1Paulus, Apostolus non ab hominibus, neque per hominem, sed per Jesum Christum, et Deum Patrem, qui suscitavit eum a mortuis: 2et qui mecum sunt omnes fratres, ecclesiis Galatiæ. 3Gratia vobis, et pax a Deo Patre, et Domino nostro Jesu Christo, 4qui dedit semetipsum pro peccatis nostris, ut eriperet nos de præsenti sæculo nequam, secundum voluntatem Dei et Patris nostri, 5cui est gloria in sæcula sæculorum. Amen.
6Miror quod sic tam cito transferimini ab eo qui vos vocavit in gratiam Christi in aliud Evangelium: 7quod non est aliud, nisi sunt aliqui qui vos conturbant, et volunt convertere Evangelium Christi. 8Sed licet nos aut angelus de cælo evangelizet vobis præterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit. 9Sicut prædiximus, et nunc iterum dico: si quis vobis evangelizaverit præter id quod accepistis, anathema sit. 10Modo enim hominibus suadeo, an Deo? an quæro hominibus placere? si adhuc hominibus placerem, Christi servus non essem.
11Notum enim vobis facio, fratres, Evangelium, quod evangelizatum est a me, quia non est secundum hominem: 12neque enim ego ab homine accepi illud, neque didici, sed per revelationem Jesu Christi. 13Audistis enim conversationem meam aliquando in Judaismo: quoniam supra modum persequebar Ecclesiam Dei, et expugnabam illam, 14et proficiebam in Judaismo supra multos coætaneos meos in genere meo, abundantius æmulator existens paternarum mearum traditionum. 15Cum autem placuit ei, qui me segregavit ex utero matris meæ, et vocavit per gratiam suam, 16ut revelaret Filium suum in me, ut evangelizarem illum in gentibus: continuo non acquievi carni et sanguini, 17neque veni Jerosolymam ad antecessores meos Apostolos: sed abii in Arabiam, et iterum reversus sum Damascum: 18deinde post annos tres veni Jerosolymam videre Petrum, et mansi apud eum diebus quindecim: 19alium autem Apostolorum vidi neminem, nisi Jacobum fratrem Domini. 20Quæ autem scribo vobis, ecce coram Deo, quia non mentior. 21Deinde veni in partes Syriæ, et Ciliciæ. 22Eram autem ignotus facie ecclesiis Judææ, quæ erant in Christo: 23tantum autem auditum habebant quoniam qui persequebatur nos aliquando, nunc evangelizat fidem, quam aliquando expugnabat: 24et in me clarificabant Deum.
1Deinde post annos quatuordecim, iterum ascendi Jerosolymam cum Barnaba, assumpto et Tito. 2Ascendi autem secundum revelationem: et contuli cum illis Evangelium, quod prædico in gentibus, seorsum autem iis qui videbantur aliquid esse: ne forte in vacuum currerem, aut cucurrissem. 3Sed neque Titus, qui mecum erat, cum esset gentilis, compulsus est circumcidi: 4sed propter subintroductos falsos fratres, qui subintroierunt explorare libertatem nostram, quam habemus in Christo Jesu, ut nos in servitutem redigerent. 5Quibus neque ad horam cessimus subjectione, ut veritas Evangelii permaneat apud vos: 6ab iis autem, qui videbantur esse aliquid (quales aliquando fuerint, nihil mea interest: Deus personam hominis non accipit): mihi enim qui videbantur esse aliquid, nihil contulerunt. 7Sed e contra cum vidissent quod creditum est mihi Evangelium præputii, sicut et Petro circumcisionis 8(qui enim operatus est Petro in apostolatum circumcisionis, operatus est et mihi inter gentes): 9et cum cognovissent gratiam, quæ data est mihi, Jacobus, et Cephas, et Joannes, qui videbantur columnæ esse, dextras dederunt mihi, et Barnabæ societatis: ut nos in gentes, ipsi autem in circumcisionem: 10tantum ut pauperum memores essemus, quod etiam sollicitus fui hoc ipsum facere.
11Cum autem venisset Cephas Antiochiam, in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat. 12Prius enim quam venirent quidam a Jacobo, cum gentibus edebat: cum autem venissent, subtrahebat, et segregabat se, timens eos qui ex circumcisione erant. 13Et simulationi ejus consenserunt ceteri Judæi, ita ut et Barnabas duceretur ab eis in illam simulationem. 14Sed cum vidissem quod non recte ambularent ad veritatem Evangelii, dixi Cephæ coram omnibus: Si tu, cum Judæus sis, gentiliter vivis, et non judaice: quomodo gentes cogis judaizare?
15Nos natura Judæi, et non ex gentibus peccatores. 16Scientes autem quod non justificatur homo ex operibus legis, nisi per fidem Jesu Christi: et nos in Christo Jesu credimus, ut justificemur ex fide Christi, et non ex operibus legis: propter quod ex operibus legis non justificabitur omnis caro. 17Quod si quærentes justificari in Christo, inventi sumus et ipsi peccatores, numquid Christus peccati minister est? Absit. 18Si enim quæ destruxi, iterum hæc ædifico: prævaricatorem me constituo. 19Ego enim per legem, legi mortuus sum, ut Deo vivam: Christo confixus sum cruci. 20Vivo autem, jam non ego: vivit vero in me Christus. Quod autem nunc vivo in carne: in fide vivo Filii Dei, qui dilexit me, et tradidit semetipsum pro me. 21Non abjicio gratiam Dei. Si enim per legem justitia, ergo gratis Christus mortuus est.
1O insensati Galatæ, quis vos fascinavit non obedire veritati, ante quorum oculos Jesus Christus præscriptus est, in vobis crucifixus? 2Hoc solum a vobis volo discere: ex operibus legis Spiritum accepistis, an ex auditu fidei? 3sic stulti estis, ut cum Spiritu cœperitis, nunc carne consummemini? 4tanta passi estis sine causa? si tamen sine causa. 5Qui ergo tribuit vobis Spiritum, et operatur virtutes in vobis: ex operibus legis, an ex auditu fidei?
6Sicut scriptum est: Abraham credidit Deo, et reputatum est illi ad justitiam: 7cognoscite ergo quia qui ex fide sunt, ii sunt filii Abrahæ. 8Providens autem Scriptura quia ex fide justificat gentes Deus, prænuntiavit Abrahæ: Quia benedicentur in te omnes gentes. 9Igitur qui ex fide sunt, benedicentur cum fideli Abraham. 10Quicumque enim ex operibus legis sunt, sub maledicto sunt. Scriptum est enim: Maledictus omnis qui non permanserit in omnibus quæ scripta sunt in libro legis ut faciat ea. 11Quoniam autem in lege nemo justificatur apud Deum, manifestum est: quia justus ex fide vivit. 12Lex autem non est ex fide, sed: Qui fecerit ea, vivet in illis. 13Christus nos redemit de maledicto legis, factus pro nobis maledictum: quia scriptum est: Maledictus omnis qui pendet in ligno: 14ut in gentibus benedictio Abrahæ fieret in Christo Jesu, ut pollicitationem Spiritus accipiamus per fidem.
15Fratres (secundum hominem dico) tamen hominis confirmatum testamentum nemo spernit, aut superordinat. 16Abrahæ dictæ sunt promissiones, et semini ejus. Non dicit: Et seminibus, quasi in multis: sed quasi in uno: Et semini tuo, qui est Christus. 17Hoc autem dico, testamentum confirmatum a Deo: quæ post quadringentos et triginta annos facta est lex, non irritum facit ad evacuandam promissionem. 18Nam si ex lege hæreditas, jam non ex promissione. Abrahæ autem per repromissionem donavit Deus.
19Quid igitur lex? Propter transgressiones posita est donec veniret semen, cui promiserat, ordinata per angelos in manu mediatoris. 20Mediator autem unius non est: Deus autem unus est. 21Lex ergo adversus promissa Dei? Absit. Si enim data esset lex, quæ posset vivificare, vere ex lege esset justitia. 22Sed conclusit Scriptura omnia sub peccato, ut promissio ex fide Jesu Christi daretur credentibus. 23Prius autem quam veniret fides, sub lege custodiebamur conclusi in eam fidem quæ revelanda erat. 24Itaque lex pædagogus noster fuit in Christo, ut ex fide justificemur. 25At ubi venit fides, jam non sumus sub pædagogo.
26Omnes enim filii Dei estis per fidem, quæ est in Christo Jesu. 27Quicumque enim in Christo baptizati estis, Christum induistis. 28Non est Judæus, neque Græcus: non est servus, neque liber: non est masculus, neque femina. Omnes enim vos unum estis in Christo Jesu. 29Si autem vos Christi, ergo semen Abrahæ estis, secundum promissionem hæredes.
1Dico autem: quanto tempore hæres parvulus est, nihil differt a servo, cum sit dominus omnium: 2sed sub tutoribus et actoribus est usque ad præfinitum tempus a patre: 3ita et nos cum essemus parvuli, sub elementis mundi eramus servientes. 4At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub lege, 5ut eos, qui sub lege erant, redimeret, ut adoptionem filiorum reciperemus. 6Quoniam autem estis filii, misit Deus Spiritum Filii sui in corda vestra, clamantem: Abba, Pater. 7Itaque jam non est servus, sed filius: quod si filius, et hæres per Deum.
8Sed tunc quidem ignorantes Deum, iis, qui natura non sunt dii, serviebatis. 9Nunc autem cum cognoveritis Deum, immo cogniti sitis a Deo: quomodo convertimini iterum ad infirma et egena elementa, quibus denuo servire vultis? 10Dies observatis, et menses, et tempora, et annos. 11Timeo vos, ne forte sine causa laboraverim in vobis.
12Estote sicut ego, quia et ego sicut vos: fratres, obsecro vos. Nihil me læsistis. 13Scitis autem quia per infirmitatem carnis evangelizavi vobis jampridem: et tentationem vestram in carne mea 14non sprevistis, neque respuistis: sed sicut angelum Dei excepistis me, sicut Christum Jesum. 15Ubi est ergo beatitudo vestra? testimonium enim perhibeo vobis, quia, si fieri posset, oculos vestros eruissetis, et dedissetis mihi. 16Ergo inimicus vobis factus sum, verum dicens vobis? 17Æmulantur vos non bene: sed excludere vos volunt, ut illos æmulemini. 18Bonum autem æmulamini in bono semper: et non tantum cum præsens sum apud vos. 19Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis: 20vellem autem esse apud vos modo, et mutare vocem meam: quoniam confundor in vobis.
21Dicite mihi qui sub lege vultis esse: legem non legistis? 22Scriptum est enim: Quoniam Abraham duos filios habuit: unum de ancilla, et unum de libera. 23Sed qui de ancilla, secundum carnem natus est: qui autem de libera, per repromissionem: 24quæ sunt per allegoriam dicta. Hæc enim sunt duo testamenta. Unum quidem in monte Sina, in servitutem generans, quæ est Agar: 25Sina enim mons est in Arabia, qui conjunctus est ei quæ nunc est Jerusalem, et servit cum filiis suis. 26Illa autem, quæ sursum est Jerusalem, libera est, quæ est mater nostra. 27Scriptum est enim:
Lætare, sterilis, quæ non paris;
erumpe et clama, quæ non parturis:
quia multi filii desertæ,
magis quam ejus quæ habet virum.
28Nos autem, fratres, secundum Isaac promissionis filii sumus. 29Sed quomodo tunc is, qui secundum carnem natus fuerat, persequebatur eum qui secundum spiritum: ita et nunc. 30Sed quid dicit Scriptura? Ejice ancillam, et filium ejus: non enim hæres erit filius ancillæ cum filio liberæ. 31Itaque, fratres, non sumus ancillæ filii, sed liberæ: qua libertate Christus nos liberavit.
1State, et nolite iterum jugo servitutis contineri. 2Ecce ego Paulus dico vobis: quoniam si circumcidamini, Christus vobis nihil proderit. 3Testificor autem rursus omni homini circumcidenti se, quoniam debitor est universæ legis faciendæ. 4Evacuati estis a Christo, qui in lege justificamini: a gratia excidistis. 5Nos enim spiritu ex fide, spem justitiæ exspectamus. 6Nam in Christo Jesu neque circumcisio aliquid valet, neque præputium: sed fides, quæ per caritatem operatur. 7Currebatis bene: quis vos impedivit veritati non obedire? 8persuasio hæc non est ex eo, qui vocat vos. 9Modicum fermentum totam massam corrumpit. 10Ego confido in vobis in Domino, quod nihil aliud sapietis: qui autem conturbat vos, portabit judicium, quicumque est ille. 11Ego autem, fratres, si circumcisionem adhuc prædico: quid adhuc persecutionem patior? ergo evacuatum est scandalum crucis. 12Utinam et abscindantur qui vos conturbant.
13Vos enim in libertatem vocati estis, fratres: tantum ne libertatem in occasionem detis carnis, sed per caritatem Spiritus servite invicem. 14Omnis enim lex in uno sermone impletur: Diliges proximum tuum sicut teipsum. 15Quod si invicem mordetis, et comeditis: videte ne ab invicem consumamini. 16Dico autem: Spiritu ambulate, et desideria carnis non perficietis. 17Caro enim concupiscit adversus spiritum, spiritus autem adversus carnem: hæc enim sibi invicem adversantur, ut non quæcumque vultis, illa faciatis. 18Quod si Spiritu ducimini, non estis sub lege. 19Manifesta sunt autem opera carnis, quæ sunt fornicatio, immunditia, impudicitia, luxuria, 20idolorum servitus, veneficia, inimicitiæ, contentiones, æmulationes, iræ, rixæ, dissensiones, sectæ, 21invidiæ, homicidia, ebrietates, comessationes, et his similia, quæ prædico vobis, sicut prædixi: quoniam qui talia agunt, regnum Dei non consequentur. 22Fructus autem Spiritus est caritas, gaudium, pax, patientia, benignitas, bonitas, longanimitas, 23mansuetudo, fides, modestia, continentia, castitas. Adversus hujusmodi non est lex. 24Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixerunt cum vitiis et concupiscentiis. 25Si Spiritu vivimus, Spiritu et ambulemus. 26Non efficiamur inanis gloriæ cupidi, invicem provocantes, invicem invidentes.
1Fratres, etsi præoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, vos, qui spirituales estis, hujusmodi instruite in spiritu lenitatis, considerans teipsum, ne et tu tenteris. 2Alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem Christi. 3Nam si quis existimat se aliquid esse, cum nihil sit, ipse se seducit. 4Opus autem suum probet unusquisque, et sic in semetipso tantum gloriam habebit, et non in altero. 5Unusquisque enim onus suum portabit. 6Communicet autem is qui catechizatur verbo, ei qui se catechizat, in omnibus bonis. 7Nolite errare: Deus non irridetur. 8Quæ enim seminaverit homo, hæc et metet. Quoniam qui seminat in carne sua, de carne et metet corruptionem: qui autem seminat in spiritu, de spiritu metet vitam æternam. 9Bonum autem facientes, non deficiamus: tempore enim suo metemus non deficientes. 10Ergo dum tempus habemus, operemur bonum ad omnes, maxime autem ad domesticos fidei.
11Videte qualibus litteris scripsi vobis mea manu. 12Quicumque enim volunt placere in carne, hi cogunt vos circumcidi, tantum ut crucis Christi persecutionem non patiantur. 13Neque enim qui circumciduntur, legem custodiunt: sed volunt vos circumcidi, ut in carne vestra glorientur. 14Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Jesu Christi: per quem mihi mundus crucifixus est, et ego mundo. 15In Christo enim Jesu neque circumcisio aliquid valet, neque præputium, sed nova creatura. 16Et quicumque hanc regulam secuti fuerint, pax super illos, et misericordia, et super Israël Dei. 17De cetero, nemo mihi molestus sit: ego enim stigmata Domini Jesu in corpore meo porto. 18Gratia Domini nostri Jesu Christi cum spiritu vestro, fratres. Amen.