Baha'oddin Khorramshahi, Surah 59: The Exile (Al-Hashr)        
       
 (DIR) Surahs
       
       [1] آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است
       خداوند را تسبيح مى‌گويد، و او
       پيروزمند فرزانه است‌
       [2] اوست كه كافران اهل كتاب [يهوديان
       بنى‌نضير] را از خانه و كاشانه‌شان در
       آغاز هنگامه رهسپارى انبوه آواره كرد،
       گمان نمى‌برديد كه بيرون روند، و
       [خودشان هم‌] گمان مى‌كردند كه
       دژهايشان باز دارنده آنان در برابر امر
       و عقوبت الهى است، و امر [/عذاب‌] الهى از
       جايى كه گمانش را نمى‌بردند بر آنان
       فرود آمد و در دلهايشان هراس انداخت،
       [چندانكه‌] خانه‌هايشان را به دستهاى
       خود و دستان مؤمنان ويران مى‌كردند، پس
       اى ديده‌وران عبرت گيريد
       [3] و اگر خداوند جلاى وطن را بر آنان
       مقرر نداشته بود، در دنيا [به عذابى
       سهمگين‌] معذبشان مى‌داشت، و براى آنان
       در آخرت عذاب آتش دوزخ است‌
       [4] اين از آن است كه با [امر] خداوند و
       پيامبرش مخالفت كردند، و هر كس با امر
       خداوند مخالفت كند، بى‌گمان خداوند سخت
       كيفر است‌
       [5] هر چه از درختان خرما بريديد يا آن را
       ايستاده با ريشه‌هايش باقى گذارديد،
       همه به اذن الهى بود تا نافرمانان را
       خوار بدارد
       [6] و هر چه خداوند از ايشان به [صورت
       فى‌ء] عايد پيامبرش گرداند، شما در آن
       نه اسبان را به تاخت در آورديد و نه
       شتران را، بلكه خداوند پيامبرانش را بر
       هر كس كه خواهد سلطه دهد، و خداوند بر هر
       كارى تواناست‌
       [7] آنچه خداوند [به صورت فى‌ء] از اموال
       اهل آباديها عايد پيامبرش گرداند، خاص
       خداوند و پيامبر و خويشاوندان و يتيمان
       و بينوايان و در راه ماندگان است، تا در
       ميان توانگران شما دستگردان نشود، و
       آنچه پيامبر شما را دهد آن را بپذيريد و
       آنچه شما را از آن بازدارد، از آن دست
       بداريد، و از خداوند پروا كنيد، كه
       بى‌گمان خداوند سخت كيفر است‌
       [8] براى بينوايان از مهاجران است كه از
       خانه و كاشانه‌هايشان و ملك و
       مالهايشان رانده شده‌اند، و در طلب
       بخشش و خشنودى خداوندند و [دين‌] خداوند
       و پيامبر او را يارى مى‌دهند، اينانند
       كه راستگويانند
       [9] و كسانى كه پيش از آنان در سراى اسلام
       [مدينه‌] جاى گرفتند و ايمان را
       پذيرفتند، كسانى را كه به سوى آنان هجرت
       كرده‌اند، دوست مى‌دارند و نسبت به
       آنچه به ايشان داده شده است، در دل خود
       احساس نياز نمى‌كنند، و [آنان را] ولو
       خود نيازمندى داشته باشند، بر خود بر
       مى‌گزينند، و كسانى كه از آزمندى نفس
       خويش در امان مانند، آنانند كه
       رستگارانند
       [10] و كسانى كه پس از آنان آمده‌اند
       گويند پروردگارا ما و برادرانمان را كه
       در ايمان بر ما سبقت دارند، بيامرز، و در
       دلهاى ما نسبت به مؤمنان كينه‌اى
       مگذار، پروردگارا تويى كه رئوف
       مهربانى‌
       [11] آيا ننگريسته‌اى كسانى را كه نفاق
       ورزيدند به دوستانشان از اهل كتاب كه
       كفرورزيدند، گفتند اگر شما رانده شويد،
       ما نيز همراه شما بيرون مى‌آييم، و به
       زيان شما هرگز از امر هيچ كس اطاعت
       نخواهيم كرد، و اگر با شما كارزار شود،
       حتما شما را يارى خواهيم كرد، خداوند
       شاهد است كه آنان دروغگو هستند
       [12] اگر آنان [يهوديان بنى‌نضير] رانده
       شوند، ايشان همراه آنان بيرون نروند، و
       اگر با آنان كارزار شود، ايشان را يارى
       ندهند، و اگر بخواهند ياريشان دهند، پشت
       كنند، سپس از هيچ كس يارى نيابند
       [13] بى‌شك شما در دلهاى آنان
       هراس‌انگيزتريد از خداوند، اين از آن
       است كه ايشان قومى بى‌تميزند
       [14] هرگز همگى با شما كارزار نكنند مگر
       در ميان برزنهاى محصور، يا از پشت
       ديوارها، ستيز و صلابت آنان در ميان
       خودشان سخت است، آنان را همدست
       مى‌انگارى، حال آنكه دلهايشان پراكنده
       است، اين از آن است كه قومى نابخردند
       [15] همانند پيشينيان نزديكشان كه عقوبت
       كار [نادرست‌]شان را چشيدند و عذابى
       دردناك [در پيش‌] دارند
       [16] همانند شيطان كه به انسان گويد كافر
       شو، و چون كافر شود، گويد من از تو برى و
       بر كنارم، كه من از خداوند -پروردگار
       جهانيانمى‌ترسم‌
       [17] و سرانجام آن دو چنين است كه هر دو در
       آتش جهنم‌اند، و جاودانه در آنند، و اين
       جزاى ستمكاران [مشرك‌] است‌
       [18] اى مؤمنان از خداوند پروا كنيد و هر
       كس بنگرد كه براى فردا چه پيش انديشى
       كرده است، و از خداوند پروا كنيد، چرا كه
       خداوند به آنچه مى‌كنيد آگاه است‌
       [19] و همانند كسانى كه خداوند را فراموش
       كردند، مباشيد كه خداوند هم [تيمار]
       خودشان را از يادشان برد، اينانند كه
       نافرمانند
       [20] دوزخيان و بهشتيان برابر نيستند،
       بهشتيانند كه رستگارند
       [21] اگر اين قرآن را بر كوهى فرو فرستاده
       بوديم، بى‌شك آن را از ترس خداوند
       خاكسار و فرو پاشيده مى‌ديدى، و اينها
       مثلهايى است كه براى مردم مى‌زنيم باشد
       كه انديشه كنند
       [22] او خداوندى است كه خدايى جز او نيست،
       داناى پنهان و پيدا، اوست خداى رحمان
       مهربان‌
       [23] اوست خداوندى كه خدايى جز او نيست،
       فرمانرواى قدوس سلام مؤمن مهيمن
       پيروزمند جبار صاحب كبرياست، پاك و برتر
       است خداوند از آنچه براى او شريك
       مى‌انگارند
       [24] اوست خداوند آفريدگار پديدآور
       صورتگر، او راست نامهاى نيك، آنچه در
       آسمانها و زمين است او را تسبيح
       مى‌گويد، و اوست پيروزمند فرزانه‌
       
       
 (DIR) Previous
 (DIR) Next
       
       
 (HTM) Powered by Al Quran Cloud