Quam, Christe, signasti viam
Primus profuso sanguine,
Per hanc tui te fortiter
Ducem sequuntur milites.
Fossus manus, fossus pedes,
Ovans ad astra transvolas;
Et membra trunci Martyres
Addunt triumpho se tuo.
Omnes in ostro splendidi
Tuum tribunal ambiunt:
Accepta monstrant vulnera,
Et per tot ora supplicant.
Audire si nos respuis,
Quos criminum moles gravat;
Audi tuos, qui sanguinem
Fudere pro te, Martyres.
Fac, si tyrannus deficit,
Ne blandiendo mollius
Frangat voluptas pectora,
Ipsis tyrannis saevior.
Aeterne tu Verbi Pater,
Aeterne Fili par Patri,
Et par utrique Spiritus,
Tibi, Deus, sit gloria.
Christe, Pastorum caput atque princeps,
Praesulis festam venerata lucem,
Debitis supplex tua templa votis
Turba frequentat.
Ille non vano tenuit tremendam
Spiritu sedem, proprio nec ausu:
Sed sacrum jussus, Domino vocante,
Sumpsit honorem.
Strenuum bello pugilem superni
Chrismatis pleno tuus unxit intus
Spiritus cornu, posuitque sanctam
Pascere gentem.
Fit gregis pastor, pater atque forma:
Laetus impendit sua, seque; servus
Omnium, curis gravis, omnibusque
Omnia factus.
Pro reis orat, reficit gementes,
Erigit lapsos, tenebrasque pellit;
Fit potens verbo, docet alta, pravum
Conterit hostem.
Fac ut illius precibus juvemur,
Christe, fac Patrem, pariterque tecum
Spiritum jugi celebremus hymno
Omne per aevum.
Christe, decreto Patris institutus
Pontifex summo, tibi, qui fideles
Quos legis, formas populis regendis
Ipse ministros:
Hunc juvat festo celebrare cantu,
Qui licet magnis meritis abundans,
Flens et invitus, duce te, tremendum
Sumpsit honorem.
Noverat quantis pateat periclis
Ille, qui summos apices adeptus,
Omnium curas, sibi raptus uni,
Sustinet omnes.
Fecerat fervens amor inquietum:
Quo gregis cari pia cura poscit,
Advolat promptus: mora non euntem
Ulla retardat.
Dux iter, vita praeeunte, monstrat;
Comprobat factis sua dicta magnis;
Et domum sanctam bene olente Christi
Implet odore.
Lux erat caeco, columen labanti,
Una spes lapso, misero levamen,
Providus cunctis pater, omnibusque
Omnia factus.
Christe, Pastorum bonus ipse Pastor,
Qui greges pascis proprio cruore,
Fac ut aeterne subeant opima
Pascua vitae.
Jesu, Sacerdotum decus,
In hac die, qua gloria
Sanctum coronas Praesulem,
Votis adesto supplicum.
Sui probatus praemium
Amoris, et pignus tui,
A Patre traditos tibi
Accepit agnos pascere.
Hos novit, et praeit vocans
In tuta quemque pascua,
Victumque praebet: audiunt
Sequuntur, et vivunt oves.
Quam sentit errantem jugis,
Hanc nocte quaerit ac die;
Et gaudet inventam suo
Portans ovili reddere.
Arcet frementes bestias,
Lupi retundit impetus,
Dolosque fallit, vel mori
Caro paratus pro grege.
Offert frequentem victimam
Cum plebe Pastor innocens,
Secumque devotum gregem
Pius Sacerdos immolat.
Supreme Christe Pontifex,
Jugis tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
O qui perpetuus nos monitor doces,
Vox aeterna Patris, Christe, vicarios
Doctores, patrias cum remeas domos,
Nobis quam bene suppetis!
Hi semper vigilant, ne quid adulterum
Corrumpat fidei virgineum decus:
Laedi vel leviter non patitur fides,
His custodibus integra.
Infames abolent relliquias Deum:
Errores abigunt, crimina dedocent;
Christo restituunt, quos male credulos
Mendax hiserat haeresis.
Patrum canitiem, tot venerabiles
Rugas objiciunt, unde nitet fides:
Quae sunt prisca, docent; quae nova, subruunt.
Servant depositum Dei.
Sit suprema tibi gloria, Veritas,
Quae per scripta Patrum, quando foris sonas,
Mentes interius muta doces, simul
Et te cordibus inseris.
Jam nunc, quae numeras tot tibi vindices.
Effer sidereum, Relligio, caput;
Quot sunt mota tibi praelia, nobiles
Tot nectis tibi laureas.
Cum per mille neces impietas furit,
Opponis valido pectore Martyres;
Cum per mille dolos decipit haeresis,
Doctores tibi suscitas.
Quando sparsa lues undique criminum,
Hi gliscens vitium protinus amputant:
Quando plurima nox mentibus incubat,
Hi plenum revehunt diem.
Firmant instabiles, et dubios regunt:
Monstrant tuta procul littora naufragis:
Nobis, qui vehimur caeca per aequora,
Lucent perpetuae faces.
Quae dixere tuis consona sensibus,
Nostris illa, Deus, cordibus imprimas:
Quos terris colimus, quos sequimur duces,
Fac nos moribus assequi.
Sit suprema tibi gloria, Veritas,
Quae per scripta Patrum, quando foris sonas,
Nullo vocis egens corda doces sono,
Et te mentibus inseris.
Vos succensa Deo splendida lumina,
Vos sal, nos homines quo sapimus Deum;
Aevum, puri animo, moribus integri,
Quo condimur in alterum.
Per vos Relligio, tutaque Veritas
Per vos virgineis fulget honoribus:
Per vos Christus amat pandere divites
Thesauros sapientiae.
Vestris unda fluit pura canalibus;
Christi floret ager; munda nitet seges:
Lac aptum pueris, et solidum viris
Cauti sufficitis cibum.
Hi sunt, summe Deus, qui tibi militant;
Hi sunt, qui stabiles aedificant domos:
Una docta cohors arma tenet manu,
Muros construit altera.
Vicistis stygias vos quibus haereses,
Haec nos accipimus tela superstites:
His pugnamus adhuc, nec dubio exitu;
His armis quoque vincimus.
Sit suprema tibi gloria, Veritas,
Quae per scripta Patrum, quando foris sonas,
Nullo vocis egens corda doces sono,
Et te mentibus inseris.
Quantis micas honoribus,
Coelo Sacerdos addite,
Cum, praemiorum prodigus,
Totum tibi dat se Deus!
Partis labore plurimo
Quot clarus es virtutibus,
Tot fulgurantem gloria
Ornant coronae verticem.
Quos parturisti Numini,
Te filii nunc ambiunt;
Tuoque laetis cantibus
Certant triumpho plaudere.
Christus tuum fit praemium,
Quem consecrasti victimam:
Dehinc aperto Numine
Te pascet esca Coelitum.
Adhuc sacerdos, hostiam
Gratam Deo, nos devove;
Undisque mersos naufragis,
Duc ad salutis littora.
Jesu, Sacerdotum decus,
Jugis tibi sit gloria,
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Jam satis fluxit cruor hostiarum,
Pristinae cessent holocausta legis:
Christe, quos formas, meliora libant
Sacra ministri.
Elicit flammas Elias ab alto,
Mysta nunc major jubet, et potenti
Obsequens verbo Deus adstat aris,
Hostia factus,
Pingue libamen, novus et Sacerdos,
Orbe jam toto Deus immolatur:
Se manu nostra litat incruento
Funere Christus.
Tale nil priscis Patribus tributum,
Angelis nusquam data par potestas:
Se manu nostra Deus ipse cunctis
Praebet in escam.
Christe, fac semper tua sacra puro
Corde tractemus, manibusque puris;
Caritas aptos tua nos tremendis
Applicet aris.
Luminis splendor, Patris una proles,
Christe, te pronus veneretur orbis,
Qui sacerdotes per Amoris almi
Flamen inungis.
O Sacerdotum veneranda jura!
Ceu vices Christi teneant, salutis
Arbitri, claudunt, reserantque nobis
Atria coeli.
Omne pendentes scelus in statera
Cum reum solvunt, Deus ipse solvit;
Cum ligant sontem, Deus ipse sontis
Vincula nectit.
Quam manus morbis adhibent peritas!
Cum secant, semper pia dextra caedit;
Cum fovent, semper pia lenit ungens
Vulnera dextra.
Verba dum promunt, populos fidelis
Excipit vocem, cupidus doceri;
Nempe divinae sacra verba legis
Mente recondunt.
Irruens prompti cohibere fulmen,
Stant ab adverso, Dominumque placant,
Vindices in nos quoties ab alto
Depluit iras.
Dum Sacerdotes tua sacra tractant,
Christe, fac sacris quibus applicasti,
Consonent mores, populique fiat
Forma Sacerdos.
Luminis splendor, Patris una proles,
Christe, te pronus veneretur orbis,
Qui Sacerdotes per Amoris almi
Flamen inungis.
Felices nemorum pangimus incolas,
Certo consilio quos Deus abdidit,
Ne contagio secli
Mores laederet integros.
Ut te possideant, quem sitiunt Deum,
Urbes, regna, suos, se quoque deserunt:
Totus viluit orbis,
Dum coelestia cogitant.
Nudi, prompti, alacres, liberi ab omnibus,
Ad luctam pugiles ocius advolant;
Ut vastum mare tranent,
Prudentes onus exuunt.
Aeternas ut opes, certaque gaudia
Securi rapiant, omnia ludicra
Sano pectore temnunt,
Confisi melioribus.
Illis summa fuit gloria, despici;
Illis divitiae, pauperiem pati;
Illis summa voluptas,
Longo supplicio mori.
Fac nos, summe Deus, quae patimur mala
In poenam scelerum ferre libentius;
Et tellure relicta,
Immortalia quaerere.
Aeternus sit honos ingenito Patri;
Sit par unigenae gloria Filio:
Sacri nexus amoris,
Laus compar tibi, Spiritus.
O pulchras acies, castraque fortia,
Quae spes, una fides, unus amor regit!
Omnes lege sub una,
Uno sub duce militant.
Heu! quantis rapiunt astra laboribus!
Pusant perpetuis questibus aethera,
Per jejunia longa
Vires corporis atterunt.
Votis unanimes, vi quoque fletuum
Instant, et socias ingeminant preces
Et concordibus armis
Vim coelo simul inferunt.
Haec vis grata Deo: sic amat optimus
Vinci per lacrymas, per gemitus, Pater:
Sic duris reseratur
Coelum conditionibus.
Fervent quando die cuncta tumultibus,
Altum turba silet: cetera dum tacent,
Hi per cantica rumpunt
Noctis longa silentia.
Exercet vigiles continuus labor;
Incumbunt operi non resides manus;
Tellus culta colonis
Victum suppeditat suis.
Quin regina sui mens quoque subditur,
Rectorisque studet nutibus obsequi:
Nil servat sibi juris,
Capto liberior jugo.
Aeternus sit honos ingenito Patri:
Sit par unigenae gloria Filio:
Sacri nexus amoris,
Laus compar tibi, Spiritus.
Quid tu, relictis urbibus,
Mortalium consortia
Timens fugis? quid tu vides,
Solusque tecum cogitas?
Mentis volatu libero,
Percurris aeternas domos;
Et quae negas mortalibus,
Transfers Deo commercia.
Praesens choris coelestibus,
Sacro quietus otio,
Totus tuendo Numini,
Totus colendo tu vacas.
Quam pura, qui te diligunt,
O Christe, libant gaudia!
Te propter antris abditos
Sinu recondis in tuo.
Aeterna laus et gloria
Uni sit et trino Deo,
Terrena qui calcantibus
Se prodigus dat praemium.
Summi pusillus grex Patris,
Timore mentem solvite:
Sui paternus vos amor
Vult esse regni compotes.
En regnat inter Coelites,
Qui vixit olim seculo
Ignotus, exosus sibi,
Qui pauper, et sciens pati.
Angusta poenitentiae
Ingressus, et viam crucis,
Per dura Christum praelia,
Per damna non timet sequi.
Carnem terit jejuniis;
Linguam domat silentio:
In pauperum, parcus sibi,
Abscondit et spargit sinu.
Sapore verbi pascitur;
Totoque legem pectore
Scrutatus, orat pervigil:
Mens celsa versatur polo.
Hac surgit ad coelum via:
Et nos eadem da, Pater,
Da, Nate, da cum Spiritu,
Ad te venire semita.
Non parta solo sanguine
Ornat beatos purpura:
Sunt incruenta, quae suos
Habent triumphos, praelia.
Non iste flammas, non cruces;
Non sensit uncos pectines:
Crudelis et durus sibi
Se morte lenta conficit.
Si lictor illi defuit,
Si vincla, fustes, ungulae;
Parata pro Christo mori
Hoc supplet omne caritas.
Corpus subegit castitas,
Et liberam mentem fides:
Amor supernis ignibus
Totam litavit hostiam.
Venis apertis omnibus
Qui vellet ultro erumpere,
Fraudatus optata via,
It fusus in fletum cruor.
Da, Christe, sic nos vivere,
Discamus ut semper mori:
Da, post brevis vitae dies,
Vitae perennis gaudia.
Fons sanctitatis, O Deus
Aeterna Justorum quies,
Honor tibi, laus, gloria,
Nunc et per omne seculum.
Qui te, Deus, sub intimo
Amans recepit pectore,
Non ille terras amplius
Suspirat, oblitus sui.
Quid ergo gaudes nectere
Tristes moras amantibus?
Terris retardas exules
Cives polo quos destinas.
Hinc fervet in dies amor;
In vota toti diffluunt;
Ad astra festinantibus
Fit poena vita longior.
Vix iste tardi corporis
Pondus molestum sustinet;
Prae mortis occupat diem,
Ardens Deo se jungere.
Fons sanctitatis, O Deus
Aeterna Justorum quies,
Honor tibi, laus, gloria,
Nunc et per omne seculum.
O vos cum citharis dulce sonantibus,
Coetus Angelici, dicite Virginem;
Nunc aptate tubas, sumite tympana,
Christi dicite Martyrem.
Vestris illa fuit debita coetibus,
Quae mortalis adhuc, nobilis aemula,
Ut vos exprimeret, dedidicit genus,
Virgo corporis immemor.
Quid non cogis amor? Fortiter ambiit
Sponso virgineum fundere sanguinem:
Obliti meminit tunc bene corporis,
Praeclarae sitiens necis.
Sic qua parte minor, vos supereminet,
Immortale genus, quae potuit mori,
Et per damna sui corporis, integram
Testari Domino fidem.
Patri maxima laus, maxima Filio,
Amborumque sacro gloria Flamini,
Cujus praesidio praelia sustinent,
Spreto funere, Virgines.
Vos O virginei cum citharis chori,
Agni deliciae, pars gregis optima,
Sponsum virgineo progenitum sinu
Puris tollite laudibus.
Haec est sacra dies, obvia qua suo
Cum plena rutilans lampade jungitur
Sponso, stansque throno proxima concinit
Virgo cantica Virgini.
Solo digna Deo conjuge, respuit
Mortales thalamos: ut semel obligat
Sese fida suo, quem bene deperit,
Ultro se Deus obligat.
Purum ne maculent pectus imagines,
In se tota sui corporis immemor
Mens sese recipit; nil oculi vident,
Surdis nil sonat auribus.
Aegro vix sua sunt pabula corpori,
Ardet mille modis ante diem mori:
Quidquid mors rapiet, jam sibi praeripit;
Unus fit Deus omnia.
Fac, o Christe, tuae Virginis aemulos,
Hac nos ire tibi qua graditur via:
Qui gens sancta sumus, moribus integris
Fac soli tibi vivere.
Da te, summe Pater, tollere laudibus
Da te, Christe, sequi, laurea Virginum:
Fac incensa tuis, Spiritus, ardeant
Flammis frigida pectora.
Virginum robur, Deus, atque custos:
Sexus imbellis, medios per enses,
Dum faves, quas non superat virili
Pectore mortes!
Pro tuis aris animosa Virgo
Molle dat poenis lacerare corpus:
Non suos sentit, memor o! tuorum,
Christe, dolorum.
Non graves plagae, validi nec ictus
Integram possunt violare mentem:
Quin sacri crescit magis obstinatus
Ardor amoris.
Sponsa dilecto placitura Sponso,
Despicit ruptum laniata corpus:
Est suus truncis honor et venustas
Est sua membris.
Omnis a recto fluit ille splendor:
Christe, sic olim cruce tensus alta,
Obsequens Patri, laceros placebas
Horridus artus.
Summa laus Patri, genitoque Verbo;
Et tibi compar, utriusque Nexus:
Fac tibi semper placeamus uni
Moribus aequis.
Coelestis aula panditur:
En sponsus; omnes obviae
Exite Sponso Virgini,
Exite, sponsae Virgines.
Haec nuptialis est dies,
Quae, longa post suspiria,
Dat omnibus, dat singulis
Jam plenius frui Deo.
Quae casta vobis gaudia,
Quos afflet ignes, dicite:
Ab ore cujus purior
Torrens voluptas effluit?
Hunc propter unum viluit
Superba regum purpura:
Dotata quae sponso Deo,
Quid Virgo terris ambiat?
O virginales nuptiae,
Per quas caro fit spiritus!
O dulce vinclum, jungitur
Quo mens Deo, menti Deus!
Sit laus Patri, laus Filio
Sit par tibi laus, Spiritus,
Divina qui perennibus
Firmas sigillis foedera.
Quid sacram, Virgo, generosa Martyr,
Ambiunt frontem duplices coronae?
Nempe non unum gemino reportas
Hoste triumphum.
Mollior fregit neque te voluptas;
Impotens flexit neque te tyrannus:
Tu graves poenas, pariterque blandos
Vincis amores.
Liliis Sponsus recubat, rosisque:
Tu, tuo semper bene fida Sponso,
Et rosas martyr, simul et dedisti
Lilia virgo.
Summa laus Patri, genitoque Verbo;
Et tibi compar, utriusque Nexus:
Fac tibi semper placeamus uni
Moribus aequis.
Non vana dilectum gregem
Pavere mundi gaudia,
Nec pura fallax pectora
Imago lusit seculi.
Sed haec tuarum propria
Sunt, Christe, sponsarum bona,
Te semper, et tecum tuis
In te potiri gaudiis.
Castis vicissim tu tibi
In cordibus thorum struis:
Interque flammas intimo
Amans quiescis in sinu.
Hic unus est sponsis amor,
Unusque tecum spiritus;
Beasque sponsus singulas,
In teque transformas, Deus.
Te deprecamur supplices,
Nostris ut addas sensibus,
Nescire prorsus omnia
Corruptionis vulnera.
Sit laus Patri, laus Filio:
Sit par tibi laus, Spiritus,
Divina qui perennibus
Firmas sigillis foedera.
O virgo, pectus cui sacrum,
Amoris expers improbi,
Intus suis ardoribus
Sanctus perussit Spiritus!
Non te voluptas dulcibus
Fallax venenis molliit,
Solas amantem persequi
Coelestis Agni nuptias.
Sic ille natus Virgine
Suo decore ceperat,
Ut ejus ardens ignibus
Mundana cuncta temneres.
Beata cui nunc, Coelitum
Inter canentium choros,
Coelo licet perennibus
Sponsi potiri gaudiis.
Aeterne sponse Virginum,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Ad nuptias Agni Pater
Matres et innuptas vocat:
O te beatam, cui thorus
Interque sponsas sors datur!
Lex nuptiarum caritas;
Dos magna, paupertas, tibi,
Calcare fallaces opes,
Caduca corde spernere.
Te multus oblectat labor,
Fusaeque jejunam preces:
Te poenitentem lacrymae,
Te cura pauperum juvat.
Quacumque confixam sibi,
Per probra sponsam, per cruces
Trahit Magister; et sequi
Despecta gaudes, et pati.
Beata quae sponso Deo
Castis adhaeret vinculis:
Sic corpus unum possumus,
Sic unus esse spiritus.
Hoc praestet almo cum Patre,
Natoque nobis Spiritus,
Qui trinus ac unus Deus
Regnat per omne seculum.
Adeste, sanctae Conjuges;
En illa fortis Femina,
Ornata quae virtutibus
Inter triumphat Coelites.
Blandos ut hostes vinceret,
Hanc fortitudo vestiit:
Ut prosit intuentibus,
Coelestis ornavit decor.
Non vana pompa seculi
Sensus fefellit, nec malis
Gliscens voluptas artibus
Virile pectus molliit.
Non illa luxu vestium,
Non crine torto splenduit:
Cultu nitens sed simplice,
Puris placebat moribus.
Se sub serenis vultibus
Austera virtus occulit:
Timet videri, ne suum,
Dum prodit, amittat decus.
Pascenda coelesti cibo,
Sacris studebat litteris;
Templo frequens, sed sedula
Redibat ad curam domus.
Agni vocans ad nuptias,
Tibi, Pater, sit gloria:
Sit aequa Nato, nec minor
Laus utriusque Flamini.
Ardet Deo quae Femina,
Latere frustra cogitat:
Quot indigos haec sublevat,
Tot proditur praeconibus.
Prodesse quaerit omnibus,
Curis honestis anxia;
Patrona custos virginum,
Secunda mater orphanis.
Pannis latentem vilibus
Christum fovebat hospitem:
Quas dura subtraxit sibi,
Opes refundit prodiga.
Pacem domi, pacem foris
Alto colit silentio;
Lites amat componere,
Ut una mens sit omnibus.
Aeterne tu Verbi Pater,
Aeterne Fili par Patri,
Et par utrique Spiritus,
Tibi, Deus, sit gloria.
O jam beata, quae suo
Tandem soluta corpore,
Vinclis perennioribus
Uni Deo conjungitur!
Per quos gradus coelum petit,
Hac ire vos omnes docet,
Junctae jugali vinculo,
Et vos solutae Conjuges.
Insignis et nos Feminae
Sequi decet vestigia,
Magnum vel ipsis quae fuit
Virtutis exemplum viris.
Queis arsit illa, fac, Deus,
Flagremus et nos ignibus;
Eoque, quo te vis coli,
Amore fac mens te colat.
Aeterne tu Verbi Pater,
Aeterne Fili par Patri,
Et par utrique Spiritus,
Tibi, Deus, sit gloria.
Patris aeterni Soboles coaeva,
Dum tuae sacros pia plebs honores
Aedis instaurat, Deus alme, nostris
Annue votis.
Hic sacri fontis latices ab ortu
Inditi purgant maculam reatus:
Hic et infusum nova membra Christo
Chrisma coaptat.
Hic sua pascit populos fideles
Carne, qui mundi scelus omne tollit
Agnus, et fusi pretium cruoris
Ipse propinat.
Hic salus aegris animis paratur:
Hic reos judex facilis relaxat,
Atque lethalem rediviva pellit
Gratia culpam.
Cujus in coelo thronus est perennis,
Incolit parvam Deus altus aedem:
Hic adorator sibi quisque sedem
Praeparat astris.
Nullus hanc turbo quatit, irruentis
Nulla vis nimbi, rapidive fluctus:
Cedit hanc contra furor inferorum
Irritus omnis.
Laus Deo, virtus, honor, et potestas
Una sit Patri, parilique Proli:
Par sit amborum tibi nexus omni,
Spiritus, aevo.
Urbs beata, vera pacis
Visio, Jerusalem,
Quanta surgit! celsa saxis
Conditur viventibus:
Quae polivit, haec coaptat
Sedibus suis Deus.
Singulis ex margaritis
Singulae portae nitent:
Murus omnis fulget auro,
Fulget unionibus:
Angularis petra Christus
Fundat urbis moenia.
Ejus est sol caesus Agnus,
Ejus est templum Deus:
Aemulantes hic beati
Puriores Spiritus,
Laude jugi Numen unum
Terque Sanctum concinunt.
Hinc et inde sunt aperta
Civitatis ostia:
Quisquis ambit huc venire,
Inserique moenibus,
Ante duris hic probari
Debuit laboribus.
Sit perennis laus Parenti;
Sit perennis Filio:
Laus tibi, qui nectis ambos,
Sit perennis, Spiritus,
Chrisma cujus nos inungens
Viva templa consecrat.
Ecce sedes hic Tonantis,
Ecce coeli janua:
Hic sacerdos, ara, templum,
Hic Deus fit hostia;
Incruenta morte jugis
Hic amor litat Deum.
Qualis ara, quanta sedes
Ipsius capax Dei!
Quem nec universa terra,
Omne nec coelum capit,
Orbe parvo se coarctans,
Hic latere sustinet.
Quam libenter hic pudicis
Inserit se cordibus!
Hic amantis tota Christi
Exerit se caritas:
Hic Pater caros sedere
Gestit inter filios.
Hinc facesse quem profana
Polluit contagio,
Neu sacrum transire limen
Inquinatus audeas:
Ultor adstat cum flagellis
Puniens sontes Deus.
Sit perennis laus Parenti;
Sit perennis Filio:
Laus tibi, qui nectis ambos,
Sit perennis, Spiritus,
Chrisma cujus nos inungens
Viva templa consecrat.
Deo Patri sit gloria,
Ejusque soli Filio,
Sancto simul cum Spiritu,
Nunc et per omne seculum.
Qui natus es de Virgine,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Qui te revelas Gentibus,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Mundi scelus qui diluis,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Da, Christe, nos tecum mori;
Tecum simul da surgere:
Terrena da contemnere;
Amare da coelestia.
Sit laus Patri; laus Filio,
Qui nos, triumphata nece,
Ad astra secum dux vocat:
Compar tibi laus, Spiritus.
Da, Christe, nos tecum mori;
Tecum simul da surgere:
Terrena da contemnere;
Amare da coelestia.
Qui victor ad coelum redis,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Da, Christe, nos tecum mori;
Tecum simul da surgere:
Terrena da contemnere;
Amare da coelestia.
Venture Judex seculi,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Da, Christe, nos tecum mori;
Tecum simul da surgere:
Terrena da contemnere;
Amare da coelestia.
Qui Patris ad dextram sedes,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Sit laus Patri; laus Filio:
Par sit tibi laus, Spiritus,
Afflante quo mentes sacris
Lucent et ardent ignibus.
Mundo redemptor qui venis,
Fili, tibi laus maxima
Cum Patre: nec tibi minor
Laus, utriusque Spiritus.
Qui carne nos pascis tua,
Sit laus tibi, Pastor bone,
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Qui, nube rupta, te palam
Natum vocavit, laus Patri;
Tibique Nato; nec minor
Laus utriusque Flamini.
Qui per crucem nos liberas,
Fili, tibi laus maxima
Cum Patre: nec tibi minor
Laus, utriusque Spiritus.
Uni sit et trino Deo
Suprema laus, summum decus,
De nocte qui nos ad suae
Lumen vocavit gloriae.
Fons sanctitatis, o Deus,
Aeterna Sanctorum quies,
Te laudet omnis spiritus,
Nunc et per omne seculum.
Fortem coronans militem,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Sit laus Patri, laus Filio;
Par sit tibi laus, Spiritus,
Qui praeliantes roboras,
Palmisque donas Martyrum.
Supreme Christe Pontifex,
Jugis tibi sit gloria,
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.
Qui vera lux es mentium,
Jesu, tibi sit gloria
Cum Patre, cumque Spiritu,
In sempiterna secula.