Liber Job

Job 1

1Vir erat in terra Hus, nomine Job: et erat vir ille simplex, et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo. 2Natique sunt ei septem filii, et tres filiæ. 3Et fuit possessio ejus septem millia ovium, et tria millia camelorum, quingenta quoque juga boum, et quingentæ asinæ, ac familia multa nimis: eratque vir ille magnus inter omnes orientales. 4Et ibant filii ejus, et faciebant convivium per domos, unusquisque in die suo. Et mittentes vocabant tres sorores suas, ut comederent et biberent cum eis. 5Cumque in orbem transissent dies convivii, mittebat ad eos Job, et sanctificabat illos: consurgensque diluculo, offerebat holocausta pro singulis. Dicebat enim: Ne forte peccaverint filii mei, et benedixerint Deo in cordibus suis. Sic faciebat Job cunctis diebus.

6Quadam autem die, cum venissent filii Dei ut assisterent coram Domino, affuit inter eos etiam Satan. 7Cui dixit Dominus: Unde venis? Qui respondens, ait: Circuivi terram, et perambulavi eam. 8Dixitque Dominus ad eum: Numquid considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, homo simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo? 9Cui respondens Satan, ait: Numquid Job frustra timet Deum? 10nonne tu vallasti eum, ac domum ejus, universamque substantiam per circuitum; operibus manuum ejus benedixisti, et possessio ejus crevit in terra? 11sed extende paululum manum tuam et tange cuncta quæ possidet, nisi in faciem benedixerit tibi. 12Dixit ergo Dominus ad Satan: Ecce universa quæ habet in manu tua sunt: tantum in eum ne extendas manum tuam. Egressusque est Satan a facie Domini. 13Cum autem quadam die filii et filiæ ejus comederent et biberent vinum in domo fratris sui primogeniti, 14nuntius venit ad Job, qui diceret: Boves arabant, et asinæ pascebantur juxta eos: 15et irruerunt Sabæi, tuleruntque omnia, et pueros percusserunt gladio: et evasi ego solus, ut nuntiarem tibi. 16Cumque adhuc ille loqueretur, venit alter, et dixit: Ignis Dei cecidit e cælo, et tactas oves puerosque consumpsit: et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. 17Sed et illo adhuc loquente, venit alius, et dixit: Chaldæi fecerunt tres turmas, et invaserunt camelos, et tulerunt eos, necnon et pueros percusserunt gladio: et ego fugi solus, ut nuntiarem tibi. 18Adhuc loquebatur ille, et ecce alius intravit, et dixit: Filiis tuis et filiabus vescentibus et bibentibus vinum in domo fratris sui primogeniti, 19repente ventus vehemens irruit a regione deserti, et concussit quatuor angulos domus: quæ corruens oppressit liberos tuos, et mortui sunt: et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. 20Tunc surrexit Job, et scidit vestimenta sua: et tonso capite corruens in terram, adoravit, 21et dixit: Nudus egressus sum de utero matris meæ, et nudus revertar illuc. Dominus dedit, Dominus abstulit; sicut Domino placuit, ita factum est. Sit nomen Domini benedictum. 22In omnibus his non peccavit Job labiis suis, neque stultum quid contra Deum locutus est.

Job 2

1Factum est autem, cum quadam die venissent filii Dei, et starent coram Domino, venisset quoque Satan inter eos, et staret in conspectu ejus, 2ut diceret Dominus ad Satan: Unde venis? Qui respondens ait: Circuivi terram, et perambulavi eam. 3Et dixit Dominus ad Satan: Numquid considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, vir simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo, et adhuc retinens innocentiam? tu autem commovisti me adversus eum, ut affligerem eum frustra. 4Cui respondens Satan, ait: Pellem pro pelle, et cuncta quæ habet homo dabit pro anima sua; 5alioquin mitte manum tuam, et tange os ejus et carnem, et tunc videbis quod in faciem benedicat tibi. 6Dixit ergo Dominus ad Satan: Ecce in manu tua est: verumtamen animam illius serva. 7Egressus igitur Satan a facie Domini, percussit Job ulcere pessimo, a planta pedis usque ad verticem ejus; 8qui testa saniem radebat, sedens in sterquilinio. 9Dixit autem illi uxor sua: Adhuc tu permanes in simplicitate tua? Benedic Deo, et morere. 10Qui ait ad illam: Quasi una de stultis mulieribus locuta es: si bona suscepimus de manu Dei, mala quare non suscipiamus? In omnibus his non peccavit Job labiis suis.

11Igitur audientes tres amici Job omne malum quod accidisset ei, venerunt singuli de loco suo, Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites. Condixerant enim ut pariter venientes visitarent eum, et consolarentur. 12Cumque elevassent procul oculos suos, non cognoverunt eum, et exclamantes ploraverunt, scissisque vestibus sparserunt pulverem super caput suum in cælum. 13Et sederunt cum eo in terra septem diebus et septem noctibus: et nemo loquebatur ei verbum: videbant enim dolorem esse vehementem.

Job 3

1Post hæc aperuit Job os suum, et maledixit diei suo, 2et locutus est:

3Pereat dies in qua natus sum,
et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
4Dies ille vertatur in tenebras:
non requirat eum Deus desuper,
et non illustretur lumine.
5Obscurent eum tenebræ et umbra mortis;
occupet eum caligo,
et involvatur amaritudine.
6Noctem illam tenebrosus turbo possideat;
non computetur in diebus anni,
nec numeretur in mensibus.
7Sit nox illa solitaria,
nec laude digna.
8Maledicant ei qui maledicunt diei,
qui parati sunt suscitare Leviathan.
9Obtenebrentur stellæ caligine ejus;
expectet lucem, et non videat,
nec ortum surgentis auroræ.
10Quia non conclusit ostia ventris qui portavit me,
nec abstulit mala ab oculis meis.
11Quare non in vulva mortuus sum?
egressus ex utero non statim perii?
12Quare exceptus genibus?
cur lactatus uberibus?
13Nunc enim dormiens silerem,
et somno meo requiescerem
14cum regibus et consulibus terræ,
qui ædificant sibi solitudines;
15aut cum principibus qui possident aurum,
et replent domos suas argento;
16aut sicut abortivum absconditum non subsisterem,
vel qui concepti non viderunt lucem.
17Ibi impii cessaverunt a tumultu,
et ibi requieverunt fessi robore.
18Et quondam vincti pariter sine molestia,
non audierunt vocem exactoris.
19Parvus et magnus ibi sunt,
et servus liber a domino suo.
20Quare misero data est lux,
et vita his qui in amaritudine animæ sunt:
21qui expectant mortem, et non venit,
quasi effodientes thesaurum;
22gaudentque vehementer
cum invenerint sepulchrum?
23viro cujus abscondita est via
et circumdedit eum Deus tenebris?
24Antequam comedam, suspiro;
et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:
25quia timor quem timebam evenit mihi,
et quod verebar accidit.
26Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi?
et venit super me indignatio.

Job 4

1Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:

2Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies;
sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3Ecce docuisti multos,
et manus lassas roborasti;
4vacillantes confirmaverunt sermones tui,
et genua trementia confortasti.
5Nunc autem venit super te plaga, et defecisti;
tetigit te, et conturbatus es.
6Ubi est timor tuus, fortitudo tua,
patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
7Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit?
aut quando recti deleti sunt?
8Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem,
et seminant dolores, et metunt eos,
9flante Deo perisse,
et spiritu iræ ejus esse consumptos.
10Rugitus leonis, et vox leænæ,
et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11Tigris periit, eo quod non haberet prædam,
et catuli leonis dissipati sunt.
12Porro ad me dictum est verbum absconditum,
et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.
13In horrore visionis nocturnæ,
quando solet sopor occupare homines,
14pavor tenuit me, et tremor,
et omnia ossa mea perterrita sunt;
15et cum spiritus, me præsente, transiret,
inhorruerunt pili carnis meæ.
16Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum,
imago coram oculis meis,
et vocem quasi auræ lenis audivi.
17Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur?
aut factore suo purior erit vir?
18Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles,
et in angelis suis reperit pravitatem;
19quanto magis hi qui habitant domos luteas,
qui terrenum habent fundamentum,
consumentur velut a tinea?
20De mane usque ad vesperam succidentur;
et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis;
morientur, et non in sapientia.

Job 5

1Voca ergo, si est qui tibi respondeat,
et ad aliquem sanctorum convertere.
2Vere stultum interficit iracundia,
et parvulum occidit invidia.
3Ego vidi stultum firma radice,
et maledixi pulchritudini ejus statim.
4Longe fient filii ejus a salute,
et conterentur in porta,
et non erit qui eruat.
5Cujus messem famelicus comedet,
et ipsum rapiet armatus,
et bibent sitientes divitias ejus.
6Nihil in terra sine causa fit,
et de humo non oritur dolor.
7Homo nascitur ad laborem,
et avis ad volatum.
8Quam ob rem ego deprecabor Dominum,
et ad Deum ponam eloquium meum:
9qui facit magna et inscrutabilia,
et mirabilia absque numero;
10qui dat pluviam super faciem terræ,
et irrigat aquis universa;
11qui ponit humiles in sublime,
et mœrentes erigit sospitate;
12qui dissipat cogitationes malignorum,
ne possint implere manus eorum quod cœperant;
13qui apprehendit sapientes in astutia eorum,
et consilium pravorum dissipat.
14Per diem incurrent tenebras,
et quasi in nocte, sic palpabunt in meridie.
15Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum,
et de manu violenti pauperem.
16Et erit egeno spes;
iniquitas autem contrahet os suum.
17Beatus homo qui corripitur a Deo:
increpationem ergo Domini ne reprobes:
18quia ipse vulnerat, et medetur;
percutit, et manus ejus sanabunt.
19In sex tribulationibus liberabit te,
et in septima non tanget te malum.
20In fame eruet te de morte,
et in bello de manu gladii.
21A flagello linguæ absconderis,
et non timebis calamitatem cum venerit.
22In vastitate et fame ridebis,
et bestias terræ non formidabis.
23Sed cum lapidibus regionum pactum tuum,
et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
24Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum;
et visitans speciem tuam, non peccabis.
25Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum,
et progenies tua quasi herba terræ.
26Ingredieris in abundantia sepulchrum,
sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
27Ecce hoc, ut investigavimus, ita est:
quod auditum, mente pertracta.

Job 6

1Respondens autem Job, dixit:

2Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui,
et calamitas quam patior, in statera!
3Quasi arena maris hæc gravior appareret;
unde et verba mea dolore sunt plena:
4quia sagittæ Domini in me sunt,
quarum indignatio ebibit spiritum meum;
et terrores Domini militant contra me.
5Numquid rugiet onager cum habuerit herbam?
aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?
6aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum?
aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem?
7Quæ prius nolebat tangere anima mea,
nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
8Quis det ut veniat petitio mea,
et quod expecto tribuat mihi Deus?
9et qui cœpit, ipse me conterat;
solvat manum suam, et succidat me?
10Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat,
nec contradicam sermonibus Sancti.
11Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam?
aut quis finis meus, ut patienter agam?
12Nec fortitudo lapidum fortitudo mea,
nec caro mea ænea est.
13Ecce non est auxilium mihi in me,
et necessarii quoque mei recesserunt a me.
14Qui tollit ab amico suo misericordiam,
timorem Domini derelinquit.
15Fratres mei præterierunt me,
sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
16Qui timent pruinam,
irruet super eos nix.
17Tempore quo fuerint dissipati, peribunt;
et ut incaluerit, solventur de loco suo.
18Involutæ sunt semitæ gressuum eorum;
ambulabunt in vacuum, et peribunt.
19Considerate semitas Thema, itinera Saba,
et expectate paulisper.
20Confusi sunt, quia speravi:
venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
21Nunc venistis;
et modo videntes plagam meam, timetis.
22Numquid dixi: Afferte mihi,
et de substantia vestra donate mihi?
23vel: Liberate me de manu hostis,
et de manu robustorum eruite me?
24Docete me, et ego tacebo:
et si quid forte ignoravi, instruite me.
25Quare detraxistis sermonibus veritatis,
cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
26Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
et in ventum verba profertis.
27Super pupillum irruitis,
et subvertere nitimini amicum vestrum.
28Verumtamen quod cœpistis explete:
præbete aurem, et videte an mentiar.
29Respondete, obsecro, absque contentione;
et loquentes id quod justum est, judicate.
30Et non invenietis in lingua mea iniquitatem,
nec in faucibus meis stultitia personabit.

Job 7

1Militia est vita hominis super terram,
et sicut dies mercenarii dies ejus.
2Sicut servus desiderat umbram,
et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,
3sic et ego habui menses vacuos,
et noctes laboriosas enumeravi mihi.
4Si dormiero, dicam: Quando consurgam?
et rursum expectabo vesperam,
et replebor doloribus usque ad tenebras.
5Induta est caro mea putredine,
et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.
6Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur,
et consumpti sunt absque ulla spe.
7Memento quia ventus est vita mea,
et non revertetur oculus meus ut videat bona.
8Nec aspiciet me visus hominis;
oculi tui in me, et non subsistam.
9Sicut consumitur nubes, et pertransit,
sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.
10Nec revertetur ultra in domum suam,
neque cognoscet eum amplius locus ejus.
11Quapropter et ego non parcam ori meo:
loquar in tribulatione spiritus mei;
confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
12Numquid mare ego sum, aut cetus,
quia circumdedisti me carcere?
13Si dixero: Consolabitur me lectulus meus,
et relevabor loquens mecum in strato meo:
14terrebis me per somnia,
et per visiones horrore concuties.
15Quam ob rem elegit suspendium anima mea,
et mortem ossa mea.
16Desperavi: nequaquam ultra jam vivam:
parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
17Quid est homo, quia magnificas eum?
aut quid apponis erga eum cor tuum?
18Visitas eum diluculo,
et subito probas illum.
19Usquequo non parcis mihi,
nec dimittis me ut glutiam salivam meam?
20Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum?
quare posuisti me contrarium tibi,
et factus sum mihimetipsi gravis?
21Cur non tollis peccatum meum,
et quare non aufers iniquitatem meam?
ecce nunc in pulvere dormiam,
et si mane me quæsieris, non subsistam.

Job 8

1Respondens autem Baldad Suhites, dixit:

2Usquequo loqueris talia,
et spiritus multiplex sermones oris tui?
3Numquid Deus supplantat judicium?
aut Omnipotens subvertit quod justum est?
4Etiam si filii tui peccaverunt ei,
et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum,
et Omnipotentem fueris deprecatus;
6si mundus et rectus incesseris:
statim evigilabit ad te,
et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,
7in tantum ut si priora tua fuerint parva,
et novissima tua multiplicentur nimis.
8Interroga enim generationem pristinam,
et diligenter investiga patrum memoriam
9(hesterni quippe sumus, et ignoramus,
quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
10et ipsi docebunt te, loquentur tibi,
et de corde suo proferent eloquia.
11Numquid vivere potest scirpus absque humore?
aut crescere carectum sine aqua?
12Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu,
ante omnes herbas arescit.
13Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum,
et spes hypocritæ peribit.
14Non ei placebit vecordia sua,
et sicut tela aranearum fiducia ejus.
15Innitetur super domum suam, et non stabit;
fulciet eam, et non consurget.
16Humectus videtur antequam veniat sol,
et in ortu suo germen ejus egredietur.
17Super acervum petrarum radices ejus densabuntur,
et inter lapides commorabitur.
18Si absorbuerit eum de loco suo,
negabit eum, et dicet: Non novi te.
19Hæc est enim lætitia viæ ejus,
ut rursum de terra alii germinentur.
20Deus non projiciet simplicem,
nec porriget manum malignis,
21donec impleatur risu os tuum,
et labia tua jubilo.
22Qui oderunt te induentur confusione,
et tabernaculum impiorum non subsistet.

Job 9

1Et respondens Job, ait:

2Vere scio quod ita sit,
et quod non justificetur homo compositus Deo.
3Si voluerit contendere cum eo,
non poterit ei respondere unum pro mille.
4Sapiens corde est, et fortis robore:
quis restitit ei, et pacem habuit?
5Qui transtulit montes, et nescierunt
hi quos subvertit in furore suo.
6Qui commovet terram de loco suo,
et columnæ ejus concutiuntur.
7Qui præcipit soli, et non oritur,
et stellas claudit quasi sub signaculo.
8Qui extendit cælos solus,
et graditur super fluctus maris.
9Qui facit Arcturum et Oriona,
et Hyadas et interiora austri.
10Qui facit magna, et incomprehensibilia,
et mirabilia, quorum non est numerus.
11Si venerit ad me, non videbo eum;
si abierit, non intelligam.
12Si repente interroget, quis respondebit ei?
vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13Deus, cujus iræ nemo resistere potest,
et sub quo curvantur qui portant orbem.
14Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei,
et loquar verbis meis cum eo?
15qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo:
sed meum judicem deprecabor.
16Et cum invocantem exaudierit me,
non credo quod audierit vocem meam.
17In turbine enim conteret me,
et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.
18Non concedit requiescere spiritum meum,
et implet me amaritudinibus.
19Si fortitudo quæritur, robustissimus est;
si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20Si justificare me voluero, os meum condemnabit me;
si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea,
et tædebit me vitæ meæ.
22Unum est quod locutus sum:
et innocentem et impium ipse consumit.
23Si flagellat, occidat semel,
et non de pœnis innocentum rideat.
24Terra data est in manus impii;
vultum judicum ejus operit.
Quod si non ille est, quis ergo est?
25Dies mei velociores fuerunt cursore;
fugerunt, et non viderunt bonum.
26Pertransierunt quasi naves poma portantes;
sicut aquila volans ad escam.
27Cum dixero: Nequaquam ita loquar:
commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28Verebar omnia opera mea,
sciens quod non parceres delinquenti.
29Si autem et sic impius sum,
quare frustra laboravi?
30Si lotus fuero quasi aquis nivis,
et fulserint velut mundissimæ manus meæ,
31tamen sordibus intinges me,
et abominabuntur me vestimenta mea.
32Neque enim viro qui similis mei est, respondebo;
nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.
33Non est qui utrumque valeat arguere,
et ponere manum suam in ambobus.
34Auferat a me virgam suam,
et pavor ejus non me terreat.
35Loquar, et non timebo eum;
neque enim possum metuens respondere.

Job 10

1Tædet animam meam vitæ meæ;
dimittam adversum me eloquium meum:
loquar in amaritudine animæ meæ.
2Dicam Deo: Noli me condemnare;
indica mihi cur me ita judices.
3Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me,
et opprimas me opus manuum tuarum,
et consilium impiorum adjuves?
4Numquid oculi carnei tibi sunt?
aut sicut videt homo, et tu videbis?
5Numquid sicut dies hominis dies tui,
et anni tui sicut humana sunt tempora,
6ut quæras iniquitatem meam,
et peccatum meum scruteris,
7et scias quia nihil impium fecerim,
cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?
8Manus tuæ fecerunt me,
et plasmaverunt me totum in circuitu:
et sic repente præcipitas me?
9Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me,
et in pulverem reduces me.
10Nonne sicut lac mulsisti me,
et sicut caseum me coagulasti?
11Pelle et carnibus vestisti me;
ossibus et nervis compegisti me.
12Vitam et misericordiam tribuisti mihi,
et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13Licet hæc celes in corde tuo,
tamen scio quia universorum memineris.
14Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi,
cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15Et si impius fuero, væ mihi est;
et si justus, non levabo caput,
saturatus afflictione et miseria.
16Et propter superbiam quasi leænam capies me,
reversusque mirabiliter me crucias.
17Instauras testes tuos contra me,
et multiplicas iram tuam adversum me,
et pœnæ militant in me.
18Quare de vulva eduxisti me?
qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
19Fuissem quasi non essem,
de utero translatus ad tumulum.
20Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi?
dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
21antequam vadam, et non revertar,
ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22terram miseriæ et tenebrarum,
ubi umbra mortis et nullus ordo,
sed sempiternus horror inhabitat.

Job 11

1Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:

2Numquid qui multa loquitur, non et audiet?
aut vir verbosus justificabitur?
3Tibi soli tacebunt homines?
et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4Dixisti enim: Purus est sermo meus,
et mundus sum in conspectu tuo.
5Atque utinam Deus loqueretur tecum,
et aperiret labia sua tibi,
6ut ostenderet tibi secreta sapientiæ,
et quod multiplex esset lex ejus:
et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo
quam meretur iniquitas tua!
7Forsitan vestigia Dei comprehendes,
et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8Excelsior cælo est, et quid facies?
profundior inferno, et unde cognosces?
9Longior terra mensura ejus,
et latior mari.
10Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit,
quis contradicet ei?
11Ipse enim novit hominum vanitatem;
et videns iniquitatem, nonne considerat?
12Vir vanus in superbiam erigitur,
et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13Tu autem firmasti cor tuum,
et expandisti ad eum manus tuas.
14Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te,
et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
15tunc levare poteris faciem tuam absque macula;
et eris stabilis, et non timebis.
16Miseriæ quoque oblivisceris,
et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
17Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam;
et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18Et habebis fiduciam, proposita tibi spe:
et defossus securus dormies.
19Requiesces, et non erit qui te exterreat;
et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20Oculi autem impiorum deficient,
et effugium peribit ab eis:
et spes illorum abominatio animæ.

Job 12

1Respondens autem Job, dixit:

2Ergo vos estis soli homines,
et vobiscum morietur sapientia?
3Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum;
quis enim hæc quæ nostis ignorat?
4Qui deridetur ab amico suo, sicut ego,
invocabit Deum, et exaudiet eum:
deridetur enim justi simplicitas.
5Lampas contempta apud cogitationes divitum
parata ad tempus statutum.
6Abundant tabernacula prædonum,
et audacter provocant Deum,
cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7Nimirum interroga jumenta, et docebunt te;
et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
8Loquere terræ, et respondebit tibi,
et narrabunt pisces maris.
9Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
10In cujus manu anima omnis viventis,
et spiritus universæ carnis hominis.
11Nonne auris verba dijudicat?
et fauces comedentis, saporem?
12In antiquis est sapientia,
et in multo tempore prudentia.
13Apud ipsum est sapientia et fortitudo;
ipse habet consilium et intelligentiam.
14Si destruxerit, nemo est qui ædificet;
si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15Si continuerit aquas, omnia siccabuntur;
et si emiserit eas, subvertent terram.
16Apud ipsum est fortitudo et sapientia;
ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17Adducit consiliarios in stultum finem,
et judices in stuporem.
18Balteum regum dissolvit,
et præcingit fune renes eorum.
19Ducit sacerdotes inglorios,
et optimates supplantat:
20commutans labium veracium,
et doctrinam senum auferens.
21Effundit despectionem super principes,
eos qui oppressi fuerant relevans.
22Qui revelat profunda de tenebris,
et producit in lucem umbram mortis.
23Qui multiplicat gentes, et perdit eas,
et subversas in integrum restituit.
24Qui immutat cor principum populi terræ,
et decipit eos ut frustra incedant per invium:
25palpabunt quasi in tenebris, et non in luce,
et errare eos faciet quasi ebrios.

Job 13

1Ecce omnia hæc vidit oculus meus,
et audivit auris mea, et intellexi singula.
2Secundum scientiam vestram et ego novi:
nec inferior vestri sum.
3Sed tamen ad Omnipotentem loquar,
et disputare cum Deo cupio:
4prius vos ostendens fabricatores mendacii,
et cultores perversorum dogmatum.
5Atque utinam taceretis,
ut putaremini esse sapientes.
6Audite ergo correptionem meam,
et judicium labiorum meorum attendite.
7Numquid Deus indiget vestro mendacio,
ut pro illo loquamini dolos?
8numquid faciem ejus accipitis,
et pro Deo judicare nitimini?
9aut placebit ei quem celare nihil potest?
aut decipietur, ut homo, vestris fraudulentiis?
10Ipse vos arguet,
quoniam in abscondito faciem ejus accipitis.
11Statim ut se commoverit, turbabit vos,
et terror ejus irruet super vos.
12Memoria vestra comparabitur cineri,
et redigentur in lutum cervices vestræ.
13Tacete paulisper, ut loquar
quodcumque mihi mens suggesserit.
14Quare lacero carnes meas dentibus meis,
et animam meam porto in manibus meis?
15Etiam si occiderit me, in ipso sperabo:
verumtamen vias meas in conspectu ejus arguam.
16Et ipse erit salvator meus:
non enim veniet in conspectu ejus omnis hypocrita.
17Audite sermonem meum,
et ænigmata percipite auribus vestris.
18Si fuero judicatus,
scio quod justus inveniar.
19Quis est qui judicetur mecum?
veniat: quare tacens consumor?
20Duo tantum ne facias mihi,
et tunc a facie tua non abscondar:
21manum tuam longe fac a me,
et formido tua non me terreat.
22Voca me, et ego respondebo tibi:
aut certe loquar, et tu responde mihi.
23Quantas habeo iniquitates et peccata?
scelera mea et delicta ostende mihi.
24Cur faciem tuam abscondis,
et arbitraris me inimicum tuum?
25Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam,
et stipulam siccam persequeris:
26scribis enim contra me amaritudines,
et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.
27Posuisti in nervo pedem meum,
et observasti omnes semitas meas,
et vestigia pedum meorum considerasti:
28qui quasi putredo consumendus sum,
et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.

Job 14

1Homo natus de muliere, brevi vivens tempore,
repletur multis miseriis.
2Qui quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos,
et adducere eum tecum in judicium?
4Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine?
nonne tu qui solus es?
5Breves dies hominis sunt:
numerus mensium ejus apud te est:
constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
6Recede paululum ab eo, ut quiescat,
donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
7Lignum habet spem:
si præcisum fuerit, rursum virescit,
et rami ejus pullulant.
8Si senuerit in terra radix ejus,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9ad odorem aquæ germinabit,
et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
10Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus,
atque consumptus, ubi, quæso, est?
11Quomodo si recedant aquæ de mari,
et fluvius vacuefactus arescat:
12sic homo, cum dormierit, non resurget:
donec atteratur cælum, non evigilabit,
nec consurget de somno suo.
13Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me,
et abscondas me donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei?
14Putasne mortuus homo rursum vivat?
cunctis diebus quibus nunc milito, expecto
donec veniat immutatio mea.
15Vocabis me, et ego respondebo tibi:
operi manuum tuarum porriges dexteram.
16Tu quidem gressus meos dinumerasti:
sed parce peccatis meis.
17Signasti quasi in sacculo delicta mea,
sed curasti iniquitatem meam.
18Mons cadens defluit,
et saxum transfertur de loco suo:
19lapides excavant aquæ,
et alluvione paulatim terra consumitur:
et hominem ergo similiter perdes.
20Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret:
immutabis faciem ejus, et emittes eum.
21Sive nobiles fuerint filii ejus,
sive ignobiles, non intelliget.
22Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit,
et anima illius super semetipso lugebit.

Job 15

1Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:

2Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens,
et implebit ardore stomachum suum?
3Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi,
et loqueris quod tibi non expedit.
4Quantum in te est, evacuasti timorem,
et tulisti preces coram Deo.
5Docuit enim iniquitas tua os tuum,
et imitaris linguam blasphemantium.
6Condemnabit te os tuum, et non ego:
et labia tua respondebunt tibi.
7Numquid primus homo tu natus es,
et ante colles formatus?
8numquid consilium Dei audisti,
et inferior te erit ejus sapientia?
9Quid nosti quod ignoremus?
quid intelligis quod nesciamus?
10Et senes et antiqui sunt in nobis,
multo vetustiores quam patres tui.
11Numquid grande est ut consoletur te Deus?
sed verba tua prava hoc prohibent.
12Quid te elevat cor tuum,
et quasi magna cogitans attonitos habes oculos?
13Quid tumet contra Deum spiritus tuus,
ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones?
14Quid est homo ut immaculatus sit,
et ut justus appareat natus de muliere?
15Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis,
et cæli non sunt mundi in conspectu ejus.
16Quanto magis abominabilis et inutilis homo,
qui bibit quasi aquam iniquitatem?
17Ostendam tibi: audi me:
quod vidi, narrabo tibi.
18Sapientes confitentur,
et non abscondunt patres suos:
19quibus solis data est terra,
et non transivit alienus per eos.
20Cunctis diebus suis impius superbit,
et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.
21Sonitus terroris semper in auribus illius:
et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem,
circumspectans undique gladium.
23Cum se moverit ad quærendum panem,
novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.
24Terrebit eum tribulatio,
et angustia vallabit eum,
sicut regem qui præparatur ad prælium.
25Tetendit enim adversus Deum manum suam,
et contra Omnipotentem roboratus est.
26Cucurrit adversus eum erecto collo,
et pingui cervice armatus est.
27Operuit faciem ejus crassitudo,
et de lateribus ejus arvina dependet.
28Habitavit in civitatibus desolatis,
et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
29Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus,
nec mittet in terra radicem suam.
30Non recedet de tenebris:
ramos ejus arefaciet flamma,
et auferetur spiritu oris sui.
31Non credet, frustra errore deceptus,
quod aliquo pretio redimendus sit.
32Antequam dies ejus impleantur peribit,
et manus ejus arescent.
33Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus,
et quasi oliva projiciens florem suum.
34Congregatio enim hypocritæ sterilis,
et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.
35Concepit dolorem, et peperit iniquitatem,
et uterus ejus præparat dolos.

Job 16

1Respondens autem Job, dixit:

2Audivi frequenter talia:
consolatores onerosi omnes vos estis.
3Numquid habebunt finem verba ventosa?
aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
4Poteram et ego similia vestri loqui,
atque utinam esset anima vestra pro anima mea:
5consolarer et ego vos sermonibus,
et moverem caput meum super vos;
6roborarem vos ore meo,
et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
7Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus,
et si tacuero, non recedet a me.
8Nunc autem oppressit me dolor meus,
et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
9Rugæ meæ testimonium dicunt contra me,
et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
10Collegit furorem suum in me,
et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis:
hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
11Aperuerunt super me ora sua,
et exprobrantes percusserunt maxillam meam:
satiati sunt pœnis meis.
12Conclusit me Deus apud iniquum,
et manibus impiorum me tradidit.
13Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum:
tenuit cervicem meam, confregit me,
et posuit me sibi quasi in signum.
14Circumdedit me lanceis suis;
convulneravit lumbos meos:
non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
15Concidit me vulnere super vulnus:
irruit in me quasi gigas.
16Saccum consui super cutem meam,
et operui cinere carnem meam.
17Facies mea intumuit a fletu,
et palpebræ meæ caligaverunt.
18Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ,
cum haberem mundas ad Deum preces.
19Terra, ne operias sanguinem meum,
neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
20ecce enim in cælo testis meus,
et conscius meus in excelsis.
21Verbosi amici mei:
ad Deum stillat oculus meus:
22atque utinam sic judicaretur vir cum Deo,
quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
23Ecce enim breves anni transeunt,
et semitam per quam non revertar ambulo.

Job 17

1Spiritus meus attenuabitur;
dies mei breviabuntur:
et solum mihi superest sepulchrum.
2Non peccavi,
et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3Libera me, Domine, et pone me juxta te,
et cujusvis manus pugnet contra me.
4Cor eorum longe fecisti a disciplina:
propterea non exaltabuntur.
5Prædam pollicetur sociis,
et oculi filiorum ejus deficient.
6Posuit me quasi in proverbium vulgi,
et exemplum sum coram eis.
7Caligavit ab indignatione oculus meus,
et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8Stupebunt justi super hoc,
et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9Et tenebit justus viam suam,
et mundis manibus addet fortitudinem.
10Igitur omnes vos convertimini, et venite,
et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11Dies mei transierunt;
cogitationes meæ dissipatæ sunt,
torquentes cor meum.
12Noctem verterunt in diem,
et rursum post tenebras spero lucem.
13Si sustinuero, infernus domus mea est,
et in tenebris stravi lectulum meum.
14Putredini dixi: Pater meus es;
Mater mea, et soror mea, vermibus.
15Ubi est ergo nunc præstolatio mea?
et patientiam meam quis considerat?
16In profundissimum infernum descendent omnia mea:
putasne saltem ibi erit requies mihi?

Job 18

1Respondens autem Baldad Suhites, dixit:

2Usque ad quem finem verba jactabitis?
intelligite prius, et sic loquamur.
3Quare reputati sumus ut jumenta,
et sorduimus coram vobis?
4Qui perdis animam tuam in furore tuo,
numquid propter te derelinquetur terra,
et transferentur rupes de loco suo?
5Nonne lux impii extinguetur,
nec splendebit flamma ignis ejus?
6Lux obtenebrescet in tabernaculo illius,
et lucerna quæ super eum est extinguetur.
7Arctabuntur gressus virtutis ejus,
et præcipitabit eum consilium suum.
8Immisit enim in rete pedes suos,
et in maculis ejus ambulat.
9Tenebitur planta illius laqueo,
et exardescet contra eum sitis.
10Abscondita est in terra pedica ejus,
et decipula illius super semitam.
11Undique terrebunt eum formidines,
et involvent pedes ejus.
12Attenuetur fame robur ejus,
et inedia invadat costas illius.
13Devoret pulchritudinem cutis ejus;
consumat brachia illius primogenita mors.
14Avellatur de tabernaculo suo fiducia ejus,
et calcet super eum, quasi rex, interitus.
15Habitent in tabernaculo illius socii ejus qui non est;
aspergatur in tabernaculo ejus sulphur.
16Deorsum radices ejus siccentur:
sursum autem atteratur messis ejus.
17Memoria illius pereat de terra,
et non celebretur nomen ejus in plateis.
18Expellet eum de luce in tenebras,
et de orbe transferet eum.
19Non erit semen ejus, neque progenies in populo suo,
nec ullæ reliquiæ in regionibus ejus.
20In die ejus stupebunt novissimi,
et primos invadet horror.
21Hæc sunt ergo tabernacula iniqui,
et iste locus ejus qui ignorat Deum.

Job 19

1Respondens autem Job, dixit:

2Usquequo affligitis animam meam,
et atteritis me sermonibus?
3En decies confunditis me,
et non erubescitis opprimentes me.
4Nempe etsi ignoravi,
mecum erit ignorantia mea.
5At vos contra me erigimini,
et arguitis me opprobriis meis.
6Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me,
et flagellis suis me cinxerit.
7Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet;
vociferabor, et non est qui judicet.
8Semitam meam circumsepsit, et transire non possum:
et in calle meo tenebras posuit.
9Spoliavit me gloria mea,
et abstulit coronam de capite meo.
10Destruxit me undique, et pereo:
et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11Iratus est contra me furor ejus,
et sic me habuit quasi hostem suum.
12Simul venerunt latrones ejus,
et fecerunt sibi viam per me,
et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13Fratres meos longe fecit a me,
et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14Dereliquerunt me propinqui mei,
et qui me noverant obliti sunt mei.
15Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me,
et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16Servum meum vocavi, et non respondit:
ore proprio deprecabar illum.
17Halitum meum exhorruit uxor mea,
et orabam filios uteri mei.
18Stulti quoque despiciebant me:
et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19Abominati sunt me quondam consiliarii mei,
et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum,
et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei,
quia manus Domini tetigit me.
22Quare persequimini me sicut Deus,
et carnibus meis saturamini?
23Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei?
quis mihi det ut exarentur in libro
24stylo ferreo et plumbi lamina,
vel celte sculpantur in silice?
25Scio enim quod redemptor meus vivit,
et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26et rursum circumdabor pelle mea,
et in carne mea videbo Deum meum:
27quem visurus sum ego ipse,
et oculi mei conspecturi sunt, et non alius:
reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum,
et radicem verbi inveniamus contra eum?
29Fugite ergo a facie gladii,
quoniam ultor iniquitatum gladius est:
et scitote esse judicium.

Job 20

1Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:

2Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi,
et mens in diversa rapitur.
3Doctrinam qua me arguis audiam,
et spiritus intelligentiæ meæ respondebit mihi.
4Hoc scio a principio,
ex quo positus est homo super terram,
5quod laus impiorum brevis sit,
et gaudium hypocritæ ad instar puncti.
6Si ascenderit usque ad cælum superbia ejus,
et caput ejus nubes tetigerit,
7quasi sterquilinium in fine perdetur,
et qui eum viderant, dicent: Ubi est?
8Velut somnium avolans non invenietur:
transiet sicut visio nocturna.
9Oculus qui eum viderat non videbit,
neque ultra intuebitur eum locus suus.
10Filii ejus atterentur egestate,
et manus illius reddent ei dolorem suum.
11Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiæ ejus,
et cum eo in pulvere dormient.
12Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum,
abscondet illud sub lingua sua.
13Parcet illi, et non derelinquet illud,
et celabit in gutture suo.
14Panis ejus in utero illius
vertetur in fel aspidum intrinsecus.
15Divitias quas devoravit evomet,
et de ventre illius extrahet eas Deus.
16Caput aspidum suget,
et occidet eum lingua viperæ.
17(Non videat rivulos fluminis,
torrentes mellis et butyri.)
18Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur:
juxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.
19Quoniam confringens nudavit pauperes:
domum rapuit, et non ædificavit eam.
20Nec est satiatus venter ejus:
et cum habuerit quæ concupierat, possidere non poterit.
21Non remansit de cibo ejus,
et propterea nihil permanebit de bonis ejus.
22Cum satiatus fuerit, arctabitur:
æstuabit, et omnis dolor irruet super eum.
23Utinam impleatur venter ejus,
ut emittat in eum iram furoris sui,
et pluat super illum bellum suum.
24Fugiet arma ferrea,
et irruet in arcum æreum.
25Eductus, et egrediens de vagina sua,
et fulgurans in amaritudine sua:
vadent et venient super eum horribiles.
26Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis ejus;
devorabit eum ignis qui non succenditur:
affligetur relictus in tabernaculo suo.
27Revelabunt cæli iniquitatem ejus,
et terra consurget adversus eum.
28Apertum erit germen domus illius:
detrahetur in die furoris Dei.
29Hæc est pars hominis impii a Deo,
et hæreditas verborum ejus a Domino.

Job 21

1Respondens autem Job, dixit:

2Audite, quæso, sermones meos,
et agite pœnitentiam.
3Sustinete me, et ego loquar:
et post mea, si videbitur, verba, ridete.
4Numquid contra hominem disputatio mea est,
ut merito non debeam contristari?
5Attendite me et obstupescite,
et superponite digitum ori vestro.
6Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco,
et concutit carnem meam tremor.
7Quare ergo impii vivunt,
sublevati sunt, confortatique divitiis?
8Semen eorum permanet coram eis:
propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum.
9Domus eorum securæ sunt et pacatæ,
et non est virga Dei super illos.
10Bos eorum concepit, et non abortivit:
vacca peperit, et non est privata fœtu suo.
11Egrediuntur quasi greges parvuli eorum,
et infantes eorum exultant lusibus.
12Tenent tympanum et citharam,
et gaudent ad sonitum organi.
13Ducunt in bonis dies suos,
et in puncto ad inferna descendunt.
14Qui dixerunt Deo: Recede a nobis,
et scientiam viarum tuarum nolumus.
15Quis est Omnipotens, ut serviamus ei?
et quid nobis prodest si oraverimus illum?
16Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua,
consilium impiorum longe sit a me.
17Quoties lucerna impiorum extinguetur,
et superveniet eis inundatio,
et dolores dividet furoris sui?
18Erunt sicut paleæ ante faciem venti,
et sicut favilla quam turbo dispergit.
19Deus servabit filiis illius dolorem patris,
et cum reddiderit, tunc sciet.
20Videbunt oculi ejus interfectionem suam,
et de furore Omnipotentis bibet.
21Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se,
et si numerus mensium ejus dimidietur?
22Numquid Deus docebit quispiam scientiam,
qui excelsos judicat?
23Iste moritur robustus et sanus,
dives et felix:
24viscera ejus plena sunt adipe,
et medullis ossa illius irrigantur:
25alius vero moritur in amaritudine animæ
absque ullis opibus:
26et tamen simul in pulvere dormient,
et vermes operient eos.
27Certe novi cogitationes vestras,
et sententias contra me iniquas.
28Dicitis enim: Ubi est domus principis?
et ubi tabernacula impiorum?
29Interrogate quemlibet de viatoribus,
et hæc eadem illum intelligere cognoscetis:
30quia in diem perditionis servatur malus,
et ad diem furoris ducetur.
31Quis arguet coram eo viam ejus?
et quæ fecit, quis reddet illi?
32Ipse ad sepulchra ducetur,
et in congerie mortuorum vigilabit.
33Dulcis fuit glareis Cocyti,
et post se omnem hominem trahet,
et ante se innumerabiles.
34Quomodo igitur consolamini me frustra,
cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?

Job 22

1Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:

2Numquid Deo potest comparari homo,
etiam cum perfectæ fuerit scientiæ?
3Quid prodest Deo, si justus fueris?
aut quid ei confers, si immaculata fuerit via tua?
4Numquid timens arguet te,
et veniet tecum in judicium,
5et non propter malitiam tuam plurimam,
et infinitas iniquitates tuas?
6Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa,
et nudos spoliasti vestibus.
7Aquam lasso non dedisti,
et esurienti subtraxisti panem.
8In fortitudine brachii tui possidebas terram,
et potentissimus obtinebas eam.
9Viduas dimisisti vacuas,
et lacertos pupillorum comminuisti.
10Propterea circumdatus es laqueis,
et conturbat te formido subita.
11Et putabas te tenebras non visurum,
et impetu aquarum inundantium non oppressum iri?
12an non cogitas quod Deus excelsior cælo sit,
et super stellarum verticem sublimetur?
13Et dicis: Quid enim novit Deus?
et quasi per caliginem judicat.
14Nubes latibulum ejus, nec nostra considerat,
et circa cardines cæli perambulat.
15Numquid semitam sæculorum custodire cupis,
quam calcaverunt viri iniqui,
16qui sublati sunt ante tempus suum,
et fluvius subvertit fundamentum eorum?
17Qui dicebant Deo: Recede a nobis:
et quasi nihil posset facere Omnipotens, æstimabant eum,
18cum ille implesset domos eorum bonis:
quorum sententia procul sit a me.
19Videbunt justi, et lætabuntur,
et innocens subsannabit eos:
20nonne succisa est erectio eorum?
et reliquias eorum devoravit ignis?
21Acquiesce igitur ei, et habeto pacem,
et per hæc habebis fructus optimos.
22Suscipe ex ore illius legem,
et pone sermones ejus in corde tuo.
23Si reversus fueris ad Omnipotentem, ædificaberis,
et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
24Dabit pro terra silicem,
et pro silice torrentes aureos.
25Eritque Omnipotens contra hostes tuos,
et argentum coacervabitur tibi.
26Tunc super Omnipotentem deliciis afflues,
et elevabis ad Deum faciem tuam.
27Rogabis eum, et exaudiet te,
et vota tua reddes.
28Decernes rem, et veniet tibi,
et in viis tuis splendebit lumen.
29Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria,
et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
30Salvabitur innocens:
salvabitur autem in munditia manuum suarum.

Job 23

1Respondens autem Job, ait:

2Nunc quoque in amaritudine est sermo meus,
et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum,
et veniam usque ad solium ejus?
4Ponam coram eo judicium,
et os meum replebo increpationibus:
5ut sciam verba quæ mihi respondeat,
et intelligam quid loquatur mihi.
6Nolo multa fortitudine contendat mecum,
nec magnitudinis suæ mole me premat.
7Proponat æquitatem contra me,
et perveniat ad victoriam judicium meum.
8Si ad orientem iero, non apparet;
si ad occidentem, non intelligam eum.
9Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum;
si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10Ipse vero scit viam meam,
et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
11Vestigia ejus secutus est pes meus:
viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
12A mandatis labiorum ejus non recessi,
et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
13Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus:
et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
14Cum expleverit in me voluntatem suam,
et alia multa similia præsto sunt ei.
15Et idcirco a facie ejus turbatus sum,
et considerans eum, timore sollicitor.
16Deus mollivit cor meum,
et Omnipotens conturbavit me.
17Non enim perii propter imminentes tenebras,
nec faciem meam operuit caligo.

Job 24

1Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora:
qui autem noverunt eum,
ignorant dies illius.
2Alii terminos transtulerunt;
diripuerunt greges, et paverunt eos.
3Asinum pupillorum abegerunt,
et abstulerunt pro pignore bovem viduæ.
4Subverterunt pauperum viam,
et oppresserunt pariter mansuetos terræ.
5Alii quasi onagri in deserto egrediuntur ad opus suum:
vigilantes ad prædam, præparant panem liberis.
6Agrum non suum demetunt,
et vineam ejus, quem vi oppresserint, vindemiant.
7Nudos dimittunt homines, indumenta tollentes,
quibus non est operimentum in frigore:
8quos imbres montium rigant,
et non habentes velamen, amplexantur lapides.
9Vim fecerunt deprædantes pupillos,
et vulgum pauperem spoliaverunt.
10Nudis et incedentibus absque vestitu,
et esurientibus tulerunt spicas.
11Inter acervos eorum meridiati sunt,
qui calcatis torcularibus sitiunt.
12De civitatibus fecerunt viros gemere,
et anima vulneratorum clamavit:
et Deus inultum abire non patitur.
13Ipsi fuerunt rebelles lumini:
nescierunt vias ejus,
nec reversi sunt per semitas ejus.
14Mane primo consurgit homicida;
interficit egenum et pauperem:
per noctem vero erit quasi fur.
15Oculus adulteri observat caliginem,
dicens: Non me videbit oculus:
et operiet vultum suum.
16Perfodit in tenebris domos,
sicut in die condixerant sibi,
et ignoraverunt lucem.
17Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis:
et sic in tenebris quasi in luce ambulant.
18Levis est super faciem aquæ:
maledicta sit pars ejus in terra,
nec ambulet per viam vinearum.
19Ad nimium calorem transeat ab aquis nivium,
et usque ad inferos peccatum illius.
20Obliviscatur ejus misericordia; dulcedo illius vermes:
non sit in recordatione,
sed conteratur quasi lignum infructuosum.
21Pavit enim sterilem quæ non parit,
et viduæ bene non fecit.
22Detraxit fortes in fortitudine sua,
et cum steterit, non credet vitæ suæ.
23Dedit ei Deus locum pœnitentiæ,
et ille abutitur eo in superbiam:
oculi autem ejus sunt in viis illius.
24Elevati sunt ad modicum, et non subsistent:
et humiliabuntur sicut omnia, et auferentur,
et sicut summitates spicarum conterentur.
25Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitum,
et ponere ante Deum verba mea?

Job 25

1Respondens autem Baldad Suhites, dixit:

2Potestas et terror apud eum est,
qui facit concordiam in sublimibus suis.
3Numquid est numerus militum ejus?
et super quem non surget lumen illius?
4Numquid justificari potest homo comparatus Deo?
aut apparere mundus natus de muliere?
5Ecce luna etiam non splendet,
et stellæ non sunt mundæ in conspectu ejus:
6quanto magis homo putredo,
et filius hominis vermis?

Job 26

1Respondens autem Job dixit:

2Cujus adjutor es? numquid imbecillis?
et sustentas brachium ejus qui non est fortis?
3Cui dedisti consilium?
forsitan illi qui non habet sapientiam:
et prudentiam tuam ostendisti plurimam.
4Quem docere voluisti?
nonne eum qui fecit spiramentum?
5Ecce gigantes gemunt sub aquis,
et qui habitant cum eis.
6Nudus est infernus coram illo,
et nullum est operimentum perditioni.
7Qui extendit aquilonem super vacuum,
et appendit terram super nihilum.
8Qui ligat aquas in nubibus suis,
ut non erumpant pariter deorsum.
9Qui tenet vultum solii sui,
et expandit super illud nebulam suam.
10Terminum circumdedit aquis,
usque dum finiantur lux et tenebræ.
11Columnæ cæli contremiscunt,
et pavent ad nutum ejus.
12In fortitudine illius repente maria congregata sunt,
et prudentia ejus percussit superbum.
13Spiritus ejus ornavit cælos,
et obstetricante manu ejus, eductus est coluber tortuosus.
14Ecce hæc ex parte dicta sunt viarum ejus:
et cum vix parvam stillam sermonis ejus audierimus,
quis poterit tonitruum magnitudinis illius intueri?

Job 27

1Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:

2Vivit Deus, qui abstulit judicium meum,
et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
3Quia donec superest halitus in me,
et spiritus Dei in naribus meis,
4non loquentur labia mea iniquitatem,
nec lingua mea meditabitur mendacium.
5Absit a me ut justos vos esse judicem:
donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram:
neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7Sit ut impius, inimicus meus,
et adversarius meus quasi iniquus.
8Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat,
et non liberet Deus animam ejus?
9Numquid Deus audiet clamorem ejus,
cum venerit super eum angustia?
10aut poterit in Omnipotente delectari,
et invocare Deum omni tempore?
11Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat,
nec abscondam.
12Ecce vos omnes nostis:
et quid sine causa vana loquimini?
13Hæc est pars hominis impii apud Deum,
et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt,
et nepotes ejus non saturabuntur pane:
15qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu,
et viduæ illius non plorabunt.
16Si comportaverit quasi terram argentum,
et sicut lutum præparaverit vestimenta:
17præparabit quidem, sed justus vestietur illis,
et argentum innocens dividet.
18Ædificavit sicut tinea domum suam,
et sicut custos fecit umbraculum.
19Dives, cum dormierit, nihil secum auferet:
aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
20Apprehendet eum quasi aqua inopia:
nocte opprimet eum tempestas.
21Tollet eum ventus urens, et auferet,
et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22Et mittet super eum, et non parcet:
de manu ejus fugiens fugiet.
23Stringet super eum manus suas,
et sibilabit super illum, intuens locum ejus.

Job 28

1Habet argentum venarum suarum principia,
et auro locus est in quo conflatur.
2Ferrum de terra tollitur,
et lapis solutus calore in æs vertitur.
3Tempus posuit tenebris,
et universorum finem ipse considerat:
lapidem quoque caliginis et umbram mortis.
4Dividit torrens a populo peregrinante
eos quos oblitus est pes egentis hominis, et invios.
5Terra de qua oriebatur panis,
in loco suo igni subversa est.
6Locus sapphiri lapides ejus,
et glebæ illius aurum.
7Semitam ignoravit avis,
nec intuitus est eam oculus vulturis.
8Non calcaverunt eam filii institorum,
nec pertransivit per eam leæna.
9Ad silicem extendit manum suam:
subvertit a radicibus montes.
10In petris rivos excidit,
et omne pretiosum vidit oculus ejus.
11Profunda quoque fluviorum scrutatus est,
et abscondita in lucem produxit.
12Sapientia vero ubi invenitur?
et quis est locus intelligentiæ?
13Nescit homo pretium ejus,
nec invenitur in terra suaviter viventium.
14Abyssus dicit: Non est in me,
et mare loquitur: Non est mecum.
15Non dabitur aurum obrizum pro ea,
nec appendetur argentum in commutatione ejus.
16Non conferetur tinctis Indiæ coloribus,
nec lapidi sardonycho pretiosissimo vel sapphiro.
17Non adæquabitur ei aurum vel vitrum,
nec commutabuntur pro ea vasa auri.
18Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione ejus:
trahitur autem sapientia de occultis.
19Non adæquabitur ei topazius de Æthiopia,
nec tincturæ mundissimæ componetur.
20Unde ergo sapientia venit?
et quis est locus intelligentiæ?
21Abscondita est ab oculis omnium viventium:
volucres quoque cæli latet.
22Perditio et mors dixerunt:
Auribus nostris audivimus famam ejus.
23Deus intelligit viam ejus,
et ipse novit locum illius.
24Ipse enim fines mundi intuetur,
et omnia quæ sub cælo sunt respicit.
25Qui fecit ventis pondus,
et aquas appendit in mensura.
26Quando ponebat pluviis legem,
et viam procellis sonantibus:
27tunc vidit illam et enarravit,
et præparavit, et investigavit.
28Et dixit homini: Ecce timor Domini, ipsa est sapientia;
et recedere a malo, intelligentia.

Job 29

1Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:

2Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos,
secundum dies quibus Deus custodiebat me?
3Quando splendebat lucerna ejus super caput meum,
et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
4sicut fui in diebus adolescentiæ meæ,
quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
5quando erat Omnipotens mecum,
et in circuitu meo pueri mei:
6quando lavabam pedes meos butyro,
et petra fundebat mihi rivos olei:
7quando procedebam ad portam civitatis,
et in platea parabant cathedram mihi.
8Videbant me juvenes, et abscondebantur:
et senes assurgentes stabant.
9Principes cessabant loqui,
et digitum superponebant ori suo.
10Vocem suam cohibebant duces,
et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11Auris audiens beatificabat me,
et oculus videns testimonium reddebat mihi:
12eo quod liberassem pauperem vociferantem,
et pupillum cui non esset adjutor.
13Benedictio perituri super me veniebat,
et cor viduæ consolatus sum.
14Justitia indutus sum,
et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
15Oculus fui cæco, et pes claudo.
16Pater eram pauperum,
et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
17Conterebam molas iniqui,
et de dentibus illius auferebam prædam.
18Dicebamque: In nidulo meo moriar,
et sicut palma multiplicabo dies.
19Radix mea aperta est secus aquas,
et ros morabitur in messione mea.
20Gloria mea semper innovabitur,
et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21Qui me audiebant, expectabant sententiam,
et intenti tacebant ad consilium meum.
22Verbis meis addere nihil audebant,
et super illos stillabat eloquium meum.
23Expectabant me sicut pluviam,
et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24Siquando ridebam ad eos, non credebant:
et lux vultus mei non cadebat in terram.
25Si voluissem ire ad eos, sedebam primus:
cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu,
eram tamen mœrentium consolator.

Job 30

1Nunc autem derident me juniores tempore,
quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo,
et vita ipsa putabantur indigni:
3egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine,
squallentes calamitate et miseria.
4Et mandebant herbas, et arborum cortices,
et radix juniperorum erat cibus eorum:
5qui de convallibus ista rapientes,
cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6In desertis habitabant torrentium,
et in cavernis terræ, vel super glaream:
7qui inter hujuscemodi lætabantur,
et esse sub sentibus delicias computabant:
8filii stultorum et ignobilium,
et in terra penitus non parentes.
9Nunc in eorum canticum versus sum,
et factus sum eis in proverbium.
10Abominantur me, et longe fugiunt a me,
et faciem meam conspuere non verentur.
11Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me,
et frenum posuit in os meum.
12Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt:
pedes meos subverterunt,
et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13Dissipaverunt itinera mea;
insidiati sunt mihi, et prævaluerunt:
et non fuit qui ferret auxilium.
14Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me,
et ad meas miserias devoluti sunt.
15Redactus sum in nihilum:
abstulisti quasi ventus desiderium meum,
et velut nubes pertransiit salus mea.
16Nunc autem in memetipso marcescit anima mea,
et possident me dies afflictionis.
17Nocte os meum perforatur doloribus,
et qui me comedunt, non dormiunt.
18In multitudine eorum consumitur vestimentum meum,
et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
19Comparatus sum luto,
et assimilatus sum favillæ et cineri.
20Clamo ad te, et non exaudis me:
sto, et non respicis me.
21Mutatus es mihi in crudelem,
et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
22Elevasti me, et quasi super ventum ponens;
elisisti me valide.
23Scio quia morti trades me,
ubi constituta est domus omni viventi.
24Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam:
et si corruerint, ipse salvabis.
25Flebam quondam super eo qui afflictus erat,
et compatiebatur anima mea pauperi.
26Expectabam bona, et venerunt mihi mala:
præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
27Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie:
prævenerunt me dies afflictionis.
28Mœrens incedebam sine furore;
consurgens, in turba clamabam.
29Frater fui draconum,
et socius struthionum.
30Cutis mea denigrata est super me,
et ossa mea aruerunt præ caumate.
31Versa est in luctum cithara mea,
et organum meum in vocem flentium.

Job 31

1Pepigi fœdus cum oculis meis,
ut ne cogitarem quidem de virgine.
2Quam enim partem haberet in me Deus desuper,
et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
3Numquid non perditio est iniquo,
et alienatio operantibus injustitiam?
4Nonne ipse considerat vias meas,
et cunctos gressus meos dinumerat?
5Si ambulavi in vanitate,
et festinavit in dolo pes meus,
6appendat me in statera justa,
et sciat Deus simplicitatem meam.
7Si declinavit gressus meus de via,
et si secutum est oculos meos cor meum,
et si manibus meis adhæsit macula,
8seram, et alius comedat,
et progenies mea eradicetur.
9Si deceptum est cor meum super muliere,
et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10scortum alterius sit uxor mea,
et super illam incurventur alii.
11Hoc enim nefas est,
et iniquitas maxima.
12Ignis est usque ad perditionem devorans,
et omnia eradicans genimina.
13Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea,
cum disceptarent adversum me:
14quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus?
et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est,
et formavit me in vulva unus?
16Si negavi quod volebant pauperibus,
et oculos viduæ expectare feci;
17si comedi buccellam meam solus,
et non comedit pupillus ex ea
18(quia ab infantia mea crevit mecum miseratio,
et de utero matris meæ egressa est mecum);
19si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum,
et absque operimento pauperem;
20si non benedixerunt mihi latera ejus,
et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21si levavi super pupillum manum meam,
etiam cum viderem me in porta superiorem:
22humerus meus a junctura sua cadat,
et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum,
et pondus ejus ferre non potui.
24Si putavi aurum robur meum,
et obrizo dixi: Fiducia mea;
25si lætatus sum super multis divitiis meis,
et quia plurima reperit manus mea;
26si vidi solem cum fulgeret,
et lunam incedentem clare,
27et lætatum est in abscondito cor meum,
et osculatus sum manum meam ore meo:
28quæ est iniquitas maxima,
et negatio contra Deum altissimum.
29Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat,
et exsultavi quod invenisset eum malum:
30non enim dedi ad peccandum guttur meum,
ut expeterem maledicens animam ejus.
31Si non dixerunt viri tabernaculi mei:
Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
32foris non mansit peregrinus:
ostium meum viatori patuit.
33Si abscondi quasi homo peccatum meum,
et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34si expavi ad multitudinem nimiam,
et despectio propinquorum terruit me:
et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35Quis mihi tribuat auditorem,
ut desiderium meum audiat Omnipotens,
et librum scribat ipse qui judicat,
36ut in humero meo portem illum,
et circumdem illum quasi coronam mihi?
37Per singulos gradus meos pronuntiabo illum,
et quasi principi offeram eum.
38Si adversum me terra mea clamat,
et cum ipsa sulci ejus deflent:
39si fructus ejus comedi absque pecunia,
et animam agricolarum ejus afflixi:
40pro frumento oriatur mihi tribulus,
et pro hordeo spina.

Finita sunt verba Job.

Job 32

1Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur. 2Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo. 3Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job. 4Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur. 5Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer. 6Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit:

Junior sum tempore, vos autem antiquiores:
idcirco, demisso capite,
veritus sum vobis indicare meam sententiam.
7Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur,
et annorum multitudo doceret sapientiam.
8Sed, ut video, spiritus est in hominibus,
et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
9Non sunt longævi sapientes,
nec senes intelligunt judicium.
10Ideo dicam: Audite me:
ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
11Expectavi enim sermones vestros;
audivi prudentiam vestram,
donec disceptaremini sermonibus;
12et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam:
sed, ut video, non est qui possit arguere Job,
et respondere ex vobis sermonibus ejus.
13Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam:
Deus projecit eum, non homo.
14Nihil locutus est mihi:
et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
15Extimuerunt, nec responderunt ultra,
abstuleruntque a se eloquia.
16Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti:
steterunt, nec ultra responderunt:
17respondebo et ego partem meam,
et ostendam scientiam meam.
18Plenus sum enim sermonibus,
et coarctat me spiritus uteri mei.
19En venter meus quasi mustum absque spiraculo,
quod lagunculas novas disrumpit.
20Loquar, et respirabo paululum:
aperiam labia mea, et respondebo.
21Non accipiam personam viri,
et Deum homini non æquabo.
22Nescio enim quamdiu subsistam,
et si post modicum tollat me factor meus.

Job 33

1Audi igitur, Job, eloquia mea,
et omnes sermones meos ausculta.
2Ecce aperui os meum:
loquatur lingua mea in faucibus meis.
3Simplici corde meo sermones mei,
et sententiam puram labia mea loquentur.
4Spiritus Dei fecit me,
et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.
5Si potes, responde mihi,
et adversus faciem meam consiste.
6Ecce, et me sicut et te fecit Deus,
et de eodem luto ego quoque formatus sum.
7Verumtamen miraculum meum non te terreat,
et eloquentia mea non sit tibi gravis.
8Dixisti ergo in auribus meis,
et vocem verborum tuorum audivi:
9Mundus sum ego, et absque delicto:
immaculatus, et non est iniquitas in me.
10Quia querelas in me reperit,
ideo arbitratus est me inimicum sibi.
11Posuit in nervo pedes meos;
custodivit omnes semitas meas.
12Hoc est ergo in quo non es justificatus:
respondebo tibi, quia major sit Deus homine.
13Adversus eum contendis,
quod non ad omnia verba responderit tibi?
14Semel loquitur Deus,
et secundo idipsum non repetit.
15Per somnium, in visione nocturna,
quando irruit sopor super homines,
et dormiunt in lectulo,
16tunc aperit aures virorum,
et erudiens eos instruit disciplina,
17ut avertat hominem ab his quæ facit,
et liberet eum de superbia,
18eruens animam ejus a corruptione,
et vitam illius ut non transeat in gladium.
19Increpat quoque per dolorem in lectulo,
et omnia ossa ejus marcescere facit.
20Abominabilis ei fit in vita sua panis,
et animæ illius cibus ante desiderabilis.
21Tabescet caro ejus,
et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur.
22Appropinquavit corruptioni anima ejus,
et vita illius mortiferis.
23Si fuerit pro eo angelus loquens,
unus de millibus, ut annuntiet hominis æquitatem,
24miserebitur ejus, et dicet:
Libera eum, ut non descendat in corruptionem:
inveni in quo ei propitier.
25Consumpta est caro ejus a suppliciis:
revertatur ad dies adolescentiæ suæ.
26Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit:
et videbit faciem ejus in jubilo,
et reddet homini justitiam suam.
27Respiciet homines, et dicet: Peccavi,
et vere deliqui, et ut eram dignus, non recepi.
28Liberavit animam suam, ne pergeret in interitum,
sed vivens lucem videret.
29Ecce hæc omnia operatur Deus
tribus vicibus per singulos,
30ut revocet animas eorum a corruptione,
et illuminet luce viventium.
31Attende, Job, et audi me:
et tace, dum ego loquor.
32Si autem habes quod loquaris, responde mihi:
loquere, volo enim te apparere justum.
33Quod si non habes, audi me:
tace, et docebo te sapientiam.

Job 34

1Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est:

2Audite, sapientes, verba mea:
et eruditi, auscultate me.
3Auris enim verba probat,
et guttur escas gustu dijudicat.
4Judicium eligamus nobis,
et inter nos videamus quid sit melius.
5Quia dixit Job: Justus sum,
et Deus subvertit judicium meum.
6In judicando enim me mendacium est:
violenta sagitta mea absque ullo peccato.
7Quis est vir ut est Job,
qui bibit subsannationem quasi aquam:
8qui graditur cum operantibus iniquitatem,
et ambulat cum viris impiis?
9Dixit enim: Non placebit vir Deo,
etiam si cucurrerit cum eo.
10Ideo, viri cordati, audite me:
absit a Deo impietas,
et ab Omnipotente iniquitas.
11Opus enim hominis reddet ei,
et juxta vias singulorum restituet eis.
12Vere enim Deus non condemnabit frustra,
nec Omnipotens subvertet judicium.
13Quem constituit alium super terram?
aut quem posuit super orbem quem fabricatus est?
14Si direxerit ad eum cor suum,
spiritum illius et flatum ad se trahet.
15Deficiet omnis caro simul,
et homo in cinerem revertetur.
16Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur,
et ausculta vocem eloquii mei:
17numquid qui non amat judicium sanari potest?
et quomodo tu eum qui justus est in tantum condemnas?
18Qui dicit regi: Apostata;
qui vocat duces impios;
19qui non accipit personas principum,
nec cognovit tyrannum cum disceptaret contra pauperem:
opus enim manuum ejus sunt universi.
20Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi:
et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
21Oculi enim ejus super vias hominum,
et omnes gressus eorum considerat.
22Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis,
ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem,
23neque enim ultra in hominis potestate est,
ut veniat ad Deum in judicium.
24Conteret multos, et innumerabiles,
et stare faciet alios pro eis.
25Novit enim opera eorum,
et idcirco inducet noctem, et conterentur.
26Quasi impios percussit eos
in loco videntium:
27qui quasi de industria recesserunt ab eo,
et omnes vias ejus intelligere noluerunt:
28ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni,
et audiret vocem pauperum.
29Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet?
ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum,
et super gentes, et super omnes homines?
30Qui regnare facit hominem hypocritam
propter peccata populi.
31Quia ergo ego locutus sum ad Deum,
te quoque non prohibebo.
32Si erravi, tu doce me;
si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
33Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi?
tu enim cœpisti loqui, et non ego:
quod si quid nosti melius, loquere.
34Viri intelligentes loquantur mihi,
et vir sapiens audiat me.
35Job autem stulte locutus est,
et verba illius non sonant disciplinam.
36Pater mi, probetur Job usque ad finem:
ne desinas ab homine iniquitatis:
37quia addit super peccata sua blasphemiam,
inter nos interim constringatur:
et tunc ad judicium provocet sermonibus suis Deum.

Job 35

1Igitur Eliu hæc rursum locutus est:

2Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio,
ut diceres: Justior sum Deo?
3Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est:
vel quid tibi proderit, si ego peccavero?
4Itaque ego respondebo sermonibus tuis,
et amicis tuis tecum.
5Suspice cælum, et intuere:
et contemplare æthera quod altior te sit.
6Si peccaveris, quid ei nocebis?
et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum?
7Porro si juste egeris, quid donabis ei?
aut quid de manu tua accipiet?
8Homini qui similis tui est, nocebit impietas tua:
et filium hominis adjuvabit justitia tua.
9Propter multitudinem calumniatorum clamabunt,
et ejulabunt propter vim brachii tyrannorum.
10Et non dixit: Ubi est Deus qui fecit me,
qui dedit carmina in nocte;
11qui docet nos super jumenta terræ,
et super volucres cæli erudit nos?
12Ibi clamabunt, et non exaudiet,
propter superbiam malorum.
13Non ergo frustra audiet Deus,
et Omnipotens causas singulorum intuebitur.
14Etiam cum dixeris: Non considerat:
judicare coram illo, et expecta eum.
15Nunc enim non infert furorem suum,
nec ulciscitur scelus valde.
16Ergo Job frustra aperit os suum,
et absque scientia verba multiplicat.

Job 36

1Addens quoque Eliu, hæc locutus est:

2Sustine me paululum, et indicabo tibi:
adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3Repetam scientiam meam a principio,
et operatorem meum probabo justum.
4Vere enim absque mendacio sermones mei,
et perfecta scientia probabitur tibi.
5Deus potentes non abjicit,
cum et ipse sit potens:
6sed non salvat impios,
et judicium pauperibus tribuit.
7Non auferet a justo oculos suos:
et reges in solio collocat in perpetuum,
et illi eriguntur.
8Et si fuerint in catenis,
et vinciantur funibus paupertatis,
9indicabit eis opera eorum,
et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
10Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat:
et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
11Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono,
et annos suos in gloria:
12si autem non audierint,
transibunt per gladium,
et consumentur in stultitia.
13Simulatores et callidi provocant iram Dei,
neque clamabunt cum vincti fuerint.
14Morietur in tempestate anima eorum,
et vita eorum inter effeminatos.
15Eripiet de angustia sua pauperem,
et revelabit in tribulatione aurem ejus.
16Igitur salvabit te de ore angusto latissime,
et non habente fundamentum subter se:
requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.
17Causa tua quasi impii judicata est:
causam judiciumque recipies.
18Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas:
nec multitudo donorum inclinet te.
19Depone magnitudinem tuam absque tribulatione,
et omnes robustos fortitudine.
20Ne protrahas noctem,
ut ascendant populi pro eis.
21Cave ne declines ad iniquitatem:
hanc enim cœpisti sequi post miseriam.
22Ecce Deus excelsus in fortitudine sua,
et nullus ei similis in legislatoribus.
23Quis poterit scrutari vias ejus?
aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
24Memento quod ignores opus ejus,
de quo cecinerunt viri.
25Omnes homines vident eum:
unusquisque intuetur procul.
26Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram:
numerus annorum ejus inæstimabilis.
27Qui aufert stillas pluviæ,
et effundit imbres ad instar gurgitum,
28qui de nubibus fluunt
quæ prætexunt cuncta desuper.
29Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,
30et fulgurare lumine suo desuper,
cardines quoque maris operiet.
31Per hæc enim judicat populos,
et dat escas multis mortalibus.
32In manibus abscondit lucem,
et præcepit ei ut rursus adveniat.
33Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit,
et ad eam possit ascendere.

Job 37

1Super hoc expavit cor meum,
et emotum est de loco suo.
2Audite auditionem in terrore vocis ejus,
et sonum de ore illius procedentem.
3Subter omnes cælos ipse considerat,
et lumen illius super terminos terræ.
4Post eum rugiet sonitus;
tonabit voce magnitudinis suæ:
et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
5Tonabit Deus in voce sua mirabiliter,
qui facit magna et inscrutabilia;
6qui præcipit nivi ut descendat in terram,
et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ;
7qui in manu omnium hominum signat,
ut noverint singuli opera sua.
8Ingredietur bestia latibulum,
et in antro suo morabitur.
9Ab interioribus egredietur tempestas,
et ab Arcturo frigus.
10Flante Deo, concrescit gelu,
et rursum latissimæ funduntur aquæ.
11Frumentum desiderat nubes,
et nubes spargunt lumen suum.
12Quæ lustrant per circuitum,
quocumque eas voluntas gubernantis duxerit,
ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
13sive in una tribu, sive in terra sua,
sive in quocumque loco misericordiæ suæ
eas jusserit inveniri.
14Ausculta hæc, Job:
sta, et considera mirabilia Dei.
15Numquid scis quando præceperit Deus pluviis,
ut ostenderent lucem nubium ejus?
16Numquid nosti semitas nubium magnas,
et perfectas scientias?
17Nonne vestimenta tua calida sunt,
cum perflata fuerit terra austro?
18Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos,
qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
19Ostende nobis quid dicamus illi:
nos quippe involvimur tenebris.
20Quis narrabit ei quæ loquor?
etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21At nunc non vident lucem:
subito aër cogetur in nubes,
et ventus transiens fugabit eas.
22Ab aquilone aurum venit,
et ad Deum formidolosa laudatio.
23Digne eum invenire non possumus:
magnus fortitudine, et judicio, et justitia:
et enarrari non potest.
24Ideo timebunt eum viri,
et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.

Job 38

1Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit:

2Quis est iste involvens sententias
sermonibus imperitis?
3Accinge sicut vir lumbos tuos:
interrogabo te, et responde mihi.
4Ubi eras quando ponebam fundamenta terræ?
indica mihi, si habes intelligentiam.
5Quis posuit mensuras ejus, si nosti?
vel quis tetendit super eam lineam?
6Super quo bases illius solidatæ sunt?
aut quis demisit lapidem angularem ejus,
7cum me laudarent simul astra matutina,
et jubilarent omnes filii Dei?
8Quis conclusit ostiis mare,
quando erumpebat quasi de vulva procedens;
9cum ponerem nubem vestimentum ejus,
et caligine illud quasi pannis infantiæ obvolverem?
10Circumdedi illud terminis meis,
et posui vectem et ostia,
11et dixi: Usque huc venies, et non procedes amplius,
et hic confringes tumentes fluctus tuos.
12Numquid post ortum tuum præcepisti diluculo,
et ostendisti auroræ locum suum?
13Et tenuisti concutiens extrema terræ,
et excussisti impios ex ea?
14Restituetur ut lutum signaculum,
et stabit sicut vestimentum:
15auferetur ab impiis lux sua,
et brachium excelsum confringetur.
16Numquid ingressus es profunda maris,
et in novissimis abyssi deambulasti?
17Numquid apertæ sunt tibi portæ mortis,
et ostia tenebrosa vidisti?
18Numquid considerasti latitudinem terræ?
indica mihi, si nosti, omnia:
19in qua via lux habitet,
et tenebrarum quis locus sit:
20ut ducas unumquodque ad terminos suos,
et intelligas semitas domus ejus.
21Sciebas tunc quod nasciturus esses,
et numerum dierum tuorum noveras?
22Numquid ingressus es thesauros nivis,
aut thesauros grandinis aspexisti,
23quæ præparavi in tempus hostis,
in diem pugnæ et belli?
24Per quam viam spargitur lux,
dividitur æstus super terram?
25Quis dedit vehementissimo imbri cursum,
et viam sonantis tonitrui,
26ut plueret super terram absque homine in deserto,
ubi nullus mortalium commoratur;
27ut impleret inviam et desolatam,
et produceret herbas virentes?
28Quis est pluviæ pater?
vel quis genuit stillas roris?
29De cujus utero egressa est glacies?
et gelu de cælo quis genuit?
30In similitudinem lapidis aquæ durantur,
et superficies abyssi constringitur.
31Numquid conjungere valebis micantes stellas Pleiadas,
aut gyrum Arcturi poteris dissipare?
32Numquid producis luciferum in tempore suo,
et vesperum super filios terræ consurgere facis?
33Numquid nosti ordinem cæli,
et pones rationem ejus in terra?
34Numquid elevabis in nebula vocem tuam,
et impetus aquarum operiet te?
35Numquid mittes fulgura, et ibunt,
et revertentia dicent tibi: Adsumus?
36Quis posuit in visceribus hominis sapientiam?
vel quis dedit gallo intelligentiam?
37Quis enarrabit cælorum rationem?
et concentum cæli quis dormire faciet?
38Quando fundebatur pulvis in terra,
et glebæ compingebantur?
39Numquid capies leænæ prædam,
et animam catulorum ejus implebis,
40quando cubant in antris,
et in specubus insidiantur?
41Quis præparat corvo escam suam,
quando pulli ejus clamant ad Deum,
vagantes, eo quod non habeant cibos?

Job 39

1Numquid nosti tempus partus ibicum in petris,
vel parturientes cervas observasti?
2Dinumerasti menses conceptus earum,
et scisti tempus partus earum?
3Incurvantur ad fœtum, et pariunt,
et rugitus emittunt.
4Separantur filii earum, et pergunt ad pastum:
egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
5Quis dimisit onagrum liberum,
et vincula ejus quis solvit?
6cui dedi in solitudine domum,
et tabernacula ejus in terra salsuginis.
7Contemnit multitudinem civitatis:
clamorem exactoris non audit.
8Circumspicit montes pascuæ suæ,
et virentia quæque perquirit.
9Numquid volet rhinoceros servire tibi,
aut morabitur ad præsepe tuum?
10Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo,
aut confringet glebas vallium post te?
11Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus,
et derelinques ei labores tuos?
12Numquid credes illi quod sementem reddat tibi,
et aream tuam congreget?
13Penna struthionis similis est
pennis herodii et accipitris.
14Quando derelinquit ova sua in terra,
tu forsitan in pulvere calefacies ea?
15Obliviscitur quod pes conculcet ea,
aut bestia agri conterat.
16Duratur ad filios suos, quasi non sint sui:
frustra laboravit, nullo timore cogente.
17Privavit enim eam Deus sapientia,
nec dedit illi intelligentiam.
18Cum tempus fuerit, in altum alas erigit:
deridet equum et ascensorem ejus.
19Numquid præbebis equo fortitudinem,
aut circumdabis collo ejus hinnitum?
20Numquid suscitabis eum quasi locustas?
gloria narium ejus terror.
21Terram ungula fodit; exultat audacter:
in occursum pergit armatis.
22Contemnit pavorem,
nec cedit gladio.
23Super ipsum sonabit pharetra;
vibrabit hasta et clypeus:
24fervens et fremens sorbet terram,
nec reputat tubæ sonare clangorem.
25Ubi audierit buccinam, dicit: Vah!
procul odoratur bellum:
exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
26Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter,
expandens alas suas ad austrum?
27Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila,
et in arduis ponet nidum suum?
28In petris manet,
et in præruptis silicibus commoratur,
atque inaccessis rupibus.
29Inde contemplatur escam,
et de longe oculi ejus prospiciunt.
30Pulli ejus lambent sanguinem:
et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.

31Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job:

2Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit?
utique qui arguit Deum, debet respondere ei.

33Respondens autem Job Domino, dixit:

4Qui leviter locutus sum, respondere quid possum?
manum meam ponam super os meum.
35Unum locutus sum, quod utinam non dixissem:
et alterum, quibus ultra non addam.

Job 40

1Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit:

2Accinge sicut vir lumbos tuos:
interrogabo te, et indica mihi.
3Numquid irritum facies judicium meum,
et condemnabis me, ut tu justificeris?
4Et si habes brachium sicut Deus?
et si voce simili tonas?
5Circumda tibi decorem, et in sublime erigere,
et esto gloriosus, et speciosis induere vestibus.
6Disperge superbos in furore tuo,
et respiciens omnem arrogantem humilia.
7Respice cunctos superbos, et confunde eos,
et contere impios in loco suo.
8Absconde eos in pulvere simul,
et facies eorum demerge in foveam.
9Et ego confitebor
quod salvare te possit dextera tua.
10Ecce behemoth quem feci tecum,
fœnum quasi bos comedet.
11Fortitudo ejus in lumbis ejus,
et virtus illius in umbilico ventris ejus.
12Stringit caudam suam quasi cedrum;
nervi testiculorum ejus perplexi sunt.
13Ossa ejus velut fistulæ æris;
cartilago illius quasi laminæ ferreæ.
14Ipse est principium viarum Dei:
qui fecit eum applicabit gladium ejus.
15Huic montes herbas ferunt:
omnes bestiæ agri ludent ibi.
16Sub umbra dormit in secreto calami,
et in locis humentibus.
17Protegunt umbræ umbram ejus:
circumdabunt eum salices torrentis.
18Ecce absorbebit fluvium, et non mirabitur,
et habet fiduciam quod influat Jordanis in os ejus.
19In oculis ejus quasi hamo capiet eum,
et in sudibus perforabit nares ejus.
20An extrahere poteris Leviathan hamo,
et fune ligabis linguam ejus?
21Numquid pones circulum in naribus ejus,
aut armilla perforabis maxillam ejus?
22Numquid multiplicabit ad te preces,
aut loquetur tibi mollia?
23Numquid feriet tecum pactum,
et accipies eum servum sempiternum?
24Numquid illudes ei quasi avi,
aut ligabis eum ancillis tuis?
25Concident eum amici?
divident illum negotiatores?
26Numquid implebis sagenas pelle ejus,
et gurgustium piscium capite illius?
27Pone super eum manum tuam:
memento belli, nec ultra addas loqui.
28Ecce spes ejus frustrabitur eum,
et videntibus cunctis præcipitabitur.

Job 41

1Non quasi crudelis suscitabo eum:
quis enim resistere potest vultui meo?
2Quis ante dedit mihi, ut reddam ei?
omnia quæ sub cælo sunt, mea sunt.
3Non parcam ei, et verbis potentibus,
et ad deprecandum compositis.
4Quis revelabit faciem indumenti ejus?
et in medium oris ejus quis intrabit?
5Portas vultus ejus quis aperiet?
per gyrum dentium ejus formido.
6Corpus illius quasi scuta fusilia,
compactum squamis se prementibus.
7Una uni conjungitur,
et ne spiraculum quidem incedit per eas.
8Una alteri adhærebit,
et tenentes se nequaquam separabuntur.
9Sternutatio ejus splendor ignis,
et oculi ejus ut palpebræ diluculi.
10De ore ejus lampades procedunt,
sicut tædæ ignis accensæ.
11De naribus ejus procedit fumus,
sicut ollæ succensæ atque ferventis.
12Halitus ejus prunas ardere facit,
et flamma de ore ejus egreditur.
13In collo ejus morabitur fortitudo,
et faciem ejus præcedit egestas.
14Membra carnium ejus cohærentia sibi:
mittet contra eum fulmina, et ad locum alium non ferentur.
15Cor ejus indurabitur tamquam lapis,
et stringetur quasi malleatoris incus.
16Cum sublatus fuerit, timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
17Cum apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit,
neque hasta, neque thorax:
18reputabit enim quasi paleas ferrum,
et quasi lignum putridum æs.
19Non fugabit eum vir sagittarius:
in stipulam versi sunt ei lapides fundæ.
20Quasi stipulam æstimabit malleum,
et deridebit vibrantem hastam.
21Sub ipso erunt radii solis,
et sternet sibi aurum quasi lutum.
22Fervescere faciet quasi ollam profundum mare,
et ponet quasi cum unguenta bulliunt.
23Post eum lucebit semita:
æstimabit abyssum quasi senescentem.
24Non est super terram potestas quæ comparetur ei,
qui factus est ut nullum timeret.
25Omne sublime videt:
ipse est rex super universos filios superbiæ.

Job 42

1Respondens autem Job Domino, dixit:

2Scio quia omnia potes,
et nulla te latet cogitatio.
3Quis est iste qui celat consilium absque scientia?
ideo insipienter locutus sum,
et quæ ultra modum excederent scientiam meam.
4Audi, et ego loquar:
interrogabo te, et responde mihi.
5Auditu auris audivi te:
nunc autem oculus meus videt te.
6Idcirco ipse me reprehendo,
et ago pœnitentiam in favilla et cinere.

7Postquam autem locutus est Dominus verba hæc ad Job, dixit ad Eliphaz Themanitem: Iratus est furor meus in te, et in duos amicos tuos, quoniam non estis locuti coram me rectum, sicut servus meus Job. 8Sumite ergo vobis septem tauros et septem arietes, et ite ad servum meum Job, et offerte holocaustum pro vobis: Job autem servus meus orabit pro vobis. Faciem ejus suscipiam, ut non vobis imputetur stultitia: neque enim locuti estis ad me recta, sicut servus meus Job. 9Abierunt ergo Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites, et fecerunt sicut locutus fuerat Dominus ad eos: et suscepit Dominus faciem Job. 10Dominus quoque conversus est ad pœnitentiam Job, cum oraret ille pro amicis suis: et addidit Dominus omnia quæcumque fuerant Job, duplicia. 11Venerunt autem ad eum omnes fratres sui, et universæ sorores suæ, et cuncti qui noverant eum prius, et comederunt cum eo panem in domo ejus: et moverunt super eum caput, et consolati sunt eum super omni malo quod intulerat Dominus super eum: et dederunt ei unusquisque ovem unam, et inaurem auream unam. 12Dominus autem benedixit novissimis Job magis quam principio ejus: et facta sunt ei quatuordecim millia ovium, et sex millia camelorum, et mille juga boum, et mille asinæ. 13Et fuerunt ei septem filii, et tres filiæ. 14Et vocavit nomen unius Diem, et nomen secundæ Cassiam, et nomen tertiæ Cornustibii. 15Non sunt autem inventæ mulieres speciosæ sicut filiæ Job in universa terra: deditque eis pater suus hæreditatem inter fratres earum. 16Vixit autem Job post hæc centum quadraginta annis, et vidit filios suos, et filios filiorum suorum usque ad quartam generationem: et mortuus est senex, et plenus dierum.