Baha'oddin Khorramshahi, Surah 46: The Dunes (Al-Ahqaf)
(DIR) Surahs
[1] حم [حا ميم]
[2] كتابى است فروفرستاده از سوى خداوند
پيروزمند فرزانه
[3] آسمانها و زمين و آنچه در ميان
آنهاست، جز به حق و سرآمدى معين
نيافريده‌ايم و كافران از آنچه هشدار
مى‌يابند رويگردانند
[4] بگو آيا شريكانى را كه به جاى خداوند
قائل هستيد، نگريسته‌ايد، به من
بنمايانيد كه چه چيزى را در زمين
آفريده‌اند، يا آيا در [آفرينش]
آسمانها شركتى داشته‌اند، اگر راست
مى‌گوييد كتابى پيش از اين [كتاب]، يا
نشانه‌اى از علم بياوريد
[5] و كيست گمراه‌تر از كسى كه موجودى را
به دعا خواند كه تا روز قيامت پاسخش را
ندهد، و ايشان از دعاى آنان بى‌خبرند
[6] و چون مردم گرد آورده شوند، [آن
معبودان باطل] دشمنان ايشان باشند، و
عبادتشان را منكر شوند
[7] و چون آيات روشنگر ما بر آنان خوانده
شود، كافران درباره حق چون فراز آيدشان
گويند، اين جادوى آشكار است
[8] يا گويند آن را بر ساخته است بگو اگر
آن را برساخته باشم، در برابر خداوند
چيزى به سود من نداريد، او به آنچه به آن
مى‌پردازيد آگاه‌تر است، خداوند در
ميان من و شما گواه بس، و او آمرزگار
مهربان است
[9] بگو [من] پديده‌اى نو ظهور در ميان
پيامبران نيستم، و نمى‌دانم بر من و بر
شما چه خواهد رفت، جز از وحيى كه به من
مى‌شود، از چيزى پيروى نمى‌كنم، و من
جز هشداردهنده‌اى آشكار نيستم
[10] بگو بينديشيد اگر [قرآن] از سوى
خداوند باشد و سپس به آن انكار ورزيد،
[آيا ستمگر نيستيد؟] و گواهى از
بنى‌اسرائيل بر همانند آن گواهى داده
است، آنگاه او ايمان آورده و شما
استكبار ورزيديد، بى‌گمان خداوند قوم
ستمكاران را هدايت نمى‌كند
[11] و كافران در حق مؤمنان گويند اگر خير
بود آنان بر ما در زمينه آن پيشى
نمى‌گرفتند، و چون به آن راهياب نشدند،
گويند اين برساخته‌اى كهن است
[12] و پيش از آن كتاب موسى رهنما و رحمت
بود، و اين كتابى است همخوان [با آن]،
به زبان عربى [/شيوا]، تا ستم‌پيشگان
[مشرك] را هشدار دهد، و بشارتى براى
نيكوكاران باشد
[13] بى‌گمان كسانى كه گفتند پروردگار ما
خداوند است، سپس [در اين راه] پايدارى
ورزيدند، نه بيمى بر آنان است و نه
اندوهگين مى‌شوند
[14] اينان بهشتيانند كه جاودانه در
آنند، كه پاداش كارى است كه كرده‌اند
[15] و به انسان سفارش كرده‌ايم كه در حق
پدر و مادرش نيكى كند [چرا كه] مادرش به
دشوارى او را آبستن بوده و به دشوارى او
را زاده است، و [دوران] بارگرفتن و از
شير گرفتن او سى‌ماه است، تا آنكه به
كمال رشدش برسد و به چهل‌سالگى برسد
گويد پروردگارا مرا توفيق ده كه نعمتى
را كه بر من و بر پدر و مادرم ارزانى
داشتى سپاس بگزارم، و كارهاى شايسته‌اى
كنم كه آن را بپسندى، و زاد و رود مرا نيز
به صلاح‌آور، من به درگاه تو توبه
كرده‌ام و من از مسلمانانم
[16] اينانند كه نيكوترين كارى را كه
كرده‌اند، از ايشان مى‌پذيريم، و در
ميان بهشتيان از گناهانشان در
مى‌گذريم، [اين] وعده راستينى است كه
به آنان نويد داده شده است
[17] و كسى كه به پدر و مادرش مى‌گفت اف بر
شما آيا به من وعده مى‌دهيد كه [از گور
زنده] بيرون آورده شوم، حال آنكه
نسلهاى [بسيارى] پيش از من بوده‌اند [و
زنده نشده‌اند]، و آن دو به درگاه
خداوند استغاثه مى‌كنند [و به او
مى‌گويند] واى بر تو، ايمان بياور
بى‌گمان وعده الهى راست است، و [او] گويد
اين جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست
[18] اينانند كه در ميان امتهاى جن و انس
كه پيش از ايشان بوده‌اند، حكم [عذاب]
بر آنان تعلق گرفته است، اينانند كه
زيانكارند
[19] و هر يك را بر حسب آنچه كرده‌اند
درجاتى است، و تا سرانجام جزاى اعمالشان
را به تمام و كمال بدهد، و بر ايشان ستم
نرود
[20] و روزى كه كافران را به نزديك آتش
[دوزخ] بدارند [و گويند] خير و
خوشيهايتان را در زندگانى دنيويتان به
پايان برديد، و از آن بهره‌مند شديد، پس
امروز به خاطر آنكه در روى زمين به ناحق
استكبار مى‌ورزيديد و به خاطر آنكه
نافرمانى مى‌كرديد، عذاب خواركننده را
كيفر بريد
[21] و از برادر عاديان [ هود] ياد كن كه
قومش را در احقاف هشدار داد، و پيشاپيش
وى و پس از وى هشداردهندگانى به ميان
آمده بودند [و گفت] جز خداوند را
مپرستيد، كه من بر شما از عذاب روزى
سهمگين مى‌ترسم
[22] گفتند آيا به سراغ ما آمده‌اى كه ما
را از خدايانمان باز دارى، پس اگر از
راستگويان هستى، آنچه به ما وعده
داده‌اى به ميان بياور
[23] گفت همانا علم نزد خداوند است، و من
رسالتم را به شما مى‌رسانم، ولى شما را
قومى مى‌بينم كه نادانى مى‌كنيد
[24] آنگاه چون آن [عذاب] را به هيئت ابرى
ديدند كه رو به [دشت و] دره‌هايشان نهاده
بود، گفتند اين ابرى است بارنده بر ما،
نه بلكه آن چيزى است كه به شتابش
مى‌خواستيد، بادى است كه در آن عذابى
دردناك است
[25] كه به فرمان پروردگارش همه چيز را
نابود مى‌كند، و چنان شدند كه چيزى جز
خانه‌هايشان ديده نمى‌شد، بدين‌سان
قوم گناهكاران را كيفر مى‌دهيم
[26] و به راستى به آنان در چيزهايى تمكن
داده بوديم كه شما را آن تمكن نداده
بوديم، و براى آنان گوشها و چشمها و دلها
آفريده بوديم، اما گوشها و چشمها و
دلهايشان سودى به حالشان نداد، چرا كه
آيات الهى را انكار مى‌كردند و آنچه
ريشخندش مى‌كردند، ايشان را فروگرفت
[27] و به راستى چه بسيار از شهرهايى را كه
پيرامونتان بود، نابود كرديم و آيات
[خود] را گونه‌گون بيان كرديم، باشد كه
بازآيند
[28] پس چرا كسانى كه به جاى خداوند به
پرستششان گرفته بودند، كه مايه تقربشان
شود، يعنى آن خدايان ياريشان ندادند؟
بلكه از ديد آنان گم و گور شدند، و اين
است افتراى ايشان و آنچه بر مى‌ساختند
[29] و چنين بود كه گروهى از جن را متوجه
تو ساختيم كه به قرآن گوش سپارند، و چون
نزد او حضور يافتند گفتند خاموش باشيد [و
گوش دهيد]، و چون سپرى شد، هشدارگر به
سوى قومشان بازگشتند
[30] گفتند اى هم قومان ما، [آيات] كتابى
را شنيديم كه پس از موسى فروفرستاده
شده، [و] همخوان [كتابهاى] پيشاپيش خويش
است، و به حق و راهى راست رهنمون است
[31] اى هم قومان ما دعوتگر الهى را
بپذيريد و به او ايمان آوريد، تا از
گناهانتان درگذرد و شما را از عذابى
دردناك در امان دارد
[32] و هر كس دعوتگر الهى را نپذيرد،
بداند كه در [اين سر] زمين گزير و گريزى
ندارد، و در برابر او سرورانى ندارد،
اينانند كه در گمراهى آشكارند
[33] آيا نينديشيده‌اند كه خداوندى كه
آسمانها و زمين را آفريده است، و در
آفرينش آنها در نمانده است، تواناى آن
است كه مردگان را زنده بدارد، آرى او بر
هر كارى تواناست
[34] و روزى كه كافران را به نزديك آتش
[دوزخ] بدارند [و از ايشان بپرسند] آيا
اين [وعده] حق نيست؟ گويند چرا سوگند به
پروردگارمان گويد پس عذاب را به خاطر
آنكه [انكار و] كفرمى‌ورزيديد بچشيد
[35] پس همان گونه كه پيامبران نستوه، صبر
كردند، صبر كن، و براى آنان [عذاب را] به
شتاب مخواه زيرا روزى كه آنچه وعده‌شان
داده شده است، بنگرند، گويى جز ساعتى از
يك روز به سر نبرده‌اند، [اين] پيامى
است، پس به نابودى كشانده نخواهند شد جز
قوم نافرمانان
(DIR) Previous
(DIR) Next
(HTM) Powered by Al Quran Cloud