1Verbum Domini, quod factum est ad Michæam Morasthiten, in diebus Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda, quod vidit super Samariam et Jerusalem.
2Audite, populi omnes,
et attendat terra, et plenitudo ejus:
et sit Dominus Deus vobis in testem,
Dominus de templo sancto suo.
3Quia ecce Dominus egredietur de loco suo,
et descendet, et calcabit super excelsa terræ.
4Et consumentur montes subtus eum,
et valles scindentur sicut cera a facie ignis,
et sicut aquæ quæ decurrunt in præceps.
5In scelere Jacob omne istud,
et in peccatis domus Israël.
Quod scelus Jacob? nonne Samaria?
et quæ excelsa Judæ? nonne Jerusalem?
6Et ponam Samariam quasi acervum lapidum in agro,
cum plantatur vinea;
et detraham in vallem lapides ejus,
et fundamenta ejus revelabo.
7Et omnia sculptilia ejus concidentur,
et omnes mercedes ejus comburentur igne,
et omnia idola ejus ponam in perditionem,
quia de mercedibus meretricis congregata sunt,
et usque ad mercedem meretricis revertentur.
8Super hoc plangam, et ululabo;
vadam spoliatus, et nudus;
faciam planctum velut draconum,
et luctum quasi struthionum:
9quia desperata est plaga ejus,
quia venit usque ad Judam;
tetigit portam populi mei usque ad Jerusalem.
10In Geth nolite annuntiare;
lacrimis ne ploretis;
in domo pulveris pulvere vos conspergite.
11Et transite vobis, habitatio pulchra, confusa ignominia:
non est egressa quæ habitat in exitu:
planctum domus vicina accipiet ex vobis, quæ stetit sibimet.
12Quia infirmata est in bonum,
quæ habitat in amaritudinibus;
quia descendit malum a Domino in portam Jerusalem.
13Tumultus quadrigæ stuporis habitanti Lachis:
principium peccati est filiæ Sion,
quia in te inventa sunt scelera Israël.
14Propterea dabit emissarios super hæreditatem Geth,
domus mendacii in deceptionem regibus Israël.
15Adhuc hæredem adducam tibi quæ habitas in Maresa;
usque ad Odollam veniet gloria Israël.
16Decalvare, et tondere super filios deliciarum tuarum;
dilata calvitium tuum sicut aquila,
quoniam captivi ducti sunt ex te.
1Væ qui cogitatis inutile,
et operamini malum in cubilibus vestris!
In luce matutina faciunt illud,
quoniam contra Deum est manus eorum.
2Et concupierunt agros, et violenter tulerunt:
et rapuerunt domos,
et calumniabantur virum, et domum ejus:
virum, et hæreditatem ejus.
3Idcirco hæc dicit Dominus:
Ecce ego cogito super familiam istam malum,
unde non auferetis colla vestra,
et non ambulabitis superbi:
quoniam tempus pessimum est.
4In die illa sumetur super vos parabola,
et cantabitur canticum cum suavitate, dicentium:
Depopulatione vastati sumus;
pars populi mei commutata est:
quomodo recedet a me, cum revertatur,
qui regiones nostras dividat?
5Propter hoc non erit tibi mittens funiculum sortis in cœtu Domini.
6Ne loquamini loquentes;
non stillabit super istos, non comprehendet confusio.
7Dicit domus Jacob:
Numquid abbreviatus est spiritus Domini,
aut tales sunt cogitationes ejus?
nonne verba mea bona sunt cum eo qui recte graditur?
8et e contrario populus meus in adversarium consurrexit.
Desuper tunica pallium sustulistis:
et eos qui transibant simpliciter convertistis in bellum.
9Mulieres populi mei ejecistis de domo deliciarum suarum;
a parvulis earum tulistis laudem meam in perpetuum.
10Surgite, et ite, quia non habetis hic requiem:
propter immunditiam ejus corrumpetur putredine pessima.
11Utinam non essem vir habens spiritum,
et mendacium potius loquerer!
Stillabo tibi in vinum et in ebrietatem;
et erit super quem stillatur populus iste.
12Congregatione congregabo, Jacob, totum te;
in unum conducam reliquias Israël:
pariter ponam illum quasi gregem in ovili,
quasi pecus in medio caularum:
tumultuabuntur a multitudine hominum.
13Ascendet enim pandens iter ante eos:
divident, et transibunt portam,
et ingredientur per eam:
et transibit rex eorum coram eis,
et Dominus in capite eorum.
1Et dixi: Audite, princeps Jacob,
et duces domus Israël:
numquid non vestrum est scire judicium,
2qui odio habetis bonum, et diligitis malum;
qui violenter tollitis pelles eorum desuper eis,
et carnem eorum desuper ossibus eorum;
3qui comederunt carnem populi mei,
et pellem eorum desuper excoriaverunt,
et ossa eorum confregerunt,
et conciderunt sicut in lebete,
et quasi carnem in medio ollæ?
4Tunc clamabunt ad Dominum, et non exaudiet eos,
et abscondet faciem suam ab eis in tempore illo,
sicut nequiter egerunt in adinventionibus suis.
5Hæc dicit Dominus super prophetas,
qui seducunt populum meum:
qui mordent dentibus suis,
et prædicant pacem;
et si quis non dederit in ore eorum quippiam,
sanctificant super eum prælium.
6Propterea nox vobis pro visione erit,
et tenebræ vobis pro divinatione;
et occumbet sol super prophetas,
et obtenebrabitur super eos dies.
7Et confundentur qui vident visiones,
et confundentur divini;
et operient omnes vultos suos,
quia non est responsum Dei.
8Verumtamen ego repletus sum fortitudine spiritus Domini,
judicio, et virtute,
ut annuntiem Jacob scelus suum,
et Israël peccatum suum.
9Audite hoc, principes domus Jacob,
et judices domus Israël,
qui abominamini judicium,
et omnia recta pervertitis:
10qui ædificatis Sion in sanguinibus,
et Jerusalem in iniquitate.
11Principes ejus in muneribus judicabant,
et sacerdotes ejus in mercede docebant,
et prophetæ ejus in pecunia divinabant:
et super Dominum requiescebant, dicentes:
Numquid non Dominus in medio nostrum?
non venient super nos mala.
12Propter hoc, causa vestri, Sion quasi ager arabitur,
et Jerusalem quasi acervus lapidum erit,
et mons templi in excelsa silvarum.
1Et erit: in novissimo dierum
erit mons domus Domini præparatus in vertice montium,
et sublimis super colles:
et fluent ad eum populi,
2et properabunt gentes multæ, et dicent:
Venite, ascendamus ad montem Domini,
et ad domum Dei Jacob:
et docebit nos de viis suis,
et ibimus in semitis ejus,
quia de Sion egredietur lex,
et verbum Domini de Jerusalem.
3Et judicabit inter populos multos,
et corripiet gentes fortes usque in longinquum:
et concident gladios suos in vomeres,
et hastas suas in ligones:
non sumet gens adversus gentem gladium,
et non discent ultra belligerare.
4Et sedebit vir subtus vitem suam et subtus ficum suam,
et non erit qui deterreat,
quia os Domini exercituum locutum est.
5Quia omnes populi ambulabunt
unusquisque in nomine dei sui;
nos autem ambulabimus
in nomine Domini Dei nostri,
in æternum et ultra.
6In die illa, dicit Dominus,
congregabo claudicantem,
et eam quam ejeceram colligam,
et quam afflixeram:
7et ponam claudicantem in reliquias,
et eam quæ laboraverat, in gentem robustam:
et regnabit Dominus super eos in monte Sion,
ex hoc nunc et usque in æternum.
8Et tu, turris gregis nebulosa filiæ Sion,
usque ad te veniet,
et veniet potestas prima,
regnum filiæ Jerusalem.
9Nunc quare mœrore contraheris?
numquid rex non est tibi,
aut consiliarius tuus periit,
quia comprehendit te dolor sicut parturientem?
10Dole et satage, filia Sion, quasi parturiens,
quia nunc egredieris de civitate,
et habitabis in regione,
et venies usque ad Babylonem:
ibi liberaberis,
ibi redimet te Dominus de manu inimicorum tuorum.
11Et nunc congregatæ sunt super te gentes multæ, quæ dicunt:
Lapidetur, et aspiciat in Sion oculus noster.
12Ipsi autem non cognoverunt cogitationes Domini,
et non intellexerunt consilium ejus,
quia congregavit eos quasi fœnum areæ.
13Surge, et tritura, filia Sion,
quia cornu tuum ponam ferreum,
et ungulas tuas ponam æreas;
et comminues populos multos,
et interficies Domino rapinas eorum,
et fortitudinem eorum Domino universæ terræ.
1Nunc vastaberis, filia latronis.
Obsidionem posuerunt super nos:
in virga percutient maxillam judicis Israël.
2Et tu, Bethlehem Ephrata,
parvulus es in millibus Juda;
ex te mihi egredietur qui sit dominator in Israël,
et egressus ejus ab initio,
a diebus æternitatis.
3Propter hoc dabit eos usque ad tempus in quo parturiens pariet,
et reliquiæ fratrum ejus convertentur ad filios Israël.
4Et stabit, et pascet in fortitudine Domini,
in sublimitate nominis Domini Dei sui:
et convertentur,
quia nunc magnificabitur usque ad terminos terræ.
5Et erit iste pax:
cum venerit Assyrius in terram nostram,
et quando calcaverit domibus nostris,
et suscitabimus super eum septem pastores
et octo primates homines;
6et pascent terram Assur in gladio,
et terram Nemrod in lanceis ejus,
et liberabit ab Assur cum venerit in terram nostram,
et cum calcaverit in finibus nostris.
7Et erunt reliquiæ Jacob in medio populorum multorum
quasi ros a Domino,
et quasi stillæ super herbam,
quæ non exspectat virum,
et non præstolatur filios hominum.
8Et erunt reliquiæ Jacob in gentibus,
in medio populorum multorum,
quasi leo in jumentis silvarum,
et quasi catulus leonis in gregibus pecorum,
qui cum transierit, et conculcaverit, et ceperit,
non est qui eruat.
9Exaltabitur manus tua super hostes tuos,
et omnes inimici tui interibunt.
10Et erit in die illa, dicit Dominus:
auferam equos tuos de medio tui,
et disperdam quadrigas tuas.
11Et perdam civitates terræ tuæ,
et destruam omnes munitiones tuas:
et auferam maleficia de manu tua,
et divinationes non erunt in te:
12et perire faciam sculptilia tua et statuas tuas de medio tui,
et non adorabis ultra opera manuum tuarum:
13et evellam lucos tuos de medio tui,
et conteram civitates tuas.
14Et faciam, in furore et in indignatione, ultionem
in omnibus gentibus quæ non audierunt.
1Audite quæ Dominus loquitur:
Surge, contende judicio adversum montes,
et audiant colles vocem tuam.
2Audiant montes judicium Domini,
et fortia fundamenta terræ;
quia judicium Domini cum populo suo,
et cum Israël dijudicabitur.
3Popule meus, quid feci tibi?
aut quid molestus fui tibi? Responde mihi.
4Quia eduxi te de terra Ægypti,
et de domo servientium liberavi te,
et misi ante faciem tuam Moysen, et Aaron, et Mariam.
5Popule meus, memento, quæso,
quid cogitaverit Balach, rex Moab,
et quid responderit ei Balaam, filius Beor,
de Setim usque ad Galgalam,
ut cognosceres justitias Domini.
6Quid dignum offeram Domino?
curvabo genu Deo excelso?
Numquid offeram ei holocautomata et vitulos anniculos?
7numquid placari potest Dominus in millibus arietum,
aut in multis millibus hircorum pinguium?
numquid dabo primogenitum meum pro scelere meo,
fructum ventris mei pro peccato animæ meæ?
8Indicabo tibi, o homo, quid sit bonum,
et quid Dominus requirat a te:
utique facere judicium,
et diligere misericordiam,
et sollicitum ambulare cum Deo tuo.
9Vox Domini ad civitatem clamat,
et salus erit timentibus nomen tuum:
audite, tribus, et quis approbabit illud?
10Adhuc ignis in domo impii thesauri iniquitatis,
et mensura minor iræ plena.
11Numquid justificabo stateram impiam,
et saccelli pondera dolosa?
12In quibus divites ejus repleti sunt iniquitate,
et habitantes in ea loquebantur mendacium,
et lingua eorum fraudulenta in ore eorum.
13Et ego ergo cœpi percutere te perditione super peccatis tuis.
14Tu comedes, et non saturaberis,
et humiliatio tua in medio tui:
et apprehendes, et non salvabis,
et quos salvaveris, in gladium dabo.
15Tu seminabis, et non metes:
tu calcabis olivam, et non ungeris oleo;
et mustum, et non bibes vinum.
16Et custodisti præcepta Amri,
et omne opus domus Achab,
et ambulasti in voluntatibus eorum:
ut darem te in perditionem,
et habitantes in ea in sibilum,
et opprobrium populi mei portabitis.
1Væ mihi, quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos vindemiæ!
non est botrus ad comedendum,
præcoquas ficus desideravit anima mea.
2Periit sanctus de terra,
et rectus in hominibus non est:
omnes in sanguine insidiantur;
vir fratrem suum ad mortem venatur.
3Malum manuum suarum dicunt bonum:
princeps postulat, et judex in reddendo est;
et magnus locutus est desiderium animæ suæ,
et conturbaverunt eam.
4Qui optimus in eis est, quasi paliurus,
et qui rectus, quasi spina de sepe.
Dies speculationis tuæ, visitatio tua venit:
nunc erit vastitas eorum.
5Nolite credere amico,
et nolite confidere in duce:
ab ea quæ dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui.
6Quia filius contumeliam facit patri,
et filia consurgit adversus matrem suam:
nurus adversus socrum suam,
et inimici hominis domestici ejus.
7Ego autem ad Dominum aspiciam;
exspectabo Deum, salvatorem meum:
audiet me Deus meus.
8Ne læteris, inimica mea, super me, quia cecidi:
consurgam cum sedero in tenebris:
Dominus lux mea est.
9Iram Domini portabo,
quoniam peccavi ei,
donec causam meam judicet,
et faciat judicium meum.
Educet me in lucem:
videbo justitiam ejus.
10Et aspiciet inimica mea,
et operietur confusione,
quæ dicit ad me: Ubi est Dominus Deus tuus?
Oculi mei videbunt in eam:
nunc erit in conculcationem ut lutum platearum.
11Dies, ut ædificentur maceriæ tuæ;
in die illa longe fiet lex.
12In die illa et usque ad te veniet de Assur,
et usque ad civitates munitas,
et a civitatibus munitis usque ad flumen,
et ad mare de mari,
et ad montem de monte.
13Et terra erit in desolationem propter habitatores suos,
et propter fructum cogitationum eorum.
4Pasce populum tuum in virga tua,
gregem hæreditatis tuæ, habitantes solos, in saltu, in medio Carmeli.
Pascentur Basan et Galaad juxta dies antiquos.
15Secundum dies egressionis tuæ de terra Ægypti,
ostendam ei mirabilia.
16Videbunt gentes,
et confundentur super omni fortitudine sua.
Ponent manum super os,
aures eorum surdæ erunt.
17Lingent pulverem sicut serpentes;
velut reptilia terræ perturbabuntur in ædibus suis.
Dominum Deum nostrum formidabunt,
et timebunt te.
18Quis, Deus, similis tui,
qui aufers iniquitatem,
et transis peccatum reliquiarum hæreditatis tuæ?
Non immittet ultra furorem suum,
quoniam volens misericordiam est.
19Revertetur, et miserebitur nostri;
deponet iniquitates nostras,
et projiciet in profundum maris omnia peccata nostra.
20Dabis veritatem Jacob,
misericordiam Abraham,
quæ jurasti patribus nostris a diebus antiquis.