Prophetia Habacuc

Habacuc 1

1Onus quod vidit Habacuc propheta.

2Usquequo, Domine, clamabo,
et non exaudies?
vociferabor ad te, vim patiens,
et non salvabis?
3Quare ostendisti mihi iniquitatem et laborem,
videre prædam et injustitiam contra me?
Et factum est judicium, et contradictio potentior.
4Propter hoc lacerata est lex,
et non pervenit usque ad finem judicium;
quia impius prævalet adversus justum,
propterea egreditur judicium perversum.
5Aspicite in gentibus, et videte;
admiramini, et obstupescite:
quia opus factum est in diebus vestris,
quod nemo credet cum narrabitur.
6Quia ecce ego suscitabo Chaldæos,
gentem amaram et velocem,
ambulantem super latitudinem terræ,
ut possideat tabernacula non sua.
7Horribilis et terribilis est:
ex semetipsa judicium et onus ejus egredietur.
8Leviores pardis equi ejus,
et velociores lupis vespertinis:
et diffundentur equites ejus:
equites namque ejus de longe venient;
volabunt quasi aquila festinans ad comedendum.
9Omnes ad prædam venient,
facies eorum ventus urens;
et congregabit quasi arenam captivitatem.
10Et ipse de regibus triumphabit,
et tyranni ridiculi ejus erunt;
ipse super omnem munitionem ridebit,
et comportabit aggerem, et capiet eam.
11Tunc mutabitur spiritus, et pertransibit, et corruet:
hæc est fortitudo ejus dei sui.

2Numquid non tu a principio,
Domine, Deus meus, sancte meus,
et non moriemur?
Domine, in judicium posuisti eum,
et fortem, ut corriperes, fundasti eum.
13Mundi sunt oculi tui, ne videas malum,
et respicere ad iniquitatem non poteris.
Quare respicis super iniqua agentes,
et taces devorante impio justiorem se?
14Et facies homines quasi pisces maris,
et quasi reptile non habens principem.
15Totum in hamo sublevavit,
traxit illud in sagena sua,
et congregavit in rete suum.
Super hoc lætabitur, et exsultabit.
16Propterea immolabit sagenæ suæ,
et sacrificabit reti suo,
quia in ipsis incrassata est pars ejus,
et cibus ejus electus.
17Propter hoc ergo expandit sagenam suam,
et semper interficere gentes non parcet.

Habacuc 2

1Super custodiam meam stabo,
et figam gradum super munitionem:
et contemplabor ut videam quid dicatur mihi,
et quid respondeam ad arguentem me.

2Et respondit mihi Dominus, et dixit:

Scribe visum, et explana eum super tabulas,
ut percurrat qui legerit eum.
3Quia adhuc visus procul;
et apparebit in finem, et non mentietur:
si moram fecerit, exspecta illum,
quia veniens veniet, et non tardabit.
4Ecce qui incredulus est, non erit recta anima ejus in semetipso;
justus autem in fide sua vivet.
5Et quomodo vinum potantem decipit,
sic erit vir superbus, et non decorabitur:
qui dilatavit quasi infernus animam suam,
et ipse quasi mors, et non adimpletur:
et congregabit ad se omnes gentes,
et coacervabit ad se omnes populos.
6Numquid non omnes isti super eum parabolam sument,
et loquelam ænigmatum ejus, et dicetur:
Væ ei qui multiplicat non sua?
usquequo et aggravat contra se densum lutum?
7Numquid non repente consurgent qui mordeant te,
et suscitabuntur lacerantes te,
et eris in rapinam eis?
8Quia tu spoliasti gentes multas,
spoliabunt te omnes qui reliqui fuerint de populis,
propter sanguinem hominis,
et iniquitatem terræ, civitatis, et omnium habitantium in ea.
9Væ qui congregat avaritiam malam domui suæ,
ut sit in excelso nidus ejus,
et liberari se putat de manu mali!
10Cogitasti confusionem domui tuæ;
concidisti populos multos,
et peccavit anima tua.
11Quia lapis de pariete clamabit,
et lignum, quod inter juncturas ædificiorum est, respondebit.
12Væ qui ædificat civitatem in sanguinibus,
et præparat urbem in iniquitate!
13Numquid non hæc sunt a Domino exercituum?
laborabunt enim populi in multo igne,
et gentes in vacuum, et deficient.
14Quia replebitur terra, ut cognoscant gloriam Domini,
quasi aquæ operientes mare.
15Væ qui potum dat amico suo mittens fel suum,
et inebrians ut aspiciat nuditatem ejus!
16Repletus es ignominia pro gloria;
bibe tu quoque, et consopire.
Circumdabit te calix dexteræ Domini,
et vomitus ignominiæ super gloriam tuam.
17Quia iniquitas Libani operiet te,
et vastitas animalium deterrebit eos
de sanguinibus hominum,
et iniquitate terræ, et civitatis, et omnium habitantium in ea.
18Quid prodest sculptile, quia sculpsit illud fictor suus,
conflatile, et imaginem falsam?
quia speravit in figmento fictor ejus, ut faceret simulacra muta.
19Væ qui dicit ligno: Expergiscere;
Surge, lapidi tacenti!
Numquid ipse docere poterit?
ecce iste coopertus est auro et argento,
et omnis spiritus non est in visceribus ejus.
20Dominus autem in templo sancto suo:
sileat a facie ejus omnis terra!

Habacuc 3

1Oratio Habacuc prophetæ, pro ignorantiis.

2Domine, audivi auditionem tuam, et timui.
Domine, opus tuum, in medio annorum vivifica illud;
in medio annorum notum facies:
cum iratus fueris, misericordiæ recordaberis.
3Deus ab austro veniet,
et Sanctus de monte Pharan:
operuit cælos gloria ejus,
et laudis ejus plena est terra.
4Splendor ejus ut lux erit,
cornua in manibus ejus:
ibi abscondita est fortitudo ejus.
5Ante faciem ejus ibit mors,
et egredietur diabolus ante pedes ejus.
6Stetit, et mensus est terram;
aspexit, et dissolvit gentes,
et contriti sunt montes sæculi:
incurvati sunt colles mundi ab itineribus æternitatis ejus.
7Pro iniquitate vidi tentoria Æthiopiæ;
turbabuntur pelles terræ Madian.
8Numquid in fluminibus iratus es, Domine?
aut in fluminibus furor tuus?
vel in mari indignatio tua?
Qui ascendes super equos tuos, et quadrigæ tuæ salvatio.
9Suscitans suscitabis arcum tuum,
juramenta tribubus quæ locutus es;
fluvios scindes terræ.
10Viderunt te, et doluerunt montes;
gurges aquarum transiit:
dedit abyssus vocem suam;
altitudo manus suas levavit.
11Sol et luna steterunt in habitaculo suo:
in luce sagittarum tuarum ibunt,
in splendore fulgurantis hastæ tuæ.
12In fremitu conculcabis terram;
in furore obstupefacies gentes.
13Egressus es in salutem populi tui,
in salutem cum christo tuo:
percussisti caput de domo impii,
denudasti fundamentum ejus usque ad collum.
14Maledixisti sceptris ejus,
capiti bellatorum ejus,
venientibus ut turbo ad dispergendum me:
exsultatio eorum, sicut ejus qui devorat pauperem in abscondito.
15Viam fecisti in mari equis tuis,
in luto aquarum multarum.
16Audivi, et conturbatus est venter meus;
a voce contremuerunt labia mea.
Ingrediatur putredo in ossibus meis,
et subter me scateat:
ut requiescam in die tribulationis,
ut ascendam ad populum accinctum nostrum.
17Ficus enim non florebit,
et non erit germen in vineis;
mentietur opus olivæ,
et arva non afferent cibum:
abscindetur de ovili pecus,
et non erit armentum in præsepibus.
18Ego autem in Domino gaudebo;
et exsultabo in Deo Jesu meo.
19Deus Dominus fortitudo mea,
et ponet pedes meos quasi cervorum:
et super excelsa mea deducet me
victor in psalmis canentem.