Prophetia Amos

Amos 1

1Verba Amos, qui fuit in pastoribus de Thecue, quæ vidit super Israël in diebus Oziæ, regis Juda, et in diebus Jeroboam, filii Joas, regis Israël, ante duos annos terræmotus.

2Et dixit:

Dominus de Sion rugiet,
et de Jerusalem dabit vocem suam;
et luxerunt speciosa pastorum,
et exsiccatus est vertex Carmeli.
3Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus Damasci,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod trituraverint in plaustris ferreis Galaad.
4Et mittam ignem in domum Azaël,
et devorabit domos Benadad.
5Et conteram vectem Damasci:
et disperdam habitatorem de campo idoli,
et tenentem sceptrum de domo voluptatis:
et transferetur populus Syriæ Cyrenen,
dicit Dominus.
6Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus Gazæ,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod transtulerint captivitatem perfectam,
ut concluderent eam in Idumæa.
7Et mittam ignem in murum Gazæ,
et devorabit ædes ejus.
8Et disperdam habitatorem de Azoto,
et tenentem sceptrum de Ascalone:
et convertam manum meam super Accaron,
et peribunt reliqui Philisthinorum,
dicit Dominus Deus.
9Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus Tyri,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod concluserint captivitatem perfectam in Idumæa,
et non sint recordati fœderis fratrum.
10Et mittam ignem in murum Tyri,
et devorabit ædes ejus.
11Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus Edom,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod persecutus sit in gladio fratrem suum,
et violaverit misericordiam ejus,
et tenuerit ultra furorem suum,
et indignationem suam servaverit usque in finem.
12Mittam ignem in Theman,
et devorabit ædes Bosræ.
13Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus filiorum Ammon,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod dissecuerit prægnantes Galaad
ad dilatandum terminum suum.
14Et succendam ignem in muro Rabba,
et devorabit ædes ejus in ululatu in die belli,
et in turbine in die commotionis.
15Et ibit Melchom in captivitatem,
ipse et principes ejus simul,
dicit Dominus.

Amos 2

1Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus Moab,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod incenderit ossa regis Idumææ usque ad cinerem.
2Et mittam ignem in Moab,
et devorabit ædes Carioth:
et morietur in sonitu Moab, in clangore tubæ.
3Et disperdam judicem de medio ejus,
et omnes principes ejus interficiam cum eo,
dicit Dominus.

4Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus Juda,
et super quatuor non convertam eum,
eo quod abjecerit legem Domini
et mandata ejus non custodierit:
deceperant enim eos idola sua,
post quæ abierant patres eorum.
5Et mittam ignem in Juda,
et devorabit ædes Jerusalem.
6Hæc dicit Dominus:
Super tribus sceleribus Israël,
et super quatuor non convertam eum,
pro eo quod vendiderit pro argento justum,
et pauperem pro calceamentis.
7Qui conterunt super pulverem terræ capita pauperum,
et viam humilium declinant:
et filius ac pater ejus ierunt ad puellam,
ut violarent nomen sanctum meum.
8Et super vestimentis pignoratis accubuerunt juxta omne altare,
et vinum damnatorum bibebant in domo Dei sui.
9Ego autem exterminavi Amorrhæum a facie eorum,
cujus altitudo, cedrorum altitudo ejus,
et fortis ipse quasi quercus;
et contrivi fructum ejus desuper,
et radices ejus subter.
10Ego sum qui ascendere vos feci de terra Ægypti,
et duxi vos in deserto quadraginta annis,
ut possideretis terram Amorrhæi.
11Et suscitavi de filiis vestris in prophetas,
et de juvenibus vestris nazaræos.
Numquid non ita est, filii Israël? dicit Dominus.
12Et propinabitis nazaræis vinum,
et prophetis mandabitis, dicentes:
Ne prophetetis.
13Ecce ego stridebo subter vos,
sicut stridet plaustrum onustum fœno.
14Et peribit fuga a veloce,
et fortis non obtinebit virtutem suam,
et robustus non salvabit animam suam:
15et tenens arcum non stabit,
et velox pedibus suis non salvabitur,
et ascensor equi non salvabit animam suam:
16et robustus corde inter fortes nudus fugiet in illa die,
dicit Dominus.

Amos 3

1Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, filii Israël,
super omnem cognationem quam eduxi de terra Ægypti, dicens:
2Tantummodo vos cognovi ex omnibus cognationibus terræ;
idcirco visitabo super vos omnes iniquitates vestras.
3Numquid ambulabunt duo pariter,
nisi convenerit eis?
4numquid rugiet leo in saltu,
nisi habuerit prædam?
numquid dabit catulus leonis vocem de cubili suo,
nisi aliquid apprehenderit?
5numquid cadet avis in laqueum terræ
absque aucupe?
numquid auferetur laqueus de terra
antequam quid ceperit?
6si clanget tuba in civitate,
et populus non expavescet?
si erit malum in civitate,
quod Dominus non fecerit?
7Quia non facit Dominus Deus verbum,
nisi revelaverit secretum suum ad servos suos prophetas.
8Leo rugiet, quis non timebit?
Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit?
9Auditum facite in ædibus Azoti,
et in ædibus terræ Ægypti,
et dicite: Congregamini super montes Samariæ,
et videte insanias multas in medio ejus,
et calumniam patientes in penetralibus ejus.
10Et nescierunt facere rectum, dicit Dominus,
thesaurizantes iniquitatem et rapinas in ædibus suis.
11Propterea hæc dicit Dominus Deus:
Tribulabitur et circuietur terra:
et detrahetur ex te fortitudo tua,
et diripientur ædes tuæ.
12Hæc dicit Dominus:
Quomodo si eruat pastor de ore leonis
duo crura, aut extremum auriculæ,
sic eruentur filii Israël, qui habitant in Samaria
in plaga lectuli, et in Damasci grabato.
13Audite, et contestamini in domo Jacob,
dicit Dominus Deus exercituum;
14quia in die cum visitare cœpero prævaricationes Israël,
super eum visitabo, et super altaria Bethel;
et amputabuntur cornua altaris, et cadent in terram.
15Et percutiam domum hiemalem cum domo æstiva,
et peribunt domus eburneæ,
et dissipabuntur ædes multæ,
dicit Dominus.

Amos 4

1Audite verbum hoc, vaccæ pingues,
quæ estis in monte Samariæ,
quæ calumniam facitis egenis
et confringitis pauperes;
quæ dicitis dominis vestris: Afferte, et bibemus.
2Juravit Dominus Deus in sancto suo,
quia ecce dies venient super vos,
et levabunt vos in contis,
et reliquias vestras in ollis ferventibus.
3Et per aperturas exibitis altera contra alteram,
et projiciemini in Armon,
dicit Dominus.

4Venite ad Bethel, et impie agite;
ad Galgalam, et multiplicate prævaricationem:
et afferte mane victimas vestras,
tribus diebus decimas vestras.
5Et sacrificate de fermentato laudem,
et vocate voluntarias oblationes, et annuntiate;
sic enim voluistis, filii Israël,
dicit Dominus Deus.
6Unde et ego dedi vobis stuporem dentium in cunctis urbibus vestris,
et indigentiam panum in omnibus locis vestris;
et non estis reversi ad me,
dicit Dominus.
7Ego quoque prohibui a vobis imbrem,
cum adhuc tres menses superessent usque ad messem:
et plui super unam civitatem,
et super alteram civitatem non plui;
pars una compluta est,
et pars super quam non plui, aruit.
8Et venerunt duæ et tres civitates ad unam civitatem
ut biberent aquam, et non sunt satiatæ;
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
9Percussi vos in vento urente, et in aurugine:
multitudinem hortorum vestrorum et vinearum vestrarum,
oliveta vestra et ficeta vestra comedit eruca:
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
10Misi in vos mortem in via Ægypti;
percussi in gladio juvenes vestros,
usque ad captivitatem equorum vestrorum,
et ascendere feci putredinem castrorum vestrorum in nares vestras:
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
11Subverti vos sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorrham,
et facti estis quasi torris raptus ab incendio:
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
12Quapropter hæc faciam tibi, Israël:
postquam autem hæc fecero tibi,
præparare in occursum Dei tui, Israël.
13Quia ecce formans montes,
et creans ventum,
et annuntians homini eloquium suum,
faciens matutinam nebulam,
et gradiens super excelsa terræ:
Dominus Deus exercituum nomen ejus.

Amos 5

1Audite verbum istud,
quod ego levo super vos planctum:
domus Israël cecidit,
et non adjiciet ut resurgat.
2Virgo Israël projecta est in terram suam,
non est qui suscitet eam.
3Quia hæc dicit Dominus Deus:
Urbs de qua egrediebantur mille,
relinquentur in ea centum;
et de qua egrediebantur centum,
relinquentur in ea decem in domo Israël.
4Quia hæc dicit Dominus domui Israël:
Quærite me, et vivetis.
5Et nolite quærere Bethel,
et in Galgalam nolite intrare,
et in Bersabee non transibitis,
quia Galgala captiva ducetur,
et Bethel erit inutilis.
6Quærite Dominum, et vivite
(ne forte comburatur ut ignis domus Joseph, et devorabit,
et non erit qui extinguat Bethel:
7qui convertitis in absinthium judicium,
et justitiam in terra relinquitis):
8facientem Arcturum et Orionem,
et convertentem in mane tenebras,
et diem in noctem mutantem;
qui vocat aquas maris,
et effundit eas super faciem terræ;
Dominus nomen est ejus:
9qui subridet vastitatem super robustum,
et depopulationem super potentem affert.
10Odio habuerunt corripientem in porta,
et loquentem perfecte abominati sunt.
11Idcirco, pro eo quod diripiebatis pauperem,
et prædam electam tollebatis ab eo,
domos quadro lapide ædificabitis,
et non habitabitis in eis;
vineas plantabis amantissimas,
et non bibetis vinum earum.
12Quia cognovi multa scelera vestra,
et fortia peccata vestra:
hostes justi, accipientes munus,
et pauperes deprimentes in porta.
13Ideo prudens in tempore illo tacebit,
quia tempus malum est.
14Quærite bonum, et non malum, ut vivatis;
et erit Dominus Deus exercituum vobiscum, sicut dixistis.
15Odite malum et diligite bonum,
et constituite in porta judicium:
si forte misereatur Dominus Deus exercituum reliquiis Joseph.
16Propterea hæc dicit Dominus Deus exercituum, dominator:
In omnibus plateis planctus;
et in cunctis quæ foris sunt, dicetur: Væ, væ!
et vocabunt agricolam ad luctum,
et ad planctum eos qui sciunt plangere.
17Et in omnibus vineis erit planctus,
quia pertransibo in medio tui,
dicit Dominus.

8Væ desiderantibus diem Domini!
ad quid eam vobis?
Dies Domini ista, tenebræ, et non lux.
19Quomodo si fugiat vir a facie leonis,
et occurrat ei ursus;
et ingrediatur domum, et innitatur manu sua super parietem,
et mordeat eum coluber.
20Numquid non tenebræ dies Domini, et non lux;
et caligo, et non splendor in ea?
21Odi, et projeci festivitates vestras,
et non capiam odorem cœtuum vestrorum.
22Quod si obtuleritis mihi holocautomata, et munera vestra,
non suscipiam;
et vota pinguium vestrorum non respiciam.
23Aufer a me tumultum carminum tuorum;
et cantica lyræ tuæ non audiam.
24Et revelabitur quasi aqua judicium,
et justitia quasi torrens fortis.
25Numquid hostias et sacrificium obtulistis mihi
in deserto quadraginta annis, domus Israël? 26et portastis tabernaculum Moloch vestro,
et imaginem idolorum vestrorum, sidus dei vestri,
quæ fecistis vobis.
27Et migrare vos faciam trans Damascum, dicit Dominus:
Deus exercituum nomen ejus.

Amos 6

1Væ qui opulenti estis in Sion,
et confiditis in monte Samariæ:
optimates capita populorum,
ingredientes pompatice domum Israël!
2Transite in Chalane, et videte,
et ite inde in Emath magnam,
et descendite in Geth Palæstinorum,
et ad optima quæque regna horum:
si latior terminus eorum termino vestro est.
3Qui separati estis in diem malum,
et appropinquatis solio iniquitatis;
4qui dormitis in lectis eburneis,
et lascivitis in stratis vestris;
qui comeditis agnum de grege,
et vitulos de medio armenti;
5qui canitis ad vocem psalterii,
sicut David putaverunt se habere vasa cantici,
6bibentes vinum in phialis,
et optimo unguento delibuti,
et nihil patiebantur super contritione Joseph.
7Quapropter nunc migrabunt in capite transmigrantium,
et auferetur factio lascivientium.
8Juravit Dominus Deus in anima sua,
dicit Dominus Deus exercituum:
Detestor ego superbiam Jacob,
et domos ejus odi,
et tradam civitatem cum habitatoribus suis.
9Quod si reliqui fuerint decem viri in domo una,
et ipsi morientur.
10Et tollet eum propinquus suus, et comburet eum,
ut efferat ossa de domo;
et dicet ei, qui in penetralibus domus est:
Numquid adhuc est penes te?
11Et respondebit: Finis est.
Et dicet ei: Tace,
et non recorderis nominis Domini.
12Quia ecce Dominus mandabit,
et percutiet domum majorem ruinis,
et domum minorem scissionibus.
13Numquid currere queunt in petris equi,
aut arari potest in bubalis?
quoniam convertistis in amaritudinem judicium,
et fructum justitiæ in absinthium.
14Qui lætamini in nihilo; qui dicitis:
Numquid non in fortitudine nostra assumpsimus nobis cornua?
15Ecce enim suscitabo super vos, domus Israël,
dicit Dominus Deus exercituum, gentem,
et conteret vos ab introitu Emath usque ad torrentem deserti.

Amos 7

1Hæc ostendit mihi Dominus Deus: et ecce fictor locustæ in principio germinantium serotini imbris, et ecce serotinus post tonsionem regis. 2Et factum est, cum consummasset comedere herbam terræ, dixi: Domine Deus, propitius esto, obsecro; quis suscitabit Jacob, quia parvulus est? 3Misertus est Dominus super hoc: Non erit, dixit Dominus. 4Hæc ostendit mihi Dominus Deus: et ecce vocabat judicium ad ignem Dominus Deus; et devoravit abyssum multam, et comedit simul partem. 5Et dixi: Domine Deus, quiesce, obsecro; quis suscitabit Jacob, quia parvulus est? 6Misertus est Dominus super hoc: Sed et istud non erit, dixit Dominus Deus. 7Hæc ostendit mihi Dominus: et ecce Dominus stans super murum litum, et in manu ejus trulla cæmentarii. 8Et dixit Dominus ad me: Quid tu vides, Amos? Et dixi: Trullam cæmentarii. Et dixit Dominus:

Ecce ego ponam trullam in medio populi mei Israël;
non adjiciam ultra superinducere eum.
9Et demolientur excelsa idoli,
et sanctificationes Israël desolabuntur,
et consurgam super domum Jeroboam in gladio.

10Et misit Amasias, sacerdos Bethel, ad Jeroboam, regem Israël, dicens: Rebellavit contra te Amos in medio domus Israël; non poterit terra sustinere universos sermones ejus. 11Hæc enim dicit Amos: In gladio morietur Jeroboam, et Israël captivus migrabit de terra sua. 12Et dixit Amasias ad Amos: Qui vides, gradere: fuge in terram Juda, et comede ibi panem, et prophetabis ibi. 13Et in Bethel non adjicies ultra ut prophetes, quia sanctificatio regis est, et domus regni est. 14Responditque Amos, et dixit ad Amasiam: Non sum propheta, et non sum filius prophetæ: sed armentarius ego sum vellicans sycomoros. 15Et tulit me Dominus cum sequerer gregem, et dixit Dominus ad me: Vade, propheta ad populum meum Israël. 16Et nunc audi verbum Domini:

Tu dicis: Non prophetabis super Israël,
et non stillabis super domum idoli.
17Propter hoc hæc dicit Dominus:
Uxor tua in civitate fornicabitur,
et filii tui et filiæ tuæ in gladio cadent,
et humus tua funiculo metietur:
et tu in terra polluta morieris,
et Israël captivus migrabit de terra sua.

Amos 8

1Hæc ostendit mihi Dominus Deus: et ecce uncinus pomorum. 2Et dixit: Quid tu vides, Amos? Et dixi: Uncinum pomorum. Et dixit Dominus ad me:

Venit finis super populum meum Israël;
non adjiciam ultra ut pertranseam eum.
3Et stridebunt cardines templi in die illa,
dicit Dominus Deus:
multi morientur;
in omni loco projicietur silentium.

4Audite hoc, qui conteritis pauperem,
et deficere facitis egenos terræ,
5dicentes: Quando transibit mensis,
et venundabimus merces?
et sabbatum, et aperiemus frumentum,
ut imminuamus mensuram, et augeamus siclum,
et supponamus stateras dolosas,
6ut possideamus in argento egenos et pauperes pro calceamentis,
et quisquilias frumenti vendamus?
7Juravit Dominus in superbiam Jacob:
Si oblitus fuero usque ad finem omnia opera eorum.
8Numquid super isto non commovebitur terra,
et lugebit omnis habitator ejus,
et ascendet quasi fluvius universus,
et ejicicetur, et defluet, quasi rivus Ægypti?
9Et erit in die illa, dicit Dominus Deus:
occidet sol in meridie,
et tenebrescere faciam terram in die luminis:
10et convertam festivitates vestras in luctum,
et omnia cantica vestra in planctum,
et inducam super omne dorsum vestrum saccum,
et super omne caput calvitium:
et ponam eam quasi luctum unigeniti,
et novissima ejus quasi diem amarum.
11Ecce dies veniunt, dicet Dominus,
et mittam famem in terram:
non famem panis, neque sitim aquæ,
sed audiendi verbum Domini.
12Et commovebuntur a mari usque ad mare,
et ab aquilone usque ad orientem:
circuibunt quærentes verbum Domini,
et non invenient.
13In die illa deficient virgines pulchræ et adolescentes in siti,
14qui jurant in delicto Samariæ,
et dicunt: Vivit Deus tuus, Dan,
et vivit via Bersabee;
et cadent, et non resurgent ultra.

Amos 9

1Vidi Dominum stantem super altare, et dixit:

Percute cardinem,
et commoveantur superliminaria:
avaritia enim in capite omnium,
et novissimum eorum in gladio interficiam;
non erit fuga eis.
Fugient, et non salvabitur ex eis qui fugerit.
2Si descenderint usque ad infernum,
inde manus mea educet eos;
et si ascenderint usque in cælum,
inde detraham eos.
3Et si absconditi fuerint in vertice Carmeli,
inde scrutans auferam eos;
et si celaverint se ab oculis meis in profundo maris,
ibi mandabo serpenti, et mordebit eos.
4Et si abierint in captivitatem coram inimicis suis,
ibi mandabo gladio, et occidet eos:
et ponam oculos meos super eos in malum,
et non in bonum.
5Et Dominus Deus exercituum, qui tangit terram, et tabescet,
et lugebunt omnes habitantes in ea:
et ascendet sicut rivus omnis,
et defluet sicut fluvius Ægypti.
6Qui ædificat in cælo ascensionem suam,
et fasciculum suum super terram fundavit;
qui vocat aquas maris,
et effundit eas super faciem terræ:
Dominus nomen ejus.
7Numquid non ut filii Æthiopum
vos estis mihi, filii Israël? ait Dominus.
Numquid non Israël ascendere feci de terra Ægypti,
et Palæstinos de Cappadocia,
et Syros de Cyrene?

8Ecce oculi Domini Dei super regnum peccans:
et conteram illud a facie terræ;
verumtamen conterens non conteram domum Jacob,
dicit Dominus.
9Ecce enim mandabo ego,
et concutiam in omnibus gentibus domum Israël,
sicut concutitur triticum in cribro,
et non cadet lapillus super terram.
10In gladio morientur omnes peccatores populi mei,
qui dicunt: Non appropinquabit,
et non veniet super nos malum.
11In die illa suscitabo tabernaculum David, quod cecidit:
et reædificabo aperturas murorum ejus,
et ea quæ corruerant instaurabo:
et reædificabo illud sicut in diebus antiquis,
12ut possideant reliquias Idumææ, et omnes nationes:
eo quod invocatum sit nomen meum super eos,
dicit Dominus faciens hæc.
13Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et comprehendet arator messorem,
et calcator uvæ mittentem semen:
et stillabunt montes dulcedinem,
et omnes colli culti erunt.
14Et convertam captivitatem populi mei Israël;
et ædificabunt civitates desertas, et inhabitabunt;
et plantabunt vineas, et bibent vinum earum,
et facient hortos, et comedent fructus eorum.
15Et plantabo eos super humum suam,
et non evellam eos ultra de terra sua, quam dedi eis,
dicit Dominus Deus tuus.