1Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum,
et in via peccatorum non stetit,
et in cathedra pestilentiæ non sedit;
2sed in lege Domini voluntas ejus,
et in lege ejus meditabitur die ac nocte.
3Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum,
quod fructum suum dabit in tempore suo:
et folium ejus non defluet;
et omnia quæcumque faciet prosperabuntur.
4Non sic impii, non sic;
sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ.
5Ideo non resurgent impii in judicio,
neque peccatores in concilio justorum:
6quoniam novit Dominus viam justorum,
et iter impiorum peribit.
1Quare fremuerunt gentes,
et populi meditati sunt inania?
2Astiterunt reges terræ,
et principes convenerunt in unum
adversus Dominum, et adversus christum ejus.
3Dirumpamus vincula eorum,
et projiciamus a nobis jugum ipsorum.
4Qui habitat in cælis irridebit eos,
et Dominus subsannabit eos.
5Tunc loquetur ad eos in ira sua,
et in furore suo conturbabit eos.
6Ego autem constitutus sum rex ab eo
super Sion, montem sanctum ejus,
prædicans præceptum ejus.
7Dominus dixit ad me: Filius meus es tu;
ego hodie genui te.
8Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam,
et possessionem tuam terminos terræ.
9Reges eos in virga ferrea,
et tamquam vas figuli confringes eos.
10Et nunc, reges, intelligite;
erudimini, qui judicatis terram.
11Servite Domino in timore,
et exsultate ei cum tremore.
12Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus,
et pereatis de via justa.
13Cum exarserit in brevi ira ejus,
beati omnes qui confidunt in eo.
1Psalmus David, cum fugeret a facie Absalom filii sui.
2Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me?
Multi insurgunt adversum me;
3multi dicunt animæ meæ:
Non est salus ipsi in Deo ejus.
4Tu autem Domine, susceptor meus es,
gloria mea, et exaltans caput meum.
5Voce mea ad Dominum clamavi;
et exaudivit me de monte sancto suo.
6Ego dormivi, et soporatus sum;
et exsurrexi, quia Dominus suscepit me.
7Non timebo millia populi circumdantis me.
Exsurge, Domine; salvum me fac, Deus meus.
8Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa;
dentes peccatorum contrivisti.
9Domini est salus;
et super populum tuum benedictio tua.
1In finem, in carminibus. Psalmus David.
2Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ,
in tribulatione dilatasti mihi.
Miserere mei, et exaudi orationem meam.
3Filii hominum, usquequo gravi corde?
ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium?
4Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum;
Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.
5Irascimini, et nolite peccare;
quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.
6Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino.
Multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?
7Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine:
dedisti lætitiam in corde meo.
8A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt.
9In pace in idipsum dormiam, et requiescam;
10quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.
1In finem, pro ea quæ hæreditatem consequitur. Psalmus David.
2Verba mea auribus percipe, Domine;
intellige clamorem meum.
3Intende voci orationis meæ,
rex meus et Deus meus.
4Quoniam ad te orabo, Domine:
mane exaudies vocem meam.
5Mane astabo tibi, et videbo
quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.
6Neque habitabit juxta te malignus,
neque permanebunt injusti ante oculos tuos.
7Odisti omnes qui operantur iniquitatem;
perdes omnes qui loquuntur mendacium.
Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.
8Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ
introibo in domum tuam;
adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.
9Domine, deduc me in justitia tua:
propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam.
10Quoniam non est in ore eorum veritas;
cor eorum vanum est.
11Sepulchrum patens est guttur eorum;
linguis suis dolose agebant:
judica illos, Deus.
Decidant a cogitationibus suis;
secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos,
quoniam irritaverunt te, Domine.
12Et lætentur omnes qui sperant in te;
in æternum exsultabunt, et habitabis in eis.
Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum,
13quoniam tu benedices justo.
Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos.
1In finem, in carminibus. Psalmus David. Pro octava.
2Domine, ne in furore tuo arguas me,
neque in ira tua corripias me.
3Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum;
sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.
4Et anima mea turbata est valde;
sed tu, Domine, usquequo?
5Convertere, Domine, et eripe animam meam;
salvum me fac propter misericordiam tuam.
6Quoniam non est in morte qui memor sit tui;
in inferno autem quis confitebitur tibi?
7Laboravi in gemitu meo;
lavabo per singulas noctes lectum meum:
lacrimis meis stratum meum rigabo.
8Turbatus est a furore oculus meus;
inveteravi inter omnes inimicos meos.
9Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem,
quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.
10Exaudivit Dominus deprecationem meam;
Dominus orationem meam suscepit.
11Erubescant, et conturbentur vehementer, omnes inimici mei;
convertantur, et erubescant valde velociter.
1Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini.
2Domine Deus meus, in te speravi;
salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me:
3nequando rapiat ut leo animam meam,
dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.
4Domine Deus meus, si feci istud,
si est iniquitas in manibus meis,
5si reddidi retribuentibus mihi mala,
decidam merito ab inimicis meis inanis.
6Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat;
et conculcet in terra vitam meam,
et gloriam meam in pulverem deducat.
7Exsurge, Domine, in ira tua,
et exaltare in finibus inimicorum meorum:
et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,
8et synagoga populorum circumdabit te:
et propter hanc in altum regredere:
9Dominus judicat populos.
Judica me, Domine, secundum justitiam meam,
et secundum innocentiam meam super me.
10Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum,
scrutans corda et renes, Deus.
11Justum adjutorium meum a Domino,
qui salvos facit rectos corde.
12Deus judex justus, fortis, et patiens;
numquid irascitur per singulos dies?
13Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit;
arcum suum tetendit, et paravit illum.
14Et in eo paravit vasa mortis,
sagittas suas ardentibus effecit.
15Ecce parturiit injustitiam;
concepit dolorem, et peperit iniquitatem.
16Lacum aperuit, et effodit eum;
et incidit in foveam quam fecit.
17Convertetur dolor ejus in caput ejus,
et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.
18Confitebor Domino secundum justitiam ejus,
et psallam nomini Domini altissimi.
1In finem, pro torcularibus. Psalmus David.
2Domine, Dominus noster,
quam admirabile est nomen tuum in universa terra!
quoniam elevata est magnificentia tua super cælos.
3Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos,
ut destruas inimicum et ultorem.
4Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum,
lunam et stellas quæ tu fundasti.
5Quid est homo, quod memor es ejus?
aut filius hominis, quoniam visitas eum?
6Minuisti eum paulominus ab angelis;
gloria et honore coronasti eum;
7et constituisti eum super opera manuum tuarum.
8Omnia subjecisti sub pedibus ejus,
oves et boves universas,
insuper et pecora campi,
9volucres cæli, et pisces maris
qui perambulant semitas maris.
10Domine, Dominus noster,
quam admirabile est nomen tuum in universa terra!
1In finem, pro occultis filii. Psalmus David.
2Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo;
narrabo omnia mirabilia tua.
3Lætabor et exsultabo in te;
psallam nomini tuo, Altissime.
4In convertendo inimicum meum retrorsum;
infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
5Quoniam fecisti judicium meum et causam meam;
sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
6Increpasti gentes, et periit impius:
nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
7Inimici defecerunt frameæ in finem,
et civitates eorum destruxisti.
Periit memoria eorum cum sonitu;
8et Dominus in æternum permanet.
Paravit in judicio thronum suum,
9et ipse judicabit orbem terræ in æquitate:
judicabit populos in justitia.
10Et factus est Dominus refugium pauperi;
adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
11Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
12Psallite Domino qui habitat in Sion;
annuntiate inter gentes studia ejus:
13quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est;
non est oblitus clamorem pauperum.
14Miserere mei, Domine:
vide humilitatem meam de inimicis meis,
15qui exaltas me de portis mortis,
ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion:
16exultabo in salutari tuo.
Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt;
in laqueo isto quem absconderunt
comprehensus est pes eorum.
17Cognoscetur Dominus judicia faciens;
in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
18Convertantur peccatores in infernum,
omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.
19Quoniam non in finem oblivio erit pauperis;
patientia pauperum non peribit in finem.
20Exsurge, Domine; non confortetur homo:
judicentur gentes in conspectu tuo.
21Constitue, Domine, legislatorem super eos,
ut sciant gentes quoniam homines sunt.
22Ut quid, Domine, recessisti longe;
despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
23Dum superbit impius, incenditur pauper:
comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
24Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
et iniquus benedicitur.
25Exacerbavit Dominum peccator:
secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
26Non est Deus in conspectu ejus;
inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
Auferuntur judicia tua a facie ejus;
omnium inimicorum suorum dominabitur.
27Dixit enim in corde suo: Non movebor
a generatione in generationem, sine malo.
28Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo;
sub lingua ejus labor et dolor.
29Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
ut interficiat innocentem.
30Oculi ejus in pauperem respiciunt;
insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
Insidiatur ut rapiat pauperem;
rapere pauperem dum attrahit eum.
31In laqueo suo humiliabit eum;
inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
32Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus;
avertit faciem suam, ne videat in finem.
33Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua;
ne obliviscaris pauperum.
34Propter quid irritavit impius Deum?
dixit enim in corde suo: Non requiret.
35Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelictus est pauper;
orphano tu eris adjutor.
36Contere brachium peccatoris et maligni;
quæretur peccatum illius, et non invenietur.
37Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi;
peribitis, gentes, de terra illius.
38Desiderium pauperum exaudivit Dominus;
præparationem cordis eorum audivit auris tua:
39judicare pupillo et humili,
ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
1In finem. Psalmus David.
2In Domino confido; quomodo dicitis animæ meæ:
Transmigra in montem sicut passer?
3Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum;
paraverunt sagittas suas in pharetra,
ut sagittent in obscuro rectos corde:
4quoniam quæ perfecisti destruxerunt;
justus autem, quid fecit?
5Dominus in templo sancto suo;
Dominus in cælo sedes ejus.
Oculi ejus in pauperem respiciunt;
palpebræ ejus interrogant filios hominum.
6Dominus interrogat justum et impium;
qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam.
7Pluet super peccatores laqueos;
ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum.
8Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit:
æquitatem vidit vultus ejus.
1In finem, pro octava. Psalmus David.
2Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus,
quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.
3Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum;
labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.
4Disperdat Dominus universa labia dolosa,
et linguam magniloquam.
5Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus;
labia nostra a nobis sunt.
Quis noster dominus est?
6Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum,
nunc exsurgam, dicit Dominus.
Ponam in salutari;
fiducialiter agam in eo.
7Eloquia Domini, eloquia casta; argentum igne examinatum,
probatum terræ, purgatum septuplum.
8Tu, Domine, servabis nos,
et custodies nos a generatione hac in æternum.
9In circuitu impii ambulant:
secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.
1In finem. Psalmus David.
Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem?
usquequo avertis faciem tuam a me?
2quamdiu ponam consilia in anima mea;
dolorem in corde meo per diem?
3usquequo exaltabitur inimicus meus super me?
4Respice, et exaudi me, Domine Deus meus.
Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte;
5nequando dicat inimicus meus: Prævalui adversus eum.
Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero;
6ego autem in misericordia tua speravi.
Exsultabit cor meum in salutari tuo.
Cantabo Domino qui bona tribuit mihi;
et psallam nomini Domini altissimi.
1In finem. Psalmus David.
Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.
Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis;
non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
2Dominus de cælo prospexit super filios hominum,
ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
3Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt.
Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
Sepulchrum patens est guttur eorum;
linguis suis dolose agebant.
Venenum aspidum sub labiis eorum,
quorum os maledictione et amaritudine plenum est;
veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem.
Contritio et infelicitas in viis eorum,
et viam pacis non cognoverunt;
non est timor Dei ante oculos eorum.
4Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem,
qui devorant plebem meam sicut escam panis?
5Dominum non invocaverunt;
illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
6Quoniam Dominus in generatione justa est:
consilium inopis confudistis,
quoniam Dominus spes ejus est.
7Quis dabit ex Sion salutare Israël?
Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ,
exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.
1Psalmus David.
Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo?
aut quis requiescet in monte sancto tuo?
2Qui ingreditur sine macula,
et operatur justitiam;
3qui loquitur veritatem in corde suo:
qui non egit dolum in lingua sua,
nec fecit proximo suo malum,
et opprobrium non accepit adversus proximos suos.
4Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus;
timentes autem Dominum glorificat.
Qui jurat proximo suo, et non decipit;
5qui pecuniam suam non dedit ad usuram,
et munera super innocentem non accepit:
qui facit hæc non movebitur in æternum.
1Tituli inscriptio, ipsi David.
Conserva me, Domine, quoniam speravi in te.
2Dixi Domino: Deus meus es tu,
quoniam bonorum meorum non eges.
3Sanctis qui sunt in terra ejus,
mirificavit omnes voluntates meas in eis.
4Multiplicatæ sunt infirmitates eorum:
postea acceleraverunt.
Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus,
nec memor ero nominum eorum per labia mea.
5Dominus pars hæreditatis meæ, et calicis mei:
tu es qui restitues hæreditatem meam mihi.
6Funes ceciderunt mihi in præclaris;
etenim hæreditas mea præclara est mihi.
7Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum;
insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei.
8Providebam Dominum in conspectu meo semper:
quoniam a dextris est mihi, ne commovear.
9Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea;
insuper et caro mea requiescet in spe.
10Quoniam non derelinques animam meam in inferno,
nec dabis sanctum tuum videre corruptionem.
Notas mihi fecisti vias vitæ;
adimplebis me lætitia cum vultu tuo:
delectationes in dextera tua usque in finem.
1Oratio David.
Exaudi, Domine, justitiam meam;
intende deprecationem meam.
Auribus percipe orationem meam,
non in labiis dolosis.
2De vultu tuo judicium meum prodeat;
oculi tui videant æquitates.
3Probasti cor meum, et visitasti nocte;
igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.
4Ut non loquatur os meum opera hominum:
propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras.
5Perfice gressus meos in semitis tuis,
ut non moveantur vestigia mea.
6Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus;
inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.
7Mirifica misericordias tuas,
qui salvos facis sperantes in te.
8A resistentibus dexteræ tuæ custodi me
ut pupillam oculi.
Sub umbra alarum tuarum protege me
9a facie impiorum qui me afflixerunt.
Inimici mei animam meam circumdederunt;
10adipem suum concluserunt:
os eorum locutum est superbiam.
11Projicientes me nunc circumdederunt me;
oculos suos statuerunt declinare in terram.
12Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam,
et sicut catulus leonis habitans in abditis.
13Exsurge, Domine: præveni eum, et supplanta eum:
eripe animam meam ab impio;
frameam tuam
14ab inimicis manus tuæ.
Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum;
de absconditis tuis adimpletus est venter eorum.
Saturati sunt filiis,
et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.
15Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo;
satiabor cum apparuerit gloria tua.
1In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit:
2Diligam te, Domine, fortitudo mea.
3Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus.
Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum;
protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.
4Laudans invocabo Dominum,
et ab inimicis meis salvus ero.
5Circumdederunt me dolores mortis,
et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
6Dolores inferni circumdederunt me;
præoccupaverunt me laquei mortis.
7In tribulatione mea invocavi Dominum,
et ad Deum meum clamavi:
et exaudivit de templo sancto suo vocem meam;
et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.
8Commota est, et contremuit terra;
fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt:
quoniam iratus est eis.
9Ascendit fumus in ira ejus,
et ignis a facie ejus exarsit;
carbones succensi sunt ab eo.
10Inclinavit cælos, et descendit,
et caligo sub pedibus ejus.
11Et ascendit super cherubim, et volavit;
volavit super pennas ventorum.
12Et posuit tenebras latibulum suum;
in circuitu ejus tabernaculum ejus,
tenebrosa aqua in nubibus aëris.
13Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt;
grando et carbones ignis.
14Et intonuit de cælo Dominus,
et Altissimus dedit vocem suam:
grando et carbones ignis.
15Et misit sagittas suas, et dissipavit eos;
fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
16Et apparuerunt fontes aquarum,
et revelata sunt fundamenta orbis terrarum,
ab increpatione tua, Domine,
ab inspiratione spiritus iræ tuæ.
17Misit de summo, et accepit me;
et assumpsit me de aquis multis.
18Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me.
Quoniam confortati sunt super me;
19prævenerunt me in die afflictionis meæ:
et factus est Dominus protector meus.
20Et eduxit me in latitudinem;
salvum me fecit, quoniam voluit me,
21et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam,
et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi:
22quia custodivi vias Domini,
nec impie gessi a Deo meo;
23quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo,
et justitias ejus non repuli a me.
24Et ero immaculatus cum eo;
et observabo me ab iniquitate mea.
25Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam,
et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus.
26Cum sancto sanctus eris,
et cum viro innocente innocens eris,
27et cum electo electus eris,
et cum perverso perverteris.
28Quoniam tu populum humilem salvum facies,
et oculos superborum humiliabis.
29Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine;
Deus meus, illumina tenebras meas.
30Quoniam in te eripiar a tentatione;
et in Deo meo transgrediar murum.
31Deus meus, impolluta via ejus;
eloquia Domini igne examinata:
protector est omnium sperantium in se.
32Quoniam quis deus præter Dominum?
aut quis deus præter Deum nostrum?
33Deus qui præcinxit me virtute,
et posuit immaculatam viam meam;
34qui perfecit pedes meos tamquam cervorum,
et super excelsa statuens me;
35qui docet manus meas ad prælium.
Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea,
36et dedisti mihi protectionem salutis tuæ:
et dextera tua suscepit me,
et disciplina tua correxit me in finem,
et disciplina tua ipsa me docebit.
37Dilatasti gressus meos subtus me,
et non sunt infirmata vestigia mea.
38Persequar inimicos meos, et comprehendam illos;
et non convertar donec deficiant.
39Confringam illos, nec poterunt stare;
cadent subtus pedes meos.
40Et præcinxisti me virtute ad bellum,
et supplantasti insurgentes in me subtus me.
41Et inimicos meos dedisti mihi dorsum,
et odientes me disperdidisti.
42Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret;
ad Dominum, nec exaudivit eos.
43Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti;
ut lutum platearum delebo eos.
44Eripies me de contradictionibus populi;
constitues me in caput gentium.
45Populus quem non cognovi servivit mihi;
in auditu auris obedivit mihi.
46Filii alieni mentiti sunt mihi,
filii alieni inveterati sunt,
et claudicaverunt a semitis suis.
47Vivit Dominus, et benedictus Deus meus,
et exaltetur Deus salutis meæ.
48Deus qui das vindictas mihi,
et subdis populos sub me;
liberator meus de inimicis meis iracundis.
49Et ab insurgentibus in me exaltabis me;
a viro iniquo eripies me.
50Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine,
et nomini tuo psalmum dicam;
51magnificans salutes regis ejus,
et faciens misericordiam christo suo David,
et semini ejus usque in sæculum.
1In finem. Psalmus David.
2Cæli enarrant gloriam Dei,
et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
3Dies diei eructat verbum,
et nox nocti indicat scientiam.
4Non sunt loquelæ, neque sermones,
quorum non audiantur voces eorum.
5In omnem terram exivit sonus eorum,
et in fines orbis terræ verba eorum.
6In sole posuit tabernaculum suum;
et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo.
Exsultavit ut gigas ad currendam viam;
7a summo cælo egressio ejus.
Et occursus ejus usque ad summum ejus;
nec est qui se abscondat a calore ejus.
8Lex Domini immaculata, convertens animas;
testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.
9Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda;
præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
10Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi;
judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
11desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum,
et dulciora super mel et favum.
12Etenim servus tuus custodit ea;
in custodiendis illis retributio multa.
13Delicta quis intelligit?
ab occultis meis munda me;
14et ab alienis parce servo tuo.
Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero,
et emundabor a delicto maximo.
15Et erunt ut complaceant eloquia oris mei,
et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper.
Domine, adjutor meus, et redemptor meus.
1In finem. Psalmus David.
2Exaudiat te Dominus in die tribulationis;
protegat te nomen Dei Jacob.
3Mittat tibi auxilium de sancto,
et de Sion tueatur te.
4Memor sit omnis sacrificii tui,
et holocaustum tuum pingue fiat.
5Tribuat tibi secundum cor tuum,
et omne consilium tuum confirmet.
6Lætabimur in salutari tuo;
et in nomine Dei nostri magnificabimur.
7Impleat Dominus omnes petitiones tuas;
nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum.
Exaudiet illum de cælo sancto suo,
in potentatibus salus dexteræ ejus.
8Hi in curribus, et hi in equis;
nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus.
9Ipsi obligati sunt, et ceciderunt;
nos autem surreximus, et erecti sumus.
10Domine, salvum fac regem,
et exaudi nos in die qua invocaverimus te.
1In finem. Psalmus David.
2Domine, in virtute tua lætabitur rex,
et super salutare tuum exsultabit vehementer.
3Desiderium cordis ejus tribuisti ei,
et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.
4Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis;
posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.
5Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum,
in sæculum, et in sæculum sæculi.
6Magna est gloria ejus in salutari tuo;
gloriam et magnum decorem impones super eum.
7Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi;
lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo.
8Quoniam rex sperat in Domino,
et in misericordia Altissimi non commovebitur.
9Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis;
dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.
10Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui:
Dominus in ira sua conturbabit eos,
et devorabit eos ignis.
11Fructum eorum de terra perdes,
et semen eorum a filiis hominum,
12quoniam declinaverunt in te mala;
cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire.
13Quoniam pones eos dorsum;
in reliquiis tuis præparabis vultum eorum.
14Exaltare, Domine, in virtute tua;
cantabimus et psallemus virtutes tuas.
1In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.
2Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti?
longe a salute mea verba delictorum meorum.
3Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies;
et nocte, et non ad insipientiam mihi.
4Tu autem in sancto habitas, laus Israël.
5In te speraverunt patres nostri;
speraverunt, et liberasti eos.
6Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt;
in te speraverunt, et non sunt confusi.
7Ego autem sum vermis, et non homo;
opprobrium hominum, et abjectio plebis.
8Omnes videntes me deriserunt me;
locuti sunt labiis, et moverunt caput.
9Speravit in Domino, eripiat eum:
salvum faciat eum, quoniam vult eum.
10Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre,
spes mea ab uberibus matris meæ.
11In te projectus sum ex utero;
de ventre matris meæ Deus meus es tu:
12ne discesseris a me,
quoniam tribulatio proxima est,
quoniam non est qui adjuvet.
13Circumdederunt me vituli multi;
tauri pingues obsederunt me.
14Aperuerunt super me os suum,
sicut leo rapiens et rugiens.
15Sicut aqua effusus sum,
et dispersa sunt omnia ossa mea:
factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.
16Aruit tamquam testa virtus mea,
et lingua mea adhæsit faucibus meis:
et in pulverem mortis deduxisti me.
17Quoniam circumdederunt me canes multi;
concilium malignantium obsedit me.
Foderunt manus meas et pedes meos;
18dinumeraverunt omnia ossa mea.
Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.
19Diviserunt sibi vestimenta mea,
et super vestem meam miserunt sortem.
20Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me;
ad defensionem meam conspice.
21Erue a framea, Deus, animam meam,
et de manu canis unicam meam.
22Salva me ex ore leonis,
et a cornibus unicornium humilitatem meam.
23Narrabo nomen tuum fratribus meis;
in medio ecclesiæ laudabo te.
24Qui timetis Dominum, laudate eum;
universum semen Jacob, glorificate eum.
25Timeat eum omne semen Israël,
quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis,
nec avertit faciem suam a me:
et cum clamarem ad eum, exaudivit me.
26Apud te laus mea in ecclesia magna;
vota mea reddam in conspectu timentium eum.
27Edent pauperes, et saturabuntur,
et laudabunt Dominum qui requirunt eum:
vivent corda eorum in sæculum sæculi.
28Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ;
et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:
29quoniam Domini est regnum,
et ipse dominabitur gentium.
30Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ;
in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.
31Et anima mea illi vivet;
et semen meum serviet ipsi.
32Annuntiabitur Domino generatio ventura;
et annuntiabunt cæli justitiam ejus
populo qui nascetur, quem fecit Dominus.
1Psalmus David.
Dominus regit me, et nihil mihi deerit:
2in loco pascuæ, ibi me collocavit.
Super aquam refectionis educavit me;
3animam meam convertit.
Deduxit me super semitas justitiæ
propter nomen suum.
4Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis,
non timebo mala, quoniam tu mecum es.
Virga tua, et baculus tuus,
ipsa me consolata sunt.
5Parasti in conspectu meo mensam
adversus eos qui tribulant me;
impinguasti in oleo caput meum:
et calix meus inebrians, quam præclarus est!
6Et misericordia tua subsequetur me
omnibus diebus vitæ meæ;
et ut inhabitem in domo Domini
in longitudinem dierum.
1Prima sabbati. Psalmus David.
Domini est terra, et plenitudo ejus;
orbis terrarum, et universi qui habitant in eo.
2Quia ipse super maria fundavit eum,
et super flumina præparavit eum.
3Quis ascendet in montem Domini?
aut quis stabit in loco sancto ejus?
4Innocens manibus et mundo corde,
qui non accepit in vano animam suam,
nec juravit in dolo proximo suo:
5hic accipiet benedictionem a Domino,
et misericordiam a Deo salutari suo.
6Hæc est generatio quærentium eum,
quærentium faciem Dei Jacob.
7Attollite portas, principes, vestras,
et elevamini, portæ æternales,
et introibit rex gloriæ.
8Quis est iste rex gloriæ?
Dominus fortis et potens,
Dominus potens in prælio.
9Attollite portas, principes, vestras,
et elevamini, portæ æternales,
et introibit rex gloriæ.
10Quis est iste rex gloriæ?
Dominus virtutum ipse est rex gloriæ.
1In finem. Psalmus David.
Ad te, Domine, levavi animam meam:
2Deus meus, in te confido; non erubescam.
3Neque irrideant me inimici mei:
etenim universi qui sustinent te, non confundentur.
4Confundantur omnes iniqua agentes supervacue.
Vias tuas, Domine, demonstra mihi,
et semitas tuas edoce me.
5Dirige me in veritate tua, et doce me,
quia tu es Deus salvator meus,
et te sustinui tota die.
6Reminiscere miserationum tuarum, Domine,
et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt.
7Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris.
Secundum misericordiam tuam memento mei tu,
propter bonitatem tuam, Domine.
8Dulcis et rectus Dominus;
propter hoc legem dabit delinquentibus in via.
9Diriget mansuetos in judicio;
docebit mites vias suas.
10Universæ viæ Domini, misericordia et veritas,
requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus.
11Propter nomen tuum, Domine,
propitiaberis peccato meo; multum est enim.
12Quis est homo qui timet Dominum?
legem statuit ei in via quam elegit.
13Anima ejus in bonis demorabitur,
et semen ejus hæreditabit terram.
14Firmamentum est Dominus timentibus eum;
et testamentum ipsius ut manifestetur illis.
15Oculi mei semper ad Dominum,
quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.
16Respice in me, et miserere mei,
quia unicus et pauper sum ego.
17Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt:
de necessitatibus meis erue me.
18Vide humilitatem meam et laborem meum,
et dimitte universa delicta mea.
19Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt,
et odio iniquo oderunt me.
20Custodi animam meam, et erue me:
non erubescam, quoniam speravi in te.
21Innocentes et recti adhæserunt mihi,
quia sustinui te.
22Libera, Deus, Israël
ex omnibus tribulationibus suis.
1In finem. Psalmus David.
Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum,
et in Domino sperans non infirmabor.
2Proba me, Domine, et tenta me;
ure renes meos et cor meum.
3Quoniam misericordia tua ante oculos meos est,
et complacui in veritate tua.
4Non sedi cum concilio vanitatis,
et cum iniqua gerentibus non introibo.
5Odivi ecclesiam malignantium,
et cum impiis non sedebo.
6Lavabo inter innocentes manus meas,
et circumdabo altare tuum, Domine:
7ut audiam vocem laudis,
et enarrem universa mirabilia tua.
8Domine, dilexi decorem domus tuæ,
et locum habitationis gloriæ tuæ.
9Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam,
et cum viris sanguinum vitam meam:
10in quorum manibus iniquitates sunt;
dextera eorum repleta est muneribus.
11Ego autem in innocentia mea ingressus sum;
redime me, et miserere mei.
12Pes meus stetit in directo;
in ecclesiis benedicam te, Domine.
1Psalmus David, priusquam liniretur.
Dominus illuminatio mea et salus mea: quem timebo?
Dominus protector vitæ meæ:
a quo trepidabo?
2Dum appropiant super me nocentes ut edant carnes meas,
qui tribulant me inimici mei,
ipsi infirmati sunt et ceciderunt.
3Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum;
si exsurgat adversum me prælium, in hoc ego sperabo.
4Unam petii a Domino, hanc requiram,
ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ;
ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus.
5Quoniam abscondit me in tabernaculo suo;
in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui.
6In petra exaltavit me,
et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos.
Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis;
cantabo, et psalmum dicam Domino.
7Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te;
miserere mei, et exaudi me.
8Tibi dixit cor meum: Exquisivit te facies mea;
faciem tuam, Domine, requiram.
9Ne avertas faciem tuam a me;
ne declines in ira a servo tuo.
Adjutor meus esto; ne derelinquas me,
neque despicias me, Deus salutaris meus.
10Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me;
Dominus autem assumpsit me.
11Legem pone mihi, Domine, in via tua,
et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos.
12Ne tradideris me in animas tribulantium me,
quoniam insurrexerunt in me testes iniqui,
et mentita est iniquitas sibi.
13Credo videre bona Domini in terra viventium.
14Expecta Dominum, viriliter age:
et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.
1Psalmus ipsi David.
Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me:
nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.
2Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ dum oro ad te;
dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.
3Ne simul trahas me cum peccatoribus,
et cum operantibus iniquitatem ne perdas me;
qui loquuntur pacem cum proximo suo,
mala autem in cordibus eorum.
4Da illis secundum opera eorum,
et secundum nequitiam adinventionum ipsorum.
Secundum opera manuum eorum tribue illis;
redde retributionem eorum ipsis.
5Quoniam non intellexerunt opera Domini,
et in opera manuum ejus destrues illos,
et non ædificabis eos.
6Benedictus Dominus,
quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ.
7Dominus adjutor meus et protector meus;
in ipso speravit cor meum, et adjutus sum:
et refloruit caro mea,
et ex voluntate mea confitebor ei.
8Dominus fortitudo plebis suæ,
et protector salvationum christi sui est.
9Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ;
et rege eos, et extolle illos usque in æternum.
1Psalmus David, in consummatione tabernaculi.
Afferte Domino, filii Dei,
afferte Domino filios arietum.
2Afferte Domino gloriam et honorem;
afferte Domino gloriam nomini ejus;
adorate Dominum in atrio sancto ejus.
3Vox Domini super aquas;
Deus majestatis intonuit:
Dominus super aquas multas.
4Vox Domini in virtute;
vox Domini in magnificentia.
5Vox Domini confringentis cedros,
et confringet Dominus cedros Libani:
6et comminuet eas, tamquam vitulum Libani,
et dilectus quemadmodum filius unicornium.
7Vox Domini intercidentis flammam ignis;
8vox Domini concutientis desertum:
et commovebit Dominus desertum Cades.
9Vox Domini præparantis cervos:
et revelabit condensa,
et in templo ejus omnes dicent gloriam.
10Dominus diluvium inhabitare facit,
et sedebit Dominus rex in æternum.
11Dominus virtutem populo suo dabit;
Dominus benedicet populo suo in pace.
1Psalmus cantici, in dedicatione domus David.
2Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me,
nec delectasti inimicos meos super me.
3Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.
4Domine, eduxisti ab inferno animam meam;
salvasti me a descendentibus in lacum.
5Psallite Domino, sancti ejus;
et confitemini memoriæ sanctitatis ejus.
6Quoniam ira in indignatione ejus,
et vita in voluntate ejus:
ad vesperum demorabitur fletus,
et ad matutinum lætitia.
7Ego autem dixi in abundantia mea:
Non movebor in æternum.
8Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem;
avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.
9Ad te, Domine, clamabo,
et ad Deum meum deprecabor.
10Quæ utilitas in sanguine meo,
dum descendo in corruptionem?
numquid confitebitur tibi pulvis,
aut annuntiabit veritatem tuam?
11Audivit Dominus, et misertus est mei;
Dominus factus est adjutor meus.
12Convertisti planctum meum in gaudium mihi;
conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia:
13ut cantet tibi gloria mea, et non compungar.
Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi.
1In finem. Psalmus David, pro extasi.
2In te, Domine, speravi;
non confundar in æternum:
in justitia tua libera me.
3Inclina ad me aurem tuam;
accelera ut eruas me.
Esto mihi in Deum protectorem,
et in domum refugii, ut salvum me facias:
4quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu;
et propter nomen tuum deduces me et enutries me.
5Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi,
quoniam tu es protector meus.
6In manus tuas commendo spiritum meum;
redemisti me, Domine Deus veritatis.
7Odisti observantes vanitates supervacue;
ego autem in Domino speravi.
8Exsultabo, et lætabor in misericordia tua,
quoniam respexisti humilitatem meam;
salvasti de necessitatibus animam meam.
9Nec conclusisti me in manibus inimici:
statuisti in loco spatioso pedes meos.
10Miserere mei, Domine, quoniam tribulor;
conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.
11Quoniam defecit in dolore vita mea,
et anni mei in gemitibus.
Infirmata est in paupertate virtus mea,
et ossa mea conturbata sunt.
12Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium,
et vicinis meis valde, et timor notis meis;
qui videbant me foras fugerunt a me.
13Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde;
factus sum tamquam vas perditum:
14quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu.
In eo dum convenirent simul adversum me,
accipere animam meam consiliati sunt.
15Ego autem in te speravi, Domine;
dixi: Deus meus es tu;
16in manibus tuis sortes meæ:
eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
17Illustra faciem tuam super servum tuum;
salvum me fac in misericordia tua.
18Domine, non confundar, quoniam invocavi te.
Erubescant impii, et deducantur in infernum;
19muta fiant labia dolosa,
quæ loquuntur adversus justum iniquitatem,
in superbia, et in abusione.
20Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine,
quam abscondisti timentibus te;
perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum!
21Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum;
proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.
22Benedictus Dominus,
quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
23Ego autem dixi in excessu mentis meæ:
Projectus sum a facie oculorum tuorum:
ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.
24Diligite Dominum, omnes sancti ejus,
quoniam veritatem requiret Dominus,
et retribuet abundanter facientibus superbiam.
25Viriliter agite, et confortetur cor vestrum,
omnes qui speratis in Domino.
1Ipsi David intellectus.
Beati quorum remissæ sunt iniquitates,
et quorum tecta sunt peccata.
2Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum,
nec est in spiritu ejus dolus.
3Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea,
dum clamarem tota die.
4Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua,
conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina.
5Delictum meum cognitum tibi feci,
et injustitiam meam non abscondi.
Dixi: Confitebor adversum me injustitiam meam Domino;
et tu remisisti impietatem peccati mei.
6Pro hac orabit ad te omnis sanctus
in tempore opportuno.
Verumtamen in diluvio aquarum multarum,
ad eum non approximabunt.
7Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me;
exsultatio mea, erue me a circumdantibus me.
8Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris;
firmabo super te oculos meos.
9Nolite fieri sicut equus et mulus,
quibus non est intellectus.
In camo et freno maxillas eorum constringe,
qui non approximant ad te.
10Multa flagella peccatoris;
sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.
11Lætamini in Domino, et exsultate, justi;
et gloriamini, omnes recti corde.
1Psalmus David.
Exsultate, justi, in Domino;
rectos decet collaudatio.
2Confitemini Domino in cithara;
in psalterio decem chordarum psallite illi.
3Cantate ei canticum novum;
bene psallite ei in vociferatione.
4Quia rectum est verbum Domini,
et omnia opera ejus in fide.
5Diligit misericordiam et judicium;
misericordia Domini plena est terra.
6Verbo Domini cæli firmati sunt,
et spiritu oris ejus omnis virtus eorum.
7Congregans sicut in utre aquas maris;
ponens in thesauris abyssos.
8Timeat Dominum omnis terra;
ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem.
9Quoniam ipse dixit, et facta sunt;
ipse mandavit et creata sunt.
10Dominus dissipat consilia gentium;
reprobat autem cogitationes populorum,
et reprobat consilia principum.
11Consilium autem Domini in æternum manet;
cogitationes cordis ejus in generatione et generationem.
12Beata gens cujus est Dominus Deus ejus;
populus quem elegit in hæreditatem sibi.
13De cælo respexit Dominus;
vidit omnes filios hominum.
14De præparato habitaculo suo
respexit super omnes qui habitant terram:
15qui finxit sigillatim corda eorum;
qui intelligit omnia opera eorum.
16Non salvatur rex per multam virtutem,
et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ.
17Fallax equus ad salutem;
in abundantia autem virtutis suæ non salvabitur.
18Ecce oculi Domini super metuentes eum,
et in eis qui sperant super misericordia ejus:
19ut eruat a morte animas eorum,
et alat eos in fame.
20Anima nostra sustinet Dominum,
quoniam adjutor et protector noster est.
21Quia in eo lætabitur cor nostrum,
et in nomine sancto ejus speravimus.
22Fiat misericordia tua, Domine, super nos,
quemadmodum speravimus in te.
1Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit.
2Benedicam Dominum in omni tempore;
semper laus ejus in ore meo.
3In Domino laudabitur anima mea:
audiant mansueti, et lætentur.
4Magnificate Dominum mecum,
et exaltemus nomen ejus in idipsum.
5Exquisivi Dominum, et exaudivit me;
et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.
6Accedite ad eum, et illuminamini;
et facies vestræ non confundentur.
7Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum,
et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.
8Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum,
et eripiet eos.
9Gustate et videte quoniam suavis est Dominus;
beatus vir qui sperat in eo.
10Timete Dominum, omnes sancti ejus,
quoniam non est inopia timentibus eum.
11Divites eguerunt, et esurierunt;
inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.
12Venite, filii; audite me:
timorem Domini docebo vos.
13Quis est homo qui vult vitam;
diligit dies videre bonos?
14Prohibe linguam tuam a malo,
et labia tua ne loquantur dolum.
15Diverte a malo, et fac bonum;
inquire pacem, et persequere eam.
16Oculi Domini super justos,
et aures ejus in preces eorum.
17Vultus autem Domini super facientes mala,
ut perdat de terra memoriam eorum.
18Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos;
et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.
19Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde,
et humiles spiritu salvabit.
20Multæ tribulationes justorum;
et de omnibus his liberabit eos Dominus.
21Custodit Dominus omnia ossa eorum:
unum ex his non conteretur.
22Mors peccatorum pessima;
et qui oderunt justum delinquent.
23Redimet Dominus animas servorum suorum,
et non delinquent omnes qui sperant in eo.
1Ipsi David.
Judica, Domine, nocentes me;
expugna impugnantes me.
2Apprehende arma et scutum,
et exsurge in adjutorium mihi.
3Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me;
dic animæ meæ: Salus tua ego sum.
4Confundantur et revereantur quærentes animam meam;
avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.
5Fiant tamquam pulvis ante faciem venti,
et angelus Domini coarctans eos.
6Fiat via illorum tenebræ et lubricum,
et angelus Domini persequens eos.
7Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui; supervacue exprobraverunt animam meam.
8Veniat illi laqueus quem ignorat,
et captio quam abscondit apprehendat eum,
et in laqueum cadat in ipsum.
9Anima autem mea exsultabit in Domino,
et delectabitur super salutari suo.
10Omnia ossa mea dicent:
Domine, quis similis tibi?
eripiens inopem de manu fortiorum ejus;
egenum et pauperem a diripientibus eum.
11Surgentes testes iniqui,
quæ ignorabam interrogabant me.
12Retribuebant mihi mala pro bonis,
sterilitatem animæ meæ.
13Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio;
humiliabam in jejunio animam meam,
et oratio mea in sinu meo convertetur.
14Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam;
quasi lugens et contristatus sic humiliabar.
15Et adversum me lætati sunt, et convenerunt;
congregata sunt super me flagella, et ignoravi.
16Dissipati sunt, nec compuncti;
tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione;
frenduerunt super me dentibus suis.
17Domine, quando respicies?
Restitue animam meam a malignitate eorum;
a leonibus unicam meam.
18Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te.
19Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique,
qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.
20Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur;
et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.
21Et dilataverunt super me os suum;
dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri.
22Vidisti, Domine: ne sileas;
Domine, ne discedas a me.
23Exsurge et intende judicio meo, Deus meus;
et Dominus meus, in causam meam.
24Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus,
et non supergaudeant mihi.
25Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ;
nec dicant: Devoravimus eum.
26Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis;
induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me.
27Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam;
et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus.
28Et lingua mea meditabitur justitiam tuam;
tota die laudem tuam.
1In finem. Servo Domini ipsi David.
2Dixit injustus ut delinquat in semetipso:
non est timor Dei ante oculos ejus.
3Quoniam dolose egit in conspectu ejus,
ut inveniatur iniquitas ejus ad odium.
4Verba oris ejus iniquitas, et dolus;
noluit intelligere ut bene ageret.
5Iniquitatem meditatus est in cubili suo;
astitit omni viæ non bonæ:
malitiam autem non odivit.
6Domine, in cælo misericordia tua,
et veritas tua usque ad nubes.
7Justitia tua sicut montes Dei;
judicia tua abyssus multa.
Homines et jumenta salvabis, Domine,
8quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus.
Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.
9Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ,
et torrente voluptatis tuæ potabis eos:
10quoniam apud te est fons vitæ,
et in lumine tuo videbimus lumen.
11Prætende misericordiam tuam scientibus te,
et justitiam tuam his qui recto sunt corde.
12Non veniat mihi pes superbiæ,
et manus peccatoris non moveat me.
13Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem;
expulsi sunt, nec potuerunt stare.
1Psalmus ipsi David.
Noli æmulari in malignantibus,
neque zelaveris facientes iniquitatem:
2quoniam tamquam fœnum velociter arescent,
et quemadmodum olera herbarum cito decident.
3Spera in Domino, et fac bonitatem;
et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus.
4Delectare in Domino,
et dabit tibi petitiones cordis tui.
5Revela Domino viam tuam,
et spera in eo, et ipse faciet.
6Et educet quasi lumen justitiam tuam,
et judicium tuum tamquam meridiem.
7Subditus esto Domino, et ora eum.
Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua;
in homine faciente injustitias.
8Desine ab ira, et derelinque furorem;
noli æmulari ut maligneris.
9Quoniam qui malignantur exterminabuntur;
sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram.
10Et adhuc pusillum, et non erit peccator;
et quæres locum ejus, et non invenies.
11Mansueti autem hæreditabunt terram,
et delectabuntur in multitudine pacis.
12Observabit peccator justum,
et stridebit super eum dentibus suis.
13Dominus autem irridebit eum,
quoniam prospicit quod veniet dies ejus.
14Gladium evaginaverunt peccatores;
intenderunt arcum suum:
ut dejiciant pauperem et inopem,
ut trucident rectos corde.
15Gladius eorum intret in corda ipsorum,
et arcus eorum confringatur.
16Melius est modicum justo,
super divitias peccatorum multas:
17quoniam brachia peccatorum conterentur:
confirmat autem justos Dominus.
18Novit Dominus dies immaculatorum,
et hæreditas eorum in æternum erit.
19Non confundentur in tempore malo,
et in diebus famis saturabuntur:
20quia peccatores peribunt.
Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati,
deficientes quemadmodum fumus deficient.
21Mutuabitur peccator, et non solvet;
justus autem miseretur et tribuet:
22quia benedicentes ei hæreditabunt terram;
maledicentes autem ei disperibunt.
23Apud Dominum gressus hominis dirigentur,
et viam ejus volet.
24Cum ceciderit, non collidetur,
quia Dominus supponit manum suam.
25Junior fui, etenim senui;
et non vidi justum derelictum,
nec semen ejus quærens panem.
26Tota die miseretur et commodat;
et semen illius in benedictione erit.
27Declina a malo, et fac bonum,
et inhabita in sæculum sæculi:
28quia Dominus amat judicium,
et non derelinquet sanctos suos:
in æternum conservabuntur.
Injusti punientur,
et semen impiorum peribit.
29Justi autem hæreditabunt terram,
et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam.
30Os justi meditabitur sapientiam,
et lingua ejus loquetur judicium.
31Lex Dei ejus in corde ipsius,
et non supplantabuntur gressus ejus.
32Considerat peccator justum,
et quærit mortificare eum.
33Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus,
nec damnabit eum cum judicabitur illi.
34Exspecta Dominum, et custodi viam ejus,
et exaltabit te ut hæreditate capias terram:
cum perierint peccatores, videbis.
35Vidi impium superexaltatum,
et elevatum sicut cedros Libani:
36et transivi, et ecce non erat;
et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus.
37Custodi innocentiam, et vide æquitatem,
quoniam sunt reliquiæ homini pacifico.
38Injusti autem disperibunt simul;
reliquiæ impiorum interibunt.
39Salus autem justorum a Domino;
et protector eorum in tempore tribulationis.
40Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos;
et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos,
quia speraverunt in eo.
1Psalmus David, in rememorationem de sabbato.
2Domine, ne in furore tuo arguas me,
neque in ira tua corripias me:
3quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi,
et confirmasti super me manum tuam.
4Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ;
non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
5quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum,
et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
6Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ,
a facie insipientiæ meæ.
7Miser factus sum et curvatus sum usque in finem;
tota die contristatus ingrediebar.
8Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus,
et non est sanitas in carne mea.
9Afflictus sum, et humiliatus sum nimis;
rugiebam a gemitu cordis mei.
10Domine, ante te omne desiderium meum,
et gemitus meus a te non est absconditus.
11Cor meum conturbatum est;
dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum,
et ipsum non est mecum.
12Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt;
et qui juxta me erant, de longe steterunt:
et vim faciebant qui quærebant animam meam.
13Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates,
et dolos tota die meditabantur.
14Ego autem, tamquam surdus, non audiebam;
et sicut mutus non aperiens os suum.
15Et factus sum sicut homo non audiens,
et non habens in ore suo redargutiones.
16Quoniam in te, Domine, speravi;
tu exaudies me, Domine Deus meus.
17Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei;
et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
18Quoniam ego in flagella paratus sum,
et dolor meus in conspectu meo semper.
19Quoniam iniquitatem meam annuntiabo,
et cogitabo pro peccato meo.
20Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me:
et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
21Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi,
quoniam sequebar bonitatem.
22Ne derelinquas me, Domine Deus meus;
ne discesseris a me.
23Intende in adjutorium meum,
Domine Deus salutis meæ.
1In finem, ipsi Idithun. Canticum David.
2Dixi: Custodiam vias meas:
ut non delinquam in lingua mea.
Posui ori meo custodiam,
cum consisteret peccator adversum me.
3Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis;
et dolor meus renovatus est.
4Concaluit cor meum intra me;
et in meditatione mea exardescet ignis.
5Locutus sum in lingua mea:
Notum fac mihi, Domine, finem meum,
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quid desit mihi.
6Ecce mensurabiles posuisti dies meos,
et substantia mea tamquam nihilum ante te.
Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
7Verumtamen in imagine pertransit homo;
sed et frustra conturbatur:
thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
8Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
9Ab omnibus iniquitatibus meis erue me:
opprobrium insipienti dedisti me.
10Obmutui, et non aperui os meum,
quoniam tu fecisti;
11amove a me plagas tuas.
12A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus:
propter iniquitatem corripuisti hominem.
Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus:
verumtamen vane conturbatur omnis homo.
13Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam;
auribus percipe lacrimas meas.
Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te,
et peregrinus sicut omnes patres mei.
14Remitte mihi, ut refrigerer
priusquam abeam et amplius non ero.
1In finem. Psalmus ipsi David.
2Exspectans exspectavi Dominum,
et intendit mihi.
3Et exaudivit preces meas,
et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis.
Et statuit super petram pedes meos,
et direxit gressus meos.
4Et immisit in os meum canticum novum,
carmen Deo nostro.
Videbunt multi, et timebunt,
et sperabunt in Domino.
5Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus,
et non respexit in vanitates et insanias falsas.
6Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua;
et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi.
Annuntiavi et locutus sum:
multiplicati sunt super numerum.
7Sacrificium et oblationem noluisti;
aures autem perfecisti mihi.
Holocaustum et pro peccato non postulasti;
8tunc dixi: Ecce venio.
In capite libri scriptum est de me,
9ut facerem voluntatem tuam.
Deus meus, volui,
et legem tuam in medio cordis mei.
10Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna;
ecce labia mea non prohibebo: Domine, tu scisti.
11Justitiam tuam non abscondi in corde meo;
veritatem tuam et salutare tuum dixi;
non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.
12Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me;
misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.
13Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus;
comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem.
Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei,
et cor meum dereliquit me.
14Complaceat tibi, Domine, ut eruas me;
Domine, ad adjuvandum me respice.
15Confundantur et revereantur simul,
qui quærunt animam meam ut auferant eam;
convertantur retrorsum et revereantur,
qui volunt mihi mala.
16Ferant confestim confusionem suam,
qui dicunt mihi: Euge, euge!
17Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te;
et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.
18Ego autem mendicus sum et pauper;
Dominus sollicitus est mei.
Adjutor meus et protector meus tu es;
Deus meus, ne tardaveris.
1In finem. Psalmus ipsi David.
2Beatus qui intelligit super egenum et pauperem:
in die mala liberabit eum Dominus.
3Dominus conservet eum, et vivificet eum,
et beatum faciat eum in terra,
et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
4Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus;
universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
5Ego dixi: Domine, miserere mei;
sana animam meam, quia peccavi tibi.
6Inimici mei dixerunt mala mihi:
Quando morietur, et peribit nomen ejus?
7Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur;
cor ejus congregavit iniquitatem sibi.
Egrediebatur foras et loquebatur.
8In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei;
adversum me cogitabant mala mihi.
9Verbum iniquum constituerunt adversum me:
Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat?
10Etenim homo pacis meæ in quo speravi,
qui edebat panes meos,
magnificavit super me supplantationem.
11Tu autem, Domine, miserere mei,
et resuscita me; et retribuam eis.
12In hoc cognovi quoniam voluisti me,
quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
13Me autem propter innocentiam suscepisti;
et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
14Benedictus Dominus Deus Israël
a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.
1In finem. Intellectus filiis Core.
2Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum,
ita desiderat anima mea ad te, Deus.
3Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum;
quando veniam, et apparebo ante faciem Dei?
4Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte,
dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus?
5Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam,
quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei,
in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.
6Quare tristis es, anima mea?
et quare conturbas me?
Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
salutare vultus mei,
7et Deus meus.
Ad meipsum anima mea conturbata est:
propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico.
8Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum;
omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.
9In die mandavit Dominus misericordiam suam,
et nocte canticum ejus;
apud me oratio Deo vitæ meæ.
10Dicam Deo: Susceptor meus es;
quare oblitus es mei?
et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?
11Dum confringuntur ossa mea,
exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei,
dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus?
12Quare tristis es, anima mea?
et quare conturbas me?
Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
salutare vultus mei, et Deus meus.
1Psalmus David.
Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta:
ab homine iniquo et doloso erue me.
2Quia tu es, Deus, fortitudo mea: quare me repulisti?
et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus?
3Emitte lucem tuam et veritatem tuam:
ipsa me deduxerunt, et adduxerunt
in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.
4Et introibo ad altare Dei,
ad Deum qui lætificat juventutem meam.
Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.
5Quare tristis es, anima mea?
et quare conturbas me?
Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
salutare vultus mei, et Deus meus.
1In finem. Filiis Core ad intellectum.
2Deus, auribus nostris audivimus,
patres nostri annuntiaverunt nobis,
opus quod operatus es in diebus eorum,
et in diebus antiquis.
3Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos;
afflixisti populos, et expulisti eos.
4Nec enim in gladio suo possederunt terram,
et brachium eorum non salvavit eos:
sed dextera tua et brachium tuum,
et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
5Tu es ipse rex meus et Deus meus,
qui mandas salutes Jacob.
6In te inimicos nostros ventilabimus cornu,
et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7Non enim in arcu meo sperabo,
et gladius meus non salvabit me:
8salvasti enim nos de affligentibus nos,
et odientes nos confudisti.
9In Deo laudabimur tota die,
et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
10Nunc autem repulisti et confudisti nos,
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
11Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros,
et qui oderunt nos diripiebant sibi.
12Dedisti nos tamquam oves escarum,
et in gentibus dispersisti nos.
13Vendidisti populum tuum sine pretio,
et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14Posuisti nos opprobrium vicinis nostris;
subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
15Posuisti nos in similitudinem gentibus;
commotionem capitis in populis.
16Tota die verecundia mea contra me est,
et confusio faciei meæ cooperuit me:
17a voce exprobrantis et obloquentis,
a facie inimici et persequentis.
18Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te,
et inique non egimus in testamento tuo.
19Et non recessit retro cor nostrum;
et declinasti semitas nostras a via tua:
20quoniam humiliasti nos in loco afflictionis,
et cooperuit nos umbra mortis.
21Si obliti sumus nomen Dei nostri,
et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
22nonne Deus requiret ista?
ipse enim novit abscondita cordis.
Quoniam propter te mortificamur tota die;
æstimati sumus sicut oves occisionis.
23Exsurge; quare obdormis, Domine?
exsurge, et ne repellas in finem.
24Quare faciem tuam avertis?
oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
25Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra;
conglutinatus est in terra venter noster.
26Exsurge, Domine, adjuva nos,
et redime nos propter nomen tuum.
1In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto.
2Eructavit cor meum verbum bonum:
dico ego opera mea regi.
Lingua mea calamus scribæ
velociter scribentis.
3Speciosus forma præ filiis hominum,
diffusa est gratia in labiis tuis:
propterea benedixit te Deus in æternum.
4Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.
5Specie tua et pulchritudine tua
intende, prospere procede, et regna,
propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam;
et deducet te mirabiliter dextera tua.
6Sagittæ tuæ acutæ:
populi sub te cadent,
in corda inimicorum regis.
7Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi;
virga directionis virga regni tui.
8Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem;
propterea unxit te Deus, Deus tuus,
oleo lætitiæ, præ consortibus tuis.
9Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis,
a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te
10filiæ regum in honore tuo.
Astitit regina a dextris tuis
in vestitu deaurato, circumdata varietate.
11Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam;
et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.
12Et concupiscet rex decorem tuum,
quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.
13Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur;
omnes divites plebis.
14Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus,
in fimbriis aureis,
15circumamicta varietatibus.
Adducentur regi virgines post eam;
proximæ ejus afferentur tibi.
16Afferentur in lætitia et exsultatione;
adducentur in templum regis.
17Pro patribus tuis nati sunt tibi filii;
constitues eos principes super omnem terram.
18Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem:
propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum sæculi.
1In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus.
2Deus noster refugium et virtus;
adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis.
3Propterea non timebimus dum turbabitur terra,
et transferentur montes in cor maris.
4Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum;
conturbati sunt montes in fortitudine ejus.
5Fluminis impetus lætificat civitatem Dei:
sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.
6Deus in medio ejus, non commovebitur;
adjuvabit eam Deus mane diluculo.
7Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna:
dedit vocem suam, mota est terra.
8Dominus virtutum nobiscum;
susceptor noster Deus Jacob.
9Venite, et videte opera Domini,
quæ posuit prodigia super terram,
10auferens bella usque ad finem terræ.
Arcum conteret, et confringet arma,
et scuta comburet igni.
11Vacate, et videte quoniam ego sum Deus;
exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.
12Dominus virtutum nobiscum;
susceptor noster Deus Jacob.
1In finem, pro filiis Core. Psalmus.
2Omnes gentes, plaudite manibus;
jubilate Deo in voce exsultationis:
3quoniam Dominus excelsus, terribilis,
rex magnus super omnem terram.
4Subjecit populos nobis,
et gentes sub pedibus nostris.
5Elegit nobis hæreditatem suam;
speciem Jacob quam dilexit.
6Ascendit Deus in jubilo,
et Dominus in voce tubæ.
7Psallite Deo nostro, psallite;
psallite regi nostro, psallite:
8quoniam rex omnis terræ Deus,
psallite sapienter.
9Regnabit Deus super gentes;
Deus sedet super sedem sanctam suam.
10Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham,
quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt.
1Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati.
2Magnus Dominus et laudabilis nimis,
in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.
3Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion;
latera aquilonis, civitas regis magni.
4Deus in domibus ejus cognoscetur
cum suscipiet eam.
5Quoniam ecce reges terræ congregati sunt;
convenerunt in unum.
6Ipsi videntes, sic admirati sunt,
conturbati sunt, commoti sunt.
7Tremor apprehendit eos;
ibi dolores ut parturientis:
8in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.
9Sicut audivimus, sic vidimus,
in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri:
Deus fundavit eam in æternum.
10Suscepimus, Deus, misericordiam tuam
in medio templi tui.
11Secundum nomen tuum, Deus,
sic et laus tua in fines terræ;
justitia plena est dextera tua.
12Lætetur mons Sion,
et exsultent filiæ Judæ,
propter judicia tua, Domine.
13Circumdate Sion, et complectimini eam;
narrate in turribus ejus.
14Ponite corda vestra in virtute ejus,
et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.
15Quoniam hic est Deus,
Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi:
ipse reget nos in sæcula.
1In finem, filiis Core. Psalmus.
2Audite hæc, omnes gentes;
auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:
3quique terrigenæ et filii hominum,
simul in unum dives et pauper.
4Os meum loquetur sapientiam,
et meditatio cordis mei prudentiam.
5Inclinabo in parabolam aurem meam;
aperiam in psalterio propositionem meam.
6Cur timebo in die mala?
iniquitas calcanei mei circumdabit me.
7Qui confidunt in virtute sua,
et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.
8Frater non redimit, redimet homo:
non dabit Deo placationem suam,
9et pretium redemptionis animæ suæ.
Et laborabit in æternum;
10et vivet adhuc in finem.
11Non videbit interitum,
cum viderit sapientes morientes:
simul insipiens et stultus peribunt.
Et relinquent alienis divitias suas,
12et sepulchra eorum domus illorum in æternum;
tabernacula eorum in progenie et progenie:
vocaverunt nomina sua in terris suis.
13Et homo, cum in honore esset, non intellexit.
Comparatus est jumentis insipientibus,
et similis factus est illis.
14Hæc via illorum scandalum ipsis;
et postea in ore suo complacebunt.
15Sicut oves in inferno positi sunt:
mors depascet eos.
Et dominabuntur eorum justi in matutino;
et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.
16Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi,
cum acceperit me.
17Ne timueris cum dives factus fuerit homo,
et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus:
18quoniam, cum interierit, non sumet omnia,
neque descendet cum eo gloria ejus.
19Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur;
confitebitur tibi cum benefeceris ei.
20Introibit usque in progenies patrum suorum;
et usque in æternum non videbit lumen.
21Homo, cum in honore esset, non intellexit.
Comparatus est jumentis insipientibus,
et similis factus est illis.
1Psalmus Asaph.
Deus deorum Dominus locutus est,
et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.
2Ex Sion species decoris ejus:
3Deus manifeste veniet;
Deus noster, et non silebit.
Ignis in conspectu ejus exardescet;
et in circuitu ejus tempestas valida.
4Advocabit cælum desursum, et terram,
discernere populum suum.
5Congregate illi sanctos ejus,
qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.
6Et annuntiabunt cæli justitiam ejus,
quoniam Deus judex est.
7Audi, populus meus, et loquar;
Israël, et testificabor tibi:
Deus, Deus tuus ego sum.
8Non in sacrificiis tuis arguam te;
holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
9Non accipiam de domo tua vitulos,
neque de gregibus tuis hircos:
10quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum,
jumenta in montibus, et boves.
11Cognovi omnia volatilia cæli,
et pulchritudo agri mecum est.
12Si esuriero, non dicam tibi:
meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus.
13Numquid manducabo carnes taurorum?
aut sanguinem hircorum potabo?
14Immola Deo sacrificium laudis,
et redde Altissimo vota tua.
15Et invoca me in die tribulationis:
eruam te, et honorificabis me.
16Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras justitias meas?
et assumis testamentum meum per os tuum?
17Tu vero odisti disciplinam,
et projecisti sermones meos retrorsum.
18Si videbas furem, currebas cum eo;
et cum adulteris portionem tuam ponebas.
19Os tuum abundavit malitia,
et lingua tua concinnabat dolos.
20Sedens adversus fratrem tuum loquebaris,
et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.
21Hæc fecisti, et tacui.
Existimasti inique quod ero tui similis:
arguam te, et statuam contra faciem tuam.
22Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum,
nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
23Sacrificium laudis honorificabit me,
et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.
1In finem. Psalmus David, 2cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.
3Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam;
et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
4Amplius lava me ab iniquitate mea,
et a peccato meo munda me.
5Quoniam iniquitatem meam ego cognosco,
et peccatum meum contra me est semper.
6Tibi soli peccavi, et malum coram te feci;
ut justificeris in sermonibus tuis,
et vincas cum judicaris.
7Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum,
et in peccatis concepit me mater mea.
8Ecce enim veritatem dilexisti;
incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
9Asperges me hyssopo, et mundabor;
lavabis me, et super nivem dealbabor.
10Auditui meo dabis gaudium et lætitiam,
et exsultabunt ossa humiliata.
11Averte faciem tuam a peccatis meis,
et omnes iniquitates meas dele.
12Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum rectum innova in visceribus meis.
13Ne projicias me a facie tua,
et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
14Redde mihi lætitiam salutaris tui,
et spiritu principali confirma me.
15Docebo iniquos vias tuas,
et impii ad te convertentur.
16Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ,
et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
17Domine, labia mea aperies,
et os meum annuntiabit laudem tuam.
18Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique;
holocaustis non delectaberis.
19Sacrificium Deo spiritus contribulatus;
cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
20Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion,
ut ædificentur muri Jerusalem.
21Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta;
tunc imponent super altare tuum vitulos.
1In finem. Intellectus David, 2cum venit Doëg Idumæus, et nuntiavit Sauli: Venit David in domum Achimelech.
3Quid gloriaris in malitia,
qui potens es in iniquitate?
4Tota die injustitiam cogitavit lingua tua;
sicut novacula acuta fecisti dolum.
5Dilexisti malitiam super benignitatem;
iniquitatem magis quam loqui æquitatem.
6Dilexisti omnia verba præcipitationis;
lingua dolosa.
7Propterea Deus destruet te in finem;
evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo,
et radicem tuam de terra viventium.
8Videbunt justi, et timebunt;
et super eum ridebunt, et dicent:
9Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum;
sed speravit in multitudine divitiarum suarum,
et prævaluit in vanitate sua.
10Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei;
speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi.
11Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti;
et exspectabo nomen tuum,
quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.
1In finem, pro Maëleth intelligentiæ David.
Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.
2Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus;
non est qui faciat bonum.
3Deus de cælo prospexit super filios hominum,
ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
4Omnes declinaverunt; simul inutiles facti sunt:
non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
5Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem,
qui devorant plebem meam ut cibum panis?
6Deum non invocaverunt;
illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent:
confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.
7Quis dabit ex Sion salutare Israël?
cum converterit Deus captivitatem plebis suæ,
exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.
1In finem, in carminibus. Intellectus David, 2cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos?
3Deus, in nomine tuo salvum me fac,
et in virtute tua judica me.
4Deus, exaudi orationem meam;
auribus percipe verba oris mei.
5Quoniam alieni insurrexerunt adversum me,
et fortes quæsierunt animam meam,
et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.
6Ecce enim Deus adjuvat me,
et Dominus susceptor est animæ meæ.
7Averte mala inimicis meis;
et in veritate tua disperde illos.
8Voluntarie sacrificabo tibi,
et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.
9Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me,
et super inimicos meos despexit oculus meus.
1In finem, in carminibus. Intellectus David.
2Exaudi, Deus, orationem meam,
et ne despexeris deprecationem meam:
3intende mihi, et exaudi me.
Contristatus sum in exercitatione mea,
et conturbatus sum
4a voce inimici, et a tribulatione peccatoris.
Quoniam declinaverunt in me iniquitates,
et in ira molesti erant mihi.
5Cor meum conturbatum est in me,
et formido mortis cecidit super me.
6Timor et tremor venerunt super me,
et contexerunt me tenebræ.
7Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ,
et volabo, et requiescam?
8Ecce elongavi fugiens,
et mansi in solitudine.
9Exspectabam eum qui salvum me fecit
a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
10Præcipita, Domine; divide linguas eorum:
quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
11Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas;
et labor in medio ejus,
12et injustitia:
et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
13Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi,
sustinuissem utique.
Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset,
abscondissem me forsitan ab eo.
14Tu vero homo unanimis,
dux meus, et notus meus:
15qui simul mecum dulces capiebas cibos;
in domo Dei ambulavimus cum consensu.
16Veniat mors super illos,
et descendant in infernum viventes:
quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.
17Ego autem ad Deum clamavi,
et Dominus salvabit me.
18Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo;
et exaudiet vocem meam.
19Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi:
quoniam inter multos erant mecum.
20Exaudiet Deus, et humiliabit illos,
qui est ante sæcula.
Non enim est illis commutatio,
et non timuerunt Deum.
21Extendit manum suam in retribuendo;
contaminaverunt testamentum ejus:
22divisi sunt ab ira vultus ejus,
et appropinquavit cor illius.
Molliti sunt sermones ejus super oleum;
et ipsi sunt jacula.
23Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet;
non dabit in æternum fluctuationem justo.
24Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus.
Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos;
ego autem sperabo in te, Domine.
1In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.
2Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo;
tota die impugnans, tribulavit me.
3Conculcaverunt me inimici mei tota die,
quoniam multi bellantes adversum me.
4Ab altitudine diei timebo:
ego vero in te sperabo.
5In Deo laudabo sermones meos;
in Deo speravi:
non timebo quid faciat mihi caro.
6Tota die verba mea execrabantur;
adversum me omnes cogitationes eorum in malum.
7Inhabitabunt, et abscondent;
ipsi calcaneum meum observabunt.
Sicut sustinuerunt animam meam,
8pro nihilo salvos facies illos;
in ira populos confringes.
9Deus, vitam meam annuntiavi tibi;
posuisti lacrimas meas in conspectu tuo,
sicut et in promissione tua:
10tunc convertentur inimici mei retrorsum.
In quacumque die invocavero te,
ecce cognovi quoniam Deus meus es.
11In Deo laudabo verbum;
in Domino laudabo sermonem.
In Deo speravi:
non timebo quid faciat mihi homo.
12In me sunt, Deus, vota tua,
quæ reddam, laudationes tibi:
13quoniam eripuisti animam meam de morte,
et pedes meos de lapsu,
ut placeam coram Deo in lumine viventium.
1In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam.
2Miserere mei, Deus, miserere mei,
quoniam in te confidit anima mea.
Et in umbra alarum tuarum sperabo,
donec transeat iniquitas.
3Clamabo ad Deum altissimum,
Deum qui benefecit mihi.
4Misit de cælo, et liberavit me;
dedit in opprobrium conculcantes me.
Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,
5et eripuit animam meam de medio catulorum leonum.
Dormivi conturbatus.
Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ,
et lingua eorum gladius acutus.
6Exaltare super cælos, Deus,
et in omnem terram gloria tua.
7Laqueum paraverunt pedibus meis,
et incurvaverunt animam meam.
Foderunt ante faciem meam foveam,
et inciderunt in eam.
8Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum;
cantabo, et psalmum dicam.
9Exsurge, gloria mea;
exsurge, psalterium et cithara:
exsurgam diluculo.
10Confitebor tibi in populis, Domine,
et psalmum dicam tibi in gentibus:
11quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua,
et usque ad nubes veritas tua.
12Exaltare super cælos, Deus,
et super omnem terram gloria tua.
1In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem.
2Si vere utique justitiam loquimini,
recta judicate, filii hominum.
3Etenim in corde iniquitates operamini;
in terra injustitias manus vestræ concinnant.
4Alienati sunt peccatores a vulva;
erraverunt ab utero:
locuti sunt falsa.
5Furor illis secundum similitudinem serpentis,
sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas,
6quæ non exaudiet vocem incantantium,
et venefici incantantis sapienter.
7Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum;
molas leonum confringet Dominus.
8Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens;
intendit arcum suum donec infirmentur.
9Sicut cera quæ fluit auferentur;
supercecidit ignis, et non viderunt solem.
10Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum,
sicut viventes sic in ira absorbet eos.
11Lætabitur justus cum viderit vindictam;
manus suas lavabit in sanguine peccatoris.
12Et dicet homo: Si utique est fructus justo,
utique est Deus judicans eos in terra.
1In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret.
2Eripe me de inimicis meis, Deus meus,
et ab insurgentibus in me libera me.
3Eripe me de operantibus iniquitatem,
et de viris sanguinum salva me.
4Quia ecce ceperunt animam meam;
irruerunt in me fortes.
5Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine;
sine iniquitate cucurri, et direxi.
6Exsurge in occursum meum, et vide:
et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël,
intende ad visitandas omnes gentes:
non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
7Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes:
et circuibunt civitatem.
8Ecce loquentur in ore suo,
et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
9Et tu, Domine, deridebis eos;
ad nihilum deduces omnes gentes.
10Fortitudinem meam ad te custodiam,
quia, Deus, susceptor meus es:
11Deus meus misericordia ejus præveniet me.
12Deus ostendet mihi super inimicos meos:
ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei.
Disperge illos in virtute tua,
et depone eos, protector meus, Domine:
13delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum;
et comprehendantur in superbia sua.
Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
14in consummatione:
in ira consummationis, et non erunt.
Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
15Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes:
et circuibunt civitatem.
16Ipsi dispergentur ad manducandum;
si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
17Ego autem cantabo fortitudinem tuam,
et exsultabo mane misericordiam tuam:
quia factus es susceptor meus,
et refugium meum in die tribulationis meæ.
18Adjutor meus, tibi psallam,
quia Deus susceptor meus es;
Deus meus, misericordia mea.
1In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam, 2cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.
3Deus, repulisti nos, et destruxisti nos;
iratus es, et misertus es nobis.
4Commovisti terram, et conturbasti eam;
sana contritiones ejus, quia commota est.
5Ostendisti populo tuo dura;
potasti nos vino compunctionis.
6Dedisti metuentibus te significationem,
ut fugiant a facie arcus;
ut liberentur dilecti tui.
7Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
8Deus locutus est in sancto suo:
lætabor, et partibor Sichimam;
et convallem tabernaculorum metibor.
9Meus est Galaad, et meus est Manasses;
et Ephraim fortitudo capitis mei.
Juda rex meus;
10Moab olla spei meæ.
In Idumæam extendam calceamentum meum:
mihi alienigenæ subditi sunt.
11Quis deducet me in civitatem munitam?
quis deducet me usque in Idumæam?
12nonne tu, Deus, qui repulisti nos?
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris?
13Da nobis auxilium de tribulatione,
quia vana salus hominis.
14In Deo faciemus virtutem;
et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.
1In finem. In hymnis David.
2Exaudi, Deus, deprecationem meam;
intende orationi meæ.
3A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum;
in petra exaltasti me.
Deduxisti me,
4quia factus es spes mea:
turris fortitudinis a facie inimici.
5Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula;
protegar in velamento alarum tuarum.
6Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam;
dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum.
7Dies super dies regis adjicies;
annos ejus usque in diem generationis et generationis.
8Permanet in æternum in conspectu Dei:
misericordiam et veritatem ejus quis requiret?
9Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi,
ut reddam vota mea de die in diem.
1In finem, pro Idithun. Psalmus David.
2Nonne Deo subjecta erit anima mea?
ab ipso enim salutare meum.
3Nam et ipse Deus meus et salutaris meus;
susceptor meus, non movebor amplius.
4Quousque irruitis in hominem?
interficitis universi vos,
tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ.
5Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere;
cucurri in siti:
ore suo benedicebant,
et corde suo maledicebant.
6Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea,
quoniam ab ipso patientia mea:
7quia ipse Deus meus et salvator meus,
adjutor meus, non emigrabo.
8In Deo salutare meum et gloria mea;
Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.
9Sperate in eo, omnis congregatio populi;
effundite coram illo corda vestra:
Deus adjutor noster in æternum.
10Verumtamen vani filii hominum,
mendaces filii hominum in stateris,
ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.
11Nolite sperare in iniquitate,
et rapinas nolite concupiscere;
divitiæ si affluant, nolite cor apponere.
12Semel locutus est Deus;
duo hæc audivi:
quia potestas Dei est,
13et tibi, Domine, misericordia:
quia tu reddes unicuique juxta opera sua.
1Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ.
2Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo.
Sitivit in te anima mea; quam multipliciter tibi caro mea!
3In terra deserta, et invia, et inaquosa,
sic in sancto apparui tibi,
ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.
4Quoniam melior est misericordia tua super vitas,
labia mea laudabunt te.
5Sic benedicam te in vita mea,
et in nomine tuo levabo manus meas.
6Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea,
et labiis exsultationis laudabit os meum.
7Si memor fui tui super stratum meum,
in matutinis meditabor in te.
8Quia fuisti adjutor meus,
et in velamento alarum tuarum exsultabo.
9Adhæsit anima mea post te;
me suscepit dextera tua.
10Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam:
introibunt in inferiora terræ;
11tradentur in manus gladii:
partes vulpium erunt.
12Rex vero lætabitur in Deo;
laudabuntur omnes qui jurant in eo:
quia obstructum est os loquentium iniqua.
1In finem. Psalmus David.
2Exaudi, Deus, orationem meam cum deprecor;
a timore inimici eripe animam meam.
3Protexisti me a conventu malignantium,
a multitudine operantium iniquitatem.
4Quia exacuerunt ut gladium linguas suas;
intenderunt arcum rem amaram,
5ut sagittent in occultis immaculatum.
6Subito sagittabunt eum, et non timebunt;
firmaverunt sibi sermonem nequam.
Narraverunt ut absconderent laqueos;
dixerunt: Quis videbit eos?
7Scrutati sunt iniquitates;
defecerunt scrutantes scrutinio.
Accedet homo ad cor altum,
8et exaltabitur Deus.
Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum,
9et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum.
Conturbati sunt omnes qui videbant eos,
10et timuit omnis homo.
Et annuntiaverunt opera Dei,
et facta ejus intellexerunt.
11Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo,
et laudabuntur omnes recti corde.
1In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire.
2Te decet hymnus, Deus, in Sion,
et tibi reddetur votum in Jerusalem.
3Exaudi orationem meam;
ad te omnis caro veniet.
4Verba iniquorum prævaluerunt super nos,
et impietatibus nostris tu propitiaberis.
5Beatus quem elegisti et assumpsisti:
inhabitabit in atriis tuis.
Replebimur in bonis domus tuæ;
sanctum est templum tuum,
6mirabile in æquitate.
Exaudi nos, Deus, salutaris noster,
spes omnium finium terræ, et in mari longe.
7Præparans montes in virtute tua,
accinctus potentia;
8qui conturbas profundum maris,
sonum fluctuum ejus.
Turbabuntur gentes,
9et timebunt qui habitant terminos a signis tuis;
exitus matutini et vespere delectabis.
10Visitasti terram, et inebriasti eam;
multiplicasti locupletare eam.
Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum:
quoniam ita est præparatio ejus.
11Rivos ejus inebria;
multiplica genimina ejus:
in stillicidiis ejus lætabitur germinans.
12Benedices coronæ anni benignitatis tuæ,
et campi tui replebuntur ubertate.
13Pinguescent speciosa deserti,
et exsultatione colles accingentur.
14Induti sunt arietes ovium,
et valles abundabunt frumento;
clamabunt, etenim hymnum dicent.
1In finem. Canticum psalmi resurrectionis.
Jubilate Deo, omnis terra;
2psalmum dicite nomini ejus;
date gloriam laudi ejus.
3Dicite Deo: Quam terribilia sunt opera tua, Domine!
in multitudine virtutis tuæ mentientur tibi inimici tui.
4Omnis terra adoret te, et psallat tibi;
psalmum dicat nomini tuo.
5Venite, et videte opera Dei:
terribilis in consiliis super filios hominum.
6Qui convertit mare in aridam;
in flumine pertransibunt pede:
ibi lætabimur in ipso.
7Qui dominatur in virtute sua in æternum;
oculi ejus super gentes respiciunt:
qui exasperant non exaltentur in semetipsis.
8Benedicite, gentes, Deum nostrum,
et auditam facite vocem laudis ejus:
9qui posuit animam meam ad vitam,
et non dedit in commotionem pedes meos.
10Quoniam probasti nos, Deus;
igne nos examinasti, sicut examinatur argentum.
11Induxisti nos in laqueum;
posuisti tribulationes in dorso nostro;
12imposuisti homines super capita nostra.
Transivimus per ignem et aquam,
et eduxisti nos in refrigerium.
13Introibo in domum tuam in holocaustis;
reddam tibi vota mea
14quæ distinxerunt labia mea:
et locutum est os meum in tribulatione mea.
15Holocausta medullata offeram tibi, cum incenso arietum;
offeram tibi boves cum hircis.
16Venite, audite, et narrabo, omnes qui timetis Deum,
quanta fecit animæ meæ.
17Ad ipsum ore meo clamavi,
et exaltavi sub lingua mea.
18Iniquitatem si aspexi in corde meo,
non exaudiet Dominus.
19Propterea exaudivit Deus,
et attendit voci deprecationis meæ.
20Benedictus Deus, qui non amovit orationem meam,
et misericordiam suam a me.
1In finem, in hymnis. Psalmus cantici David.
2Deus misereatur nostri, et benedicat nobis;
illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri:
3ut cognoscamus in terra viam tuam,
in omnibus gentibus salutare tuum.
4Confiteantur tibi populi, Deus:
confiteantur tibi populi omnes.
5Lætentur et exsultent gentes,
quoniam judicas populos in æquitate,
et gentes in terra dirigis.
6Confiteantur tibi populi, Deus:
confiteantur tibi populi omnes.
7Terra dedit fructum suum:
benedicat nos Deus, Deus noster!
8Benedicat nos Deus,
et metuant eum omnes fines terræ.
1In finem. Psalmus cantici ipsi David.
2Exsurgat Deus, et dissipentur inimici ejus;
et fugiant qui oderunt eum a facie ejus.
3Sicut deficit fumus, deficiant;
sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.
4Et justi epulentur, et exsultent in conspectu Dei,
et delectentur in lætitia.
5Cantate Deo; psalmum dicite nomini ejus:
iter facite ei qui ascendit super occasum.
Dominus nomen illi; exsultate in conspectu ejus.
Turbabuntur a facie ejus,
6patris orphanorum, et judicis viduarum;
Deus in loco sancto suo.
7Deus qui inhabitare facit unius moris in domo;
qui educit vinctos in fortitudine,
similiter eos qui exasperant, qui habitant in sepulchris.
8Deus, cum egredereris in conspectu populi tui,
cum pertransires in deserto,
9terra mota est, etenim cæli distillaverunt,
a facie Dei Sinai, a facie Dei Israël.
10Pluviam voluntariam segregabis, Deus, hæreditati tuæ;
et infirmata est, tu vero perfecisti eam.
11Animalia tua habitabunt in ea;
parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.
12Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.
13Rex virtutum dilecti, dilecti;
et speciei domus dividere spolia.
14Si dormiatis inter medios cleros,
pennæ columbæ deargentatæ,
et posteriora dorsi ejus in pallore auri.
15Dum discernit cælestis reges super eam,
nive dealbabuntur in Selmon.
16Mons Dei, mons pinguis:
mons coagulatus, mons pinguis.
17Ut quid suspicamini, montes coagulatos?
mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo;
etenim Dominus habitabit in finem.
18Currus Dei decem millibus multiplex, millia lætantium;
Dominus in eis in Sina, in sancto.
19Ascendisti in altum, cepisti captivitatem,
accepisti dona in hominibus;
etenim non credentes inhabitare Dominum Deum.
20Benedictus Dominus die quotidie:
prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum.
21Deus noster, Deus salvos faciendi;
et Domini, Domini exitus mortis.
22Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum,
verticem capilli perambulantium in delictis suis.
23Dixit Dominus: Ex Basan convertam,
convertam in profundum maris:
24ut intingatur pes tuus in sanguine;
lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso.
25Viderunt ingressus tuos, Deus,
ingressus Dei mei, regis mei, qui est in sancto.
26Prævenerunt principes conjuncti psallentibus,
in medio juvencularum tympanistriarum.
27In ecclesiis benedicite Deo Domino de fontibus Israël.
28Ibi Benjamin adolescentulus, in mentis excessu;
principes Juda, duces eorum;
principes Zabulon, principes Nephthali.
29Manda, Deus, virtuti tuæ;
confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis.
30A templo tuo in Jerusalem,
tibi offerent reges munera.
31Increpa feras arundinis;
congregatio taurorum in vaccis populorum:
ut excludant eos qui probati sunt argento.
Dissipa gentes quæ bella volunt.
32Venient legati ex Ægypto;
Æthiopia præveniet manus ejus Deo.
33Regna terræ, cantate Deo;
psallite Domino; psallite Deo.
34Qui ascendit super cælum cæli, ad orientem:
ecce dabit voci suæ vocem virtutis.
35Date gloriam Deo super Israël;
magnificentia ejus et virtus ejus in nubibus.
36Mirabilis Deus in sanctis suis;
Deus Israël ipse dabit virtutem et fortitudinem plebi suæ.
Benedictus Deus!
1In finem, pro iis qui commutabuntur. David.
2Salvum me fac, Deus,
quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.
3Infixus sum in limo profundi et non est substantia.
Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.
4Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ;
defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
5Multiplicati sunt super capillos capitis mei
qui oderunt me gratis.
Confortati sunt qui persecuti sunt me
inimici mei injuste;
quæ non rapui, tunc exsolvebam.
6Deus, tu scis insipientiam meam;
et delicta mea a te non sunt abscondita.
7Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum;
non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.
8Quoniam propter te sustinui opprobrium;
operuit confusio faciem meam.
9Extraneus factus sum fratribus meis,
et peregrinus filiis matris meæ.
10Quoniam zelus domus tuæ comedit me,
et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.
11Et operui in jejunio animam meam,
et factum est in opprobrium mihi.
12Et posui vestimentum meum cilicium;
et factus sum illis in parabolam.
13Adversum me loquebantur qui sedebant in porta,
et in me psallebant qui bibebant vinum.
14Ego vero orationem meam ad te, Domine;
tempus beneplaciti, Deus.
In multitudine misericordiæ tuæ,
exaudi me in veritate salutis tuæ.
15Eripe me de luto, ut non infigar;
libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.
16Non me demergat tempestas aquæ,
neque absorbeat me profundum,
neque urgeat super me puteus os suum.
17Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua;
secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
18Et ne avertas faciem tuam a puero tuo;
quoniam tribulor, velociter exaudi me.
19Intende animæ meæ, et libera eam;
propter inimicos meos, eripe me.
20Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;
21in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me.
Improperium exspectavit cor meum et miseriam:
et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit;
et qui consolaretur, et non inveni.
22Et dederunt in escam meam fel,
et in siti mea potaverunt me aceto.
23Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum,
et in retributiones, et in scandalum.
24Obscurentur oculi eorum, ne videant,
et dorsum eorum semper incurva.
25Effunde super eos iram tuam,
et furor iræ tuæ comprehendat eos.
26Fiat habitatio eorum deserta,
et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
27Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt,
et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
28Appone iniquitatem super iniquitatem eorum,
et non intrent in justitiam tuam.
29Deleantur de libro viventium,
et cum justis non scribantur.
30Ego sum pauper et dolens;
salus tua, Deus, suscepit me.
31Laudabo nomen Dei cum cantico,
et magnificabo eum in laude:
32et placebit Deo super vitulum novellum,
cornua producentem et ungulas.
33Videant pauperes, et lætentur;
quærite Deum, et vivet anima vestra:
34quoniam exaudivit pauperes Dominus,
et vinctos suos non despexit.
35Laudent illum cæli et terra;
mare, et omnia reptilia in eis.
36Quoniam Deus salvam faciet Sion,
et ædificabuntur civitates Juda,
et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.
37Et semen servorum ejus possidebit eam;
et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.
1In finem. Psalmus David in rememorationem, quod salvum fecerit eum Dominus.
2Deus, in adjutorium meum intende;
Domine, ad adjuvandum me festina.
3Confundantur, et revereantur, qui quærunt animam meam.
4Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala;
avertantur statim erubescentes qui dicunt mihi: Euge, euge!
5Exsultent et lætentur in te omnes qui quærunt te;
et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.
6Ego vero egenus et pauper sum;
Deus, adjuva me.
Adjutor meus et liberator meus es tu;
Domine, ne moreris.
1Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum.
In te, Domine, speravi; non confundar in æternum.
2In justitia tua libera me, et eripe me:
inclina ad me aurem tuam, et salva me.
3Esto mihi in Deum protectorem,
et in locum munitum, ut salvum me facias:
quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.
4Deus meus, eripe me de manu peccatoris,
et de manu contra legem agentis, et iniqui:
5quoniam tu es patientia mea, Domine;
Domine, spes mea a juventute mea.
6In te confirmatus sum ex utero;
de ventre matris meæ tu es protector meus;
in te cantatio mea semper.
7Tamquam prodigium factus sum multis;
et tu adjutor fortis.
8Repleatur os meum laude,
ut cantem gloriam tuam,
tota die magnitudinem tuam.
9Ne projicias me in tempore senectutis;
cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
10Quia dixerunt inimici mei mihi,
et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,
11dicentes: Deus dereliquit eum:
persequimini et comprehendite eum,
quia non est qui eripiat.
12Deus, ne elongeris a me;
Deus meus, in auxilium meum respice.
13Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ;
operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.
14Ego autem semper sperabo,
et adjiciam super omnem laudem tuam.
15Os meum annuntiabit justitiam tuam,
tota die salutare tuum.
Quoniam non cognovi litteraturam,
16introibo in potentias Domini;
Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.
17Deus, docuisti me a juventute mea;
et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
18Et usque in senectam et senium,
Deus, ne derelinquas me,
donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est,
potentiam tuam,
19et justitiam tuam, Deus, usque in altissima;
quæ fecisti magnalia, Deus: quis similis tibi?
20Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas!
et conversus vivificasti me,
et de abyssis terræ iterum reduxisti me.
21Multiplicasti magnificentiam tuam;
et conversus consolatus es me.
22Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus;
psallam tibi in cithara, sanctus Israël.
23Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi;
et anima mea quam redemisti.
24Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam,
cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.
1Psalmus, in Salomonem.
2Deus, judicium tuum regi da,
et justitiam tuam filio regis;
judicare populum tuum in justitia,
et pauperes tuos in judicio.
3Suscipiant montes pacem populo,
et colles justitiam.
4Judicabit pauperes populi,
et salvos faciet filios pauperum,
et humiliabit calumniatorem.
5Et permanebit cum sole, et ante lunam,
in generatione et generationem.
6Descendet sicut pluvia in vellus,
et sicut stillicidia stillantia super terram.
7Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis,
donec auferatur luna.
8Et dominabitur a mari usque ad mare,
et a flumine usque ad terminos orbis terrarum.
9Coram illo procident Æthiopes,
et inimici ejus terram lingent.
10Reges Tharsis et insulæ munera offerent;
reges Arabum et Saba dona adducent:
11et adorabunt eum omnes reges terræ;
omnes gentes servient ei.
12Quia liberabit pauperem a potente,
et pauperem cui non erat adjutor.
13Parcet pauperi et inopi,
et animas pauperum salvas faciet.
14Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum,
et honorabile nomen eorum coram illo.
15Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ;
et adorabunt de ipso semper,
tota die benedicent ei.
16Et erit firmamentum in terra in summis montium;
superextolletur super Libanum fructus ejus,
et florebunt de civitate sicut fœnum terræ.
17Sit nomen ejus benedictum in sæcula;
ante solem permanet nomen ejus.
Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ;
omnes gentes magnificabunt eum.
18Benedictus Dominus Deus Israël,
qui facit mirabilia solus.
19Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum,
et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.
20Defecerunt laudes David, filii Jesse.
1Psalmus Asaph.
Quam bonus Israël Deus,
his qui recto sunt corde!
2Mei autem pene moti sunt pedes,
pene effusi sunt gressus mei:
3quia zelavi super iniquos,
pacem peccatorum videns.
4Quia non est respectus morti eorum,
et firmamentum in plaga eorum.
5In labore hominum non sunt,
et cum hominibus non flagellabuntur.
6Ideo tenuit eos superbia;
operti sunt iniquitate et impietate sua.
7Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum;
transierunt in affectum cordis.
8Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam;
iniquitatem in excelso locuti sunt.
9Posuerunt in cælum os suum,
et lingua eorum transivit in terra.
10Ideo convertetur populus meus hic,
et dies pleni invenientur in eis.
11Et dixerunt: Quomodo scit Deus,
et si est scientia in excelso?
12Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo
obtinuerunt divitias.
13Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum,
et lavi inter innocentes manus meas,
14et fui flagellatus tota die,
et castigatio mea in matutinis.
15Si dicebam: Narrabo sic;
ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
16Existimabam ut cognoscerem hoc;
labor est ante me:
17donec intrem in sanctuarium Dei,
et intelligam in novissimis eorum.
18Verumtamen propter dolos posuisti eis;
dejecisti eos dum allevarentur.
19Quomodo facti sunt in desolationem?
subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
20Velut somnium surgentium, Domine,
in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
21Quia inflammatum est cor meum,
et renes mei commutati sunt;
22et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi:
23ut jumentum factus sum apud te,
et ego semper tecum.
24Tenuisti manum dexteram meam,
et in voluntate tua deduxisti me,
et cum gloria suscepisti me.
25Quid enim mihi est in cælo?
et a te quid volui super terram?
26Defecit caro mea et cor meum;
Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.
27Quia ecce qui elongant se a te peribunt;
perdidisti omnes qui fornicantur abs te.
28Mihi autem adhærere Deo bonum est;
ponere in Domino Deo spem meam:
ut annuntiem omnes prædicationes tuas
in portis filiæ Sion.
1Intellectus Asaph.
Ut quid, Deus, repulisti in finem,
iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ?
2Memor esto congregationis tuæ,
quam possedisti ab initio.
Redemisti virgam hæreditatis tuæ,
mons Sion, in quo habitasti in eo.
3Leva manus tuas in superbias eorum in finem:
quanta malignatus est inimicus in sancto!
4Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ;
posuerunt signa sua, signa:
5et non cognoverunt sicut in exitu super summum.
Quasi in silva lignorum securibus
6exciderunt januas ejus in idipsum;
in securi et ascia dejecerunt eam.
7Incenderunt igni sanctuarium tuum;
in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul:
Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9Signa nostra non vidimus;
jam non est propheta;
et nos non cognoscet amplius.
10Usquequo, Deus, improperabit inimicus?
irritat adversarius nomen tuum in finem?
11Ut quid avertis manum tuam,
et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem?
12Deus autem rex noster ante sæcula:
operatus est salutem in medio terræ.
13Tu confirmasti in virtute tua mare;
contribulasti capita draconum in aquis.
14Tu confregisti capita draconis;
dedisti eum escam populis Æthiopum.
15Tu dirupisti fontes et torrentes;
tu siccasti fluvios Ethan.
16Tuus est dies, et tua est nox;
tu fabricatus es auroram et solem.
17Tu fecisti omnes terminos terræ;
æstatem et ver tu plasmasti ea.
18Memor esto hujus: inimicus improperavit Domino,
et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19Ne tradas bestiis animas confitentes tibi,
et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20Respice in testamentum tuum,
quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.
21Ne avertatur humilis factus confusus;
pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22Exsurge, Deus, judica causam tuam;
memor esto improperiorum tuorum,
eorum quæ ab insipiente sunt tota die.
23Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum:
superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.
1In finem, ne corrumpas. Psalmus cantici Asaph.
2Confitebimur tibi, Deus, confitebimur,
et invocabimus nomen tuum;
narrabimus mirabilia tua.
3Cum accepero tempus,
ego justitias judicabo.
4Liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea:
ego confirmavi columnas ejus.
5Dixi iniquis: Nolite inique agere:
et delinquentibus: Nolite exaltare cornu:
6nolite extollere in altum cornu vestrum;
nolite loqui adversus Deum iniquitatem.
7Quia neque ab oriente, neque ab occidente,
neque a desertis montibus:
8quoniam Deus judex est.
Hunc humiliat, et hunc exaltat:
9quia calix in manu Domini vini meri, plenus misto.
Et inclinavit ex hoc in hoc;
verumtamen fæx ejus non est exinanita:
bibent omnes peccatores terræ.
10Ego autem annuntiabo in sæculum;
cantabo Deo Jacob:
11et omnia cornua peccatorum confringam,
et exaltabuntur cornua justi.
1In finem, in laudibus. Psalmus Asaph, canticum ad Assyrios.
2Notus in Judæa Deus;
in Israël magnum nomen ejus.
3Et factus est in pace locus ejus,
et habitatio ejus in Sion.
4Ibi confregit potentias arcuum,
scutum, gladium, et bellum.
5Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis;
6turbati sunt omnes insipientes corde.
Dormierunt somnum suum,
et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis.
7Ab increpatione tua, Deus Jacob,
dormitaverunt qui ascenderunt equos.
8Tu terribilis es; et quis resistet tibi?
ex tunc ira tua.
9De cælo auditum fecisti judicium:
terra tremuit et quievit
10cum exsurgeret in judicium Deus,
ut salvos faceret omnes mansuetos terræ.
11Quoniam cogitatio hominis confitebitur tibi,
et reliquiæ cogitationis diem festum agent tibi.
12Vovete et reddite Domino Deo vestro,
omnes qui in circuitu ejus affertis munera:
terribili,
13et ei qui aufert spiritum principum:
terribili apud reges terræ.
1In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.
2Voce mea ad Dominum clamavi;
voce mea ad Deum, et intendit mihi.
3In die tribulationis meæ Deum exquisivi;
manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus.
Renuit consolari anima mea;
4memor fui Dei, et delectatus sum,
et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.
5Anticipaverunt vigilias oculi mei;
turbatus sum, et non sum locutus.
6Cogitavi dies antiquos,
et annos æternos in mente habui.
7Et meditatus sum nocte cum corde meo,
et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
8Numquid in æternum projiciet Deus?
aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
9aut in finem misericordiam suam abscindet,
a generatione in generationem?
10aut obliviscetur misereri Deus?
aut continebit in ira sua misericordias suas?
11Et dixi: Nunc cœpi;
hæc mutatio dexteræ Excelsi.
12Memor fui operum Domini,
quia memor ero ab initio mirabilium tuorum:
13et meditabor in omnibus operibus tuis,
et in adinventionibus tuis exercebor.
14Deus, in sancto via tua:
quis deus magnus sicut Deus noster?
15Tu es Deus qui facis mirabilia:
notam fecisti in populis virtutem tuam.
16Redemisti in brachio tuo populum tuum,
filios Jacob et Joseph.
17Viderunt te aquæ, Deus;
viderunt te aquæ, et timuerunt:
et turbatæ sunt abyssi.
18Multitudo sonitus aquarum;
vocem dederunt nubes.
Etenim sagittæ tuæ transeunt;
19vox tonitrui tui in rota.
Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ;
commota est, et contremuit terra.
20In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis,
et vestigia tua non cognoscentur.
21Deduxisti sicut oves populum tuum,
in manu Moysi et Aaron.
1Intellectus Asaph.
Attendite, popule meus, legem meam;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2Aperiam in parabolis os meum;
loquar propositiones ab initio.
3Quanta audivimus, et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis.
4Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera,
narrantes laudes Domini et virtutes ejus,
et mirabilia ejus quæ fecit.
5Et suscitavit testimonium in Jacob,
et legem posuit in Israël,
quanta mandavit patribus nostris
nota facere ea filiis suis:
6ut cognoscat generatio altera:
filii qui nascentur et exsurgent,
et narrabunt filiis suis,
7ut ponant in Deo spem suam,
et non obliviscantur operum Dei,
et mandata ejus exquirant:
8ne fiant, sicut patres eorum,
generatio prava et exasperans;
generatio quæ non direxit cor suum,
et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
9Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
10Non custodierunt testamentum Dei,
et in lege ejus noluerunt ambulare.
11Et obliti sunt benefactorum ejus,
et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
12Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Ægypti, in campo Taneos.
13Interrupit mare, et perduxit eos,
et statuit aquas quasi in utre:
14et deduxit eos in nube diei,
et tota nocte in illuminatione ignis.
15Interrupit petram in eremo,
et adaquavit eos velut in abysso multa.
16Et eduxit aquam de petra,
et deduxit tamquam flumina aquas.
17Et apposuerunt adhuc peccare ei;
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
ut peterent escas animabus suis.
19Et male locuti sunt de Deo;
dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ,
et torrentes inundaverunt.
Numquid et panem poterit dare,
aut parare mensam populo suo?
21Ideo audivit Dominus et distulit;
et ignis accensus est in Jacob,
et ira ascendit in Israël:
22quia non crediderunt in Deo,
nec speraverunt in salutari ejus.
23Et mandavit nubibus desuper,
et januas cæli aperuit.
24Et pluit illis manna ad manducandum,
et panem cæli dedit eis.
25Panem angelorum manducavit homo;
cibaria misit eis in abundantia.
26Transtulit austrum de cælo,
et induxit in virtute sua africum.
27Et pluit super eos sicut pulverem carnes,
et sicut arenam maris volatilia pennata.
28Et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.
29Et manducaverunt, et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis:
30non sunt fraudati a desiderio suo.
Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31et ira Dei ascendit super eos:
et occidit pingues eorum,
et electos Israël impedivit.
32In omnibus his peccaverunt adhuc,
et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33Et defecerunt in vanitate dies eorum,
et anni eorum cum festinatione.
34Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur,
et diluculo veniebant ad eum.
35Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum,
et Deus excelsus redemptor eorum est.
36Et dilexerunt eum in ore suo,
et lingua sua mentiti sunt ei;
37cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38Ipse autem est misericors,
et propitius fiet peccatis eorum,
et non disperdet eos.
Et abundavit ut averteret iram suam,
et non accendit omnem iram suam.
39Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.
40Quoties exacerbaverunt eum in deserto;
in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41Et conversi sunt, et tentaverunt Deum,
et sanctum Israël exacerbaverunt.
42Non sunt recordati manus ejus,
die qua redemit eos de manu tribulantis:
43sicut posuit in Ægypto signa sua,
et prodigia sua in campo Taneos;
44et convertit in sanguinem flumina eorum,
et imbres eorum, ne biberent.
45Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos,
et ranam, et disperdidit eos;
46et dedit ærugini fructus eorum,
et labores eorum locustæ;
47et occidit in grandine vineas eorum,
et moros eorum in pruina;
48et tradidit grandini jumenta eorum,
et possessionem eorum igni;
49misit in eos iram indignationis suæ,
indignationem, et iram, et tribulationem,
immissiones per angelos malos.
50Viam fecit semitæ iræ suæ:
non pepercit a morte animabus eorum,
et jumenta eorum in morte conclusit:
51et percussit omne primogenitum in terra Ægypti;
primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham:
52et abstulit sicut oves populum suum,
et perduxit eos tamquam gregem in deserto:
53et deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.
54Et induxit eos in montem sanctificationis suæ,
montem quem acquisivit dextera ejus;
et ejecit a facie eorum gentes,
et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;
55et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
56Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum,
et testimonia ejus non custodierunt.
57Et averterunt se, et non servaverunt pactum:
quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58In iram concitaverunt eum in collibus suis,
et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59Audivit Deus, et sprevit,
et ad nihilum redegit valde Israël.
60Et repulit tabernaculum Silo,
tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61Et tradidit in captivitatem virtutem eorum,
et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62Et conclusit in gladio populum suum,
et hæreditatem suam sprevit.
63Juvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduæ eorum non plorabantur.
65Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.
66Et percussit inimicos suos in posteriora;
opprobrium sempiternum dedit illis.
67Et repulit tabernaculum Joseph,
et tribum Ephraim non elegit:
68sed elegit tribum Juda,
montem Sion, quem dilexit.
69Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum,
in terra quam fundavit in sæcula.
70Et elegit David, servum suum,
et sustulit eum de gregibus ovium;
de post fœtantes accepit eum:
71pascere Jacob servum suum,
et Israël hæreditatem suam.
72Et pavit eos in innocentia cordis sui,
et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
1Psalmus Asaph.
Deus, venerunt gentes in hæreditatem tuam;
polluerunt templum sanctum tuum;
posuerunt Jerusalem in pomorum custodiam.
2Posuerunt morticina servorum tuorum escas volatilibus cæli;
carnes sanctorum tuorum bestiis terræ.
3Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam in circuitu Jerusalem,
et non erat qui sepeliret.
4Facti sumus opprobrium vicinis nostris;
subsannatio et illusio his qui in circuitu nostro sunt.
5Usquequo, Domine, irasceris in finem?
accendetur velut ignis zelus tuus?
6Effunde iram tuam in gentes quæ te non noverunt,
et in regna quæ nomen tuum non invocaverunt:
7quia comederunt Jacob,
et locum ejus desolaverunt.
8Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum;
cito anticipent nos misericordiæ tuæ,
quia pauperes facti sumus nimis.
9Adjuva nos, Deus salutaris noster,
et propter gloriam nominis tui, Domine, libera nos:
et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum.
10Ne forte dicant in gentibus: Ubi est Deus eorum?
et innotescat in nationibus coram oculis nostris
ultio sanguinis servorum tuorum qui effusus est.
11Introëat in conspectu tuo gemitus compeditorum;
secundum magnitudinem brachii tui posside filios mortificatorum:
12et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum;
improperium ipsorum quod exprobraverunt tibi, Domine.
13Nos autem populus tuus, et oves pascuæ tuæ,
confitebimur tibi in sæculum;
in generationem et generationem annuntiabimus laudem tuam.
1In finem, pro iis qui commutabuntur. Testimonium Asaph, psalmus.
2Qui regis Israël, intende;
qui deducis velut ovem Joseph.
Qui sedes super cherubim, manifestare
3coram Ephraim, Benjamin, et Manasse.
Excita potentiam tuam, et veni,
ut salvos facias nos.
4Deus, converte nos, et ostende faciem tuam,
et salvi erimus.
5Domine Deus virtutum,
quousque irasceris super orationem servi tui?
6cibabis nos pane lacrimarum,
et potum dabis nobis in lacrimis in mensura?
7Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris,
et inimici nostri subsannaverunt nos.
8Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam,
et salvi erimus.
9Vineam de Ægypto transtulisti:
ejecisti gentes, et plantasti eam.
10Dux itineris fuisti in conspectu ejus;
plantasti radices ejus, et implevit terram.
11Operuit montes umbra ejus,
et arbusta ejus cedros Dei.
12Extendit palmites suos usque ad mare,
et usque ad flumen propagines ejus.
13Ut quid destruxisti maceriam ejus,
et vindemiant eam omnes qui prætergrediuntur viam?
14Exterminavit eam aper de silva,
et singularis ferus depastus est eam.
15Deus virtutum, convertere,
respice de cælo, et vide,
et visita vineam istam:
16et perfice eam quam plantavit dextera tua,
et super filium hominis quem confirmasti tibi.
17Incensa igni et suffossa,
ab increpatione vultus tui peribunt.
18Fiat manus tua super virum dexteræ tuæ,
et super filium hominis quem confirmasti tibi.
19Et non discedimus a te:
vivificabis nos, et nomen tuum invocabimus.
20Domine Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam,
et salvi erimus.
1In finem, pro torcularibus. Psalmus ipsi Asaph.
2Exsultate Deo adjutori nostro;
jubilate Deo Jacob.
3Sumite psalmum, et date tympanum;
psalterium jucundum cum cithara.
4Buccinate in neomenia tuba,
in insigni die solemnitatis vestræ:
5quia præceptum in Israël est,
et judicium Deo Jacob.
6Testimonium in Joseph posuit illud,
cum exiret de terra Ægypti;
linguam quam non noverat, audivit.
7Divertit ab oneribus dorsum ejus;
manus ejus in cophino servierunt.
8In tribulatione invocasti me, et liberavi te.
Exaudivi te in abscondito tempestatis;
probavi te apud aquam contradictionis.
9Audi, populus meus, et contestabor te.
Israël, si audieris me,
10non erit in te deus recens,
neque adorabis deum alienum.
11Ego enim sum Dominus Deus tuus,
qui eduxi te de terra Ægypti.
Dilata os tuum, et implebo illud.
12Et non audivit populus meus vocem meam,
et Israël non intendit mihi.
13Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum;
ibunt in adinventionibus suis.
14Si populus meus audisset me,
Israël si in viis meis ambulasset,
15pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem,
et super tribulantes eos misissem manum meam.
16Inimici Domini mentiti sunt ei,
et erit tempus eorum in sæcula.
17Et cibavit eos ex adipe frumenti,
et de petra melle saturavit eos.
1Psalmus Asaph.
Deus stetit in synagoga deorum;
in medio autem deos dijudicat.
2Usquequo judicatis iniquitatem,
et facies peccatorum sumitis?
3Judicate egeno et pupillo;
humilem et pauperem justificate.
4Eripite pauperem,
et egenum de manu peccatoris liberate.
5Nescierunt, neque intellexerunt;
in tenebris ambulant:
movebuntur omnia fundamenta terræ.
6Ego dixi: Dii estis,
et filii Excelsi omnes.
7Vos autem sicut homines moriemini,
et sicut unus de principibus cadetis.
8Surge, Deus, judica terram,
quoniam tu hæreditabis in omnibus gentibus.
1Canticum Psalmi Asaph.
2Deus, quis similis erit tibi?
ne taceas, neque compescaris, Deus:
3quoniam ecce inimici tui sonuerunt,
et qui oderunt te extulerunt caput.
4Super populum tuum malignaverunt consilium,
et cogitaverunt adversus sanctos tuos.
5Dixerunt: Venite, et disperdamus eos de gente,
et non memoretur nomen Israël ultra.
6Quoniam cogitaverunt unanimiter;
simul adversum te testamentum disposuerunt:
7tabernacula Idumæorum et Ismahelitæ,
Moab et Agareni,
8Gebal, et Ammon, et Amalec;
alienigenæ cum habitantibus Tyrum.
9Etenim Assur venit cum illis:
facti sunt in adjutorium filiis Lot.
10Fac illis sicut Madian et Sisaræ,
sicut Jabin in torrente Cisson.
11Disperierunt in Endor;
facti sunt ut stercus terræ.
12Pone principes eorum sicut Oreb,
et Zeb, et Zebee, et Salmana:
omnes principes eorum,
13qui dixerunt: Hæreditate possideamus sanctuarium Dei.
14Deus meus, pone illos ut rotam,
et sicut stipulam ante faciem venti.
15Sicut ignis qui comburit silvam,
et sicut flamma comburens montes,
16ita persequeris illos in tempestate tua,
et in ira tua turbabis eos.
17Imple facies eorum ignominia,
et quærent nomen tuum, Domine.
18Erubescant, et conturbentur in sæculum sæculi,
et confundantur, et pereant.
19Et cognoscant quia nomen tibi Dominus:
tu solus Altissimus in omni terra.
1In finem, pro torcularibus filiis Core. Psalmus.
2Quam dilecta tabernacula tua, Domine virtutum!
3Concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini;
cor meum et caro mea exsultaverunt in Deum vivum.
4Etenim passer invenit sibi domum,
et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos:
altaria tua, Domine virtutum,
rex meus, et Deus meus.
5Beati qui habitant in domo tua, Domine;
in sæcula sæculorum laudabunt te.
6Beatus vir cujus est auxilium abs te:
ascensiones in corde suo disposuit,
7in valle lacrimarum, in loco quem posuit.
8Etenim benedictionem dabit legislator;
ibunt de virtute in virtutem:
videbitur Deus deorum in Sion.
9Domine Deus virtutum, exaudi orationem meam;
auribus percipe, Deus Jacob.
10Protector noster, aspice, Deus,
et respice in faciem christi tui.
11Quia melior est dies una in atriis tuis super millia;
elegi abjectus esse in domo Dei mei
magis quam habitare in tabernaculis peccatorum.
12Quia misericordiam et veritatem diligit Deus:
gratiam et gloriam dabit Dominus.
13Non privabit bonis eos qui ambulant in innocentia:
Domine virtutum, beatus homo qui sperat in te.
1In finem, filiis Core. Psalmus.
2Benedixisti, Domine, terram tuam;
avertisti captivitatem Jacob.
3Remisisti iniquitatem plebis tuæ;
operuisti omnia peccata eorum.
4Mitigasti omnem iram tuam;
avertisti ab ira indignationis tuæ.
5Converte nos, Deus salutaris noster,
et averte iram tuam a nobis.
6Numquid in æternum irasceris nobis?
aut extendes iram tuam a generatione in generationem?
7Deus, tu conversus vivificabis nos,
et plebs tua lætabitur in te.
8Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam,
et salutare tuum da nobis.
9Audiam quid loquatur in me Dominus Deus,
quoniam loquetur pacem in plebem suam,
et super sanctos suos,
et in eos qui convertuntur ad cor.
10Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius,
ut inhabitet gloria in terra nostra.
11Misericordia et veritas obviaverunt sibi;
justitia et pax osculatæ sunt.
12Veritas de terra orta est,
et justitia de cælo prospexit.
13Etenim Dominus dabit benignitatem,
et terra nostra dabit fructum suum.
14Justitia ante eum ambulabit,
et ponet in via gressus suos.
1Oratio ipsi David.
Inclina, Domine, aurem tuam et exaudi me,
quoniam inops et pauper sum ego.
2Custodi animam meam, quoniam sanctus sum;
salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te.
3Miserere mei, Domine,
quoniam ad te clamavi tota die;
4lætifica animam servi tui,
quoniam ad te, Domine, animam meam levavi.
5Quoniam tu, Domine, suavis et mitis,
et multæ misericordiæ omnibus invocantibus te.
6Auribus percipe, Domine, orationem meam,
et intende voci deprecationis meæ.
7In die tribulationis meæ clamavi ad te,
quia exaudisti me.
8Non est similis tui in diis, Domine,
et non est secundum opera tua.
9Omnes gentes quascumque fecisti venient,
et adorabunt coram te, Domine,
et glorificabunt nomen tuum.
10Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia;
tu es Deus solus.
11Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua;
lætetur cor meum, ut timeat nomen tuum.
12Confitebor tibi, Domine Deus meus, in toto corde meo,
et glorificabo nomen tuum in æternum:
13quia misericordia tua magna est super me,
et eruisti animam meam ex inferno inferiori.
14Deus, iniqui insurrexerunt super me,
et synagoga potentium quæsierunt animam meam:
et non proposuerunt te in conspectu suo.
15Et tu, Domine Deus, miserator et misericors;
patiens, et multæ misericordiæ, et verax.
16Respice in me, et miserere mei;
da imperium tuum puero tuo,
et salvum fac filium ancillæ tuæ.
17Fac mecum signum in bonum,
ut videant qui oderunt me, et confundantur:
quoniam tu, Domine, adjuvisti me, et consolatus es me.
1Filiis Core. Psalmus cantici.
Fundamenta ejus in montibus sanctis;
2diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Jacob.
3Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei!
4Memor ero Rahab et Babylonis, scientium me;
ecce alienigenæ, et Tyrus, et populus Æthiopum,
hi fuerunt illic.
5Numquid Sion dicet: Homo et homo natus est in ea,
et ipse fundavit eam Altissimus?
6Dominus narrabit in scripturis populorum et principum,
horum qui fuerunt in ea.
7Sicut lætantium omnium
habitatio est in te.
1Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ.
2Domine, Deus salutis meæ,
in die clamavi et nocte coram te.
3Intret in conspectu tuo oratio mea,
inclina aurem tuam ad precem meam.
4Quia repleta est malis anima mea,
et vita mea inferno appropinquavit.
5Æstimatus sum cum descendentibus in lacum,
factus sum sicut homo sine adjutorio,
6inter mortuos liber;
sicut vulnerati dormientes in sepulchris,
quorum non es memor amplius,
et ipsi de manu tua repulsi sunt.
7Posuerunt me in lacu inferiori,
in tenebrosis, et in umbra mortis.
8Super me confirmatus est furor tuus,
et omnes fluctus tuos induxisti super me.
9Longe fecisti notos meos a me;
posuerunt me abominationem sibi.
Traditus sum, et non egrediebar;
10oculi mei languerunt præ inopia.
Clamavi ad te, Domine, tota die;
expandi ad te manus meas.
11Numquid mortuis facies mirabilia?
aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi?
12Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam,
et veritatem tuam in perditione?
13Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua?
et justitia tua in terra oblivionis?
14Et ego ad te, Domine, clamavi,
et mane oratio mea præveniet te.
15Ut quid, Domine, repellis orationem meam;
avertis faciem tuam a me?
16Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea;
exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.
17In me transierunt iræ tuæ,
et terrores tui conturbaverunt me:
18circumdederunt me sicut aqua tota die;
circumdederunt me simul.
19Elongasti a me amicum et proximum,
et notos meos a miseria.
1Intellectus Ethan Ezrahitæ.
2Misericordias Domini in æternum cantabo;
in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo.
3Quoniam dixisti: In æternum misericordia ædificabitur in cælis;
præparabitur veritas tua in eis.
4Disposui testamentum electis meis;
juravi David servo meo:
5Usque in æternum præparabo semen tuum,
et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam.
6Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine;
etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.
7Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino;
similis erit Deo in filiis Dei?
8Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum,
magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.
9Domine Deus virtutum, quis similis tibi?
potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.
10Tu dominaris potestati maris;
motum autem fluctuum ejus tu mitigas.
11Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum;
in brachio virtutis tuæ dispersisti inimicos tuos.
12Tui sunt cæli, et tua est terra:
orbem terræ, et plenitudinem ejus tu fundasti;
13aquilonem et mare tu creasti.
Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt:
14tuum brachium cum potentia.
Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua:
15justitia et judicium præparatio sedis tuæ:
misericordia et veritas præcedent faciem tuam.
16Beatus populus qui scit jubilationem:
Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,
17et in nomine tuo exsultabunt tota die,
et in justitia tua exaltabuntur.
18Quoniam gloria virtutis eorum tu es,
et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.
19Quia Domini est assumptio nostra,
et sancti Israël regis nostri.
20Tunc locutus es in visione sanctis tuis,
et dixisti: Posui adjutorium in potente,
et exaltavi electum de plebe mea.
21Inveni David, servum meum;
oleo sancto meo unxi eum.
22Manus enim mea auxiliabitur ei,
et brachium meum confortabit eum.
23Nihil proficiet inimicus in eo,
et filius iniquitatis non apponet nocere ei.
24Et concidam a facie ipsius inimicos ejus,
et odientes eum in fugam convertam.
25Et veritas mea et misericordia mea cum ipso,
et in nomine meo exaltabitur cornu ejus.
26Et ponam in mari manum ejus,
et in fluminibus dexteram ejus.
27Ipse invocabit me: Pater meus es tu,
Deus meus, et susceptor salutis meæ.
28Et ego primogenitum ponam illum,
excelsum præ regibus terræ.
29In æternum servabo illi misericordiam meam,
et testamentum meum fidele ipsi.
30Et ponam in sæculum sæculi semen ejus,
et thronum ejus sicut dies cæli.
31Si autem dereliquerint filii ejus legem meam,
et in judiciis meis non ambulaverint;
32si justitias meas profanaverint,
et mandata mea non custodierint:
33visitabo in virga iniquitates eorum,
et in verberibus peccata eorum;
34misericordiam autem meam non dispergam ab eo,
neque nocebo in veritate mea,
35neque profanabo testamentum meum:
et quæ procedunt de labiis meis non faciam irrita.
36Semel juravi in sancto meo, si David mentiar:
37semen ejus in æternum manebit.
Et thronus ejus sicut sol in conspectu meo,
38et sicut luna perfecta in æternum,
et testis in cælo fidelis.
39Tu vero repulisti et despexisti;
distulisti christum tuum.
40Evertisti testamentum servi tui;
profanasti in terra sanctuarium ejus.
41Destruxisti omnes sepes ejus;
posuisti firmamentum ejus formidinem.
42Diripuerunt eum omnes transeuntes viam;
factus est opprobrium vicinis suis.
43Exaltasti dexteram deprimentium eum;
lætificasti omnes inimicos ejus.
44Avertisti adjutorium gladii ejus,
et non es auxiliatus ei in bello.
45Destruxisti eum ab emundatione,
et sedem ejus in terram collisisti.
46Minorasti dies temporis ejus;
perfudisti eum confusione.
47Usquequo, Domine, avertis in finem?
exardescet sicut ignis ira tua?
48Memorare quæ mea substantia:
numquid enim vane constituisti omnes filios hominum?
49Quis est homo qui vivet et non videbit mortem?
eruet animam suam de manu inferi?
50Ubi sunt misericordiæ tuæ antiquæ, Domine,
sicut jurasti David in veritate tua?
51Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum,
quod continui in sinu meo, multarum gentium:
52quod exprobraverunt inimici tui, Domine;
quod exprobraverunt commutationem christi tui.
53Benedictus Dominus in æternum. Fiat, fiat.
1Oratio Moysi, hominis Dei.
Domine, refugium factus es nobis
a generatione in generationem.
2Priusquam montes fierent,
aut formaretur terra et orbis,
a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.
3Ne avertas hominem in humilitatem:
et dixisti: Convertimini, filii hominum.
4Quoniam mille anni ante oculos tuos
tamquam dies hesterna quæ præteriit:
et custodia in nocte
5quæ pro nihilo habentur,
eorum anni erunt.
6Mane sicut herba transeat;
mane floreat, et transeat;
vespere decidat, induret, et arescat.
7Quia defecimus in ira tua,
et in furore tuo turbati sumus.
8Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo;
sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.
9Quoniam omnes dies nostri defecerunt,
et in ira tua defecimus.
Anni nostri sicut aranea meditabuntur;
10dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni.
Si autem in potentatibus octoginta anni,
et amplius eorum labor et dolor;
quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.
11Quis novit potestatem iræ tuæ,
et præ timore tuo iram tuam
12dinumerare?
Dexteram tuam sic notam fac,
et eruditos corde in sapientia.
13Convertere, Domine; usquequo?
et deprecabilis esto super servos tuos.
14Repleti sumus mane misericordia tua;
et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.
15Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti;
annis quibus vidimus mala.
16Respice in servos tuos et in opera tua,
et dirige filios eorum.
17Et sit splendor Domini Dei nostri super nos,
et opera manuum nostrarum dirige super nos,
et opus manuum nostrarum dirige.
1Laus cantici David.
Qui habitat in adjutorio Altissimi,
in protectione Dei cæli commorabitur.
2Dicet Domino: Susceptor meus es tu, et refugium meum;
Deus meus, sperabo in eum.
3Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium,
et a verbo aspero.
4Scapulis suis obumbrabit tibi,
et sub pennis ejus sperabis.
5Scuto circumdabit te veritas ejus:
non timebis a timore nocturno;
6a sagitta volante in die,
a negotio perambulante in tenebris,
ab incursu, et dæmonio meridiano.
7Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis;
ad te autem non appropinquabit.
8Verumtamen oculis tuis considerabis,
et retributionem peccatorum videbis.
9Quoniam tu es, Domine, spes mea;
Altissimum posuisti refugium tuum.
10Non accedet ad te malum,
et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo.
11Quoniam angelis suis mandavit de te,
ut custodiant te in omnibus viis tuis.
12In manibus portabunt te,
ne forte offendas ad lapidem pedem tuum.
13Super aspidem et basiliscum ambulabis,
et conculcabis leonem et draconem.
14Quoniam in me speravit, liberabo eum;
protegam eum, quoniam cognovit nomen meum.
15Clamabit ad me, et ego exaudiam eum;
cum ipso sum in tribulatione:
eripiam eum, et glorificabo eum.
16Longitudine dierum replebo eum,
et ostendam illi salutare meum.
1Psalmus cantici, in die sabbati.
2Bonum est confiteri Domino,
et psallere nomini tuo, Altissime:
3ad annuntiandum mane misericordiam tuam,
et veritatem tuam per noctem,
4in decachordo, psalterio;
cum cantico, in cithara.
5Quia delectasti me, Domine, in factura tua;
et in operibus manuum tuarum exsultabo.
6Quam magnificata sunt opera tua, Domine!
nimis profundæ factæ sunt cogitationes tuæ.
7Vir insipiens non cognoscet,
et stultus non intelliget hæc.
8Cum exorti fuerint peccatores sicut fœnum,
et apparuerint omnes qui operantur iniquitatem,
ut intereant in sæculum sæculi:
9tu autem Altissimus in æternum, Domine.
10Quoniam ecce inimici tui, Domine,
quoniam ecce inimici tui peribunt;
et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem.
11Et exaltabitur sicut unicornis cornu meum,
et senectus mea in misericordia uberi.
12Et despexit oculus meus inimicos meos,
et in insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea.
13Justus ut palma florebit;
sicut cedrus Libani multiplicabitur.
14Plantati in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri florebunt.
15Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi,
et bene patientes erunt:
16ut annuntient quoniam rectus Dominus Deus noster,
et non est iniquitas in eo.
1Laus cantici ipsi David, in die ante sabbatum, quando fundata est terra.
Dominus regnavit, decorem indutus est:
indutus est Dominus fortitudinem, et præcinxit se.
Etenim firmavit orbem terræ, qui non commovebitur.
2Parata sedes tua ex tunc;
a sæculo tu es.
3Elevaverunt flumina, Domine,
elevaverunt flumina vocem suam;
elevaverunt flumina fluctus suos,
4a vocibus aquarum multarum.
Mirabiles elationes maris;
mirabilis in altis Dominus.
5Testimonia tua credibilia facta sunt nimis;
domum tuam decet sanctitudo, Domine,
in longitudinem dierum.
1Psalmus ipsi David, quarta sabbati.
Deus ultionum Dominus;
Deus ultionum libere egit.
2Exaltare, qui judicas terram;
redde retributionem superbis.
3Usquequo peccatores, Domine,
usquequo peccatores gloriabuntur;
4effabuntur et loquentur iniquitatem;
loquentur omnes qui operantur injustitiam?
5Populum tuum, Domine, humiliaverunt,
et hæreditatem tuam vexaverunt.
6Viduam et advenam interfecerunt,
et pupillos occiderunt.
7Et dixerunt: Non videbit Dominus,
nec intelliget Deus Jacob.
8Intelligite, insipientes in populo;
et stulti, aliquando sapite.
9Qui plantavit aurem non audiet?
aut qui finxit oculum non considerat?
10Qui corripit gentes non arguet,
qui docet hominem scientiam?
11Dominus scit cogitationes hominum,
quoniam vanæ sunt.
12Beatus homo quem tu erudieris, Domine,
et de lege tua docueris eum:
13ut mitiges ei a diebus malis,
donec fodiatur peccatori fovea.
14Quia non repellet Dominus plebem suam,
et hæreditatem suam non derelinquet,
15quoadusque justitia convertatur in judicium:
et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.
16Quis consurget mihi adversus malignantes?
aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
17Nisi quia Dominus adjuvit me,
paulominus habitasset in inferno anima mea.
18Si dicebam: Motus est pes meus:
misericordia tua, Domine, adjuvabat me.
19Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo,
consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
20Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis,
qui fingis laborem in præcepto?
21Captabunt in animam justi,
et sanguinem innocentem condemnabunt.
22Et factus est mihi Dominus in refugium,
et Deus meus in adjutorium spei meæ.
23Et reddet illis iniquitatem ipsorum,
et in malitia eorum disperdet eos:
disperdet illos Dominus Deus noster.
1Laus cantici ipsi David.
Venite, exsultemus Domino;
jubilemus Deo salutari nostro;
2præoccupemus faciem ejus in confessione,
et in psalmis jubilemus ei:
3quoniam Deus magnus Dominus,
et rex magnus super omnes deos.
4Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ,
et altitudines montium ipsius sunt;
5quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud,
et siccam manus ejus formaverunt.
6Venite, adoremus, et procidamus,
et ploremus ante Dominum qui fecit nos:
7quia ipse est Dominus Deus noster,
et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus.
8Hodie si vocem ejus audieritis,
nolite obdurare corda vestra
9sicut in irritatione,
secundum diem tentationis in deserto,
ubi tentaverunt me patres vestri:
probaverunt me, et viderunt opera mea.
10Quadraginta annis offensus fui generationi illi,
et dixi: Semper hi errant corde.
11Et isti non cognoverunt vias meas:
ut juravi in ira mea:
Si introibunt in requiem meam.
1Canticum ipsi David, quando domus ædificabatur post captivitatem.
Cantate Domino canticum novum;
cantate Domino omnis terra.
2Cantate Domino, et benedicite nomini ejus;
annuntiate de die in diem salutare ejus.
3Annuntiate inter gentes gloriam ejus;
in omnibus populis mirabilia ejus.
4Quoniam magnus Dominus, et laudabilis nimis:
terribilis est super omnes deos.
5Quoniam omnes dii gentium dæmonia;
Dominus autem cælos fecit.
6Confessio et pulchritudo in conspectu ejus;
sanctimonia et magnificentia in sanctificatione ejus.
7Afferte Domino, patriæ gentium,
afferte Domino gloriam et honorem;
8afferte Domino gloriam nomini ejus.
Tollite hostias, et introite in atria ejus;
9adorate Dominum in atrio sancto ejus.
Commoveatur a facie ejus universa terra;
10dicite in gentibus, quia Dominus regnavit.
Etenim correxit orbem terræ, qui non commovebitur;
judicabit populos in æquitate.
11Lætentur cæli, et exsultet terra;
commoveatur mare et plenitudo ejus;
12gaudebunt campi, et omnia quæ in eis sunt.
Tunc exsultabunt omnia ligna silvarum
13a facie Domini, quia venit,
quoniam venit judicare terram.
Judicabit orbem terræ in æquitate,
et populos in veritate sua.
1Huic David, quando terra ejus restituta est.
Dominus regnavit: exsultet terra;
lætentur insulæ multæ.
2Nubes et caligo in circuitu ejus;
justitia et judicium correctio sedis ejus.
3Ignis ante ipsum præcedet,
et inflammabit in circuitu inimicos ejus.
4Illuxerunt fulgura ejus orbi terræ;
vidit, et commota est terra.
5Montes sicut cera fluxerunt a facie Domini;
a facie Domini omnis terra.
6Annuntiaverunt cæli justitiam ejus,
et viderunt omnes populi gloriam ejus.
7Confundantur omnes qui adorant sculptilia,
et qui gloriantur in simulacris suis.
Adorate eum omnes angeli ejus.
8Audivit, et lætata est Sion,
et exsultaverunt filiæ Judæ
propter judicia tua, Domine.
9Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram;
nimis exaltatus es super omnes deos.
10Qui diligitis Dominum, odite malum:
custodit Dominus animas sanctorum suorum;
de manu peccatoris liberabit eos.
11Lux orta est justo,
et rectis corde lætitia.
12Lætamini, justi, in Domino,
et confitemini memoriæ sanctificationis ejus.
1Psalmus ipsi David.
Cantate Domino canticum novum,
quia mirabilia fecit.
Salvavit sibi dextera ejus,
et brachium sanctum ejus.
2Notum fecit Dominus salutare suum;
in conspectu gentium revelavit justitiam suam.
3Recordatus est misericordiæ suæ,
et veritatis suæ domui Israël.
Viderunt omnes termini terræ
salutare Dei nostri.
4Jubilate Deo, omnis terra;
cantate, et exsultate, et psallite.
5Psallite Domino in cithara;
in cithara et voce psalmi;
6in tubis ductilibus, et voce tubæ corneæ.
Jubilate in conspectu regis Domini:
7moveatur mare, et plenitudo ejus;
orbis terrarum, et qui habitant in eo.
8Flumina plaudent manu;
simul montes exsultabunt
9a conspectu Domini:
quoniam venit judicare terram.
Judicabit orbem terrarum in justitia,
et populos in æquitate.
1Psalmus ipsi David.
Dominus regnavit: irascantur populi;
qui sedet super cherubim: moveatur terra.
2Dominus in Sion magnus,
et excelsus super omnes populos.
3Confiteantur nomini tuo magno,
quoniam terribile et sanctum est,
4et honor regis judicium diligit.
Tu parasti directiones;
judicium et justitiam in Jacob tu fecisti.
5Exaltate Dominum Deum nostrum,
et adorate scabellum pedum ejus,
quoniam sanctum est.
6Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus,
et Samuel inter eos qui invocant nomen ejus:
invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos;
7in columna nubis loquebatur ad eos.
Custodiebant testimonia ejus,
et præceptum quod dedit illis.
8Domine Deus noster, tu exaudiebas eos;
Deus, tu propitius fuisti eis,
et ulciscens in omnes adinventiones eorum.
9Exaltate Dominum Deum nostrum,
et adorate in monte sancto ejus,
quoniam sanctus Dominus Deus noster.
1Psalmus in confessione.
2Jubilate Deo, omnis terra;
servite Domino in lætitia.
Introite in conspectu ejus in exsultatione.
3Scitote quoniam Dominus ipse est Deus;
ipse fecit nos, et non ipsi nos:
populus ejus, et oves pascuæ ejus.
4Introite portas ejus in confessione;
atria ejus in hymnis:
confitemini illi.
Laudate nomen ejus,
5quoniam suavis est Dominus,
in æternum misericordia ejus,
et usque in generationem et generationem veritas ejus.
1Psalmus ipsi David.
Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine;
psallam,
2et intelligam in via immaculata: quando venies ad me?
Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meæ.
3Non proponebam ante oculos meos rem injustam;
facientes prævaricationes odivi;
non adhæsit mihi
4cor pravum;
declinantem a me malignum non cognoscebam.
5Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar:
superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam.
6Oculi mei ad fideles terræ, ut sedeant mecum;
ambulans in via immaculata, hic mihi ministrabat.
7Non habitabit in medio domus meæ qui facit superbiam;
qui loquitur iniqua non direxit in conspectu oculorum meorum.
8In matutino interficiebam omnes peccatores terræ,
ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.
1Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.
2Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.
3Non avertas faciem tuam a me:
in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam;
in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
4Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
5Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum,
quia oblitus sum comedere panem meum.
6A voce gemitus mei
adhæsit os meum carni meæ.
7Similis factus sum pellicano solitudinis;
factus sum sicut nycticorax in domicilio.
8Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
9Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
et qui laudabant me adversum me jurabant:
10quia cinerem tamquam panem manducabam,
et potum meum cum fletu miscebam,
11a facie iræ et indignationis tuæ:
quia elevans allisisti me.
12Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fœnum arui.
13Tu autem, Domine, in æternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.
14Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
15quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus,
et terræ ejus miserebuntur.
16Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terræ gloriam tuam:
17quia ædificavit Dominus Sion,
et videbitur in gloria sua.
18Respexit in orationem humilium
et non sprevit precem eorum.
19Scribantur hæc in generatione altera,
et populus qui creabitur laudabit Dominum.
20Quia prospexit de excelso sancto suo;
Dominus de cælo in terram aspexit:
21ut audiret gemitus compeditorum;
ut solveret filios interemptorum:
22ut annuntient in Sion nomen Domini,
et laudem ejus in Jerusalem:
23in conveniendo populos in unum, et reges,
ut serviant Domino.
24Respondit ei in via virtutis suæ:
Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
25ne revoces me in dimidio dierum meorum,
in generationem et generationem anni tui.
26Initio tu, Domine, terram fundasti,
et opera manuum tuarum sunt cæli.
27Ipsi peribunt, tu autem permanes;
et omnes sicut vestimentum veterascent.
Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
28tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
29Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in sæculum dirigetur.
1Ipsi David.
Benedic, anima mea, Domino,
et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.
2Benedic, anima mea, Domino,
et noli oblivisci omnes retributiones ejus.
3Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis;
qui sanat omnes infirmitates tuas:
4qui redimit de interitu vitam tuam;
qui coronat te in misericordia et miserationibus:
5qui replet in bonis desiderium tuum;
renovabitur ut aquilæ juventus tua:
6faciens misericordias Dominus,
et judicium omnibus injuriam patientibus.
7Notas fecit vias suas Moysi;
filiis Israël voluntates suas.
8Miserator et misericors Dominus:
longanimis, et multum misericors.
9Non in perpetuum irascetur,
neque in æternum comminabitur.
10Non secundum peccata nostra fecit nobis,
neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
11Quoniam secundum altitudinem cæli a terra,
corroboravit misericordiam suam super timentes se;
12quantum distat ortus ab occidente,
longe fecit a nobis iniquitates nostras.
13Quomodo miseretur pater filiorum,
misertus est Dominus timentibus se.
14Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum;
recordatus est quoniam pulvis sumus.
15Homo, sicut fœnum dies ejus;
tamquam flos agri, sic efflorebit:
16quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet,
et non cognoscet amplius locum suum.
17Misericordia autem Domini ab æterno,
et usque in æternum super timentes eum.
Et justitia illius in filios filiorum,
18his qui servant testamentum ejus,
et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.
19Dominus in cælo paravit sedem suam,
et regnum ipsius omnibus dominabitur.
20Benedicite Domino, omnes angeli ejus:
potentes virtute, facientes verbum illius,
ad audiendam vocem sermonum ejus.
21Benedicite Domino, omnes virtutes ejus;
ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.
22Benedicite Domino, omnia opera ejus:
in omni loco dominationis ejus,
benedic, anima mea, Domino.
1Ipsi David.
Benedic, anima mea, Domino:
Domine Deus meus, magnificatus es vehementer.
Confessionem et decorem induisti,
2amictus lumine sicut vestimento.
Extendens cælum sicut pellem,
3qui tegis aquis superiora ejus:
qui ponis nubem ascensum tuum;
qui ambulas super pennas ventorum:
4qui facis angelos tuos spiritus,
et ministros tuos ignem urentem.
5Qui fundasti terram super stabilitatem suam:
non inclinabitur in sæculum sæculi.
6Abyssus sicut vestimentum amictus ejus;
super montes stabunt aquæ.
7Ab increpatione tua fugient;
a voce tonitrui tui formidabunt.
8Ascendunt montes, et descendunt campi,
in locum quem fundasti eis.
9Terminum posuisti quem non transgredientur,
neque convertentur operire terram.
10Qui emittis fontes in convallibus;
inter medium montium pertransibunt aquæ.
11Potabunt omnes bestiæ agri;
expectabunt onagri in siti sua.
12Super ea volucres cæli habitabunt;
de medio petrarum dabunt voces.
13Rigans montes de superioribus suis;
de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14producens fœnum jumentis,
et herbam servituti hominum,
ut educas panem de terra,
15et vinum lætificet cor hominis:
ut exhilaret faciem in oleo,
et panis cor hominis confirmet.
16Saturabuntur ligna campi,
et cedri Libani quas plantavit:
17illic passeres nidificabunt:
herodii domus dux est eorum.
18Montes excelsi cervis;
petra refugium herinaciis.
19Fecit lunam in tempora;
sol cognovit occasum suum.
20Posuisti tenebras, et facta est nox;
in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
21catuli leonum rugientes ut rapiant,
et quærant a Deo escam sibi.
22Ortus est sol, et congregati sunt,
et in cubilibus suis collocabuntur.
23Exibit homo ad opus suum,
et ad operationem suam usque ad vesperum.
24Quam magnificata sunt opera tua, Domine!
omnia in sapientia fecisti;
impleta est terra possessione tua.
25Hoc mare magnum et spatiosum manibus;
illic reptilia quorum non est numerus:
animalia pusilla cum magnis.
26Illic naves pertransibunt;
draco iste quem formasti ad illudendum ei.
27Omnia a te expectant
ut des illis escam in tempore.
28Dante te illis, colligent;
aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29Avertente autem te faciem, turbabuntur;
auferes spiritum eorum, et deficient,
et in pulverem suum revertentur.
30Emittes spiritum tuum, et creabuntur,
et renovabis faciem terræ.
31Sit gloria Domini in sæculum;
lætabitur Dominus in operibus suis.
32Qui respicit terram, et facit eam tremere;
qui tangit montes, et fumigant.
33Cantabo Domino in vita mea;
psallam Deo meo quamdiu sum.
34Jucundum sit ei eloquium meum;
ego vero delectabor in Domino.
35Deficiant peccatores a terra,
et iniqui, ita ut non sint.
Benedic, anima mea, Domino.
1Alleluja.
Confitemini Domino, et invocate nomen ejus;
annuntiate inter gentes opera ejus.
2Cantate ei, et psallite ei;
narrate omnia mirabilia ejus.
3Laudamini in nomine sancto ejus;
lætetur cor quærentium Dominum.
4Quærite Dominum, et confirmamini;
quærite faciem ejus semper.
5Mementote mirabilium ejus quæ fecit;
prodigia ejus, et judicia oris ejus:
6semen Abraham servi ejus;
filii Jacob electi ejus.
7Ipse Dominus Deus noster;
in universa terra judicia ejus.
8Memor fuit in sæculum testamenti sui;
verbi quod mandavit in mille generationes:
9quod disposuit ad Abraham,
et juramenti sui ad Isaac:
10et statuit illud Jacob in præceptum,
et Israël in testamentum æternum,
11dicens: Tibi dabo terram Chanaan,
funiculum hæreditatis vestræ:
12cum essent numero brevi,
paucissimi, et incolæ ejus.
13Et pertransierunt de gente in gentem,
et de regno ad populum alterum.
14Non reliquit hominem nocere eis:
et corripuit pro eis reges.
15Nolite tangere christos meos,
et in prophetis meis nolite malignari.
16Et vocavit famem super terram,
et omne firmamentum panis contrivit.
17Misit ante eos virum:
in servum venundatus est, Joseph.
18Humiliaverunt in compedibus pedes ejus;
ferrum pertransiit animam ejus:
19donec veniret verbum ejus.
Eloquium Domini inflammavit eum.
20Misit rex, et solvit eum;
princeps populorum, et dimisit eum.
21Constituit eum dominum domus suæ,
et principem omnis possessionis suæ:
22ut erudiret principes ejus sicut semetipsum,
et senes ejus prudentiam doceret.
23Et intravit Israël in Ægyptum,
et Jacob accola fuit in terra Cham.
24Et auxit populum suum vehementer,
et firmavit eum super inimicos ejus.
25Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus,
et dolum facerent in servos ejus.
26Misit Moysen servum suum;
Aaron quem elegit ipsum.
27Posuit in eis verba signorum suorum,
et prodigiorum in terra Cham.
28Misit tenebras, et obscuravit;
et non exacerbavit sermones suos.
29Convertit aquas eorum in sanguinem,
et occidit pisces eorum.
30Edidit terra eorum ranas
in penetralibus regum ipsorum.
31Dixit, et venit cœnomyia et ciniphes
in omnibus finibus eorum.
32Posuit pluvias eorum grandinem:
ignem comburentem in terra ipsorum.
33Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum,
et contrivit lignum finium eorum.
34Dixit, et venit locusta,
et bruchus cujus non erat numerus:
35et comedit omne fœnum in terra eorum,
et comedit omnem fructum terræ eorum.
36Et percussit omne primogenitum in terra eorum,
primitias omnis laboris eorum.
37Et eduxit eos cum argento et auro,
et non erat in tribubus eorum infirmus.
38Lætata est Ægyptus in profectione eorum,
quia incubuit timor eorum super eos.
39Expandit nubem in protectionem eorum,
et ignem ut luceret eis per noctem.
40Petierunt, et venit coturnix,
et pane cæli saturavit eos.
41Dirupit petram, et fluxerunt aquæ:
abierunt in sicco flumina.
42Quoniam memor fuit verbi sancti sui,
quod habuit ad Abraham puerum suum.
43Et eduxit populum suum in exsultatione,
et electos suos in lætitia.
44Et dedit illis regiones gentium,
et labores populorum possederunt:
45ut custodiant justificationes ejus,
et legem ejus requirant.
1Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
2Quis loquetur potentias Domini;
auditas faciet omnes laudes ejus?
3Beati qui custodiunt judicium,
et faciunt justitiam in omni tempore.
4Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui;
visita nos in salutari tuo:
5ad videndum in bonitate electorum tuorum;
ad lætandum in lætitia gentis tuæ:
ut lauderis cum hæreditate tua.
6Peccavimus cum patribus nostris:
injuste egimus; iniquitatem fecimus.
7Patres nostri in Ægypto non intellexerunt mirabilia tua;
non fuerunt memores multitudinis misericordiæ tuæ.
Et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum;
8et salvavit eos propter nomen suum,
ut notam faceret potentiam suam.
9Et increpuit mare Rubrum et exsiccatum est,
et deduxit eos in abyssis sicut in deserto.
10Et salvavit eos de manu odientium,
et redemit eos de manu inimici.
11Et operuit aqua tribulantes eos;
unus ex eis non remansit.
12Et crediderunt verbis ejus,
et laudaverunt laudem ejus.
13Cito fecerunt; obliti sunt operum ejus:
et non sustinuerunt consilium ejus.
14Et concupierunt concupiscentiam in deserto,
et tentaverunt Deum in inaquoso.
15Et dedit eis petitionem ipsorum,
et misit saturitatem in animas eorum.
16Et irritaverunt Moysen in castris;
Aaron, sanctum Domini.
17Aperta est terra, et deglutivit Dathan,
et operuit super congregationem Abiron.
18Et exarsit ignis in synagoga eorum:
flamma combussit peccatores.
19Et fecerunt vitulum in Horeb,
et adoraverunt sculptile.
20Et mutaverunt gloriam suam
in similitudinem vituli comedentis fœnum.
21Obliti sunt Deum qui salvavit eos;
qui fecit magnalia in Ægypto,
22mirabilia in terra Cham,
terribilia in mari Rubro.
23Et dixit ut disperderet eos,
si non Moyses, electus ejus,
stetisset in confractione in conspectu ejus,
ut averteret iram ejus, ne disperderet eos.
24Et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem;
non crediderunt verbo ejus.
25Et murmuraverunt in tabernaculis suis;
non exaudierunt vocem Domini.
26Et elevavit manum suam super eos
ut prosterneret eos in deserto:
27et ut dejiceret semen eorum in nationibus,
et dispergeret eos in regionibus.
28Et initiati sunt Beelphegor,
et comederunt sacrificia mortuorum.
29Et irritaverunt eum in adinventionibus suis,
et multiplicata est in eis ruina.
30Et stetit Phinees, et placavit,
et cessavit quassatio.
31Et reputatum est ei in justitiam,
in generationem et generationem usque in sempiternum.
32Et irritaverunt eum ad aquas contradictionis,
et vexatus est Moyses propter eos:
33quia exacerbaverunt spiritum ejus,
et distinxit in labiis suis.
34Non disperdiderunt gentes
quas dixit Dominus illis:
35et commisti sunt inter gentes,
et didicerunt opera eorum;
36et servierunt sculptilibus eorum,
et factum est illis in scandalum.
37Et immolaverunt filios suos et filias suas dæmoniis.
38Et effuderunt sanguinem innocentem,
sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum,
quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan.
Et infecta est terra in sanguinibus,
39et contaminata est in operibus eorum:
et fornicati sunt in adinventionibus suis.
40Et iratus est furore Dominus in populum suum,
et abominatus est hæreditatem suam.
41Et tradidit eos in manus gentium;
et dominati sunt eorum qui oderunt eos.
42Et tribulaverunt eos inimici eorum,
et humiliati sunt sub manibus eorum;
43sæpe liberavit eos.
Ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo,
et humiliati sunt in iniquitatibus suis.
44Et vidit cum tribularentur,
et audivit orationem eorum.
45Et memor fuit testamenti sui,
et pœnituit eum secundum multitudinem misericordiæ suæ:
46et dedit eos in misericordias,
in conspectu omnium qui ceperant eos.
47Salvos nos fac, Domine Deus noster,
et congrega nos de nationibus:
ut confiteamur nomini sancto tuo,
et gloriemur in laude tua.
48Benedictus Dominus Deus Israël, a sæculo et usque in sæculum;
et dicet omnis populus: Fiat, fiat.
1Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
2Dicant qui redempti sunt a Domino,
quos redemit de manu inimici,
et de regionibus congregavit eos,
3a solis ortu, et occasu, ab aquilone, et mari.
4Erraverunt in solitudine, in inaquoso;
viam civitatis habitaculi non invenerunt.
5Esurientes et sitientes,
anima eorum in ipsis defecit.
6Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur,
et de necessitatibus eorum eripuit eos;
7et deduxit eos in viam rectam,
ut irent in civitatem habitationis.
8Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
9Quia satiavit animam inanem,
et animam esurientem satiavit bonis.
10Sedentes in tenebris et umbra mortis;
vinctos in mendicitate et ferro.
11Quia exacerbaverunt eloquia Dei,
et consilium Altissimi irritaverunt.
12Et humiliatum est in laboribus cor eorum;
infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret.
13Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur;
et de necessitatibus eorum liberavit eos.
14Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis,
et vincula eorum dirupit.
15Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
16Quia contrivit portas æreas,
et vectes ferreos confregit.
17Suscepit eos de via iniquitatis eorum;
propter injustitias enim suas humiliati sunt.
18Omnem escam abominata est anima eorum,
et appropinquaverunt usque ad portas mortis.
19Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur,
et de necessitatibus eorum liberavit eos.
20Misit verbum suum, et sanavit eos,
et eripuit eos de interitionibus eorum.
21Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
22Et sacrificent sacrificium laudis,
et annuntient opera ejus in exsultatione.
23Qui descendunt mare in navibus,
facientes operationem in aquis multis:
24ipsi viderunt opera Domini,
et mirabilia ejus in profundo.
25Dixit, et stetit spiritus procellæ,
et exaltati sunt fluctus ejus.
26Ascendunt usque ad cælos, et descendunt usque ad abyssos;
anima eorum in malis tabescebat.
27Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius,
et omnis sapientia eorum devorata est.
28Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur;
et de necessitatibus eorum eduxit eos.
29Et statuit procellam ejus in auram,
et siluerunt fluctus ejus.
30Et lætati sunt quia siluerunt;
et deduxit eos in portum voluntatis eorum.
31Confiteantur Domino misericordiæ ejus,
et mirabilia ejus filiis hominum.
32Et exaltent eum in ecclesia plebis,
et in cathedra seniorum laudent eum.
33Posuit flumina in desertum,
et exitus aquarum in sitim;
34terram fructiferam in salsuginem,
a malitia inhabitantium in ea.
35Posuit desertum in stagna aquarum,
et terram sine aqua in exitus aquarum.
36Et collocavit illic esurientes,
et constituerunt civitatem habitationis:
37et seminaverunt agros et plantaverunt vineas,
et fecerunt fructum nativitatis.
38Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis;
et jumenta eorum non minoravit.
39Et pauci facti sunt et vexati sunt,
a tribulatione malorum et dolore.
40Effusa est contemptio super principes:
et errare fecit eos in invio, et non in via.
41Et adjuvit pauperem de inopia,
et posuit sicut oves familias.
42Videbunt recti, et lætabuntur;
et omnis iniquitas oppilabit os suum.
43Quis sapiens, et custodiet hæc,
et intelliget misericordias Domini?
1Canticum Psalmi, ipsi David.
2Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum;
cantabo, et psallam in gloria mea.
3Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara;
exsurgam diluculo.
4Confitebor tibi in populis, Domine,
et psallam tibi in nationibus:
5quia magna est super cælos misericordia tua,
et usque ad nubes veritas tua.
6Exaltare super cælos, Deus,
et super omnem terram gloria tua:
7ut liberentur dilecti tui.
Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
8Deus locutus est in sancto suo:
Exsultabo, et dividam Sichimam;
et convallem tabernaculorum dimetiar.
9Meus est Galaad, et meus est Manasses,
et Ephraim susceptio capitis mei.
Juda rex meus;
10Moab lebes spei meæ:
in Idumæam extendam calceamentum meum;
mihi alienigenæ amici facti sunt.
11Quis deducet me in civitatem munitam?
quis deducet me usque in Idumæam?
12nonne tu, Deus, qui repulisti nos?
et non exibis, Deus, in virtutibus nostris?
13Da nobis auxilium de tribulatione,
quia vana salus hominis.
14In Deo faciemus virtutem;
et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.
1In finem. Psalmus David.
2Deus, laudem meam ne tacueris,
quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.
3Locuti sunt adversum me lingua dolosa,
et sermonibus odii circumdederunt me:
et expugnaverunt me gratis.
4Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi;
ego autem orabam.
5Et posuerunt adversum me mala pro bonis,
et odium pro dilectione mea.
6Constitue super eum peccatorem,
et diabolus stet a dextris ejus.
7Cum judicatur, exeat condemnatus;
et oratio ejus fiat in peccatum.
8Fiant dies ejus pauci,
et episcopatum ejus accipiat alter.
9Fiant filii ejus orphani,
et uxor ejus vidua.
10Nutantes transferantur filii ejus et mendicent,
et ejiciantur de habitationibus suis.
11Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus,
et diripiant alieni labores ejus.
12Non sit illi adjutor,
nec sit qui misereatur pupillis ejus.
13Fiant nati ejus in interitum;
in generatione una deleatur nomen ejus.
14In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini,
et peccatum matris ejus non deleatur.
15Fiant contra Dominum semper,
et dispereat de terra memoria eorum:
16pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,
17et persecutus est hominem inopem et mendicum,
et compunctum corde, mortificare.
18Et dilexit maledictionem, et veniet ei;
et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo.
Et induit maledictionem sicut vestimentum;
et intravit sicut aqua in interiora ejus,
et sicut oleum in ossibus ejus.
19Fiat ei sicut vestimentum quo operitur,
et sicut zona qua semper præcingitur.
20Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum,
et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum,
quia suavis est misericordia tua.
22Libera me, quia egenus et pauper ego sum,
et cor meum conturbatum est intra me.
23Sicut umbra cum declinat ablatus sum,
et excussus sum sicut locustæ.
24Genua mea infirmata sunt a jejunio,
et caro mea immutata est propter oleum.
25Et ego factus sum opprobrium illis;
viderunt me, et moverunt capita sua.
26Adjuva me, Domine Deus meus;
salvum me fac secundum misericordiam tuam.
27Et sciant quia manus tua hæc,
et tu, Domine, fecisti eam.
28Maledicent illi, et tu benedices:
qui insurgunt in me confundantur;
servus autem tuus lætabitur.
29Induantur qui detrahunt mihi pudore,
et operiantur sicut diploide confusione sua.
30Confitebor Domino nimis in ore meo,
et in medio multorum laudabo eum:
31quia astitit a dextris pauperis,
ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
1Psalmus David.
Dixit Dominus Domino meo:
Sede a dextris meis,
donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.
2Virgam virtutis tuæ emittet Dominus ex Sion:
dominare in medio inimicorum tuorum.
3Tecum principium in die virtutis tuæ
in splendoribus sanctorum:
ex utero, ante luciferum, genui te.
4Juravit Dominus, et non pœnitebit eum:
Tu es sacerdos in æternum
secundum ordinem Melchisedech.
5Dominus a dextris tuis;
confregit in die iræ suæ reges.
6Judicabit in nationibus, implebit ruinas;
conquassabit capita in terra multorum.
7De torrente in via bibet;
propterea exaltabit caput.
1Alleluja.
Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo,
in consilio justorum, et congregatione.
2Magna opera Domini:
exquisita in omnes voluntates ejus.
3Confessio et magnificentia opus ejus,
et justitia ejus manet in sæculum sæculi.
4Memoriam fecit mirabilium suorum,
misericors et miserator Dominus.
5Escam dedit timentibus se;
memor erit in sæculum testamenti sui.
6Virtutem operum suorum annuntiabit populo suo,
7ut det illis hæreditatem gentium.
Opera manuum ejus veritas et judicium.
8Fidelia omnia mandata ejus,
confirmata in sæculum sæculi,
facta in veritate et æquitate.
9Redemptionem misit populo suo;
mandavit in æternum testamentum suum.
Sanctum et terribile nomen ejus.
10Initium sapientiæ timor Domini;
intellectus bonus omnibus facientibus eum:
laudatio ejus manet in sæculum sæculi.
1Alleluja, reversionis Aggæi et Zachariæ.
Beatus vir qui timet Dominum:
in mandatis ejus volet nimis.
2Potens in terra erit semen ejus;
generatio rectorum benedicetur.
3Gloria et divitiæ in domo ejus,
et justitia ejus manet in sæculum sæculi.
4Exortum est in tenebris lumen rectis:
misericors, et miserator, et justus.
5Jucundus homo qui miseretur et commodat;
disponet sermones suos in judicio:
6quia in æternum non commovebitur.
7In memoria æterna erit justus;
ab auditione mala non timebit.
Paratum cor ejus sperare in Domino,
8confirmatum est cor ejus;
non commovebitur donec despiciat inimicos suos.
9Dispersit, dedit pauperibus;
justitia ejus manet in sæculum sæculi:
cornu ejus exaltabitur in gloria.
10Peccator videbit, et irascetur;
dentibus suis fremet et tabescet:
desiderium peccatorum peribit.
1Alleluja.
Laudate, pueri, Dominum;
laudate nomen Domini.
2Sit nomen Domini benedictum
ex hoc nunc et usque in sæculum.
3A solis ortu usque ad occasum
laudabile nomen Domini.
4Excelsus super omnes gentes Dominus,
et super cælos gloria ejus.
5Quis sicut Dominus Deus noster, qui in altis habitat,
6et humilia respicit in cælo et in terra?
7Suscitans a terra inopem,
et de stercore erigens pauperem:
8ut collocet eum cum principibus,
cum principibus populi sui.
9Qui habitare facit sterilem in domo,
matrem filiorum lætantem.
1Alleluja.
In exitu Israël de Ægypto,
domus Jacob de populo barbaro,
2facta est Judæa sanctificatio ejus;
Israël potestas ejus.
3Mare vidit, et fugit;
Jordanis conversus est retrorsum.
4Montes exsultaverunt ut arietes,
et colles sicut agni ovium.
5Quid est tibi, mare, quod fugisti?
et tu, Jordanis, quia conversus es retrorsum?
6montes, exsultastis sicut arietes?
et colles, sicut agni ovium?
7A facie Domini mota est terra,
a facie Dei Jacob:
8qui convertit petram in stagna aquarum,
et rupem in fontes aquarum.
9Non nobis, Domine, non nobis,
sed nomini tuo da gloriam:
10super misericordia tua et veritate tua;
nequando dicant gentes:
Ubi est Deus eorum?
11Deus autem noster in cælo;
omnia quæcumque voluit fecit.
12Simulacra gentium argentum et aurum,
opera manuum hominum.
13Os habent, et non loquentur;
oculos habent, et non videbunt.
14Aures habent, et non audient;
nares habent, et non odorabunt.
15Manus habent, et non palpabunt;
pedes habent, et non ambulabunt;
non clamabunt in gutture suo.
16Similes illis fiant qui faciunt ea,
et omnes qui confidunt in eis.
17Domus Israël speravit in Domino;
adjutor eorum et protector eorum est.
18Domus Aaron speravit in Domino;
adjutor eorum et protector eorum est.
19Qui timent Dominum speraverunt in Domino; adjutor eorum et protector eorum est.
20Dominus memor fuit nostri,
et benedixit nobis.
Benedixit domui Israël;
benedixit domui Aaron.
21Benedixit omnibus qui timent Dominum,
pusillis cum majoribus.
22Adjiciat Dominus super vos,
super vos et super filios vestros.
23Benedicti vos a Domino,
qui fecit cælum et terram.
24Cælum cæli Domino;
terram autem dedit filiis hominum.
25Non mortui laudabunt te, Domine,
neque omnes qui descendunt in infernum:
26sed nos qui vivimus, benedicimus Domino,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
1Alleluja.
Dilexi, quoniam exaudiet Dominus
vocem orationis meæ.
2Quia inclinavit aurem suam mihi,
et in diebus meis invocabo.
3Circumdederunt me dolores mortis;
et pericula inferni invenerunt me.
Tribulationem et dolorem inveni,
4et nomen Domini invocavi:
o Domine, libera animam meam.
5Misericors Dominus et justus,
et Deus noster miseretur.
6Custodiens parvulos Dominus;
humiliatus sum, et liberavit me.
7Convertere, anima mea, in requiem tuam,
quia Dominus benefecit tibi:
8quia eripuit animam meam de morte,
oculos meos a lacrimis,
pedes meos a lapsu.
9Placebo Domino in regione vivorum.
1Alleluja.
Credidi, propter quod locutus sum;
ego autem humiliatus sum nimis.
2Ego dixi in excessu meo:
Omnis homo mendax.
3Quid retribuam Domino
pro omnibus quæ retribuit mihi?
4Calicem salutaris accipiam,
et nomen Domini invocabo.
5Vota mea Domino reddam
coram omni populo ejus.
6Pretiosa in conspectu Domini
mors sanctorum ejus.
7O Domine, quia ego servus tuus;
ego servus tuus, et filius ancillæ tuæ.
Dirupisti vincula mea:
8tibi sacrificabo hostiam laudis,
et nomen Domini invocabo.
9Vota mea Domino reddam
in conspectu omnis populi ejus;
10in atriis domus Domini,
in medio tui, Jerusalem.
1Alleluja.
Laudate Dominum, omnes gentes;
laudate eum, omnes populi.
2Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus,
et veritas Domini manet in æternum.
1Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
2Dicat nunc Israël: Quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
3Dicat nunc domus Aaron:
Quoniam in sæculum misericordia ejus.
4Dicant nunc qui timent Dominum:
Quoniam in sæculum misericordia ejus.
5De tribulatione invocavi Dominum,
et exaudivit me in latitudine Dominus.
6Dominus mihi adjutor;
non timebo quid faciat mihi homo.
7Dominus mihi adjutor,
et ego despiciam inimicos meos.
8Bonum est confidere in Domino,
quam confidere in homine.
9Bonum est sperare in Domino,
quam sperare in principibus.
10Omnes gentes circuierunt me,
et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.
11Circumdantes circumdederunt me,
et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.
12Circumdederunt me sicut apes,
et exarserunt sicut ignis in spinis:
et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.
13Impulsus eversus sum, ut caderem,
et Dominus suscepit me.
14Fortitudo mea et laus mea Dominus,
et factus est mihi in salutem.
15Vox exsultationis et salutis
in tabernaculis justorum.
16Dextera Domini fecit virtutem;
dextera Domini exaltavit me:
dextera Domini fecit virtutem.
17Non moriar, sed vivam,
et narrabo opera Domini.
18Castigans castigavit me Dominus,
et morti non tradidit me.
19Aperite mihi portas justitiæ:
ingressus in eas confitebor Domino.
20Hæc porta Domini:
justi intrabunt in eam.
21Confitebor tibi quoniam exaudisti me,
et factus es mihi in salutem.
22Lapidem quem reprobaverunt ædificantes,
hic factus est in caput anguli.
23A Domino factum est istud,
et est mirabile in oculis nostris.
24Hæc est dies quam fecit Dominus;
exsultemus, et lætemur in ea.
25O Domine, salvum me fac;
o Domine, bene prosperare.
26Benedictus qui venit in nomine Domini:
benediximus vobis de domo Domini.
27Deus Dominus, et illuxit nobis.
Constituite diem solemnem in condensis,
usque ad cornu altaris.
28Deus meus es tu, et confitebor tibi;
Deus meus es tu, et exaltabo te.
Confitebor tibi quoniam exaudisti me,
et factus es mihi in salutem.
29Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in sæculum misericordia ejus.
1Alleluja.
qui ambulant in lege Domini.
2Beati qui scrutantur testimonia ejus;
in toto corde exquirunt eum.
3Non enim qui operantur iniquitatem
in viis ejus ambulaverunt.
4Tu mandasti mandata tua
custodiri nimis.
5Utinam dirigantur viæ meæ
ad custodiendas justificationes tuas.
6Tunc non confundar,
cum perspexero in omnibus mandatis tuis.
7Confitebor tibi in directione cordis,
in eo quod didici judicia justitiæ tuæ.
8Justificationes tuas custodiam;
non me derelinquas usquequaque.
9 In quo corrigit adolescentior viam suam?
in custodiendo sermones tuos.
10In toto corde meo exquisivi te;
ne repellas me a mandatis tuis.
11In corde meo abscondi eloquia tua,
ut non peccem tibi.
12Benedictus es, Domine;
doce me justificationes tuas.
13In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui.
14In via testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus divitiis.
15In mandatis tuis exercebor,
et considerabo vias tuas.
16In justificationibus tuis meditabor:
non obliviscar sermones tuos.
17 Retribue servo tuo, vivifica me,
et custodiam sermones tuos.
18Revela oculos meos,
et considerabo mirabilia de lege tua.
19Incola ego sum in terra:
non abscondas a me mandata tua.
20Concupivit anima mea
desiderare justificationes tuas in omni tempore.
21Increpasti superbos;
maledicti qui declinant a mandatis tuis.
22Aufer a me opprobrium et contemptum,
quia testimonia tua exquisivi.
23Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur;
servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis.
24Nam et testimonia tua meditatio mea est,
et consilium meum justificationes tuæ.
25 Adhæsit pavimento anima mea:
vivifica me secundum verbum tuum.
26Vias meas enuntiavi, et exaudisti me;
doce me justificationes tuas.
27Viam justificationum tuarum instrue me,
et exercebor in mirabilibus tuis.
28Dormitavit anima mea præ tædio:
confirma me in verbis tuis.
29Viam iniquitatis amove a me,
et de lege tua miserere mei.
30Viam veritatis elegi;
judicia tua non sum oblitus.
31Adhæsi testimoniis tuis, Domine;
noli me confundere.
32Viam mandatorum tuorum cucurri,
cum dilatasti cor meum.
33 Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum,
et exquiram eam semper.
34Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam,
et custodiam illam in toto corde meo.
35Deduc me in semitam mandatorum tuorum,
quia ipsam volui.
36Inclina cor meum in testimonia tua,
et non in avaritiam.
37Averte oculos meos, ne videant vanitatem;
in via tua vivifica me.
38Statue servo tuo eloquium tuum
in timore tuo.
39Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum,
quia judicia tua jucunda.
40Ecce concupivi mandata tua:
in æquitate tua vivifica me.
41 Et veniat super me misericordia tua, Domine;
salutare tuum secundum eloquium tuum.
42Et respondebo exprobrantibus mihi verbum,
quia speravi in sermonibus tuis.
43Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque,
quia in judiciis tuis supersperavi.
44Et custodiam legem tuam semper,
in sæculum et in sæculum sæculi.
45Et ambulabam in latitudine,
quia mandata tua exquisivi.
46Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum,
et non confundebar.
47Et meditabar in mandatis tuis,
quæ dilexi.
48Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi,
et exercebar in justificationibus tuis.
49 Memor esto verbi tui servo tuo,
in quo mihi spem dedisti.
50Hæc me consolata est in humilitate mea,
quia eloquium tuum vivificavit me.
51Superbi inique agebant usquequaque;
a lege autem tua non declinavi.
52Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine,
et consolatus sum.
53Defectio tenuit me,
pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam.
54Cantabiles mihi erant justificationes tuæ
in loco peregrinationis meæ.
55Memor fui nocte nominis tui, Domine,
et custodivi legem tuam.
56Hæc facta est mihi,
quia justificationes tuas exquisivi.
57 Portio mea, Domine,
dixi custodire legem tuam.
58Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo;
miserere mei secundum eloquium tuum.
59Cogitavi vias meas,
et converti pedes meos in testimonia tua.
60Paratus sum, et non sum turbatus,
ut custodiam mandata tua.
61Funes peccatorum circumplexi sunt me,
et legem tuam non sum oblitus.
62Media nocte surgebam ad confitendum tibi,
super judicia justificationis tuæ.
63Particeps ego sum omnium timentium te,
et custodientium mandata tua.
64Misericordia tua, Domine, plena est terra;
justificationes tuas doce me.
65 Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine,
secundum verbum tuum.
66Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me,
quia mandatis tuis credidi.
67Priusquam humiliarer ego deliqui:
propterea eloquium tuum custodivi.
68Bonus es tu, et in bonitate tua
doce me justificationes tuas.
69Multiplicata est super me iniquitas superborum;
ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.
70Coagulatum est sicut lac cor eorum;
ego vero legem tuam meditatus sum.
71Bonum mihi quia humiliasti me,
ut discam justificationes tuas.
72Bonum mihi lex oris tui,
super millia auri et argenti.
73 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me:
da mihi intellectum, et discam mandata tua.
74Qui timent te videbunt me et lætabuntur,
quia in verba tua supersperavi.
75Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua,
et in veritate tua humiliasti me.
76Fiat misericordia tua ut consoletur me,
secundum eloquium tuum servo tuo.
77Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam,
quia lex tua meditatio mea est.
78Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me;
ego autem exercebor in mandatis tuis.
79Convertantur mihi timentes te,
et qui noverunt testimonia tua.
80Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis,
ut non confundar.
81 Defecit in salutare tuum anima mea,
et in verbum tuum supersperavi.
82Defecerunt oculi mei in eloquium tuum,
dicentes: Quando consolaberis me?
83Quia factus sum sicut uter in pruina;
justificationes tuas non sum oblitus.
84Quot sunt dies servi tui?
quando facies de persequentibus me judicium?
85Narraverunt mihi iniqui fabulationes,
sed non ut lex tua.
86Omnia mandata tua veritas:
inique persecuti sunt me, adjuva me.
87Paulominus consummaverunt me in terra;
ego autem non dereliqui mandata tua.
88Secundum misericordiam tuam vivifica me,
et custodiam testimonia oris tui.
89 In æternum, Domine,
verbum tuum permanet in cælo.
90In generationem et generationem veritas tua;
fundasti terram, et permanet.
91Ordinatione tua perseverat dies,
quoniam omnia serviunt tibi.
92Nisi quod lex tua meditatio mea est,
tunc forte periissem in humilitate mea.
93In æternum non obliviscar justificationes tuas,
quia in ipsis vivificasti me.
94Tuus sum ego; salvum me fac:
quoniam justificationes tuas exquisivi.
95Me exspectaverunt peccatores ut perderent me;
testimonia tua intellexi.
96Omnis consummationis vidi finem,
latum mandatum tuum nimis.
97 Quomodo dilexi legem tuam, Domine!
tota die meditatio mea est.
98Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo,
quia in æternum mihi est.
99Super omnes docentes me intellexi,
quia testimonia tua meditatio mea est.
100Super senes intellexi,
quia mandata tua quæsivi.
101Ab omni via mala prohibui pedes meos,
ut custodiam verba tua.
102A judiciis tuis non declinavi,
quia tu legem posuisti mihi.
103Quam dulcia faucibus meis eloquia tua!
super mel ori meo.
104A mandatis tuis intellexi;
propterea odivi omnem viam iniquitatis.
105 Lucerna pedibus meis verbum tuum,
et lumen semitis meis.
106Juravi et statui
custodire judicia justitiæ tuæ.
107Humiliatus sum usquequaque, Domine;
vivifica me secundum verbum tuum.
108Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine,
et judicia tua doce me.
109Anima mea in manibus meis semper,
et legem tuam non sum oblitus.
110Posuerunt peccatores laqueum mihi,
et de mandatis tuis non erravi.
111Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum,
quia exsultatio cordis mei sunt.
112Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in æternum,
propter retributionem.
113 Iniquos odio habui,
et legem tuam dilexi.
114Adjutor et susceptor meus es tu,
et in verbum tuum supersperavi.
115Declinate a me, maligni,
et scrutabor mandata Dei mei.
116Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam,
et non confundas me ab exspectatione mea.
117Adjuva me, et salvus ero,
et meditabor in justificationibus tuis semper.
118Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis,
quia injusta cogitatio eorum.
119Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ;
ideo dilexi testimonia tua.
120Confige timore tuo carnes meas;
a judiciis enim tuis timui.
121 Feci judicium et justitiam:
non tradas me calumniantibus me.
122Suscipe servum tuum in bonum:
non calumnientur me superbi.
123Oculi mei defecerunt in salutare tuum,
et in eloquium justitiæ tuæ.
124Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam,
et justificationes tuas doce me.
125Servus tuus sum ego: da mihi intellectum,
ut sciam testimonia tua.
126Tempus faciendi, Domine:
dissipaverunt legem tuam.
127Ideo dilexi mandata tua
super aurum et topazion.
128Propterea ad omnia mandata tua dirigebar;
omnem viam iniquam odio habui.
129 Mirabilia testimonia tua:
ideo scrutata est ea anima mea.
130Declaratio sermonum tuorum illuminat,
et intellectum dat parvulis.
131Os meum aperui, et attraxi spiritum:
quia mandata tua desiderabam.
132Aspice in me, et miserere mei,
secundum judicium diligentium nomen tuum.
133Gressus meos dirige secundum eloquium tuum,
et non dominetur mei omnis injustitia.
134Redime me a calumniis hominum
ut custodiam mandata tua.
135Faciem tuam illumina super servum tuum,
et doce me justificationes tuas.
136Exitus aquarum deduxerunt oculi mei,
quia non custodierunt legem tuam.
137 Justus es, Domine,
et rectum judicium tuum.
138Mandasti justitiam testimonia tua,
et veritatem tuam nimis.
139Tabescere me fecit zelus meus,
quia obliti sunt verba tua inimici mei.
140Ignitum eloquium tuum vehementer,
et servus tuus dilexit illud.
141Adolescentulus sum ego et contemptus;
justificationes tuas non sum oblitus.
142Justitia tua, justitia in æternum,
et lex tua veritas.
143Tribulatio et angustia invenerunt me;
mandata tua meditatio mea est.
144Æquitas testimonia tua in æternum:
intellectum da mihi, et vivam.
145 Clamavi in toto corde meo: exaudi me, Domine;
justificationes tuas requiram.
146Clamavi ad te; salvum me fac:
ut custodiam mandata tua.
147Præveni in maturitate, et clamavi:
quia in verba tua supersperavi.
148Prævenerunt oculi mei ad te diluculo,
ut meditarer eloquia tua.
149Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine,
et secundum judicium tuum vivifica me.
150Appropinquaverunt persequentes me iniquitati:
a lege autem tua longe facti sunt.
151Prope es tu, Domine,
et omnes viæ tuæ veritas.
152Initio cognovi de testimoniis tuis,
quia in æternum fundasti ea.
153 Vide humilitatem meam, et eripe me,
quia legem tuam non sum oblitus.
154Judica judicium meum, et redime me:
propter eloquium tuum vivifica me.
155Longe a peccatoribus salus,
quia justificationes tuas non exquisierunt.
156Misericordiæ tuæ multæ, Domine;
secundum judicium tuum vivifica me.
157Multi qui persequuntur me, et tribulant me;
a testimoniis tuis non declinavi.
158Vidi prævaricantes et tabescebam,
quia eloquia tua non custodierunt.
159Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine:
in misericordia tua vivifica me.
160Principium verborum tuorum veritas;
in æternum omnia judicia justitiæ tuæ.
161 Principes persecuti sunt me gratis,
et a verbis tuis formidavit cor meum.
162Lætabor ego super eloquia tua,
sicut qui invenit spolia multa.
163Iniquitatem odio habui, et abominatus sum,
legem autem tuam dilexi.
164Septies in die laudem dixi tibi,
super judicia justitiæ tuæ.
165Pax multa diligentibus legem tuam,
et non est illis scandalum.
166Exspectabam salutare tuum, Domine,
et mandata tua dilexi.
167Custodivit anima mea testimonia tua,
et dilexit ea vehementer.
168Servavi mandata tua et testimonia tua,
quia omnes viæ meæ in conspectu tuo.
169 Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine;
juxta eloquium tuum da mihi intellectum.
170Intret postulatio mea in conspectu tuo;
secundum eloquium tuum eripe me.
171Eructabunt labia mea hymnum,
cum docueris me justificationes tuas.
172Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum,
quia omnia mandata tua æquitas.
173Fiat manus tua ut salvet me,
quoniam mandata tua elegi.
174Concupivi salutare tuum, Domine,
et lex tua meditatio mea est.
175Vivet anima mea, et laudabit te,
et judicia tua adjuvabunt me.
176Erravi sicut ovis quæ periit: quære servum tuum,
quia mandata tua non sum oblitus.
1Canticum graduum.
Ad Dominum cum tribularer clamavi,
et exaudivit me.
2Domine, libera animam meam a labiis iniquis
et a lingua dolosa.
3Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi
ad linguam dolosam?
4Sagittæ potentis acutæ,
cum carbonibus desolatoriis.
5Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est!
habitavi cum habitantibus Cedar;
6multum incola fuit anima mea.
7Cum his qui oderunt pacem eram pacificus;
cum loquebar illis, impugnabant me gratis.
1Canticum graduum.
Levavi oculos meos in montes,
unde veniet auxilium mihi.
2Auxilium meum a Domino,
qui fecit cælum et terram.
3Non det in commotionem pedem tuum,
neque dormitet qui custodit te.
4Ecce non dormitabit neque dormiet
qui custodit Israël.
5Dominus custodit te;
Dominus protectio tua super manum dexteram tuam.
6Per diem sol non uret te,
neque luna per noctem.
7Dominus custodit te ab omni malo;
custodiat animam tuam Dominus.
8Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
1Canticum graduum.
Lætatus sum in his quæ dicta sunt mihi:
In domum Domini ibimus.
2Stantes erant pedes nostri
in atriis tuis, Jerusalem.
3Jerusalem, quæ ædificatur ut civitas,
cujus participatio ejus in idipsum.
4Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini:
testimonium Israël,
ad confitendum nomini Domini.
5Quia illic sederunt sedes in judicio,
sedes super domum David.
6Rogate quæ ad pacem sunt Jerusalem,
et abundantia diligentibus te.
7Fiat pax in virtute tua,
et abundantia in turribus tuis.
8Propter fratres meos et proximos meos,
loquebar pacem de te.
9Propter domum Domini Dei nostri,
quæsivi bona tibi.
1Canticum graduum.
Ad te levavi oculos meos,
qui habitas in cælis.
2Ecce sicut oculi servorum
in manibus dominorum suorum;
sicut oculi ancillæ
in manibus dominæ suæ:
ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum,
donec misereatur nostri.
3Miserere nostri, Domine, miserere nostri,
quia multum repleti sumus despectione;
4quia multum repleta est anima nostra
opprobrium abundantibus, et despectio superbis.
1Canticum graduum.
Nisi quia Dominus erat in nobis,
dicat nunc Israël,
2nisi quia Dominus erat in nobis:
cum exsurgerent homines in nos,
3forte vivos deglutissent nos;
cum irasceretur furor eorum in nos,
4forsitan aqua absorbuisset nos;
5torrentem pertransivit anima nostra;
forsitan pertransisset anima nostra
aquam intolerabilem.
6Benedictus Dominus, qui non dedit nos
in captionem dentibus eorum.
7Anima nostra sicut passer erepta est
de laqueo venantium;
laqueus contritus est,
et nos liberati sumus.
8Adjutorium nostrum in nomine Domini,
qui fecit cælum et terram.
1Canticum graduum.
Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion:
non commovebitur in æternum,
qui habitat
2in Jerusalem.
Montes in circuitu ejus;
et Dominus in circuitu populi sui,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
3Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum
super sortem justorum:
ut non extendant justi
ad iniquitatem manus suas,
4benefac, Domine, bonis,
et rectis corde.
5Declinantes autem in obligationes,
adducet Dominus cum operantibus iniquitatem.
Pax super Israël!
1Canticum graduum.
In convertendo Dominus captivitatem Sion,
facti sumus sicut consolati.
2Tunc repletum est gaudio os nostrum,
et lingua nostra exsultatione.
Tunc dicent inter gentes:
Magnificavit Dominus facere cum eis.
3Magnificavit Dominus facere nobiscum;
facti sumus lætantes.
4Converte, Domine, captivitatem nostram,
sicut torrens in austro.
5Qui seminant in lacrimis,
in exsultatione metent.
6Euntes ibant et flebant,
mittentes semina sua.
Venientes autem venient cum exsultatione,
portantes manipulos suos.
1Canticum graduum Salomonis.
Nisi Dominus ædificaverit domum,
in vanum laboraverunt qui ædificant eam.
Nisi Dominus custodierit civitatem,
frustra vigilat qui custodit eam.
2Vanum est vobis ante lucem surgere:
surgite postquam sederitis,
qui manducatis panem doloris.
Cum dederit dilectis suis somnum,
3ecce hæreditas Domini, filii;
merces, fructus ventris.
4Sicut sagittæ in manu potentis,
ita filii excussorum.
5Beatus vir qui implevit desiderium suum ex ipsis:
non confundetur cum loquetur inimicis suis in porta.
1Canticum graduum.
Beati omnes qui timent Dominum,
qui ambulant in viis ejus.
2Labores manuum tuarum quia manducabis:
beatus es, et bene tibi erit.
3Uxor tua sicut vitis abundans
in lateribus domus tuæ;
filii tui sicut novellæ olivarum
in circuitu mensæ tuæ.
4Ecce sic benedicetur homo
qui timet Dominum.
5Benedicat tibi Dominus ex Sion,
et videas bona Jerusalem omnibus diebus vitæ tuæ.
6Et videas filios filiorum tuorum:
pacem super Israël.
1Canticum graduum.
Sæpe expugnaverunt me a juventute mea,
dicat nunc Israël;
2sæpe expugnaverunt me a juventute mea:
etenim non potuerunt mihi.
3Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores;
prolongaverunt iniquitatem suam.
4Dominus justus
concidit cervices peccatorum.
5Confundantur, et convertantur retrorsum
omnes qui oderunt Sion.
6Fiant sicut fœnum tectorum,
quod priusquam evellatur exaruit:
7de quo non implevit manum suam qui metit,
et sinum suum qui manipulos colligit.
8Et non dixerunt qui præteribant:
Benedictio Domini super vos.
Benediximus vobis in nomine Domini.
1Canticum graduum.
De profundis clamavi ad te, Domine;
2Domine, exaudi vocem meam.
Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ.
3Si iniquitates observaveris, Domine,
Domine, quis sustinebit?
4Quia apud te propitiatio est;
et propter legem tuam sustinui te, Domine.
Sustinuit anima mea in verbo ejus:
5speravit anima mea in Domino.
6A custodia matutina usque ad noctem,
speret Israël in Domino.
7Quia apud Dominum misericordia,
et copiosa apud eum redemptio.
8Et ipse redimet Israël
ex omnibus iniquitatibus ejus.
1Canticum graduum David.
Domine, non est exaltatum cor meum,
neque elati sunt oculi mei,
neque ambulavi in magnis,
neque in mirabilibus super me.
2Si non humiliter sentiebam,
sed exaltavi animam meam:
sicut ablactatus est super matre sua,
ita retributio in anima mea.
3Speret Israël in Domino,
ex hoc nunc et usque in sæculum.
1Canticum graduum.
Memento, Domine, David,
et omnis mansuetudinis ejus:
2sicut juravit Domino;
votum vovit Deo Jacob:
3Si introiero in tabernaculum domus meæ;
si ascendero in lectum strati mei;
4si dedero somnum oculis meis,
et palpebris meis dormitationem,
5et requiem temporibus meis,
donec inveniam locum Domino,
tabernaculum Deo Jacob.
6Ecce audivimus eam in Ephrata;
invenimus eam in campis silvæ.
7Introibimus in tabernaculum ejus;
adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.
8Surge, Domine, in requiem tuam,
tu et arca sanctificationis tuæ.
9Sacerdotes tui induantur justitiam,
et sancti tui exsultent.
10Propter David servum tuum
non avertas faciem christi tui.
11Juravit Dominus David veritatem,
et non frustrabitur eam:
De fructu ventris tui
ponam super sedem tuam.
12Si custodierint filii tui testamentum meum,
et testimonia mea hæc quæ docebo eos,
et filii eorum usque in sæculum
sedebunt super sedem tuam.
13Quoniam elegit Dominus Sion:
elegit eam in habitationem sibi.
14Hæc requies mea in sæculum sæculi;
hic habitabo, quoniam elegi eam.
15Viduam ejus benedicens benedicam;
pauperes ejus saturabo panibus.
16Sacerdotes ejus induam salutari,
et sancti ejus exsultatione exsultabunt.
17Illuc producam cornu David;
paravi lucernam christo meo.
18Inimicos ejus induam confusione;
super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.
1Canticum graduum David.
Ecce quam bonum et quam jucundum,
habitare fratres in unum!
2Sicut unguentum in capite,
quod descendit in barbam, barbam Aaron,
quod descendit in oram vestimenti ejus;
3sicut ros Hermon,
qui descendit in montem Sion.
Quoniam illic mandavit Dominus benedictionem,
et vitam usque in sæculum.
1Canticum graduum.
Ecce nunc benedicite Dominum, omnes servi Domini:
qui statis in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri.
2In noctibus extollite manus vestras in sancta,
et benedicite Dominum.
3Benedicat te Dominus ex Sion,
qui fecit cælum et terram.
1Alleluja.
Laudate nomen Domini;
laudate, servi, Dominum:
2qui statis in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri.
3Laudate Dominum, quia bonus Dominus;
psallite nomini ejus, quoniam suave.
4Quoniam Jacob elegit sibi Dominus;
Israël in possessionem sibi.
5Quia ego cognovi quod magnus est Dominus,
et Deus noster præ omnibus diis.
6Omnia quæcumque voluit Dominus fecit,
in cælo, in terra, in mari et in omnibus abyssis.
7Educens nubes ab extremo terræ,
fulgura in pluviam fecit;
qui producit ventos de thesauris suis.
8Qui percussit primogenita Ægypti,
ab homine usque ad pecus.
9Et misit signa et prodigia in medio tui, Ægypte:
in Pharaonem, et in omnes servos ejus.
10Qui percussit gentes multas,
et occidit reges fortes:
11Sehon, regem Amorrhæorum, et Og, regem Basan,
et omnia regna Chanaan:
12et dedit terram eorum hæreditatem,
hæreditatem Israël populo suo.
13Domine, nomen tuum in æternum;
Domine, memoriale tuum in generationem et generationem.
14Quia judicabit Dominus populum suum,
et in servis suis deprecabitur.
15Simulacra gentium argentum et aurum,
opera manuum hominum.
16Os habent, et non loquentur;
oculos habent, et non videbunt.
17Aures habent, et non audient;
neque enim est spiritus in ore ipsorum.
18Similes illis fiant qui faciunt ea,
et omnes qui confidunt in eis.
19Domus Israël, benedicite Domino;
domus Aaron, benedicite Domino.
20Domus Levi, benedicite Domino;
qui timetis Dominum, benedicite Domino.
21Benedictus Dominus ex Sion,
qui habitat in Jerusalem.
1Alleluja.
Confitemini Domino, quoniam bonus,
quoniam in æternum misericordia ejus.
2Confitemini Deo deorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
3Confitemini Domino dominorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
4Qui facit mirabilia magna solus,
quoniam in æternum misericordia ejus.
5Qui fecit cælos in intellectu,
quoniam in æternum misericordia ejus.
6Qui firmavit terram super aquas,
quoniam in æternum misericordia ejus.
7Qui fecit luminaria magna,
quoniam in æternum misericordia ejus:
8solem in potestatem diei,
quoniam in æternum misericordia ejus;
9lunam et stellas in potestatem noctis,
quoniam in æternum misericordia ejus.
10Qui percussit Ægyptum cum primogenitis eorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
11Qui eduxit Israël de medio eorum,
quoniam in æternum misericordia ejus,
12in manu potenti et brachio excelso,
quoniam in æternum misericordia ejus.
13Qui divisit mare Rubrum in divisiones,
quoniam in æternum misericordia ejus;
14et eduxit Israël per medium ejus,
quoniam in æternum misericordia ejus;
15et excussit Pharaonem et virtutem ejus in mari Rubro,
quoniam in æternum misericordia ejus.
16Qui traduxit populum suum per desertum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
17Qui percussit reges magnos,
quoniam in æternum misericordia ejus;
18et occidit reges fortes,
quoniam in æternum misericordia ejus:
19Sehon, regem Amorrhæorum,
quoniam in æternum misericordia ejus;
20et Og, regem Basan,
quoniam in æternum misericordia ejus:
21et dedit terram eorum hæreditatem,
quoniam in æternum misericordia ejus;
22hæreditatem Israël, servo suo,
quoniam in æternum misericordia ejus.
23Quia in humilitate nostra memor fuit nostri,
quoniam in æternum misericordia ejus;
24et redemit nos ab inimicis nostris,
quoniam in æternum misericordia ejus.
25Qui dat escam omni carni,
quoniam in æternum misericordia ejus.
26Confitemini Deo cæli,
quoniam in æternum misericordia ejus.
Confitemini Domino dominorum,
quoniam in æternum misericordia ejus.
1Psalmus David, Jeremiæ.
Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus,
cum recordaremur Sion.
2In salicibus in medio ejus
suspendimus organa nostra:
3quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos,
verba cantionum;
et qui abduxerunt nos:
Hymnum cantate nobis de canticis Sion.
4Quomodo cantabimus canticum Domini
in terra aliena?
5Si oblitus fuero tui, Jerusalem,
oblivioni detur dextera mea.
6Adhæreat lingua mea faucibus meis,
si non meminero tui;
si non proposuero Jerusalem
in principio lætitiæ meæ.
7Memor esto, Domine, filiorum Edom,
in die Jerusalem:
qui dicunt: Exinanite, exinanite
usque ad fundamentum in ea.
8Filia Babylonis misera! beatus qui retribuet tibi
retributionem tuam quam retribuisti nobis.
9Beatus qui tenebit,
et allidet parvulos tuos ad petram.
1Ipsi David.
Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo,
quoniam audisti verba oris mei.
In conspectu angelorum psallam tibi;
2adorabo ad templum sanctum tuum,
et confitebor nomini tuo:
super misericordia tua et veritate tua;
quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum.
3In quacumque die invocavero te, exaudi me;
multiplicabis in anima mea virtutem.
4Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terræ,
quia audierunt omnia verba oris tui.
5Et cantent in viis Domini,
quoniam magna est gloria Domini;
6quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit,
et alta a longe cognoscit.
7Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me;
et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam,
et salvum me fecit dextera tua.
8Dominus retribuet pro me.
Domine, misericordia tua in sæculum;
opera manuum tuarum ne despicias.
1In finem, psalmus David.
Domine, probasti me, et cognovisti me;
2tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
3Intellexisti cogitationes meas de longe;
semitam meam et funiculum meum investigasti:
4et omnes vias meas prævidisti,
quia non est sermo in lingua mea.
5Ecce, Domine, tu cognovisti omnia,
novissima et antiqua.
Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6Mirabilis facta est scientia tua ex me;
confortata est, et non potero ad eam.
7Quo ibo a spiritu tuo?
et quo a facie tua fugiam?
8Si ascendero in cælum, tu illic es;
si descendero in infernum, ades.
9Si sumpsero pennas meas diluculo,
et habitavero in extremis maris,
10etenim illuc manus tua deducet me,
et tenebit me dextera tua.
11Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me;
et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12Quia tenebræ non obscurabuntur a te,
et nox sicut dies illuminabitur:
sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13Quia tu possedisti renes meos;
suscepisti me de utero matris meæ.
14Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es;
mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto;
et substantia mea in inferioribus terræ.
16Imperfectum meum viderunt oculi tui,
et in libro tuo omnes scribentur.
Dies formabuntur, et nemo in eis.
17Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus;
nimis confortatus est principatus eorum.
18Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur.
Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19Si occideris, Deus, peccatores,
viri sanguinum, declinate a me:
20quia dicitis in cogitatione:
Accipient in vanitate civitates tuas.
21Nonne qui oderunt te, Domine, oderam,
et super inimicos tuos tabescebam?
22Perfecto odio oderam illos,
et inimici facti sunt mihi.
23Proba me, Deus, et scito cor meum;
interroga me, et cognosce semitas meas.
24Et vide si via iniquitatis in me est,
et deduc me in via æterna.
1In finem. Psalmus David.
2Eripe me, Domine, ab homine malo;
a viro iniquo eripe me.
3Qui cogitaverunt iniquitates in corde,
tota die constituebant prælia.
4Acuerunt linguas suas sicut serpentis;
venenum aspidum sub labiis eorum.
5Custodi me, Domine, de manu peccatoris,
et ab hominibus iniquis eripe me.
Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:
6absconderunt superbi laqueum mihi.
Et funes extenderunt in laqueum;
juxta iter, scandalum posuerunt mihi.
7Dixi Domino: Deus meus es tu;
exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.
8Domine, Domine, virtus salutis meæ,
obumbrasti super caput meum in die belli.
9Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori:
cogitaverunt contra me;
ne derelinquas me, ne forte exaltentur.
10Caput circuitus eorum:
labor labiorum ipsorum operiet eos.
11Cadent super eos carbones;
in ignem dejicies eos:
in miseriis non subsistent.
12Vir linguosus non dirigetur in terra;
virum injustum mala capient in interitu.
13Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis,
et vindictam pauperum.
14Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo,
et habitabunt recti cum vultu tuo.
1Psalmus David.
Domine, clamavi ad te: exaudi me;
intende voci meæ, cum clamavero ad te.
2Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo;
elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum.
3Pone, Domine, custodiam ori meo,
et ostium circumstantiæ labiis meis.
4Non declines cor meum in verba malitiæ,
ad excusandas excusationes in peccatis;
cum hominibus operantibus iniquitatem,
et non communicabo cum electis eorum.
5Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me:
oleum autem peccatoris non impinguet caput meum.
Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum:
6absorpti sunt juncti petræ judices eorum.
Audient verba mea, quoniam potuerunt.
7Sicut crassitudo terræ erupta est super terram,
dissipata sunt ossa nostra secus infernum.
8Quia ad te, Domine, Domine, oculi mei;
in te speravi, non auferas animam meam.
9Custodi me a laqueo quem statuerunt mihi,
et a scandalis operantium iniquitatem.
10Cadent in retiaculo ejus peccatores:
singulariter sum ego, donec transeam.
1Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio.
2Voce mea ad Dominum clamavi,
voce mea ad Dominum deprecatus sum.
3Effundo in conspectu ejus orationem meam,
et tribulationem meam ante ipsum pronuntio:
4in deficiendo ex me spiritum meum,
et tu cognovisti semitas meas.
In via hac qua ambulabam
absconderunt laqueum mihi.
5Considerabam ad dexteram, et videbam,
et non erat qui cognosceret me:
periit fuga a me,
et non est qui requirat animam meam.
6Clamavi ad te, Domine;
dixi: Tu es spes mea,
portio mea in terra viventium.
7Intende ad deprecationem meam,
quia humiliatus sum nimis.
Libera me a persequentibus me,
quia confortati sunt super me.
8Educ de custodia animam meam
ad confitendum nomini tuo;
me exspectant justi donec retribuas mihi.
1Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus.
Domine, exaudi orationem meam;
auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua;
exaudi me in tua justitia.
2Et non intres in judicium cum servo tuo,
quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.
3Quia persecutus est inimicus animam meam;
humiliavit in terra vitam meam;
collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.
4Et anxiatus est super me spiritus meus;
in me turbatum est cor meum.
5Memor fui dierum antiquorum;
meditatus sum in omnibus operibus tuis:
in factis manuum tuarum meditabar.
6Expandi manus meas ad te;
anima mea sicut terra sine aqua tibi.
7Velociter exaudi me, Domine;
defecit spiritus meus.
Non avertas faciem tuam a me,
et similis ero descendentibus in lacum.
8Auditam fac mihi mane misericordiam tuam,
quia in te speravi.
Notam fac mihi viam in qua ambulem,
quia ad te levavi animam meam.
9Eripe me de inimicis meis, Domine:
ad te confugi.
10Doce me facere voluntatem tuam,
quia Deus meus es tu.
Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.
11Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me:
in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam,
12et in misericordia tua disperdes inimicos meos,
et perdes omnes qui tribulant animam meam,
quoniam ego servus tuus sum.
1Psalmus David. Adversus Goliath.
Benedictus Dominus Deus meus,
qui docet manus meas ad prælium,
et digitos meos ad bellum.
2Misericordia mea et refugium meum;
susceptor meus et liberator meus;
protector meus, et in ipso speravi,
qui subdit populum meum sub me.
3Domine, quid est homo, quia innotuisti ei?
aut filius hominis, quia reputas eum?
4Homo vanitati similis factus est;
dies ejus sicut umbra prætereunt.
5Domine, inclina cælos tuos, et descende;
tange montes, et fumigabunt.
6Fulgura coruscationem, et dissipabis eos;
emitte sagittas tuas, et conturbabis eos.
7Emitte manum tuam de alto: eripe me,
et libera me de aquis multis,
de manu filiorum alienorum:
8quorum os locutum est vanitatem,
et dextera eorum dextera iniquitatis.
9Deus, canticum novum cantabo tibi;
in psalterio decachordo psallam tibi.
10Qui das salutem regibus,
qui redemisti David servum tuum de gladio maligno,
11eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum,
quorum os locutum est vanitatem,
et dextera eorum dextera iniquitatis.
12Quorum filii sicut novellæ plantationes in juventute sua;
filiæ eorum compositæ,
circumornatæ ut similitudo templi.
13Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud;
oves eorum fœtosæ, abundantes in egressibus suis;
14boves eorum crassæ.
Non est ruina maceriæ, neque transitus,
neque clamor in plateis eorum.
15Beatum dixerunt populum cui hæc sunt;
beatus populus cujus Dominus Deus ejus.
1Laudatio ipsi David.
Exaltabo te, Deus meus rex,
et benedicam nomini tuo in sæculum, et in sæculum sæculi.
2Per singulos dies benedicam tibi,
et laudabo nomen tuum in sæculum, et in sæculum sæculi.
3Magnus Dominus, et laudabilis nimis,
et magnitudinis ejus non est finis.
4Generatio et generatio laudabit opera tua,
et potentiam tuam pronuntiabunt.
5Magnificentiam gloriæ sanctitatis tuæ loquentur,
et mirabilia tua narrabunt.
6Et virtutem terribilium tuorum dicent,
et magnitudinem tuam narrabunt.
7Memoriam abundantiæ suavitatis tuæ eructabunt,
et justitia tua exsultabunt.
8Miserator et misericors Dominus:
patiens, et multum misericors.
9Suavis Dominus universis,
et miserationes ejus super omnia opera ejus.
10Confiteantur tibi, Domine, omnia opera tua,
et sancti tui benedicant tibi.
11Gloriam regni tui dicent,
et potentiam tuam loquentur:
12ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam,
et gloriam magnificentiæ regni tui.
13Regnum tuum regnum omnium sæculorum;
et dominatio tua in omni generatione et generationem.
Fidelis Dominus in omnibus verbis suis,
et sanctus in omnibus operibus suis.
14Allevat Dominus omnes qui corruunt,
et erigit omnes elisos.
15Oculi omnium in te sperant, Domine,
et tu das escam illorum in tempore opportuno.
16Aperis tu manum tuam,
et imples omne animal benedictione.
17Justus Dominus in omnibus viis suis,
et sanctus in omnibus operibus suis.
18Prope est Dominus omnibus invocantibus eum,
omnibus invocantibus eum in veritate.
19Voluntatem timentium se faciet,
et deprecationem eorum exaudiet, et salvos faciet eos.
20Custodit Dominus omnes diligentes se,
et omnes peccatores disperdet.
21Laudationem Domini loquetur os meum;
et benedicat omnis caro nomini sancto ejus in sæculum, et in sæculum sæculi.
1Alleluja, Aggæi et Zachariæ.
2Lauda, anima mea, Dominum.
Laudabo Dominum in vita mea;
psallam Deo meo quamdiu fuero.
Nolite confidere in principibus,
3in filiis hominum, in quibus non est salus.
4Exibit spiritus ejus, et revertetur in terram suam;
in illa die peribunt omnes cogitationes eorum.
5Beatus cujus Deus Jacob adjutor ejus,
spes ejus in Domino Deo ipsius:
6qui fecit cælum et terram,
mare, et omnia quæ in eis sunt.
7Qui custodit veritatem in sæculum;
facit judicium injuriam patientibus;
dat escam esurientibus.
Dominus solvit compeditos;
8Dominus illuminat cæcos.
Dominus erigit elisos;
Dominus diligit justos.
9Dominus custodit advenas,
pupillum et viduam suscipiet,
et vias peccatorum disperdet.
10Regnabit Dominus in sæcula;
Deus tuus, Sion, in generationem et generationem.
1Alleluja.
Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus;
Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.
2Ædificans Jerusalem Dominus,
dispersiones Israëlis congregabit:
3qui sanat contritos corde,
et alligat contritiones eorum;
4qui numerat multitudinem stellarum,
et omnibus eis nomina vocat.
5Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus,
et sapientiæ ejus non est numerus.
6Suscipiens mansuetos Dominus;
humilians autem peccatores usque ad terram.
7Præcinite Domino in confessione;
psallite Deo nostro in cithara.
8Qui operit cælum nubibus,
et parat terræ pluviam;
qui producit in montibus fœnum,
et herbam servituti hominum;
9qui dat jumentis escam ipsorum,
et pullis corvorum invocantibus eum.
10Non in fortitudine equi voluntatem habebit,
nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11Beneplacitum est Domino super timentes eum,
et in eis qui sperant super misericordia ejus.
1Alleluja.
Lauda, Jerusalem, Dominum;
lauda Deum tuum, Sion.
2Quoniam confortavit seras portarum tuarum;
benedixit filiis tuis in te.
3Qui posuit fines tuos pacem,
et adipe frumenti satiat te.
4Qui emittit eloquium suum terræ:
velociter currit sermo ejus.
5Qui dat nivem sicut lanam;
nebulam sicut cinerem spargit.
6Mittit crystallum suam sicut buccellas:
ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?
7Emittet verbum suum, et liquefaciet ea;
flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.
8Qui annuntiat verbum suum Jacob,
justitias et judicia sua Israël.
9Non fecit taliter omni nationi,
et judicia sua non manifestavit eis.
Alleluja.
1Alleluja.
Laudate Dominum de cælis;
laudate eum in excelsis.
2Laudate eum, omnes angeli ejus;
laudate eum, omnes virtutes ejus.
3Laudate eum, sol et luna;
laudate eum, omnes stellæ et lumen.
4Laudate eum, cæli cælorum;
et aquæ omnes quæ super cælos sunt,
5laudent nomen Domini.
Quia ipse dixit, et facta sunt;
ipse mandavit, et creata sunt.
6Statuit ea in æternum, et in sæculum sæculi;
præceptum posuit, et non præteribit.
7Laudate Dominum de terra,
dracones et omnes abyssi;
8ignis, grando, nix, glacies, spiritus procellarum,
quæ faciunt verbum ejus;
9montes, et omnes colles;
ligna fructifera, et omnes cedri;
10bestiæ, et universa pecora;
serpentes, et volucres pennatæ;
11reges terræ et omnes populi;
principes et omnes judices terræ;
12juvenes et virgines; senes cum junioribus,
laudent nomen Domini:
13quia exaltatum est nomen ejus solius.
14Confessio ejus super cælum et terram;
et exaltavit cornu populi sui.
Hymnus omnibus sanctis ejus;
filiis Israël, populo appropinquanti sibi.
Alleluja.
1Alleluja.
Cantate Domino canticum novum;
laus ejus in ecclesia sanctorum.
2Lætetur Israël in eo qui fecit eum,
et filii Sion exsultent in rege suo.
3Laudent nomen ejus in choro;
in tympano et psalterio psallant ei.
4Quia beneplacitum est Domino in populo suo,
et exaltabit mansuetos in salutem.
5Exsultabunt sancti in gloria;
lætabuntur in cubilibus suis.
6Exaltationes Dei in gutture eorum,
et gladii ancipites in manibus eorum:
7ad faciendam vindictam in nationibus,
increpationes in populis;
8ad alligandos reges eorum in compedibus,
et nobiles eorum in manicis ferreis;
9ut faciant in eis judicium conscriptum:
gloria hæc est omnibus sanctis ejus.
Alleluja.
1Alleluja.
Laudate Dominum in sanctis ejus;
laudate eum in firmamento virtutis ejus.
2Laudate eum in virtutibus ejus;
laudate eum secundum multitudinem magnitudinis ejus.
3Laudate eum in sono tubæ;
laudate eum in psalterio et cithara.
4Laudate eum in tympano et choro;
laudate eum in chordis et organo.
5Laudate eum in cymbalis benesonantibus;
laudate eum in cymbalis jubilationis.
6Omnis spiritus laudet Dominum!
Alleluja.