1Jacobus, Dei et Domini nostri Jesu Christi servus, duodecim tribubus, quæ sunt in dispersione, salutem.
2Omne gaudium existimate fratres mei, cum in tentationes varias incideritis: 3scientes quod probatio fidei vestræ patientiam operatur. 4Patientia autem opus perfectum habet: ut sitis perfecti et integri in nullo deficientes. 5Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter, et non improperat: et dabitur ei. 6Postulet autem in fide nihil hæsitans: qui enim hæsitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur: 7non ergo æstimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino. 8Vir duplex animo inconstans est in omnibus viis suis. 9Glorietur autem frater humilis in exaltatione sua: 10dives autem in humilitate sua, quoniam sicut flos fœni transibit; 11exortus est enim sol cum ardore, et arefecit fœnum, et flos ejus decidit, et decor vultus ejus deperiit: ita et dives in itineribus suis marcescet. 12Beatus vir qui suffert tentationem: quoniam cum probatus fuerit, accipiet coronam vitæ, quam repromisit Deus diligentibus se. 13Nemo cum tentatur, dicat quoniam a Deo tentatur: Deus enim intentator malorum est: ipse autem neminem tentat. 14Unusquisque vero tentatur a concupiscentia sua abstractus, et illectus. 15Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum: peccatum vero cum consummatum fuerit, generat mortem. 16Nolite itaque errare, fratres mei dilectissimi. 17Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio. 18Voluntarie enim genuit nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturæ ejus.
19Scitis, fratres mei dilectissimi. Sit autem omnis homo velox ad audiendum: tardus autem ad loquendum, et tardus ad iram. 20Ira enim viri justitiam Dei non operatur. 21Propter quod abjicientes omnem immunditiam, et abundantiam malitiæ, in mansuetudine suscipite insitum verbum, quod potest salvare animas vestras. 22Estote autem factores verbi, et non auditores tantum: fallentes vosmetipsos. 23Quia si quis auditor est verbi, et non factor, hic comparabitur viro consideranti vultum nativitatis suæ in speculo: 24consideravit enim se, et abiit, et statim oblitus est qualis fuerit. 25Qui autem perspexerit in legem perfectam libertatis, et permanserit in ea, non auditor obliviosus factus, sed factor operis: hic beatus in facto suo erit. 26Si quis autem putat se religiosum esse, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, hujus vana est religio. 27Religio munda et immaculata apud Deum et Patrem, hæc est: visitare pupillos et viduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc sæculo.
1Fratres mei, nolite in personarum acceptione habere fidem Domini nostri Jesu Christi gloriæ. 2Etenim si introierit in conventum vestrum vir aureum annulum habens in veste candida, introierit autem et pauper in sordido habitu, 3et intendatis in eum qui indutus est veste præclara, et dixeritis ei: Tu sede hic bene: pauperi autem dicatis: Tu sta illic; aut sede sub scabello pedum meorum: 4nonne judicatis apud vosmetipsos, et facti estis judices cogitationum iniquarum? 5Audite, fratres mei dilectissimi: nonne Deus elegit pauperes in hoc mundo, divites in fide, et hæredes regni, quod repromisit Deus diligentibus se? 6vos autem exhonorastis pauperem. Nonne divites per potentiam opprimunt vos, et ipsi trahunt vos ad judicia? 7nonne ipsi blasphemant bonum nomen, quod invocatum est super vos? 8Si tamen legem perficitis regalem secundum Scripturas: Diliges proximum tuum sicut teipsum: bene facitis: 9si autem personas accipitis, peccatum operamini, redarguti a lege quasi transgressores. 10Quicumque autem totam legem servaverit, offendat autem in uno, factus est omnium reus. 11Qui enim dixit: Non mœchaberis, dixit et: Non occides. Quod si non mœchaberis, occides autem, factus es transgressor legis. 12Sic loquimini, et sic facite sicut per legem libertatis incipientes judicari. 13Judicium enim sine misericordia illi qui non fecit misericordiam: superexaltat autem misericordia judicium.
14Quid proderit, fratres mei, si fidem quis dicat se habere, opera autem non habeat? numquid poterit fides salvare eum? 15Si autem frater et soror nudi sint, et indigeant victu quotidiano, 16dicat autem aliquis ex vobis illis: Ite in pace, calefacimini et saturamini: non dederitis autem eis quæ necessaria sunt corpori, quid proderit? 17Sic et fides, si non habeat opera, mortua est in semetipsa. 18Sed dicet quis: Tu fidem habes, et ego opera habeo: ostende mihi fidem tuam sine operibus: et ego ostendam tibi ex operibus fidem meam. 19Tu credis quoniam unus est Deus: bene facis: et dæmones credunt, et contremiscunt. 20Vis autem scire, o homo inanis, quoniam fides sine operibus mortua est? 21Abraham pater noster nonne ex operibus justificatus est, offerens Isaac filium suum super altare? 22Vides quoniam fides cooperabatur operibus illius: et ex operibus fides consummata est? 23Et suppleta est Scriptura, dicens: Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam, et amicus Dei appellatus est. 24Videtis quoniam ex operibus justificatur homo, et non ex fide tantum? 25Similiter et Rahab meretrix, nonne ex operibus justificata est, suscipiens nuntios, et alia via ejiciens? 26Sicut enim corpus sine spiritu mortuum est, ita et fides sine operibus mortua est.
1Nolite plures magistri fieri fratres mei, scientes quoniam majus judicium sumitis. 2In multis enim offendimus omnes. Si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir: potest etiam freno circumducere totum corpus. 3Si autem equis frena in ora mittimus ad consentiendum nobis, et omne corpus illorum circumferimus. 4Ecce et naves, cum magnæ sint, et a ventis validis minentur, circumferuntur a modico gubernaculo ubi impetus dirigentis voluerit. 5Ita et lingua modicum quidem membrum est, et magna exaltat. Ecce quantus ignis quam magnam silvam incendit! 6Et lingua ignis est, universitas iniquitatis. Lingua constituitur in membris nostris, quæ maculat totum corpus, et inflammat rotam nativitatis nostræ inflammata a gehenna. 7Omnis enim natura bestiarum, et volucrum, et serpentium, et ceterorum domantur, et domita sunt a natura humana: 8linguam autem nullus hominum domare potest: inquietum malum, plena veneno mortifero. 9In ipsa benedicimus Deum et Patrem: et in ipsa maledicimus homines, qui ad similitudinem Dei facti sunt. 10Ex ipso ore procedit benedictio et maledictio. Non oportet, fratres mei, hæc ita fieri. 11Numquid fons de eodem foramine emanat dulcem et amaram aquam? 12Numquid potest, fratres mei, ficus uvas facere, aut vitis ficus? Sic neque salsa dulcem potest facere aquam.
13Quis sapiens et disciplinatus inter vos? Ostendat ex bona conversatione operationem suam in mansuetudine sapientiæ. 14Quod si zelum amarum habetis, et contentiones sint in cordibus vestris: nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem: 15non est enim ista sapientia desursum descendens: sed terrena, animalis, diabolica. 16Ubi enim zelus et contentio, ibi inconstantia et omne opus pravum. 17Quæ autem desursum est sapientia, primum quidem pudica est, deinde pacifica, modesta, suadibilis, bonus consentiens, plena misericordia et fructibus bonis, non judicans, sine simulatione. 18Fructus autem justitiæ, in pace seminatur, facientibus pacem.
1Unde bella et lites in vobis? nonne hinc: ex concupiscentiis vestris, quæ militant in membris vestris? 2concupiscitis, et non habetis: occiditis, et zelatis: et non potestis adipisci: litigatis, et belligeratis, et non habetis, propter quod non postulatis. 3Petitis, et non accipitis: eo quod male petatis: ut in concupiscentiis vestris insumatis. 4Adulteri, nescitis quia amicitia hujus mundi inimica est Dei? quicumque ergo voluerit amicus esse sæculi hujus, inimicus Dei constituitur. 5An putatis quia inaniter Scriptura dicat: Ad invidiam concupiscit spiritus qui habitat in vobis? 6majorem autem dat gratiam. Propter quod dicit: Deus superbis resistit, humilibus autem dat gratiam. 7Subditi ergo estote Deo, resistite autem diabolo, et fugiet a vobis. 8Appropinquate Deo, et appropinquabit vobis. Emundate manus, peccatores: et purificate corda, duplices animo. 9Miseri estote, et lugete, et plorate: risus vester in luctum convertatur, et gaudium in mœrorem. 10Humiliamini in conspectu Domini, et exaltabit vos. 11Nolite detrahere alterutrum fratres. Qui detrahit fratri, aut qui judicat fratrem suum, detrahit legi, et judicat legem. Si autem judicas legem, non es factor legis, sed judex. 12Unus est legislator et judex, qui potest perdere et liberare.
13Tu autem quis es, qui judicas proximum? Ecce nunc qui dicitis: Hodie, aut crastino ibimus in illam civitatem, et faciemus ibi quidem annum, et mercabimur, et lucrum faciemus: 14qui ignoratis quid erit in crastino. 15Quæ est enim vita vestra? vapor est ad modicum parens, et deinceps exterminabitur; pro eo ut dicatis: Si Dominus voluerit. Et: Si vixerimus, faciemus hoc, aut illud. 16Nunc autem exsultatis in superbiis vestris. Omnis exsultatio talis, maligna est. 17Scienti igitur bonum facere, et non facienti, peccatum est illi.
1Agite nunc divites, plorate ululantes in miseriis vestris, quæ advenient vobis. 2Divitiæ vestræ putrefactæ sunt, et vestimenta vestra a tineis comesta sunt. 3Aurum et argentum vestrum æruginavit: et ærugo eorum in testimonium vobis erit, et manducabit carnes vestras sicut ignis. Thesaurizastis vobis iram in novissimis diebus. 4Ecce merces operariorum, qui messuerunt regiones vestras, quæ fraudata est a vobis, clamat: et clamor eorum in aures Domini sabbaoth introivit. 5Epulati estis super terram, et in luxuriis enutristis corda vestra in die occisionis. 6Addixistis, et occidistis justum, et non resistit vobis.
7Patientes igitur estote, fratres, usque ad adventum Domini. Ecce agricola exspectat pretiosum fructum terræ, patienter ferens donec accipiat temporaneum et serotinum. 8Patientes igitur estote et vos, et confirmate corda vestra: quoniam adventus Domini appropinquavit. 9Nolite ingemiscere, fratres, in alterutrum, ut non judicemini. Ecce judex ante januam assistit. 10Exemplum accipite, fratres, exitus mali, laboris, et patientiæ, prophetas qui locuti sunt in nomine Domini. 11Ecce beatificamus eos qui sustinuerunt. Sufferentiam Job audistis, et finem Domini vidistis, quoniam misericors Dominus est, et miserator.
12Ante omnia autem, fratres mei, nolite jurare, neque per cælum, neque per terram, neque aliud quodcumque juramentum. Sit autem sermo vester: Est, est: Non, non: ut non sub judicio decidatis.
13Tristatur aliquis vestrum? oret. Æquo animo est? psallat. 14Infirmatur quis in vobis? inducat presbyteros ecclesiæ, et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini: 15et oratio fidei salvabit infirmum, et alleviabit eum Dominus: et si in peccatis sit, remittentur ei. 16Confitemini ergo alterutrum peccata vestra, et orate pro invicem ut salvemini: multum enim valet deprecatio justi assidua. 17Elias homo erat similis nobis passibilis: et oratione oravit ut non plueret super terram, et non pluit annos tres, et menses sex. 18Et rursum oravit: et cælum dedit pluviam, et terra dedit fructum suum.
19Fratres mei, si quis ex vobis erraverit a veritate, et converterit quis eum: 20scire debet quoniam qui converti fecerit peccatorem ab errore viæ suæ, salvabit animam ejus a morte, et operiet multitudinem peccatorum.