Hoc, jussa quondam rumpimus
Festo die silentia:
Celata dudum jam decet
Vulgare nos mysteria.
Montis sub alto vertice,
Tribus vocatis testibus,
O Christe, visus hactenus
Terris homo, pates Deus.
Tuae latens lucis jubar
Sacros in artus effluit;
Vestis tuo te numine,
Tibique totus redderis.
Coelo tonante, protinus
Audita summi vox Patris:
Te, nube rupta, Filium,
Quo gloriatur, asserit.
Hic est Magister omnium,
Quem pronus orbis audiat.
Silete, mortales: Deus
Qui nos docet, fatur Deus.
Qui, nube rupta, te palam
Natum vocavit, laus Patri;
Tibique Nato; nec minor
Laus utriusque Flamini.
Quam nos potenter allicis!
Te, Christe, quando detegis,
Te, quando celas, providus
Nobis peraeque consulis.
Hic nos adoptat filios,
Qui te vocavit Filium;
Sponsor futurae gloriae
Dat certa nobis pignora.
E nube quid, Pater, probas?
De monte, Fili, quid doces?
Umbris procul cedentibus,
Restabat una veritas.
Ut jussa Patris impleas
Mactanda mundo victima,
Formam resumens pristinam,
Mortalitati redderis.
Fac, Christe, qui nobis lates,
Obscura dum regit fides,
Fracto solutos corpore
Nos te videre, te frui.
Qui, nube rupta, te palam
Natum vocavit, laus Patri;
Tibique Nato; nec minor
Laus utriusque Flamini.
Jesu, dulcedo cordium,
Fons vivus, lumen mentium,
Excedens omne gaudium
Et omne desiderium:
Mane nobiscum Domine:
Et nos illustra lumine,
Pulsa mentis caligine,
Mundum replens dulcedine.
Quando cor nostrum visitas,
Tunc lucet ei veritas:
Mundi vilescit vanitas,
Et intus fervet caritas.
Jesu mi bone, sentiam
Amoris tui copiam:
Da mihi per praesentiam
Tuam videre gloriam.
Quem tuus amor ebriat,
Novit quid Jesus sapiat:
Quam felix est quem satiat!
Non est ultra quod cupiat.
Tu fons misericordiae,
Tu vere lumen patriae,
Pelle nubem tristitiae,
Dans nobis lucem gloriae.
Quod carne Christum, Virgo, paris, vocant
Hinc te beatam: rectius occupas
Nomen beatae, quae fideli
Credideris, pia Virgo, corde.
Orbata Nato, non muliebriter
Ploras ademptum. Scilicet altior
Tellure coelestes, triumphans
Quo rediit, meditaris arces.
Amoris illuc te rapit impetus:
Tardi sed obstant vincula corporis,
Dolesque durum longioris
Exilii tolerare pondus.
Haec vota tandem qui cumulas, Pater,
Succurre nostris, auspice Filio;
Infunde sacrum, quo vigemus,
Pectoribus, Deus alme, Flamen,
Quis ille, sylvis e penetralibus
Egressus, ad se tot populos trahit?
Ab ore pendentes loquentis
Qua subito tenet arte turbas?
An ille fastu regifico tumens,
Molli solutus diffluit otio?
Levisne arundo ventilatur
Arbitrio popularis aurae?
Atqui ter annos jam decies trahit
Vitam in profundis saltibus asperam,
Virtutis Eliae futurus
Atque animi generosus haeres.
Ergo severam Numinis omnibus
Ostentat iram, non timidus mori:
Assertor acer veritatis,
In proceres tonat inque plebem.
Aula receptum non retinet timor,
Non blanda flectit gratia Principis,
Contaminati quin reprendat
Flagitium opprobriumque lecti.
Sit summa Patri, summaque Filio,
Sanctoque compar gloria Flamini:
Sanctae litemus Trinitati
Perpetuo pia corda cultu.
Impune Vati non erit: impotens
Totum furorem femina colligit;
Iraeque causas aggerando
Exstimulat fera corda regis.
Quid non libido cogis adultera?
Dantur catenis innocuae manus:
At alligari veritatis
Nescia vox, sua jura servat.
Christum vel atro carceris in specu
Praeco fidelis nuntiat: et suos
Divina patranti Magistro
Discipulos jubet ire testes.
Vinctus triumphat, tu pavitans fremis,
Tyranne. Caecum mens male conscia
Quatit flagellum: stricta Vatem
Impavidum feriet securis.
Sit summa Patri, summaque Filio,
Sanctoque compar gloria Flamini:
Sanctae litemus Trinitati
Perpetuo pia corda cultu.
Ecce, saltantis pretium puellae,
Fertur in disco caput amputatum:
Haec cruentatis nova proferuntur
Fercula mensis.
Quae rudes sylvis populos docebat,
Quae Deum tota resonabat aula,
Illa vox, eheu! gladio resecta,
Muta silebit.
Occidit Vates, et adhuc timetur,
Vox silet verbi, cruor ille clamat:
Sancta fraterni temerata carpit
Foedera lecti.
Nube sub densa jubar involutum
Venerat caecis aperire seclis:
Sole maturo, velut umbra, cessit
Lucifer Orbi.
Summa laus Patri, genitoque Verbo:
Et tibi compar, utriusque nexus
Spiritus semper, Deus unus omni
Temporis aevo.
Omnibus manat cruor ecce venis:
Hinc sitim longam satia, tyranne;
Et cibos inter paterasque puro
Sanguine liba.
Ut caput vidit, dapibus paratis,
Triste fumanti natitare tabo,
Haesit, impastis fremuitque mensis
Funeris auctor.
Non tamen frontis gravitas serenae
Cessit immiti violata ferro:
Dura mitescit placido sub ore
Mortis imago.
Sic suo rursum Deus hunc praeire
Nuntium Christo jubet, inferisque
Ferre praeconem nova liberandi
Gaudia mundi.
Qui Deo plenus rigidis futurum
Moribus Christum rudis exprimebat;
Debuit dura quoque morte totum
Reddere Christum.
Summa laus Patri, genitoque Verbo;
Et tibi compar, utriusque nexus
Spiritus semper, Deus unus omni
Temporis aevo.
Flagrans amore, perditos
Dum nos Redemptor quaereret,
Defessus ad Martham Deus
Sese recepit hospitam.
Beata, quae tantum suis
Amica tectis hospitem
Fovere gaudet, et Deo
Inferre convivae dapes!
Dum Martha pascit, pascitur
Maria felix; ac sedens,
Magnoque tuta Judice,
Partem potitur optimam.
Nunc, Martha, nunc sedens Deo,
Et ipsa Verbo pasceris;
Et juge se tuus tibi
Conviva dat convivium.
Da, Christe, Sanctorum quies,
Sic nos ad unum tendere
Per multa, posthac optima
Ut parte possimus frui.
Redditum luci, Domino vocante,
Lazarum, turbae, domitamque mortem
Laudibus festis, modulisque sacri
Dicite cantus.
Ille qui Christum meruit frequenti
Hospitem gaudens recreare mensa,
Foetidus clauso, data praeda morti,
Conditur antro.
Heu! tua praesens ope si jacenti,
Fata qui praescis, Deus, astitisses;
Viveret, necdum premerentur atra
Lumina nocte.
Jamque mors vitae Domino solutam,
Si jubes, reddet spoliata praedam;
Nunc et extinctus superas amicus
Surget ad auras.
Ecce dilecti lacrymis honoras
Hospitis funus, fremituque prodis
Quam pio plangas, Pater, impiorum
Corde ruinam.
Ut Patrem semper pia Spiritumque
Omne plebs tecum celebret per aevum
Christe, credentes animas secundae
Eripe morti.
Panditur saxo tumulus remoto:
Intimos clamor penetrat recessus;
Et Deum sentit docili jubentem
Aure cadaver.
Proh stupor! notas repetit medullas
Spiritus; caecam pedibus revinctus
Dum viam carpit, sibimet superstes
Prodit et haeres.
Ipsa sic ruptis inimica vinclis
Mors fugit, vinci patiens; futuris
Summa praeludit tua sic triumphis,
Christe, potestas.
Ut Patrem semper pia Spiritumque
Omne plebs tecum celebret per aevum,
Christe, credentes animas secundae
Eripe morti.
Intrante Christo Bethanicam domum,
Curramus omnes: hospite splendidam
Simone coenam praeparante,
Tam celebrem penetremus aulam.
Hic dum ministrat Martha celer gradu,
Fraterque laetas assidet ad dapes;
Maria, Christo tu fragranti
Vasa reples pretiosa nardo.
Pedes inungens, tergere crinibus
Gaudes; liquorem fundis et in caput;
Et, vase fracto mox inundans,
Tecta novo recreas odore.
Sed cur iniquo dente lacesseris,
Dum gloriosis obsequiis vacas?
Unguenta fundens, antevertis
Exequias morientis Agni.
Quantum per orbem Christiadum fides
Diffusa vastas subjiciet plagas,
Tantum Mariae grande factum
Per populos resonabit omnes.
Laus summa Patri, summaque Filio,
Sanctoque compar gloria Flamini;
Quo dante, jam nunc sponsa Christi
Perpetua fruitur quiete.
Laetis terra sonet plausibus: huic Dei
Mater Virgo datur; munere quo nova
Se rerum facies protinus exerit,
Mundo pax redit aurea.
Haec est illa domus, qua Deus advena
In terris habitat, digna Deo domus;
Templum grande, sibi quod propria manu
Summus condidit Artifex.
Aureis arca vetus fulserit undique
Scintillans radiis. Haec vacuas decent
Umbras: interior Numinis ipsius
Arcam nobilitas decet.
Non hic manna latet, legifer aut lapis,
Non ramus sterilis: flos viget hic ferax
Virtutum; sacer hic panis homo Deus;
Hic legis residet dator.
Sit laus summa Patri, summaque Filio:
Amborum sit idem Spiritui decus,
Arcanis habilem qui thalamum modis
Christo praeparat hospiti.
Mortale, coelo tolle, genus, caput;
En noctis horror desiit; en jubar
Nascentis Aurorae propinquum
Admonuit properare Solem.
Sacro tumentes germine jam polus
Terras amicis imbribus irrigat;
De stirpe Jesse virga surgit
Conspicuum paritura florem.
Coelestis illum gratia Spiritus
Inunget; illi Justitia, et Fides,
Timorque castus, Veritasque,
Et Pietas, comites praeibunt.
Hunc ergo, quem tot secla fidelibus
Votis anhelant, quem misero Deus
Promisit orbi, spem salutis,
Accelera, pia Virgo, fructum.
Sit Trinitati perpetuum decus,
Inflicta mundo quae miserans mala
In matre pignus nascituri
Non dubium dat habere Christi.
Lignum Crucis mirabile
Totum per orbem prominet,
In qua pependit innocens
Christus, Redemptor omnium.
Hanc nulla cedrus arborem
Adaequat alto vertice,
Quae poma nescit noxia,
Sed ferre vitae praemia.
Tu, Christe, Rex piissime,
Hujus Crucis signaculo,
Diebus, horis omnibus,
Munire nos non abnuas:
Ut lingua cordi consona,
Comesque cordis puritas,
Laudis tibi perenniter
Munus rependat debitum.
Qui per crucem nos liberas,
Fili, tibi laus maxima
Cum Patre; nec tibi minor
Laus, utriusque Spiritus.
Christe, qui sedes Olympo,
Par Deo Patri Deus,
Quem tremiscunt intuendo
Puriores Spiritus:
Da choris junctos supernis
Ore puro psallere.
Inter omnes fulguranti
Ense victor emicat,
Qui draconis insolentem
Contudit ferociam,
De polo trusit rebellem
In profunda tartara.
Dum superbum sternis hostem,
Intonas; Quis ut Deus?
Obstinata turba praeceps
Clade communi ruit:
Te triumphantem coronat
Qui tibi dat vincere.
Tu decore vincis omnes,
Alitum pulcherrime:
Assides Deo propinquus,
Consili tu particeps;
Astra claudis et recludis,
Nosque sistis Judici.
Te tremendo poscat aeger
Mortis in luctamine;
Advolantis efficacem
Sentiet praesentiam;
Corporis vinclis solutum
Mox ad astra transferes.
Sit suprema laus Parenti,
Qui creavit omnia:
Filioque qui redemit
Morte nos volens sua:
Par et illi, cujus almo
Confovemur halitu.
Descende coelo: te Michael vocat
Quae festa terris te celebrat dies:
Ne vota spernas, Christianae
Grande decus columenque gentis.
Adstas minister tu propior throno,
Mandata promptus Numinis exsequi,
Te qui fideles perstitere
Aligeri, duce gloriantur.
Illustre sit fas dicere proelium;
Sit fas triumpho plaudere nobili,
Quo dissipati perduelles
Aethereis cecidere regnis.
Movere bellum pacis in atriis
Insanus ardet Lucifer, et polo
Parare dementes ruinas
Atque Dei solio minari.
Invadit idem mille acies furor;
Fervent tumultu sidera: grandium
Dux magne bellorum, Tonantis
Jura datur tibi vindicare.
Hac fulguranti voce, Quis ut Deus?
Pellis superbos: strenuus impias
Vexare turmas, et rebelles
Perpetuis religare flammis.
Sit laus Parenti, qui creat Angelos;
Per quem triumphant gloria Filio:
Quo roborantur laus sit almo
Spiritui: tribus una semper.
Custodes hominum psallimus Angelos,
Naturae fragili quos Pater addidit
Coelestis comites, insidiantibus
Ne succumberet hostibus.
Nam quod corruerit proditor Angelus,
Concessis merito pulsus honoribus,
Ardens invidia, pellere nititur
Quos coelo Deus advocat.
Huc custos igitur pervigil advola,
Avertens patria de tibi credita
Tam morbos animi, quam requiescere
Quidquid non sinit incolas.
Qui lucis Pater est, gloria sit Patri:
Qui lux ipsa Patris, gloria Filio:
Amborumque tibi, nexus amabilis,
Compar gloria, Spiritus.
Regnator orbis summus et arbiter,
Cui prona servit curia Coelitum,
Quae voce sola tu creasti,
Perpetua regis ipse cura.
Nobis fideles providus Angelos
Missos Olympo suppeditas duces,
Qui nos tot obsessos periclis
Incolumes sine labe servent:
Ne nos malignis fraudibus occupans,
Incauta fallat pectora subdolus
Suasor malorum; ne redemptam
Abripiat lanietque praedam.
Laus summa Patri, summaque Filio;
Tibique compar gloria, Spiritus,
Qui per salutis tot ministros
Das patrias remeare sedes.
Pugnate, Christi milites,
Fortes fide resistite:
Immensa promisit Deus
Pio labori praemia.
Non ille fluxas ac leves
Palmas dabit vincentibus;
Sed lucis aeternae decus,
Et pura semper gaudia.
Mentes beatas excipit
Formosa Coelitum domus:
Hic turba, coelis altior,
Subjecta calcat sidera.
Caduca vobis praemia
Offert levis mundi favor:
Vultus ad astra tollite;
Hic ipse fit merces Deus.
Qui nos coronat, laus Patri,
Laus, qui redemit, Filio;
Alma juvans nos gratia,
Sit par tibi laus, Spiritus.
Coelestis, O Jerusalem,
Mansura semper civitas,
O ter beati, quos tuis
Cives recondis moenibus!
Tu pacis aeternae domus,
Dilecta Sanctorum quies,
Sedes Deo fruentium,
Regis superni curia.
Hic in throno sedens Deus
Cunctos beat praesentia:
Hic sol perennis, splendido
Affulget Agnus lumine.
Hac sede, quo datur frui
Nil dulce turbat otium:
Hic unus est Sanctis labor
Dei vacare laudibus.
Huc certa nos spes evocat,
Huc vota tendant omnia:
Nec terreat brevis labor:
Aeterna quos merces manet.
Perennis o Sol patriae,
Jesu, tibi sit gloria,
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Coelo quos eadem gloria consecrat,
Terris vos eadem concelebrat dies:
Laeti vestra simul praemia pangimus,
Duris parta laboribus.
Jam vos pascit Amor, nudaque Veritas;
De pleno bibitis gaudia flumine;
Illic perpetuam mens satiat sitim,
Sacris ebria fontibus.
Altis secum habitans in penetralibus,
Se Rex ipse suo contuitu beat;
Illabensque, sui prodigus, intimis
Sese mentibus inserit.
Altari medio, cui Deus insidet,
Agni fumat adhuc innocuus cruor:
Quae mactata Patri se semel obtulit,
Se jugis litat hostia.
Pronis turba senum cernua frontibus,
Inter tot rutili fulgura luminis,
Regnanti Domino devovet aurea,
Quae ponit, diademata.
Gentes innumerae, conspicuae stolas
Agni purpureo sanguine candidas,
Palmis laeta cohors, cantibus aemulis
Ter sanctum celebrant Deum.
Sit laus summa Patri, summaque Filio:
Sit par, sancte, tibi laus quoque, Spiritus,
Qui das pro meritis, optimus arbiter,
Te totum simul omnibus.
Hymnis dum resonat curia Coelitum,
Hic flemus patriis finibus exules:
Hic suspensa tenemus
Mutis cantibus organa:
Quando mens misero libera carcere
Se vestris sociam coetibus inseret;
Et, caligine pulsa,
Coeli lucem habitabimus?
Obscurae fugient mentis imagines,
Cum stantes propius luminis ad jubar,
Nos verum sine nube
Ipso in fonte videbimus.
Nobis, sancta cohors, sis bona: fluctibus
Luctantes mediis quos modo respicis,
Da portus, duce Christo,
Da contingere prosperos.
A quo cuncta fluunt, maxima laus Patri;
Qui mundum reparat, maxima Filio:
Et quo pectora flagrant,
Sit laus maxima Flamini.
Quam pulchre graditur filia Principis,
Templi cum properat limina tangere!
Praeludit meliori,
Quam mox offeret hostiam.
E matris gremio, Numinis in sinum
Infans non dubiis passibus advolat;
Virgo Numinis ara,
Aris victima sistitur.
Sponso membra Deo mollia devovet;
Cordis virginei dedicat intima:
Verbo debita mater,
Verbo viscera consecrat.
Tecum cuncta Deo prodiga dum voves,
Numen, Virgo, tui pectoris incola,
Quanto foenore pensat
Terrae quae bona despicis?
Quid nos illaqueant improba gaudia?
Cur nos jam pigeat vincula rumpere?
Dux est Virgo sacerdos,
Fas sit quo properat sequi.
Ergo nunc tua gens se tibi consecrat;
Ergo nostra manes portio, tu, Deus,
Qui de Virgine natus,
Per nos saepe renasceris.
Sit laus summa Patri, summaque Filio,
Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus,
Si nos intus aduris,
Puro corde litabimur.
Infans pulsa recens matris ab ubere,
Abscondi tacitis quaerit in atriis;
Templum Virgo futura,
Templi crescit in aedibus.
In blanda requie, plena negotio,
Uni nota Deo vivere cogitat;
Hic pro lacte parentis
Sugit Numinis ubera.
Sic aurora novi nuntia luminis,
Primo mane latet nubibus obsita;
Mox solem paritura,
Plenum qui referat diem.
Sol in virgineo pectore praeviis
Ardorem radiis suscitat intimum:
Hoc foecunda calore
Virtus insita germinat.
Ut fert prima novis munera frondibus
Arbos irrigui fontis in alveo;
Fructum Virgo datura,
Sese floribus induit.
Sit suprema tibi gloria, Trinitas;
Quo Virgo teneram se vovet hostiam,
Puri Flamen amoris,
Fac nos jam tibi vivere.
O sancte Sanctorum Deus,
Quam pura sese devovet
Ignota prisco foederi,
Tuas ad aras hostia!
Afflata puro Numine,
Taedas jugales respuens
Maria, vinclo perpetis
Se castitatis obligat.
Prolis coaeternae Patri
Futura mater, sic sui
Parare Sponso Virginum
Festinat aulam pectoris.
Fallacis aevi ludicra
Perosa, nesciri studet;
Solo, placere cui cupit,
Deo frui beatior.
Hinc quanta posthac Virginum
Surrexit in terris seges!
Laus quanta, despectae prius
Adjecta continentiae!
Quotquot pudoris aemulae
Matris prement vestigia,
Tot illa post se Filii
Dux sistet ad Regis thronum.
Sit laus Patri, laus Filio
Qui Virgines sponsat sibi;
In quo litantur hostiae
Par sit tibi laus, Spiritus.
Supreme, quales, Arbiter,
Tibi ministros eligis,
Tuas opes qui vilibus
Vasis amas committere!
Haec nempe plena lumine
Tu vasa frangi praecipis;
Lux inde magna rumpitur,
Ceu, nube scissa, fulgura.
Totum per orbem nuntii,
Nubes velut, citi volant:
Verbo graves, Verbo Deo,
Tonant, coruscant, perpluunt.
Christum sonant: versae ruunt
Arces superbae daemonum:
Circum tubis clangentibus,
Sic versa quondam moenia.
Fac, Christe, coelestes tubae
Somno graves nos excitent:
Accensa de te lumina
Pellant tenebras mentium.
Uni sit et trino Deo
Suprema laus, summum decus,
De nocte qui nos ad suae
Lumen vocavit gloriae.
Coelestis aulae Principes,
Sacri duces exercitus,
Bissena mundi lumina,
Olim futuri judices;
Mersis gravi caligine,
Per vos dies renascitur:
Quos vanus error luserat,
Illustrat alma Veritas.
Non vi, nec armis militum,
Fandi nee ullis artibus;
Verbo sed irrisae Crucis,
Christo rebelles subditis.
Quibus gemebat subditus,
Rumpuntur orbis vincula:
Jam gaudet, excusso jugo,
Liber Dei sub legibus.
Vulgata terris omnibus
Per vos Dei mysteria:
Sic vestra terris omnibus
Praeclara facta personant.
Uni sit et trino Deo
Suprema laus, summum decus,
De nocte qui nos ad suae
Lumen vocavit gloriae.
Quem misit in terras Deus,
Ut morte nos servet sua,
Amoris his fidos sui
Vos eligit vicarios.
Occisus Agnus a lupis,
Vos misit agnos ad lupos:
Mores ferinos exuunt,
Agni repente de lupis.
Quae victimarum caedibus
Tellus madebat impiis,
Vestris eam sudoribus,
Vestro piastis sanguine.
Hoc rore facta pinguior,
Quot illa fructus protulit!
Quae, quanta surrexit seges!
Et ista nos seges sumus.
Quam si bonus respexeris,
Qui das rigatis crescere,
Frumenta nos coelestibus
Matura condes horreis.
Uni sit et trino Deo
Suprema laus, summum decus,
De nocte qui nos ad suae
Lumen vocavit gloriae.
Christi perennes nuntii,
Retecta qui coelestibus
Scriptis Dei mysteria
Totum per orbem spargitis:
Olim sub umbris condita
Vates sacri quae viderant,
Umbris procul cedentibus,
Vidistis haec pleno die.
Humana quae tulit Deus,
Divina quae gessit homo,
Seris legenda posteris,
Dictante scripsistis Deo.
Loco remotos, tempore,
Vos rexit idem Spiritus;
Vestris adhuc in paginis
Nobis loqui non desinit.
Da, Christe, nos tecum mori;
Tecum simul da surgere:
Terrena da contemnere;
Amare da coelestia.
Sit laus Patri; laus Filio,
Qui nos, triumphata nece,
Ad astra secum dux vocat:
Compar tibi laus, Spiritus.
Sinae sub alto vertice,
Coelo tonante, lex data:
Inter tubas et fulgura
Praesens minabatur Deus.
Nunc, temperato Numine,
Per vela carnis blandius
Amat videri, languidis
Se lumen aptans sensibus.
Insculpta saxo lex vetus
Praecepta, non vires dabat:
Inscripta cordi lex nova
Quidquid jubet, dat exequi.
Scripsistis hanc fida manu;
Hanc voce, voci consonis
Hanc praedicastis moribus;
Signastis hanc et sanguine.
Afflante divo Spiritu,
Quae verba vitae traditis,
Haec ille nostris imprimat
Delenda nunquam cordibus.
Da, Christe, nos tecum mori;
Tecum simul da surgere:
Terrena da contemnere;
Amare da coelestia.
Sit laus Patri, laus Filio
Qui nos, triumphata nece,
Ad astra secum dux vocat:
Compar tibi laus, Spiritus.
Ex quo, salus mortalium,
Fluxit sacer Dei cruor;
Homo redemptus aemulum
Deo litavit sanguinem.
Non jam crucis Christi pudet:
Quin surgit ingens gloria
Deum fateri mortuum,
Pro mortuo mori Deo.
Hoc iste plenus spiritu
Ridet minas, ridet neces;
Tuaque fretus dextera,
Tibi, Redemptor, militat.
Parata spectans praemia,
Securus ad poenas volat:
Sic pugnat, ut speret mori,
Et morte mortem vincere.
Unus tot armatas manus
Stupente lassat judice;
Et tortus ipsis qui cadit
Torquentibus fit fortior.
Da, Christe, tanti militis
Aequare facta fortia;
Da sustinere pro tuo,
Quodcumque durum, nomine.
Aeterne tu Verbi Pater,
Aeterne Fili par Patri,
Et par utrique Spiritus,
Tibi, Deus, sit gloria.
Felix morte tua, qui cruciatibus
Coelo difficilem rumpere amas viam,
Et signare cruore
Quam Christo dederas fidem!
Poenis victa quibus deficeret fides,
Tu poenas avida mente praeoccupas:
Cui non sufficit una,
Ambis innumeras neces.
Te pro lege sua magnanimum mori,
Te Christus pugilem spectat ab aethere:
Ne succumbere possis,
Tecum praelia sustinet.
Et nos delicias, vana per otia,
Gens infida Deo, quaerimus anxii:
Quid torpemus? inertes
Sanguis Martyris excitat.
Semper maxima laus ingenito Patri:
Semper laus genito maxima Filio:
Sacri nexus amoris,
Sit laus par tibi, Spiritus.
Jam non te lacerant carnificum manus,
Inter qui recubas Coelituum choros:
Nunc pro carcere caeco
Fulgentes habitas domos.
Non jam vincla manus, non cohibent pedes;
Tu liber superum regna perambulas:
Quot plagis laniatus,
Coelo tot radiis nites.
Nec te dira fames, nec sitis amplius,
Nec probrosa premit te modo nuditas,
Nunc te lumine puro
Pascit Christus et induit.
Sic tu Martyribus dexter ades, Deus,
Ut quos mors perimit, gloria vindicet;
Confundisque tyrannum
Dum quos deprimit, elevas.
Semper maxima laus ingenito Patri:
Semper laus genito maxima Filio:
Sacri nexus amoris,
Sit laus par tibi, Spiritus.
Christi Martyribus debita nos decet,
Virtutis memores, promere cantica;
Quos nec blanditiis, nec potuit minis
Fallax vincere seculum.
Coelestis Patriae mens inhians bonis,
Mundi spernit opes fluxaque gaudia:
Vitae quin etiam, prae Domini lucro,
Jacturam facilem putant.
Non vultus metuunt carnificum truces:
Foetas suppliciis despiciunt manus:
Enses, flagra, rotas, omnia perpeti
Victrix edocuit fides.
O incredibilem vim patientiae!
Non, artus laceros qui cruciat dolor,
Extorquet gemitum, non querimoniam
Agnis mitibus elicit.
Ergo nunc propior, Christe, tibi sedet
Palmis turba nitens usque virentibus,
Victorumque gerens praemia, nobiles
Multo sanguine laureas.
Sit laus summa Patri, summaque Filio;
Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus,
Cujus praesidio praelia sustinent,
Contempta nece, Martyres.
Fortes cadendo Martyres,
Quos empta fuso sanguine
Coelestis ornat purpura,
Junctis canamus vocibus.
Acti procellis omnibus,
Sui cruoris flumine
Vehuntur, et Christo duce,
Portus beatos occupant.
Saevit tyrannus, allicit;
Temnunt minas, temnunt preces,
Deum minantem dum timent,
Dum munerantem diligunt.
Quem lictor insanus sitit,
Quem caecus effundit furor,
Amor sacerdos prodigum
Christo cruorem consecrat.
Et ille mixtus sanguini
Quem fudit in ligno Deus.
Fundentibus placabilem
Orare non cessat Deum.
Implere vos omnes decet
Passo Deo quod defuit:
Per tot neces laeso Patri,
Fit plena Christus hostia.
Sit laus Patri, laus Filio;
Par sit tibi laus, Spiritus,
Qui praeliantes roboras
Palmisque donas Martyres.