per quos. quod ABCD et E man. post.
in nomine tuo ABCDE [nom. tuo ed. P.]
265. §. 27. l. 2. cognitiones. cogitationes ABCD et E man. 1ore.
l. 7. multiplicantur ABCDE [multiplicatur ed. P.]
a quo. qua (sc. pulchritudine) ABCD.
ejecit.—Lov. Ulim. Mart. c. 3. Mss. Arn. Mor. et Rond. ejicit.
266. signo.—Somm. et Rond. cum quinque Mss. in signum. ABCD.
ut operentur. et operantur ABCD.
eis.—Lov. benedicunt eis. Sed legendum cum edd. aliis et Mss. benedicuntur ab eis: quæ lectio perperam correcta est propter verbum, exhortantur, quod putarunt active usurpari.
sumit.—Arn. et Mart. cum sex Mss. ABCD. [sumpsit E. c. ed. P.]
267. viva.—Plures Mss. in animam vivam. ABCD.
268. et. ABCDE. [nec ed. P.]
vos.—In edd. deest vos. quam vocem restituere placuit ex Mss. quia locum illum sic referre solet Augustinus.
eum.—Bad. Am. Er. et Arn. facis jam capacem. Sic etiam duo e Mss.; mox vel unitatem ABCD.
269. neque enim de. ACDE [neque de B. c. ed. P.] mox in agnitione Dei ABCDE [—onem ed. P.]
quanquam.—Ita plerique Mss. cum Arn. At aliæ editiones habent, tanquam: Mss. tres, ap. Mart. quemquam; mox "de his qui" pro iis ABCD. cum vers. Vet. cont. Vulg.
270. qua.—Lov. aliæque editiones, excepta Arn. quæ (E): male, uti ex Mss. et ex sermonis serie intelligitur, et paullo ante renuntiandis pro enuntiandis ABCD.
271. effert. offert ACDE.
affectionibus. 2 Germ. ap. Mart. ABCDE [affectibus ed. P.]
272. non moventur nisi variis. sic Dub. Mart. et Rond. cum undecim Mss. BCD. [nisi a variis. AE. c. ed. P.]
273. gaudes.—Somm. Arn. Mor. Mart. cum sex, et Rond. cum undecim Mss. ABCD expungunt verba, in omnibus. Non male. [in omnibus gaudes ed. P.]
fructum.—Bad. Am. Er. et Lov. addunt, abundantem. (E.) Sed hac voce carent Mss. et Arn.
didicit ABCDE [didici ed. P.]
274. credimus. credidimus ABCD. mox pro
pertineat. pertineant ABCD et pro
animus. anima ABCD.
videmus.—In Mss.—Sic quoque legunt Mart. c. 5 Mss. Flor. et Rond. cum aliquot Mss. et ABCD. [vidimus ed. P.] mox = omnia ABCD.
illud.—Lov. illud atque aliud vidisti.
dicunt.—Ita Mss. plerique cum Arn. At Lov. aliæque editiones, Hoc modo dicuntur etiam.
275. edidisti. dedisti. ABCDE et 2 Mss. ap. Mart.
§. 44. pen. dicatis. dicitis ABCD.
276. devincti.—Sic legendum juxta Mss. Anglicanos. [BCD tantum.]—Hanc lectionem habet Mart. [ex iisd. Mss.] necnon Rond. cum tribus Mss. [devicti AE. c. text. Ben. et Lips.]
places.—Bad. Am. Er. Lov. complaces.
277. Spiritum quem dedit ABCDE [Sanctum ed. P.]
est.—Quinque Mss. apud Mart. sed est est. punctis notatur quod man. post. in E.
ornatu.—Tres Mss. apud Mart. in ornatum.
concipiendam. concupiscendam BCE concupiendam AD. vid. p. 277. not. d.
278. te.—Angl. Mss. et amemur a te. [ABCD tantum.]
tua.—Ita Mss. et Arn. At Bad. Am. Er. Lov. non de te aliqua, non de tua, vel quæ antea fuerit. ita E, sed = te.
§. 49. l. 14. in unam conspirationem. in una conspiratione ABCD et E man. post.
l. 15. et tibi † ut ABCDE.
formasti.—Codex Benignianus, firmasti.
279. vespera.—Sic legendum liquet cum Albinensi codice; non ut alii plerique editi et scripti habent, pacem sine vespera. ABCDE.
tempus.—Hic editiones, excepta Arnaldina, interponunt, nec operaris ad tempus; (E.) quæ verba absunt a plerisque codicibus manuscriptis. ABCD.
280. l. 3. bona opera. = bona ABCD.
(EX EDIT. BENED.)
LIBER PRIMUS. | |
I. Deum vult laudare ab ipso excitatus. | p. 1 |
II. Deum quem invocat in ipso esse, ipsumque in Deo. | 2 |
III. Deus sic ubique totus, ut res nulla ipsum totum capiat. | id. |
IV. Dei majestas et perfectiones inexplicabiles. | id. |
V. Petit amorem Dei, et delictorum veniam. | 3 |
VI. Infantiam suam describit; laudat Dei providentiam et æternitatem. | 4 |
VII. Infantia quoque peccatis obnoxia. | 6 |
VIII. Unde puer loqui didicerit. | 7 |
IX. Odium litterarum, amor lusus, et vapulandi timor in pueris. | 8 |
X. Amore lusus et spectaculorum avocatur a litterarum studio. | 9 |
XI. Morbo pressus Baptismum flagitat, quem mater certo consilio differt. | id. |
XII. Ad litteras cogebatur, quo tamen Deus utebatur bene. | 10 |
XIII. Quibus studiis potissimum sit delectatus. | 11 |
XIV. Litteras Græcas oderat. | 12 |
XV. Precatio ad Deum. | 13 |
XVI. Improbat modum juventutis erudiendæ. | id. |
XVII. Prosequitur contra modum exercendæ juventutis in re litteraria. | 14 |
XVIII. Quod homines curant servare leges grammaticorum, et non divinorum præceptorum. | 15 |
XIX. Pueritiæ vitia quæ in majores ætates transeunt. | 16 |
XX. Pro bonis sibi in pueritia collatis Deo gratias agit. | id. |
LIBER SECUNDUS. | |
I. Adolescentiæ ætatem et vitia recolit. | 18 |
II. Annum ætatis suæ decimum sextum in ardore libidinoso consumptum. | 19 |
III. De peregrinatione studiorum causa, et de parentum proposito. | 20 |
IV. Furtum cum sodalibus perpetratum. | 21 |
V. Neminem peccare sine causa. | 22 |
VI. Omnia quæ boni specie ad vitia invitant, in solo Deo esse vera et perfecta. | 23 |
VII. Gratias agit Deo pro remissione peccatorum, quodque a multis servatus sit. | 25 |
VIII. Amavit in furto consortium simul peccantium. | id. |
IX. Contagiosa res sodales mali. | 26 |
X. In Deo omne bonum. | id. |
LIBER TERTIUS. | |
I. Amore quem venabatur capitur. | 27 |
II. Amavit spectacula tragica. | id. |
III. In schola rhetoris ab Eversorum factis abhorrebat. | 29 |
IV. Hortensius Ciceronis excitavit illum ad ardorem philosophiæ. | 30 |
V. Fastidiit sacras Litteras propter simplicitatem stili. | 31 |
VI. A Manichæis quomodo captus. | id. |
VII. Doctrina Manichæorum absurda cui suffragabatur. | 34 |
VIII. Contra Manichæos dicit quæ flagitia semper detestanda, quæ facinora. | 36 |
IX. Discrimen inter peccata, et inter Dei judicium et hominum. | 38 |
X. Nugæ Manichæorum de terræ fructibus. | 39 |
XI. Planctus et somnium matris de filio. | 42 |
XII. Quale responsum mater Augustini accepit a quodam episcopo de ipsius conversione. | 43 |
LIBER QUARTUS. | |
I. Quamdiu et quomodo alios seduxerit. | 45 |
II. Rhetoricam docet, concubinam fovet, et aruspicem qui victoriam promittebat, contemnit. | 46 |
III. Ab astrologia, cui deditus erat, per senem medicinæ et rerum peritum revocatur. | 47 |
IV. Morbum et baptismum amici narrat, quem etiam suis erroribus involverat;eoque morte sublato, dolet gravissime. Mirabilis efficacia sacramenti Baptismi. | 49 |
V. Cur fletus dulcis miseris. | 50 |
VI. Quantus ex amici morte dolor. | 51 |
VII. Impatientia doloris mutat locum. | 52 |
VIII. Tempus et amicorum colloquia doloris edentur. | id. |
IX. De humana amicitia. Beatus qui amat in Deo. | 53 |
X. Labiles creaturæ, nec in eis potest anima requiescere. | id. |
XI. Omnia creata sunt instabilia. Solus Deus stabilis. | 54 |
XII. Amor non improbatur, modo in his quæ placent, amemus Deum. | 55 |
XIII. Amor unde proveniat. | 56 |
XIV. Libri de Apto et Pulchro Hierio nuncupati. Unde hunc amaverat. | 57 |
XV. Quod corporalibus imaginibus contenebratus, non potuit capere spiritualia. | 58 |
XVI. Categorias Aristotelis et liberalium artium libros per se intellexit. | 60 |
LIBER QUINTUS. | |
I. Excitat mentem ad Deum laudandum. | 63 |
II. Dei præsentiam iniquos non effugere: itaque ad eum debere converti. | id. |
III. De Fausto manichæo, et de philosophorum cæcitate qui per creaturas Creatorem non cognoverunt. | 64 |
IV. Sola Dei cognitio beat. | 66 |
V. Manichæi de astris imperitia indignum eum fide in cæteris faciebat. | 67 |
VI. Faustus eloquens, sed liberalium disciplinarum expers. | 68 |
VII. Alienatur a secta Manichæorum. | 69 |
VIII. Proficiscitur Romam contra matris voluntatem. | 70 |
IX. Febri correptus periculose laborat. | 72 |
X. Errores ante susceptam Evangelii doctrinam. | 74 |
XI. Qualiter Augustinus contulerit cum catholicis. | 77 |
XII. Fraus discipulorum Romæ in præceptores. | 78 |
XIII. Docturus rhetoricam mittitur Mediolanum; ab Ambrosio suscipitur. | 79 |
XIV. Audito Ambrosio, paulatim ab erroribus resipiscit. | id. |
LIBER SEXTUS. | |
I. Augustinus nec Manichæus nec catholicus. | 82 |
II. Epulæ et synaxis apud sepulcra martyrum. | 83 |
III. Occupationes et studia Ambrosii. | 84 |
IV. Doctrinam Ecclesiæ Ambrosio concionante intelligit. | 86 |
V. De sacrorum Librorum auctoritate et necessario usu. | 87 |
VI. De miseria ambitiosorum, adducto exemplo mendici lætantis. | 90 |
VII. Alypium a Circensium insania convertit. | 91 |
VIII. Alypius capitur insania ludorum gladiatoriorum, a quibus antea abhorruerat. | 93 |
IX. Alypius ut fur apprehenditur. | id. |
X. De integritate Alypii et adventu Nebridii. | 95 |
XI. Anxius Augustinus de instituenda vita deliberat. | 96 |
XII. Contentio inter Alypium et Augustinum de matrimonio et cælibatu. | 98 |
XIII. Uxor quæritur Augustino. | 99 |
XIV. De vita communi agenda cum amicis deliberat. | 100 |
XV. In locum discedentis concubinæ alia succedit. | 101 |
XVI. Mortis et judicii metum nunquam deposuit. | id. |
LIBER SEPTIMUS. | |
I. Deum cogitat tanquam aliquid corporeum per infinita spatia diffusum. | 102 |
II. Momentum quo Nebridius confutarat Manichæos. | 104 |
III. Liberum arbitrium causa peccati. | 105 |
IV. Deum incorruptibilem esse oportet. | 106 |
V. Quærit iterum unde malum, et quæ radix ejus. | 107 |
VI. Mathematicorum divinationes rejicit. | 108 |
VII. Misere torquetur inquirens unde sit malum. | 111 |
VIII. Quomodo divina misericordia subvenerit Augustino. | 112 |
IX. In Platonicorum libris Verbi æterni divinitatem, non incarnati humilitatem invenit. | id. |
X. Clarius innotescunt jam Augustino divina. | 115 |
XI. Quomodo creaturæ sunt, et non sunt. | 116 |
XII. Omnia bona, quæcumque sunt. | id. |
XIII. Omnia condita laudant Deum. | 117 |
XIV. Sanæ mentis homini nihil displicet inter creaturas Dei. | id. |
XV. Quomodo veritas et falsitas in creaturis. | 118 |
XVI. Omnia bona, licet quibusdam non apta. | id. |
XVII. Quæ retardent a cognitione divinorum. | id. |
XVIII. Solus Christus via ad salutem. | 119 |
XIX. Quid senserit de Christi incarnatione. | 120 |
XX. Ex Platonicis libris peritior, sed inflatior evaserat. | 121 |
XXI. Quid in sacris Libris invenerit, non inventum in Platonicis. | 122 |
LIBER OCTAVUS. | |
I. Studio vitæ melius instituendæ ad Simplicianum ire statuit. | 125 |
II. De Victorino rhetore converso. | 126 |
III. Quod Deus et Angeli magis gaudent in peccatorum conversione. | 129 |
IV. Quare plus lætandum sit in conversione nobilium. | 131 |
V. Quæ remorabantur eum a conversione. | id. |
VI. Pontitianus narrat Antonii vitam. | 133 |
VII. Rodebatur intus audito Pontitiano. | 136 |
VIII. In hortum secedit; quid ibi egerit. | 137 |
IX. Unde fit ut animus imperet sibi, et resistatur. | 138 |
X. Adversus Manichæos qui ex duabus contrariis voluntatibus duas contrarias naturas asseverant. | 139 |
XI. Lucta spiritus et carnis in Augustino. | 141 |
XII. Vocis admonitu quomodo totus conversus. | 142 |
LIBER NONUS. | |
I. Laudat Dei bonitatem, agnoscens suam miseriam. | 145 |
II. Deserere rhetorices professione differt usque ad vindemiales ferias. | 146 |
III. Verecundus concedit illi rus suum. | 147 |
IV. Libri apud Cassiciacum scripti. Epistolæ ad Nebridium. Quibus cœlitus perfusus gratiis, et quam vivido pietatis sensu, dum Psalmos evolvit. Acerrimo dolore dentium subito liberatur. | 149 |
V. Ambrosium consulit quid legendum. | 153 |
VI. Mediolani baptizatur cum Alypio et Adeodato. | 154 |
VII. Ecclesiastici cantus institutio Mediolani. Inventio corporum SS. Protasii et Gervasii. | 155 |
VIII. Evodii conversio. Matris obitus, ejusque a teneris educatio. | 156 |
IX. Laudabiles matris suæ mores prosequitur. | 159 |
X. Colloquium cum matre de regno cœlorum. | 160 |
XI. De ecstasi et morte matris. | 162 |
XII. Quomodo luxerit mortem matris. Sacrificium pro defunctis. | 163 |
XIII. Orat pro matre defuncta. | 166 |
LIBER DECIMUS. | |
I. In Deo solo spes et gaudium. | 168 |
II. Cum Deo nota sint arcana, quid est confiteri illi. | 168 |
III. Quo fructu confitebitur deinceps quis sit, non quis fuerit. | 169 |
IV. Quod magni sint fructus hujuscemodi confessionis. | 170 |
V. Homo sese totum non novit. | 171 |
VI. Quid amat, cum Deum amat; et quomodo ex creaturis Deus cognoscitur. | id. |
VII. Corporea aut sensitiva virtute Deus non invenitur. | 173 |
VIII. Memoriæ vis. | id. |
IX. Memoria disciplinarum. | 175 |
X. Disciplinæ in memoriam non introducuntur per sensus, sed ex ejus abditiore sinu eruuntur. | id. |
XI. Quid sit discere. | 176 |
XII. Rerum Mathematicarum memoria. | 177 |
XIII. Memoria meminisse nos meminimus. | id. |
XIV. Quomodo memoria continet affectus animi. Læta non læti quomodo recordamur. | id. |
XV. Etiam quæ absunt meminimus. | 178 |
XVI. Et oblivionis memoria est. | 179 |
XVII. Magna memoriæ vis, sed ultra progrediendum ut attingatur Deus. | 180 |
XVIII. Non inveniretur ea res quæ excidit, nisi memoria teneretur. | 181 |
XIX. Quid sit reminisci. | id. |
XX. Ut beatitudinem omnes appetant, oportet eam noverint. | 182 |
XXI. Quomodo memoria beatam vitam continet. | 183 |
XXII. Beata vita quæ, et ubi. | 184 |
XXIII. Item prosequitur quæ sit beata vita, et ubi. | id. |
XXIV. Gratulatur quod sua in memoria Deus locum habeat. | 185 |
XXV. In quo memoriæ gradu reperiatur Deus. | 185 |
XXVI. Ubi invenitur Deus. | 186 |
XXVII. Quomodo hominem rapiat Dei pulchritudo. | id. |
XXVIII. Miseriæ hujus vitæ. | id. |
XXIX. In Deo spes tota. | 187 |
XXX. Confitetur ut se habet ad tentationes carnalis libidinis. | id. |
XXXI. Ut se gerit ad tentationes gulæ. | 189 |
XXXII. Ut se gerit ad odorum illecebras. | 191 |
XXXIII. Ut se gerit ad voluptates aurium. | 192 |
XXXIV. Ut se gerit ad oculorum illecebras. | 193 |
XXXV. Ut se habet ad secundum tentationis genus, quod est curiositatis. | 194 |
XXXVI. Ut se habet ad tertium tentationis genus, quod est superbiæ. | 197 |
XXXVII. Ut movetur laudibus humanis. | 198 |
XXXVIII. Et virtuti periculum a vana gloria. | 200 |
XXXIX. Amoris proprii vis et natura. | id. |
XL. Quod in se et cæteris rebus Deum investigavit. | id. |
XLI. Triplex cupiditas. | 201 |
XLII. Nonnulli ad dæmones tanquam redeundi ad Deum mediatores infeliciter recurrerunt. | id. |
XLIII. Christus verus mediator. | 202 |
LIBER UNDECIMUS. | |
I. Cur confitemur Deo scienti. | 205 |
II. Petit a Deo Scripturarum sanctarum intelligentiam. | id. |
III. Quæ scripsit Moyses de creatione cœli et terræ, intelligere non potest nisi donante Deo. | 208 |
IV. Creatura clamat creatorem Deum. | 208 |
V. Ex nihilo conditus mundus. | id. |
VI. Quomodo Deus dixit, ut fieret mundus. | 209 |
VII. Verbum Dei coæternum Deo. | 210 |
VIII. Verbum Dei ipsum est principium quo docemur omnem veritatem. | id. |
IX. Quomodo Verbum Dei loquatur cordi. | 211 |
X. Obtrectantes quid faceret Deus antequam cœlum et terram conderet. | id. |
XI. Objectioni respondet quod æternitas Dei nescit tempora. | 212 |
XII. Quid Deus fecerit ante mundi creationem. | id. |
XIII. Quod ante tempora a Deo creata nullum tempus fuerit. | 213 |
XIV. Temporis differentiæ tres. | id. |
XV. Mensura temporis in quo. | 214 |
XVI. Quale tempus metiri liceat, et quale non. | 215 |
XVII. Ubi tempus præteritum et futurum. | 216 |
XVIII. Quomodo præterita et futura tempora sint præsentia. | id. |
XIX. Non capit modum, quo Deus docet futura. | 217 |
XX. Differentiæ temporis quomodo nominandæ. | 217 |
XXI. Quomodo tempus liceat metiri. | 218 |
XXII. Petit ænigmatis istius solutionem a Deo. | 218 |
XXIII. Quid sit tempus. | 219 |
XXIV. Tempus est quo metimur motum corporis. | 220 |
XXV. Rursus Deum interpellat. | id. |
XXVI. Quomodo tempus metimur. | 221 |
XXVII. Quomodo metimur tempus permanens in animo. | id. |
XXVIII. Animo metimur tempora. | 223 |
XXIX. Se in temporalia distentum cupit in Deum colligi. | 224 |
XXX. Coarguit rursum obtrectantes, quid fecerit Deus ante mundi creationem. | id. |
XXXI. Quomodo cognoscit Deus, quomodo creatura. | 225 |
LIBER DUODECIMUS. | |
I. Difficilis inquisito veri. | 226 |
II. De duplici cœlo et terra. | id. |
III. Quid tenebræ super faciem abyssi. | id. |
IV. Quid terra invisibilis et incomposita. | 227 |
V. Cur sic appellata videtur materia informis. | id. |
VI. Quid olim cum Manichæis senserit de materia informi, quid modo. | id. |
VII. Deus fecit de nihilo cœlum, id est Angelos; et terram, id est informem materiam. | 228 |
VIII. Materia informis ex nihilo; ex hac omnia visibilia. | 229 |
IX. Cur absque dierum mentione scriptum est, Deum fecisse in principio cœlum et terram. | id. |
X. A Deo cupit edoceri. | 230 |
XI. Quid a Deo didicerit. | id. |
XII. Creatura duplex carens tempore. | 231 |
XIII. Cur sine dierum commemoratione dicit Scriptura, quod in principio fecit Deus cœlum et terram. | 232 |
XIV. Scripturæ profunditas. | id. |
XV. Quæ de Deo deque Angelis et informi materia sentit Augustinus, non possunt oblocutores negare. | 233 |
XVI. Rem habere non vult cum iis qui contradicunt veritati divinæ. | 235 |
XVII. Ut cœli et terræ nominibus aliud et aliud intelligi potest. | 236 |
XVIII. Quis error innoxius in Scripturis. | 237 |
XIX. Quæ liquido vera. | 238 |
XX. In principio creavit etc. varie intellectum. | id. |
XXI. Terra erat invisibilis etc. varie intellectum. | 239 |
XXII. Aliquid esse a Deo conditum, de quo sileat liber Genesis, nihil repugnat. | 240 |
XXIII. Duo dissensionum genera in Scripturis interpretandis. | 241 |
XXIV. Ex multis veris non debet fidenter asseri hoc aut illud sensisse Moysen. | id. |
XXV. Adversus eos qui aliorum interpretandi rationem temere rejiciunt. | 242 |
XXVI. Qui sermo deceat Scripturam. | 243 |
XXVII. Scripturam decet humile simplexque verborum genus. | 244 |
XXVIII. Ut varie intelligitur ab eruditis Scriptura. | id. |
XXIX. Quot modis dicitur aliquid prius. | 245 |
XXX. Tractatores Scripturæ diversa sentientes, concordent invicem charitate et studio veritatis. | 247 |
XXXI. Sensisse putandus est Moyses quidquid veri potest in ipsius verbis inveniri. | 247 |
XXXII. Veri Scripturæ sensus a Spiritu sancto revelantur. | 248 |
LIBER DECIMUS TERTIUS. | |
I. Invocat Deum, cujus bonitate se præventum agnoscit. | 249 |
II. Creaturæ ex Dei bonitate subsistunt et perficiuntur. | id. |
III. Ex Dei gratia omnia. | 251 |
IV. Deus non eget rebus conditis. | id. |
V. Trinitas qui Deus est, ex primis verbis Geneseos intelligitur. | 252 |
VI. Cur dictus est Spiritus superferri super aquas. | id. |
VII. Effectus Spiritus sancti. | id. |
VIII. Intellectuali creaturæ ad beatam requiem non sufficit quidquid Deo minus est. | 253 |
IX. Cur solus Spiritus sanctus superferebatur super aquas. | 254 |
X. Ex dono Dei omnia. | id. |
XI. Symbola Trinitatis in homine. | 255 |
XII. Mundi creatio formationem Ecclesiæ præfigurat. | 256 |
XIII. Renovatio hominis dum hic vivit nondum perfecta. | 257 |
XIV. Fide et spe corroboramur. | 258 |
XV. Explanat ver. 6. cap. 1 Gen. Fiat firmamentum etc. Quid firmamentum, quid superiores aquæ. | id. |
XVI. Solus Deus se scit omnino sicuti est. | 260 |
XVII. In ver. 9: Congregentur aquæ, Quid mare, quid arida. Explicatur ver. 11: Germinet terra etc. | id. |
XVIII. In ver. 14: Fiant luminaria etc. Quæ luminaria dividentia inter diem et noctem. | 261 |
XIX. Tractat eumdem versiculum, Fiant luminaria etc. | 263 |
XX. In ver. 20: Producant aquæ etc. Quæ reptilia, quæ volatilia. | 264 |
XXI. In ver. 24: Producat terra animam vivam etc. | 265 |
XXII. In ver. 26: Faciamus hominem ad imaginem etc. Renovatio mentis. | 268 |
XXIII. In eumdem versiculum: Et præsit piscibus maris etc. De quibus christianus judicet. | id. |
XXIV. In ver. 28: Et benedixit eos Deus dicens, Crescite etc. | 270 |
XXV. In ver. 29: Ecce dedi vobis amnem herbam .... in escam etc. | 272 |
XXVI. Voluptas et utilitas ex beneficio in proximum collato. | id. |
XXVII. Quid per pisces et cetos significetur. | 274 |
XXVIII. In ver. 31: Et vidit Deus omnia quæ fecit, et ecce bona valde etc. | id. |
XXIX. Quomodo intelligendum quod Deus octies vidit bona esse opera sua. | 275 |
XXX. Manichæorum deliria. | id. |
XXXI. Piis idem probatur quod Deo placuit. | 276 |
XXXII. Compendio enarrat opera Dei. | 277 |
XXXIII. Omnia de nihilo sive de concreata materia. | 278 |
XXXIV. Totius creationis mundi allegorica expositio. | id. |
XXXV. Optat pacem. | 279 |
XXXVI. Diem septimum vespera quare non sequatur. | id. |
XXXVII. Deus in nobis quando quiescet. | id. |
XXXVIII. Aliter Deus, aliter homo videt creata. | 280 |