Epistola B. Pauli Apostoli ad Titum

ad Titum 1

1Paulus servus Dei, Apostolus autem Jesu Christi secundum fidem electorum Dei, et agnitionem veritatis, quæ secundum pietatem est 2in spem vitæ æternæ, quam promisit qui non mentitur, Deus, ante tempora sæcularia: 3manifestavit autem temporibus suis verbum suum in prædicatione, quæ credita est mihi secundum præceptum Salvatoris nostri Dei: 4Tito dilecto filio secundum communem fidem, gratia, et pax a Deo Patre, et Christo Jesu Salvatore nostro.

5Hujus rei gratia reliqui te Cretæ, ut ea quæ desunt, corrigas, et constituas per civitates presbyteros, sicut et ego disposui tibi, 6si quis sine crimine est, unius uxoris vir, filios habens fideles, non in accusatione luxuriæ, aut non subditos. 7Oportet enim episcopum sine crimine esse, sicut Dei dispensatorem: non superbum, non iracundum, non vinolentum, non percussorem, non turpis lucri cupidum: 8sed hospitalem, benignum, sobrium, justum, sanctum, continentem, 9amplectentem eum, qui secundum doctrinam est, fidelem sermonem: ut potens sit exhortari in doctrina sana, et eos qui contradicunt, arguere.

10Sunt enim multi etiam inobedientes, vaniloqui, et seductores: maxime qui de circumcisione sunt: 11quos oportet redargui: qui universas domos subvertunt, docentes quæ non oportet, turpis lucri gratia. 12Dixit quidam ex illis, proprius ipsorum propheta: Cretenses semper mendaces, malæ bestiæ, ventres pigri. 13Testimonium hoc verum est. Quam ob causam increpa illos dure, ut sani sint in fide, 14non intendentes judaicis fabulis, et mandatis hominum, aversantium se a veritate. 15Omnia munda mundis: coinquinatis autem et infidelibus, nihil est mundum, sed inquinatæ sunt eorum et mens et conscientia. 16Confitentur se nosse Deum, factis autem negant: cum sint abominati, et incredibiles, et ad omne opus bonum reprobi.

ad Titum 2

1Tu autem loquere quæ decent sanam doctrinam: 2senes ut sobrii sint, pudici, prudentes, sani in fide, in dilectione, in patientia: 3anus similiter in habitu sancto, non criminatrices, non multo vino servientes, bene docentes: 4ut prudentiam doceant adolescentulas, ut viros suos ament, filios suos diligant, 5prudentes, castas, sobrias, domus curam habentes, benignas, subditas viris suis, ut non blasphemetur verbum Dei. 6Juvenes similiter hortare ut sobrii sint. 7In omnibus teipsum præbe exemplum bonorum operum, in doctrina, in integritate, in gravitate, 8verbum sanum, irreprehensibile: ut is qui ex adverso est, vereatur, nihil habens malum dicere de nobis. 9Servos dominis suis subditos esse, in omnibus placentes, non contradicentes, 10non fraudantes, sed in omnibus fidem bonam ostendentes: ut doctrinam Salvatoris nostri Dei ornent in omnibus. 11Apparuit enim gratia Dei Salvatoris nostri omnibus hominibus, 12erudiens nos, ut abnegantes impietatem, et sæcularia desideria, sobrie, et juste, et pie vivamus in hoc sæculo, 13exspectantes beatam spem, et adventum gloriæ magni Dei, et Salvatoris nostri Jesu Christi: 14qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate, et mundaret sibi populum acceptabilem, sectatorem bonorum operum. 15Hæc loquere, et exhortare, et argue cum omni imperio. Nemo te contemnat.

ad Titum 3

1Admone illos principibus, et potestatibus subditos esse, dicto obedire, ad omne opus bonum paratos esse: 2neminem blasphemare, non litigiosos esse, sed modestos, omnem ostendentes mansuetudinem ad omnes homines. 3Eramus enim aliquando et nos insipientes, increduli, errantes, servientes desideriis, et voluptatibus variis, in malitia et invidia agentes, odibiles, odientes invicem. 4Cum autem benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei, 5non ex operibus justitiæ, quæ fecimus nos, sed secundum suam misericordiam salvos nos fecit per lavacrum regenerationis et renovationis Spiritus Sancti, 6quem effudit in nos abunde per Jesum Christum Salvatorem nostrum: 7ut justificati gratia ipsius, hæredes simus secundum spem vitæ æternæ. 8Fidelis sermo est: et de his volo te confirmare: ut curent bonis operibus præesse qui credunt Deo. Hæc sunt bona, et utilia hominibus. 9Stultas autem quæstiones, et genealogias, et contentiones, et pugnas legis devita: sunt enim inutiles, et vanæ. 10Hæreticum hominem post unam et secundam correptionem devita: 11sciens quia subversus est, qui ejusmodi est, et delinquit, cum sit proprio judicio condemnatus.

12Cum misero ad te Artemam, aut Tychicum, festina ad me venire Nicopolim: ibi enim statui hiemare. 13Zenam legisperitum et Apollo sollicite præmitte, ut nihil illis desit. 14Discant autem et nostri bonis operibus præesse ad usus necessarios: ut non sint infructuosi. 15Salutant te qui mecum sunt omnes: saluta eos qui nos amant in fide. Gratia Dei cum omnibus vobis. Amen.