1Paulus vocatus Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, et Sosthenes frater, 2ecclesiæ Dei, quæ est Corinthi, sanctificatis in Christo Jesu, vocatis sanctis, cum omnibus qui invocant nomen Domini nostri Jesu Christi, in omni loco ipsorum et nostro. 3Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo.
4Gratias ago Deo meo semper pro vobis in gratia Dei, quæ data est vobis in Christo Jesu: 5quod in omnibus divites facti estis in illo, in omni verbo, et in omni scientia. 6Sicut testimonium Christi confirmatum est in vobis: 7ita ut nihil vobis desit in ulla gratia, exspectantibus revelationem Domini nostri Jesu Christi, 8qui et confirmabit vos usque in finem sine crimine, in die adventus Domini nostri Jesu Christi. 9Fidelis Deus: per quem vocati estis in societatem filii ejus Jesu Christi Domini nostri.
10Obsecro autem vos fratres per nomen Domini nostri Jesu Christi: ut idipsum dicatis omnes, et non sint in vobis schismata: sitis autem perfecti in eodem sensu, et in eadem sententia. 11Significatum est enim mihi de vobis fratres mei ab iis, qui sunt Chloës, quia contentiones sunt inter vos. 12Hoc autem dico, quod unusquisque vestrum dicit: Ego quidem sum Pauli: ego autem Apollo: ego vero Cephæ: ego autem Christi. 13Divisus est Christus? numquid Paulus crucifixus est pro vobis? aut in nomine Pauli baptizati estis? 14Gratias ago Deo, quod neminem vestrum baptizavi, nisi Crispum et Caium: 15ne quis dicat quod in nomine meo baptizati estis. 16Baptizavi autem et Stephanæ domum: ceterum nescio si quem alium baptizaverim. 17Non enim misit me Christus baptizare, sed evangelizare: non in sapientia verbi, ut non evacuetur crux Christi.
18Verbum enim crucis pereuntibus quidem stultitia est: iis autem qui salvi fiunt, id est nobis, Dei virtus est. 19Scriptum est enim: Perdam sapientiam sapientium, et prudentiam prudentium reprobabo. 20Ubi sapiens? ubi scriba? ubi conquisitor hujus sæculi? Nonne stultam fecit Deus sapientiam hujus mundi? 21Nam quia in Dei sapientia non cognovit mundus per sapientiam Deum: placuit Deo per stultitiam prædicationis salvos facere credentes. 22Quoniam et Judæi signa petunt, et Græci sapientiam quærunt: 23nos autem prædicamus Christum crucifixum: Judæis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam, 24ipsis autem vocatis Judæis, atque Græcis Christum Dei virtutem, et Dei sapientia: 25quia quod stultum est Dei, sapientius est hominibus: et quod infirmum est Dei, fortius est hominibus. 26Videte enim vocationem vestram, fratres, quia non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi nobiles: 27sed quæ stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundat sapientes: et infirma mundi elegit Deus, ut confundat fortia: 28et ignobilia mundi, et contemptibilia elegit Deus, et ea quæ non sunt, ut ea quæ sunt destrueret: 29ut non glorietur omnis caro in conspectu ejus. 30Ex ipso autem vos estis in Christo Jesu, qui factus est nobis sapientia a Deo, et justitia, et sanctificatio, et redemptio: 31ut quemadmodum scriptum est: Qui gloriatur, in Domino glorietur.
1Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non in sublimitate sermonis, aut sapientiæ, annuntians vobis testimonium Christi. 2Non enim judicavi me scire aliquid inter vos, nisi Jesum Christum, et hunc crucifixum. 3Et ego in infirmitate, et timore, et tremore multo fui apud vos: 4et sermo meus, et prædicatio mea non in persuasibilibus humanæ sapientiæ verbis, sed in ostensione spiritus et virtutis: 5ut fides vestra non sit in sapientia hominum, sed in virtute Dei.
6Sapientiam autem loquimur inter perfectos: sapientiam vero non hujus sæculi, neque principum hujus sæculi, qui destruuntur: 7sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quæ abscondita est, quam prædestinavit Deus ante sæcula in gloriam nostram, 8quam nemo principum hujus sæculi cognovit: si enim cognovissent, numquam Dominum gloriæ crucifixissent. 9Sed sicut scriptum est: Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quæ præparavit Deus iis qui diligunt illum: 10nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum: Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei. 11Quis enim hominum scit quæ sunt hominis, nisi spiritus hominis, qui in ipso est? ita et quæ Dei sunt, nemo cognovit, nisi Spiritus Dei. 12Nos autem non spiritum hujus mundi accepimus, sed Spiritum qui ex Deo est, ut sciamus quæ a Deo donata sunt nobis: 13quæ et loquimur non in doctis humanæ sapientiæ verbis, sed in doctrina Spiritus, spiritualibus spiritualia comparantes. 14Animalis autem homo non percipit ea quæ sunt Spiritus Dei: stultitia enim est illi, et non potest intelligere: quia spiritualiter examinatur. 15Spiritualis autem judicat omnia: et ipse a nemine judicatur. 16Quis enim cognovit sensum Domini, qui instruat eum? nos autem sensum Christi habemus.
1Et ego, fratres, non potui vobis loqui quasi spiritualibus, sed quasi carnalibus. Tamquam parvulis in Christo, 2lac vobis potum dedi, non escam: nondum enim poteratis: sed nec nunc quidem potestis: adhuc enim carnales estis. 3Cum enim sit inter vos zelus, et contentio: nonne carnales estis, et secundum hominem ambulatis? 4Cum enim quis dicat: Ego quidem sum Pauli; alius autem: Ego Apollo: nonne homines estis?
Quid igitur est Apollo? quid vero Paulus? 5ministri ejus, cui credidistis, ut unicuique sicut Dominus dedit. 6Ego plantavi, Apollo rigavit: sed Deus incrementum dedit. 7Itaque neque qui plantat est aliquid, neque qui rigat: sed qui incrementum dat, Deus. 8Qui autem plantat, et qui rigat, unum sunt. Unusquisque autem propriam mercedem accipiet, secundum suum laborem. 9Dei enim sumus adjutores: Dei agricultura estis, Dei ædificatio estis. 10Secundum gratiam Dei, quæ data est mihi, ut sapiens architectus fundamentum posui: alius autem superædificat. Unusquisque autem videat quomodo superædificet. 11Fundamentum enim aliud nemo potest ponere præter id quod positum est, quod est Christus Jesus. 12Si quis autem superædificat super fundamentum hoc, aurum, argentum, lapides pretiosos, ligna, fœnum, stipulam, 13uniuscujusque opus manifestum erit: dies enim Domini declarabit, quia in igne revelabitur: et uniuscujusque opus quale sit, ignis probabit. 14Si cujus opus manserit quod superædificavit, mercedem accipiet. 15Si cujus opus arserit, detrimentum patietur: ipse autem salvus erit, sic tamen quasi per ignem. 16Nescitis quia templum Dei estis, et Spiritus Dei habitat in vobis? 17Si quis autem templum Dei violaverit, disperdet illum Deus. Templum enim Dei sanctum est, quod estis vos.
18Nemo se seducat: si quis videtur inter vos sapiens esse in hoc sæculo, stultus fiat ut sit sapiens. 19Sapientia enim hujus mundi, stultitia est apud Deum. Scriptum est enim: Comprehendam sapientes in astutia eorum. 20Et iterum: Dominus novit cogitationes sapientium quoniam vanæ sunt. 21Nemo itaque glorietur in hominibus. 22Omnia enim vestra sunt, sive Paulus, sive Apollo, sive Cephas, sive mundus, sive vita, sive mors, sive præsentia, sive futura: omnia enim vestra sunt: 23vos autem Christi: Christus autem Dei.
1Sic nos existimet homo ut ministros Christi, et dispensatores mysteriorum Dei. 2Hic jam quæritur inter dispensatores ut fidelis quis inveniatur. 3Mihi autem pro minimo est ut a vobis judicer, aut ab humano die: sed neque meipsum judico. 4Nihil enim mihi conscius sum, sed non in hoc justificatus sum: qui autem judicat me, Dominus est. 5Itaque nolite ante tempus judicare, quoadusque veniat Dominus: qui et illuminabit abscondita tenebrarum, et manifestabit consilia cordium: et tunc laus erit unicuique a Deo. 6Hæc autem, fratres, transfiguravi in me et Apollo, propter vos: ut in nobis discatis, ne supra quam scriptum est, unus adversus alterum infletur pro alio. 7Quis enim te discernit? quid autem habes quod non accepisti? si autem accepisti, quid gloriaris quasi non acceperis?
8Jam saturati estis, jam divites facti estis: sine nobis regnatis: et utinam regnetis, ut et nos vobiscum regnemus. 9Puto enim quod Deus nos Apostolos novissimos ostendit, tamquam morti destinatos: quia spectaculum facti sumus mundo, et angelis, et hominibus. 10Nos stulti propter Christum, vos autem prudentes in Christo: nos infirmi, vos autem fortes: vos nobiles, nos autem ignobiles. 11Usque in hanc horam et esurimus, et sitimus, et nudi sumus, et colaphis cædimur, et instabiles sumus, 12et laboramus operantes manibus nostris: maledicimur, et benedicimus: persecutionem patimur, et sustinemus: 13blasphemamur, et obsecramus: tamquam purgamenta hujus mundi facti sumus, omnium peripsema usque adhuc.
14Non ut confundam vos, hæc scribo, sed ut filios meos carissimos moneo. 15Nam si decem millia pædagogorum habeatis in Christo, sed non multos patres. Nam in Christo Jesu per Evangelium ego vos genui. 16Rogo ergo vos, imitatores mei estote, sicut et ego Christi. 17Ideo misi ad vos Timotheum, qui est filius meus carissimus, et fidelis in Domino: qui vos commonefaciet vias meas, quæ sunt in Christo Jesu, sicut ubique in omni ecclesia doceo. 18Tamquam non venturus sim ad vos, sic inflati sunt quidam. 19Veniam autem ad vos cito, si Dominus voluerit: et cognoscam non sermonem eorum qui inflati sunt, sed virtutem. 20Non enim in sermone est regnum Dei, sed in virtute. 21Quid vultis? in virga veniam ad vos, an in caritate, et spiritu mansuetudinis?
1Omnino auditur inter vos fornicatio, et talis fornicatio, qualis nec inter gentes, ita ut uxorem patris sui aliquis habeat. 2Et vos inflati estis: et non magis luctum habuistis ut tollatur de medio vestrum qui hoc opus fecit. 3Ego quidem absens corpore, præsens autem spiritu, jam judicavi ut præsens eum, qui sic operatus est, 4in nomine Domini nostri Jesu Christi, congregatis vobis et meo spiritu, cum virtute Domini nostri Jesu, 5tradere hujusmodi Satanæ in interitum carnis, ut spiritus salvus sit in die Domini nostri Jesu Christi.
6Non est bona gloriatio vestra. Nescitis quia modicum fermentum totam massam corrumpit? 7Expurgate vetus fermentum, ut sitis nova conspersio, sicut estis azymi. Etenim Pascha nostrum immolatus est Christus. 8Itaque epulemur: non in fermento veteri, neque in fermento malitiæ et nequitiæ: sed in azymis sinceritatis et veritatis. 9Scripsi in epistola: Ne commisceamini fornicariis: 10non utique fornicariis hujus mundi, aut avaris, aut rapacibus, aut idolis servientibus: alioquin debueratis de hoc mundo exiisse. 11Nunc autem scripsi vobis non commisceri: si is qui frater nominatur, est fornicator, aut avarus, aut idolis serviens, aut maledicus, aut ebriosus, aut rapax, cum ejusmodi nec cibum sumere. 12Quid enim mihi de iis qui foris sunt, judicare? nonne de iis qui intus sunt, vos judicatis? 13nam eos qui foris sunt, Deus judicabit. Auferte malum ex vobis ipsis.
1Audet aliquis vestrum habens negotium adversus alterum, judicari apud iniquos, et non apud sanctos? 2an nescitis quoniam sancti de hoc mundo judicabunt? et si in vobis judicabitur mundus, indigni estis qui de minimis judicetis? 3Nescitis quoniam angelos judicabimus? quanto magis sæcularia? 4Sæcularia igitur judicia si habueritis: contemptibiles, qui sunt in ecclesia, illos constituite ad judicandum. 5Ad verecundiam vestram dico. Sic non est inter vos sapiens quisquam, qui possit judicare inter fratrem suum? 6Sed frater cum fratre judicio contendit: et hoc apud infideles? 7Jam quidem omnino delictum est in vobis, quod judicia habetis inter vos. Quare non magis injuriam accipitis? quare non magis fraudem patimini? 8Sed vos injuriam facitis, et fraudatis: et hoc fratribus.
9An nescitis quia iniqui regnum Dei non possidebunt? Nolite errare: neque fornicarii, neque idolis servientes, neque adulteri, 10neque molles, neque masculorum concubitores, neque fures, neque avari, neque ebriosi, neque maledici, neque rapaces regnum Dei possidebunt. 11Et hæc quidam fuistis: sed abluti estis, sed sanctificati estis, sed justificati estis in nomine Domini nostri Jesu Christi, et in Spiritu Dei nostri. 12Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt: omnia mihi licent, sed ego sub nullis redigar potestate. 13Esca ventri, et venter escis: Deus autem et hunc et has destruet: corpus autem non fornicationi, sed Domino: et Dominus corpori. 14Deus vero et Dominum suscitavit: et nos suscitabit per virtutem suam. 15Nescitis quoniam corpora vestra membra sunt Christi? Tollens ergo membra Christi, faciam membra meretricis? Absit. 16An nescitis quoniam qui adhæret meretrici, unum corpus efficitur? Erunt enim (inquit) duo in carne una. 17Qui autem adhæret Domino, unus spiritus est. 18Fugite fornicationem. Omne peccatum, quodcumque fecerit homo, extra corpus est: qui autem fornicatur, in corpus suum peccat. 19An nescitis quoniam membra vestra, templum sunt Spiritus Sancti, qui in vobis est, quem habetis a Deo, et non estis vestri? 20Empti enim estis pretio magno. Glorificate, et portate Deum in corpore vestro.
1De quibus autem scripsistis mihi: Bonum est homini mulierem non tangere: 2propter fornicationem autem unusquisque suam uxorem habeat, et unaquæque suum virum habeat. 3Uxori vir debitum reddat: similiter autem et uxor viro. 4Mulier sui corporis potestatem non habet, sed vir. Similiter autem et vir sui corporis potestatem non habet, sed mulier. 5Nolite fraudare invicem, nisi forte ex consensu ad tempus, ut vacetis orationi: et iterum revertimini in idipsum, ne tentet vos Satanas propter incontinentiam vestram. 6Hoc autem dico secundum indulgentiam, non secundum imperium. 7Volo enim omnes vos esse sicut meipsum: sed unusquisque proprium donum habet ex Deo: alius quidem sic, alius vero sic. 8Dico autem non nuptis, et viduis: bonum est illis si sic permaneant, sicut et ego. 9Quod si non se continent, nubant. Melius est enim nubere, quam uri.
10Iis autem qui matrimonio juncti sunt, præcipio non ego, sed Dominus, uxorem a viro non discedere: 11quod si discesserit, manere innuptam, aut viro suo reconciliari. Et vir uxorem non dimittat.
12Nam ceteris ego dico, non Dominus. Si quis frater uxorem habet infidelem, et hæc consentit habitare cum illo, non dimittat illam. 13Et si qua mulier fidelis habet virum infidelem, et hic consentit habitare cum illa, non dimittat virum: 14sanctificatus est enim vir infidelis per mulierem fidelem, et sanctificata est mulier infidelis per virum fidelem: alioquin filii vestri immundi essent, nunc autem sancti sunt. 15Quod si infidelis discedit, discedat: non enim servituti subjectus est frater, aut soror in hujusmodi: in pace autem vocavit nos Deus. 16Unde enim scis mulier, si virum salvum facies? aut unde scis vir, si mulierem salvam facies?
17Nisi unicuique sicut divisit Dominus, unumquemque sicut vocavit Deus, ita ambulet, et sicut in omnibus ecclesiis doceo. 18Circumcisus aliquis vocatus est? non adducat præputium. In præputio aliquis vocatus est? non circumcidatur. 19Circumcisio nihil est, et præputium nihil est: sed observatio mandatorum Dei. 20Unusquisque in qua vocatione vocatus est, in ea permaneat. 21Servus vocatus es? non sit tibi curæ: sed et si potes fieri liber, magis utere. 22Qui enim in Domino vocatus est servus, libertus est Domini: similiter qui liber vocatus est, servus est Christi. 23Pretio empti estis: nolite fieri servi hominum. 24Unusquisque in quo vocatus est, fratres, in hoc permaneat apud Deum.
25De virginibus autem præceptum Domini non habeo: consilium autem do, tamquam misericordiam consecutus a Domino, ut sim fidelis. 26Existimo ergo hoc bonum esse propter instantem necessitatem, quoniam bonum est homini sic esse. 27Alligatus es uxori? noli quærere solutionem. Solutus es ab uxore? noli quærere uxorem. 28Si autem acceperis uxorem, non peccasti. Et si nupserit virgo, non peccavit: tribulationem tamen carnis habebunt hujusmodi. Ego autem vobis parco. 29Hoc itaque dico, fratres: tempus breve est: reliquum est, ut et qui habent uxores, tamquam non habentes sint: 30et qui flent, tamquam non flentes: et qui gaudent, tamquam non gaudentes: et qui emunt, tamquam non possidentes: 31et qui utuntur hoc mundo, tamquam non utantur: præterit enim figura hujus mundi. 32Volo autem vos sine sollicitudine esse. Qui sine uxore est, sollicitus est quæ Domini sunt, quomodo placeat Deo. 33Qui autem cum uxore est, sollicitus est quæ sunt mundi, quomodo placeat uxori, et divisus est. 34Et mulier innupta, et virgo, cogitat quæ Domini sunt, ut sit sancta corpore, et spiritu. Quæ autem nupta est, cogitat quæ sunt mundi, quomodo placeat viro. 35Porro hoc ad utilitatem vestram dico: non ut laqueum vobis injiciam, sed ad id, quod honestum est, et quod facultatem præbeat sine impedimento Dominum obsecrandi. 36Si quis autem turpem se videri existimat super virgine sua, quod sit superadulta, et ita oportet fieri: quod vult faciat: non peccat, si nubat. 37Nam qui statuit in corde suo firmus, non habens necessitatem, potestatem autem habens suæ voluntatis, et hoc judicavit in corde suo, servare virginem suam, bene facit. 38Igitur et qui matrimonio jungit virginem suam, bene facit: et qui non jungit, melius facit. 39Mulier alligata est legi quanto tempore vir ejus vivit, quod si dormierit vir ejus, liberata est: cui vult nubat, tantum in Domino. 40Beatior autem erit si sic permanserit secundum meum consilium: puto autem quod et ego Spiritum Dei habeam.
1De iis autem quæ idolis sacrificantur, scimus quia omnes scientiam habemus. Scientia inflat, caritas vero ædificat. 2Si quis autem se existimat scire aliquid, nondum cognovit quemadmodum oporteat eum scire. 3Si quis autem diligit Deum, hic cognitus est ab eo. 4De escis autem quæ idolis immolantur, scimus quia nihil est idolum in mundo, et quod nullus est Deus, nisi unus. 5Nam etsi sunt qui dicantur dii sive in cælo, sive in terra (siquidem sunt dii multi, et domini multi): 6nobis tamen unus est Deus, Pater, ex quo omnia, et nos in illum: et unus Dominus Jesus Christus, per quem omnia, et nos per ipsum. 7Sed non in omnibus est scientia. Quidam autem cum conscientia usque nunc idoli, quasi idolothytum manducant: et conscientia ipsorum cum sit infirma, polluitur. 8Esca autem nos non commendat Deo. Neque enim si manducaverimus, abundabimus: neque si non manducaverimus, deficiemus. 9Videte autem ne forte hæc licentia vestra offendiculum fiat infirmis. 10Si enim quis viderit eum, qui habet scientiam, in idolio recumbentem: nonne conscientia ejus, cum sit infirma, ædificabitur ad manducandum idolothyta? 11Et peribit infirmus in tua scientia, frater, propter quem Christus mortuus est? 12Sic autem peccantes in fratres, et percutientes conscientiam eorum infirmam, in Christum peccatis. 13Quapropter si esca scandalizat fratrem meum, non manducabo carnem in æternum, ne fratrem meum scandalizem.
1Non sum liber? non sum Apostolus? nonne Christum Jesum Dominum nostrum vidi? nonne opus meum vos estis in Domino? 2Et si aliis non sum Apostolus, sed tamen vobis sum: nam signaculum apostolatus mei vos estis in Domino. 3Mea defensio apud eos qui me interrogant, hæc est: 4Numquid non habemus potestatem manducandi et bibendi? 5numquid non habemus potestatem mulierem sororem circumducendi sicut et ceteri Apostoli, et fratres Domini, et Cephas? 6aut ego solus, et Barnabas, non habemus potestatem hoc operandi? 7Quis militat suis stipendiis umquam? quis plantat vineam, et de fructu ejus non edit? quis pascit gregem, et de lacte gregis non manducat? 8Numquid secundum hominem hæc dico? an et lex hæc non dicit? 9Scriptum est enim in lege Moysi: Non alligabis os bovi trituranti. Numquid de bobus cura est Deo? 10an propter nos utique hoc dicit? Nam propter nos scripta sunt: quoniam debet in spe qui arat, arare: et qui triturat, in spe fructus percipiendi. 11Si nos vobis spiritualia seminavimus, magnum est si nos carnalia vestra metamus? 12Si alii potestatis vestræ participes sunt, quare non potius nos? Sed non usi sumus hac potestate: sed omnia sustinemus, ne quod offendiculum demus Evangelio Christi. 13Nescitis quoniam qui in sacrario operantur quæ de sacrario sunt, edunt: et qui altari deserviunt, cum altari participant? 14Ita et Dominus ordinavit iis qui Evangelium annuntiant, de Evangelio vivere. 15Ego autem nullo horum usus sum. Non autem scripsi hæc ut ita fiant in me: bonum est enim mihi magis mori, quam ut gloriam meam quis evacuet. 16Nam si evangelizavero, non est mihi gloria: necessitas enim mihi incumbit: væ enim mihi est, si non evangelizavero. 17Si enim volens hoc ago, mercedem habeo: si autem invitus, dispensatio mihi credita est. 18Quæ est ergo merces mea? ut Evangelium prædicans, sine sumptu ponam Evangelium, ut non abutar potestate mea in Evangelio.
19Nam cum liber essem ex omnibus, omnium me servum feci, ut plures lucrifacerem. 20Et factus sum Judæis tamquam Judæus, ut Judæos lucrarer: 21iis qui sub lege sunt, quasi sub lege essem (cum ipse non essem sub lege) ut eos qui sub lege erant, lucrifacerem: iis qui sine lege erant, tamquam sine lege essem (cum sine lege Dei non essem: sed in lege essem Christi) ut lucrifacerem eos qui sine lege erant. 22Factus sum infirmis infirmus, ut infirmos lucrifacerem. Omnibus omnia factus sum, ut omnes facerem salvos. 23Omnia autem facio propter Evangelium: ut particeps ejus efficiar. 24Nescitis quod ii qui in stadio currunt, omnes quidem currunt, sed unus accipit bravium? Sic currite ut comprehendatis. 25Omnis autem qui in agone contendit, ab omnibus se abstinet, et illi quidem ut corruptibilem coronam accipiant: nos autem incorruptam. 26Ego igitur sic curro, non quasi in incertum: sic pugno, non quasi aërem verberans: 27sed castigo corpus meum, et in servitutem redigo: ne forte cum aliis prædicaverim, ipse reprobus efficiar.
1Nolo enim vos ignorare fratres, quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt, et omnes mare transierunt, 2et omnes in Moyse baptizati sunt in nube, et in mari: 3et omnes eamdem escam spiritalem manducaverunt, 4et omnes eumdem potum spiritalem biberunt (bibebant autem de spiritali, consequente eos, petra: petra autem erat Christus): 5sed non in pluribus eorum beneplacitum est Deo: nam prostrati sunt in deserto. 6Hæc autem in figura facta sunt nostri, ut non simus concupiscentes malorum, sicut et illi concupierunt. 7Neque idololatræ efficiamini, sicut quidam ex ipsis: quemadmodum scriptum est: Sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere. 8Neque fornicemur, sicut quidam ex ipsis fornicati sunt, et ceciderunt una die viginti tria millia. 9Neque tentemus Christum, sicut quidam eorum tentaverunt, et a serpentibus perierunt. 10Neque murmuraveritis, sicut quidam eorum murmuraverunt, et perierunt ab exterminatore. 11Hæc autem omnia in figura contingebant illis: scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines sæculorum devenerunt. 12Itaque qui se existimat stare, videat ne cadat. 13Tentatio vos non apprehendat nisi humana: fidelis autem Deus est, qui non patietur vos tentari supra id quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione proventum ut possitis sustinere.
14Propter quod, carissimi mihi, fugite ab idolorum cultura: 15ut prudentibus loquor, vos ipsi judicate quod dico. 16Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio sanguinis Christi est? et panis quem frangimus, nonne participatio corporis Domini est? 17Quoniam unus panis, unum corpus multi sumus, omnes qui de uno pane participamus. 18Videte Israël secundum carnem: nonne qui edunt hostias, participes sunt altaris? 19Quid ergo? dico quod idolis immolatum sit aliquid? aut quod idolum, sit aliquid? 20Sed quæ immolant gentes, dæmoniis immolant, et non Deo. Nolo autem vos socios fieri dæmoniorum: 21non potestis calicem Domini bibere, et calicem dæmoniorum; non potestis mensæ Domini participes esse, et mensæ dæmoniorum. 22An æmulamur Dominum? numquid fortiores illo sumus? Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt. 23Omnia mihi licent, sed non omnia ædificat.
24Nemo quod suum est quærat, sed quod alterius. 25Omne quod in macello venit, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam. 26Domini est terra, et plenitudo ejus. 27Si quis vocat vos infidelium, et vultis ire: omne quod vobis apponitur, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam. 28Si quis autem dixerit: Hoc immolatum est idolis: nolite manducare propter illum qui indicavit, et propter conscientiam: 29conscientiam autem dico non tuam, sed alterius. Ut quid enim libertas mea judicatur ab aliena conscientia? 30Si ego cum gratia participo, quid blasphemor pro eo quod gratias ago? 31Sive ergo manducatis, sive bibitis, sive aliud quid facitis: omnia in gloriam Dei facite. 32Sine offensione estote Judæis, et gentibus, et ecclesiæ Dei: 33sicut et ego per omnia omnibus placeo, non quærens quod mihi utile est, sed quod multis: ut salvi fiant.
1Imitatores mei estote, sicut et ego Christi. 2Laudo autem vos fratres quod per omnia mei memores estis: et sicut tradidi vobis, præcepta mea tenetis. 3Volo autem vos scire quod omnis viri caput, Christus est: caput autem mulieris, vir: caput vero Christi, Deus. 4Omnis vir orans, aut prophetans velato capite, deturpat caput suum. 5Omnis autem mulier orans, aut prophetans non velato capite, deturpat caput suum: unum enim est ac si decalvetur. 6Nam si non velatur mulier, tondeatur. Si vero turpe est mulieri tonderi, aut decalvari, velet caput suum. 7Vir quidem non debet velare caput suum: quoniam imago et gloria Dei est, mulier autem gloria viri est. 8Non enim vir ex muliere est, sed mulier ex viro. 9Etenim non est creatus vir propter mulierem, sed mulier propter virum. 10Ideo debet mulier potestatem habere supra caput propter angelos. 11Verumtamen neque vir sine muliere: neque mulier sine viro in Domino. 12Nam sicut mulier de viro, ita et vir per mulierem: omnia autem ex Deo. 13Vos ipsi judicate: decet mulierem non velatam orare Deum? 14Nec ipsa natura docet vos, quod vir quidem si comam nutriat, ignominia est illi: 15mulier vero si comam nutriat, gloria est illi: quoniam capilli pro velamine ei dati sunt. 16Si quis autem videtur contentiosus esse: nos talem consuetudinem non habemus, neque ecclesia Dei.
17Hoc autem præcipio: non laudans quod non in melius, sed in deterius convenitis. 18Primum quidem convenientibus vobis in ecclesiam, audio scissuras esse inter vos, et ex parte credo. 19Nam oportet et hæreses esse, ut et qui probati sunt, manifesti fiant in vobis. 20Convenientibus ergo vobis in unum, jam non est Dominicam cœnam manducare. 21Unusquisque enim suam cœnam præsumit ad manducandum, et alius quidem esurit, alius autem ebrius est. 22Numquid domos non habetis ad manducandum, et bibendum? aut ecclesiam Dei contemnitis, et confunditis eos qui non habent? Quid dicam vobis? laudo vos? in hoc non laudo. 23Ego enim accepi a Domino quod et tradidi vobis, quoniam Dominus Jesus in qua nocte tradebatur, accepit panem, 24et gratias agens fregit, et dixit: Accipite, et manducate: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur: hoc facite in meam commemorationem. 25Similiter et calicem, postquam cœnavit, dicens: Hic calix novum testamentum est in meo sanguine: hoc facite quotiescumque bibetis, in meam commemorationem. 26Quotiescumque enim manducabitis panem hunc, et calicem bibetis, mortem Domini annuntiabitis donec veniat. 27Itaque quicumque manducaverit panem hunc, vel biberit calicem Domini indigne, reus erit corporis et sanguinis Domini. 28Probet autem seipsum homo: et sic de pane illo edat, et de calice bibat. 29Qui enim manducat et bibit indigne, judicium sibi manducat et bibit, non dijudicans corpus Domini. 30Ideo inter vos multi infirmi et imbecilles, et dormiunt multi. 31Quod si nosmetipsos dijudicaremus, non utique judicaremur. 32Dum judicamur autem, a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur. 33Itaque fratres mei, cum convenitis ad manducandum, invicem exspectate. 34Si quis esurit, domi manducet, ut non in judicium conveniatis. Cetera autem, cum venero, disponam.
1De spiritualibus autem, nolo vos ignorare fratres. 2Scitis quoniam cum gentes essetis, ad simulacra muta prout ducebamini euntes. 3Ideo notum vobis facio, quod nemo in Spiritu Dei loquens, dicit anathema Jesu. Et nemo potest dicere, Dominus Jesus, nisi in Spiritu Sancto. 4Divisiones vero gratiarum sunt, idem autem Spiritus: 5et divisiones ministrationum sunt, idem autem Dominus: 6et divisiones operationum sunt, idem vero Deus qui operatur omnia in omnibus. 7Unicuique autem datur manifestatio Spiritus ad utilitatem. 8Alii quidem per Spiritum datur sermo sapientiæ: alii autem sermo scientiæ secundum eumdem Spiritum: 9alteri fides in eodem Spiritu: alii gratia sanitatum in uno Spiritu: 10alii operatio virtutum, alii prophetia, alii discretio spirituum, alii genera linguarum, alii interpretatio sermonum. 11Hæc autem omnia operantur unus atque idem Spiritus, dividens singulis prout vult.
12Sicut enim corpus unum est, et membra habet multa, omnia autem membra corporis cum sint multa, unum tamen corpus sunt: ita et Christus. 13Etenim in uno Spiritu omnes nos in unum corpus baptizati sumus, sive Judæi, sive gentiles, sive servi, sive liberi: et omnes in uno Spiritu potati sumus. 14Nam et corpus non est unum membrum, sed multa. 15Si dixerit pes: Quoniam non sum manus, non sum de corpore: num ideo non est de corpore? 16Et si dixerit auris: Quoniam non sum oculus, non sum de corpore: num ideo est de corpore? 17Si totum corpus oculus: ubi auditus? Si totum auditus: ubi odoratus? 18Nunc autem posuit Deus membra, unumquodque eorum in corpore sicut voluit. 19Quod si essent omnia unum membrum, ubi corpus? 20Nunc autem multa quidem membra, unum autem corpus. 21Non potest autem oculus dicere manui: Opera tua non indigeo: aut iterum caput pedibus: Non estis mihi necessarii. 22Sed multo magis quæ videntur membra corporis infirmiora esse, necessariora sunt: 23et quæ putamus ignobiliora membra esse corporis, his honorem abundantiorem circumdamus: et quæ inhonesta sunt nostra, abundantiorem honestatem habent. 24Honesta autem nostra nullius egent: sed Deus temperavit corpus, ei cui deerat, abundantiorem tribuendo honorem, 25ut non sit schisma in corpore, sed idipsum pro invicem sollicita sint membra. 26Et si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra: sive gloriatur unum membrum, congaudent omnia membra.
27Vos autem estis corpus Christi, et membra de membro. 28Et quosdam quidem posuit Deus in ecclesia primum apostolos, secundo prophetas, exinde doctores, deinde virtutes, exinde gratias curationum, opitulationes, gubernationes, genera linguarum, interpretationes sermonum. 29Numquid omnes apostoli? numquid omnes prophetæ? numquid omnes doctores? 30numquid omnes virtutes? numquid omnes gratiam habent curationum? numquid omnes linguis loquuntur? numquid omnes interpretantur? 31Æmulamini autem charismata meliora. Et adhuc excellentiorem viam vobis demonstro.
1Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens. 2Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum. 3Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
4Caritas patiens est, benigna est. Caritas non æmulatur, non agit perperam, non inflatur, 5non est ambitiosa, non quærit quæ sua sunt, non irritatur, non cogitat malum, 6non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati: 7omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
8Caritas numquam excidit: sive prophetiæ evacuabuntur, sive linguæ cessabunt, sive scientia destruetur. 9Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus. 10Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est. 11Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quæ erant parvuli. 12Videmus nunc per speculum in ænigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum. 13Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hæc: major autem horum est caritas.
1Sectamini caritatem, æmulamini spiritualia: magis autem ut prophetetis. 2Qui enim loquitur lingua, non hominibus loquitur, sed Deo: nemo enim audit. Spiritu autem loquitur mysteria. 3Nam qui prophetat, hominibus loquitur ad ædificationem, et exhortationem, et consolationem. 4Qui loquitur lingua, semetipsum ædificat: qui autem prophetat, ecclesiam Dei ædificat. 5Volo autem omnes vos loqui linguis: magis autem prophetare. Nam major est qui prophetat, quam qui loquitur linguis; nisi forte interpretetur ut ecclesia ædificationem accipiat. 6Nunc autem, fratres, si venero ad vos linguis loquens: quid vobis prodero, nisi vobis loquar aut in revelatione, aut in scientia, aut in prophetia, aut in doctrina? 7Tamen quæ sine anima sunt vocem dantia, sive tibia, sive cithara; nisi distinctionem sonituum dederint, quomodo scietur id quod canitur, aut quod citharizatur? 8Etenim si incertam vocem det tuba, quis parabit se ad bellum? 9Ita et vos per linguam nisi manifestum sermonem dederitis: quomodo scietur id quod dicitur? eritis enim in aëra loquentes. 10Tam multa, ut puta genera linguarum sunt in hoc mundo: et nihil sine voce est. 11Si ergo nesciero virtutem vocis, ero ei, cui loquor, barbarus: et qui loquitur, mihi barbarus. 12Sic et vos, quoniam æmulatores estis spirituum, ad ædificationem ecclesiæ quærite ut abundetis. 13Et ideo qui loquitur lingua, oret ut interpretetur. 14Nam si orem lingua, spiritus meus orat, mens autem mea sine fructu est. 15Quid ergo est? Orabo spiritu, orabo et mente: psallam spiritu, psallam et mente. 16Ceterum si benedixeris spiritu, qui supplet locum idiotæ, quomodo dicet: Amen, super tuam benedictionem? quoniam quid dicas, nescit. 17Nam tu quidem bene gratias agis, sed alter non ædificatur. 18Gratias ago Deo meo, quod omnium vestrum lingua loquor. 19Sed in ecclesia volo quinque verba sensu meo loqui, ut et alios instruam: quam decem millia verborum in lingua. 20Fratres, nolite pueri effici sensibus, sed malitia parvuli estote: sensibus autem perfecti estote. 21In lege scriptum est: Quoniam in aliis linguis et labiis aliis loquar populo huic: et nec sic exaudient me, dicit Dominus. 22Itaque linguæ in signum sunt non fidelibus, sed infidelibus: prophetiæ autem non infidelibus, sed fidelibus. 23Si ergo conveniat universa ecclesia in unum, et omnes linguis loquantur, intrent autem idiotæ, aut infideles: nonne dicent quod insanitis? 24Si autem omnes prophetent, intret autem quis infidelis, vel idiota, convincitur ab omnibus, dijudicatur ab omnibus: 25occulta cordis ejus manifesta fiunt: et ita cadens in faciem adorabit Deum, pronuntians quod vere Deus in vobis sit.
26Quid ergo est, fratres? Cum convenitis, unusquisque vestrum psalmum habet, doctrinam habet, apocalypsim habet, linguam habet, interpretationem habet: omnia ad ædificationem fiant. 27Sive lingua quis loquitur, secundum duos, aut ut multum tres, et per partes, et unus interpretatur. 28Si autem non fuerit interpres, taceat in ecclesia: sibi autem loquatur, et Deo. 29Prophetæ autem duo, aut tres dicant, et ceteri dijudicent. 30Quod si alii revelatum fuerit sedenti, prior taceat. 31Potestis enim omnes per singulos prophetare: ut omnes discant, et omnes exhortentur: 32et spiritus prophetarum prophetis subjecti sunt. 33Non enim est dissensionis Deus, sed pacis: sicut et in omnibus ecclesiis sanctorum doceo. 34Mulieres in ecclesiis taceant, non enim permittitur eis loqui, sed subditas esse, sicut et lex dicit. 35Si quid autem volunt discere, domi viros suos interrogent. Turpe est enim mulieri loqui in ecclesia. 36An a vobis verbum Dei processit? aut in vos solos pervenit? 37Si quis videtur propheta esse, aut spiritualis, cognoscat quæ scribo vobis, quia Domini sunt mandata. 38Si quis autem ignorat, ignorabitur. 39Itaque fratres æmulamini prophetare: et loqui linguis nolite prohibere. 40Omnia autem honeste, et secundum ordinem fiant.
1Notum autem vobis facio, fratres, Evangelium, quod prædicavi vobis, quod et accepistis, in quo et statis, 2per quod et salvamini: qua ratione prædicaverim vobis, si tenetis, nisi frustra credidistis. 3Tradidi enim vobis in primis quod et accepi: quoniam Christus mortuus est pro peccatis nostris secundum Scripturas: 4et quia sepultus est, et quia resurrexit tertia die secundum Scripturas: 5et quia visus est Cephæ, et post hoc undecim: 6deinde visus est plus quam quingentis fratribus simul: ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt: 7deinde visus est Jacobo, deinde Apostolis omnibus: 8novissime autem omnium tamquam abortivo, visus est et mihi. 9Ego enim sum minimus Apostolorum, qui non sum dignus vocari Apostolus, quoniam persecutus sum ecclesiam Dei. 10Gratia autem Dei sum id quod sum, et gratia ejus in me vacua non fuit, sed abundantius illis omnibus laboravi: non ego autem, sed gratia Dei mecum: 11sive enim ego, sive illi: sic prædicamus, et sic credidistis.
12Si autem Christus prædicatur quod resurrexit a mortuis, quomodo quidam dicunt in vobis, quoniam resurrectio mortuorum non est? 13Si autem resurrectio mortuorum non est: neque Christus resurrexit. 14Si autem Christus non resurrexit, inanis est ergo prædicatio nostra, inanis est et fides vestra: 15invenimur autem et falsi testes Dei: quoniam testimonium diximus adversus Deum quod suscitaverit Christum, quem non suscitavit, si mortui non resurgunt. 16Nam si mortui non resurgunt, neque Christus resurrexit. 17Quod si Christus non resurrexit, vana est fides vestra: adhuc enim estis in peccatis vestris. 18Ergo et qui dormierunt in Christo, perierunt. 19Si in hac vita tantum in Christo sperantes sumus, miserabiliores sumus omnibus hominibus.
20Nunc autem Christus resurrexit a mortuis primitiæ dormientium, 21quoniam quidem per hominem mors, et per hominem resurrectio mortuorum. 22Et sicut in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omnes vivificabuntur. 23Unusquisque autem in suo ordine, primitiæ Christus: deinde ii qui sunt Christi, qui in adventu ejus crediderunt. 24Deinde finis: cum tradiderit regnum Deo et Patri, cum evacuaverit omnem principatum, et potestatem, et virtutem. 25Oportet autem illum regnare donec ponat omnes inimicos sub pedibus ejus. 26Novissima autem inimica destruetur mors: omnia enim subjecit pedibus ejus. Cum autem dicat: 27Omnia subjecta sunt ei, sine dubio præter eum qui subjecit ei omnia. 28Cum autem subjecta fuerint illi omnia: tunc et ipse Filius subjectus erit ei, qui subjecit sibi omnia, ut sit Deus omnia in omnibus. 29Alioquin quid facient qui baptizantur pro mortuis, si omnino mortui non resurgunt? ut quid et baptizantur pro illis? 30ut quid et nos periclitamur omni hora? 31Quotidie morior per vestram gloriam, fratres, quam habeo in Christo Jesu Domino nostro. 32Si secundum hominem ad bestias pugnavi Ephesi, quid mihi prodest, si mortui non resurgunt? Manducemus, et bibamus, cras enim moriemur. 33Nolite seduci: corrumpunt mores bonos colloquia mala. 34Evigilate justi, et nolite peccare: ignorantiam enim Dei quidam habent, ad reverentiam vobis loquor.
35Sed dicet aliquis: Quomodo resurgunt mortui? qualive corpore venient? 36Insipiens, tu quod seminas non vivificatur, nisi prius moriatur: 37et quod seminas, non corpus, quod futurum est, seminas, sed nudum granum, ut puta tritici, aut alicujus ceterorum. 38Deus autem dat illi corpus sicut vult: ut unicuique seminum proprium corpus. 39Non omnis caro, eadem caro: sed alia quidem hominum, alia vero pecorum, alia volucrum, alia autem piscium. 40Et corpora cælestia, et corpora terrestria: sed alia quidem cælestium gloria, alia autem terrestrium. 41Alia claritas solis, alia claritas lunæ, et alia claritas stellarum. Stella enim a stella differt in claritate: 42sic et resurrectio mortuorum. Seminatur in corruptione, surget in incorruptione. 43Seminatur in ignobilitate, surget in gloria: seminatur in infirmitate, surget in virtute: 44seminatur corpus animale, surget corpus spiritale. Si est corpus animale, est et spiritale, sicut scriptum est: 45Factus est primus homo Adam in animam viventem, novissimus Adam in spiritum vivificantem. 46Sed non prius quod spiritale est, sed quod animale: deinde quod spiritale. 47Primus homo de terra, terrenus: secundus homo de cælo, cælestis. 48Qualis terrenus, tales et terreni: et qualis cælestis, tales et cælestes. 49Igitur, sicut portavimus imaginem terreni, portemus et imaginem cælestis.
50Hoc autem dico, fratres: quia caro et sanguis regnum Dei possidere non possunt: neque corruptio incorruptelam possidebit. 51Ecce mysterium vobis dico: omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur. 52In momento, in ictu oculi, in novissima tuba: canet enim tuba, et mortui resurgent incorrupti: et nos immutabimur. 53Oportet enim corruptibile hoc induere incorruptionem: et mortale hoc induere immortalitatem. 54Cum autem mortale hoc induerit immortalitatem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absorpta est mors in victoria. 55Ubi est mors victoria tua? ubi est mors stimulus tuus? 56Stimulus autem mortis peccatum est: virtus vero peccati lex. 57Deo autem gratias, qui dedit nobis victoriam per Dominum nostrum Jesum Christum. 58Itaque fratres mei dilecti, stabiles estote, et immobiles: abundantes in opere Domini semper, scientes quod labor vester non est inanis in Domino.
1De collectis autem, quæ fiunt in sanctos, sicut ordinavi ecclesiis Galatiæ, ita et vos facite. 2Per unam sabbati unusquisque vestrum apud se seponat, recondens quod ei bene placuerit: ut non, cum venero, tunc collectæ fiant. 3Cum autem præsens fuero, quos probaveritis per epistolas, hos mittam perferre gratiam vestram in Jerusalem. 4Quod si dignum fuerit ut et ego eam, mecum ibunt.
5Veniam autem ad vos, cum Macedoniam pertransiero: nam Macedoniam pertransibo. 6Apud vos autem forsitan manebo, vel etiam hiemabo: ut vos me deducatis quocumque iero. 7Nolo enim vos modo in transitu videre, spero enim me aliquantulum temporis manere apud vos, si Dominus permiserit. 8Permanebo autem Ephesi usque ad Pentecosten. 9Ostium enim mihi apertum est magnum, et evidens: et adversarii multi.
10Si autem venerit Timotheus, videte ut sine timore sit apud vos: opus enim Domini operatur, sicut et ego. 11Ne quis ergo illum spernat: deducite autem illum in pace, ut veniat ad me: exspecto enim illum cum fratribus. 12De Apollo autem fratre vobis notum facio, quoniam multum rogavi eum ut veniret ad vos cum fratribus: et utique non fuit voluntas ut nunc veniret: veniet autem, cum ei vacuum fuerit. 13Vigilate, state in fide, viriliter agite, et confortamini. 14Omnia vestra in caritate fiant. 15Obsecro autem vos fratres, nostis domum Stephanæ, et Fortunati, et Achaici: quoniam sunt primitiæ Achaiæ, et in ministerium sanctorum ordinaverunt seipsos: 16ut et vos subditi sitis ejusmodi, et omni cooperanti, et laboranti. 17Gaudeo autem in præsentia Stephanæ, et Fortunati, et Achaici: quoniam id, quod vobis deerat, ipsi suppleverunt: 18refecerunt enim et meum spiritum, et vestrum. Cognoscite ergo qui hujusmodi sunt.
19Salutant vos ecclesiæ Asiæ. Salutant vos in Domino multum, Aquila et Priscilla cum domestica sua ecclesia: apud quos et hospitor. 20Salutant vos omnes fratres. Salutate invicem in osculo sancto. 21Salutatio, mea manu Pauli. 22Si quis non amat Dominum nostrum Jesum Christum, sit anathema, Maran Atha. 23Gratia Domini nostri Jesu Christi vobiscum. 24Caritas mea cum omnibus vobis in Christo Jesu. Amen.