Canticum Canticorum Salomonis

Canticum Canticorum 1

1(Sponsa)Osculetur me osculo oris sui;
quia meliora sunt ubera tua vino,
2fragrantia unguentis optimis.
Oleum effusum nomen tuum;
ideo adolescentulæ dilexerunt te.
3Trahe me, post te curremus
in odorem unguentorum tuorum.
Introduxit me rex in cellaria sua;
exsultabimus et lætabimur in te,
memores uberum tuorum super vinum.
Recti diligunt te.
4(Sponsa)Nigra sum, sed formosa, filiæ Jerusalem,
sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
5Nolite me considerare quod fusca sim,
quia decoloravit me sol.
Filii matris meæ pugnaverunt contra me;
posuerunt me custodem in vineis:
vineam meam non custodivi.
6Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas,
ubi cubes in meridie,
ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
7(Sponsus)Si ignoras te, o pulcherrima inter mulieres,
egredere, et abi post vestigia gregum,
et pasce hædos tuos juxta tabernacula pastorum.
8Equitatui meo in curribus Pharaonis
assimilavi te, amica mea.
9Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis;
collum tuum sicut monilia.
10Murenulas aureas faciemus tibi,
vermiculatas argento.
11(Sponsa)Dum esset rex in accubitu suo,
nardus mea dedit odorem suum.
12Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi;
inter ubera mea commorabitur.
13Botrus cypri dilectus meus mihi
in vineis Engaddi.
14(Sponsus)Ecce tu pulchra es, amica mea! ecce tu pulchra es!
Oculi tui columbarum.
15(Sponsa)Ecce tu pulcher es, dilecte mi, et decorus!
Lectulus noster floridus.
16Tigna domorum nostrarum cedrina,
laquearia nostra cypressina.

Canticum Canticorum 2

1Ego flos campi,
et lilium convallium.
2(Sponsus)Sicut lilium inter spinas,
sic amica mea inter filias.
3(Sponsa)Sicut malus inter ligna silvarum,
sic dilectus meus inter filios.
Sub umbra illius quem desideraveram sedi,
et fructus ejus dulcis gutturi meo.
4Introduxit me in cellam vinariam;
ordinavit in me caritatem.
5Fulcite me floribus,
stipate me malis,
quia amore langueo.
6Læva ejus sub capite meo,
et dextera illius amplexabitur me.
7(Sponsus)Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
per capreas cervosque camporum,
ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,
quoadusque ipsa velit.
8(Sponsa)Vox dilecti mei; ecce iste venit,
saliens in montibus, transiliens colles.
9Similis est dilectus meus capreæ,
hinnuloque cervorum.
En ipse stat post parietem nostrum,
respiciens per fenestras,
prospiciens per cancellos.
10En dilectus meus loquitur mihi.
(Sponsus)Surge, propera, amica mea,
columba mea, formosa mea, et veni:
11jam enim hiems transiit;
imber abiit, et recessit.
12Flores apparuerunt in terra nostra;
tempus putationis advenit:
vox turturis audita est in terra nostra;
13ficus protulit grossos suos;
vineæ florentes dederunt odorem suum.
Surge, amica mea, speciosa mea, et veni:
14columba mea, in foraminibus petræ, in caverna maceriæ,
ostende mihi faciem tuam,
sonet vox tua in auribus meis:
vox enim tua dulcis, et facies tua decora.
15(Sponsa)Capite nobis vulpes parvulas
quæ demoliuntur vineas:
nam vinea nostra floruit.
16Dilectus meus mihi, et ego illi,
qui pascitur inter lilia,
17donec aspiret dies, et inclinentur umbræ.
Revertere; similis esto, dilecte mi, capreæ,
hinnuloque cervorum super montes Bether.

Canticum Canticorum 3

1In lectulo meo, per noctes,
quæsivi quem diligit anima mea:
quæsivi illum, et non inveni.
2Surgam, et circuibo civitatem:
per vicos et plateas
quæram quem diligit anima mea:
quæsivi illum, et non inveni.
3Invenerunt me vigiles qui custodiunt civitatem:
Num quem diligit anima mea vidistis?
4Paululum cum pertransissem eos,
inveni quem diligit anima mea:
tenui eum, nec dimittam,
donec introducam illum in domum matris meæ,
et in cubiculum genetricis meæ.
5(Sponsus)Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
per capreas cervosque camporum,
ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,
donec ipsa velit.
6(Chorus)Quæ est ista quæ ascendit per desertum
sicut virgula fumi ex aromatibus myrrhæ,
et thuris, et universi pulveris pigmentarii?
7En lectulum Salomonis sexaginta fortes ambiunt
ex fortissimis Israël,
8omnes tenentes gladios, et ad bella doctissimi:
uniuscujusque ensis super femur suum
propter timores nocturnos.
9Ferculum fecit sibi rex Salomon
de lignis Libani;
10columnas ejus fecit argenteas,
reclinatorium aureum, ascensum purpureum;
media caritate constravit,
propter filias Jerusalem.
11Egredimini et videte, filiæ Sion,
regem Salomonem in diademate quo coronavit illum mater sua
in die desponsationis illius,
et in die lætitiæ cordis ejus.

Canticum Canticorum 4

1(Sponsus)Quam pulchra es, amica mea! quam pulchra es!
Oculi tui columbarum,
absque eo quod intrinsecus latet.
Capilli tui sicut greges caprarum
quæ ascenderunt de monte Galaad.
2Dentes tui sicut greges tonsarum
quæ ascenderunt de lavacro;
omnes gemellis fœtibus,
et sterilis non est inter eas.
3Sicut vitta coccinea labia tua,
et eloquium tuum dulce.
Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ,
absque eo quod intrinsecus latet.
4Sicut turris David collum tuum,
quæ ædificata est cum propugnaculis;
mille clypei pendent ex ea,
omnis armatura fortium.
5Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis.
6Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ,
vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris.
7Tota pulchra es, amica mea,
et macula non est in te.
8Veni de Libano, sponsa mea:
veni de Libano, veni, coronaberis:
de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon,
de cubilibus leonum, de montibus pardorum.
9Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa;
vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum,
et in uno crine colli tui.
10Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa!
pulchriora sunt ubera tua vino,
et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.
11Favus distillans labia tua, sponsa;
mel et lac sub lingua tua:
et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.
12Hortus conclusus soror mea, sponsa,
hortus conclusus, fons signatus.
13Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum,
cum pomorum fructibus, cypri cum nardo.
14Nardus et crocus, fistula et cinnamomum,
cum universis lignis Libani;
myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis.
15Fons hortorum, puteus aquarum viventium,
quæ fluunt impetu de Libano.
16(Sponsa)Surge, aquilo, et veni, auster:
perfla hortum meum, et fluant aromata illius.

Canticum Canticorum 5

1Veniat dilectus meus in hortum suum,
et comedat fructum pomorum suorum.
(Sponsus)Veni in hortum meum, soror mea, sponsa;
messui myrrham meam cum aromatibus meis;
comedi favum cum melle meo;
bibi vinum meum cum lacte meo;
comedite, amici, et bibite,
et inebriamini, carissimi.
2(Sponsa)Ego dormio, et cor meum vigilat.
Vox dilecti mei pulsantis:
(Sponsus)Aperi mihi, soror mea, amica mea,
columba mea, immaculata mea,
quia caput meum plenum est rore,
et cincinni mei guttis noctium.
3(Sponsa)Expoliavi me tunica mea: quomodo induar illa?
lavi pedes meos: quomodo inquinabo illos?
4Dilectus meus misit manum suam per foramen,
et venter meus intremuit ad tactum ejus.
5Surrexi ut aperirem dilecto meo;
manus meæ stillaverunt myrrham,
et digiti mei pleni myrrha probatissima.
6Pessulum ostii mei aperui dilecto meo,
at ille declinaverat, atque transierat.
Anima mea liquefacta est, ut locutus est;
quæsivi, et non inveni illum;
vocavi, et non respondit mihi.
7Invenerunt me custodes qui circumeunt civitatem;
percusserunt me, et vulneraverunt me.
Tulerunt pallium meum mihi custodes murorum.
8Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
si inveneritis dilectum meum,
ut nuntietis ei quia amore langueo.
9(Chorus)Qualis est dilectus tuus ex dilecto, o pulcherrima mulierum?
qualis est dilectus tuus ex dilecto, quia sic adjurasti nos?
10(Sponsa)Dilectus meus candidus et rubicundus;
electus ex millibus.
11Caput ejus aurum optimum;
comæ ejus sicut elatæ palmarum, nigræ quasi corvus.
12Oculi ejus sicut columbæ super rivulos aquarum,
quæ lacte sunt lotæ, et resident juxta fluenta plenissima.
13Genæ illius sicut areolæ aromatum,
consitæ a pigmentariis.
Labia ejus lilia,
distillantia myrrham primam.
14Manus illius tornatiles, aureæ,
plenæ hyacinthis.
Venter ejus eburneus,
distinctus sapphiris.
15Crura illius columnæ marmoreæ
quæ fundatæ sunt super bases aureas.
Species ejus ut Libani,
electus ut cedri.
16Guttur illius suavissimum,
et totus desiderabilis.
Talis est dilectus meus,
et ipse est amicus meus, filiæ Jerusalem.
17(Chorus)Quo abiit dilectus tuus, o pulcherrima mulierum?
quo declinavit dilectus tuus?
et quæremus eum tecum.

Canticum Canticorum 6

1(Sponsa)Dilectus meus descendit in hortum suum ad areolam aromatum,
ut pascatur in hortis, et lilia colligat.
2Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi,
qui pascitur inter lilia.
3(Sponsus)Pulchra es, amica mea;
suavis, et decora sicut Jerusalem;
terribilis ut castrorum acies ordinata.
4Averte oculos tuos a me,
quia ipsi me avolare fecerunt.
Capilli tui sicut grex caprarum
quæ apparuerunt de Galaad.
5Dentes tui sicut grex ovium
quæ ascenderunt de lavacro:
omnes gemellis fœtibus,
et sterilis non est in eis.
6Sicut cortex mali punici, sic genæ tuæ,
absque occultis tuis.
7Sexaginta sunt reginæ, et octoginta concubinæ,
et adolescentularum non est numerus.
8Una est columba mea, perfecta mea,
una est matris suæ, electa genetrici suæ.
Viderunt eam filiæ, et beatissimam prædicaverunt;
reginæ et concubinæ, et laudaverunt eam.
9Quæ est ista quæ progreditur quasi aurora consurgens,
pulchra ut luna, electa ut sol,
terribilis ut castrorum acies ordinata?
10(Sponsa)Descendi in hortum nucum,
ut viderem poma convallium,
et inspicerem si floruisset vinea,
et germinassent mala punica.
11Nescivi: anima mea conturbavit me,
propter quadrigas Aminadab.
12(Chorus)Revertere, revertere, Sulamitis!
revertere, revertere ut intueamur te.

Canticum Canticorum 7

1(Sponsa)Quid videbis in Sulamite, nisi choros castrorum?
(Chorus)Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia principis!
Juncturæ femorum tuorum sicut monilia
quæ fabricata sunt manu artificis.
2Umbilicus tuus crater tornatilis,
numquam indigens poculis.
Venter tuus sicut acervus tritici vallatus liliis.
3Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
gemelli capreæ.
4Collum tuum sicut turris eburnea;
oculi tui sicut piscinæ in Hesebon
quæ sunt in porta filiæ multitudinis.
Nasus tuus sicut turris Libani,
quæ respicit contra Damascum.
5Caput tuum ut Carmelus;
et comæ capitis tui sicut purpura regis
vincta canalibus.
6(Sponsus)Quam pulchra es, et quam decora,
carissima, in deliciis!
7Statura tua assimilata est palmæ,
et ubera tua botris.
8Dixi: Ascendam in palmam,
et apprehendam fructus ejus;
et erunt ubera tua sicut botri vineæ,
et odor oris tui sicut malorum.
9Guttur tuum sicut vinum optimum,
dignum dilecto meo ad potandum,
labiisque et dentibus illius ad ruminandum.
10(Sponsa)Ego dilecto meo,
et ad me conversio ejus.
11Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum,
commoremur in villis.
12Mane surgamus ad vineas:
videamus si floruit vinea,
si flores fructus parturiunt,
si floruerunt mala punica;
ibi dabo tibi ubera mea.
13Mandragoræ dederunt odorem
in portis nostris omnia poma:
nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi.

Canticum Canticorum 8

1Quis mihi det te fratrem meum,
sugentem ubera matris meæ,
ut inveniam te foris, et deosculer te,
et jam me nemo despiciat?
2Apprehendam te, et ducam in domum matris meæ:
ibi me docebis,
et dabo tibi poculum ex vino condito,
et mustum malorum granatorum meorum.
3Læva ejus sub capite meo,
et dextera illius amplexabitur me.
4(Sponsus)Adjuro vos, filiæ Jerusalem,
ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,
donec ipsa velit.
5(Chorus)Quæ est ista quæ ascendit de deserto, deliciis affluens,
innixa super dilectum suum?
(Sponsus)Sub arbore malo suscitavi te;
ibi corrupta est mater tua,
ibi violata est genitrix tua.
6(Sponsa)Pone me ut signaculum super cor tuum,
ut signaculum super brachium tuum,
quia fortis est ut mors dilectio,
dura sicut infernus æmulatio:
lampades ejus lampades ignis atque flammarum.
7Aquæ multæ non potuerunt extinguere caritatem,
nec flumina obruent illam.
Si dederit homo omnem substantiam domus suæ pro dilectione,
quasi nihil despiciet eam.
8Soror nostra parva,
et ubera non habet;
quid faciemus sorori nostræ
in die quando alloquenda est?
9Si murus est,
ædificemus super eum propugnacula argentea;
si ostium est, compingamus illud tabulis cedrinis.
10(Sponsa)Ego murus, et ubera mea sicut turris,
ex quo facta sum coram eo, quasi pacem reperiens.
11Vinea fuit pacifico in ea quæ habet populos:
tradidit eam custodibus;
vir affert pro fructu ejus mille argenteos.
12(Sponsa)Vinea mea coram me est.
Mille tui pacifici,
et ducenti his qui custodiunt fructus ejus.
13(Sponsus)Quæ habitas in hortis, amici auscultant;
fac me audire vocem tuam.
14(Sponsa)Fuge, dilecte mi, et assimilare capreæ,
hinnuloque cervorum super montes aromatum.