1In mense octavo, in anno secundo Darii regis, factum est verbum Domini ad Zachariam filium Barachiæ filii Addo prophetam, dicens: 2Iratus est Dominus super patres vestros iracundia. 3Et dices ad eos:
Hæc dicit Dominus exercituum:
Convertimini ad me, ait Dominus exercituum,
et convertar ad vos, dicit Dominus exercituum.
4Ne sitis sicut patres vestri,
ad quos clamabant prophetæ priores, dicentes:
Hæc dicit Dominus exercituum:
Convertimini de viis vestris malis,
et de cogitationibus vestris pessimis:
et non audierunt, neque attenderunt ad me,
dicit Dominus.
5Patres vestri, ubi sunt?
et prophetæ numquid in sempiternum vivent?
6Verumtamen verba mea, et legitima mea,
quæ mandavi servis meis prophetis,
numquid non comprehenderunt patres vestros,
et conversi sunt, et dixerunt:
Sicut cogitavit Dominus exercituum facere nobis
secundum vias nostras, et secundum adinventiones nostras,
fecit nobis?
7In die vigesima et quarta undecimi mensis Sabath, in anno secundo Darii, factum est verbum Domini ad Zachariam filium Barachiæ filii Addo prophetam, dicens: 8Vidi per noctem, et ecce vir ascendens super equum rufum, et ipse stabat inter myrteta, quæ erant in profundo, et post eum equi rufi, varii, et albi. 9Et dixi: Quid sunt isti, domine mi? Et dixit ad me angelus qui loquebatur in me: Ego ostendam tibi quid sint hæc. 10Et respondit vir qui stabat inter myrteta, et dixit: Isti sunt quos misit Dominus ut perambulent terram. 11Et responderunt angelo Domini, qui stabat inter myrteta, et dixerunt: Perambulavimus terram, et ecce omnis terra habitatur, et quiescit. 12Et respondit angelus Domini, et dixit: Domine exercituum, usquequo tu non misereberis Jerusalem, et urbium Juda, quibus iratus es? iste jam septuagesimus annus est. 13Et respondit Dominus angelo qui loquebatur in me verba bona, verba consolatoria. 14Et dixit ad me angelus qui loquebatur in me: Clama, dicens:
Hæc dicit Dominus exercituum:
Zelatus sum Jerusalem et Sion zelo magno,
15et ira magna ego irascor super gentes opulentas,
quia ego iratus sum parum,
ipsi vero adjuverunt in malum.
16Propterea hæc dicit Dominus:
Revertar ad Jerusalem in misericordiis,
et domus mea ædificabitur in ea, ait Dominus exercituum,
et perpendiculum extendetur super Jerusalem.
17Adhuc clama, dicens:
Hæc dicit Dominus exercituum:
Adhuc affluent civitates meæ bonis,
et consolabitur adhuc Dominus Sion, et eliget adhuc Jerusalem.
18Et levavi oculos meos, et vidi, et ecce quatuor cornua. 19Et dixi ad angelum qui loquebatur in me: Quid sunt hæc? Et dixit ad me: Hæc sunt cornua quæ ventilaverunt Judam, et Israël, et Jerusalem. 20Et ostendit mihi Dominus quatuor fabros. 21Et dixi: Quid isti veniunt facere? Qui ait, dicens: Hæc sunt cornua quæ ventilaverunt Judam per singulos viros, et nemo eorum levavit caput suum: et venerunt isti deterrere ea, ut dejiciant cornua gentium, quæ levaverunt cornu super terram Juda ut dispergerent eam.
1Et levavi oculos meos, et vidi, et ecce vir, et in manu ejus funiculus mensorum. 2Et dixi: Quo tu vadis? Et dixit ad me: Ut metiar Jerusalem, et videam quanta sit latitudo ejus, et quanta longitudo ejus. 3Et ecce angelus qui loquebatur in me egrediebatur, et angelus alius egrediebatur in occursum ejus: 4et dixit ad eum: Curre, loquere ad puerum istum, dicens: Absque muro habitabitur Jerusalem, præ multitudine hominum et jumentorum in medio ejus. 5Et ego ero ei, ait Dominus, murus ignis in circuitu, et in gloria ero in medio ejus.
6O, o, fugite de terra aquilonis, dicit Dominus,
quoniam in quatuor ventos cæli dispersi vos, dicit Dominus.
7O Sion! fuge, quæ habitas apud filiam Babylonis:
8quia hæc dicit Dominus exercituum:
Post gloriam misit me ad gentes quæ spoliaverunt vos:
qui enim tetigerit vos, tangit pupillam oculi mei:
9quia ecce ego levo manum meam super eos,
et erunt prædæ his qui serviebant sibi:
et cognoscetis quia Dominus exercituum misit me.
10Lauda et lætare, filia Sion, quia ecce ego venio,
et habitabo in medio tui, ait Dominus.
11Et applicabuntur gentes multæ ad Dominum in die illa,
et erunt mihi in populum,
et habitabo in medio tui:
et scies quia Dominus exercituum misit me ad te.
12Et possidebit Dominus Judam partem suam in terra sanctificata,
et eliget adhuc Jerusalem.
13Sileat omnis caro a facie Domini,
quia consurrexit de habitaculo sancto suo.
1Et ostendit mihi Dominus Jesum sacerdotem magnum, stantem coram angelo Domini: et Satan stabat a dextris ejus ut adversaretur ei. 2Et dixit Dominus ad Satan: Increpet Dominus in te, Satan! et increpet Dominus in te, qui elegit Jerusalem! numquid non iste torris est erutus de igne? 3Et Jesus erat indutus vestibus sordidis, et stabat ante faciem angeli. 4Qui respondit, et ait ad eos qui stabant coram se, dicens: Auferte vestimenta sordida ab eo. Et dixit ad eum: Ecce abstuli a te iniquitatem tuam, et indui te mutatoriis. 5Et dixit: Ponite cidarim mundam super caput ejus. Et posuerunt cidarim mundam super caput ejus, et induerunt eum vestibus: et angelus Domini stabat. 6Et contestabatur angelus Domini Jesum, dicens:
7Hæc dicit Dominus exercituum:
Si in viis meis ambulaveris,
et custodiam meam custodieris,
tu quoque judicabis domum meam,
et custodies atria mea,
et dabo tibi ambulantes de his qui nunc hic assistunt.
8Audi, Jesu sacerdos magne,
tu et amici tui, qui habitant coram te,
quia viri portendentes sunt:
ecce enim ego adducam servum meum Orientem.
9Quia ecce lapis quem dedi coram Jesu:
super lapidem unum septem oculi sunt:
ecce ego cælabo sculpturam ejus, ait Dominus exercituum,
et auferam iniquitatem terræ illius in die una.
10In die illa, dicit Dominus exercituum,
vocabit vir amicum suum subter vitem et subter ficum.
1Et reversus est angelus qui loquebatur in me, et suscitavit me quasi virum qui suscitatur de somno suo. 2Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Vidi, et ecce candelabrum aureum totum, et lampas ejus super caput ipsius, et septem lucernæ ejus super illud, et septem infusoria lucernis quæ erant super caput ejus. 3Et duæ olivæ super illud: una a dextris lampadis, et una a sinistris ejus. 4Et respondi, et aio ad angelum qui loquebatur in me, dicens: Quid sunt hæc, domine mi? 5Et respondit angelus qui loquebatur in me, et dixit ad me: Numquid nescis quid sunt hæc? Et dixi: Non, domine mi. 6Et respondit, et ait ad me, dicens: Hoc est verbum Domini ad Zorobabel, dicens: Non in exercitu, nec in robore, sed in spiritu meo, dicit Dominus exercituum. 7Quis tu, mons magne, coram Zorobabel? In planum: et educet lapidem primarium, et exæquabit gratiam gratiæ ejus. 8Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 9Manus Zorobabel fundaverunt domum istam, et manus ejus perficient eam: et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos. 10Quis enim despexit dies parvos? Et lætabuntur, et videbunt lapidem stanneum in manu Zorobabel. Septem isti oculi sunt Domini, qui discurrunt in universam terram. 11Et respondi, et dixi ad eum: Quid sunt duæ olivæ istæ, ad dexteram candelabri, et ad sinistram ejus? 12Et respondi secundo, et dixi ad eum: Quid sunt duæ spicæ olivarum quæ sunt juxta duo rostra aurea in quibus sunt suffusoria ex auro? 13Et ait ad me, dicens: Numquid nescis quid sunt hæc? Et dixi: Non, domine mi. 14Et dixit: Isti sunt duo filii olei, qui assistunt Dominatori universæ terræ.
1Et conversus sum, et levavi oculos meos, et vidi, et ecce volumen volans. 2Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Ego video volumen volans: longitudo ejus viginti cubitorum, et latitudo ejus decem cubitorum. 3Et dixit ad me: Hæc est maledictio quæ egreditur super faciem omnis terræ: quia omnis fur, sicut ibi scriptum est, judicabitur, et omnis jurans ex hoc similiter judicabitur. 4Educam illud, dicit Dominus exercituum: et veniet ad domum furis, et ad domum jurantis in nomine meo mendaciter: et commorabitur in medio domus ejus, et consumet eam, et ligna ejus, et lapides ejus.
5Et egressus est angelus qui loquebatur in me, et dixit ad me: Leva oculos tuos, et vide quid est hoc quod egreditur. 6Et dixi: Quidnam est? Et ait: Hæc est amphora egrediens. Et dixit: Hæc est oculus eorum in universa terra. 7Et ecce talentum plumbi portabatur, et ecce mulier una sedens in medio amphoræ. 8Et dixit: Hæc est impietas. Et projecit eam in medio amphoræ, et misit massam plumbeam in os ejus. 9Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce duæ mulieres egredientes: et spiritus in alis earum, et habebant alas quasi alas milvi, et levaverunt amphoram inter terram et cælum. 10Et dixi ad angelum qui loquebatur in me: Quo istæ deferunt amphoram? 11Et dixit ad me: Ut ædificetur ei domus in terra Sennaar, et stabiliatur, et ponatur ibi super basem suam.
1Et conversus sum, et levavi oculos meos, et vidi: et ecce quatuor quadrigæ egredientes de medio duorum montium: et montes, montes ærei. 2In quadriga prima equi rufi, et in quadriga secunda equi nigri, 3et in quadriga tertia equi albi, et in quadriga quarta equi varii et fortes. 4Et respondi, et dixi ad angelum qui loquebatur in me: Quid sunt hæc, domine mi? 5Et respondit angelus, et ait ad me: Isti sunt quatuor venti cæli, qui egrediuntur ut stent coram Dominatore omnis terræ. 6In qua erant equi nigri, egrediebantur in terram aquilonis: et albi egressi sunt post eos, et varii egressi sunt ad terram austri. 7Qui autem erant robustissimi, exierunt, et quærebant ire et discurrere per omnem terram. Et dixit: Ite, perambulate terram: et perambulaverunt terram. 8Et vocavit me, et locutus est ad me, dicens: Ecce qui egrediuntur in terram aquilonis, requiescere fecerunt spiritum meum in terra aquilonis.
9Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 10Sume a transmigratione, ab Holdai, et a Tobia, et ab Idaia: et venies tu in die illa, et intrabis domum Josiæ filii Sophoniæ, qui venerunt de Babylone. 11Et sumes aurum et argentum, et facies coronas, et pones in capite Jesu filii Josedec, sacerdotis magni: 12et loqueris ad eum, dicens: Hæc ait Dominus exercituum, dicens: Ecce vir, Oriens nomen ejus, et subter eum orietur, et ædificabit templum Domino. 13Et ipse exstruet templum Domino: et ipse portabit gloriam, et sedebit, et dominabitur super solio suo: et erit sacerdos super solio suo, et consilium pacis erit inter illos duos. 14Et coronæ erunt Helem, et Tobiæ, et Idaiæ, et Hem filio Sophoniæ, memoriale in templo Domini. 15Et qui procul sunt, venient, et ædificabunt in templo Domini: et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos. Erit autem hoc, si auditu audieritis vocem Domini Dei vestri.
1Et factum est in anno quarto Darii regis, factum est verbum Domini ad Zachariam, in quarta mensis noni, qui est Casleu. 2Et miserunt ad domum Dei Sarasar et Rogommelech, et viri qui erant cum eo, ad deprecandam faciem Domini: 3ut dicerent sacerdotibus domus Domini exercituum, et prophetis, loquentes: Numquid flendum est mihi in quinto mense, vel sanctificare me debeo, sicut jam feci multis annis? 4Et factum est verbum Domini exercituum ad me, dicens: 5Loquere ad omnem populum terræ, et ad sacerdotes, dicens: Cum jejunaretis, et plangeretis in quinto et septimo per hos septuaginta annos, numquid jejunium jejunastis mihi? 6et cum comedistis et bibistis, numquid non vobis comedistis et vobismetipsis bibistis? 7numquid non sunt verba quæ locutus est Dominus in manu prophetarum priorum, cum adhuc Jerusalem habitaretur ut esset opulenta, ipsa et urbes in circuitu ejus, et ad austrum, et in campestribus habitaretur? 8Et factum est verbum Domini ad Zachariam, dicens: 9Hæc ait Dominus exercituum, dicens: Judicium verum judicate, et misericordiam et miserationes facite, unusquisque cum fratre suo. 10Et viduam, et pupillum, et advenam, et pauperem nolite calumniari: et malum vir fratri suo non cogitet in corde suo. 11Et noluerunt attendere, et averterunt scapulam recedentem, et aures suas aggravaverunt ne audirent. 12Et cor suum posuerunt ut adamantem, ne audirent legem, et verba quæ misit Dominus exercituum in spiritu suo per manum prophetarum priorum: et facta est indignatio magna a Domino exercituum. 13Et factum est sicut locutus est, et non audierunt: sic clamabunt et non exaudiam, dicit Dominus exercituum. 14Et dispersi eos per omnia regna quæ nesciunt: et terra desolata est ab eis, eo quod non esset transiens et revertens: et posuerunt terram desiderabilem in desertum.
1Et factum est verbum Domini exercituum, dicens: 2Hæc dicit Dominus exercituum: Zelatus sum Sion zelo magno, et indignatione magna zelatus sum eam. 3Hæc dicit Dominus exercituum: Reversus sum ad Sion, et habitabo in medio Jerusalem: et vocabitur Jerusalem civitas veritatis, et mons Domini exercituum mons sanctificatus. 4Hæc dicit Dominus exercituum: Adhuc habitabunt senes et anus in plateis Jerusalem, et viri baculus in manu ejus præ multitudine dierum. 5Et plateæ civitatis complebuntur infantibus et puellis, ludentibus in plateis ejus. 6Hæc dicit Dominus exercituum: Si videbitur difficile in oculis reliquiarum populi hujus in diebus illis, numquid in oculis meis difficile erit? dicit Dominus exercituum. 7Hæc dicit Dominus exercituum: Ecce ego salvabo populum meum de terra orientis et de terra occasus solis. 8Et adducam eos, et habitabunt in medio Jerusalem: et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, in veritate et in justitia.
9Hæc dicit Dominus exercituum: Confortentur manus vestræ, qui auditis in his diebus sermones istos per os prophetarum, in die qua fundata est domus Domini exercituum, ut templum ædificaretur. 10Siquidem ante dies illos merces hominum non erat, nec merces jumentorum erat: neque introëunti, neque exeunti erat pax præ tribulatione: et dimisi omnes homines, unumquemque contra proximum suum. 11Nunc autem non juxta dies priores ego faciam reliquiis populi hujus, dicit Dominus exercituum, 12sed semen pacis erit: vinea dabit fructum suum, et terra dabit germen suum, et cæli dabunt rorem suum: et possidere faciam reliquias populi hujus universa hæc. 13Et erit: sicut eratis maledictio in gentibus, domus Juda et domus Israël, sic salvabo vos, et eritis benedictio. Nolite timere; confortentur manus vestræ. 14Quia hæc dicit Dominus exercituum: Sicut cogitavi ut affligerem vos, cum ad iracundiam provocassent patres vestri me, dicit Dominus, 15et non sum misertus: sic conversus cogitavi, in diebus istis, ut benefaciam domui Juda et Jerusalem. Nolite timere. 16Hæc sunt ergo verba quæ facietis: loquimini veritatem unusquisque cum proximo suo: veritatem et judicium pacis judicate in portis vestris. 17Et unusquisque malum contra amicum suum ne cogitetis in cordibus vestris, et juramentum mendax ne diligatis: omnia enim hæc sunt quæ odi, dicit Dominus.
18Et factum est verbum Domini exercituum ad me, dicens: 19Hæc dicit Dominus exercituum: Jejunium quarti, et jejunium quinti, et jejunium septimi, et jejunium decimi erit domui Juda in gaudium et lætitiam et in solemnitates præclaras. Veritatem tantum et pacem diligite. 20Hæc dicit Dominus exercituum, usquequo veniant populi et habitent in civitatibus multis: 21et vadant habitatores, unus ad alterum, dicentes: Eamus, et deprecemur faciem Domini, et quæramus Dominum exercituum: vadam etiam ego. 22Et venient populi multi, et gentes robustæ, ad quærendum Dominum exercituum in Jerusalem, et deprecandam faciem Domini. 23Hæc dicit Dominus exercituum: In diebus illis, in quibus apprehendent decem homines ex omnibus linguis gentium, et apprehendent fimbriam viri Judæi, dicentes: Ibimus vobiscum: audivimus enim quoniam Deus vobiscum est.
1Onus verbi Domini in terra Hadrach
et Damasci requiei ejus,
quia Domini est oculus hominis et omnium tribuum Israël.
2Emath quoque in terminis ejus, et Tyrus, et Sidon:
assumpserunt quippe sibi sapientiam valde.
3Et ædificavit Tyrus munitionem suam,
et coacervavit argentum quasi humum,
et aurum ut lutum platearum.
4Ecce Dominus possidebit eam:
et percutiet in mari fortitudinem ejus,
et hæc igni devorabitur.
5Videbit Ascalon, et timebit,
et Gaza, et dolebit nimis,
et Accaron, quoniam confusa est spes ejus:
et peribit rex de Gaza,
et Ascalon non habitabitur.
6Et sedebit separator in Azoto,
et disperdam superbiam Philisthinorum.
7Et auferam sanguinem ejus de ore ejus,
et abominationes ejus de medio dentium ejus:
et relinquetur etiam ipse Deo nostro,
et erit quasi dux in Juda,
et Accaron quasi Jebusæus.
8Et circumdabo domum meam
ex his qui militant mihi euntes et revertentes:
et non transibit super eos ultra exactor,
quia nunc vidi in oculis meis.
9Exsulta satis, filia Sion;
jubila, filia Jerusalem:
ecce rex tuus veniet tibi justus, et salvator:
ipse pauper, et ascendens super asinam
et super pullum filium asinæ.
10Et disperdam quadrigam ex Ephraim,
et equum de Jerusalem,
et dissipabitur arcus belli:
et loquetur pacem gentibus,
et potestas ejus a mari usque ad mare,
et a fluminibus usque ad fines terræ.
11Tu quoque in sanguine testamenti tui
emisisti vinctos tuos de lacu in quo non est aqua.
12Convertimini ad munitionem, vincti spei:
hodie quoque annuntians duplicia reddam tibi.
13Quoniam extendi mihi Judam quasi arcum:
implevi Ephraim:
et suscitabo filios tuos, Sion,
super filios tuos, Græcia:
et ponam te quasi gladium fortium.
14Et Dominus Deus super eos videbitur,
et exibit ut fulgur jaculum ejus:
et Dominus Deus in tuba canet,
et vadet in turbine austri.
15Dominus exercituum proteget eos:
et devorabunt, et subjicient lapidibus fundæ:
et bibentes inebriabuntur quasi a vino,
et replebuntur ut phialæ,
et quasi cornua altaris.
16Et salvabit eos Dominus Deus eorum in die illa,
ut gregem populi sui,
quia lapides sancti elevabuntur super terram ejus.
17Quid enim bonum ejus est,
et quid pulchrum ejus,
nisi frumentum electorum,
et vinum germinans virgines?
1Petite a Domino pluviam in tempore serotino,
et Dominus faciet nives:
et pluviam imbris dabit eis,
singulis herbam in agro.
2Quia simulacra locuta sunt inutile,
et divini viderunt mendacium:
et somniatores locuti sunt frustra,
vane consolabantur:
idcirco abducti sunt quasi grex:
affligentur, quia non est eis pastor.
3Super pastores iratus est furor meus,
et super hircos visitabo:
quia visitavit Dominus exercituum gregem suum, domum Juda,
et posuit eos quasi equum gloriæ suæ in bello.
4Ex ipso angulus, ex ipso paxillus,
ex ipso arcus prælii,
ex ipso egredietur omnis exactor simul.
5Et erunt quasi fortes conculcantes lutum viarum in prælio,
et bellabunt, quia Dominus cum eis:
et confundentur ascensores equorum.
6Et confortabo domum Juda,
et domum Joseph salvabo:
et convertam eos, quia miserebor eorum:
et erunt sicut fuerunt quando non projeceram eos:
ego enim Dominus Deus eorum, et exaudiam eos.
7Et erunt quasi fortes Ephraim,
et lætabitur cor eorum quasi a vino:
et filii eorum videbunt, et lætabuntur,
et exsultabit cor eorum in Domino.
8Sibilabo eis, et congregabo illos,
quia redemi eos:
et multiplicabo eos sicut ante fuerant multiplicati.
9Et seminabo eos in populis,
et de longe recordabuntur mei:
et vivent cum filiis suis, et revertentur.
10Et reducam eos de terra Ægypti,
et de Assyriis congregabo eos,
et ad terram Galaad et Libani adducam eos,
et non invenietur eis locus:
11et transibit in maris freto,
et percutiet in mari fluctus,
et confundentur omnia profunda fluminis:
et humiliabitur superbia Assur,
et sceptrum Ægypti recedet.
12Confortabo eos in Domino,
et in nomine ejus ambulabunt, dicit Dominus.
1Aperi, Libane, portas tuas,
et comedat ignis cedros tuas.
2Ulula, abies, quia cecidit cedrus,
quoniam magnifici vastati sunt:
ululate, quercus Basan,
quoniam succisus est saltus munitus.
3Vox ululatus pastorum,
quia vastata est magnificentia eorum:
vox rugitus leonum,
quoniam vastata est superbia Jordanis.
4Hæc dicit Dominus Deus meus: Pasce pecora occisionis, 5quæ qui possederant occidebant, et non dolebant, et vendebant ea, dicentes: Benedictus Dominus! divites facti sumus: et pastores eorum non parcebant eis. 6Et ego non parcam ultra super habitantes terram, dicit Dominus: ecce ego tradam homines, unumquemque in manu proximi sui, et in manu regis sui: et concident terram, et non eruam de manu eorum. 7Et pascam pecus occisionis propter hoc, o pauperes gregis! et assumpsi mihi duas virgas: unam vocavi Decorem, et alteram vocavi Funiculum: et pavi gregem. 8Et succidi tres pastores in mense uno, et contracta est anima mea in eis, siquidem et anima eorum variavit in me. 9Et dixi: Non pascam vos: quod moritur, moriatur, et quod succiditur, succidatur: et reliqui devorent unusquisque carnem proximi sui. 10Et tuli virgam meam quæ vocabatur Decus, et abscidi eam, ut irritum facerem fœdus meum quod percussi cum omnibus populis. 11Et in irritum deductum est in die illa: et cognoverunt sic pauperes gregis, qui custodiunt mihi, quia verbum Domini est. 12Et dixi ad eos: Si bonum est in oculis vestris, afferte mercedem meam: et si non, quiescite. Et appenderunt mercedem meam triginta argenteos. 13Et dixit Dominus ad me: Projice illud ad statuarium, decorum pretium quo appretiatus sum ab eis. Et tuli triginta argenteos, et projeci illos in domum Domini, ad statuarium. 14Et præcidi virgam meam secundam, quæ appellabatur Funiculus, ut dissolverem germanitatem inter Judam et Israël. 15Et dixit Dominus ad me: Adhuc sume tibi vasa pastoris stulti. 16Quia ecce ego suscitabo pastorem in terra, qui derelicta non visitabit, dispersum non quæret, et contritum non sanabit, et id quod stat non enutriet, et carnes pinguium comedet, et ungulas eorum dissolvet. 17O pastor, et idolum derelinquens gregem: gladius super brachium ejus, et super oculum dextrum ejus: brachium ejus ariditate siccabitur, et oculus dexter ejus tenebrescens obscurabitur.
1Onus verbi Domini super Israël.
Dicit Dominus extendens cælum, et fundans terram,
et fingens spiritum hominis in eo:
2Ecce ego ponam Jerusalem superliminare crapulæ
omnibus populis in circuitu:
sed et Juda erit in obsidione contra Jerusalem.
3Et erit: in die illa ponam Jerusalem lapidem oneris cunctis populis:
omnes qui levabunt eam concisione lacerabuntur,
et colligentur adversus eam omnia regna terræ.
4In die illa, dicit Dominus,
percutiam omnem equum in stuporem,
et ascensorem ejus in amentiam:
et super domum Juda aperiam oculos meos,
et omnem equum populorum percutiam cæcitate.
5Et dicent duces Juda in corde suo:
Confortentur mihi habitatores Jerusalem
in Domino exercituum, Deo eorum!
6In die illa ponam duces Juda
sicut caminum ignis in lignis,
et sicut facem ignis in fœno:
et devorabunt ad dexteram et ad sinistram omnes populos in circuitu,
et habitabitur Jerusalem rursus in loco suo in Jerusalem.
7Et salvabit Dominus tabernacula Juda, sicut in principio,
ut non magnifice glorietur domus David,
et gloria habitantium Jerusalem contra Judam.
8In die illa proteget Dominus habitatores Jerusalem:
et erit qui offenderit ex eis in die illa quasi David,
et domus David quasi Dei,
sicut angelus Domini in conspectu eorum.
9Et erit in die illa:
quæram conterere omnes gentes quæ veniunt contra Jerusalem.
10Et effundam super domum David
et super habitatores Jerusalem
spiritum gratiæ et precum:
et aspicient ad me quem confixerunt,
et plangent eum planctu quasi super unigenitum,
et dolebunt super eum,
ut doleri solet in morte primogeniti.
11In die illa, magnus erit planctus in Jerusalem,
sicut planctus Adadremmon in campo Mageddon.
12Et planget terra: familiæ et familiæ seorsum:
familiæ domus David seorsum, et mulieres eorum seorsum:
13familiæ domus Nathan seorsum, et mulieres eorum seorsum:
familiæ domus Levi seorsum, et mulieres eorum seorsum:
familiæ Semei seorsum, et mulieres eorum seorsum:
14omnes familiæ reliquæ,
familiæ et familiæ seorsum, et mulieres eorum seorsum.
1In die illa erit fons patens domui David et habitantibus Jerusalem,
in ablutionem peccatoris et menstruatæ.
2Et erit in die illa, dicit Dominus exercituum:
disperdam nomina idolorum de terra,
et non memorabuntur ultra:
et pseudoprophetas, et spiritum immundum auferam de terra.
3Et erit: cum prophetaverit quispiam ultra,
dicent ei pater ejus et mater ejus, qui genuerunt eum:
Non vives, quia mendacium locutus es in nomine Domini:
et configent eum pater ejus et mater ejus, genitores ejus,
cum prophetaverit.
4Et erit: in die illa confundentur prophetæ,
unusquisque ex visione sua cum prophetaverit:
nec operientur pallio saccino, ut mentiantur:
5sed dicet: Non sum propheta:
homo agricola ego sum,
quoniam Adam exemplum meum ab adolescentia mea.
6Et dicetur ei: Quid sunt plagæ istæ in medio manuum tuarum?
Et dicet: His plagatus sum in domo eorum qui diligebant me.
7Framea, suscitare super pastorem meum, et super virum cohærentem mihi, dicit Dominus exercituum: percute pastorem, et dispergentur oves: et convertam manum meam ad parvulos. 8Et erunt in omni terra, dicit Dominus: partes duæ in ea dispergentur, et deficient: et tertia pars relinquetur in ea. 9Et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur argentum, et probabo eos sicut probatur aurum. Ipse vocabit nomen meum, et ego exaudiam eum. Dicam: Populus meus es: et ipse dicet: Dominus Deus meus.
1Ecce venient dies Domini, et dividentur spolia tua in medio tui. 2Et congregabo omnes gentes ad Jerusalem in prælium: et capietur civitas, et vastabuntur domus, et mulieres violabuntur: et egredietur media pars civitatis in captivitatem, et reliquum populi non auferetur ex urbe. 3Et egredietur Dominus, et præliabitur contra gentes illas, sicut præliatus est in die certaminis. 4Et stabunt pedes ejus in die illa super montem Olivarum, qui est contra Jerusalem ad orientem: et scindetur mons Olivarum ex media parte sui ad orientem et ad occidentem, prærupto grandi valde: et separabitur medium montis ad aquilonem, et medium ejus ad meridiem. 5Et fugietis ad vallem montium eorum, quoniam conjungetur vallis montium usque ad proximum: et fugietis sicut fugistis a facie terræmotus in diebus Oziæ regis Juda: et veniet Dominus Deus meus, omnesque sancti cum eo. 6Et erit in die illa: non erit lux, sed frigus et gelu. 7Et erit dies una quæ nota est Domino, non dies neque nox: et in tempore vesperi erit lux. 8Et erit in die illa: exibunt aquæ vivæ de Jerusalem: medium earum ad mare orientale, et medium earum ad mare novissimum: in æstate et in hieme erunt. 9Et erit Dominus rex super omnem terram: in die illa erit Dominus unus, et erit nomen ejus unum. 10Et revertetur omnis terra usque ad desertum, de colle Remmon ad austrum Jerusalem: et exaltabitur, et habitabit in loco suo, a porta Benjamin usque ad locum portæ prioris, et usque ad portam angulorum, et a turre Hananeel usque ad torcularia regis. 11Et habitabunt in ea, et anathema non erit amplius, sed sedebit Jerusalem secura.
12Et hæc erit plaga qua percutiet Dominus omnes gentes quæ pugnaverunt adversus Jerusalem: tabescet caro uniuscujusque stantis super pedes suos: et oculi ejus contabescent in foraminibus suis, et lingua eorum contabescet in ore suo. 13In die illa erit tumultus Domini magnus in eis: et apprehendet vir manum proximi sui, et conseretur manus ejus super manum proximi sui. 14Sed et Judas pugnabit adversus Jerusalem: et congregabuntur divitiæ omnium gentium in circuitu, aurum, et argentum, et vestes multæ satis. 15Et sic erit ruina equi, et muli, et cameli, et asini, et omnium jumentorum quæ fuerint in castris illis, sicut ruina hæc. 16Et omnes qui reliqui fuerint de universis gentibus quæ venerunt contra Jerusalem, ascendent ab anno in annum ut adorent regem, Dominum exercituum, et celebrent festivitatem tabernaculorum. 17Et erit: qui non ascenderit de familiis terræ ad Jerusalem ut adoret regem, Dominum exercituum, non erit super eos imber. 18Quod etsi familia Ægypti non ascenderit et non venerit, nec super eos erit: sed erit ruina, qua percutiet Dominus omnes gentes quæ non ascenderint ad celebrandam festivitatem tabernaculorum. 19Hoc erit peccatum Ægypti, et hoc peccatum omnium gentium quæ non ascenderint ad celebrandam festivitatem tabernaculorum. 20In die illa, erit quod super frenum equi est, sanctum Domino: et erunt lebetes in domo Domini quasi phialæ coram altari. 21Et erit omnis lebes in Jerusalem et in Juda sanctificatus Domino exercituum: et venient omnes immolantes, et sument ex eis, et coquent in eis: et non erit mercator ultra in domo Domini exercituum in die illo.