنبنده‌اى بر
روى زمين باقى نمى‌ماند، بلكه آنان را
تا زمانى معين واپس‌مى‌دارد، و چون
اجلشان فرارسد، نه ساعتى پس و نه ساعتى
پيش افتند
[62] و براى خداوند چيزى را كه خودشان هم
خوش ندارند قائل مى‌شوند و به زبانشان
به دروغ مدعى مى‌شوند كه بهشت از آن
آنان است، حقا كه آتش [دوزخ] نصيب آنان
است و ايشان [در اين راه] پيشتازند
[63] به خدا كه براى امتهاى پيش از تو هم
[پيامبرانى] فرستاديم، آنگاه شيطان
اعمالشان را در نظرشان بياراست و آن روز
او سرور ايشان است و عذابى دردناك [در
پيش] دارند
[64] و قرآن را جز براى اين بر تو فرو
نفرستاديم كه [حقيقت] آنچه را اختلاف
دارند، برايشان روشن كنى، و براى آنكه
براى اهل ايمان رهنمود و رحمت باشد
[65] و خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد و
با آن زمين را پس از پژمردنش زنده كرد،
بى‌گمان در اين براى سخن شنوايان مايه
عبرت هست
[66] و در چارپايان براى شما عبرتى است كه
از شكمهايشان، از ميان سرگين و خون،
شيرى پاك به شما مى‌نوشانيم، كه گواراى
آشامندگان است
[67] و از ميوه‌هاى خرما و انگور هم
[شراب] مستى‌آور و هم خوراك نيكو به
دست مى‌آوريد، بى‌گمان در اين امر براى
خردورزان مايه عبرتى است
[68] و پروردگارت به زنبور عسل الهام كرد
كه از كوهها و درختان و آنچه
برمى‌افرازند [براى خود] خانه بساز
[69] سپس از همه ميوه‌ها بخور و راه
پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى،
[آنگاه] از شكمهاى آنها شهدى رنگارنگ
مى‌تراود كه در آن شفاى مردمان است، در
اين براى انديشه‌وران مايه عبرتى است
[70] و خداوند [است كه] شما را آفريده است
و سپس جانتان را مى‌گيرد، و بعضى از شما
هستند كه به حد اعلاى فرتوتى مى‌رسند،
چندانكه پس از دانستن [بسيارى چيزها]
چيزى ندانند، بى‌گمان خداوند داناى
تواناست
[71] و خداوند بعضى از شما را بر بعضى ديگر
در روزى برترى داده است، و برترى
يافتگان بازگرداننده روزيشان به ملك
يمينهايشان نيستند، تا در آن برابر شوند
پس آيا به نعمت خداوند انكار مى‌ورزند؟
[72] و خداوند براى شما از خودتان همسرانى
قرار داد و از همسرانتان براى شما
فرزندان و نوادگانى آفريد و به شما از
خوراكهاى پاكيزه روزى داد، آيا به باطل
ايمان مى‌آورند، و به نعمت الهى كفران
مى‌ورزند
[73] و به جاى خداوند چيزى را مى‌پرستند
كه در آسمانها و زمين هيچ‌گونه اختيار
روزى آنان را ندارند و نمى‌توانند
داشته باشند
[74] پس براى خداوند مثل مزنيد، چرا كه
خداوند مى‌داند و شما نمى‌دانيد
[75] خداوند مثلى مى‌زند بين برده‌اى
مملوك كه قدرت بر هيچ كارى ندارد و بين
كسى كه از سوى خويش به او روزى نيكويى
بخشيده‌ايم و او از همان پنهان و آشكار
مى‌بخشد، آيا اين دو برابرند؟ سپاس
خداوند را، آرى بيشترينه‌شان در
نمى‌يابند
[76] و [همچنين] خداوند از دو مرد مثلى
مى‌زند كه يكى از آن دو گنگ است و قدرت
بر هيچ كارى ندارد و سربار سرور خويش
است، هر جا كه مى‌فرستدش، خيرى به بار
نمى‌آورد، آيا او و كسى كه به داد فرمان
مى‌دهد و در راه راست مى‌رود، برابرند؟
[77] و [علم] غيب آسمانها و زمين خداوند
راست، و كار [قيام] قيامت، جز [به
سرعت] چشم بر هم زدنى نيست، يا بلكه
كمتر، كه خداوند بر هر كارى تواناست
[78] و خداوند [است] كه شما را از شكمهاى
مادرانتان، در حالى كه هيچ چيز
نمى‌دانستيد، بيرون آورد، و [از پيش]
براى شما گوش و چشم و قلب آفريد، باشد كه
سپاس گزاريد
[79] آيا به پرندگان ننگريسته‌اند كه در
فضاى آسمان رام شده‌اند، و كسى جز
خداوند آنها را [در آن حال] نگاه
نمى‌دارد، بى‌گمان در اين براى اهل
ايمان مايه‌هاى عبرت است
[80] و خداوند از خانه‌هايتان براى شما
مايه آرامش پديد آورد، و براى شما از
پوستهاى چارپايان خيمه‌هايى پديد آورد
كه در روز كوچيدنتان و روز اقامتتان آن
را سبكبار مى‌يابيد، و از پشمها و كركها
و موهاى آنها اثاثيه و مايه بهره‌ورى تا
هنگامى معين پديد آورد
[81] و خداوند براى شما از آنچه آفريده
است، سايه‌سارها و از كوهها براى شما
غارها پديد آورد، و براى شما
تن‌پوشهايى كه شما را از گرما [و سرما]
نگه دارد، و تن‌پوشهايى كه شما را از
آسيب همديگر نگه مى‌دارد، بدين‌سان
نعمتش را بر شما تمام مى‌كند باشد كه
تسليم پيشه كنيد
[82] و اگر روى برتافتند [بدان] كه بر تو
پيام رسانى آشكار است
[83] [آنان] نعمت الهى را مى‌شناسند،
سپس انكارش مى‌كنند، و بيشترينه‌شان
ناسپاسند
[84] و روزى كه از هر امتى شاهدى
برانگيزيم، سپس به كافران اجازه
[عذرخواهى] داده نشود، و عذرشان را
نپذيرند
[85] و چون ستم‌پيشگان عذاب را بنگرند،
آنگاه نه [عذابشان] سبك گردد و نه مهلت
داده شوند
[86] و چون مشركان شريكانى را كه [به جاى
خداوند] قائلند بنگرند، گويند
پروردگارا اينان شريكانى هستند كه ما به
جاى تو مى‌پرستيديم، آنگاه به آنان
پاسخ دهند كه شما دروغگوييد
[87] و در چنين روزى با خداوند از در تسليم
درآيند و بر ساخته‌هايشان [بر باد رود و]
از ديد آنان ناپديد شود
[88] كسانى كه كفرورزيدند و [مردمان را] از
راه خدا باز داشتند، به خاطر فتنه و
فسادشان عذابى بر عذابشان بيفزاييم
[89] و روزى كه از هر امتى شاهدى از خودشان
بر آنان برانگيزيم و تو را بر اينان شاهد
آوريم [تا چه خواهند كرد] و كتاب آسمانى
[قرآن] را بر تو نازل كرديم كه روشنگر
همه چيز است، و براى مسلمانان رهنمود و
رحمت و بشارت است
[90] به راستى خداوند به عدل و احسان و
اداى حق خويشاوندان فرمان مى‌دهد، و از
ناشايستى و كار ناپسند و سركشى باز
مى‌دارد، او شما را اندرز مى‌دهد باشد
كه پند گيريد
[91] و به عهد الهى چون پيمان بستيد وفا
كنيد و سوگندهايتان را پس از مؤكد داشتن
آنها، مشكنيد، حال آنكه خداوند را بر
خود [در آن سوگندها] ضامن گرفته‌ايد،
بى‌گمان خداوند از آنچه مى‌كنيد آگاه
است
[92] و همانند زنى مباشيد كه پشمهايى را
كه مى‌بافت، پس از محكم داشتنش، رشته
رشته وامى‌تافت، تا سوگندهايتان را
دستاويز دغلى كنيد، به خيال اينكه امتى
از امت ديگر بيشتر و پيشتر است، جز اين
نيست كه خداوند به آن مى‌آزمايدتان، و
سرانجام در روز قيامت، [حقيقت] آنچه را
در آن اختلاف داشتيد برايتان روشن خواهد
ساخت
[93] و اگر خداوند مى‌خواست شما را امت
يگانه‌اى قرار مى‌داد، ولى هر كه را
بخواهد بيراه مى‌گذارد، و هر كه را
بخواهد به راه مى‌آورد، و از چون و چند
آنچه مى‌كرديد، از شما خواهند پرسيد
[94] و سوگندهايتان را دستاويز دغلى در
بين خودتان قرار مدهيد كه لغزش قدمى، پس
از استوارى‌اش پيش آيد، و به خاطر آنكه
از راه خدا باز داشتيد، عذاب بچشيد و
برايتان عذابى سهمگين [در پيش] است
[95] و پيمان الهى را به بهاى ناچيزى
مفروشيد، زيرا اگر بدانيد آنچه در نزد
خداوند است، برايتان بهتر است
[96] آنچه نزد شماست، به پايان مى‌رسد و
آنچه نزد خداوند است، پاينده است، و به
كسانى كه شكيبايى‌ورزيده‌اند، به بهتر
از آنچه كرده‌اند پاداششان را
مى‌پردازيم
[97] هر كس از مرد يا زن كه كار نيك كند و
مؤمن باشد، به زندگانى پاك و
پسنديده‌اى زنده‌اش مى‌داريم و به
بهتر از آنچه كرده‌اند پاداششان را
مى‌پردازيم
[98] پس چون خواهى قرآن بخوانى، از [شر]
شيطان مطرود به خداوند پناه ببر
[99] آرى او بر كسانى كه ايمان آورده‌اند
و بر پروردگارشان توكل كرده‌اند، دست
ندارد
[100] سلطه او فقط بر كسانى است كه
دوستدارش هستند و كسانى كه به خداوند
شرك مى‌ورزند
[101] و چون آيه‌اى را به جاى آيه ديگر
آوريم -و خداوند به آنچه نازل كرده است،
آگاه‌تر استگويند تو فقط افترازنى،
چنين نيست بلكه بيشترينه‌شان در
نمى‌يابند
[102] بگو آن را روح‌القدس [جبرئيل] به
راستى و درستى از سوى پروردگارت نازل
كرده است، تا مؤمنان را ثابت‌قدم بدارد
و براى مسلمانان رهنمود و بشارتى باشد
[103] و به خوبى مى‌دانيم كه ايشان
مى‌گويند همانا بشرى او را آموزش
مى‌دهد [حاشا، چرا كه] زبان كسى كه
اينان كژانديشانه ادعا مى‌كنند، گنگ و
بيگانه است و اين زبان [زبان قرآن] عربى
[شيوا و] روشن است
[104] كسانى كه به آيات الهى ايمان
ندارند، خداوند هدايتشان نمى‌كند و
عذابى دردناك [در پيش] دارند
[105] جز اين نيست كه دروغ‌پردازى را
كسانى مى‌كنند كه به آيات الهى ايمان
ندارند و اينان دروغگو هستند
[106] هر كس كه بعد از ايمانش به خداوند
كفرورزد [بازخواست شود] مگر كسى كه وادار
شود، و دلش به ايمان آرام و استوار باشد،
ولى كسانى كه دل بر كفر نهاده باشند، خشم
خداوند بر آنان است و عذابى سهمگين [در
پيش] دارند
[107] اين از آن است كه ايشان زندگى دنيا
را از آخرت خوشتر دارند، و خداوند
خدانشناسان را هدايت نمى‌كند
[108] اينان كسانى هستند كه خداوند بر
دلها و گوشها و ديدگانشان مهر نهاده است
و اينانند كه غافلند
[109] حقا كه ايشان در آخرت زيانكارند
[110] از سوى ديگر، پروردگارت در حق كسانى
كه پس از شكنجه ديدن، هجرت كردند، سپس به
جهاد پرداختند و شكيبايى پيشه كردند،
بدان كه پروردگارت پس از آن آمرزگار
مهربان است
[111] روزى [فرارسد] كه هر كس [فقط] به دفاع
از خويش بپردازد، و جزاى هركسى بر وفق
كارى كه كرده است، تمام و كمال داده شود،
و بر ايشان ستم نرود
[112] و خداوند [اهل] شهرى را مثل زند كه
امن و آسوده به سر مى‌برد و روزى آن از
هر سو به خوشى و فراوانى مى‌رسيد، آنگاه
به نعمتهاى الهى كفران‌ورزيد، و سپس
خداوند به كيفر كار و كردارشان بلاى
فراگير گرسنگى و ناامنى را به آنان
چشانيد
[113] و به راستى كه پيامبرى از خودشان به
سوى آنان آمد، آنگاه او را دروغ‌زن
انگاشتند، و سرانجام در حالى كه ستمكار
[مشرك] بودند، عذاب آنان را فرو گرفت
[114] از آنچه خداوند روزيتان كرده است،
حلال و پاكيزه بخوريد، و اگر فقط او را
مى‌پرستيد، بر نعمت الهى شكر كنيد
[115] بدانيد [كه خداوند] بر شما مردار و
خون و گوشت خوك و آنچه نامى جز نام خدا
[به هنگام ذبحش] برده باشند، حرام كرده
است، اما اگر كسى درمانده شود، و
تجاوزكار و زياده خواه نباشد [و از آنها
بخورد، بداند كه] خداوند آمرزگار
مهربان است
[116] و با هر دروغى كه به زبانتان
مى‌آيد، مگوييد كه اين حلال است و اين
حرام، تا بر خداوند دروغ بسته باشيد،
زيرا كسانى كه بر خداوند دروغ ببندند
رستگار نمى‌شوند
[117] برخوردارى اندكى است و [سپس] بر
ايشان عذابى دردناك [در پيش] است
[118] و بر يهوديان، آنچه را پيشتر بر تو
خوانده‌ايم، حرام كرده‌ايم، و ما در حق
ايشان ستم نكرديم، بلكه خود بر خويشتن
ستم كردند
[119] آنگاه پروردگارت در حق كسانى كه از
روى نادانى مرتكب كار ناشايستى
شده‌اند، و سپس توبه و درستكارى
كرده‌اند، پس از آن، آمرزگار مهربان
است
[120] بى‌گمان ابراهيم پيشوايى فروتن در
برابر خداوند و پاكدين بود و از مشركان
نبود
[121] كه در برابر نعمتهاى او سپاسگزار
بود [و خداوند] او را برگزيد و به راه
راست هدايت كرد
[122] و به او در دنيا نيكى بخشيديم و او در
آخرت هم از شايستگان است
[123] سپس به تو وحى كرديم كه از آيين
ابراهيم پاكدين پيروى كن كه از مشركان
نبود
[124] حرمت نهادن به شنبه [ سبت] فقط بر
كسانى مقرر شد كه در آن [و در صيد ماهى و
نظاير آن] اختلاف‌ورزيدند، و بى‌گمان
پروردگارت در روز قيامت در آنچه اختلاف
مى‌داشتند، در ميان آنان داورى خواهد
كرد
[125] به راه پروردگارت با حكمت و
پند[هاى] پسنديده فراخوان، و با آنان
به شيوه‌اى كه بهتر است مجادله [و
مقابله] كن، چرا كه پروردگارت داناتر
است كه چه كسانى از راه او به در
افتاده‌اند و هم او به رهيافتگان
داناتر است
[126] و اگر خواستيد كسى را مكافات كنيد،
نظير آنچه مكافات ديده‌ايد، مكافات
دهيد، و اگر شكيبايى [و
خويشتندارى]ورزيد، بدانيد كه اين شيوه
براى شكيبايان بهتر است
[127] شكيبايى پيشه كن و شكيبايى تو جز به
توفيق الهى نيست و بر آنان اندوه مخور و
از مكرى كه مى‌ورزند دلتنگ مباش
[128] بى‌گمان خداوند با پرهيزگاران و
نيكوكاران است
(DIR) Previous
(DIR) Next
(HTM) Powered by Al Quran Cloud