In noctis umbra desides
Dum somnus artus occupat,
Ad te, Deus, fidelibus
Mens excubat suspiriis.
Desiderate gentibus,
Verbum Patris, mundi salus,
Audi preces gementium,
Tandemque lapsos excita.
Adsis, Redemptor, et tuae
Plebis relaxans crimina,
Adae scelus quas clauserat
Reclude coelestes domos.
Qui liberator advenis,
Fili, tibi laus maxima
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Mundi salus qui nasceris,
Jesu puer; nos respice;
Da moribus castis tuam
Referre nos infantiam.
Fessos diurno dum levat
Labore nocturnus sopor,
Defende, Pastor, bestiis
Tuas ab infestis oves.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Missum Redemptorem polo
Novumque totus, qua patet,
Adoret orbis Principem
Natum Maria virgine.
Rerum creator omnium
Servile corpus induit;
Ut carne carnem liberans,
Ne perderet quos condidit.
Quod ante mundi tempora
Verbum Patris prodit sinu,
Obnoxius nunc tempori
Mortalis infans nascitur.
Foeno cubare sustinet,
Praesepe non horret Deus,
Et indiget lactis cibo
Cibus perennis coelitum.
Quae cardines mundi rotant
Manus ligantur fasciis:
Imbellis et plorans jacet,
Ut nos jacentes erigat.
Judex futurus seculi
Nunc blandus ad cunas vocat:
Amore tanto, mutui
Amoris exposcit vices.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu
In sempiterna secula.
Jam desinant suspiria;
Audivit ex alto Deus:
Coeli patescunt; en adest
Promissa pax mortalibus.
Profunda noctis otia
Coelestis abrumpit chorus;
Natumque festo carmine,
Annuntiat terris Deum.
Specum sacratam pervigil
Dum turba pastorum subit,
Eamus, et castis pia
Cunis feramus oscula.
At quale nobis panditur
Intrantibus spectaculum!
Praesepe, foenum, fasciae,
Parens inops, infans puer.
Tu-ne ille, Christe, Filius
Et splendor aeterni Patris?
Illum-ne cerno qui levi
Orbem pugillo sustinet?
Sic est: verenda queis lates,
Fides penetrat nubila:
Agnosco quem proni vident,
Tremunt, adorant Angeli.
Agis magistrum vel tacens:
Ex hac cathedra nos doces
Vitare quod carni placet,
Caro quod horret perpeti.
Castos amores nutriens,
Sanans tumentes spiritus,
Divine, nostris, o Puer,
Praecordiis innascere.
Jesu, Redemptor omnium,
Summi Parentis unice,
Qui solus ante secula
Patri Deo par nasceris.
Tu nostra pax et gloria,
Spes una tu mortalium,
Intende quas tibi preces
De cordis ara fundimus.
Qui corporis nostri volens
Nascendo formam suscipis,
Divinitatis nos simul
Das esse consortes tuae.
Ad illud evectos decus
Tuere fratres; degener
Ne vita sontes pristinam
In vilitatem deprimat.
Hoc sancta te poscit dies,
Ortus dies tui memor,
Qua lucido surgens thoro
Sol verus orbem visitas.
Nunc ergo terra, nunc polus,
Vastique tractus aequoris,
Qui te dedit, festis Patrem
Laudare certent canticis.
Et nos, perennis o quibus
Salutis auctor nasceris,
Faustum triumphali juvat
Ornare concentu diem.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
O qui tuo, dux Martyrum,
Praefers coronam nomine,
Non de caducis floribus
Tibi coronam nectimus.
Tuo cruenta sanguine,
Quam saxa fulgent pulchrius?
Aptata sacro vertici
Non sic micarent sidera.
Quot facta fronti vulnera,
Tot tela lucis emicant;
Et Angelo monstrat parem,
Quod prodit e vultu, jubar.
Tu prima Christo victimae
Vitam rependis victima,
Primusque testis aemulo
Deum fateris funere.
Tu primus ostensam tibi
Maris rubri sulcas viam:
Quot te sequentur Martyrum
Quibus praeis, exercitus!
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Quid, obstinata pectora,
Verbo Dei resistitis?
Qui vos Deo plenus docet,
Hunc destinatis funeri.
Omnes in unum saeviunt,
Saxis gravant truces manus:
Hunc particeps Saulus necis
Per omnium dextras petit.
Quid hoc? repente panditur
Stellata coeli regia:
Ad dexteram Patris videt
Sublime stantem Filium.
Non deseris, dux, militem
Quem, Christe, spectans roboras;
Stas arbiter certaminis,
Futurus ipse praemium.
Deo mori sub judice
Pugnantis est victoria:
Dum grando saxorum pluit,
Nil sentit affixus polo.
Mens nempe largo vividae
Torrente lucis ebria,
Nil corporis memor sui,
Jam se beatis inserit.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Miris probat sese modis
Suos in hostes caritas;
Et blandiens et increpans
Amica semper caritas.
Qui stans perorabat sibi,
Cadens et expirans humi,
Lingua diserti sanguinis,
Suis perorat hostibus.
Audivit e coelo Deus
Suprema verba Martyris;
Dux Saulus, et testis necis
Necis fit ipse praemium.
Fractis jacens cervicibus,
Et sic perire laetior,
O Christe, dixit, suscipe
Quem pono pro te spiritum.
Tum blanda mors amabili
Sopore clausit lumina;
Ad lucis aeternae jubar,
Exutus artus, evolat.
Servire mensis pauperum
Id muneris quondam tui;
Conviva nunc dignus Deo,
Mensis supernis assides.
Tu nuptiali splendidus
Tui cruoris purpura,
Ad immolati transvolas
Admissus Agni nuptias.
Quid non, Deus, si respicis,
Humana possunt pectora?
Cujus triumphum pangimus,
Fac nos et exemplum sequi.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Tu, quem prae reliquis Christus amaverat,
O dulces hominis deliciae Dei,
Curarum socius, funeris et comes,
Et testis quoque gloriae.
Fortunate nimis, cui licitum fuit
Attrectare manu Verbum hominem Deum,
Hunc audire, oculis cernere, mutuo
Quin et colloquio frui!
Haec dos quanta fuit, cum tibi credidit
Sensus Christus amans pectoris intimos,
Quando monte super totus homo Deus
Sese numine vestiit?
Jesu tu placido dum recubas sinu,
Potas plena Deo vivida flumina;
Illapsu tacito se propius tuis
Numen sensibus inserit.
Ex hoc fonte Deum plenius hauseras;
Corpus destituit mens velut ebria;
Dic, cum blanda quies lumina clauserit,
Quae coelestia videris.
O sacros aditus! O bene mutui
Hac ignota tenus gaudia pectoris!
Quae non tela jacit divus amor sacris
His fornacibus incubans!
Hinc tu semper amans, semper amabilis:
Hinc et frontis honos, virgineus pudor;
Hinc coeleste jubar, quod superos decet,
Toto vertice funditur.
Hinc creber repetis, creber idem sonas:
Quidquid faris, amor, sic amor imperat:
Vix sese capiens aestuat, et suis
Pectus rumpitur ignibus.
Sit laus summa Patri, summaque Filio;
Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus:
Haec est certa fides, fontibus e tuis
Quam divinitus hausimus.
Quem nox, quem tenebrae, densaque nubila,
Circumfusa tegunt lumine splendidum,
Imbelles oculos terrificis Deus
Ne fulgoribus obruat.
O dilecte Deo, quam tibi clarius,
Dum tu vivis adhuc, se dedit aspici!
Tu secreta Dei, mentis et intimae
Rimaris penetralia.
Ceu pennis aquilae, raptus in aethera
Coelum mente petis, sidera transvolas;
Nil obstant rutili fulgura luminis,
Nudo Numine pasceris.
Aeterno genitum de Patre Filium,
Dempta nube, vides, eque Deo Deum
Descendisse sacros de patrio sinu
Castae Virginis in sinus.
In nos hoc potuit tantus amor Dei!
Terris ipse sui numinis immemor,
Nobis factus homo, se facit exulem,
Ut coelo trahat exules.
Per te sacra patent abdita vatibus:
Quae lux in tenebris fulgeat, indicas:
A quo vita fluit, principium petis,
Et primordia luminis.
Patri maxima laus, maxima Filio,
Amborumque sacro maxima Flamini:
Haec est certa fides, fontibus e tuis
Quam divinitus hausimus.
Sit qui rite canat te modo virginem,
Te scriptis celebrem dicat Apostolum,
Jungat veridicis te quoque Vatibus,
Christi te cano Martyrem.
Diri testis eras funeris, et comes,
Votis cum Domino fixus eras cruci;
Hoc tantum licuit tunc tibi mutuis
Respondere doloribus.
Pendens funerea Christus ab arbore,
Te matri miserae jam sine filio,
Natum substituit. Credere Virginem
Quam par est tibi virgini!
Tali deposito quid pretiosius?
Mater vera Dei jam tua dicitur,
Natus jure pari dicere; mortui
Jacturam reparas Dei.
Christus vocis egens, te morientibus,
Qua fas est, oculis discipulum docet,
Ex illa cathedra quam cruor imbuit,
Terris praedicat omnibus.
Christi fide comes, passibus aemulis,
Quo te duxit amor, te liceat sequi:
Ingens ille mihi sit favor, et pati
Cum Christo, simul et mori.
Sit laus summa Patri, summaque Filio;
Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus:
Haec est certa fides, fontibus e tuis
Quam divinitus hausimus.
Salvete, flores Martyrum,
In lucis ipso limine
Quos saevus ensis messuit,
Ceu turbo nascentes rosas.
Vos prima Christi victima,
Grex immolatorum tener,
Aram sub ipsam simplices
Palma et coronis luditis.
Quid proficit tantum nefas?
Quid crimen Herodem juvat?
Unus tot inter funera
Impune Christus tollitur.
Inter coaevi sanguinis
Fluenta solus integer,
Ferrum quod orbabat nurus
Partus fefellit Virginis.
Sic dira regis impii
Edicta quondam fugerat,
Christi figuram praeferens,
Moses receptor civium.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Molles in agnos ceu lupus,
Amens tyrannus irruit,
Et destinat promiscua
In strage Christum perdere.
Cunae redundant sanguine;
Sed in Deum frustra furit:
Unum petit tot mortibus,
Mortes tot unus effugit.
Matres, querelis parcite;
Quid rapta fletis pignora?
Agnum salutis obsidem
Denso sequuntur agmine.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Debilis cessent elementa legis:
Sat diu mentes timor occupavit:
Foedus aeterni stabilire Jesus
Coepit amoris.
Sole de vero radius, paterni
Luminis purus sine nube splendor,
Probra peccati puer ecce tinctus
Sanguine praefert.
Stillat excisos pueri per artus
Efficax noxas abolere sanguis:
Obligat morti pretiosa totum
Stilla cruorem.
Haec dies nomen tibi comparavit,
O Puer, pronus quod adoret orbis;
Et simul dici, simul ipse Jesus
Incipis esse.
Summa laus Patri; simul aequa Nato,
Qui suo mundum redimit cruore:
Par sit amborum tibi laus per omne,
Spiritus, aevum.
Felix dies, quam proprio
Jesus cruore consecrat!
Felix dies, qua gestiit
Opus salutis aggredi!
Vix natus, ecce lacteum
Profundit Infans sanguinem:
Libamen est hoc funeris,
Amoris hoc praeludium.
Intrans in orbem, jam Patris
Mandata promptus exsequi,
Statum praeoccupat diem,
Et qua potest fit victima.
Amore se facit reum,
Poenasque solvit innocens;
Sub lege factus legifer,
A lege nos ut eximat.
Quo Christus ictu laeditur,
Lex abrogata concidit;
Et incipit lex sanctior,
Mansura semper caritas.
Tu, Christe, quod non est tuum,
Nostro recide pectore:
Inscribe nomen, intimis
Inscribe legem cordibus.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Noxium Christus simul introivit
Innocens orbem; Pater, inquit, adsum:
Vindices poscat (venio paratus)
Ultio poenas.
Non placet fusus cruor hostiarum:
Quod mihi aptasti, Pater, ecce corpus;
Agnus implebo moriens figuras
Verus inanes.
Dixit; et Patris veneratus iram,
Sustinet vulnus silicis cruentae;
Et jugum legis subit ipse, servis
Ut juga demat.
Jam nihil carnem spoliare prodest;
Sed malas cordis resecare fibras;
Hoc opus; tali nova sanciuntur
Foedera lege.
Summa laus Patri; simul aequa Nato,
Qui suo mundum redimit cruore:
Par sit amborum tibi laus per omne,
Spiritus, aevum.
Victis sibi cognomina
Sumant tyranni gentibus:
Tu, Christe, quanto dignius
Ab his capis quos liberas!
Non alterum mortalibus
Aegris quod invocent datum,
Resurgerent quo mortui,
Perenne per quod viverent.
Tanti quod illi constitit,
Toto quod emptum sanguine,
Nostro-ne rursum crimine
Insana gens delebimus?
Sacro pati pro nomine,
Summi sit instar muneris:
Amara non mors amplius,
Fit mors per hoc amabilis.
Tu qui vocari sustines,
Jesu, salus mortalium,
Audi vocantes nos, tuo
Qui gloriamur nomine.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Quae stella sole pulchrior
Coruscat? haec Regis novi
Revelat ortus: haec Dei
Praesignat ad cunas iter.
Stat vatibus priscis fides;
En stella surgit ex Jacob;
Arrectus ad spectaculum
Eous orbis emicat.
Dum sidus admonet foris,
Lux fulget intus clarior;
Suadetque vi blanda magos
Signi datorem quaerere.
Segnes amor nescit moras:
Labor, pericla, nil movent:
Domum, propinquos, patriam,
Deo vocante, deserunt.
Micante dum nos allicis,
O Christe, stella gratiae;
Ne tarda coelesti sinas
Obstare corda lumini.
Qui lumen est, sit laus Patri;
Qui se revelat gentibus,
Sit laus perennis Filio:
Par sit tibi laus, Spiritus.
Linquunt tecta Magi principis urbis,
Et parvae cupidis moenia Bethleem
Votis praecipiunt; jamque sub imo
Spe subnixa fides corde triumphat.
O qui laetitiae sensus, ut illis
Signans rursus iter stella refulsit:
Incumbensque domo lampade prona,
Infantem exhibuit matris in ulnis!
Non hic splendet ebur, non micat aurum;
Non velat rutilans purpura corpus:
Horrens his stabulum, regia; nudum
Hic praesepe, thronus, purpura, panni.
Reges pompa alios dives adornet:
Regnantem melius se probat ipse
In vili palea, paupere cultu,
Flectens imperio corda potenti.
Ad cunas humiles poplite curvo,
Praesens in Puero Numen adorant:
Et nos ad Puerum, digna propago
Patrum, plena fide corda feramus.
Regi castus amor porrigat aurum;
Castigata homini corpora myrrham;
Instar thuris erunt vota precesque:
Illo thure Deum rite fatemur.
Qui fons luminis est, gloria Patri:
Qui miro recreas lumine gentes,
Aequalis tibi sit gloria, Nate:
Amborum similis laus sit Amori.
Huc vos, o miseri: surda relinquite
Quae caeci colitis, mutaque numina:
Se vobis aperit splendida civitas,
Veri Numinis hospita.
En vestrae praeeunt primitiae Magi:
Vatum dicta patent: exitialibus
Errorum tenebris obsita gens diu,
Miro lumine spargitur.
Ambo sic populi, dissociabilis
Quos dudum paries separat, unicum
In corpus coeunt. Hoc proprium modo
Ambobus maneat decus!
O arcana Dei consilia! o tuo
Deturbata gradu, primus amor Dei,
Plebs Judaea! tuis gloria gentium
Damnis, vitaque nascitur.
Jam nativa oleae brachia decidunt,
Rami degeneres, germen adulterum,
Miraturque novos semine non suo
Arbor crescere surculos.
Nos radix oleae sustinet. Ah! cave,
Qui stas, ne sterili deficias fide.
Tu ramos veteres insere denuo:
Tu serva, Deus, insitos.
Qui nos membra sacri corporis efficit,
Sit laus summa Patri: laus quoque Filio,
Cujus membra sumus: quo vigor influit
Membris, laus tibi, Spiritus.
Qua lapsu tacito stella loquacibus
Scintillat radiis, huc oculis Magi,
Huc desideriis, huc rapidis simul
Certant tendere passibus.
Ut ventum Solymam, non sine numine
Laetam stella facem, proh dolor! occulit;
Incertosque viae, ceu medio vagam
Cursu, destituit, ratem.
Illi, nil rabiem principis, invidas
Nil artes veriti, (tanta animis fides!)
Urbis per trepidae compita praedicant
Regem quaerere se novum.
Nec vos irrita spes decipiet, Magi;
Quo divina vocat pagina, tendite:
Illic quem sua plebs respuit, exteris
Regem nosse Deum datur.
Sit laus summa Patri, summaque Filio;
Amborum sit idem Spiritui decus,
Qui, dum stella pedes praevia dirigit,
Dux mentem melior monet.
Clamantis ecce vox sonans
Deserta Judaeae quatit:
Mox ad Joannem confluunt,
Quos criminum moles gravat.
En ipse permistus reis
Accedit Agnus innocens;
Agnus suo qui sanguine
Piabit orbis crimina.
Sub nube carnis at suum
Lucerna Solem detegit;
Lymphis nec audet tingere,
A quo lavari debuit.
Parere sed fas est Deo,
Vel quando sese deprimit:
Hunc omne virtutum genus
Implere nempe sic decet.
Agnosce, Praecursor, tibi
Intus revelat quem Deus:
Tu mergis undis corpora,
Hic corda mundat Spiritu.
Mundi scelus qui diluis,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Non abluunt lymphae Deum,
Sed abluit lymphas Deus;
Carnisque contactu sacrae
Vim dat lavandi criminis.
Promissus ecce jam patet
Fons abluendis cordibus.
Res mira! tingitur caro,
Mentisque labes tollitur.
His tincta nam canalibus
Regis supremi purpura
Tinctos cruentat, et nivis
Instar dat esse candidos.
Foecunda sancto Spiritu
Virgo Deum nobis parit:
Foecunda sancto Spiritu,
Nunc unda nos parit Deo.
Mundi scelus qui diluis,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Emergit undis, et Deo
Fundit preces homo Deus:
Patet polorum regia,
Adest repente Spiritus.
Instar columbae, vertici
Illapsus insidet sacro;
Summi Patris vox personat:
Dilectus hic est Filius.
Christi dicata corpore
Sic quem lavacra consecrant,
Hic nascitur proles Dei;
Coelum precanti panditur.
Castis fit, expers sordium,
Columba simplex moribus:
Divinus hunc intus regit,
Agit, fovetque Spiritus.
O Christe, sacri gurgitis
Quos abluisti fontibus,
Tuo cruore candidos
Fac nulla labes inquinet.
Mundi scelus qui diluis,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Verbum quod ante secula
Sinu paterno nasceris,
Recens homo sub tempore
E Virginis prodis sinu.
Fatale rumpis vinculum,
Quo nos Adamus nexuit:
Reddis quod ille perdidit:
Spes illa tecum nascitur.
Jam dura discis perpeti
Quae ferre par sontes fuit:
Orbis saluti, fletibus
Praeludis in cunis puer.
Fis pauper, indigentia
Et nos tua ditescimus:
Luges; tuis et lacrymis
Totum lavas mundi scelus.
Pannis opertus vilibus
Lates, recumbens in specu:
Homo, superbis! et Deum
Panni, specus non dedecent.
A Patre missus, perditi
Qui factus es mundi salus,
Jesu, perire ne sinas
Tot quos emis laboribus.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Fac, Christe, nostri gratia,
Defuncte tot laboribus,
Ut mente grata, sic piis
Hos praedicari cantibus.
Castae parentis in sinu
Inclusus ardebas pati:
Aeternus ut discas mori,
Mortale corpus induis.
Vix natus, imbellis puer,
Acuta sentis frigora;
En vile pro molli thoro
Foenum tibi supponitur.
Amore te facis reum:
Fers sponte poenas innocens;
Nec eximis te legibus,
Supremus ipse legifer.
Qui primus excisa cruor
E parte stillat corporis,
Membris micans ex omnibus,
Torrentis instar proruit.
Qui mucro lactentes necat,
Idem tuum pectus fodit,
Et quo cadebant parvuli,
Hoc tu cadebas vulnere.
Exul Deus prompta fuga
Tuae saluti consulis;
Intras Pharon verax Deus,
Mistus Diis mendacibus.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Divine, crescebas, Puer,
Crescendo discebas mori:
Haec destinata tunc erant
Mortis tuae praeludia.
Satus Deo, volens tegi,
Elegit obscurum Patrem:
Qui fecit aeternas domos,
Domo latet sub paupere.
Coelum manus quae sustinent,
Fabrile contrectant opus;
Supremus astrorum Parens
Fit ipse vilis artifex.
Tremenda cujus praepetes
Mandata portant Spiritus,
Cui pronus orbis subditur,
Se sponte fabro subjicit.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Christus tenebris obsitam
Lustrando Judaeam docet:
Gens obstinato pectore
Christum docentem respuit.
Sese Deum signis probat;
Surgunt sepulcris corpora;
Erepta muto vox redit,
Claudo gradus, caeco dies.
Gens dura, flecti nescia,
Aures sacris sermonibus
Obturat; et solem fugit,
Amore noctis perdita.
Nos lumen ambimus, Patris
In quo refulget claritas:
Ne mentibus subrepere
Tetram sinas caliginem.
Nunquam recedas a piis,
Lux sempiterna, cordibus;
Te veritate fulgeant,
Te caritate ferveant.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Te laeta, mundi Conditor,
Unum manet semper quies:
Festiva coelestes choros
Semper decent praeconia.
Nos, sanctitate perdita,
Poenalis expectat labor:
Hymnos ne dulces patriae
Moesti canamus exules?
Qui te piis placabilem
Spondes futurum fletibus,
Lugere da longi, Pater,
Delicta, causas exili
Verum salubrem temperet
Spe nixa moerorem fides;
Tu mox quieti nos tuae,
Laetisque reddes canticis.
Sit summa Patri gloria,
Ejusque soli Filio,
Sancto simul cum Spiritu,
Nunc, et per omne seculum.
Rebus creatis nil egens,
Temet beatus, nunc tuo
Prodis ab arcano, Deus,
Mundoque das primordia.
Tu cuncta quae non sunt vocas,
Et illa se sistunt tibi;
Miroque concentu, suo
Dant conditori gloriam.
At mundus e sinu tuo
Dum prodit aspectabilis,
Augustiorem cogitas
Mundum, Creator, alterum.
Illum Redemptor artifex
Virtutibus condet suis,
Sparsoque terris omnibus
Verbi potentis semine.
Illum, peractis seculis,
Coelo locabit; et throni
Mensaeque consortem suae
Deo redonabit Patri.
Utrique mundo qui praees,
Utrumque conserva, Pater:
Utrumque, Fili, dirige:
Utrumque, Flamen, consecra.
Qui nos creas solus, Pater,
De pristino lapsos statu
Non solus instauras: simul
Nostros labores exigis.
Delicta poenitentibus
Clemens relaxas; improbos
Vocas morantes, et viam
Erroris urges linquere.
Scelus remordet; intimo
Pectus dolore scinditur:
Ultoris et partes Dei
Exercet in semet nocens.
Vitare plagas admonet
Aegre recepta sanitas;
Et arctiorem sensuum
Hortatur ad custodiam.
Divina non scrutabilis
O altitudo consili!
Sic vel malorum providus
Educis e sinu bona.
At obstinatis vindicem
Iram reservas: mergitur
Scelestus orbis; unicus
Noe superstes effugit.
Hic, praeco poenitentiae,
Novi sequester foederis,
Servator orbis et parens,
Christi figuram praetulit.
Sit laus Patri, laus Filio;
Utrumque qui nectis Deus,
Utrique compar, sit tibi
Laus sempiterna, Spiritus.
Vos ante Christi tempora,
Christi fideles asseclae,
Verenda justorum cohors,
Primique credentum patres:
Vestram quis o dignis queat
Efferre laudibus fidem?
Crebros anhelantis spei
Quis explicet suspiritus?
Hic exules, hic advenae,
Mundi figuram spernitis:
Non littera, sed spiritu,
Promissa pensatis bona.
Intenta mens uni Deo
Respectat aeternas domos:
Fac, Christe, nos veram quoque
Desiderare patriam.
Sit laus Patri; laus Filio:
Utrumque qui nectis Deus,
Utrique compar, sit tibi
Laus sempiterna, Spiritus.
Quod lex adumbravit vetus,
Quod ipse sacravit novi
Christus minister foederis,
Decurrimus jejunium.
Utamur ergo parcius
Verbis, cibis et potibus,
Somno, jocis; et arctius
Perstemus in custodia.
Intenta mens cupidinis
Fraenet rebelles impetus;
Ne cordis arcem, janua
Qua se dat, hostis occupet.
Omnes ad aram cernuo
Vultu precemur supplices:
Ploremus, atque vindicem
Flectamus iram Judicis.
Judex tremende, nos premit
Immensa moles criminum:
Immensa sed, clemens Pater,
Parcendo vinces crimina.
Nos, testa quamquam fictilis,
Opus tuum sumus tamen:
Perire ne plebem sinas
Christi redemptam sanguine.
Quod fecimus sana malum;
Auge bonum quod poscimus:
Da corde contrito, Deus,
Tuam mereri gratiam.
Praesta, beata Trinitas;
Concede, simplex Unitas,
Ut fructuosa sint tuis
Jejuniorum munera.
Solemne nos jejunii
Nunc tempus ad planctum vocat;
Plorat sacerdos; flebili
Clamore templa personant.
Lugubris at frustra sonus
Ad Numen iratum venit,
Ni corde pulsus intimo
Sensum doloris indicet.
Nil frontibus sparsus cinis,
Nil scissa vestis proderit,
Ni fracta scindantur simul
Vivo dolore pectora.
Vultum rigantes fletibus
Flectamus iram Numinis,
Quae criminis nostri memor,
Intentat ultrices minas.
O juste Judex! o Deus!
Sis lentus ad poenam, Pater:
Das poenitendi tempora,
Et cor simul da poenitens.
Praesta, beata Trinitas;
Concede, simplex Unitas;
Ut fructuosa sint tuis
Jejuniorum munera.
Audi, benigne Conditor,
Nostras preces cum fletibus,
In hoc sacro jejunio
Fusas quadragenario.
Scrutator alme cordium,
Infirma tu scis virium;
Ad te reversis exhibe
Remissionis gratiam.
Multum quidem peccavimus;
Sed parce confitentibus:
Ad nominis laudem tui
Confer medelam languidis.
Sic corpus extra conteri
Dona per abstinentiam,
Jejunet ut mens sobria
A labe prorsus criminum.
Praesta, beata Trinitas;
Concede, simplex Unitas,
Ut fructuosa sint tuis
Jejuniorum munera.