1Verba Jeremiæ filii Helciæ, de sacerdotibus qui fuerunt in Anathoth, in terra Benjamin. 2Quod factum est verbum Domini ad eum in diebus Josiæ filii Amon, regis Juda, in tertiodecimo anno regni ejus. 3Et factum est in diebus Joakim filii Josiæ, regis Juda, usque ad consummationem undecimi anni Sedeciæ, filii Josiæ, regis Juda, usque ad transmigrationem Jerusalem, in mense quinto.
4Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
5Priusquam te formarem in utero, novi te,
et antequam exires de vulva, sanctificavi te,
et prophetam in gentibus dedi te.
6Et dixi:
A, a, a, Domine Deus, ecce nescio loqui,
quia puer ego sum.
7Et dixit Dominus ad me:
Noli dicere: Puer sum:
quoniam ad omnia quæ mittam te ibis,
et universa quæcumque mandavero tibi loqueris.
8Ne timeas a facie eorum,
quia tecum ego sum ut eruam te,
dicit Dominus.
9Et misit Dominus manum suam, et tetigit os meum, et dixit Dominus ad me:
Ecce dedi verba mea in ore tuo:
10ecce constitui te hodie
super gentes et super regna,
ut evellas, et destruas,
et disperdas, et dissipes,
et ædifices, et plantes.
11Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
Quid tu vides, Jeremia?
Et dixi:
Virgam vigilantem ego video.
12Et dixit Dominus ad me:
Bene vidisti:
quia vigilabo ego super verbo meo,
ut faciam illud.
13Et factum est verbum Domini secundo ad me, dicens:
Quid tu vides?
Et dixi:
Ollam succensam ego video,
et faciem ejus a facie aquilonis.
14Et dixit Dominus ad me:
Ab aquilone pandetur malum
super omnes habitatores terræ:
15quia ecce ego convocabo omnes cognationes regnorum aquilonis,
ait Dominus:
et venient, et ponent unusquisque solium suum
in introitu portarum Jerusalem,
et super omnes muros ejus in circuitu,
et super universas urbes Juda:
16et loquar judicia mea cum eis
super omnem malitiam eorum qui dereliquerunt me,
et libaverunt diis alienis,
et adoraverunt opus manuum suarum.
17Tu ergo, accinge lumbos tuos,
et surge, et loquere ad eos
omnia quæ ego præcipio tibi.
Ne formides a facie eorum,
nec enim timere te faciam vultum eorum.
18Ego quippe dedi te hodie in civitatem munitam,
et in columnam ferream,
et in murum æreum,
super omnem terram,
regibus Juda, principibus ejus,
et sacerdotibus, et populo terræ.
19Et bellabunt adversum te,
et non prævalebunt,
quia ego tecum sum, ait Dominus, ut liberem te.
1Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
2Vade, et clama in auribus Jerusalem, dicens:
Hæc dicit Dominus:
Recordatus sum tui, miserans adolescentiam tuam,
et caritatem desponsationis tuæ,
quando secuta es me in deserto,
in terra quæ non seminatur.
3Sanctus Israël Domino,
primitiæ frugum ejus:
omnes qui devorant eum delinquunt:
mala venient super eos,
dicit Dominus.
4Audite verbum Domini, domus Jacob,
et omnes cognationes domus Israël.
5Hæc dicit Dominus:
Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis,
quia elongaverunt a me,
et ambulaverunt post vanitatem,
et vani facti sunt?
6Et non dixerunt: Ubi est Dominus
qui ascendere nos fecit de terra Ægypti;
qui traduxit nos per desertum,
per terram inhabitabilem et inviam,
per terram sitis, et imaginem mortis,
per terram in qua non ambulavit vir,
neque habitavit homo?
7Et induxi vos in terram Carmeli,
ut comederetis fructum ejus et optima illius:
et ingressi contaminastis terram meam,
et hæreditatem meam posuistis in abominationem.
8Sacerdotes non dixerunt: Ubi est Dominus?
et tenentes legem nescierunt me,
et pastores prævaricati sunt in me,
et prophetæ prophetaverunt in Baal,
et idola secuti sunt.
9Propterea adhuc judicio contendam vobiscum, ait Dominus,
et cum filiis vestris disceptabo.
10Transite ad insulas Cethim, et videte:
et in Cedar mittite, et considerate vehementer:
et videte si factum est hujuscemodi:
11si mutavit gens deos suos,
et certe ipsi non sunt dii:
populus vero meus mutavit gloriam suam in idolum.
12Obstupescite, cæli, super hoc,
et portæ ejus, desolamini vehementer, dicit Dominus.
13Duo enim mala fecit populus meus:
me dereliquerunt fontem aquæ vivæ,
et foderunt sibi cisternas, cisternas dissipatas,
quia continere non valent aquas.
14Numquid servus est Israël, aut vernaculus?
quare ergo factus est in prædam?
15Super eum rugierunt leones,
et dederunt vocem suam:
posuerunt terram ejus in solitudinem.
Civitates ejus exustæ sunt,
et non est qui habitet in eis.
16Filii quoque Mempheos et Taphnes
constupraverunt te usque ad verticem.
17Numquid non istud factum est tibi,
quia dereliquisti Dominum Deum tuum
eo tempore quo ducebat te per viam?
18Et nunc quid tibi vis in via Ægypti,
ut bibas aquam turbidam?
et quid tibi cum via Assyriorum,
ut bibas aquam fluminis?
19Arguet te malitia tua,
et aversio tua increpabit te.
Scito et vide quia malum et amarum est
reliquisse te Dominum Deum tuum,
et non esse timorem mei apud te,
dicit Dominus Deus exercituum.
20A sæculo confregisti jugum meum:
rupisti vincula mea,
et dixisti: Non serviam.
In omni enim colle sublimi,
et sub omni ligno frondoso,
tu prosternebaris meretrix.
21Ego autem plantavi te vineam electam,
omne semen verum:
quomodo ergo conversa es mihi in pravum,
vinea aliena?
22Si laveris te nitro,
et multiplicaveris tibi herbam borith,
maculata es in iniquitate tua coram me,
dicit Dominus Deus.
23Quomodo dicis: Non sum polluta;
post Baalim non ambulavi?
Vide vias tuas in convalle;
scito quid feceris:
cursor levis explicans vias suas.
24Onager assuetus in solitudine,
in desiderio animæ suæ attraxit ventum amoris sui:
nullus avertet eam:
omnes qui quærunt eam non deficient:
in menstruis ejus invenient eam.
25Prohibe pedem tuum a nuditate,
et guttur tuum a siti.
Et dixisti: Desperavi: nequaquam faciam:
adamavi quippe alienos,
et post eos ambulabo.
6Quomodo confunditur fur quando deprehenditur,
sic confusi sunt domus Israël,
ipsi et reges eorum,
principes, et sacerdotes, et prophetæ eorum,
27dicentes ligno: Pater meus es tu:
et lapidi: Tu me genuisti.
Verterunt ad me tergum et non faciem,
et in tempore afflictionis suæ dicent:
Surge, et libera nos.
28Ubi sunt dii tui quos fecisti tibi?
surgant, et liberent te in tempore afflictionis tuæ:
secundum numerum quippe civitatum tuarum erant dii tui, Juda.
29Quid vultis mecum judicio contendere?
omnes dereliquistis me, dicit Dominus.
30Frustra percussi filios vestros:
disciplinam non receperunt.
Devoravit gladius vester prophetas vestros:
quasi leo vastator
31generatio vestra.
Videte verbum Domini:
numquid solitudo factus sum Israëli,
aut terra serotina?
quare ergo dixit populus meus: Recessimus;
non veniemus ultra ad te?
32Numquid obliviscetur virgo ornamenti sui,
aut sponsa fasciæ pectoralis suæ?
populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris.
33Quid niteris bonam ostendere viam tuam
ad quærendam dilectionem,
quæ insuper et malitias tuas docuisti vias tuas,
34et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum et innocentum?
non in fossis inveni eos,
sed in omnibus quæ supra memoravi.
35Et dixisti: Absque peccato et innocens ego sum,
et propterea avertatur furor tuus a me.
Ecce ego judicio contendam tecum,
eo quod dixeris: Non peccavi.
36Quam vilis facta es nimis, iterans vias tuas!
et ab Ægypto confunderis,
sicut confusa es ab Assur.
37Nam et ab ista egredieris,
et manus tuæ erunt super caput tuum:
quoniam obtrivit Dominus confidentiam tuam,
et nihil habebis prosperum in ea.
1Vulgo dicitur: Si dimiserit vir uxorem suam,
et recedens ab eo duxerit virum alterum,
numquid revertetur ad eam ultra?
numquid non polluta et contaminata erit mulier illa?
Tu autem fornicata es cum amatoribus multis:
tamen revertere ad me, dicit Dominus,
et ego suscipiam te.
2Leva oculos tuos in directum,
et vide ubi non prostrata sis.
In viis sedebas,
exspectans eos quasi latro in solitudine:
et polluisti terram in fornicationibus tuis, et in malitiis tuis.
3Quam ob rem prohibitæ sunt stillæ pluviarum,
et serotinus imber non fuit.
Frons mulieris meretricis facta est tibi;
noluisti erubescere.
4Ergo saltem amodo voca me:
Pater meus, dux virginitatis meæ tu es:
5numquid irasceris in perpetuum,
aut perseverabis in finem?
ecce locuta es, et fecisti mala, et potuisti.
6Et dixit Dominus ad me in diebus Josiæ regis:
Numquid vidisti quæ fecerit aversatrix Israël?
Abiit sibimet super omnem montem excelsum,
et sub omni ligno frondoso,
et fornicata est ibi.
7Et dixi, cum fecisset hæc omnia:
Ad me revertere:
et non est reversa.
Et vidit prævaricatrix soror ejus Juda
8quia pro eo quod mœchata esset aversatrix Israël,
dimisissem eam,
et dedissem ei libellum repudii:
et non timuit prævaricatrix Juda soror ejus,
sed abiit, et fornicata est etiam ipsa:
9et facilitate fornicationis suæ contaminavit terram,
et mœchata est cum lapide et ligno:
10et in omnibus his non est reversa ad me
prævaricatrix soror ejus Juda
in toto corde suo,
sed in mendacio, ait Dominus.
11Et dixit Dominus ad me: Justificavit animam suam aversatrix Israël, comparatione prævaricatricis Judæ. 12Vade, et clama sermones istos contra aquilonem, et dices:
Revertere, aversatrix Israël, ait Dominus,
et non avertam faciem meam a vobis,
quia sanctus ego sum, dicit Dominus,
et non irascar in perpetuum.
13Verumtamen scito iniquitatem tuam,
quia in Dominum Deum tuum prævaricata es,
et dispersisti vias tuas alienis sub omni ligno frondoso,
et vocem meam non audisti, ait Dominus.
14Convertimini, filii revertentes, dicit Dominus,
quia ego vir vester:
et assumam vos unum de civitate,
et duos de cognatione,
et introducam vos in Sion.
15Et dabo vobis pastores juxta cor meum,
et pascent vos scientia et doctrina.
16Cumque multiplicati fueritis,
et creveritis in terra in diebus illis, ait Dominus,
non dicent ultra:
Arca testamenti Domini:
neque ascendet super cor, neque recordabuntur illius,
nec visitabitur, nec fiet ultra.
17In tempore illo vocabunt Jerusalem solium Domini:
et congregabuntur ad eam omnes gentes
in nomine Domini in Jerusalem,
et non ambulabunt post pravitatem cordis sui pessimi.
18In diebus illis ibit domus Juda ad domum Israël,
et venient simul de terra aquilonis
ad terram quam dedi patribus vestris.
19Ego autem dixi:
Quomodo ponam te in filios,
et tribuam tibi terram desiderabilem,
hæreditatem præclaram exercituum gentium?
Et dixi: Patrem vocabis me,
et post me ingredi non cessabis.
20Sed quomodo si contemnat mulier amatorem suum,
sic contempsit me domus Israël,
dicit Dominus.
21Vox in viis audita est,
ploratus et ululatus filiorum Israël:
quoniam iniquam fecerunt viam suam;
obliti sunt Domini Dei sui.
22Convertimini, filii revertentes,
et sanabo aversiones vestras.
Ecce nos venimus ad te:
tu enim es Dominus Deus noster.
23Vere mendaces erant colles,
et multitudo montium:
vere in Domino Deo nostro salus Israël.
24Confusio comedit laborem patrum nostrorum ab adolescentia nostra:
greges eorum, et armenta eorum,
filios eorum, et filias eorum.
25Dormiemus in confusione nostra,
et operiet nos ignominia nostra:
quoniam Domino Deo nostro peccavimus nos, et patres nostri,
ab adolescentia nostra usque ad diem hanc:
et non audivimus vocem Domini Dei nostri.
1Si reverteris, Israël, ait Dominus,
ad me convertere:
si abstuleris offendicula tua a facie mea,
non commoveberis.
2Et jurabis: Vivit Dominus in veritate, et in judicio, et in justitia:
et benedicent eum gentes,
ipsumque laudabunt.
3Hæc enim dicit Dominus viro Juda et Jerusalem:
Novate vobis novale,
et nolite serere super spinas.
4Circumcidimini Domino,
et auferte præputia cordium vestrorum,
viri Juda, et habitatores Jerusalem:
ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea,
et succendatur, et non sit qui extinguat,
propter malitiam cogitationum vestrarum.
5Annuntiate in Juda, et in Jerusalem auditum facite:
loquimini, et canite tuba in terra,
clamate fortiter, et dicite:
Congregamini, et ingrediamur civitates munitas.
6Levate signum in Sion;
confortamini, nolite stare:
quia malum ego adduco ab aquilone,
et contritionem magnam.
7Ascendit leo de cubili suo,
et prædo gentium se levavit:
egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in solitudinem:
civitates tuæ vastabuntur,
remanentes absque habitatore.
8Super hoc accingite vos ciliciis;
plangite, et ululate:
quia non est aversa ira furoris Domini a nobis.
9Et erit in die illa, dicit Dominus:
peribit cor regis, et cor principum,
et obstupescent sacerdotes,
et prophetæ consternabuntur.
10Et dixi:
Heu! heu! heu! Domine Deus,
ergone decepisti populum istum et Jerusalem,
dicens: Pax erit vobis:
et ecce pervenit gladius usque ad animam?
1In tempore illo dicetur populo huic et Jerusalem:
Ventus urens in viis quæ sunt in deserto viæ filiæ populi mei,
non ad ventilandum et ad purgandum.
12Spiritus plenus ex his veniet mihi,
et nunc ego loquar judicia mea cum eis.
13Ecce quasi nubes ascendet,
et quasi tempestas currus ejus:
velociores aquilis equi illius.
Væ nobis, quoniam vastati sumus.
14Lava a malitia cor tuum, Jerusalem, ut salva fias:
usquequo morabuntur in te cogitationes noxiæ?
15Vox enim annuntiantis a Dan,
et notum facientis idolum de monte Ephraim.
16Dicite gentibus: Ecce auditum est in Jerusalem
custodes venire de terra longinqua,
et dare super civitates Juda vocem suam:
17quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro,
quia me ad iracundiam provocavit, dicit Dominus.
18Viæ tuæ et cogitationes tuæ fecerunt hæc tibi:
ista malitia tua, quia amara,
quia tetigit cor tuum.
19Ventrem meum, ventrem meum doleo;
sensus cordis mei turbati sunt in me.
Non tacebo, quoniam vocem buccinæ audivit anima mea,
clamorem prælii.
20Contritio super contritionem vocata est,
et vastata est omnis terra:
repente vastata sunt tabernacula mea;
subito pelles meæ.
21Usquequo videbo fugientem;
audiam vocem buccinæ?
22Quia stultus populus meus me non cognovit:
filii insipientes sunt et vecordes:
sapientes sunt ut faciant mala,
bene autem facere nescierunt.
23Aspexi terram, et ecce vacua erat et nihili;
et cælos, et non erat lux in eis.
24Vidi montes, et ecce movebantur:
et omnes colles conturbati sunt.
25Intuitus sum, et non erat homo:
et omne volatile cæli recessit.
26Aspexi, et ecce Carmelus desertus,
et omnes urbes ejus destructæ sunt a facie Domini,
et a facie iræ furoris ejus.
27Hæc enim dicit Dominus:
Deserta erit omnis terra,
sed tamen consummationem non faciam.
28Lugebit terra, et mœrebunt cæli desuper,
eo quod locutus sum.
Cogitavi, et non pœnituit me,
nec aversus sum ab eo.
29A voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas:
ingressi sunt ardua, et ascenderunt rupes:
universæ urbes derelictæ sunt,
et non habitat in eis homo.
30Tu autem vastata, quid facies?
cum vestieris te coccino,
cum ornata fueris monili aureo,
et pinxeris stibio oculos tuos,
frustra componeris:
contempserunt te amatores tui;
animam tuam quærent.
31Vocem enim quasi parturientis audivi,
angustias ut puerperæ:
vox filiæ Sion intermorientis,
expandentisque manus suas:
Væ mihi, quia defecit anima mea propter interfectos!
1Circuite vias Jerusalem,
et aspicite, et considerate,
et quærite in plateis ejus,
an inveniatis virum facientem judicium,
et quærentem fidem:
et propitius ero ei.
2Quod si etiam: Vivit Dominus, dixerint,
et hoc falso jurabunt.
3Domine, oculi tui respiciunt fidem:
percussisti eos, et non doluerunt;
attrivisti eos, et renuerunt accipere disciplinam:
induraverunt facies suas supra petram,
et noluerunt reverti.
4Ego autem dixi: Forsitan pauperes sunt et stulti,
ignorantes viam Domini,
judicium Dei sui.
5Ibo igitur ad optimates, et loquar eis:
ipsi enim cognoverunt viam Domini,
judicium Dei sui:
et ecce magis hi simul confregerunt jugum;
ruperunt vincula.
6Idcirco percussit eos leo de silva;
lupus ad vesperam vastavit eos:
pardus vigilans super civitates eorum:
omnis qui egressus fuerit ex eis capietur:
quia multiplicatæ sunt prævaricationes eorum;
confortatæ sunt aversiones eorum.
7Super quo propitius tibi esse potero?
filii tui dereliquerunt me,
et jurant in his qui non sunt dii.
Saturavi eos, et mœchati sunt,
et in domo meretricis luxuriabantur.
8Equi amatores et emissarii facti sunt:
unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat.
9Numquid super his non visitabo, dicit Dominus,
et in gente tali non ulciscetur anima mea?
10Ascendite muros ejus, et dissipate:
consummationem autem nolite facere:
auferte propagines ejus,
quia non sunt Domini.
11Prævaricatione enim prævaricata est in me
domus Israël, et domus Juda, ait Dominus.
12Negaverunt Dominum, et dixerunt:
Non est ipse: neque veniet super nos malum:
gladium et famem non videbimus.
13Prophetæ fuerunt in ventum locuti,
et responsum non fuit in eis:
hæc ergo evenient illis.
14Hæc dicit Dominus Deus exercituum:
Quia locuti estis verbum istud,
ecce ego do verba mea in ore tuo in ignem,
et populum istum in ligna,
et vorabit eos.
15Ecce ego adducam super vos gentem de longinquo,
domus Israël, ait Dominus:
gentem robustam,
gentem antiquam,
gentem cujus ignorabis linguam,
nec intelliges quid loquatur.
16Pharetra ejus quasi sepulchrum patens;
universi fortes.
17Et comedet segetes tuas et panem tuum;
devorabit filios tuos et filias tuas;
comedet gregem tuum et armenta tua;
comedet vineam tuam et ficum tuam:
et conteret urbes munitas tuas,
in quibus tu habes fiduciam, gladio.
18Verumtamen in diebus illis, ait Dominus,
non faciam vos in consummationem.
19Quod si dixeritis:
Quare fecit nobis Dominus Deus noster hæc omnia?
dices ad eos:
Sicut dereliquistis me,
et servistis deo alieno in terra vestra,
sic servietis alienis in terra non vestra.
20Annuntiate hoc domui Jacob,
et auditum facite in Juda, dicentes:
21Audi, popule stulte, qui non habes cor:
qui habentes oculos, non videtis;
et aures, et non auditis.
22Me ergo non timebitis, ait Dominus,
et a facie mea non dolebitis?
qui posui arenam terminum mari,
præceptum sempiternum quod non præteribit:
et commovebuntur, et non poterunt;
et intumescent fluctus ejus, et non transibunt illud.
23Populo autem huic factum est cor incredulum et exasperans:
recesserunt, et abierunt.
24Et non dixerunt in corde suo:
Metuamus Dominum Deum nostrum,
qui dat nobis pluviam temporaneam et serotinam in tempore suo,
plenitudinem annuæ messis custodientem nobis.
25Iniquitates vestræ declinaverunt hæc,
et peccata vestra prohibuerunt bonum a vobis:
26quia inventi sunt in populo meo impii insidiantes quasi aucupes,
laqueos ponentes et pedicas ad capiendos viros.
27Sicut decipula plena avibus,
sic domus eorum plenæ dolo:
ideo magnificati sunt et ditati.
28Incrassati sunt et impinguati,
et præterierunt sermones meos pessime.
Causam viduæ non judicaverunt,
causam pupilli non direxerunt,
et judicium pauperum non judicaverunt.
29Numquid super his non visitabo, dicit Dominus,
aut super gentem hujuscemodi non ulciscetur anima mea?
30Stupor et mirabilia facta sunt in terra:
31prophetæ prophetabant mendacium,
et sacerdotes applaudebant manibus suis,
et populus meus dilexit talia.
Quid igitur fiet in novissimo ejus?
1Confortamini, filii Benjamin, in medio Jerusalem:
et in Thecua clangite buccina,
et super Bethacarem levate vexillum,
quia malum visum est ab aquilone,
et contritio magna.
2Speciosæ et delicatæ assimilavi filiam Sion.
3Ad eam venient pastores et greges eorum;
fixerunt in ea tentoria in circuitu:
pascet unusquisque eos qui sub manu sua sunt.
4Sanctificate super eam bellum:
consurgite, et ascendamus in meridie:
væ nobis, quia declinavit dies;
quia longiores factæ sunt umbræ vesperi!
5Surgite, et ascendamus in nocte,
et dissipemus domus ejus.
6Quia hæc dicit Dominus exercituum:
Cædite lignum ejus,
et fundite circa Jerusalem aggerem.
Hæc est civitas visitationis:
omnis calumnia in medio ejus.
7Sicut frigidam fecit cisterna aquam suam,
sic frigidam fecit malitiam suam.
Iniquitas et vastitas audietur in ea,
coram me semper infirmitas et plaga.
8Erudire, Jerusalem,
ne forte recedat anima mea a te;
ne forte ponam te desertam,
terram inhabitabilem.
9Hæc dicit Dominus exercituum:
Usque ad racemum colligent quasi in vinea reliquias Israël.
Converte manum tuam quasi vindemiator ad cartallum.
10Cui loquar, et quem contestabor ut audiat?
ecce incircumcisæ aures eorum,
et audire non possunt:
ecce verbum Domini factum est eis in opprobrium,
et non suscipient illud.
11Idcirco furore Domini plenus sum;
laboravi sustinens.
Effunde super parvulum foris,
et super consilium juvenum simul:
vir enim cum muliere capietur;
senex cum pleno dierum.
12Et transibunt domus eorum ad alteros,
agri et uxores pariter,
quia extendam manum meam super habitantes terram, dicit Dominus:
13a minore quippe usque ad majorem
omnes avaritiæ student,
et a propheta usque ad sacerdotem
cuncti faciunt dolum.
14Et curabant contritionem filiæ populi mei cum ignominia,
dicentes: Pax, pax!
et non erat pax.
15Confusi sunt, quia abominationem fecerunt:
quin potius confusione non sunt confusi,
et erubescere nescierunt.
Quam ob rem cadent inter ruentes:
in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus.
16Hæc dicit Dominus:
State super vias, et videte,
et interrogate de semitis antiquis quæ sit via bona,
et ambulate in ea:
et invenietis refrigerium animabus vestris.
Et dixerunt: Non ambulabimus.
17Et constitui super vos speculatores:
Audite vocem tubæ.
Et dixerunt: Non audiemus.
18Ideo audite, gentes,
et cognosce, congregatio,
quanta ego faciam eis.
19Audi, terra:
ecce ego adducam mala super populum istum,
fructum cogitationum ejus:
quia verba mea non audierunt,
et legem meam projecerunt.
20Ut quid mihi thus de Saba affertis,
et calamum suave olentem de terra longinqua?
Holocautomata vestra non sunt accepta,
et victimæ vestræ non placuerunt mihi.
21Propterea hæc dicit Dominus:
Ecce ego dabo in populum istum ruinas:
et ruent in eis patres et filii simul;
vicinus et proximus peribunt.
22Hæc dicit Dominus:
Ecce populus venit de terra aquilonis,
et gens magna consurget a finibus terræ.
23Sagittam et scutum arripiet:
crudelis est et non miserebitur.
Vox ejus quasi mare sonabit:
et super equos ascendent,
præparati quasi vir ad prælium
adversum te, filia Sion.
24Audivimus famam ejus;
dissolutæ sunt manus nostræ:
tribulatio apprehendit nos,
dolores ut parturientem.
25Nolite exire ad agros,
et in via ne ambuletis,
quoniam gladius inimici,
pavor in circuitu.
26Filia populi mei, accingere cilicio,
et conspergere cinere:
luctum unigeniti fac tibi,
planctum amarum,
quia repente veniet vastator super nos.
27Probatorem dedi te in populo meo robustum:
et scies, et probabis viam eorum.
28Omnes isti principes declinantes,
ambulantes fraudulenter,
æs et ferrum:
universi corrupti sunt.
29Defecit sufflatorium;
in igne consumptum est plumbum:
frustra conflavit conflator,
malitiæ enim eorum non sunt consumptæ.
30Argentum reprobum vocate eos,
quia Dominus projecit illos.
1Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens: 2Sta in porta domus Domini, et prædica ibi verbum istud, et dic:
Audite verbum Domini, omnis Juda,
qui ingredimini per portas has ut adoretis Dominum.
3Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Bonas facite vias vestras, et studia vestra,
et habitabo vobiscum in loco isto.
4Nolite confidere in verbis mendacii, dicentes:
Templum Domini, templum Domini, templum Domini est!
5Quoniam si bene direxeritis vias vestras, et studia vestra;
si feceritis judicium inter virum et proximum ejus;
6advenæ, et pupillo, et viduæ non feceritis calumniam,
nec sanguinem innocentem effuderitis in loco hoc,
et post deos alienos non ambulaveritis in malum vobismetipsis:
7habitabo vobiscum in loco isto,
in terra quam dedi patribus vestris a sæculo et usque in sæculum.
8Ecce vos confiditis vobis in sermonibus mendacii,
qui non proderunt vobis:
9furari, occidere, adulterari,
jurare mendaciter, libare Baalim,
et ire post deos alienos quos ignoratis:
10et venistis, et stetistis coram me
in domo hac, in qua invocatum est nomen meum,
et dixistis: Liberati sumus,
eo quod fecerimus omnes abominationes istas.
11Numquid ergo spelunca latronum facta est domus ista,
in qua invocatum est nomen meum in oculis vestris?
Ego, ego sum: ego vidi, dicit Dominus.
12Ite ad locum meum in Silo,
ubi habitavit nomen meum a principio,
et videte quæ fecerim ei propter malitiam populi mei Israël.
13Et nunc, quia fecistis omnia opera hæc, dicit Dominus,
et locutus sum ad vos mane consurgens, et loquens, et non audistis:
et vocavi vos, et non respondistis:
14faciam domui huic, in qua invocatum est nomen meum,
et in qua vos habetis fiduciam,
et loco quem dedi vobis et patribus vestris,
sicut feci Silo:
15et projiciam vos a facie mea
sicut projeci omnes fratres vestros,
universum semen Ephraim.
16Tu ergo, noli orare pro populo hoc,
nec assumas pro eis laudem et orationem:
et non obsistas mihi,
quia non exaudiam te.
17Nonne vides quid isti faciunt in civitatibus Juda,
et in plateis Jerusalem?
18Filii colligunt ligna,
et patres succendunt ignem,
et mulieres conspergunt adipem,
ut faciant placentas reginæ cæli,
et libent diis alienis,
et me ad iracundiam provocent.
19Numquid me ad iracundiam provocant?
dicit Dominus;
nonne semetipsos in confusionem vultus sui?
20Ideo hæc dicit Dominus Deus:
Ecce furor meus et indignatio mea conflatur super locum istum,
super viros, et super jumenta,
et super lignum regionis, et super fruges terræ:
et succendetur, et non extinguetur.
21Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Holocautomata vestra addite victimis vestris,
et comedite carnes:
22quia non sum locutus cum patribus vestris, et non præcepi eis,
in die qua eduxi eos de terra Ægypti,
de verbo holocautomatum et victimarum:
23sed hoc verbum præcepi eis, dicens:
Audite vocem meam,
et ero vobis Deus,
et vos eritis mihi populus:
et ambulate in omni via quam mandavi vobis,
ut bene sit vobis.
24Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam:
sed abierunt in voluntatibus et in pravitate cordis sui mali:
factique sunt retrorsum, et non in ante,
25a die qua egressi sunt patres eorum de terra Ægypti
usque ad diem hanc.
Et misi ad vos omnes servos meos prophetas per diem,
consurgens diluculo, et mittens:
26et non audierunt me,
nec inclinaverunt aurem suam:
sed induraverunt cervicem suam,
et pejus operati sunt quam patres eorum.
27Et loqueris ad eos omnia verba hæc, et non audient te: et vocabis eos, et non respondebunt tibi. 28Et dices ad eos:
Hæc est gens quæ non audivit vocem Domini Dei sui,
nec recepit disciplinam;
periit fides,
et ablata est de ore eorum.
29Tonde capillum tuum, et projice,
et sume in directum planctum:
quia projecit Dominus et reliquit generationem furoris sui;
30quia fecerunt filii Juda malum in oculis meis, dicit Dominus.
Posuerunt offendicula sua in domo
in qua invocatum est nomen meum, ut polluerent eam:
31et ædificaverunt excelsa Topheth,
quæ est in valle filii Ennom,
ut incenderent filios suos et filias suas igni,
quæ non præcepi, nec cogitavi in corde meo.
32Ideo ecce dies venient, dicit Dominus,
et non dicetur amplius Topheth, et vallis filii Ennom,
sed vallis interfectionis:
et sepelient in Topheth, eo quod non sit locus.
33Et erit morticinum populi hujus in cibos volucribus cæli et bestiis terræ,
et non erit qui abigat.
34Et quiescere faciam de urbibus Juda,
et de plateis Jerusalem,
vocem gaudii et vocem lætitiæ,
vocem sponsi et vocem sponsæ:
in desolationem enim erit terra.
1In illo tempore, ait Dominus,
ejicient ossa regum Juda, et ossa principum ejus,
et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum,
et ossa eorum qui habitaverunt Jerusalem,
de sepulchris suis:
2et expandent ea ad solem, et lunam,
et omnem militiam cæli,
quæ dilexerunt, et quibus servierunt,
et post quæ ambulaverunt,
et quæ quæsierunt, et adoraverunt.
Non colligentur, et non sepelientur:
in sterquilinium super faciem terræ erunt.
3Et eligent magis mortem quam vitam,
omnes qui residui fuerint de cognatione hac pessima,
in universis locis quæ derelicta sunt,
ad quæ ejeci eos, dicit Dominus exercituum.
4Et dices ad eos:
Hæc dicit Dominus:
Numquid qui cadit non resurget?
et qui aversus est non revertetur?
5Quare ergo aversus est populus iste in Jerusalem
aversione contentiosa?
Apprehenderunt mendacium,
et noluerunt reverti.
6Attendi, et auscultavi:
nemo quod bonum est loquitur;
nullus est qui agat pœnitentiam super peccato suo,
dicens: Quid feci?
Omnes conversi sunt ad cursum suum,
quasi equus impetu vadens ad prælium.
7Milvus in cælo cognovit tempus suum:
turtur, et hirundo, et ciconia custodierunt tempus adventus sui:
populus autem meus non cognovit judicium Domini.
8Quomodo dicitis: Sapientes nos sumus,
et lex Domini nobiscum est?
vere mendacium operatus est stylus mendax scribarum!
9Confusi sunt sapientes;
perterriti et capti sunt:
verbum enim Domini projecerunt,
et sapientia nulla est in eis.
10Propterea dabo mulieres eorum exteris,
agros eorum hæredibus,
quia a minimo usque ad maximum
omnes avaritiam sequuntur:
a propheta usque ad sacerdotem
cuncti faciunt mendacium.
11Et sanabant contritionem filiæ populi mei ad ignominiam,
dicentes: Pax, pax!
cum non esset pax.
12Confusi sunt, quia abominationem fecerunt:
quinimmo confusione non sunt confusi,
et erubescere nescierunt.
Idcirco cadent inter corruentes:
in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus.
13Congregans congregabo eos, ait Dominus.
Non est uva in vitibus, et non sunt ficus in ficulnea:
folium defluxit,
et dedi eis quæ prætergressa sunt.
14Quare sedemus?
convenite, et ingrediamur civitatem munitam,
et sileamus ibi:
quia Dominus Deus noster silere nos fecit,
et potum dedit nobis aquam fellis:
peccavimus enim Domino.
15Exspectavimus pacem, et non erat bonum:
tempus medelæ, et ecce formido.
16A Dan auditus est fremitus equorum ejus;
a voce hinnituum pugnatorum ejus commota est omnis terra:
et venerunt, et devoraverunt terram et plenitudinem ejus;
urbem et habitatores ejus.
17Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos,
quibus non est incantatio:
et mordebunt vos, ait Dominus.
18Dolor meus super dolorem,
in me cor meum mœrens.
19Ecce vox clamoris filiæ populi mei de terra longinqua:
Numquid Dominus non est in Sion?
aut rex ejus non est in ea?
Quare ergo me ad iracundiam concitaverunt in sculptilibus suis,
et in vanitatibus alienis?
20Transiit messis, finita est æstas,
et nos salvati non sumus.
21Super contritione filiæ populi mei contritus sum, et contristatus:
stupor obtinuit me.
22Numquid resina non est in Galaad?
aut medicus non est ibi?
quare igitur non est obducta cicatrix filiæ populi mei?
1Quis dabit capiti meo aquam,
et oculis meis fontem lacrimarum,
et plorabo die ac nocte interfectos filiæ populi mei?
2Quis dabit me in solitudine diversorium viatorum,
et derelinquam populum meum,
et recedam ab eis?
quia omnes adulteri sunt,
cœtus prævaricatorum.
3Et extenderunt linguam suam
quasi arcum mendacii et non veritatis:
confortati sunt in terra,
quia de malo ad malum egressi sunt,
et me non cognoverunt, dicit Dominus.
4Unusquisque se a proximo suo custodiat,
et in omni fratre suo non habeat fiduciam:
quia omnis frater supplantans supplantabit,
et omnis amicus fraudulenter incedet.
5Et vir fratrem suum deridebit,
et veritatem non loquentur:
docuerunt enim linguam suam loqui mendacium;
ut inique agerent laboraverunt.
6Habitatio tua in medio doli:
in dolo renuerunt scire me, dicit Dominus.
7Propterea hæc dicit Dominus exercituum:
Ecce ego conflabo, et probabo eos:
quid enim aliud faciam a facie filiæ populi mei?
8Sagitta vulnerans lingua eorum,
dolum locuta est.
In ore suo pacem cum amico suo loquitur,
et occulte ponit ei insidias.
9Numquid super his non visitabo, dicit Dominus,
aut in gente hujusmodi non ulciscetur anima mea?
10Super montes assumam fletum ac lamentum,
et super speciosa deserti planctum,
quoniam incensa sunt, eo quod non sit vir pertransiens,
et non audierunt vocem possidentis:
a volucre cæli usque ad pecora transmigraverunt et recesserunt.
11Et dabo Jerusalem in acervos arenæ,
et cubilia draconum:
et civitates Juda dabo in desolationem,
eo quod non sit habitator.
12Quis est vir sapiens qui intelligat hoc,
et ad quem verbum oris Domini fiat, ut annuntiet istud,
quare perierit terra, et exusta sit quasi desertum,
eo quod non sit qui pertranseat?
13Et dixit Dominus:
Quia dereliquerunt legem meam quam dedi eis,
et non audierunt vocem meam,
et non ambulaverunt in ea,
14et abierunt post pravitatem cordis sui,
et post Baalim, quod didicerunt a patribus suis:
15idcirco hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Ecce ego cibabo populum istum absinthio,
et potum dabo eis aquam fellis.
16Et dispergam eos in gentibus
quas non noverunt ipsi et patres eorum,
et mittam post eos gladium,
donec consumantur.
17Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Contemplamini, et vocate lamentatrices, et veniant:
et ad eas quæ sapientes sunt mittite, et properent:
18festinent, et assumant super nos lamentum:
deducant oculi nostri lacrimas,
et palpebræ nostræ defluant aquis.
19Quia vox lamentationis audita est de Sion:
Quomodo vastati sumus,
et confusi vehementer?
quia dereliquimus terram;
quoniam dejecta sunt tabernacula nostra.
20Audite ergo, mulieres, verbum Domini,
et assumant aures vestræ sermonem oris ejus,
et docete filias vestras lamentum,
et unaquæque proximam suam planctum:
21quia ascendit mors per fenestras nostras;
ingressa est domos nostras,
disperdere parvulos deforis,
juvenes de plateis.
22Loquere:
Hæc dicit Dominus:
Et cadet morticinum hominis
quasi stercus super faciem regionis,
et quasi fœnum post tergum metentis,
et non est qui colligat.
23Hæc dicit Dominus:
Non glorietur sapiens in sapientia sua,
et non glorietur fortis in fortitudine sua,
et non glorietur dives in divitiis suis:
24sed in hoc glorietur, qui gloriatur,
scire et nosse me,
quia ego sum Dominus qui facio misericordiam,
et judicium, et justitiam in terra:
hæc enim placent mihi, ait Dominus.
25Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et visitabo super omnem qui circumcisum habet præputium,
26super Ægyptum, et super Juda, et super Edom,
et super filios Ammon, et super Moab;
et super omnes qui attonsi sunt in comam,
habitantes in deserto:
quia omnes gentes habent præputium,
omnis autem domus Israël incircumcisi sunt corde.
1Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, domus Israël.
2Hæc dicit Dominus:
Juxta vias gentium nolite discere,
et a signis cæli nolite metuere, quæ timent gentes,
3quia leges populorum vanæ sunt.
Quia lignum de saltu præcidit opus manus artificis in ascia:
4argento et auro decoravit illud:
clavis et malleis compegit, ut non dissolvatur:
5in similitudinem palmæ fabricata sunt,
et non loquentur:
portata tollentur,
quia incedere non valent.
Nolite ergo timere ea,
quia nec male possunt facere, nec bene.
6Non est similis tui, Domine:
magnus es tu,
et magnum nomen tuum in fortitudine.
7Quis non timebit te, o Rex gentium?
tuum est enim decus:
inter cunctos sapientes gentium,
et in universis regnis eorum,
nullus est similis tui.
8Pariter insipientes et fatui probabuntur:
doctrina vanitatis eorum lignum est.
9Argentum involutum de Tharsis affertur,
et aurum de Ophaz:
opus artificis et manus ærarii.
Hyacinthus et purpura indumentum eorum:
opus artificum universa hæc.
10Dominus autem Deus verus est,
ipse Deus vivens,
et rex sempiternus.
Ab indignatione ejus commovebitur terra,
et non sustinebunt gentes comminationem ejus.
11Sic ergo dicetis eis:
Dii qui cælos et terram non fecerunt,
pereant de terra et de his quæ sub cælo sunt!
12Qui facit terram in fortitudine sua,
præparat orbem in sapientia sua,
et prudentia sua extendit cælos:
13ad vocem suam dat multitudinem aquarum in cælo,
et elevat nebulas ab extremitatibus terræ:
fulgura in pluviam facit,
et educit ventum de thesauris suis.
14Stultus factus est omnis homo a scientia:
confusus est artifex omnis in sculptili,
quoniam falsum est quod conflavit,
et non est spiritus in eis.
15Vana sunt, et opus risu dignum:
in tempore visitationis suæ peribunt.
16Non est his similis pars Jacob:
qui enim formavit omnia, ipse est,
et Israël virga hæreditatis ejus:
Dominus exercituum nomen illi.
17Congrega de terra confusionem tuam,
quæ habitas in obsidione:
18quia hæc dicit Dominus:
Ecce ego longe projiciam habitatores terræ in hac vice,
et tribulabo eos ita ut inveniantur.
19Væ mihi super contritione mea:
pessima plaga mea.
Ego autem dixi:
Plane hæc infirmitas mea est, et portabo illam.
20Tabernaculum meum vastatum est;
omnes funiculi mei dirupti sunt:
filii mei exierunt a me, et non subsistunt.
Non est qui extendat ultra tentorium meum,
et erigat pelles meas.
21Quia stulte egerunt pastores,
et Dominum non quæsierunt:
propterea non intellexerunt,
et omnis grex eorum dispersus est.
22Vox auditionis ecce venit,
et commotio magna de terra aquilonis:
ut ponat civitates Juda solitudinem,
et habitaculum draconum.
23Scio, Domine,
quia non est hominis via ejus,
nec viri est ut ambulet,
et dirigat gressus suos.
24Corripe me, Domine, verumtamen in judicio,
et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me.
25Effunde indignationem tuam super gentes quæ non cognoverunt te,
et super provincias quæ nomen tuum non invocaverunt:
quia comederunt Jacob, et devoraverunt eum,
et consumpserunt illum, et decus ejus dissipaverunt.
1Verbum quod factum est a Domino ad Jeremiam, dicens:
2Audite verba pacti hujus,
et loquimini ad viros Juda,
et ad habitatores Jerusalem,
3et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus Israël:
Maledictus vir qui non audierit verba pacti hujus
4quod præcepi patribus vestris,
in die qua eduxi eos de terra Ægypti,
de fornace ferrea, dicens:
Audite vocem meam, et facite omnia quæ præcipio vobis,
et eritis mihi in populum,
et ego ero vobis in Deum:
5ut suscitem juramentum quod juravi patribus vestris,
daturum me eis terram fluentem lacte et melle,
sicut est dies hæc.
Et respondi, et dixi: Amen, Domine. 6Et dixit Dominus ad me:
Vociferare omnia verba hæc in civitatibus Juda,
et foris Jerusalem, dicens:
Audite verba pacti hujus, et facite illa,
7quia contestans contestatus sum patres vestros,
in die qua eduxi eos de terra Ægypti, usque ad diem hanc:
mane consurgens contestatus sum,
et dixi: Audite vocem meam.
8Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam,
sed abierunt, unusquisque in pravitate cordis sui mali:
et induxi super eos omnia verba pacti hujus
quod præcepi ut facerent,
et non fecerunt.
9Et dixit Dominus ad me:
Inventa est conjuratio in viris Juda et in habitatoribus Jerusalem.
10Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priores,
qui noluerunt audire verba mea:
et hi ergo abierunt post deos alienos, ut servirent eis:
irritum fecerunt domus Israël et domus Juda pactum meum
quod pepigi cum patribus eorum.
11Quam ob rem hæc dicit Dominus:
Ecce ego inducam super eos mala
de quibus exire non poterunt:
et clamabunt ad me, et non exaudiam eos.
12Et ibunt civitates Juda et habitatores Jerusalem,
et clamabunt ad deos quibus libant,
et non salvabunt eos in tempore afflictionis eorum.
13Secundum numerum enim civitatum tuarum
erant dii tui, Juda:
et secundum numerum viarum Jerusalem,
posuisti aras confusionis,
aras ad libandum Baalim.
14Tu ergo noli orare pro populo hoc,
et ne assumas pro eis laudem et orationem,
quia non exaudiam in tempore clamoris eorum ad me,
in tempore afflictionis eorum.
15Quid est, quod dilectus meus in domo mea fecit scelera multa?
numquid carnes sanctæ auferent a te malitias tuas,
in quibus gloriata es?
16Olivam uberem, pulchram, fructiferam, speciosam,
vocavit Dominus nomen tuum:
ad vocem loquelæ, grandis exarsit ignis in ea,
et combusta sunt fruteta ejus.
17Et Dominus exercituum, qui plantavit te,
locutus est super te malum,
pro malis domus Israël, et domus Juda,
quæ fecerunt sibi ad irritandum me,
libantes Baalim.
8Tu autem, Domine, demonstrasti mihi, et cognovi:
tunc ostendisti mihi studia eorum.
19Et ego quasi agnus mansuetus,
qui portatur ad victimam:
et non cognovi quia cogitaverunt super me consilia, dicentes:
Mittamus lignum in panem ejus,
et eradamus eum de terra viventium,
et nomen ejus non memoretur amplius.
20Tu autem, Domine Sabaoth, qui judicas juste,
et probas renes et corda,
videam ultionem tuam ex eis:
tibi enim revelavi causam meam.
21Propterea hæc dicit Dominus ad viros Anathoth,
qui quærunt animam tuam, et dicunt:
Non prophetabis in nomine Domini,
et non morieris in manibus nostris:
22propterea hæc dicit Dominus exercituum:
Ecce ego visitabo super eos:
juvenes morientur in gladio;
filii eorum et filiæ eorum morientur in fame.
23Et reliquiæ non erunt ex eis:
inducam enim malum super viros Anathoth,
annum visitationis eorum.
1Justus quidem tu es, Domine, si disputem tecum:
verumtamen justa loquar ad te:
Quare via impiorum prosperatur;
bene est omnibus qui prævaricantur et inique agunt?
2Plantasti eos, et radicem miserunt:
proficiunt, et faciunt fructum:
prope es tu ori eorum,
et longe a renibus eorum.
3Et tu, Domine, nosti me, vidisti me,
et probasti cor meum tecum.
Congrega eos quasi gregem ad victimam,
et sanctifica eos in die occisionis.
4Usquequo lugebit terra,
et herba omnis regionis siccabitur,
propter malitiam habitantium in ea?
Consumptum est animal, et volucre,
quoniam dixerunt: Non videbit novissima nostra.
5Si cum peditibus currens laborasti,
quomodo contendere poteris cum equis?
cum autem in terra pacis securus fueris,
quid facies in superbia Jordanis?
6Nam et fratres tui, et domus patris tui,
etiam ipsi pugnaverunt adversum te,
et clamaverunt post te plena voce:
ne credas eis,
cum locuti fuerint tibi bona.
7Reliqui domum meam;
dimisi hæreditatem meam:
dedi dilectam animam meam in manu inimicorum ejus.
8Facta est mihi hæreditas mea quasi leo in silva:
dedit contra me vocem, ideo odivi eam.
9Numquid avis discolor hæreditas mea mihi?
numquid avis tincta per totum?
Venite, congregamini, omnes bestiæ terræ:
properate ad devorandum.
10Pastores multi demoliti sunt vineam meam,
conculcaverunt partem meam,
dederunt portionem meam desiderabilem in desertum solitudinis.
11Posuerunt eam in dissipationem,
luxitque super me:
desolatione desolata est omnis terra,
quia nullus est qui recogitet corde.
12Super omnes vias deserti venerunt vastatores,
quia gladius Domini devorabit:
ab extremo terræ usque ad extremum ejus,
non est pax universæ carni.
13Seminaverunt triticum,
et spinas messuerunt:
hæreditatem acceperunt,
et non eis proderit.
Confundemini a fructibus vestris
propter iram furoris Domini.
14Hæc dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos,
qui tangunt hæreditatem quam distribui populo meo Israël:
Ecce ego evellam eos de terra sua,
et domum Juda evellam de medio eorum.
15Et cum evulsero eos, convertar,
et miserebor eorum, et reducam eos:
virum ad hæreditatem suam,
et virum in terram suam.
16Et erit: si eruditi didicerint vias populi mei,
ut jurent in nomine meo: Vivit Dominus!
sicut docuerunt populum meum jurare in Baal,
ædificabuntur in medio populi mei.
17Quod si non audierint,
evellam gentem illam evulsione et perditione, ait Dominus.
1Hæc dicit Dominus ad me: Vade, et posside tibi lumbare lineum, et pones illud super lumbos tuos, et in aquam non inferes illud. 2Et possedi lumbare juxta verbum Domini, et posui circa lumbos meos. 3Et factus est sermo Domini ad me secundo, dicens: 4Tolle lumbare quod possedisti, quod est circa lumbos tuos: et surgens vade ad Euphraten, et absconde ibi illud in foramine petræ. 5Et abii, et abscondi illud in Euphrate, sicut præceperat mihi Dominus. 6Et factum est post dies plurimos, dixit Dominus ad me: Surge, vade ad Euphraten, et tolle inde lumbare quod præcepi tibi ut absconderes illud ibi. 7Et abii ad Euphraten, et fodi, et tuli lumbare de loco ubi absconderam illud: et ecce computruerat lumbare, ita ut nulli usui aptum esset. 8Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
9Hæc dicit Dominus:
Sic putrescere faciam superbiam Juda,
et superbiam Jerusalem multam:
10populum istum pessimum qui nolunt audire verba mea,
et ambulant in pravitate cordis sui,
abieruntque post deos alienos ut servirent eis et adorarent eos:
et erunt sicut lumbare istud,
quod nulli usui aptum est.
11Sicut enim adhæret lumbare ad lumbos viri,
sic agglutinavi mihi omnem domum Israël,
et omnem domum Juda, dicit Dominus,
ut essent mihi in populum,
et in nomen, et in laudem, et in gloriam:
et non audierunt.
12Dices ergo ad eos sermonem istum:
Hæc dicit Dominus Deus Israël:
Omnis laguncula implebitur vino.
Et dicent ad te:
Numquid ignoramus quia omnis laguncula implebitur vino?
13Et dices ad eos:
Hæc dicit Dominus:
Ecce ego implebo omnes habitatores terræ hujus,
et reges qui sedent de stirpe David super thronum ejus,
et sacerdotes, et prophetas,
et omnes habitatores Jerusalem, ebrietate.
14Et dispergam eos virum a fratre suo,
et patres et filios pariter, ait Dominus.
Non parcam, et non concedam:
neque miserebor, ut non disperdam eos.
15Audite, et auribus percipite:
nolite elevari, quia Dominus locutus est.
16Date Domino Deo vestro gloriam
antequam contenebrescat,
et antequam offendant pedes vestri ad montes caliginosos:
exspectabitis lucem,
et ponet eam in umbram mortis, et in caliginem.
17Quod si hoc non audieritis,
in abscondito plorabit anima mea a facie superbiæ:
plorans plorabit,
et deducet oculus meus lacrimam,
quia captus est grex Domini.
18Dic regi et dominatrici:
Humiliamini, sedete,
quoniam descendit de capite vestro corona gloriæ vestræ.
19Civitates austri clausæ sunt,
et non est qui aperiat:
translata est omnis Juda transmigratione perfecta.
20Levate oculos vestros et videte,
qui venitis ab aquilone:
ubi est grex qui datus est tibi,
pecus inclytum tuum?
21Quid dices cum visitaverit te?
tu enim docuisti eos adversum te,
et erudisti in caput tuum.
Numquid non dolores apprehendent te,
quasi mulierem parturientem?
22Quod si dixeris in corde tuo: Quare venerunt mihi hæc?
propter multitudinem iniquitatis tuæ
revelata sunt verecundiora tua,
pollutæ sunt plantæ tuæ.
23Si mutare potest Æthiops pellem suam,
aut pardus varietates suas,
et vos poteritis benefacere,
cum didiceritis malum.
24Et disseminabo eos quasi stipulam
quæ vento raptatur in deserto.
25Hæc sors tua,
parsque mensuræ tuæ a me, dicit Dominus,
quia oblita es mei,
et confisa es in mendacio.
26Unde et ego nudavi femora tua contra faciem tuam,
et apparuit ignominia tua:
27adulteria tua, et hinnitus tuus,
scelus fornicationis tuæ:
super colles in agro vidi abominationes tuas.
Væ tibi, Jerusalem!
non mundaberis post me: usquequo adhuc?
1Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam, de sermonibus siccitatis.
2Luxit Judæa, et portæ ejus corruerunt,
et obscuratæ sunt in terra,
et clamor Jerusalem ascendit.
3Majores miserunt minores suos ad aquam:
venerunt ad hauriendum.
Non invenerunt aquam:
reportaverunt vasa sua vacua.
Confusi sunt, et afflicti,
et operuerunt capita sua.
4Propter terræ vastitatem,
quia non venit pluvia in terram,
confusi sunt agricolæ:
operuerunt capita sua.
5Nam et cerva in agro peperit, et reliquit,
quia non erat herba.
6Et onagri steterunt in rupibus;
traxerunt ventum quasi dracones:
defecerunt oculi eorum,
quia non erat herba.
7Si iniquitates nostræ responderint nobis, Domine,
fac propter nomen tuum:
quoniam multæ sunt aversiones nostræ:
tibi peccavimus.
8Exspectatio Israël,
salvator ejus in tempore tribulationis,
quare quasi colonus futurus es in terra,
et quasi viator declinans ad manendum?
9quare futurus es velut vir vagus,
ut fortis qui non potest salvare?
Tu autem in nobis es, Domine,
et nomen tuum invocatum est super nos:
ne derelinquas nos.
10Hæc dicit Dominus populo huic,
qui dilexit movere pedes suos,
et non quievit,
et Domino non placuit:
Nunc recordabitur iniquitatum eorum,
et visitabit peccata eorum.
11Et dixit Dominus ad me:
Noli orare pro populo isto in bonum.
12Cum jejunaverint,
non exaudiam preces eorum,
et si obtulerint holocautomata et victimas,
non suscipiam ea:
quoniam gladio, et fame, et peste consumam eos.
13Et dixi:
A, a, a, Domine Deus:
prophetæ dicunt eis:
Non videbitis gladium,
et fames non erit in vobis:
sed pacem veram dabit vobis in loco isto.
14Et dicit Dominus ad me:
Falso prophetæ vaticinantur in nomine meo:
non misi eos, et non præcepi eis,
neque locutus sum ad eos.
Visionem mendacem, et divinationem,
et fraudulentiam, et seductionem cordis sui,
prophetant vobis.
15Idcirco hæc dicit Dominus
de prophetis qui prophetant in nomine meo,
quos ego non misi, dicentes:
Gladius et fames non erit in terra hac:
In gladio et fame consumentur prophetæ illi.
16Et populi quibus prophetant
erunt projecti in viis Jerusalem
præ fame et gladio,
et non erit qui sepeliat eos:
ipsi et uxores eorum,
filii et filiæ eorum:
et effundam super eos malum suum.
17Et dices ad eos verbum istud:
Deducant oculi mei lacrimam per noctem et diem,
et non taceant,
quoniam contritione magna
contrita est virgo filia populi mei,
plaga pessima vehementer.
18Si egressus fuero ad agros,
ecce occisi gladio:
et si introiero in civitatem,
ecce attenuati fame.
Propheta quoque et sacerdos abierunt in terram quam ignorabant.
19Numquid projiciens abjecisti Judam?
aut Sion abominata est anima tua?
quare ergo percussisti nos ita ut nulla sit sanitas?
Exspectavimus pacem,
et non est bonum:
et tempus curationis,
et ecce turbatio.
20Cognovimus, Domine, impietates nostras,
iniquitates patrum nostrorum,
quia peccavimus tibi.
21Ne des nos in opprobrium, propter nomen tuum,
neque facias nobis contumeliam solii gloriæ tuæ:
recordare, ne irritum facias fœdus tuum nobiscum.
22Numquid sunt in sculptilibus gentium qui pluant?
aut cæli possunt dare imbres?
nonne tu es Dominus Deus noster, quem exspectavimus?
tu enim fecisti omnia hæc.
1Et dixit Dominus ad me:
Si steterit Moyses et Samuel coram me,
non est anima mea ad populum istum:
ejice illos a facie mea, et egrediantur.
2Quod si dixerint ad te: Quo egrediemur?
dices ad eos: Hæc dicit Dominus:
Qui ad mortem, ad mortem,
et qui ad gladium, ad gladium,
et qui ad famem, ad famem,
et qui ad captivitatem, ad captivitatem.
3Et visitabo super eos quatuor species, dicit Dominus:
gladium ad occisionem,
et canes ad lacerandum,
et volatilia cæli et bestias terræ
ad devorandum et dissipandum.
4Et dabo eos in fervorem universis regnis terræ,
propter Manassen filium Ezechiæ regis Juda,
super omnibus quæ fecit in Jerusalem.
5Quis enim miserebitur tui, Jerusalem,
aut quis contristabitur pro te?
aut quis ibit ad rogandum pro pace tua?
6Tu reliquisti me, dicit Dominus;
retrorsum abiisti:
et extendam manum meam super te, et interficiam te:
laboravi rogans.
7Et dispergam eos ventilabro in portis terræ:
interfeci et disperdidi populum meum,
et tamen a viis suis non sunt reversi.
8Multiplicatæ sunt mihi viduæ ejus super arenam maris:
induxi eis super matrem adolescentis vastatorem meridie:
misi super civitates repente terrorem.
9Infirmata est quæ peperit septem;
defecit anima ejus:
occidit ei sol cum adhuc esset dies:
confusa est, et erubuit:
et residuos ejus in gladium dabo
in conspectu inimicorum eorum, ait Dominus.
0Væ mihi, mater mea! quare genuisti me,
virum rixæ, virum discordiæ in universa terra?
Non fœneravi, nec fœneravit mihi quisquam:
omnes maledicunt mihi.
11Dicit Dominus: Si non reliquiæ tuæ in bonum,
si non occurri tibi in tempore afflictionis,
et in tempore tribulationis adversus inimicum.
12Numquid fœderabitur ferrum ferro ab aquilone, et æs?
13Divitias tuas et thesauros tuos in direptionem dabo gratis,
in omnibus peccatis tuis, et in omnibus terminis tuis.
14Et adducam inimicos tuos de terra quam nescis,
quia ignis succensus est in furore meo:
super vos ardebit.
15Tu scis, Domine: recordare mei, et visita me,
et tuere me ab his qui persequuntur me.
Noli in patientia tua suscipere me:
scito quoniam sustinui propter te opprobrium.
16Inventi sunt sermones tui, et comedi eos:
et factum est mihi verbum tuum in gaudium
et in lætitiam cordis mei,
quoniam invocatum est nomen tuum super me,
Domine Deus exercituum.
17Non sedi in concilio ludentium,
et gloriatus sum a facie manus tuæ:
solus sedebam, quoniam comminatione replesti me.
18Quare factus est dolor meus perpetuus,
et plaga mea desperabilis renuit curari?
facta est mihi quasi mendacium aquarum infidelium.
19Propter hoc hæc dicit Dominus:
Si converteris, convertam te,
et ante faciem meam stabis:
et si separaveris pretiosum a vili,
quasi os meum eris:
convertentur ipsi ad te,
et tu non converteris ad eos.
20Et dabo te populo huic in murum æreum fortem:
et bellabunt adversum te, et non prævalebunt,
quia ego tecum sum ut salvem te, et eruam te, dicit Dominus:
21et liberabo te de manu pessimorum,
et redimam te de manu fortium.
1Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
2Non accipies uxorem,
et non erunt tibi filii et filiæ in loco isto.
3Quia hæc dicit Dominus
super filios et filias qui generantur in loco isto,
et super matres eorum, quæ genuerunt eos,
et super patres eorum, de quorum stirpe sunt nati in terra hac:
4Mortibus ægrotationum morientur:
non plangentur, et non sepelientur:
in sterquilinium super faciem terræ erunt,
et gladio et fame consumentur:
et erit cadaver eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ.
5Hæc enim dicit Dominus:
Ne ingrediaris domum convivii,
neque vadas ad plangendum,
neque consoleris eos,
quia abstuli pacem meam a populo isto, dicit Dominus,
misericordiam et miserationes.
6Et morientur grandes et parvi in terra ista:
non sepelientur, neque plangentur,
et non se incident,
neque calvitium fiet pro eis.
7Et non frangent inter eos lugenti panem
ad consolandum super mortuo,
et non dabunt eis potum calicis
ad consolandum super patre suo et matre.
8Et domum convivii non ingrediaris,
ut sedeas cum eis, et comedas, et bibas.
9Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Ecce ego auferam de loco isto,
in oculis vestris, et in diebus vestris,
vocem gaudii et vocem lætitiæ,
vocem sponsi et vocem sponsæ.
10Et cum annuntiaveris populo huic omnia verba hæc,
et dixerint tibi:
Quare locutus est Dominus super nos omne malum grande istud?
quæ iniquitas nostra,
et quod peccatum nostrum,
quod peccavimus Domino Deo nostro?
11dices ad eos:
Quia dereliquerunt me patres vestri, ait Dominus,
et abierunt post deos alienos,
et servierunt eis, et adoraverunt eos,
et me dereliquerunt, et legem meam non custodierunt.
12Sed et vos pejus operati estis quam patres vestri:
ecce enim ambulat unusquisque post pravitatem cordis sui mali,
ut me non audiat.
13Et ejiciam vos de terra hac
in terram quam ignoratis,
vos et patres vestri:
et servietis ibi diis alienis, die ac nocte,
qui non dabunt vobis requiem.
14Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et non dicetur ultra:
Vivit Dominus qui eduxit filios Israël de terra Ægypti,
15sed: Vivit Dominus qui eduxit filios Israël de terra aquilonis,
et de universis terris ad quas ejeci eos:
et reducam eos in terram suam,
quam dedi patribus eorum.
16Ecce ego mittam piscatores multos, dicit Dominus,
et piscabuntur eos:
et post hæc mittam eis multos venatores,
et venabuntur eos de omni monte,
et de omni colle, et de cavernis petrarum.
17Quia oculi mei super omnes vias eorum:
non sunt absconditæ a facie mea,
et non fuit occultata iniquitas eorum ab oculis meis.
18Et reddam primum duplices iniquitates et peccata eorum,
quia contaminaverunt terram meam in morticinis idolorum suorum,
et abominationibus suis impleverunt hæreditatem meam.
19Domine, fortitudo mea, et robur meum,
et refugium meum in die tribulationis,
ad te gentes venient ab extremis terræ, et dicent:
Vere mendacium possederunt patres nostri,
vanitatem quæ eis non profuit.
20Numquid faciet sibi homo deos,
et ipsi non sunt dii?
21Idcirco ecce ego ostendam eis per vicem hanc,
ostendam eis manum meam, et virtutem meam,
et scient quia nomen mihi Dominus.
1Peccatum Juda scriptum est stylo ferreo
in ungue adamantino,
exaratum super latitudinem cordis eorum,
et in cornibus ararum eorum.
2Cum recordati fuerint filii eorum ararum suarum,
et lucorum suorum,
lignorumque frondentium,
in montibus excelsis,
3sacrificantes in agro:
fortitudinem tuam, et omnes thesauros tuos in direptionem dabo;
excelsa tua propter peccata in universis finibus tuis.
4Et relinqueris sola ab hæreditate tua, quam dedi tibi,
et servire te faciam inimicis tuis in terra quam ignoras:
quoniam ignem succendisti in furore meo:
usque in æternum ardebit.
5Hæc dicit Dominus:
Maledictus homo qui confidit in homine,
et ponit carnem brachium suum,
et a Domino recedit cor ejus.
6Erit enim quasi myricæ in deserto,
et non videbit cum venerit bonum:
sed habitabit in siccitate in deserto,
in terra salsuginis et inhabitabili.
7Benedictus vir qui confidit in Domino,
et erit Dominus fiducia ejus.
8Et erit quasi lignum quod transplantatur super aquas,
quod ad humorem mittit radices suas,
et non timebit cum venerit æstus:
et erit folium ejus viride,
et in tempore siccitatis non erit sollicitum,
nec aliquando desinet facere fructum.
9Pravum est cor omnium, et inscrutabile:
quis cognoscet illud?
10Ego Dominus scrutans cor,
et probans renes:
qui do unicuique juxta viam suam,
et juxta fructum adinventionum suarum.
11Perdix fovit quæ non peperit:
fecit divitias, et non in judicio:
in dimidio dierum suorum derelinquet eas,
et in novissimo suo erit insipiens.
12Solium gloriæ altitudinis a principio,
locus sanctificationis nostræ.
13Exspectatio Israël, Domine,
omnes qui te derelinquunt confundentur:
recedentes a te, in terra scribentur,
quoniam dereliquerunt venam aquarum viventium Dominum.
14Sana me, Domine, et sanabor:
salvum me fac, et salvus ero:
quoniam laus mea tu es.
15Ecce ipsi dicunt ad me:
Ubi est verbum Domini? veniat:
16et ego non sum turbatus, te pastorem sequens:
et diem hominis non desideravi, tu scis:
quod egressum est de labiis meis, rectum in conspectu tuo fuit.
17Non sis tu mihi formidini:
spes mea tu in die afflictionis.
18Confundantur qui me persequuntur,
et non confundar ego:
paveant illi,
et non paveam ego:
induc super eos diem afflictionis,
et duplici contritione contere eos.
19Hæc dicit Dominus ad me: Vade, et sta in porta filiorum populi, per quam ingrediuntur reges Juda, et egrediuntur, et in cunctis portis Jerusalem: 20et dices ad eos:
Audite verbum Domini,
reges Juda, et omnis Juda,
cunctique habitatores Jerusalem,
qui ingredimini per portas istas.
21Hæc dicit Dominus:
Custodite animas vestras,
et nolite portare pondera in die sabbati,
nec inferatis per portas Jerusalem:
22et nolite ejicere onera de domibus vestris in die sabbati,
et omne opus non facietis:
sanctificate diem sabbati,
sicut præcepi patribus vestris.
23Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam:
sed induraverunt cervicem suam, ne audirent me,
et ne acciperent disciplinam.
24Et erit: si audieritis me, dicit Dominus,
ut non inferatis onera per portas civitatis hujus in die sabbati:
et si sanctificaveritis diem sabbati,
ne faciatis in eo omne opus:
25ingredientur per portas civitatis hujus reges et principes,
sedentes super solium David,
et ascendentes in curribus et equis,
ipsi et principes eorum,
viri Juda, et habitatores Jerusalem:
et habitabitur civitas hæc in sempiternum.
26Et venient de civitatibus Juda,
et de circuitu Jerusalem,
et de terra Benjamin,
et de campestribus, et de montuosis, et ab austro,
portantes holocaustum, et victimam,
et sacrificium, et thus,
et inferent oblationem in domum Domini.
27Si autem non audieritis me
ut sanctificetis diem sabbati,
et ne portetis onus,
et ne inferatis per portas Jerusalem in die sabbati,
succendam ignem in portis ejus,
et devorabit domos Jerusalem,
et non extinguetur.
1Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens: 2Surge, et descende in domum figuli, et ibi audies verba mea. 3Et descendi in domum figuli, et ecce ipse faciebat opus super rotam. 4Et dissipatum est vas quod ipse faciebat e luto manibus suis: conversusque fecit illud vas alterum, sicut placuerat in oculis ejus ut faceret. 5Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
6Numquid sicut figulus iste,
non potero vobis facere, domus Israël? ait Dominus:
ecce sicut lutum in manu figuli,
sic vos in manu mea, domus Israël.
7Repente loquar adversum gentem et adversus regnum,
ut eradicem, et destruam, et disperdam illud:
8si pœnitentiam egerit gens illa a malo suo
quod locutus sum adversus eam,
agam et ego pœnitentiam super malo
quod cogitavi ut facerem ei.
9Et subito loquar de gente et de regno,
ut ædificem et plantem illud.
10Si fecerit malum in oculis meis,
ut non audiat vocem meam,
pœnitentiam agam super bono quod locutus sum ut facerem ei.
11Nunc ergo dic viro Juda, et habitatoribus Jerusalem, dicens:
Hæc dicit Dominus:
Ecce ego fingo contra vos malum,
et cogito contra vos cogitationem:
revertatur unusquisque a via sua mala,
et dirigite vias vestras et studia vestra.
12Qui dixerunt: Desperavimus:
post cogitationes enim nostras ibimus,
et unusquisque pravitatem cordis sui mali faciemus.
13Ideo hæc dicit Dominus:
Interrogate gentes:
Quis audivit talia horribilia,
quæ fecit nimis virgo Israël?
14Numquid deficiet de petra agri nix Libani?
aut evelli possunt aquæ erumpentes frigidæ, et defluentes?
15Quia oblitus est mei populus meus,
frustra libantes,
et impingentes in viis suis,
in semitis sæculi,
ut ambularent per eas in itinere non trito,
16ut fieret terra eorum in desolationem,
et in sibilum sempiternum:
omnis qui præterierit per eam obstupescet,
et movebit caput suum.
17Sicut ventus urens dispergam eos coram inimico:
dorsum, et non faciem, ostendam eis in die perditionis eorum.
18Et dixerunt:
Venite, et cogitemus contra Jeremiam cogitationes:
non enim peribit lex a sacerdote,
neque consilium a sapiente,
nec sermo a propheta:
venite, et percutiamus eum lingua,
et non attendamus ad universos sermones ejus.
9Attende, Domine, ad me,
et audi vocem adversariorum meorum.
20Numquid redditur pro bono malum,
quia foderunt foveam animæ meæ?
Recordare quod steterim in conspectu tuo
ut loquerer pro eis bonum,
et averterem indignationem tuam ab eis.
21Propterea da filios eorum in famem,
et deduc eos in manus gladii:
fiant uxores eorum absque liberis, et viduæ:
et viri earum interficiantur morte:
juvenes eorum confodiantur gladio in prælio:
22audiatur clamor de domibus eorum:
adduces enim super eos latronem repente,
quia foderunt foveam ut caperent me,
et laqueos absconderunt pedibus meis.
23Tu autem, Domine, scis omne consilium eorum
adversum me in mortem:
ne propitieris iniquitati eorum,
et peccatum eorum a facie tua non deleatur:
fiant corruentes in conspectu tuo;
in tempore furoris tui abutere eis.
1Hæc dicit Dominus: Vade, et accipe lagunculam figuli testeam a senioribus populi et a senioribus sacerdotum, 2et egredere ad vallem filii Ennom, quæ est juxta introitum portæ fictilis: et prædicabis ibi verba quæ ego loquar ad te. 3Et dices:
Audite verbum Domini,
reges Juda, et habitatores Jerusalem.
Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Ecce ego inducam afflictionem super locum istum,
ita ut omnis qui audierit illam, tinniant aures ejus,
4eo quod dereliquerint me,
et alienum fecerint locum istum,
et libaverunt in eo diis alienis quos nescierunt,
ipsi et patres eorum, et reges Juda:
et repleverunt locum istum sanguine innocentum,
5et ædificaverunt excelsa Baalim,
ad comburendos filios suos igni in holocaustum Baalim:
quæ non præcepi, nec locutus sum,
nec ascenderunt in cor meum.
6Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et non vocabitur amplius locus iste Topheth,
et vallis filii Ennom,
sed vallis occisionis.
7Et dissipabo consilium Juda et Jerusalem in loco isto,
et subvertam eos gladio in conspectu inimicorum suorum,
et in manu quærentium animas eorum:
et dabo cadavera eorum escam volatilibus cæli et bestiis terræ.
8Et ponam civitatem hanc in stuporem, et in sibilum:
omnis qui præterierit per eam obstupescet,
et sibilabit super universa plaga ejus.
9Et cibabo eos carnibus filiorum suorum et carnibus filiarum suarum:
et unusquisque carnem amici sui comedet in obsidione,
et in angustia in qua concludent eos inimici eorum,
et qui quærunt animas eorum.
10Et conteres lagunculam in oculis virorum qui ibunt tecum, 11et dices ad eos:
Hæc dicit Dominus exercituum:
Sic conteram populum istum, et civitatem istam,
sicut conteritur vas figuli,
quod non potest ultra instaurari:
et in Topheth sepelientur,
eo quod non sit alius locus ad sepeliendum.
12Sic faciam loco huic, ait Dominus,
et habitatoribus ejus,
et ponam civitatem istam sicut Topheth.
13Et erunt domus Jerusalem,
et domus regum Juda,
sicut locus Topheth, immundæ,
omnes domus in quarum domatibus sacrificaverunt omni militiæ cæli,
et libaverunt libamina diis alienis.
14Venit autem Jeremias de Topheth, quo miserat eum Dominus ad prophetandum, et stetit in atrio domus Domini, et dixit ad omnem populum: 15Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego inducam super civitatem hanc, et super omnes urbes ejus, universa mala quæ locutus sum adversum eam, quoniam induraverunt cervicem suam ut non audirent sermones meos.
1Et audivit Phassur filius Emmer, sacerdos, qui constitutus erat princeps in domo Domini, Jeremiam prophetantem sermones istos. 2Et percussit Phassur Jeremiam prophetam, et misit eum in nervum quod erat in porta Benjamin superiori, in domo Domini. 3Cumque illuxisset in crastinum, eduxit Phassur Jeremiam de nervo, et dixit ad eum Jeremias: Non Phassur vocavit Dominus nomen tuum, sed Pavorem undique. 4Quia hæc dicit Dominus:
Ecce ego dabo te in pavorem,
te et omnes amicos tuos:
et corruent gladio inimicorum suorum,
et oculi tui videbunt:
et omnem Judam dabo in manum regis Babylonis,
et traducet eos in Babylonem,
et percutiet eos gladio.
5Et dabo universam substantiam civitatis hujus,
et omnem laborem ejus, omneque pretium,
et cunctos thesauros regum Juda
dabo in manu inimicorum eorum:
et diripient eos, et tollent,
et ducent in Babylonem.
6Tu autem, Phassur, et omnes habitatores domus tuæ,
ibitis in captivitatem:
et in Babylonem venies,
et ibi morieris, ibique sepelieris
tu, et omnes amici tui,
quibus prophetasti mendacium.
7Seduxisti me, Domine, et seductus sum:
fortior me fuisti, et invaluisti:
factus sum in derisum tota die;
omnes subsannant me.
8Quia jam olim loquor,
vociferans iniquitatem, et vastitatem clamito:
et factus est mihi sermo Domini in opprobrium,
et in derisum tota die.
9Et dixi: Non recordabor ejus,
neque loquar ultra in nomine illius:
et factus est in corde meo quasi ignis exæstuans,
claususque in ossibus meis,
et defeci, ferre non sustinens.
10Audivi enim contumelias multorum,
et terrorem in circuitu:
Persequimini, et persequamur eum,
ab omnibus viris qui erant pacifici mei,
et custodientes latus meum:
si quomodo decipiatur, et prævaleamus adversus eum,
et consequamur ultionem ex eo.
11Dominus autem mecum est, quasi bellator fortis:
idcirco qui persequuntur me cadent,
et infirmi erunt:
confundentur vehementer,
quia non intellexerunt opprobrium sempiternum,
quod numquam delebitur.
12Et tu, Domine exercituum, probator justi,
qui vides renes et cor,
videam, quæso, ultionem tuam ex eis:
tibi enim revelavi causam meam.
13Cantate Domino,
laudate Dominum,
quia liberavit animam pauperis de manu malorum.
14Maledicta dies in qua natus sum!
dies in qua peperit me mater mea
non sit benedicta!
15Maledictus vir qui annuntiavit patri meo,
dicens: Natus est tibi puer masculus,
et quasi gaudio lætificavit eum!
16Sit homo ille ut sunt civitates quæ subvertit Dominus,
et non pœnituit eum:
audiat clamorem mane,
et ululatum in tempore meridiano,
17qui non me interfecit a vulva,
ut fieret mihi mater mea sepulchrum,
et vulva ejus conceptus æternus!
18Quare de vulva egressus sum,
ut viderem laborem et dolorem,
et consumerentur in confusione dies mei?
1Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, quando misit ad eum rex Sedecias Phassur filium Melchiæ, et Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem, dicens: 2Interroga pro nobis Dominum, quia Nabuchodonosor, rex Babylonis, præliatur adversum nos: si forte faciat Dominus nobiscum secundum omnia mirabilia sua, et recedat a nobis. 3Et dixit Jeremias ad eos: Sic dicetis Sedeciæ: 4Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ecce ego convertam vasa belli quæ in manibus vestris sunt, et quibus vos pugnatis adversum regem Babylonis et Chaldæos qui obsident vos in circuitu murorum: et congregabo ea in medio civitatis hujus. 5Et debellabo ego vos in manu extenta, et in brachio forti, et in furore, et in indignatione, et in ira grandi. 6Et percutiam habitatores civitatis hujus: homines et bestiæ pestilentia magna morientur. 7Et post hæc, ait Dominus, dabo Sedeciam regem Juda, et servos ejus, et populum ejus, et qui derelicti sunt in civitate hac a peste, et gladio, et fame, in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu inimicorum eorum, et in manu quærentium animam eorum: et percutiet eos in ore gladii, et non flectetur, neque parcet, nec miserebitur. 8Et ad populum hunc dices: Hæc dicit Dominus: Ecce ego do coram vobis viam vitæ, et viam mortis. 9Qui habitaverit in urbe hac morietur gladio, et fame, et peste: qui autem egressus fuerit, et transfugerit ad Chaldæos qui obsident vos, vivet, et erit ei anima sua quasi spolium. 10Posui enim faciem meam super civitatem hanc in malum, et non in bonum, ait Dominus: in manu regis Babylonis dabitur, et exuret eam igni. 11Et domui regis Juda:
Audite verba Domini,
12domus David.
Hæc dicit Dominus:
Judicate mane judicium,
et eruite vi oppressum de manu calumniantis,
ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea,
et succendatur, et non sit qui extinguat,
propter malitiam studiorum vestrorum.
13Ecce ego ad te, habitatricem vallis solidæ atque campestris,
ait Dominus:
qui dicitis: Quis percutiet nos?
et quis ingredietur domos nostras?
14Et visitabo super vos juxta fructum studiorum vestrorum,
dicit Dominus:
et succendam ignem in saltu ejus,
et devorabit omnia in circuitu ejus.
1Hæc dicit Dominus: Descende in domum regis Juda, et loqueris ibi verbum hoc, 2et dices:
Audi verbum Domini, rex Juda,
qui sedes super solium David:
tu et servi tui, et populus tuus,
qui ingredimini per portas istas.
3Hæc dicit Dominus:
Facite judicium et justitiam,
et liberate vi oppressum de manu calumniatoris:
et advenam, et pupillum, et viduam
nolite contristare, neque opprimatis inique,
et sanguinem innocentem ne effundatis in loco isto.
4Si enim facientes feceritis verbum istud,
ingredientur per portas domus hujus
reges sedentes de genere David super thronum ejus,
et ascendentes currus et equos,
ipsi, et servi, et populus eorum.
5Quod si non audieritis verba hæc:
in memetipso juravi, dicit Dominus,
quia in solitudinem erit domus hæc.
6Quia hæc dicit Dominus super domum regis Juda:
Galaad, tu mihi caput Libani,
si non posuero te solitudinem, urbes inhabitabiles!
7Et sanctificabo super te, interficientem virum et arma ejus:
et succident electas cedros tuas,
et præcipitabunt in ignem.
8Et pertransibunt gentes multæ per civitatem hanc,
et dicet unusquisque proximo suo:
Quare fecit Dominus sic civitati huic grandi?
9Et respondebunt:
Eo quod dereliquerint pactum Domini Dei sui,
et adoraverint deos alienos, et servierint eis.
10Nolite flere mortuum,
neque lugeatis super eum fletu:
plangite eum qui egreditur,
quia non revertetur ultra,
nec videbit terram nativitatis suæ.
11Quia hæc dicit Dominus ad Sellum,
filium Josiæ, regem Juda,
qui regnavit pro Josia patre suo,
qui egressus est de loco isto:
Non revertetur huc amplius,
12sed in loco ad quem transtuli eum, ibi morietur,
et terram istam non videbit amplius.
13Væ qui ædificat domum suam in injustitia,
et cœnacula sua non in judicio:
amicum suum opprimet frustra,
et mercedem ejus non reddet ei:
14qui dicit: Ædificabo mihi domum latam,
et cœnacula spatiosa:
qui aperit sibi fenestras et facit laquearia cedrina,
pingitque sinopide.
15Numquid regnabis quoniam confers te cedro?
pater tuus numquid non comedit et bibit,
et fecit judicium et justitiam tunc cum bene erat ei?
16Judicavit causam pauperis et egeni in bonum suum:
numquid non ideo quia cognovit me? dicit Dominus.
17Tui vero oculi et cor ad avaritiam,
et ad sanguinem innocentem fundendum,
et ad calumniam, et ad cursum mali operis.
18Propterea hæc dicit Dominus ad Joakim,
filium Josiæ, regem Juda:
Non plangent eum: Væ frater! et væ soror!
non concrepabunt ei: Væ domine! et væ inclyte!
19Sepultura asini sepelietur,
putrefactus et projectus extra portas Jerusalem.
0Ascende Libanum, et clama,
et in Basan da vocem tuam:
et clama ad transeuntes,
quia contriti sunt omnes amatores tui.
21Locutus sum ad te in abundantia tua,
et dixisti: Non audiam:
hæc est via tua ab adolescentia tua,
quia non audisti vocem meam.
22Omnes pastores tuos pascet ventus,
et amatores tui in captivitatem ibunt:
et tunc confunderis,
et erubesces ab omni malitia tua.
23Quæ sedes in Libano,
et nidificas in cedris,
quomodo congemuisti cum venissent tibi dolores,
quasi dolores parturientis?
24Vivo ego, dicit Dominus,
quia si fuerit Jechonias filius Joakim regis Juda
annulus in manu dextera mea,
inde evellam eum,
25et dabo te in manu quærentium animam tuam,
et in manu quorum tu formidas faciem,
et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis,
et in manu Chaldæorum:
26et mittam te, et matrem tuam quæ genuit te,
in terram alienam, in qua nati non estis,
ibique moriemini.
27Et in terram ad quam ipsi levant animam suam ut revertantur illuc,
non revertentur.
28Numquid vas fictile atque contritum
vir iste Jechonias?
numquid vas absque omni voluptate?
quare abjecti sunt ipse et semen ejus,
et projecti in terram quam ignoraverunt?
29Terra, terra, terra, audi sermonem Domini.
30Hæc dicit Dominus:
Scribe virum istum sterilem,
virum qui in diebus suis non prosperabitur:
nec enim erit de semine ejus vir
qui sedeat super solium David,
et potestatem habeat ultra in Juda.
1Væ pastoribus qui disperdunt et dilacerant
gregem pascuæ meæ! dicit Dominus.
2Ideo hæc dicit Dominus Deus Israël
ad pastores qui pascunt populum meum:
Vos dispersistis gregem meum,
et ejecistis eos, et non visitastis eos:
ecce ego visitabo super vos
malitiam studiorum vestrorum, ait Dominus.
3Et ego congregabo reliquias gregis mei
de omnibus terris ad quas ejecero eos illuc:
et convertam eos ad rura sua,
et crescent et multiplicabuntur.
4Et suscitabo super eos pastores, et pascent eos:
non formidabunt ultra, et non pavebunt,
et nullus quæretur ex numero, dicit Dominus.
5Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et suscitabo David germen justum:
et regnabit rex, et sapiens erit,
et faciet judicium et justitiam in terra.
6In diebus illis salvabitur Juda,
et Israël habitabit confidenter:
et hoc est nomen quod vocabunt eum:
Dominus justus noster.
7Propter hoc ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et non dicent ultra: Vivit Dominus,
qui eduxit filios Israël de terra Ægypti,
8sed: Vivit Dominus,
qui eduxit et adduxit semen domus Israël de terra aquilonis,
et de cunctis terris ad quas ejeceram eos illuc,
et habitabunt in terra sua.
9Ad prophetas:
Contritum est cor meum in medio mei;
contremuerunt omnia ossa mea:
factus sum quasi vir ebrius,
et quasi homo madidus a vino,
a facie Domini,
et a facie verborum sanctorum ejus.
10Quia adulteris repleta est terra,
quia a facie maledictionis luxit terra,
arefacta sunt arva deserti:
factus est cursus eorum malus,
et fortitudo eorum dissimilis.
11Propheta namque et sacerdos polluti sunt,
et in domo mea inveni malum eorum, ait Dominus.
12Idcirco via eorum erit quasi lubricum in tenebris:
impellentur enim, et corruent in ea:
afferam enim super eos mala,
annum visitationis eorum, ait Dominus.
13Et in prophetis Samariæ vidi fatuitatem:
prophetabant in Baal,
et decipiebant populum meum Israël.
14Et in prophetis Jerusalem vidi similitudinem adulterantium,
et iter mendacii:
et confortaverunt manus pessimorum,
ut non converteretur unusquisque a malitia sua:
facti sunt mihi omnes ut Sodoma,
et habitatores ejus quasi Gomorrha.
15Propterea hæc dicit Dominus exercituum ad prophetas:
Ecce ego cibabo eos absinthio,
et potabo eos felle:
a prophetis enim Jerusalem egressa est pollutio
super omnem terram.
16Hæc dicit Dominus exercituum:
Nolite audire verba prophetarum
qui prophetant vobis, et decipiunt vos:
visionem cordis sui loquuntur,
non de ore Domini.
17Dicunt his qui blasphemant me:
Locutus est Dominus: Pax erit vobis:
et omni qui ambulat in pravitate cordis sui dixerunt:
Non veniet super vos malum.
18Quis enim affuit in consilio Domini,
et vidit, et audivit sermonem ejus?
quis consideravit verbum illius, et audivit?
19Ecce turbo Dominicæ indignationis egredietur,
et tempestas erumpens super caput impiorum veniet.
20Non revertetur furor Domini,
usque dum faciat et usque dum compleat cogitationem cordis sui:
in novissimis diebus intelligetis consilium ejus.
21Non mittebam prophetas,
et ipsi currebant:
non loquebar ad eos,
et ipsi prophetabant.
22Si stetissent in consilio meo,
et nota fecissent verba mea populo meo,
avertissem utique eos a via sua mala,
et a cogitationibus suis pessimis.
23Putasne Deus e vicino ego sum, dicit Dominus,
et non Deus de longe?
24Si occultabitur vir in absconditis,
et ego non videbo eum? dicit Dominus.
Numquid non cælum et terram ego impleo? dicit Dominus.
25Audivi quæ dixerunt prophetæ
prophetantes in nomine meo mendacium,
atque dicentes: Somniavi, somniavi.
26Usquequo istud est in corde prophetarum vaticinantium mendacium,
et prophetantium seductiones cordis sui?
27Qui volunt facere ut obliviscatur populus meus nominis mei,
propter somnia eorum quæ narrat unusquisque ad proximum suum,
sicut obliti sunt patres eorum nominis mei propter Baal?
28Propheta qui habet somnium,
narret somnium:
et qui habet sermonem meum,
loquatur sermonem meum vere.
Quid paleis ad triticum? dicit Dominus.
29Numquid non verba mea sunt quasi ignis, dicit Dominus,
et quasi malleus conterens petram?
30Propterea ecce ego ad prophetas, ait Dominus,
qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo.
31Ecce ego ad prophetas, ait Dominus,
qui assumunt linguas suas, et aiunt: Dicit Dominus.
32Ecce ego ad prophetas somniantes mendacium, ait Dominus,
qui narraverunt ea, et seduxerunt populum meum
in mendacio suo et in miraculis suis,
cum ego non misissem eos, nec mandassem eis:
qui nihil profuerunt populo huic, dicit Dominus.
33Si igitur interrogaverit te populus iste,
vel propheta, aut sacerdos, dicens:
Quod est onus Domini?
dices ad eos: Vos estis onus:
projiciam quippe vos, dicit Dominus.
34Et propheta, et sacerdos, et populus
qui dicit: Onus Domini:
visitabo super virum illum et super domum ejus.
35Hæc dicetis unusquisque ad proximum,
et ad fratrem suum:
Quid respondit Dominus?
et quid locutus est Dominus?
36Et onus Domini ultra non memorabitur:
quia onus erit unicuique sermo suus,
et pervertistis verba Dei viventis,
Domini exercituum, Dei nostri.
37Hæc dices ad prophetam:
Quid respondit tibi Dominus?
et quid locutus est Dominus?
38Si autem onus Domini dixeritis,
propter hoc hæc dicit Dominus:
Quia dixistis sermonem istum: Onus Domini,
et misi ad vos dicens: Nolite dicere: Onus Domini:
39propterea ecce ego tollam vos portans,
et derelinquam vos,
et civitatem quam dedi vobis et patribus vestris,
a facie mea:
40et dabo vos in opprobrium sempiternum,
et in ignominiam æternam,
quæ numquam oblivione delebitur.
1Ostendit mihi Dominus: et ecce duo calathi pleni ficis, positi ante templum Domini, postquam transtulit Nabuchodonosor rex Babylonis Jechoniam filium Joakim, regem Juda, et principes ejus, et fabrum, et inclusorem, de Jerusalem, et adduxit eos in Babylonem. 2Calathus unus ficus bonas habebat nimis, ut solent ficus esse primi temporis: et calathus unus ficus habebat malas nimis, quæ comedi non poterant eo quod essent malæ. 3Et dixit Dominus ad me: Quid tu vides, Jeremia? Et dixi: Ficus, ficus bonas, bonas valde: et malas, malas valde, quæ comedi non possunt eo quod sint malæ. 4Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
5Hæc dicit Dominus Deus Israël:
Sicut ficus hæ bonæ,
sic cognoscam transmigrationem Juda,
quam emisi de loco isto in terram Chaldæorum, in bonum.
6Et ponam oculos meos super eos ad placandum,
et reducam eos in terram hanc:
et ædificabo eos, et non destruam:
et plantabo eos, et non evellam.
7Et dabo eis cor ut sciant me,
quia ego sum Dominus:
et erunt mihi in populum,
et ego ero eis in Deum,
quia revertentur ad me in toto corde suo.
8Et sicut ficus pessimæ quæ comedi non possunt eo quod sint malæ,
hæc dicit Dominus:
Sic dabo Sedeciam regem Juda,
et principes ejus, et reliquos de Jerusalem,
qui remanserunt in urbe hac,
et qui habitant in terra Ægypti.
9Et dabo eos in vexationem,
afflictionemque omnibus regnis terræ,
in opprobrium, et in parabolam,
et in proverbium, et in maledictionem
in universis locis ad quæ ejeci eos.
10Et mittam in eis gladium, et famem, et pestem,
donec consumantur de terra quam dedi eis et patribus eorum.
1Verbum quod factum est ad Jeremiam, de omni populo Juda, in anno quarto Joakim filii Josiæ regis Juda (ipse est annus primus Nabuchodonosor regis Babylonis), 2quod locutus est Jeremias propheta ad omnem populum Juda, et ad universos habitatores Jerusalem, dicens: 3A tertiodecimo anno Josiæ filii Amon regis Juda, usque ad diem hanc, iste tertius et vigesimus annus, factum est verbum Domini ad me, et locutus sum ad vos, de nocte consurgens et loquens, et non audistis. 4Et misit Dominus ad vos omnes servos suos prophetas, consurgens diluculo, mittensque: et non audistis, neque inclinastis aures vestras ut audiretis, 5cum diceret: Revertimini unusquisque a via sua mala, et a pessimis cogitationibus vestris, et habitabitis in terra quam dedit Dominus vobis et patribus vestris, a sæculo et usque in sæculum: 6et nolite ire post deos alienos, ut serviatis eis, adoretisque eos: neque me ad iracundiam provocetis in operibus manuum vestrarum, et non affligam vos. 7Et non audistis me, dicit Dominus, ut me ad iracundiam provocaretis in operibus manuum vestrarum, in malum vestrum. 8Propterea hæc dicit Dominus exercituum: Pro eo quod non audistis verba mea, 9ecce ego mittam et assumam universas cognationes aquilonis, ait Dominus, et Nabuchodonosor regem Babylonis servum meum, et adducam eos super terram istam, et super habitatores ejus, et super omnes nationes quæ in circuitu illius sunt: et interficiam eos, et ponam eos in stuporem et in sibilum, et in solitudines sempiternas. 10Perdamque ex eis vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ, vocem molæ et lumen lucernæ. 11Et erit universa terra hæc in solitudinem, et in stuporem: et servient omnes gentes istæ regi Babylonis septuaginta annis. 12Cumque impleti fuerint septuaginta anni, visitabo super regem Babylonis et super gentem illam, dicit Dominus, iniquitatem eorum, et super terram Chaldæorum, et ponam illam in solitudines sempiternas. 13Et adducam super terram illam omnia verba mea, quæ locutus sum contra eam, omne quod scriptum est in libro isto, quæcumque prophetavit Jeremias adversum omnes gentes: 14quia servierunt eis, cum essent gentes multæ, et reges magni: et reddam eis secundum opera eorum, et secundum facta manuum suarum.
15Quia sic dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Sume calicem vini furoris hujus de manu mea, et propinabis de illo cunctis gentibus ad quas ego mittam te. 16Et bibent, et turbabuntur et insanient a facie gladii quem ego mittam inter eos. 17Et accepi calicem de manu Domini, et propinavi cunctis gentibus ad quas misit me Dominus, 18Jerusalem, et civitatibus Juda, et regibus ejus, et principibus ejus, ut darem eos in solitudinem, et in stuporem, et in sibilum, et in maledictionem, sicut est dies ista: 19Pharaoni regi Ægypti, et servis ejus, et principibus ejus, et omni populo ejus: 20et universis generaliter: cunctis regibus terræ Ausitidis, et cunctis regibus terræ Philisthiim, et Ascaloni, et Gazæ, et Accaron, et reliquiis Azoti: 21et Idumææ, et Moab, et filiis Ammon: 22et cunctis regibus Tyri, et universis regibus Sidonis, et regibus terræ insularum qui sunt trans mare: 23et Dedan, et Thema, et Buz, et universis qui attonsi sunt in comam: 24et cunctis regibus Arabiæ, et cunctis regibus occidentis, qui habitant in deserto: 25et cunctis regibus Zambri, et cunctis regibus Elam, et cunctis regibus Medorum: 26cunctis quoque regibus aquilonis, de prope et de longe, unicuique contra fratrem suum: et omnibus regnis terræ quæ super faciem ejus sunt: et rex Sesach bibet post eos. 27Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Bibite, et inebriamini, et vomite: et cadite, neque surgatis a facie gladii quem ego mittam inter vos. 28Cumque noluerint accipere calicem de manu tua ut bibant, dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum: Bibentes bibetis: 29quia ecce in civitate in qua invocatum est nomen meum ego incipiam affligere, et vos quasi innocentes et immunes eritis? non eritis immunes: gladium enim ego voco super omnes habitatores terræ, dicit Dominus exercituum. 30Et tu prophetabis ad eos omnia verba hæc, et dices ad illos:
Dominus de excelso rugiet,
et de habitaculo sancto suo dabit vocem suam:
rugiens rugiet super decorem suum:
celeuma quasi calcantium concinetur
adversus omnes habitatores terræ.
31Pervenit sonitus usque ad extrema terræ,
quia judicium Domino cum gentibus:
judicatur ipse cum omni carne.
Impios tradidi gladio, dicit Dominus.
32Hæc dicit Dominus exercituum:
Ecce afflictio egredietur de gente in gentem,
et turbo magnus egredietur a summitatibus terræ.
33Et erunt interfecti Domini in die illa,
a summo terræ usque ad summum ejus:
non plangentur, et non colligentur, neque sepelientur:
in sterquilinium super faciem terræ jacebunt.
34Ululate, pastores, et clamate,
et aspergite vos cinere, optimates gregis:
quia completi sunt dies vestri ut interficiamini,
et dissipationes vestræ:
et cadetis quasi vasa pretiosa.
35Et peribit fuga a pastoribus,
et salvatio ab optimatibus gregis.
36Vox clamoris pastorum, et ululatus optimatum gregis,
quia vastavit Dominus pascua eorum:
37et conticuerunt arva pacis a facie iræ furoris Domini.
38Dereliquit quasi leo umbraculum suum,
quia facta est terra eorum in desolationem
a facie iræ columbæ,
et a facie iræ furoris Domini.
1In principio regni Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum istud a Domino, dicens: 2Hæc dicit Dominus: Sta in atrio domus Domini, et loqueris ad omnes civitates Juda, de quibus veniunt ut adorent in domo Domini universos sermones quos ego mandavi tibi ut loquaris ad eos: noli subtrahere verbum, 3si forte audiant, et convertantur unusquisque a via sua mala, et pœniteat me mali quod cogito facere eis propter malitiam studiorum eorum. 4Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus: Si non audieritis me, ut ambuletis in lege mea quam dedi vobis, 5ut audiatis sermones servorum meorum prophetarum quos ego misi ad vos, de nocte consurgens, et dirigens, et non audistis: 6dabo domum istam sicut Silo, et urbem hanc dabo in maledictionem cunctis gentibus terræ. 7Et audierunt sacerdotes, et prophetæ, et omnis populus, Jeremiam loquentem verba hæc in domo Domini. 8Cumque complesset Jeremias, loquens omnia quæ præceperat ei Dominus ut loqueretur ad universum populum, apprehenderunt eum sacerdotes, et prophetæ, et omnis populus, dicens: Morte moriatur. 9Quare prophetavit in nomine Domini, dicens: Sicut Silo erit domus hæc, et urbs ista desolabitur eo quod non sit habitator? Et congregatus est omnis populus adversus Jeremiam in domo Domini. 10Et audierunt principes Juda verba hæc, et ascenderunt de domo regis in domum Domini, et sederunt in introitu portæ domus Domini novæ. 11Et locuti sunt sacerdotes et prophetæ ad principes, et ad omnem populum, dicentes: Judicium mortis est viro huic, quia prophetavit adversus civitatem istam, sicut audistis auribus vestris. 12Et ait Jeremias ad omnes principes, et ad universum populum, dicens: Dominus misit me ut prophetarem ad domum istam, et ad civitatem hanc, omnia verba quæ audistis. 13Nunc ergo bonas facite vias vestras et studia vestra, et audite vocem Domini Dei vestri, et pœnitebit Dominum mali quod locutus est adversum vos. 14Ego autem ecce in manibus vestris sum: facite mihi quod bonum et rectum est in oculis vestris. 15Verumtamen scitote et cognoscite quod, si occideritis me, sanguinem innocentem tradetis contra vosmetipsos, et contra civitatem istam, et habitatores ejus: in veritate enim misit me Dominus ad vos, ut loquerer in auribus vestris omnia verba hæc. 16Et dixerunt principes et omnis populus ad sacerdotes et ad prophetas: Non est viro huic judicium mortis, quia in nomine Domini Dei nostri locutus est ad nos. 17Surrexerunt ergo viri de senioribus terræ, et dixerunt ad omnem cœtum populi, loquentes: 18Michæas de Morasthi fuit propheta in diebus Ezechiæ regis Juda, et ait ad omnem populum Juda, dicens:
Hæc dicit Dominus exercituum:
Sion quasi ager arabitur,
et Jerusalem in acervum lapidum erit,
et mons domus in excelsa silvarum.
19Numquid morte condemnavit eum Ezechias rex Juda, et omnis Juda? numquid non timuerunt Dominum, et deprecati sunt faciem Domini, et pœnituit Dominum mali quod locutus fuerat adversum eos? Itaque nos facimus malum grande contra animas nostras. 20Fuit quoque vir prophetans in nomine Domini, Urias filius Semei de Cariathiarim, et prophetavit adversus civitatem istam, et adversus terram hanc, juxta omnia verba Jeremiæ. 21Et audivit rex Joakim, et omnes potentes et principes ejus, verba hæc, et quæsivit rex interficere eum: et audivit Urias, et timuit, fugitque, et ingressus est Ægyptum. 22Et misit rex Joakim viros in Ægyptum, Elnathan filium Achobor, et viros cum eo, in Ægyptum, 23et eduxerunt Uriam de Ægypto, et adduxerunt eum ad regem Joakim, et percussit eum gladio, et projecit cadaver ejus in sepulchris vulgi ignobilis. 24Igitur manus Ahicam filii Saphan fuit cum Jeremia, ut non traderetur in manus populi, et interficerent eum.
1In principio regni Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum istud ad Jeremiam a Domino, dicens: 2Hæc dicit Dominus ad me: Fac tibi vincula et catenas, et pones eas in collo tuo, 3et mittes eas ad regem Edom, et ad regem Moab, et ad regem filiorum Ammon, et ad regem Tyri, et ad regem Sidonis, in manu nuntiorum qui venerunt Jerusalem ad Sedeciam regem Juda. 4Et præcipies eis ut ad dominos suos loquantur: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Hæc dicetis ad dominos vestros: 5Ego feci terram, et homines, et jumenta quæ sunt super faciem terræ, in fortitudine mea magna, et in brachio meo extento, et dedi eam ei qui placuit in oculis meis. 6Et nunc itaque ego dedi omnes terras istas in manu Nabuchodonosor regis Babylonis servi mei: insuper et bestias agri dedi ei, ut serviant illi: 7et servient ei omnes gentes, et filio ejus, et filio filii ejus, donec veniat tempus terræ ejus et ipsius: et servient ei gentes multæ et reges magni. 8Gens autem et regnum quod non servierit Nabuchodonosor regi Babylonis, et quicumque non curvaverit collum suum sub jugo regis Babylonis, in gladio, et in fame, et in peste visitabo super gentem illam, ait Dominus, donec consumam eos in manu ejus. 9Vos ergo nolite audire prophetas vestros, et divinos, et somniatores, et augures, et maleficos, qui dicunt vobis: Non servietis regi Babylonis: 10quia mendacium prophetant vobis, ut longe vos faciant de terra vestra, et ejiciant vos, et pereatis. 11Porro gens quæ subjecerit cervicem suam sub jugo regis Babylonis, et servierit ei, dimittam eam in terra sua, dicit Dominus, et colet eam, et habitabit in ea. 12Et ad Sedeciam regem Juda locutus sum secundum omnia verba hæc, dicens: Subjicite colla vestra sub jugo regis Babylonis, et servite ei et populo ejus, et vivetis. 13Quare moriemini, tu et populus tuus, gladio, et fame, et peste, sicut locutus est Dominus ad gentem quæ servire noluerit regi Babylonis? 14Nolite audire verba prophetarum dicentium vobis: Non servietis regi Babylonis: quia mendacium ipsi loquuntur vobis: 15quia non misi eos, ait Dominus, et ipsi prophetant in nomine meo mendaciter, ut ejiciant vos, et pereatis, tam vos quam prophetæ qui vaticinantur vobis. 16Et ad sacerdotes, et ad populum istum, locutus sum, dicens: Hæc dicit Dominus: Nolite audire verba prophetarum vestrorum, qui prophetant vobis, dicentes: Ecce vasa Domini revertentur de Babylone nunc cito: mendacium enim prophetant vobis. 17Nolite ergo audire eos: sed servite regi Babylonis, ut vivatis: quare datur hæc civitas in solitudinem? 18Et si prophetæ sunt, et est verbum Domini in eis, occurrant Domino exercituum, ut non veniant vasa quæ derelicta fuerant in domo Domini, et in domo regis Juda, et in Jerusalem, in Babylonem. 19Quia hæc dicit Dominus exercituum ad columnas, et ad mare, et ad bases, et ad reliqua vasorum quæ remanserunt in civitate hac, 20quæ non tulit Nabuchodonosor rex Babylonis cum transferret Jechoniam filium Joakim regem Juda de Jerusalem in Babylonem, et omnes optimates Juda et Jerusalem: 21quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël, ad vasa quæ derelicta sunt in domo Domini, et in domo regis Juda et Jerusalem: 22In Babylonem transferentur, et ibi erunt usque ad diem visitationis suæ, dicit Dominus, et afferri faciam ea, et restitui in loco isto.
1Et factum est in anno illo, in principio regni Sedeciæ regis Juda, in anno quarto, in mense quinto, dixit ad me Hananias filius Azur, propheta de Gabaon, in domo Domini, coram sacerdotibus et omni populo, dicens: 2Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Contrivi jugum regis Babylonis. 3Adhuc duo anni dierum, et ego referri faciam ad locum istum omnia vasa domus Domini, quæ tulit Nabuchodonosor rex Babylonis de loco isto, et transtulit ea in Babylonem. 4Et Jechoniam filium Joakim regem Juda, et omnem transmigrationem Juda, qui ingressi sunt in Babylonem, ego convertam ad locum istum, ait Dominus: conteram enim jugum regis Babylonis. 5Et dixit Jeremias propheta ad Hananiam prophetam, in oculis sacerdotum, et in oculis omnis populi qui stabat in domo Domini: 6et ait Jeremias propheta: Amen! sic faciat Dominus: suscitet Dominus verba tua quæ prophetasti, ut referantur vasa in domum Domini, et omnis transmigratio de Babylone ad locum istum. 7Verumtamen audi verbum hoc quod ego loquor in auribus tuis, et in auribus universi populi: 8prophetæ qui fuerunt ante me et ante te, ab initio, et prophetaverunt super terras multas et super regna magna de prælio, et de afflictione, et de fame: 9propheta qui vaticinatus est pacem, cum venerit verbum ejus, scietur propheta quem misit Dominus in veritate. 10Et tulit Hananias propheta catenam de collo Jeremiæ prophetæ, et confregit eam. 11Et ait Hananias in conspectu omnis populi, dicens: Hæc dicit Dominus: Sic confringam jugum Nabuchodonosor regis Babylonis, post duos annos dierum de collo omnium gentium. 12Et abiit Jeremias propheta in viam suam. Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, postquam confregit Hananias propheta catenam de collo Jeremiæ prophetæ, dicens: 13Vade, et dices Hananiæ: Hæc dicit Dominus: Catenas ligneas contrivisti, et facies pro eis catenas ferreas. 14Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Jugum ferreum posui super collum cunctarum gentium istarum, ut serviant Nabuchodonosor regi Babylonis, et servient ei: insuper et bestias terræ dedi ei. 15Et dixit Jeremias propheta ad Hananiam prophetam: Audi, Hanania: non misit te Dominus, et tu confidere fecisti populum istum in mendacio. 16Idcirco hæc dicit Dominus: Ecce ego mittam te a facie terræ: hoc anno morieris: adversum enim Dominum locutus es. 17Et mortuus est Hananias propheta in anno illo, mense septimo.
1Et hæc sunt verba libri quem misit Jeremias propheta de Jerusalem ad reliquias seniorum transmigrationis, et ad sacerdotes, et ad prophetas, et ad omnem populum quem traduxerat Nabuchodonosor de Jerusalem in Babylonem, 2postquam egressus est Jechonias rex, et domina, et eunuchi, et principes Juda et Jerusalem, et faber et inclusor, de Jerusalem, 3in manu Elasa filii Saphan, et Gamariæ filii Helciæ, quos misit Sedecias rex Juda ad Nabuchodonosor regem Babylonis in Babylonem, dicens: 4Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël, omni transmigrationi quam transtuli de Jerusalem in Babylonem: 5Ædificate domos, et habitate: et plantate hortos, et comedite fructum eorum. 6Accipite uxores, et generate filios et filias: et date filiis vestris uxores, et filias vestras date viris, et pariant filios et filias: et multiplicamini ibi, et nolite esse pauci numero. 7Et quærite pacem civitatis ad quam transmigrare vos feci, et orate pro ea ad Dominum, quia in pace illius erit pax vobis. 8Hæc enim dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Non vos seducant prophetæ vestri qui sunt in medio vestrum, et divini vestri, et ne attendatis ad somnia vestra quæ vos somniatis: 9quia falso ipsi prophetant vobis in nomine meo, et non misi eos, dicit Dominus. 10Quia hæc dicit Dominus: Cum cœperint impleri in Babylone septuaginta anni, visitabo vos, et suscitabo super vos verbum meum bonum, ut reducam vos ad locum istum. 11Ego enim scio cogitationes quas ego cogito super vos, ait Dominus, cogitationes pacis et non afflictionis, ut dem vobis finem et patientiam. 12Et invocabitis me, et ibitis: et orabitis me, et ego exaudiam vos. 13Quæretis me, et invenietis, cum quæsieritis me in toto corde vestro. 14Et inveniar a vobis, ait Dominus: et reducam captivitatem vestram, et congregabo vos de universis gentibus et de cunctis locis ad quæ expuli vos, dicit Dominus, et reverti vos faciam de loco ad quem transmigrare vos feci. 15Quia dixistis: Suscitavit nobis Dominus prophetas in Babylone: 16quia hæc dicit Dominus ad regem qui sedet super solium David, et ad omnem populum habitatorem urbis hujus, ad fratres vestros qui non sunt egressi vobiscum in transmigrationem: 17hæc dicit Dominus exercituum: Ecce mittam in eos gladium, et famem, et pestem: et ponam eos quasi ficus malas, quæ comedi non possunt eo quod pessimæ sint: 18et persequar eos in gladio, et in fame, et in pestilentia: et dabo eos in vexationem universis regnis terræ: in maledictionem, et in stuporem, et in sibilum, et in opprobrium cunctis gentibus ad quas ego ejeci eos, 19eo quod non audierint verba mea, dicit Dominus, quæ misit ad eos per servos meos prophetas, de nocte consurgens et mittens: et non audistis, dicit Dominus. 20Vos ergo audite verbum Domini, omnis transmigratio quam emisi de Jerusalem in Babylonem. 21Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël, ad Achab filium Coliæ, et ad Sedeciam filium Maasiæ, qui prophetant vobis in nomine meo mendaciter: Ecce ego tradam eos in manus Nabuchodonosor regis Babylonis, et percutiet eos in oculis vestris: 22et assumetur ex eis maledictio omni transmigrationi Juda quæ est in Babylone, dicentium: Ponat te Dominus sicut Sedeciam et sicut Achab, quos frixit rex Babylonis in igne: 23pro eo quod fecerint stultitiam in Israël, et mœchati sunt in uxores amicorum suorum, et locuti sunt verbum in nomine meo mendaciter, quod non mandavi eis. Ego sum judex et testis, dicit Dominus. 24Et ad Semeiam Nehelamiten dices: 25Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Pro eo quod misisti in nomine tuo libros ad omnem populum qui est in Jerusalem, et ad Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem, et ad universos sacerdotes, dicens: 26Dominus dedit te sacerdotem pro Jojade sacerdote, ut sis dux in domo Domini, super omnem virum arreptitium et prophetantem, ut mittas eum in nervum et in carcerem: 27et nunc quare non increpasti Jeremiam Anathothiten, qui prophetat vobis? 28Quia super hoc misit in Babylonem ad nos, dicens: Longum est: ædificate domos, et habitate: et plantate hortos, et comedite fructus eorum. 29Legit ergo Sophonias sacerdos librum istum in auribus Jeremiæ prophetæ. 30Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens: 31Mitte ad omnem transmigrationem, dicens: Hæc dicit Dominus ad Semeiam Nehelamiten: Pro eo quod prophetavit vobis Semeias, et ego non misi eum, et fecit vos confidere in mendacio, 32idcirco hæc dicit Dominus: Ecce ego visitabo super Semeiam Nehelamiten, et super semen ejus: non erit ei vir sedens in medio populi hujus, et non videbit bonum quod ego faciam populo meo, ait Dominus, quia prævaricationem locutus est adversus Dominum.
1Hoc verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens: 2Hæc dicit Dominus Deus Israël, dicens: Scribe tibi omnia verba quæ locutus sum ad te, in libro. 3Ecce enim dies veniunt, dicit Dominus, et convertam conversionem populi mei Israël et Juda, ait Dominus: et convertam eos ad terram quam dedi patribus eorum, et possidebunt eam. 4Et hæc verba quæ locutus est Dominus ad Israël et ad Judam:
5Quoniam hæc dicit Dominus:
Vocem terroris audivimus:
formido, et non est pax.
6Interrogate, et videte si generat masculus:
quare ergo vidi omnis viri manum
super lumbum suum, quasi parturientis,
et conversæ sunt universæ facies in auruginem?
7Væ! quia magna dies illa,
nec est similis ejus:
tempusque tribulationis est Jacob,
et ex ipso salvabitur.
8Et erit in die illa, ait Dominus exercituum:
conteram jugum ejus de collo tuo,
et vincula ejus dirumpam,
et non dominabuntur ei amplius alieni:
9sed servient Domino Deo suo,
et David regi suo,
quem suscitabo eis.
10Tu ergo ne timeas, serve meus Jacob, ait Dominus,
neque paveas, Israël:
quia ecce ego salvabo te de terra longinqua,
et semen tuum de terra captivitatis eorum:
et revertetur Jacob, et quiescet,
et cunctis affluet bonis, et non erit quem formidet:
11quoniam tecum ego sum, ait Dominus, ut salvem te.
Faciam enim consummationem in cunctis gentibus
in quibus dispersi te:
te autem non faciam in consummationem:
sed castigabo te in judicio,
ut non videaris tibi innoxius.
12Quia hæc dicit Dominus:
Insanabilis fractura tua;
pessima plaga tua:
13non est qui judicet judicium tuum ad alligandum:
curationum utilitas non est tibi.
14Omnes amatores tui obliti sunt tui,
teque non quærent:
plaga enim inimici percussi te castigatione crudeli:
propter multitudinem iniquitatis tuæ dura facta sunt peccata tua.
15Quid clamas super contritione tua?
insanabilis est dolor tuus:
propter multitudinem iniquitatis tuæ,
et propter dura peccata tua,
feci hæc tibi.
16Propterea omnes qui comedunt te devorabuntur,
et universi hostes tui in captivitatem ducentur:
et qui te vastant vastabuntur,
cunctosque prædatores tuos dabo in prædam.
17Obducam enim cicatricem tibi,
et a vulneribus tuis sanabo te, dicit Dominus.
Quia ejectam vocaverunt te, Sion:
hæc est, quæ non habebat requirentem.
18Hæc dicit Dominus:
Ecce ego convertam conversionem tabernaculorum Jacob,
et tectis ejus miserebor:
et ædificabitur civitas in excelso suo,
et templum juxta ordinem suum fundabitur:
19et egredietur de eis laus,
voxque ludentium.
Et multiplicabo eos, et non minuentur:
et glorificabo eos, et non attenuabuntur.
20Et erunt filii ejus sicut a principio,
et cœtus ejus coram me permanebit,
et visitabo adversum omnes qui tribulant eum.
21Et erit dux ejus ex eo,
et princeps de medio ejus producetur:
et applicabo eum, et accedet ad me.
Quis enim iste est qui applicet cor suum
ut appropinquet mihi? ait Dominus:
22et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum.
23Ecce turbo Domini, furor egrediens, procella ruens:
in capite impiorum conquiescet.
24Non avertet iram indignationis Dominus,
donec faciat et compleat cogitationem cordis sui:
in novissimo dierum intelligetis ea.
1In tempore illo, dicit Dominus,
ero Deus universis cognationibus Israël,
et ipsi erunt mihi in populum.
2Hæc dicit Dominus:
Invenit gratiam in deserto populus qui remanserat a gladio:
vadet ad requiem suam Israël.
3Longe Dominus apparuit mihi.
Et in caritate perpetua dilexi te:
ideo attraxi te, miserans.
4Rursumque ædificabo te, et ædificaberis, virgo Israël:
adhuc ornaberis tympanis tuis,
et egredieris in choro ludentium.
5Adhuc plantabis vineas in montibus Samariæ:
plantabunt plantantes,
et donec tempus veniat, non vindemiabunt.
6Quia erit dies in qua clamabunt custodes in monte Ephraim:
Surgite, et ascendamus in Sion ad Dominum Deum nostrum.
7Quia hæc dicit Dominus:
Exsultate in lætitia, Jacob,
et hinnite contra caput gentium:
personate, et canite, et dicite:
Salva, Domine, populum tuum, reliquias Israël.
8Ecce ego adducam eos de terra aquilonis,
et congregabo eos ab extremis terræ:
inter quos erunt cæcus et claudus,
prægnans et pariens simul,
cœtus magnus revertentium huc.
9In fletu venient,
et in misericordia reducam eos:
et adducam eos per torrentes aquarum in via recta,
et non impingent in ea,
quia factus sum Israëli pater,
et Ephraim primogenitus meus est.
10Audite verbum Domini, gentes,
et annuntiate in insulis quæ procul sunt,
et dicite: Qui dispersit Israël congregabit eum,
et custodiet eum sicut pastor gregem suum.
11Redemit enim Dominus Jacob,
et liberavit eum de manu potentioris.
12Et venient, et laudabunt in monte Sion:
et confluent ad bona Domini,
super frumento, et vino, et oleo,
et fœtu pecorum et armentorum:
eritque anima eorum quasi hortus irriguus,
et ultra non esurient.
13Tunc lætabitur virgo in choro,
juvenes et senes simul:
et convertam luctum eorum in gaudium,
et consolabor eos, et lætificabo a dolore suo.
14Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine,
et populus meus bonis meis adimplebitur, ait Dominus.
15Hæc dicit Dominus:
Vox in excelso audita est lamentationis:
luctus, et fletus Rachel plorantis filios suos,
et nolentis consolari super eis,
quia non sunt.
16Hæc dicit Dominus:
Quiescat vox tua a ploratu,
et oculi tui a lacrimis,
quia est merces operi tuo, ait Dominus,
et revertentur de terra inimici:
17et est spes novissimis tuis, ait Dominus,
et revertentur filii ad terminos suos.
18Audiens audivi Ephraim transmigrantem:
Castigasti me, et eruditus sum,
quasi juvenculus indomitus:
converte me, et convertar,
quia tu Dominus Deus meus.
19Postquam enim convertisti me, egi pœnitentiam:
et postquam ostendisti mihi, percussi femur meum.
Confusus sum, et erubui,
quoniam sustinui opprobrium adolescentiæ meæ.
20Si filius honorabilis mihi Ephraim,
si puer delicatus!
quia ex quo locutus sum de eo,
adhuc recordabor ejus.
Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum:
miserans miserebor ejus, ait Dominus.
21Statue tibi speculam;
pone tibi amaritudines;
dirige cor tuum in viam rectam in qua ambulasti:
revertere, virgo Israël,
revertere ad civitates tuas istas.
22Usquequo deliciis dissolveris, filia vaga?
quia creavit Dominus novum super terram:
femina circumdabit virum.
23Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Adhuc dicent verbum istud
in terra Juda et in urbibus ejus,
cum convertero captivitatem eorum:
Benedicat tibi Dominus, pulchritudo justitiæ, mons sanctus:
24et habitabunt in eo Judas et omnes civitates ejus simul,
agricolæ et minantes greges.
25Quia inebriavi animam lassam,
et omnem animam esurientem saturavi.
26Ideo quasi de somno suscitatus sum:
et vidi, et somnus meus dulcis mihi.
27Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et seminabo domum Israël et domum Juda
semine hominum et semine jumentorum.
28Et sicut vigilavi super eos
ut evellerem, et demolirer, et dissiparem,
et disperderem, et affligerem,
sic vigilabo super eos
ut ædificem et plantem, ait Dominus.
29In diebus illis non dicent ultra:
Patres comederunt uvam acerbam,
et dentes filiorum obstupuerunt.
30Sed unusquisque in iniquitate sua morietur:
omnis homo qui comederit uvam acerbam,
obstupescent dentes ejus.
31Ecce dies venient, dicit Dominus,
et feriam domui Israël et domui Juda fœdus novum,
32non secundum pactum quod pepigi cum patribus eorum
in die qua apprehendi manum eorum
ut educerem eos de terra Ægypti,
pactum quod irritum fecerunt:
et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus.
33Sed hoc erit pactum quod feriam cum domo Israël
post dies illos, dicit Dominus:
dabo legem meam in visceribus eorum,
et in corde eorum scribam eam,
et ero eis in Deum,
et ipsi erunt mihi in populum:
34et non docebit ultra vir proximum suum
et vir fratrem suum,
dicens: Cognosce Dominum:
omnes enim cognoscent me,
a minimo eorum usque ad maximum, ait Dominus:
quia propitiabor iniquitati eorum,
et peccati eorum non memorabor amplius.
35Hæc dicit Dominus qui dat solem in lumine diei,
ordinem lunæ et stellarum in lumine noctis:
qui turbat mare, et sonant fluctus ejus:
Dominus exercituum nomen illi:
36Si defecerint leges istæ coram me, dicit Dominus,
tunc et semen Israël deficiet,
ut non sit gens coram me cunctis diebus.
37Hæc dicit Dominus:
Si mensurari potuerint cæli sursum,
et investigari fundamenta terræ deorsum,
et ego abjiciam universum semen Israël,
propter omnia quæ fecerunt, dicit Dominus.
38Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et ædificabitur civitas Domino,
a turre Hananeel usque ad portam anguli.
39Et exibit ultra norma mensuræ
in conspectu ejus super collem Gareb,
et circuibit Goatha,
40et omnem vallem cadaverum, et cineris,
et universam regionem mortis
usque ad torrentem Cedron,
et usque ad angulum portæ equorum orientalis,
Sanctum Domini:
non evelletur, et non destruetur ultra in perpetuum.
1Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, in anno decimo Sedeciæ regis Juda, ipse est annus decimusoctavus Nabuchodonosor. 2Tunc exercitus regis Babylonis obsidebat Jerusalem, et Jeremias propheta erat clausus in atrio carceris qui erat in domo regis Juda. 3Clauserat enim eum Sedecias rex Juda, dicens: Quare vaticinaris, dicens: Hæc dicit Dominus: Ecce ego dabo civitatem istam in manus regis Babylonis, et capiet eam: 4et Sedecias rex Juda non effugiet de manu Chaldæorum, sed tradetur in manus regis Babylonis: et loquetur os ejus cum ore illius, et oculi ejus oculos illius videbunt: 5et in Babylonem ducet Sedeciam, et ibi erit donec visitem eum, ait Dominus: si autem dimicaveritis adversum Chaldæos, nihil prosperum habebitis? 6Et dixit Jeremias: Factum est verbum Domini ad me, dicens: 7Ecce Hanameel filius Sellum, patruelis tuus, veniet ad te, dicens: Eme tibi agrum meum qui est in Anathoth, tibi enim competit ex propinquitate ut emas. 8Et venit ad me Hanameel filius patrui mei, secundum verbum Domini, ad vestibulum carceris, et ait ad me: Posside agrum meum qui est in Anathoth, in terra Benjamin, quia tibi competit hæreditas, et tu propinquus es ut possideas. Intellexi autem quod verbum Domini esset: 9et emi agrum ab Hanameel filio patrui mei, qui est in Anathoth, et appendi ei argentum: septem stateres, et decem argenteos. 10Et scripsi in libro, et signavi, et adhibui testes, et appendi argentum in statera. 11Et accepi librum possessionis signatum, et stipulationes, et rata, et signa forinsecus: 12et dedi librum possessionis Baruch filio Neri filii Maasiæ, in oculis Hanameel patruelis mei, in oculis testium qui scripti erant in libro emptionis, et in oculis omnium Judæorum qui sedebant in atrio carceris. 13Et præcepi Baruch coram eis, dicens: 14Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Sume libros istos, librum emptionis hunc signatum, et librum hunc qui apertus est, et pone illos in vase fictili, ut permanere possint diebus multis: 15hæc enim dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Adhuc possidebuntur domus, et agri, et vineæ in terra ista.
16Et oravi ad Dominum, postquam tradidi librum possessionis Baruch filio Neri, dicens:
7Heu! heu! heu! Domine Deus,
ecce tu fecisti cælum et terram
in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento:
non erit tibi difficile omne verbum:
18qui facis misericordiam in millibus,
et reddis iniquitatem patrum in sinum filiorum eorum post eos:
fortissime, magne, et potens,
Dominus exercituum nomen tibi.
19Magnus consilio, et incomprehensibilis cogitatu:
cujus oculi aperti sunt super omnes vias filiorum Adam,
ut reddas unicuique secundum vias suas,
et secundum fructum adinventionum ejus.
20Qui posuisti signa et portenta
in terra Ægypti usque ad diem hanc,
et in Israël, et in hominibus,
et fecisti tibi nomen sicut est dies hæc.
21Et eduxisti populum tuum Israël de terra Ægypti,
in signis et in portentis,
et in manu robusta et in brachio extento,
et in terrore magno:
22et dedisti eis terram hanc,
quam jurasti patribus eorum ut dares eis,
terram fluentem lacte et melle.
23Et ingressi sunt, et possederunt eam,
et non obedierunt voci tuæ,
et in lege tua non ambulaverunt:
omnia quæ mandasti eis ut facerent non fecerunt,
et evenerunt eis omnia mala hæc.
24Ecce munitiones exstructæ sunt adversum civitatem ut capiatur,
et urbs data est in manus Chaldæorum
qui præliantur adversus eam,
a facie gladii, et famis, et pestilentiæ:
et quæcumque locutus es, acciderunt,
ut tu ipse cernis.
25Et tu dicis mihi, Domine Deus:
Eme agrum argento, et adhibe testes,
cum urbs data sit in manus Chaldæorum?
26Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens:
7Ecce ego Dominus Deus universæ carnis:
numquid mihi difficile erit omne verbum?
28Propterea hæc dicit Dominus:
Ecce ego tradam civitatem istam in manus Chaldæorum,
et in manus regis Babylonis,
et capient eam.
29Et venient Chaldæi præliantes adversum urbem hanc,
et succendent eam igni, et comburent eam,
et domos in quarum domatibus sacrificabant Baal,
et libabant diis alienis libamina ad irritandum me.
30Erant enim filii Israël et filii Juda
jugiter facientes malum in oculis meis ab adolescentia sua:
filii Israël, qui usque nunc exacerbant me
in opere manuum suarum, dicit Dominus.
31Quia in furore et in indignatione mea facta est mihi civitas hæc,
a die qua ædificaverunt eam
usque ad diem istam qua auferetur de conspectu meo,
32propter malitiam filiorum Israël et filiorum Juda,
quam fecerunt ad iracundiam me provocantes,
ipsi et reges eorum,
principes eorum, et sacerdotes eorum, et prophetæ eorum,
viri Juda et habitatores Jerusalem.
33Et verterunt ad me terga, et non facies,
cum docerem eos diluculo et erudirem,
et nollent audire, ut acciperent disciplinam.
34Et posuerunt idola sua in domo in qua invocatum est nomen meum,
ut polluerent eam.
35Et ædificaverunt excelsa Baal
quæ sunt in valle filii Ennom,
ut initiarent filios suos et filias suas Moloch,
quod non mandavi eis,
nec ascendit in cor meum ut facerent abominationem hanc:
et in peccatum deducerent Judam.
36Et nunc propter ista,
hæc dicit Dominus Deus Israël ad civitatem hanc,
de qua vos dicitis quod tradetur in manus regis Babylonis,
in gladio, et in fame, et in peste:
37Ecce ego congregabo eos de universis terris ad quas ejeci eos
in furore meo, et in ira mea, et in indignatione grandi:
et reducam eos ad locum istum,
et habitare eos faciam confidenter:
38et erunt mihi in populum,
et ego ero eis in Deum.
39Et dabo eis cor unum, et viam unam,
ut timeant me universis diebus,
et bene sit eis, et filiis eorum post eos.
40Et feriam eis pactum sempiternum,
et non desinam eis benefacere:
et timorem meum dabo in corde eorum,
ut non recedant a me.
41Et lætabor super eis, cum bene eis fecero:
et plantabo eos in terra ista in veritate,
in toto corde meo et in tota anima mea.
42Quia hæc dicit Dominus:
Sicut adduxi super populum istum omne malum hoc grande,
sic adducam super eos
omne bonum quod ego loquor ad eos.
43Et possidebuntur agri in terra ista,
de qua vos dicitis quod deserta sit,
eo quod non remanserit homo et jumentum,
et data sit in manus Chaldæorum.
44Agri ementur pecunia, et scribentur in libro,
et imprimetur signum, et testis adhibebitur,
in terra Benjamin et in circuitu Jerusalem,
in civitatibus Juda, et in civitatibus montanis,
et in civitatibus campestribus, et in civitatibus quæ ad austrum sunt,
quia convertam captivitatem eorum, ait Dominus.
1Et factum est verbum Domini ad Jeremiam secundo, cum adhuc clausus esset in atrio carceris, dicens:
2Hæc dicit Dominus, qui facturus est,
et formaturus illud, et paraturus:
Dominus nomen ejus:
3Clama ad me, et exaudiam te,
et annuntiabo tibi grandia et firma quæ nescis.
4Quia hæc dicit Dominus Deus Israël
ad domos urbis hujus,
et ad domos regis Juda, quæ destructæ sunt,
et ad munitiones, et ad gladium
5venientium ut dimicent cum Chaldæis,
et impleant eas cadaveribus hominum
quos percussi in furore meo et in indignatione mea,
abscondens faciem meam a civitate hac,
propter omnem malitiam eorum:
6Ecce ego obducam eis cicatricem et sanitatem,
et curabo eos, et revelabo illis deprecationem pacis et veritatis.
7Et convertam conversionem Juda et conversionem Jerusalem,
et ædificabo eos sicut a principio.
8Et emundabo illos ab omni iniquitate sua
in qua peccaverunt mihi,
et propitius ero cunctis iniquitatibus eorum,
in quibus dereliquerunt mihi et spreverunt me.
9Et erit mihi in nomen, et in gaudium,
et in laudem, et in exsultationem
cunctis gentibus terræ,
quæ audierint omnia bona quæ ego facturus sum eis:
et pavebunt et turbabuntur in universis bonis,
et in omni pace quam ego faciam eis.
10Hæc dicit Dominus:
Adhuc audietur in loco isto
quem vos dicitis esse desertum,
eo quod non sit homo nec jumentum
in civitatibus Juda, et foris Jerusalem,
quæ desolatæ sunt, absque homine,
et absque habitatore, et absque pecore,
11vox gaudii et vox lætitiæ,
vox sponsi et vox sponsæ,
vox dicentium: Confitemini Domino exercituum,
quoniam bonus Dominus,
quoniam in æternum misericordia ejus:
et portantium vota in domum Domini:
reducam enim conversionem terræ
sicut a principio, dicit Dominus.
12Hæc dicit Dominus exercituum:
Adhuc erit in loco isto deserto,
absque homine et absque jumento,
et in cunctis civitatibus ejus,
habitaculum pastorum accubantium gregum.
13In civitatibus montuosis,
et in civitatibus campestribus,
et in civitatibus quæ ad austrum sunt,
et in terra Benjamin, et in circuitu Jerusalem,
et in civitatibus Juda,
adhuc transibunt greges ad manum numerantis, ait Dominus.
4Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et suscitabo verbum bonum quod locutus sum
ad domum Israël et ad domum Juda.
15In diebus illis et in tempore illo
germinare faciam David germen justitiæ,
et faciet judicium et justitiam in terra:
16in diebus illis salvabitur Juda,
et Jerusalem habitabit confidenter:
et hoc est nomen quod vocabunt eum:
Dominus justus noster.
17Quia hæc dicit Dominus:
Non interibit de David vir qui sedeat super thronum domus Israël:
18et de sacerdotibus et de Levitis non interibit vir a facie mea,
qui offerat holocautomata,
et incendat sacrificum,
et cædat victimas omnibus diebus.
19Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens:
0Hæc dicit Dominus:
Si irritum potest fieri pactum meum cum die,
et pactum meum cum nocte,
ut non sit dies et nox in tempore suo,
21et pactum meum irritum esse poterit cum David servo meo,
ut non sit ex eo filius qui regnet in throno ejus,
et Levitæ et sacerdotes ministri mei.
22Sicuti enumerari non possunt stellæ cæli,
et metiri arena maris,
sic multiplicabo semen David servi mei,
et Levitas ministros meos.
23Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens:
4Numquid non vidisti quid populus hic locutus sit, dicens:
Duæ cognationes quas elegerat Dominus abjectæ sunt?
et populum meum despexerunt,
eo quod non sit ultra gens coram eis.
25Hæc dicit Dominus:
Si pactum meum inter diem et noctem,
et leges cælo et terræ non posui,
26equidem et semen Jacob et David servi mei projiciam,
ut non assumam de semine ejus
principes seminis Abraham, Isaac, et Jacob:
reducam enim conversionem eorum, et miserebor eis.
1Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino quando Nabuchodonosor rex Babylonis, et omnis exercitus ejus, universaque regna terræ quæ erant sub potestate manus ejus, et omnes populi, bellabant contra Jerusalem, et contra omnes urbes ejus, dicens: 2Hæc dicit Dominus Deus Israël: Vade, et loquere ad Sedeciam regem Juda, et dices ad eum: Hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem hanc in manus regis Babylonis, et succendet eam igni: 3et tu non effugies de manu ejus, sed comprehensione capieris, et in manu ejus traderis: et oculi tui oculos regis Babylonis videbunt, et os ejus cum ore tuo loquetur, et Babylonem introibis. 4Attamen audi verbum Domini, Sedecia, rex Juda: Hæc dicit Dominus ad te: Non morieris in gladio, 5sed in pace morieris: et secundum combustiones patrum tuorum, regum priorum qui fuerunt ante te, sic comburent te: et: Væ domine, plangent te: quia verbum ego locutus sum, dicit Dominus. 6Et locutus est Jeremias propheta ad Sedeciam regem Juda universa verba hæc in Jerusalem. 7Et exercitus regis Babylonis pugnabat contra Jerusalem, et contra omnes civitates Juda quæ reliquæ erant, contra Lachis et contra Azecha: hæ enim supererant de civitatibus Juda, urbes munitæ.
8Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, postquam percussit rex Sedecias fœdus cum omni populo in Jerusalem, prædicans 9ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam, Hebræum et Hebræam, liberos, et nequaquam dominarentur eis, id est, in Judæo et fratre suo. 10Audierunt ergo omnes principes et universus populus qui inierant pactum ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam liberos, et ultra non dominarentur eis: audierunt igitur, et dimiserunt. 11Et conversi sunt deinceps: et retraxerunt servos et ancillas suas quos dimiserant liberos, et subjugaverunt in famulos et famulas. 12Et factum est verbum Domini ad Jeremiam a Domino, dicens: 13Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ego percussi fœdus cum patribus vestris in die qua eduxi eos de terra Ægypti, de domo servitutis, dicens: 14Cum completi fuerint septem anni, dimittat unusquisque fratrem suum Hebræum, qui venditus est ei: et serviet tibi sex annis, et dimittes eum a te liberum: et non audierunt patres vestri me, nec inclinaverunt aurem suam. 15Et conversi estis vos hodie, et fecistis quod rectum est in oculis meis, ut prædicaretis libertatem unusquisque ad amicum suum: et inistis pactum in conspectu meo, in domo in qua invocatum est nomen meum super eam: 16et reversi estis, et commaculastis nomen meum, et reduxistis unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam quos dimiseratis ut essent liberi et suæ potestatis, et subjugastis eos ut sint vobis servi et ancillæ. 17Propterea hæc dicit Dominus: Vos non audistis me, ut prædicaretis libertatem unusquisque fratri suo et unusquisque amico suo: ecce ego prædico vobis libertatem, ait Dominus, ad gladium, ad pestem, et ad famem, et dabo vos in commotionem cunctis regnis terræ. 18Et dabo viros qui prævaricantur fœdus meum, et non observaverunt verba fœderis quibus assensi sunt in conspectu meo, vitulum quem conciderunt in duas partes, et transierunt inter divisiones ejus, 19principes Juda et principes Jerusalem, eunuchi et sacerdotes, et omnis populus terræ, qui transierunt inter divisiones vituli: 20et dabo eos in manus inimicorum suorum, et in manus quærentium animam eorum, et erit morticinum eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ. 21Et Sedeciam regem Juda, et principes ejus, dabo in manus inimicorum suorum, et in manus quærentium animas eorum, et in manus exercituum regis Babylonis, qui recesserunt a vobis. 22Ecce ego præcipio, dicit Dominus, et reducam eos in civitatem hanc, et præliabuntur adversus eam, et capient eam, et incendent igni: et civitates Juda dabo in solitudinem, eo quod non sit habitator.
1Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino in diebus Joakim filii Josiæ regis Juda, dicens: 2Vade ad domum Rechabitarum, et loquere eis, et introduces eos in domum Domini, in unam exedram thesaurorum, et dabis eis bibere vinum. 3Et assumpsi Jezoniam filium Jeremiæ filii Habsaniæ, et fratres ejus, et omnes filios ejus, et universam domum Rechabitarum, 4et introduxi eos in domum Domini, ad gazophylacium filiorum Hanan filii Jegedeliæ hominis Dei, quod erat juxta gazophylacium principum, super thesaurum Maasiæ filii Sellum, qui erat custos vestibuli: 5et posui coram filiis domus Rechabitarum scyphos plenos vino, et calices, et dixi ad eos: Bibite vinum. 6Qui responderunt Non bibemus vinum, quia Jonadab filius Rechab, pater noster, præcepit nobis, dicens: Non bibetis vinum, vos et filii vestri, usque in sempiternum: 7et domum non ædificabitis, et sementem non seretis, et vineas non plantabitis, nec habebitis: sed in tabernaculis habitabitis cunctis diebus vestris, ut vivatis diebus multis super faciem terræ in qua vos peregrinamini. 8Obedivimus ergo voci Jonadab filii Rechab, patris nostri, in omnibus quæ præcepit nobis, ita ut non biberemus vinum cunctis diebus nostris, nos, et mulieres nostræ, filii, et filiæ nostræ, 9et non ædificaremus domos ad habitandum: et vineam, et agrum, et sementem non habuimus: 10sed habitavimus in tabernaculis, et obedientes fuimus juxta omnia quæ præcepit nobis Jonadab pater noster. 11Cum autem ascendisset Nabuchodonosor rex Babylonis ad terram nostram, diximus: Venite, et ingrediamur Jerusalem a facie exercitus Chaldæorum, et a facie exercitus Syriæ: et mansimus in Jerusalem. 12Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens: 13Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Vade, et dic viris Juda et habitatoribus Jerusalem: Numquid non recipietis disciplinam, ut obediatis verbis meis? dicit Dominus. 14Prævaluerunt sermones Jonadab filii Rechab quos præcepit filiis suis ut non biberent vinum, et non biberunt usque ad diem hanc, quia obedierunt præcepto patris sui: ego autem locutus sum ad vos, de mane consurgens et loquens, et non obedistis mihi. 15Misique ad vos omnes servos meos prophetas, consurgens diluculo mittensque, et dicens: Convertimini unusquisque a via sua pessima, et bona facite studia vestra: et nolite sequi deos alienos, neque colatis eos, et habitabitis in terra quam dedi vobis et patribus vestris: et non inclinastis aurem vestram, neque audistis me. 16Firmaverunt igitur filii Jonadab filii Rechab præceptum patris sui quod præceperat eis: populus autem iste non obedivit mihi. 17Idcirco hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego adducam super Juda et super omnes habitatores Jerusalem universam afflictionem quam locutus sum adversum illos, eo quod locutus sum ad illos, et non audierunt; vocavi illos, et non responderunt mihi. 18Domui autem Rechabitarum dixit Jeremias: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Pro eo quod obedistis præcepto Jonadab patris vestri, et custodistis omnia mandata ejus, et fecistis universa quæ præcepit vobis, 19propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Non deficiet vir de stirpe Jonadab filii Rechab, stans in conspectu meo cunctis diebus.
1Et factum est in anno quarto Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum hoc ad Jeremiam a Domino, dicens: 2Tolle volumen libri, et scribes in eo omnia verba quæ locutus sum tibi adversum Israël et Judam, et adversum omnes gentes, a die qua locutus sum ad te ex diebus Josiæ usque ad diem hanc: 3si forte, audiente domo Juda universa mala quæ ego cogito facere eis, revertatur unusquisque a via sua pessima, et propitius ero iniquitati et peccato eorum. 4Vocavit ergo Jeremias Baruch filium Neriæ: et scripsit Baruch ex ore Jeremiæ omnes sermones Domini quos locutus est ad eum, in volumine libri: 5et præcepit Jeremias Baruch, dicens: Ego clausus sum, nec valeo ingredi domum Domini. 6Ingredere ergo tu, et lege de volumine in quo scripsisti ex ore meo verba Domini, audiente populo in domo Domini, in die jejunii: insuper et audiente universo Juda qui veniunt de civitatibus suis, leges eis, 7si forte cadat oratio eorum in conspectu Domini, et revertatur unusquisque a via sua pessima: quoniam magnus furor et indignatio est quam locutus est Dominus adversus populum hunc. 8Et fecit Baruch filius Neriæ juxta omnia quæ præceperat ei Jeremias propheta, legens ex volumine sermones Domini in domo Domini. 9Factum est autem in anno quinto Joakim filii Josiæ regis Juda, in mense nono: prædicaverunt jejunium in conspectu Domini omni populo in Jerusalem, et universæ multitudini quæ confluxerat de civitatibus Juda in Jerusalem. 10Legitque Baruch ex volumine sermones Jeremiæ in domo Domini, in gazophylacio Gamariæ filii Saphan scribæ, in vestibulo superiori, in introitu portæ novæ domus Domini, audiente omni populo. 11Cumque audisset Michæas filius Gamariæ filii Saphan omnes sermones Domini ex libro, 12descendit in domum regis, ad gazophylacium scribæ, et ecce ibi omnes principes sedebant: Elisama scriba, et Dalaias filius Semeiæ, et Elnathan filius Achobor, et Gamarias filius Saphan, et Sedecias filius Hananiæ, et universi principes: 13et nuntiavit eis Michæas omnia verba quæ audivit, legente Baruch ex volumine in auribus populi. 14Miserunt itaque omnes principes ad Baruch Judi filium Nathaniæ filii Selemiæ filii Chusi, dicentes: Volumen ex quo legisti, audiente populo, sume in manu tua, et veni. Tulit ergo Baruch filius Neriæ volumen in manu sua, et venit ad eos: 15et dixerunt ad eum: Sede, et lege hæc in auribus nostris. Et legit Baruch in auribus eorum. 16Igitur cum audissent omnia verba, obstupuerunt unusquisque ad proximum suum, et dixerunt ad Baruch: Nuntiare debemus regi omnes sermones istos. 17Et interrogaverunt eum, dicentes: Indica nobis quomodo scripsisti omnes sermones istos ex ore ejus. 18Dixit autem eis Baruch: Ex ore suo loquebatur quasi legens ad me omnes sermones istos, et ego scribebam in volumine atramento. 19Et dixerunt principes ad Baruch: Vade, et abscondere, tu et Jeremias, et nemo sciat ubi sitis. 20Et ingressi sunt ad regem in atrium: porro volumen commendaverunt in gazophylacio Elisamæ scribæ, et nuntiaverunt, audiente rege, omnes sermones. 21Misitque rex Judi ut sumeret volumen: qui tollens illud de gazophylacio Elisamæ scribæ, legit, audiente rege et universis principibus qui stabant circa regem. 22Rex autem sedebat in domo hiemali, in mense nono, et posita erat arula coram eo plena prunis. 23Cumque legisset Judi tres pagellas vel quatuor, scidit illud scalpello scribæ, et projecit in ignem qui erat super arulam, donec consumeretur omne volumen igni qui erat in arula. 24Et non timuerunt, neque sciderunt vestimenta sua, rex et omnes servi ejus qui audierunt universos sermones istos. 25Verumtamen Elnathan, et Dalaias, et Gamarias, contradixerunt regi, ne combureret librum: et non audivit eos. 26Et præcepit rex Jeremiel filio Amelech, et Saraiæ filio Ezriel, et Selemiæ filio Abdeel, ut comprehenderent Baruch scribam, et Jeremiam prophetam: abscondit autem eos Dominus.
27Et factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam, postquam combusserat rex volumen et sermones quos scripserat Baruch ex ore Jeremiæ, dicens: 28Rursum tolle volumen aliud, et scribe in eo omnes sermones priores qui erant in primo volumine, quod combussit Joakim rex Juda. 29Et ad Joakim regem Juda dices: Hæc dicit Dominus: Tu combussisti volumen illud, dicens: Quare scripsisti in eo annuntians: Festinus veniet rex Babylonis, et vastabit terram hanc, et cessare faciet ex illa hominem et jumentum? 30Propterea hæc dicit Dominus contra Joakim regem Juda: Non erit ex eo qui sedeat super solium David: et cadaver ejus projicietur ad æstum per diem, et ad gelu per noctem. 31Et visitabo contra eum, et contra semen ejus, et contra servos ejus, iniquitates suas: et adducam super eos, et super habitatores Jerusalem, et super viros Juda, omne malum quod locutus sum ad eos, et non audierunt. 32Jeremias autem tulit volumen aliud, et dedit illud Baruch filio Neriæ scribæ: qui scripsit in eo ex ore Jeremiæ omnes sermones libri quem combusserat Joakim rex Juda igni: et insuper additi sunt sermones multo plures quam antea fuerant.
1Et regnavit rex Sedecias filius Josiæ pro Jechonia filio Joakim, quem constituit regem Nabuchodonosor rex Babylonis in terra Juda: 2et non obedivit ipse, et servi ejus, et populus terræ, verbis Domini, quæ locutus est in manu Jeremiæ prophetæ. 3Et misit rex Sedecias Juchal filium Selemiæ, et Sophoniam filium Maasiæ, sacerdotem, ad Jeremiam prophetam, dicens: Ora pro nobis Dominum Deum nostrum. 4Jeremias autem libere ambulabat in medio populi: non enim miserant eum in custodiam carceris. Igitur exercitus Pharaonis egressus est de Ægypto, et audientes Chaldæi qui obsidebant Jerusalem, hujuscemodi nuntium, recesserunt ab Jerusalem. 5Et factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam, dicens: 6Hæc dicit Dominus Deus Israël: Sic dicetis regi Juda, qui misit vos ad me interrogandum: Ecce exercitus Pharaonis, qui egressus est vobis in auxilium, revertetur in terram suam in Ægyptum: 7et redient Chaldæi, et bellabunt contra civitatem hanc, et capient eam, et succendent eam igni. 8Hæc dicit Dominus: Nolite decipere animas vestras, dicentes: Euntes abibunt, et recedent a nobis Chaldæi: quia non abibunt. 9Sed etsi percusseritis omnem exercitum Chaldæorum qui præliantur adversum vos, et derelicti fuerint ex eis aliqui vulnerati, singuli de tentorio suo consurgent, et incendent civitatem hanc igni. 10Ergo cum recessisset exercitus Chaldæorum ab Jerusalem, propter exercitum Pharaonis, 11egressus est Jeremias de Jerusalem ut iret in terram Benjamin, et divideret ibi possessionem in conspectu civium. 12Cumque pervenisset ad portam Benjamin, erat ibi custos portæ per vices, nomine Jerias filius Selemiæ filii Hananiæ: et apprehendit Jeremiam prophetam, dicens: Ad Chaldæos profugis. 13Et respondit Jeremias: Falsum est: non fugio ad Chaldæos. Et non audivit eum, sed comprehendit Jerias Jeremiam, et adduxit eum ad principes: 14quam ob rem irati principes contra Jeremiam, cæsum eum miserunt in carcerem qui erat in domo Jonathan scribæ: ipse enim præpositus erat super carcerem. 15Itaque ingressus est Jeremias in domum laci et in ergastulum: et sedit ibi Jeremias diebus multis. 16Mittens autem Sedecias rex, tulit eum: et interrogavit eum in domo sua abscondite, et dixit: Putasne est sermo a Domino? Et dixit Jeremias: Est: et ait: In manus regis Babylonis traderis. 17Et dixit Jeremias ad regem Sedeciam: Quid peccavi tibi, et servis tuis, et populo tuo, quia misisti me in domum carceris? 18ubi sunt prophetæ vestri, qui prophetabant vobis, et dicebant: Non veniet rex Babylonis super vos, et super terram hanc? 19Nunc ergo audi, obsecro, domine mi rex: valeat deprecatio mea in conspectu tuo, et ne me remittas in domum Jonathan scribæ, ne moriar ibi. 20Præcepit ergo rex Sedecias ut traderetur Jeremias in vestibulo carceris, et daretur ei torta panis quotidie, excepto pulmento, donec consumerentur omnes panes de civitate: et mansit Jeremias in vestibulo carceris.
1Audivit autem Saphatias filius Mathan, et Gedelias filius Phassur, et Juchal filius Selemiæ, et Phassur filius Melchiæ, sermones quos Jeremias loquebatur ad omnem populum, dicens: 2Hæc dicit Dominus: Quicumque manserit in civitate hac, morietur gladio, et fame, et peste: qui autem profugerit ad Chaldæos, vivet, et erit anima ejus sospes et vivens. 3Hæc dicit Dominus: Tradendo tradetur civitas hæc in manu exercitus regis Babylonis, et capiet eam. 4Et dixerunt principes regi: Rogamus ut occidatur homo iste: de industria enim dissolvit manus virorum bellantium qui remanserunt in civitate hac, et manus universi populi, loquens ad eos juxta verba hæc: siquidem homo iste non quærit pacem populo huic, sed malum. 5Et dixit rex Sedecias: Ecce ipse in manibus vestris est: nec enim fas est regem vobis quidquam negare. 6Tulerunt ergo Jeremiam, et projecerunt eum in lacum Melchiæ filii Amelech, qui erat in vestibulo carceris: et submiserunt Jeremiam funibus in lacum, in quo non erat aqua, sed lutum: descendit itaque Jeremias in cœnum. 7Audivit autem Abdemelech Æthiops, vir eunuchus, qui erat in domo regis, quod misissent Jeremiam in lacum. Porro rex sedebat in porta Benjamin: 8et egressus est Abdemelech de domo regis, et locutus est ad regem, dicens: 9Domine mi rex, male fecerunt viri isti omnia quæcumque perpetrarunt contra Jeremiam prophetam, mittentes eum in lacum, ut moriatur ibi fame: non sunt enim panes ultra in civitate. 10Præcepit itaque rex Abdemelech Æthiopi, dicens: Tolle tecum hinc triginta viros, et leva Jeremiam prophetam de lacu, antequam moriatur. 11Assumptis ergo Abdemelech secum viris, ingressus est domum regis, quæ erat sub cellario, et tulit inde veteres pannos, et antiqua quæ computruerant, et submisit ea ad Jeremiam in lacum per funiculos. 12Dixitque Abdemelech Æthiops ad Jeremiam: Pone veteres pannos, et hæc scissa et putrida, sub cubito manuum tuarum, et super funes. Fecit ergo Jeremias sic, 13et extraxerunt Jeremiam funibus, et eduxerunt eum de lacu: mansit autem Jeremias in vestibulo carceris.
14Et misit rex Sedecias, et tulit ad se Jeremiam prophetam ad ostium tertium quod erat in domo Domini: et dixit rex ad Jeremiam: Interrogo ego te sermonem, ne abscondas a me aliquid. 15Dixit autem Jeremias ad Sedeciam: Si annuntiavero tibi, numquid non interficies me? et si consilium dedero tibi, non me audies. 16Juravit ergo rex Sedecias Jeremiæ clam, dicens: Vivit Dominus, qui fecit nobis animam hanc, si occidero te, et si tradidero te in manus virorum istorum qui quærunt animam tuam. 17Et dixit Jeremias ad Sedeciam: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Si profectus exieris ad principes regis Babylonis, vivet anima tua, et civitas hæc non succendetur igni: et salvus eris tu, et domus tua. 18Si autem non exieris ad principes regis Babylonis, tradetur civitas hæc in manus Chaldæorum, et succendent eam igni: et tu non effugies de manu eorum. 19Et dixit rex Sedecias ad Jeremiam: Sollicitus sum propter Judæos qui transfugerunt ad Chaldæos, ne forte tradar in manus eorum, et illudant mihi. 20Respondit autem Jeremias: Non te tradent. Audi, quæso, vocem Domini, quam ego loquor ad te, et bene tibi erit, et vivet anima tua. 21Quod si nolueris egredi, iste est sermo quem ostendit mihi Dominus: 22ecce omnes mulieres quæ remanserunt in domo regis Juda educentur ad principes regis Babylonis, et ipsæ dicent: Seduxerunt te, et prævaluerunt adversum te, viri pacifici tui: demerserunt in cœno et in lubrico pedes tuos, et recesserunt a te. 23Et omnes uxores tuæ et filii tui educentur ad Chaldæos: et non effugies manus eorum, sed in manu regis Babylonis capieris, et civitatem hanc comburet igni. 24Dixit ergo Sedecias ad Jeremiam: Nullus sciat verba hæc, et non morieris. 25Si autem audierint principes quia locutus sum tecum, et venerint ad te, et dixerint tibi: Indica nobis quid locutus sis cum rege: ne celes nos, et non te interficiemus: et quid locutus est tecum rex: 26dices ad eos: Prostravi ego preces meas coram rege, ne me reduci juberet in domum Jonathan, et ibi morerer. 27Venerunt ergo omnes principes ad Jeremiam, et interrogaverunt eum, et locutus est eis juxta omnia verba quæ præceperat ei rex: et cessaverunt ab eo: nihil enim fuerat auditum. 28Mansit vero Jeremias in vestibulo carceris usque ad diem quo capta est Jerusalem: et factum est ut caperetur Jerusalem.
1Anno nono Sedeciæ regis Juda, mense decimo, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, et omnis exercitus ejus, ad Jerusalem, et obsidebant eam. 2Undecimo autem anno Sedeciæ, mense quarto, quinta mensis, aperta est civitas: 3et ingressi sunt omnes principes regis Babylonis, et sederunt in porta media: Neregel, Sereser, Semegarnabu, Sarsachim, Rabsares, Neregel, Sereser, Rebmag, et omnes reliqui principes regis Babylonis. 4Cumque vidisset eos Sedecias rex Juda, et omnes viri bellatores, fugerunt: et egressi sunt nocte de civitate per viam horti regis, et per portam quæ erat inter duos muros, et egressi sunt ad viam deserti. 5Persecutus est autem eos exercitus Chaldæorum, et comprehenderunt Sedeciam in campo solitudinis Jerichontinæ, et captum adduxerunt ad Nabuchodonosor regem Babylonis, in Reblatha, quæ est in terra Emath: et locutus est ad eum judicia. 6Et occidit rex Babylonis filios Sedeciæ in Reblatha, in oculis ejus: et omnes nobiles Juda occidit rex Babylonis. 7Oculos quoque Sedeciæ eruit, et vinxit eum compedibus ut duceretur in Babylonem. 8Domum quoque regis et domum vulgi succenderunt Chaldæi igni, et murum Jerusalem subverterunt. 9Et reliquias populi qui remanserant in civitate, et perfugas qui transfugerant ad eum, et superfluos vulgi qui remanserant, transtulit Nabuzardan, magister militum, in Babylonem. 10Et de plebe pauperum, qui nihil penitus habebant, dimisit Nabuzardan magister militum in terra Juda, et dedit eis vineas et cisternas in die illa. 11Præceperat autem Nabuchodonosor rex Babylonis de Jeremia Nabuzardan magistro militum, dicens: 12Tolle illum, et pone super eum oculos tuos, nihilque ei mali facias: sed ut voluerit, sic facias ei. 13Misit ergo Nabuzardan princeps militiæ, et Nabusezban, et Rabsares, et Neregel, et Sereser, et Rebmag, et omnes optimates regis Babylonis, 14miserunt, et tulerunt Jeremiam de vestibulo carceris, et tradiderunt eum Godoliæ filio Ahicam filii Saphan, ut intraret in domum, et habitaret in populo. 15Ad Jeremiam autem factus fuerat sermo Domini, cum clausus esset in vestibulo carceris, dicens: 16Vade, et dic Abdemelech Æthiopi, dicens: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego inducam sermones meos super civitatem hanc in malum, et non in bonum, et erunt in conspectu tuo in die illa. 17Et liberabo te in die illa, ait Dominus, et non traderis in manus virorum quos tu formidas: 18sed eruens liberabo te, et gladio non cades, sed erit tibi anima tua in salutem, quia in me habuisti fiduciam, ait Dominus.
1Sermo qui factus est ad Jeremiam a Domino, postquam dimissus est a Nabuzardan magistro militiæ de Rama, quando tulit eum vinctum catenis in medio omnium qui migrabant de Jerusalem et Juda, et ducebantur in Babylonem. 2Tollens ergo princeps militiæ Jeremiam, dixit ad eum: Dominus Deus tuus locutus est malum hoc super locum istum: 3et adduxit, et fecit Dominus sicut locutus est, quia peccastis Domino, et non audistis vocem ejus: et factus est vobis sermo hic. 4Nunc ergo ecce solvi te hodie de catenis quæ sunt in manibus tuis: si placet tibi ut venias mecum in Babylonem, veni, et ponam oculos meos super te: si autem displicet tibi venire mecum in Babylonem, reside: ecce omnis terra in conspectu tuo est: quod elegeris, et quo placuerit tibi ut vadas, illuc perge: 5et mecum noli venire, sed habita apud Godoliam filium Ahicam filii Saphan, quem præposuit rex Babylonis civitatibus Juda: habita ergo cum eo in medio populi: vel quocumque placuerit tibi ut vadas, vade. Dedit quoque ei magister militiæ cibaria et munuscula, et dimisit eum. 6Venit autem Jeremias ad Godoliam filium Ahicam in Masphath, et habitavit cum eo in medio populi qui relictus fuerat in terra. 7Cumque audissent omnes principes exercitus, qui dispersi fuerant per regiones, ipsi et socii eorum, quod præfecisset rex Babylonis Godoliam filium Ahicam terræ, et quod commendasset ei viros, et mulieres, et parvulos, et de pauperibus terræ, qui non fuerant translati in Babylonem, 8venerunt ad Godoliam in Masphath, et Ismahel filius Nathaniæ, et Johanan et Jonathan filii Caree, et Sareas filius Thanehumeth, et filii Ophi, qui erant de Netophathi, et Jezonias filius Maachathi, ipsi et viri eorum. 9Et juravit eis Godolias filius Ahicam filii Saphan, et comitibus eorum, dicens: Nolite timere servire Chaldæis: habitate in terra, et servite regi Babylonis, et bene erit vobis. 10Ecce ego habito in Masphath, ut respondeam præcepto Chaldæorum qui mittuntur ad nos: vos autem colligite vindemiam, et messem, et oleum, et condite in vasis vestris, et manete in urbibus vestris quas tenetis. 11Sed et omnes Judæi qui erant in Moab, et in filiis Ammon, et in Idumæa, et in universis regionibus, audito quod dedisset rex Babylonis reliquias in Judæa, et quod præposuisset super eos Godoliam filium Ahicam filii Saphan, 12reversi sunt, inquam, omnes Judæi de universis locis ad quæ profugerant, et venerunt in terram Juda ad Godoliam in Masphath, et collegerunt vinum et messem multam nimis.
13Johanan autem filius Caree, et omnes principes exercitus qui dispersi fuerant in regionibus, venerunt ad Godoliam in Masphath, 14et dixerunt ei: Scito quod Baalis, rex filiorum Ammon, misit Ismahel filium Nathaniæ percutere animam tuam. Et non credidit eis Godolias filius Ahicam. 15Johanan autem filius Caree dixit ad Godoliam seorsum in Masphath, loquens: Ibo, et percutiam Ismahel filium Nathaniæ, nullo sciente, ne interficiat animam tuam, et dissipentur omnes Judæi qui congregati sunt ad te, et peribunt reliquiæ Juda. 16Et ait Godolias filius Ahicam ad Johanan filium Caree: Noli facere verbum hoc: falsum enim tu loqueris de Ismahel.
1Et factum est in mense septimo, venit Ismahel filius Nathaniæ filii Elisama, de semine regali, et optimates regis, et decem viri cum eo, ad Godoliam filium Ahicam, in Masphath, et comederunt ibi panes simul in Masphath. 2Surrexit autem Ismahel filius Nathaniæ, et decem viri qui cum eo erant, et percusserunt Godoliam filium Ahicam filii Saphan gladio, et interfecerunt eum quem præfecerat rex Babylonis terræ. 3Omnes quoque Judæos qui erant cum Godolia in Masphath, et Chaldæos qui reperti sunt ibi, et viros bellatores, percussit Ismahel. 4Secundo autem die postquam occiderat Godoliam, nullo adhuc sciente, 5venerunt viri de Sichem, et de Silo, et de Samaria, octoginta viri, rasi barba, et scissis vestibus, et squallentes: et munera et thus habebant in manu, ut offerrent in domo Domini. 6Egressus ergo Ismahel filius Nathaniæ in occursum eorum de Masphath, incedens et plorans ibat: cum autem occurrisset eis, dixit ad eos: Venite ad Godoliam filium Ahicam. 7Qui cum venissent ad medium civitatis, interfecit eos Ismahel filius Nathaniæ circa medium laci, ipse et viri qui erant cum eo. 8Decem autem viri reperti sunt inter eos, qui dixerunt ad Ismahel: Noli occidere nos, quia habemus thesauros in agro, frumenti, et hordei, et olei, et mellis: et cessavit, et non interfecit eos cum fratribus suis. 9Lacus autem in quem projecerat Ismahel omnia cadavera virorum quos percussit propter Godoliam, ipse est quem fecit rex Asa propter Baasa regem Israël: ipsum replevit Ismahel filius Nathaniæ occisis. 10Et captivas duxit Ismahel omnes reliquias populi qui erant in Masphath, filias regis, et universum populum qui remanserat in Masphath, quos commendaverat Nabuzardan princeps militiæ, Godoliæ filio Ahicam: et cepit eos Ismahel filius Nathaniæ, et abiit ut transiret ad filios Ammon.
11Audivit autem Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum qui erant cum eo, omne malum quod fecerat Ismahel filius Nathaniæ, 12et assumptis universis viris, profecti sunt ut bellarent adversum Ismahel filium Nathaniæ: et invenerunt eum ad aquas multas quæ sunt in Gabaon. 13Cumque vidisset omnis populus qui erat cum Ismahel Johanan filium Caree, et universos principes bellatorum qui erant cum eo, lætati sunt: 14et reversus est omnis populus quem ceperat Ismahel, in Masphath, reversusque abiit ad Johanan filium Caree. 15Ismahel autem filius Nathaniæ fugit cum octo viris a facie Johanan, et abiit ad filios Ammon. 16Tulit ergo Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum qui erant cum eo, universas reliquias vulgi quas reduxerat ab Ismahel filio Nathaniæ de Masphath, postquam percussit Godoliam filium Ahicam: fortes viros ad prælium, et mulieres, et pueros, et eunuchos, quos reduxerat de Gabaon. 17Et abierunt, et sederunt peregrinantes in Chamaam, quæ est juxta Bethlehem, ut pergerent, et introirent Ægyptum, 18a facie Chaldæorum: timebant enim eos, quia percusserat Ismahel filius Nathaniæ Godoliam filium Ahicam, quem præposuerat rex Babylonis in terra Juda.
1Et accesserunt omnes principes bellatorum, et Johanan filius Caree, et Jezonias filius Osaiæ, et reliquum vulgus, a parvo usque ad magnum, 2dixeruntque ad Jeremiam prophetam: Cadat oratio nostra in conspectu tuo, et ora pro nobis ad Dominum Deum tuum, pro universis reliquiis istis, quia derelicti sumus pauci de pluribus, sicut oculi tui nos intuentur: 3et annuntiet nobis Dominus Deus tuus viam per quam pergamus, et verbum quod faciamus. 4Dixit autem ad eos Jeremias propheta: Audivi. Ecce ego oro ad Dominum Deum vestrum secundum verba vestra: omne verbum quodcumque responderit mihi indicabo vobis, nec celabo vos quidquam. 5Et illi dixerunt ad Jeremiam: Sit Dominus inter nos testis veritatis et fidei, si non juxta omne verbum in quo miserit te Dominus Deus tuus ad nos, sic faciemus: 6sive bonum est, sive malum, voci Domini Dei nostri, ad quem mittimus te, obediemus, ut bene sit nobis cum audierimus vocem Domini Dei nostri. 7Cum autem completi essent decem dies, factum est verbum Domini ad Jeremiam, 8vocavitque Johanan filium Caree, et omnes principes bellatorum qui erant cum eo, et universum populum, a minimo usque ad magnum. 9Et dixit ad eos: Hæc dicit Dominus Deus Israël, ad quem misistis me ut prosternerem preces vestras in conspectu ejus: 10Si quiescentes manseritis in terra hac, ædificabo vos, et non destruam: plantabo, et non evellam: jam enim placatus sum super malo quod feci vobis. 11Nolite timere a facie regis Babylonis, quem vos pavidi formidatis: nolite metuere eum, dicit Dominus, quia vobiscum sum ego ut salvos vos faciam, et eruam de manu ejus: 12et dabo vobis misericordias, et miserebor vestri, et habitare vos faciam in terra vestra. 13Si autem dixeritis vos: Non habitabimus in terra ista, nec audiemus vocem Domini Dei nostri, 14dicentes: Nequaquam, sed ad terram Ægypti pergemus, ubi non videbimus bellum, et clangorem tubæ non audiemus, et famem non sustinebimus, et ibi habitabimus: 15propter hoc nunc audite verbum Domini, reliquiæ Juda: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Si posueritis faciem vestram ut ingrediamini Ægyptum, et intraveritis ut ibi habitetis, 16gladius quem vos formidatis ibi comprehendet vos in terra Ægypti: et fames, pro qua estis solliciti, adhærebit vobis in Ægypto, et ibi moriemini. 17Omnesque viri qui posuerunt faciem suam ut ingrediantur Ægyptum, ut habitent ibi, morientur gladio, et fame, et peste: nullus de eis remanebit, nec effugiet a facie mali quod ego afferam super eos. 18Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Sicut conflatus est furor meus et indignatio mea super habitatores Jerusalem, sic conflabitur indignatio mea super vos cum ingressi fueritis Ægyptum: et eritis in jusjurandum, et in stuporem, et in maledictum, et in opprobrium, et nequaquam ultra videbitis locum istum. 19Verbum Domini super vos, reliquiæ Juda: Nolite intrare Ægyptum: scientes scietis, quia obtestatus sum vos hodie, 20quia decepistis animas vestras. Vos enim misistis me ad Dominum Deum nostrum, dicentes: Ora pro nobis ad Dominum Deum nostrum, et juxta omnia quæcumque dixerit tibi Dominus Deus noster, sic annuntia nobis, et faciemus. 21Et annuntiavi vobis hodie, et non audistis vocem Domini Dei vestri super universis pro quibus misit me ad vos. 22Nunc ergo scientes scietis quia gladio, et fame, et peste moriemini in loco ad quem voluistis intrare ut habitaretis ibi.
1Factum est autem, cum complesset Jeremias loquens ad populum universos sermones Domini Dei eorum, pro quibus miserat eum Dominus Deus eorum ad illos, omnia verba hæc, 2dixit Azarias filius Osaiæ, et Johanan filius Caree, et omnes viri superbi, dicentes ad Jeremiam: Mendacium tu loqueris: non misit te Dominus Deus noster, dicens: Ne ingrediamini Ægyptum ut habitetis illuc. 3Sed Baruch filius Neriæ incitat te adversum nos, ut tradat nos in manus Chaldæorum, ut interficiat nos, et traduci faciat in Babylonem. 4Et non audivit Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum, et universus populus, vocem Domini, ut manerent in terra Juda. 5Sed tollens Johanan filius Caree, et universi principes bellatorum, universos reliquiarum Juda, qui reversi fuerant de cunctis gentibus ad quas fuerant ante dispersi, ut habitarent in terra Juda, 6viros, et mulieres, et parvulos, et filias regis, et omnem animam quam reliquerat Nabuzardan princeps militiæ cum Godolia filio Ahicam filii Saphan, et Jeremiam prophetam, et Baruch filium Neriæ: 7et ingressi sunt terram Ægypti, quia non obedierunt voci Domini, et venerunt usque ad Taphnis. 8Et factus est sermo Domini ad Jeremiam in Taphnis, dicens: 9Sume lapides grandes in manu tua, et abscondes eos in crypta quæ est sub muro latericio in porta domus Pharaonis in Taphnis, cernentibus viris Judæis: 10et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego mittam et assumam Nabuchodonosor regem Babylonis, servum meum: et ponam thronum ejus super lapides istos quos abscondi, et statuet solium suum super eos: 11veniensque percutiet terram Ægypti, quos in mortem, in mortem, et quos in captivitatem, in captivitatem, et quos in gladium, in gladium: 12et succendet ignem in delubris deorum Ægypti, et comburet ea, et captivos ducet illos, et amicietur terra Ægypti sicut amicitur pastor pallio suo, et egredietur inde in pace: 13et conteret statuas domus solis quæ sunt in terra Ægypti, et delubra deorum Ægypti comburet igni.
1Verbum quod factum est per Jeremiam ad omnes Judæos qui habitabant in terra Ægypti, habitantes in Magdalo, et in Taphnis, et in Memphis, et in terra Phatures, dicens: 2Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Vos vidistis omne malum istud quod adduxi super Jerusalem, et super omnes urbes Juda: et ecce desertæ sunt hodie, et non est in eis habitator, 3propter malitiam quam fecerunt ut me ad iracundiam provocarent, et irent ut sacrificarent, et colerent deos alienos quos nesciebant, et illi, et vos, et patres vestri. 4Et misi ad vos omnes servos meos prophetas, de nocte consurgens, mittensque et dicens: Nolite facere verbum abominationis hujuscemodi, quam odivi. 5Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam, ut converterentur a malis suis, et non sacrificarent diis alienis. 6Et conflata est indignatio mea et furor meus, et succensa est in civitatibus Juda, et in plateis Jerusalem: et versæ sunt in solitudinem et vastitatem secundum diem hanc. 7Et nunc hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Quare vos facitis malum grande hoc contra animas vestras, ut intereat ex vobis vir et mulier, parvulus et lactens, de medio Judæ, nec relinquatur vobis quidquam residuum: 8provocantes me in operibus manuum vestrarum, sacrificando diis alienis in terra Ægypti, in quam ingressi estis ut habitetis ibi: et dispereatis, et sitis in maledictionem et in opprobrium cunctis gentibus terræ? 9Numquid obliti estis mala patrum vestrorum, et mala regum Juda, et mala uxorum ejus, et mala vestra, et mala uxorum vestrarum, quæ fecerunt in terra Juda, et in regionibus Jerusalem? 10Non sunt mundati usque ad diem hanc: et non timuerunt, et non ambulaverunt in lege Domini, et in præceptis meis quæ dedi coram vobis et coram patribus vestris. 11Ideo hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego ponam faciem meam in vobis in malum: et disperdam omnem Judam. 12Et assumam reliquias Judæ, qui posuerunt facies suas ut ingrederentur terram Ægypti, et habitarent ibi, et consumentur omnes in terra Ægypti: cadent in gladio, et in fame, et consumentur a minimo usque ad maximum: in gladio et in fame morientur, et erunt in jusjurandum, et in miraculum, et in maledictionem, et in opprobrium. 13Et visitabo super habitatores terræ Ægypti sicut visitavi super Jerusalem, in gladio, et fame, et peste: 14et non erit qui effugiat, et sit residuus de reliquiis Judæorum qui vadunt ut peregrinentur in terra Ægypti, et revertantur in terram Juda, ad quam ipsi elevant animas suas ut revertantur, et habitent ibi: non revertentur, nisi qui fugerint.
15Responderunt autem Jeremiæ omnes viri scientes quod sacrificarent uxores eorum diis alienis, et universæ mulieres quarum stabat multitudo grandis, et omnis populus habitantium in terra Ægypti in Phatures, dicentes: 16Sermonem quem locutus es ad nos in nomine Domini, non audiemus ex te: 17sed facientes faciemus omne verbum quod egredietur de ore nostro, ut sacrificemus reginæ cæli, et libemus ei libamina, sicut fecimus nos et patres nostri, reges nostri et principes nostri, in urbibus Juda, et in plateis Jerusalem: et saturati sumus panibus, et bene nobis erat, malumque non vidimus. 18Ex eo autem tempore quo cessavimus sacrificare reginæ cæli, et libare ei libamina, indigemus omnibus, et gladio et fame consumpti sumus. 19Quod si nos sacrificamus reginæ cæli, et libamus ei libamina, numquid sine viris nostris fecimus ei placentas ad colendum eam, et libandum ei libamina?
20Et dixit Jeremias ad omnem populum, adversum viros, et adversum mulieres, et adversum universam plebem, qui responderant ei verbum, dicens: 21Numquid non sacrificium quod sacrificastis in civitatibus Juda, et in plateis Jerusalem, vos et patres vestri, reges vestri, et principes vestri, et populus terræ, horum recordatus est Dominus, et ascendit super cor ejus? 22Et non poterat Dominus ultra portare propter malitiam studiorum vestrorum, et propter abominationes quas fecistis: et facta est terra vestra in desolationem, et in stuporem, et in maledictum, eo quod non sit habitator, sicut est dies hæc. 23Propterea quod sacrificaveritis idolis, et peccaveritis Domino, et non audieritis vocem Domini, et in lege, et in præceptis, et in testimoniis ejus non ambulaveritis, idcirco evenerunt vobis mala hæc, sicut est dies hæc. 24Dixit autem Jeremias ad omnem populum, et ad universas mulieres: Audite verbum Domini, omnis Juda qui estis in terra Ægypti. 25Hæc inquit Dominus exercituum, Deus Israël, dicens: Vos et uxores vestræ locuti estis ore vestro, et manibus vestris implestis, dicentes: Faciamus vota nostra quæ vovimus, ut sacrificemus reginæ cæli, et libemus ei libamina. Implestis vota vestra, et opere perpetrastis ea. 26Ideo audite verbum Domini, omnis Juda qui habitatis in terra Ægypti: Ecce ego juravi in nomine meo magno, ait Dominus, quia nequaquam ultra vocabitur nomen meum ex ore omnis viri Judæi, dicentis: Vivit Dominus Deus, in omni terra Ægypti. 27Ecce ego vigilabo super eos in malum, et non in bonum: et consumentur omnes viri Juda qui sunt in terra Ægypti gladio et fame, donec penitus consumantur. 28Et qui fugerint gladium, revertentur de terra Ægypti in terram Juda viri pauci: et scient omnes reliquiæ Juda, ingredientium terram Ægypti ut habitent ibi, cujus sermo compleatur, meus an illorum. 29Et hoc vobis signum, ait Dominus, quod visitem ego super vos in loco isto, ut sciatis quia vere complebuntur sermones mei contra vos in malum: 30hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam Pharaonem Ephree regem Ægypti in manu inimicorum ejus, et in manu quærentium animam illius, sicut tradidi Sedeciam regem Juda in manu Nabuchodonosor regis Babylonis inimici sui, et quærentis animam ejus.
1Verbum quod locutus est Jeremias propheta ad Baruch filium Neriæ, cum scripsisset verba hæc in libro ex ore Jeremiæ, anno quarto Joakim filii Josiæ regis Juda, dicens: 2Hæc dicit Dominus Deus Israël ad te, Baruch: 3Dixisti: Væ misero mihi! quoniam addidit Dominus dolorem dolori meo: laboravi in gemitu meo, et requiem non inveni. 4Hæc dicit Dominus: Sic dices ad eum: Ecce quos ædificavi, ego destruo, et quos plantavi, ego evello, et universam terram hanc: 5et tu quæris tibi grandia? noli quærere, quia ecce ego adducam malum super omnem carnem, ait Dominus, et dabo tibi animam tuam in salutem in omnibus locis ad quæcumque perrexeris.
1Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam contra gentes. 2Ad Ægyptum, adversum exercitum Pharaonis Nechao regis Ægypti, qui erat juxta fluvium Euphraten in Charcamis, quem percussit Nabuchodonosor rex Babylonis, in quarto anno Joakim filii Josiæ regis Juda.
3Præparate scutum et clypeum,
et procedite ad bellum.
4Jungite equos, et ascendite, equites:
state in galeis, polite lanceas, induite vos loricis.
5Quid igitur? vidi ipsos pavidos,
et terga vertentes,
fortes eorum cæsos:
fugerunt conciti, nec respexerunt:
terror undique, ait Dominus.
6Non fugiat velox,
nec salvari se putet fortis:
ad aquilonem juxta flumen Euphraten
victi sunt, et ruerunt.
7Quis est iste, qui quasi flumen ascendit,
et veluti fluviorum intumescunt gurgites ejus?
8Ægyptus fluminis instar ascendit,
et velut flumina movebuntur fluctus ejus,
et dicet: Ascendens operiam terram:
perdam civitatem, et habitatores ejus.
9Ascendite equos,
et exsultate in curribus,
et procedant fortes,
Æthiopia et Libyes tenentes scutum,
et Lydii arripientes et jacientes sagittas.
10Dies autem ille Domini Dei exercituum dies ultionis,
ut sumat vindictam de inimicis suis:
devorabit gladius, et saturabitur,
et inebriabitur sanguine eorum:
victima enim Domini Dei exercituum
in terra aquilonis juxta flumen Euphraten.
11Ascende in Galaad, et tolle resinam,
virgo filia Ægypti:
frustra multiplicas medicamina:
sanitas non erit tibi.
12Audierunt gentes ignominiam tuam,
et ululatus tuus replevit terram:
quia fortis impegit in fortem,
et ambo pariter conciderunt.
13Verbum quod locutus est Dominus ad Jeremiam prophetam, super eo quod venturus esset Nabuchodonosor rex Babylonis, et percussurus terram Ægypti:
4Annuntiate Ægypto, et auditum facite in Magdalo,
et resonet in Memphis, et in Taphnis:
dicite: Sta, et præpara te,
quia devorabit gladius ea quæ per circuitum tuum sunt.
15Quare computruit fortis tuus?
non stetit, quoniam Dominus subvertit eum.
16Multiplicavit ruentes,
ceciditque vir ad proximum suum, et dicent:
Surge, et revertamur ad populum nostrum,
et ad terram nativitatis nostræ,
a facie gladii columbæ.
17Vocate nomen Pharaonis regis Ægypti:
tumultum adduxit tempus.
18Vivo ego, inquit Rex (Dominus exercituum nomen ejus),
quoniam sicut Thabor in montibus,
et sicut Carmelus in mari, veniet.
19Vasa transmigrationis fac tibi,
habitatrix filia Ægypti:
quia Memphis in solitudinem erit,
et deseretur, et inhabitabilis erit.
20Vitula elegans atque formosa Ægyptus,
stimulator ab aquilone veniet ei.
21Mercenarii quoque ejus,
qui versabantur in medio ejus quasi vituli saginati,
versi sunt, et fugerunt simul,
nec stare potuerunt:
quia dies interfectionis eorum venit super eos,
tempus visitationis eorum.
22Vox ejus quasi æris sonabit:
quoniam cum exercitu properabunt,
et cum securibus venient ei
quasi cædentes ligna.
23Succiderunt saltum ejus, ait Dominus,
qui supputari non potest:
multiplicati sunt super locustas,
et non est eis numerus.
24Confusa est filia Ægypti,
et tradita in manu populi aquilonis.
25Dixit Dominus exercituum, Deus Israël:
Ecce ego visitabo super tumultum Alexandriæ,
et super Pharaonem, et super Ægyptum,
et super deos ejus, et super reges ejus,
et super Pharaonem, et super eos qui confidunt in eo:
26et dabo eos in manu quærentium animam eorum,
et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis,
et in manu servorum ejus:
et post hæc habitabitur sicut diebus pristinis, ait Dominus.
27Et tu ne timeas, serve meus Jacob,
et ne paveas, Israël:
quia ecce ego salvum te faciam de longinquo,
et semen tuum de terra captivitatis tuæ:
et revertetur Jacob, et requiescet,
et prosperabitur, et non erit qui exterreat eum.
28Et tu noli timere, serve meus Jacob, ait Dominus,
quia tecum ego sum:
quia ego consumam cunctas gentes ad quas ejeci te,
te vero non consumam:
sed castigabo te in judicio,
nec quasi innocenti parcam tibi.
1Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam contra Palæstinos, antequam percuteret Pharao Gazam.
2Hæc dicit Dominus:
Ecce aquæ ascendunt ab aquilone,
et erunt quasi torrens inundans,
et operient terram et plenitudinem ejus,
urbem et habitatores ejus.
Clamabunt homines,
et ululabunt omnes habitatores terræ,
3a strepitu pompæ armorum, et bellatorum ejus,
a commotione quadrigarum ejus, et multitudine rotarum illius.
Non respexerunt patres filios manibus dissolutis,
4pro adventu diei in quo vastabuntur omnes Philisthiim,
et dissipabitur Tyrus et Sidon
cum omnibus reliquis auxiliis suis:
depopulatus est enim Dominus Palæstinos,
reliquias insulæ Cappadociæ.
5Venit calvitium super Gazam;
conticuit Ascalon, et reliquiæ vallis earum:
usquequo concideris?
6O mucro Domini, usquequo non quiesces?
ingredere in vaginam tuam,
refrigerare, et sile.
7Quomodo quiescet,
cum Dominus præceperit ei adversus Ascalonem,
et adversus maritimas ejus regiones,
ibique condixerit illi?
1Ad Moab.
Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Væ super Nabo, quoniam vastata est, et confusa!
capta est Cariathaim, confusa est fortis, et tremuit.
2Non est ultra exsultatio in Moab contra Hesebon:
cogitaverunt malum: Venite, et disperdamus eam de gente.
Ergo silens conticesces, sequeturque te gladius.
3Vox clamoris de Oronaim, vastitas et contritio magna.
4Contrita est Moab: annuntiate clamorem parvulis ejus.
5Per ascensum enim Luith
plorans ascendet in fletu,
quoniam in descensu Oronaim
hostes ululatum contritionis audierunt.
6Fugite, salvate animas vestras,
et eritis quasi myricæ in deserto:
7pro eo enim quod habuisti fiduciam
in munitionibus tuis et in thesauris tuis,
tu quoque capieris:
et ibit Chamos in transmigrationem,
sacerdotes ejus et principes ejus simul.
8Et veniet prædo ad omnem urbem,
et urbs nulla salvabitur:
et peribunt valles,
et dissipabuntur campestria,
quoniam dixit Dominus:
9Date florem Moab, quia florens egredietur:
et civitates ejus desertæ erunt, et inhabitabiles.
10Maledictus qui facit opus Domini fraudulenter,
et maledictus qui prohibet gladium suum a sanguine.
11Fertilis fuit Moab ab adolescentia sua,
et requievit in fæcibus suis:
nec transfusus est de vase in vas,
et in transmigrationem non abiit:
idcirco permansit gustus ejus in eo,
et odor ejus non est immutatus.
12Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et mittam ei ordinatores et stratores laguncularum:
et sternent eum, et vasa ejus exhaurient,
et lagunculas eorum collident.
13Et confundetur Moab a Chamos
sicut confusa est domus Israël a Bethel,
in qua habebat fiduciam.
14Quomodo dicitis: Fortes sumus,
et viri robusti ad præliandum?
15Vastata est Moab, et civitates illius succiderunt,
et electi juvenes ejus descenderunt in occisionem, ait Rex:
Dominus exercituum nomen ejus.
16Prope est interitus Moab ut veniat,
et malum ejus velociter accurret nimis.
17Consolamini eum, omnes qui estis in circuitu ejus:
et universi qui scitis nomen ejus, dicite:
Quomodo confracta est virga fortis,
baculus gloriosus?
18Descende de gloria, et sede in siti,
habitatio filiæ Dibon,
quoniam vastator Moab ascendit ad te:
dissipavit munitiones tuas.
19In via sta, et prospice,
habitatio Aroër:
interroga fugientem,
et ei qui evasit dic: Quid accidit?
20Confusus est Moab, quoniam victus est.
Ululate, et clamate:
annuntiate in Arnon,
quoniam vastata est Moab,
21et judicium venit ad terram campestrem,
super Helon, et super Jasa,
et super Mephaath,
22et super Dibon,
et super Nabo, et super domum Deblathaim,
23et super Cariathaim, et super Bethgamul,
et super Bethmaon,
24et super Carioth,
et super Bosra, et super omnes civitates terræ Moab,
quæ longe et quæ prope sunt.
25Abscissum est cornu Moab,
et brachium ejus contritum est, ait Dominus.
26Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est:
et allidet manum Moab in vomitu suo,
et erit in derisum etiam ipse.
27Fuit enim in derisum tibi Israël:
quasi inter fures reperisses eum:
propter verba ergo tua quæ adversum illum locutus es,
captivus duceris.
28Relinquite civitates, et habitate in petra, habitatores Moab:
et estote quasi columba nidificans in summo ore foraminis.
29Audivimus superbiam Moab: superbus est valde:
sublimitatem ejus, et arrogantiam,
et superbiam, et altitudinem cordis ejus.
30Ego scio, ait Dominus, jactantiam ejus,
et quod non sit juxta eam virtus ejus,
nec juxta quod poterat conata sit facere.
31Ideo super Moab ejulabo,
et ad Moab universam clamabo,
ad viros muri fictilis lamentantes:
32de planctu Jazer plorabo tibi, vinea Sabama.
Propagines tuæ transierunt mare;
usque ad mare Jazer pervenerunt:
super messem tuam et vindemiam tuam prædo irruit.
33Ablata est lætitia et exsultatio
de Carmelo et de terra Moab,
et vinum de torcularibus sustuli:
nequaquam calcator uvæ solitum celeuma cantabit.
34De clamore Hesebon usque Eleale et Jasa, dederunt vocem suam;
a Segor usque ad Oronaim, vitula conternante:
aquæ quoque Nemrim pessimæ erunt.
35Et auferam de Moab, ait Dominus,
offerentem in excelsis,
et sacrificantem diis ejus.
36Propterea cor meum ad Moab quasi tibiæ resonabit,
et cor meum ad viros muri fictilis dabit sonitum tibiarum:
quia plus fecit quam potuit,
idcirco perierunt.
37Omne enim caput calvitium,
et omnis barba rasa erit:
in cunctis manibus colligatio,
et super omne dorsum cilicium:
38super omnia tecta Moab, et in plateis ejus,
omnis planctus:
quoniam contrivi Moab
sicut vas inutile, ait Dominus.
39Quomodo victa est, et ululaverunt?
quomodo dejecit cervicem Moab, et confusus est?
eritque Moab in derisum, et in exemplum omnibus in circuitu suo.
40Hæc dicit Dominus:
Ecce quasi aquila volabit,
et extendet alas suas ad Moab.
41Capta est Carioth, et munitiones comprehensæ sunt:
et erit cor fortium Moab in die illa
sicut cor mulieris parturientis,
42et cessabit Moab esse populus,
quoniam contra Dominum gloriatus est.
43Pavor, et fovea,
et laqueus super te,
o habitator Moab, dicit Dominus.
44Qui fugerit a facie pavoris cadet in foveam,
et qui conscenderit de fovea capietur laqueo:
adducam enim super Moab annum visitationis eorum, ait Dominus.
45In umbra Hesebon steterunt de laqueo fugientes,
quia ignis egressus est de Hesebon,
et flamma de medio Seon:
et devorabit partem Moab,
et verticem filiorum tumultus.
46Væ tibi, Moab:
periisti, popule Chamos,
quia comprehensi sunt filii tui
et filiæ tuæ in captivitatem.
47Et convertam captivitatem Moab in novissimis diebus, ait Dominus.
Hucusque judicia Moab.
1Ad filios Ammon.
Hæc dicit Dominus:
Numquid non filii sunt Israël,
aut hæres non est ei?
cur igitur hæreditate possedit Melchom Gad,
et populus ejus in urbibus ejus habitavit?
2Ideo ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et auditum faciam super Rabbath filiorum Ammon fremitum prælii,
et erit in tumultum dissipata,
filiæque ejus igni succendentur,
et possidebit Israël possessores suos, ait Dominus.
3Ulula, Hesebon, quoniam vastata est Hai;
clamate, filiæ Rabbath:
accingite vos ciliciis,
plangite et circuite per sepes,
quoniam Melchom in transmigrationem ducetur,
sacerdotes ejus et principes ejus simul.
4Quid gloriaris in vallibus?
defluxit vallis tua, filia delicata,
quæ confidebas in thesauris tuis,
et dicebas: Quis veniet ad me?
5Ecce ego inducam super te terrorem,
ait Dominus Deus exercituum,
ab omnibus qui sunt in circuitu tuo:
et dispergemini singuli a conspectu vestro,
nec erit qui congreget fugientes.
6Et post hæc reverti faciam
captivos filiorum Ammon, ait Dominus.
7Ad Idumæam.
Hæc dicit Dominus exercituum:
Numquid non ultra est sapientia in Theman?
periit consilium a filiis;
inutilis facta est sapientia eorum.
8Fugite, et terga vertite;
descendite in voraginem, habitatores Dedan:
quoniam perditionem Esau adduxi super eum,
tempus visitationis ejus.
9Si vindemiatores venissent super te,
non reliquissent racemum:
si fures in nocte rapuissent quod sufficeret sibi.
10Ego vero discooperui Esau:
revelavi abscondita ejus,
et celari non poterit:
vastatum est semen ejus,
et fratres ejus, et vicini ejus, et non erit.
11Relinque pupillos tuos: ego faciam eos vivere:
et viduæ tuæ in me sperabunt.
12Quia hæc dicit Dominus:
Ecce quibus non erat judicium ut biberent calicem,
bibentes bibent:
et tu, quasi innocens relinqueris?
non eris innocens, sed bibens bibes.
13Quia per memetipsum juravi, dicit Dominus,
quod in solitudinem, et in opprobrium,
et in desertum, et in maledictionem erit Bosra,
et omnes civitates ejus erunt in solitudines sempiternas.
14Auditum audivi a Domino,
et legatus ad gentes missus est:
Congregamini, et venite contra eam,
et consurgamus in prælium.
15Ecce enim parvulum dedi te in gentibus,
contemptibilem inter homines.
16Arrogantia tua decepit te,
et superbia cordis tui,
qui habitas in cavernis petræ,
et apprehendere niteris altitudinem collis:
cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum,
inde detraham te, dicit Dominus.
17Et erit Idumæa deserta:
omnis qui transibit per eam stupebit,
et sibilabit super omnes plagas ejus.
18Sicut subversa est Sodoma et Gomorrha,
et vicinæ ejus, ait Dominus:
non habitabit ibi vir,
et non incolet eam filius hominis.
19Ecce quasi leo ascendet
de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam,
quia subito currere faciam eum ad illam.
Et quis erit electus, quem præponam ei?
quis enim similis mei?
et quis sustinebit me?
et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo?
20Propterea audite consilium Domini quod iniit de Edom,
et cogitationes ejus quas cogitavit de habitatoribus Theman:
si non dejecerint eos parvuli gregis,
nisi dissipaverint cum eis habitaculum eorum.
21A voce ruinæ eorum commota est terra;
clamor in mari Rubro auditus est vocis ejus.
22Ecce quasi aquila ascendet,
et avolabit, et expandet alas suas super Bosran:
et erit cor fortium Idumææ in die illa
quasi cor mulieris parturientis.
23Ad Damascum.
Confusa est Emath et Arphad,
quia auditum pessimum audierunt:
turbati sunt in mari;
præ sollicitudine quiescere non potuit.
24Dissoluta est Damascus,
versa est in fugam:
tremor apprehendit eam,
angustia et dolores tenuerunt eam quasi parturientem.
25Quomodo dereliquerunt civitatem laudabilem,
urbem lætitiæ?
26Ideo cadent juvenes ejus in plateis ejus,
et omnes viri prælii conticescent in die illa,
ait Dominus exercituum.
27Et succendam ignem in muro Damasci,
et devorabit mœnia Benadad.
28Ad Cedar, et ad regna Asor, quæ percussit Nabuchodonosor rex Babylonis.
Hæc dicit Dominus:
Surgite, et ascendite ad Cedar,
et vastate filios orientis.
29Tabernacula eorum, et greges eorum capient:
pelles eorum, et omnia vasa eorum,
et camelos eorum tollent sibi,
et vocabunt super eos formidinem in circuitu.
30Fugite, abite vehementer, in voraginibus sedete,
qui habitatis Asor, ait Dominus:
iniit enim contra vos Nabuchodonosor rex Babylonis consilium,
et cogitavit adversum vos cogitationes.
31Consurgite, et ascendite ad gentem quietam,
et habitantem confidenter, ait Dominus:
non ostia, nec vectes eis: soli habitant.
32Et erunt cameli eorum in direptionem,
et multitudo jumentorum in prædam:
et dispergam eos in omnem ventum,
qui sunt attonsi in comam,
et ex omni confinio eorum adducam interitum super eos, ait Dominus.
33Et erit Asor in habitaculum draconum,
deserta usque in æternum:
non manebit ibi vir,
nec incolet eam filius hominis.
34Quod facum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam adversus Ælam, in principio regni Sedeciæ regis Juda, dicens:
5Hæc dicit Dominus exercituum:
Ecce ego confringam arcum Ælam,
et summam fortitudinem eorum:
36et inducam super Ælam quatuor ventos a quatuor plagis cæli,
et ventilabo eos in omnes ventos istos,
et non erit gens ad quam non perveniant profugi Ælam.
37Et pavere faciam Ælam coram inimicis suis,
et in conspectu quærentium animam eorum:
et adducam super eos malum,
iram furoris mei, dicit Dominus,
et mittam post eos gladium donec consumam eos.
38Et ponam solium meum in Ælam,
et perdam inde reges et principes, ait Dominus.
39In novissimis autem diebus
reverti faciam captivos Ælam, dicit Dominus.
1Verbum quod locutus est Dominus de Babylone et de terra Chaldæorum, in manu Jeremiæ prophetæ.
2Annuntiate in gentibus, et auditum facite:
levate signum, prædicate, et nolite celare:
dicite: Capta est Babylon,
confusus est Bel, victus est Merodach,
confusa sunt sculptilia ejus,
superata sunt idola eorum.
3Quoniam ascendit contra eam gens ab aquilone,
quæ ponet terram ejus in solitudinem,
et non erit qui habitet in ea ab homine usque ad pecus:
et moti sunt, et abierunt.
4In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus,
venient filii Israël ipsi et filii Juda simul:
ambulantes et flentes properabunt,
et Dominum Deum suum quærent:
5in Sion interrogabunt viam, huc facies eorum:
venient, et apponentur ad Dominum fœdere sempiterno,
quod nulla oblivione delebitur.
6Grex perditus factus est populus meus:
pastores eorum seduxerunt eos,
feceruntque vagari in montibus:
de monte in collem transierunt;
obliti sunt cubilis sui.
7Omnes qui invenerunt comederunt eos,
et hostes eorum dixerunt: Non peccavimus:
pro eo quod peccaverunt Domino decori justitiæ,
et exspectationi patrum eorum Domino.
8Recedite de medio Babylonis,
et de terra Chaldæorum egredimini,
et estote quasi hædi ante gregem.
9Quoniam ecce ego suscito,
et adducam in Babylonem
congregationem gentium magnarum de terra aquilonis,
et præparabuntur adversus eam, et inde capietur:
sagitta ejus quasi viri fortis interfectoris:
non revertetur vacua.
10Et erit Chaldæa in prædam:
omnes vastantes eam replebuntur, ait Dominus.
11Quoniam exsultatis, et magna loquimini,
diripientes hæreditatem meam:
quoniam effusi estis sicut vituli super herbam,
et mugistis sicut tauri:
12confusa est mater vestra nimis,
et adæquata pulveri, quæ genuit vos:
ecce novissima erit in gentibus,
deserta, invia, et arens.
13Ab ira Domini non habitabitur,
sed redigetur tota in solitudinem:
omnis qui transibit per Babylonem stupebit,
et sibilabit super universis plagis ejus.
14Præparamini contra Babylonem per circuitum,
omnes qui tenditis arcum:
debellate eam, non parcatis jaculis,
quia Domino peccavit.
15Clamate adversus eam,
ubique dedit manum:
ceciderunt fundamenta ejus,
destructi sunt muri ejus,
quoniam ultio Domini est:
ultionem accipite de ea:
sicut fecit, facite ei.
16Disperdite satorem de Babylone,
et tenentem falcem in tempore messis:
a facie gladii columbæ
unusquisque ad populum suum convertetur,
et singuli ad terram suam fugient.
17Grex dispersus Israël:
leones ejecerunt eum.
Primus comedit eum rex Assur:
iste novissimus exossavit eum
Nabuchodonosor rex Babylonis.
18Propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Ecce ego visitabo regem Babylonis et terram ejus,
sicut visitavi regem Assur:
19et reducam Israël ad habitaculum suum:
et pascetur Carmelum et Basan,
et in monte Ephraim et Galaad saturabitur anima ejus.
20In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus,
quæretur iniquitas Israël, et non erit,
et peccatum Juda, et non invenietur:
quoniam propitius ero eis quos reliquero.
21Super terram dominantium ascende,
et super habitatores ejus visita:
dissipa, et interfice quæ post eos sunt, ait Dominus,
et fac juxta omnia quæ præcepi tibi.
22Vox belli in terra, et contritio magna.
23Quomodo confractus est et contritus malleus universæ terræ?
quomodo versa est in desertum Babylon in gentibus?
24Illaqueavi te, et capta es, Babylon,
et nesciebas:
inventa es et apprehensa,
quoniam Dominum provocasti.
25Aperuit Dominus thesaurum suum,
et protulit vasa iræ suæ,
quoniam opus est Domino Deo exercituum,
in terra Chaldæorum.
26Venite ad eam ab extremis finibus;
aperite ut exeant qui conculcent eam:
tollite de via lapides, et redigite in acervos:
et interficite eam, nec sit quidquam reliquum.
27Dissipate universos fortes ejus:
descendant in occisionem:
væ eis, quia venit dies eorum,
tempus visitationis eorum!
28Vox fugientium,
et eorum qui evaserunt de terra Babylonis,
ut annuntient in Sion ultionem Domini Dei nostri,
ultionem templi ejus.
29Annuntiate in Babylonem plurimis,
omnibus qui tendunt arcum:
consistite adversus eam per gyrum,
et nullus evadat:
reddite ei secundum opus suum:
juxta omnia quæ fecit, facite illi,
quia contra Dominum erecta est,
adversum Sanctum Israël.
30Idcirco cadent juvenes ejus in plateis ejus,
et omnes viri bellatores ejus conticescent in die illa,
ait Dominus.
31Ecce ego ad te, superbe!
dicit Dominus Deus exercituum:
quia venit dies tuus,
tempus visitationis tuæ.
32Et cadet superbus, et corruet,
et non erit qui suscitet eum:
et succendam ignem in urbibus ejus,
et devorabit omnia in circuitu ejus.
33Hæc dicit Dominus exercituum:
Calumniam sustinent filii Israël,
et filii Juda simul:
omnes qui ceperunt eos, tenent:
nolunt dimittere eos.
34Redemptor eorum fortis,
Dominus exercituum nomen ejus:
judicio defendet causam eorum,
ut exterreat terram,
et commoveat habitatores Babylonis.
35Gladius ad Chaldæos, ait Dominus,
et ad habitatores Babylonis,
et ad principes, et ad sapientes ejus.
36Gladius ad divinos ejus, qui stulti erunt:
gladius ad fortes illius, qui timebunt.
37Gladius ad equos ejus, et ad currus ejus,
et ad omne vulgus quod est in medio ejus:
et erunt quasi mulieres:
gladius ad thesauros ejus, qui diripientur.
38Siccitas super aquas ejus erit, et arescent,
quia terra sculptilium est, et in portentis gloriantur.
39Propterea habitabunt dracones cum faunis ficariis,
et habitabunt in ea struthiones:
et non inhabitabitur ultra usque in sempiternum,
nec exstruetur usque ad generationem et generationem.
40Sicut subvertit Dominus Sodomam et Gomorrham,
et vicinas ejus, ait Dominus,
non habitabit ibi vir,
et non incolet eam filius hominis.
41Ecce populus venit ab aquilone,
et gens magna, et reges multi
consurgent a finibus terræ.
42Arcum et scutum apprehendent:
crudeles sunt, et immisericordes:
vox eorum quasi mare sonabit,
et super equos ascendent,
sicut vir paratus ad prælium contra te, filia Babylon.
43Audivit rex Babylonis famam eorum,
et dissolutæ sunt manus ejus:
angustia apprehendit eum,
dolor quasi parturientem.
44Ecce quasi leo ascendet,
de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam,
quia subito currere faciam eum ad illam.
Et quis erit electus, quem præponam ei?
quis est enim similis mei?
et quis sustinebit me?
et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo?
45Propterea audite consilium Domini
quod mente concepit adversum Babylonem,
et cogitationes ejus
quas cogitavit super terram Chaldæorum:
nisi detraxerint eos parvuli gregum,
nisi dissipatum fuerit cum ipsis habitaculum eorum.
46A voce captivitatis Babylonis commota est terra,
et clamor inter gentes auditus est.
1Hæc dicit Dominus:
Ecce ego suscitabo super Babylonem et super habitatores ejus,
qui cor suum levaverunt contra me,
quasi ventum pestilentem:
2et mittam in Babylonem ventilatores,
et ventilabunt eam et demolientur terram ejus,
quoniam venerunt super eam undique in die afflictionis ejus.
3Non tendat qui tendit arcum suum,
et non ascendat loricatus:
nolite parcere juvenibus ejus;
interficite omnem militiam ejus.
4Et cadent interfecti in terra Chaldæorum,
et vulnerati in regionibus ejus.
5Quoniam non fuit viduatus Israël et Juda
a Deo suo, Domino exercituum,
terra autem eorum repleta est delicto
a Sancto Israël.
6Fugite de medio Babylonis,
et salvet unusquisque animam suam:
nolite tacere super iniquitatem ejus,
quoniam tempus ultionis est a Domino:
vicissitudinem ipse retribuet ei.
7Calix aureus Babylon in manu Domini,
inebrians omnem terram:
de vino ejus biberunt gentes,
et ideo commotæ sunt.
8Subito cecidit Babylon, et contrita est.
Ululate super eam:
tollite resinam ad dolorem ejus,
si forte sanetur.
9Curavimus Babylonem, et non est sanata:
derelinquamus eam, et eamus unusquisque in terram suam:
quoniam pervenit usque ad cælos judicium ejus,
et elevatum est usque ad nubes.
10Protulit Dominus justitias nostras:
venite, et narremus in Sion opus Domini Dei nostri.
11Acuite sagittas, implete pharetras:
suscitavit Dominus spiritum regum Medorum:
et contra Babylonem mens ejus est ut perdat eam,
quoniam ultio Domini est,
ultio templi sui.
12Super muros Babylonis levate signum,
augete custodiam, levate custodes,
præparate insidias:
quia cogitavit Dominus,
et fecit quæcumque locutus est contra habitatores Babylonis.
13Quæ habitas super aquas multas,
locuples in thesauris:
venit finis tuus, pedalis præcisionis tuæ.
14Juravit Dominus exercituum per animam suam:
Quoniam replebo te hominibus quasi brucho,
et super te celeuma cantabitur.
15Qui fecit terram in fortitudine sua,
præparavit orbem in sapientia sua,
et prudentia sua extendit cælos.
16Dante eo vocem, multiplicantur aquæ in cælo:
qui levat nubes ab extremo terræ,
fulgura in pluviam fecit,
et produxit ventum de thesauris suis.
17Stultus factus est omnis homo a scientia;
confusus est omnis conflator in sculptili:
quia mendax est conflatio eorum,
nec est spiritus in eis.
18Vana sunt opera, et risu digna:
in tempore visitationis suæ peribunt.
19Non sicut hæc, pars Jacob,
quia qui fecit omnia ipse est:
et Israël sceptrum hæreditatis ejus:
Dominus exercituum nomen ejus.
20Collidis tu mihi vasa belli:
et ego collidam in te gentes,
et disperdam in te regna:
21et collidam in te equum et equitem ejus:
et collidam in te currum et ascensorem ejus:
22et collidam in te virum et mulierem:
et collidam in te senem et puerum:
et collidam in te juvenem et virginem:
23et collidam in te pastorem et gregem ejus:
et collidam in te agricolam et jugales ejus:
et collidam in te duces et magistratus:
24et reddam Babyloni, et cunctis habitatoribus Chaldææ,
omne malum suum quod fecerunt in Sion,
in oculis vestris, ait Dominus.
25Ecce ego ad te, mons pestifer, ait Dominus,
qui corrumpis universam terram:
et extendam manum meam super te,
et evolvam te de petris,
et dabo te in montem combustionis:
26et non tollent de te lapidem in angulum,
et lapidem in fundamenta:
sed perditus in æternum eris, ait Dominus.
27Levate signum in terra,
clangite buccina in gentibus,
sanctificate super eam gentes,
annuntiate contra illam regibus Ararat, Menni, et Ascenez:
numerate contra eam Taphsar,
adducite equum quasi bruchum aculeatum.
28Sanctificate contra eam gentes,
reges Mediæ, duces ejus, et universos magistratus ejus,
cunctamque terram potestatis ejus.
29Et commovebitur terra et conturbabitur,
quia evigilabit contra Babylonem cogitatio Domini,
ut ponat terram Babylonis desertam et inhabitabilem.
30Cessaverunt fortes Babylonis a prælio;
habitaverunt in præsidiis:
devoratum est robur eorum,
et facti sunt quasi mulieres:
incensa sunt tabernacula ejus,
contriti sunt vectes ejus.
31Currens obviam currenti veniet,
et nuntius obvius nuntianti,
ut annuntiet regi Babylonis
quia capta est civitas ejus a summo usque ad summum.
32Et vada præoccupata sunt,
et paludes incensæ sunt igni,
et viri bellatores conturbati sunt.
33Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Filia Babylonis quasi area,
tempus trituræ ejus:
adhuc modicum, et veniet tempus messionis ejus.
34Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor rex Babylonis:
reddidit me quasi vas inane,
absorbuit me quasi draco,
replevit ventrem suum teneritudine mea, et ejecit me.
35Iniquitas adversum me
et caro mea super Babylonem,
dicit habitatio Sion:
et sanguis meus super habitatores Chaldææ, dicit Jerusalem.
36Propterea hæc dicit Dominus:
Ecce ego judicabo causam tuam,
et ulciscar ultionem tuam:
et desertum faciam mare ejus,
et siccabo venam ejus.
37Et erit Babylon in tumulos,
habitatio draconum, stupor et sibilus,
eo quod non sit habitator.
38Simul ut leones rugient;
excutient comas veluti catuli leonum.
39In calore eorum ponam potus eorum,
et inebriabo eos ut sopiantur,
et dormiant somnum sempiternum,
et non consurgant, dicit Dominus.
40Deducam eos quasi agnos ad victimam,
et quasi arietes cum hædis.
41Quomodo capta est Sesach,
et comprehensa est inclyta universæ terræ!
quomodo facta est in stuporem Babylon inter gentes!
42Ascendit super Babylonem mare:
multitudine fluctuum ejus operta est.
43Factæ sunt civitates ejus in stuporem,
terra inhabitabilis et deserta,
terra in qua nullus habitet,
nec transeat per eam filius hominis.
44Et visitabo super Bel in Babylone,
et ejiciam quod absorbuerat de ore ejus:
et non confluent ad eum ultra gentes,
siquidem et murus Babylonis corruet.
45Egredimini de medio ejus, populus meus,
ut salvet unusquisque animam suam ab ira furoris Domini,
46et ne forte mollescat cor vestrum,
et timeatis auditum qui audietur in terra:
et veniet in anno auditio,
et post hunc annum auditio,
et iniquitas in terra,
et dominator super dominatorem.
47Propterea ecce dies veniunt,
et visitabo super sculptilia Babylonis,
et omnis terra ejus confundetur,
et universi interfecti ejus cadent in medio ejus.
48Et laudabunt super Babylonem cæli et terra,
et omnia quæ in eis sunt:
quia ab aquilone venient ei prædones, ait Dominus.
49Et quomodo fecit Babylon,
ut caderent occisi in Israël,
sic de Babylone
cadent occisi in universa terra.
50Qui fugistis gladium, venite,
nolite stare:
recordamini procul Domini,
et Jerusalem ascendat super cor vestrum.
51Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium:
operuit ignominia facies nostras,
quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini.
52Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus,
et visitabo super sculptilia ejus,
et in omni terra ejus mugiet vulneratus.
53Si ascenderit Babylon in cælum,
et firmaverit in excelso robur suum,
a me venient vastatores ejus, ait Dominus.
54Vox clamoris de Babylone,
et contritio magna de terra Chaldæorum:
55quoniam vastavit Dominus Babylonem,
et perdidit ex ea vocem magnam:
et sonabunt fluctus eorum quasi aquæ multæ;
dedit sonitum vox eorum:
56quia venit super eam, id est super Babylonem, prædo,
et apprehensi sunt fortes ejus,
et emarcuit arcus eorum,
quia fortis ultor Dominus reddens retribuet.
57Et inebriabo principes ejus, et sapientes ejus,
et duces ejus, et magistratus ejus, et fortes ejus:
et dormient somnum sempiternum,
et non expergiscentur, ait Rex
(Dominus exercituum nomen ejus).
58Hæc dicit Dominus exercituum:
Murus Babylonis ille latissimus suffossione suffodietur,
et portæ ejus excelsæ igni comburentur,
et labores populorum ad nihilum,
et gentium in ignem erunt, et disperibunt.
59Verbum quod præcepit Jeremias propheta Saraiæ filio Neriæ filii Maasiæ, cum pergeret cum Sedecia rege in Babylonem, in anno quarto regni ejus: Saraias autem erat princeps prophetiæ. 60Et scripsit Jeremias omne malum quod venturum erat super Babylonem, in libro uno: omnia verba hæc quæ scripta sunt contra Babylonem. 61Et dixit Jeremias ad Saraiam: Cum veneris in Babylonem, et videris, et legeris omnia verba hæc, 62dices: Domine, tu locutus es contra locum istum, ut disperderes eum, ne sit qui in eo habitet, ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo. 63Cumque compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem, et projicies illum in medium Euphraten, 64et dices: Sic submergetur Babylon, et non consurget a facie afflictionis quam ego adduco super eam, et dissolvetur. Hucusque verba Jeremiæ.
1Filius viginti et unius anni erat Sedecias cum regnare cœpisset, et undecim annis regnavit in Jerusalem. Et nomen matris ejus Amital filia Jeremiæ de Lobna. 2Et fecit malum in oculis Domini, juxta omnia quæ fecerat Joakim, 3quoniam furor Domini erat in Jerusalem et in Juda, usquequo projiceret eos a facie sua: et recessit Sedecias a rege Babylonis. 4Factum est autem in anno nono regni ejus, in mense decimo, decima mensis, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, ipse et omnis exercitus ejus, adversus Jerusalem: et obsederunt eam, et ædificaverunt contra eam munitiones in circuitu. 5Et fuit civitas obsessa usque ad undecimum annum regis Sedeciæ. 6Mense autem quarto, nona mensis, obtinuit fames civitatem, et non erant alimenta populo terræ. 7Et dirupta est civitas, et omnes viri bellatores ejus fugerunt, exieruntque de civitate nocte, per viam portæ quæ est inter duos muros, et ducit ad hortum regis, Chaldæis obsidentibus urbem in gyro, et abierunt per viam quæ ducit in eremum. 8Persecutus est autem Chadæorum exercitus regem, et apprehenderunt Sedeciam in deserto quod est juxta Jericho: et omnis comitatus ejus diffugit ab eo. 9Cumque comprehendissent regem, adduxerunt eum ad regem Babylonis in Reblatha, quæ est in terra Emath, et locutus est ad eum judicia. 10Et jugulavit rex Babylonis filios Sedeciæ in oculis ejus, sed et omnes principes Juda occidit in Reblatha. 11Et oculos Sedeciæ eruit, et vinxit eum compedibus, et adduxit eum rex Babylonis in Babylonem, et posuit eum in domo carceris usque ad diem mortis ejus. 12In mense autem quinto, decima mensis, ipse est annus nonusdecimus Nabuchodonosor regis Babylonis, venit Nabuzardan princeps militiæ, qui stabat coram rege Babylonis, in Jerusalem, 13et incendit domum Domini, et domum regis, et omnes domos Jerusalem: et omnem domum magnam igni combussit: 14et totum murum Jerusalem per circuitum destruxit cunctus exercitus Chaldæorum qui erat cum magistro militiæ. 15De pauperibus autem populi, et de reliquo vulgo quod remanserat in civitate, et de perfugis qui transfugerant ad regem Babylonis, et ceteros de multitudine transtulit Nabuzardan princeps militiæ. 16De pauperibus vero terræ reliquit Nabuzardan princeps militiæ vinitores et agricolas. 17Columnas quoque æreas quæ erant in domo Domini, et bases, et mare æneum quod erat in domo Domini, confregerunt Chaldæi, et tulerunt omne æs eorum in Babylonem, 18et lebetes, et creagras, et psalteria, et phialas, et mortariola, et omnia vasa ærea quæ in ministerio fuerant, tulerunt: 19et hydrias, et thymiamateria, et urceos, et pelves, et candelabra, et mortaria, et cyathos, quotquot aurea, aurea, et quotquot argentea, argentea, tulit magister militiæ: 20et columnas duas, et mare unum, et vitulos duodecim æreos qui erant sub basibus quas fecerat rex Salomon in domo Domini. Non erat pondus æris omnium horum vasorum. 21De columnis autem decem et octo cubiti altitudinis erant in columna una, et funiculus duodecim cubitorum circuibat eam: porro grossitudo ejus quatuor digitorum, et intrinsecus cava erat. 22Et capitella super utramque ærea: altitudo capitelli unius quinque cubitorum, et retiacula et malogranata super coronam in circuitu, omnia ærea: similiter columnæ secundæ, et malogranata. 23Et fuerunt malogranata nonaginta sex dependentia: et omnia malogranata centum, retiaculis circumdabantur. 24Et tulit magister militiæ Saraiam sacerdotem primum, et Sophoniam sacerdotem secundum, et tres custodes vestibuli: 25et de civitate tulit eunuchum unum, qui erat præpositus super viros bellatores: et septem viros de his qui videbant faciem regis, qui inventi sunt in civitate: et scribam principem militum, qui probabat tyrones: et sexaginta viros de populo terræ, qui inventi sunt in medio civitatis. 26Tulit autem eos Nabuzardan magister militiæ, et duxit eos ad regem Babylonis in Reblatha: 27et percussit eos rex Babylonis, et interfecit eos in Reblatha in terra Emath: et translatus est Juda de terra sua. 28Iste est populus quem transtulit Nabuchodonosor: in anno septimo, Judæos tria millia et viginti tres: 29in anno octavodecimo Nabuchodonosor, de Jerusalem animas octingentas triginta duas: 30in anno vigesimo tertio Nabuchodonosor, transtulit Nabuzardan magister militiæ animas Judæorum septingentas quadraginta quinque. Omnes ergo animæ, quatuor millia sexcentæ. 31Et factum est in trigesimo septimo anno transmigrationis Joachin regis Juda, duodecimo mense, vigesima quinta mensis, elevavit Evilmerodach rex Babylonis, ipso anno regni sui, caput Joachin regis Juda, et eduxit eum de domo carceris. 32Et locutus est cum eo bona, et posuit thronum ejus super thronos regum qui erant post se in Babylone. 33Et mutavit vestimenta carceris ejus, et comedebat panem coram eo semper cunctis diebus vitæ suæ. 34Et cibaria ejus, cibaria perpetua dabantur ei a rege Babylonis, statuta per singulos dies, usque ad diem mortis suæ, cunctis diebus vitæ ejus.